Thuis
alle pijlers
Spijt van je hond?
zondag 8 juli 2018 20:28
Alles in kannen en kruiken, begint mijn vriend ineens te twijfelen over een hondje. Hij hoort allemaal verhalen van mensen die spijt hebben van hun/een hond. De pup zou eigenlijk deze week komen. (Wij hebben vroeger een hond gehad thuis, maar toen was ik kind). Ik ken zelf die mensen helemaal niet - met spijt. Maar mensen om ons heen blijkbaar wel. We hebben een latrelatie, de hond zou bij mij komen wonen. De kinderen kijken er erg naar uit.
Mijn vraag dus: Heb jij spijt van je hond?
Of niet echt spijt maar momenten waarop het wel erg onhandig is, een soort van spijt?
Mijn vraag dus: Heb jij spijt van je hond?
Of niet echt spijt maar momenten waarop het wel erg onhandig is, een soort van spijt?
De term: "help" in caps-lock als topic-titel is over het algemeen omgekeerd evenredig aan de ernst van het betreffende probleem.
zondag 8 juli 2018 23:11
Leuk, een Beagle! Ik zou zeggen: ga ervoor!
Hier ook een Beagle, hij is inmiddels al 9. Eerste jaar was hij ontzettend druk, als je hem niet in de bench duwde, bleef ie als een kip zonder kop rondjes rennen.
Maar na z’n eerste verjaardag was het over. Het is een prima hond; blaft nooit (ja, alleen als ie in de tuin is en naar binnen wil), sloopt nooit iets, kan goed alleen zijn en is lief voor de kinderen.
In dat opzicht echt een familie-hond!
Alleen.. het begint me steeds meer tegen te staan dat we nooit spontaan een weekend weg kunnen. Zeker gezien we nu geen oppasadresjes meer hebben.
Daarom hierna nooit meer een hond, ik ben dat geregel wel zat.
Maar hij zit eerst z’n tijd bij ons wel uit.
Maar goed. Als jij een Beagle wil, miet je er voor gaan. Laat je niet gek maken door anderen, doe wat jij wil.
Hier ook een Beagle, hij is inmiddels al 9. Eerste jaar was hij ontzettend druk, als je hem niet in de bench duwde, bleef ie als een kip zonder kop rondjes rennen.
Maar na z’n eerste verjaardag was het over. Het is een prima hond; blaft nooit (ja, alleen als ie in de tuin is en naar binnen wil), sloopt nooit iets, kan goed alleen zijn en is lief voor de kinderen.
In dat opzicht echt een familie-hond!
Alleen.. het begint me steeds meer tegen te staan dat we nooit spontaan een weekend weg kunnen. Zeker gezien we nu geen oppasadresjes meer hebben.
Daarom hierna nooit meer een hond, ik ben dat geregel wel zat.
Maar hij zit eerst z’n tijd bij ons wel uit.
Maar goed. Als jij een Beagle wil, miet je er voor gaan. Laat je niet gek maken door anderen, doe wat jij wil.
zondag 8 juli 2018 23:25
Spijt niet, hou zielsveel van mijn hond. Hij is mijn beste vriendje en die van mijn kinderen, ik voel me enorm veilig met hem in huis ( flink formaat hond), elke dag lach ik me weer kapot om de dingen die hij uithaalt en soms zit ik serieus gewoon te huilen omdat hij en mijn kleine kinderen zo lief met elkaar zijn.
Maar aan de andere kant vind ik veel dingen wel irritant/vervelend. Hij is 18 en moet heel erg vaak naar buiten en in de ochtend moet ik echt als een gek naar beneden rennen om hem op tijd buiten te krijgen voor alles hier ondergeplast wordt. Ik vind de oude hondenlucht die om hem heen hangt echt smerig en hem wassen helpt er echt niet meer tegen. Met dit weer wordt ik gek van de zorgen om hem omdat hij het gewoon vertikt om te drinken behalve snachts als het koel is in huis dus zit hem de hele tijd te pushen.
En toen hij jonger was sloopte hij enorm en wat ik ook deed hij hield niet op. En toen hij 3,5 was stopte hij ermee van de een op de andere dag.
En op vakantie ga ik niet vanwege hem, hij is echt een huishond en alleen op zijn gemak in zijn eigen omgeving, vreemde huizen blijft hij zenuwachtig heen en weer lopen dat vind ik zielig voor hem maar ik doe het al 18 jaar zo dus ik merk dat nadeel pas op als andere mensen erover beginnen. Maar spontaan ergens blijven logeren dat doe ik dan weer wel maar dat komt omdat ik altijd aan familie kan vragen om hem even uit te laten en even voor hem te zorgen.
En ik kan me geen leven zonder hem meer indenken. Leef nu al langer met hem dan zonder hem maar een pup hell no daar begin ik nooit meer aan. Eerste tijd snachts piepen, hele nachten ben je ermee bezig, dagenlang poep en pies opruimen, spullen die kapot gemaakt worden. Nee ik moet er echt niet meer aan denken.
Maar aan de andere kant vind ik veel dingen wel irritant/vervelend. Hij is 18 en moet heel erg vaak naar buiten en in de ochtend moet ik echt als een gek naar beneden rennen om hem op tijd buiten te krijgen voor alles hier ondergeplast wordt. Ik vind de oude hondenlucht die om hem heen hangt echt smerig en hem wassen helpt er echt niet meer tegen. Met dit weer wordt ik gek van de zorgen om hem omdat hij het gewoon vertikt om te drinken behalve snachts als het koel is in huis dus zit hem de hele tijd te pushen.
En toen hij jonger was sloopte hij enorm en wat ik ook deed hij hield niet op. En toen hij 3,5 was stopte hij ermee van de een op de andere dag.
En op vakantie ga ik niet vanwege hem, hij is echt een huishond en alleen op zijn gemak in zijn eigen omgeving, vreemde huizen blijft hij zenuwachtig heen en weer lopen dat vind ik zielig voor hem maar ik doe het al 18 jaar zo dus ik merk dat nadeel pas op als andere mensen erover beginnen. Maar spontaan ergens blijven logeren dat doe ik dan weer wel maar dat komt omdat ik altijd aan familie kan vragen om hem even uit te laten en even voor hem te zorgen.
En ik kan me geen leven zonder hem meer indenken. Leef nu al langer met hem dan zonder hem maar een pup hell no daar begin ik nooit meer aan. Eerste tijd snachts piepen, hele nachten ben je ermee bezig, dagenlang poep en pies opruimen, spullen die kapot gemaakt worden. Nee ik moet er echt niet meer aan denken.
zondag 8 juli 2018 23:28
Vind je? Ik vind een hond juist veel minder werk, geen smerige kattenbakken verschonen en als een hond eens een keer in huis pist kan je dat gewoon schoonmaken en bij een kat blijf je het altijd ruiken brrrrviva-amber schreef: ↑08-07-2018 21:08Ik heb een kat...ik zou nooit een hond nemen. Te veel werk en dat gekwijl.
maandag 9 juli 2018 06:58
Ik vind het wel treurig dat er hier toch veel mensen zijn die spijt hebben van hun hond en er later pas achterkomen dat het best wel veel geregel is om een dagje of weekendje weg te kunnen.
Behoorlijk onnozel imo want dat kun je toch vantevoren bedenken dat een hond zoveel verzorging nodig heeft?
En nu ben ik benieuwd of jullie ook zo over je kind denken. Ook best veel werk en ze kwijlen en slopen ook weleens wat...
Zelf zie ik een dier als gezinslid, en ja mijn hond was speciaal veel specialer dan 98% van de mensen die ik in mijn leven tegenkom. Ik hoop dan ook dat ik hem dat gevoel altijd heb kunnen geven dat ik van hem hield en hij me nooit teveel was.
Behoorlijk onnozel imo want dat kun je toch vantevoren bedenken dat een hond zoveel verzorging nodig heeft?
En nu ben ik benieuwd of jullie ook zo over je kind denken. Ook best veel werk en ze kwijlen en slopen ook weleens wat...
Zelf zie ik een dier als gezinslid, en ja mijn hond was speciaal veel specialer dan 98% van de mensen die ik in mijn leven tegenkom. Ik hoop dan ook dat ik hem dat gevoel altijd heb kunnen geven dat ik van hem hield en hij me nooit teveel was.
Ja en?
maandag 9 juli 2018 07:27
Spijt is een groot woord, maar ik neem na deze hond geen nieuwe hond meer. Ik heb geen spijt van de gebondenheid, alle tijd die hij vraagt, het slopen als pup etc. Waar ik het nu lastiger heb is dat het een beetje een ranzig oud mannetje wordt.
Hij is oud en begint te stinken, heel erg te verharen, gaat poep eten als we buiten zijn, begint overal bulten en wratten te krijgen, scheten te laten, vaker over te geven (en dan altijd op het kleed!) en het meest vervelende (ook voor hemzelf) is dat hij zo enorm angstig en nerveus wordt. Eerlijk gezegd, daar word ik gek van. Hij is voor echt alles bang, elk geluidje, elke onverwachte beweging. Hij gaat dan angstig onder tafel liggen of nog erger, loopt weg.
Het is voor hem natuurlijk hartstikke zielig dat hij zo nerveus is, maar ik word er zelf dus ook helemaal gestresst van. En dat is voor niemand in huis fijn. Dit is voor mij dus niet echt de leukste fase van het hebben van een hond.
En natuurlijk zorgen we met liefde voor hem tot het einde, maar de lol van het hebben van een hond is er wel een beetje af.
Hij is oud en begint te stinken, heel erg te verharen, gaat poep eten als we buiten zijn, begint overal bulten en wratten te krijgen, scheten te laten, vaker over te geven (en dan altijd op het kleed!) en het meest vervelende (ook voor hemzelf) is dat hij zo enorm angstig en nerveus wordt. Eerlijk gezegd, daar word ik gek van. Hij is voor echt alles bang, elk geluidje, elke onverwachte beweging. Hij gaat dan angstig onder tafel liggen of nog erger, loopt weg.
Het is voor hem natuurlijk hartstikke zielig dat hij zo nerveus is, maar ik word er zelf dus ook helemaal gestresst van. En dat is voor niemand in huis fijn. Dit is voor mij dus niet echt de leukste fase van het hebben van een hond.
En natuurlijk zorgen we met liefde voor hem tot het einde, maar de lol van het hebben van een hond is er wel een beetje af.
maandag 9 juli 2018 08:19
Persoonlijk heb ik altijd volwassen herplaatsers gehad, nooit een pup.
Op mijn favoriete hondenforum lees ik regelmatig verhalen van wanhópige mensen die een pup in huis hebben en dat de eerste maanden enórm tegen vinden vallen.
De zgn. 'puppy-blues....' Er zijn dan altijd mensen die de handdoek in de ring gooien en de pup terugdoen naar de fokker of naar het asiel.
Op mijn favoriete hondenforum lees ik regelmatig verhalen van wanhópige mensen die een pup in huis hebben en dat de eerste maanden enórm tegen vinden vallen.
De zgn. 'puppy-blues....' Er zijn dan altijd mensen die de handdoek in de ring gooien en de pup terugdoen naar de fokker of naar het asiel.
maandag 9 juli 2018 08:30
Vraag ff bij de da! Het kan zijn dat hij iets te kort komt aan voedingsstoffen. Ander eten kan ook het stinken verminderen.Lente19251003 schreef: ↑09-07-2018 07:27
Hij is oud en begint te stinken, heel erg te verharen, gaat poep eten als we buiten zijn, begint overal bulten en wratten te krijgen, scheten te laten, vaker over te geven (en dan altijd op het kleed!) en het meest vervelende (ook voor hemzelf) is dat hij zo enorm angstig en nerveus wordt. Eerlijk gezegd, daar word ik gek van. Hij is voor echt alles bang, elk geluidje, elke onverwachte beweging. Hij gaat dan angstig onder tafel liggen of nog erger, loopt weg.
maandag 9 juli 2018 08:31
Dit dus..redbulletje schreef: ↑08-07-2018 20:36De asiels zitten vol met honden van spijthebbers. Een pup moet je opvoeden, mee op cursus. Heb je er opvang voor als je op vakantie gaat? En kun je m kwijt als je spontaan een weekend weg wil?
Als jullie het goed gepland hebben en als je zelf al opgegroeid bent met een hond, neem ik aan dat je er op z'n minst rekening mee gehouden hebt om op cursus te gaan, dat het best veel tijd kost en dat je opvang moet kunnen regelen.
Zelf ben ik opgegroeid met honden, maar de eerste periode volledig zelf verantwoordelijk zijn voor de hond vond ik echt een groot verschil. Hond moet er ook uit als je zelf een keer ziek bent, of laat voor je werk oid.
Het is (vooral het eerste jaar) eigenlijk gewoon een extra kind.
En om antwoord te geven op je vraag, spijt hebben wij nooit gehad. En onze hond was er nog wel 1 met gebruiksaanwijzing (asielhond van 3 met verdrietig verleden). Man, kinderen en ik waren er kapot van toen hij na ruim 10 jaar dood ging. Na 4 hondloze maanden een nieuwe pup in huis en ook daarvan geen seconde spijt. Wel weer eerst moeten wennen aan het nieuwe hondje trouwens, die eerste periode is erg intensief.
maandag 9 juli 2018 08:33
Absoluut geen spijt, maar na zoveel jaar moet ik wel toegeven dat het niet altijd handig is en ik het misschien anders had kunnen aanpakken.
Net zoals jij samen met mijn ex dan een hond aangeschaft. Meer mijn keus dan de zijne. Echter, kozen wij bewust niet voor een pup. Als jonge werkende mensen heb je daar eigelijk niet genoeg tijd voor, en daarbij zijn er genoeg volwassen honden die een thuis nodig hebben.
Een jaar later gingen we uit elkaar en ik heb haar meegenomen, inmiddels werkte ik 36 uur. En ook al heb ik zo nu en dan oppas en ben ik gaan verhuizen op een steenworp van m'n werk voor de hond, ik besloot een maatje voor haar erbij te nemen.
Ze zijn gek met elkaar en ik heb het enorm getroffen. Zij maken mijn huis een thuis.
Maar achteraf was 1 hond makkelijker geweest om ergens met je mee naartoe te nemen, minder kosten ect.
Net zoals jij samen met mijn ex dan een hond aangeschaft. Meer mijn keus dan de zijne. Echter, kozen wij bewust niet voor een pup. Als jonge werkende mensen heb je daar eigelijk niet genoeg tijd voor, en daarbij zijn er genoeg volwassen honden die een thuis nodig hebben.
Een jaar later gingen we uit elkaar en ik heb haar meegenomen, inmiddels werkte ik 36 uur. En ook al heb ik zo nu en dan oppas en ben ik gaan verhuizen op een steenworp van m'n werk voor de hond, ik besloot een maatje voor haar erbij te nemen.
Ze zijn gek met elkaar en ik heb het enorm getroffen. Zij maken mijn huis een thuis.
Maar achteraf was 1 hond makkelijker geweest om ergens met je mee naartoe te nemen, minder kosten ect.
maandag 9 juli 2018 08:33
Is het einde dan niet nu al aangebroken? Ik zie niemand paarden houden tot in deze onwaardige staat bijv.Lente19251003 schreef: ↑09-07-2018 07:27Spijt is een groot woord, maar ik neem na deze hond geen nieuwe hond meer. Ik heb geen spijt van de gebondenheid, alle tijd die hij vraagt, het slopen als pup etc. Waar ik het nu lastiger heb is dat het een beetje een ranzig oud mannetje wordt.
Hij is oud en begint te stinken, heel erg te verharen, gaat poep eten als we buiten zijn, begint overal bulten en wratten te krijgen, scheten te laten, vaker over te geven (en dan altijd op het kleed!) en het meest vervelende (ook voor hemzelf) is dat hij zo enorm angstig en nerveus wordt. Eerlijk gezegd, daar word ik gek van. Hij is voor echt alles bang, elk geluidje, elke onverwachte beweging. Hij gaat dan angstig onder tafel liggen of nog erger, loopt weg.
Het is voor hem natuurlijk hartstikke zielig dat hij zo nerveus is, maar ik word er zelf dus ook helemaal gestresst van. En dat is voor niemand in huis fijn. Dit is voor mij dus niet echt de leukste fase van het hebben van een hond.
En natuurlijk zorgen we met liefde voor hem tot het einde, maar de lol van het hebben van een hond is er wel een beetje af.
maandag 9 juli 2018 08:39
Ik heb ook altijd volwassen beesten in huis gehaald. Veel fijner dan een pupBeter.Laat schreef: ↑09-07-2018 08:19Persoonlijk heb ik altijd volwassen herplaatsers gehad, nooit een pup.
Op mijn favoriete hondenforum lees ik regelmatig verhalen van wanhópige mensen die een pup in huis hebben en dat de eerste maanden enórm tegen vinden vallen.
De zgn. 'puppy-blues....' Er zijn dan altijd mensen die de handdoek in de ring gooien en de pup terugdoen naar de fokker of naar het asiel.
maandag 9 juli 2018 08:44
. Maar mijn vriend wel en ondanks dat we niet samenwonen vind ik wel dat ik er rekening mee moet houden.
maandag 9 juli 2018 08:46
Ik heb een pup en een herplaatser in huis genomen, begin dit jaar/eind 2017.
De pup was echt veel werk en dat heb ik zeker onderschat. Het is als een baby.
Paar keer per nacht eruit omdat hij nog niet zindelijk was (en al een ongelukje had gehad en schoongemaakt moest worden)
Ook hapte hij veel (tijdens het spelen, of als hij aandacht wou) en dat was lastig af te leren. Veel aandacht nodig. Kan moeilijk alleen zijn, moest ik echt opbouwen.
En hij was eenzaam, ondanks dat ik vaak thuis ben. Groot gemis aan andere honden.
Daarom dus die herplaatser. Voordeel is dat ze nu samen wel een uurtje alleen kunnen zijn. Het heeft de pup goed gedaan.
Herplaatser was makkelijker, al was het moeilijker die zindelijk te krijgen en heb ik standaard 2 keer per dag plas moeten opruimen, bijna een halfjaar lang. Vaak nog een ongelukje. Ze is wat ouder (5) en rustiger, veel rustiger. Knuffelt veel, slaapt veel.
Mijn 'pup' (1 nu) is echt super druk en wil ook veel afbreken. Ik heb geen spijt en ik hou enorm veel van hem. Maar het is wel de lastigste die ik ooit heb gehad
Had ook nog nooit eerder een pup gehad.
De pup was echt veel werk en dat heb ik zeker onderschat. Het is als een baby.
Paar keer per nacht eruit omdat hij nog niet zindelijk was (en al een ongelukje had gehad en schoongemaakt moest worden)
Ook hapte hij veel (tijdens het spelen, of als hij aandacht wou) en dat was lastig af te leren. Veel aandacht nodig. Kan moeilijk alleen zijn, moest ik echt opbouwen.
En hij was eenzaam, ondanks dat ik vaak thuis ben. Groot gemis aan andere honden.
Daarom dus die herplaatser. Voordeel is dat ze nu samen wel een uurtje alleen kunnen zijn. Het heeft de pup goed gedaan.
Herplaatser was makkelijker, al was het moeilijker die zindelijk te krijgen en heb ik standaard 2 keer per dag plas moeten opruimen, bijna een halfjaar lang. Vaak nog een ongelukje. Ze is wat ouder (5) en rustiger, veel rustiger. Knuffelt veel, slaapt veel.
Mijn 'pup' (1 nu) is echt super druk en wil ook veel afbreken. Ik heb geen spijt en ik hou enorm veel van hem. Maar het is wel de lastigste die ik ooit heb gehad
Had ook nog nooit eerder een pup gehad.
maandag 9 juli 2018 08:50
Ik lees hier wel heel veel 'drama' mbt pupjes. Dan heb ik blijkbaar wel een hele gemakkelijke: nooit gepiept 's nachts, nooit in huis gepoept, met 3/4 weken ook 's nachts volledig zindelijk. En niet dat ik dan elke ochtend om 5 uur langs mijn bed stond, nu ligt hij ook nog heerlijk te dromen. Hij heeft ook nooit iets kapot gemaakt en kan vrij goed alleen zijn, ook al van begin af aan. De buren klagen iig niet (heb het nagevraagd) en als ik iets vroeger thuis ben dan gepland, komt ie met een slaperige kop naar me toe. Die ligt dus gewoon te slapen als ik weg ben (en ja een hond ruikt hoe laat je thuis 'moet' komen). Luisterde trouwens al vrij snel goed voor zijn leeftijd. Kende direct 'nee' 'zit' en 'hier'. Cursus fluitend doorheen gegaan.
Ik heb dan alleen de stress bij mezelf gehad dat hij ziek toen hij klein was. Maar dat is meer omdat ik hem al niet meer kon missen, en er niet aan moest denken dat hij er aan onderdoor zou gaan. Ik vind juist de pupjes ontzettend leuk, en zou hierna absoluut weer een pup aan schaffen, zit er zelfs aan te denken er een bij te nemen als mijn huidige volwassen is. Ze zijn gewoon ontzettend leuk met alle puppyperikelen en puppyprivileges die er bij horen.
Ik heb dan alleen de stress bij mezelf gehad dat hij ziek toen hij klein was. Maar dat is meer omdat ik hem al niet meer kon missen, en er niet aan moest denken dat hij er aan onderdoor zou gaan. Ik vind juist de pupjes ontzettend leuk, en zou hierna absoluut weer een pup aan schaffen, zit er zelfs aan te denken er een bij te nemen als mijn huidige volwassen is. Ze zijn gewoon ontzettend leuk met alle puppyperikelen en puppyprivileges die er bij horen.
maandag 9 juli 2018 08:50
Laguna46 schreef: ↑08-07-2018 22:43Dat is waar maar je neemt een hond en dan ben je ook verantwoordelijk voor het welzijn net als bij een kind.
Wat er dan gebeurt is dat het zoveel aandacht opeist van je gezin omdat je het toch wil laten slagen en je niet meteen wilt opgeven.
Hier kan niemand iets aan doen maar het is er wel en dan.
Wat ik als positief advies kan geven naar TO , neem niet een te grote hond zodat ie makkelijk mee kan ook in de auto.
Neem een teefje want die zijn toch een stuk rustiger.
Een Beagle kan trouwens een behoorlijke drukke hond zijn.
Als je van een druk karakter houd geen probleem maar er zijn zat kleine honden die toch een stuk makkelijker zijn in de opvoeding.
Ik begrijp het helemaal. Mijn hond heeft een voedselallergie en voordat dat helemaal uitgezocht was en ze de juiste voeding en medicijnen kreeg, hadden we al heel wat getob achter de rug. Ik raad TO dan ook aan om meteen een goede verzekering af te sluiten!
maandag 9 juli 2018 08:52
Ik las ergens kinderen meenemen op cursus, dat vind ik een hele goede tip!
Wij hebben met kinderen van 8 en 9 een aparte cursus gedaan, waarbij de instructrice ook echt veel aandacht gaf aan de (opbouw van) de relatie tussen kinderen en hond. Hebben we heel veel aan gehad. Zo snapten we allemaal veel beter hoe te handelen toen puber-hond ineens erg vervelend ging doen tegen jongste kind.
En kinderen kunnen best verantwoordelijk gemaakt worden voor uitlaatrondjes op vaste tijdstippen hoor. De lange wandelingen ivm beweging misschien niet, maar even een rondje uitlaten omdat de hond er nou eenmaal regelmatig uit moet is juist iets waar kinderen door leren rekening houden met anderen. En 'verplicht' spelen met de hond doen ze bij ons soms ook.
En voor anderen die een jonge pup niet zo zien zitten, maar een volwassen buitenlandse hond met mogelijk trauma ook niet. Wij hebben een Spaans hondje van 5 maanden oud in huis genomen. Te jong voor trauma's, was binnen een dag zindelijk, jong genoeg om nog mee op cursus te gaan en van alles te leren.
Wij hebben met kinderen van 8 en 9 een aparte cursus gedaan, waarbij de instructrice ook echt veel aandacht gaf aan de (opbouw van) de relatie tussen kinderen en hond. Hebben we heel veel aan gehad. Zo snapten we allemaal veel beter hoe te handelen toen puber-hond ineens erg vervelend ging doen tegen jongste kind.
En kinderen kunnen best verantwoordelijk gemaakt worden voor uitlaatrondjes op vaste tijdstippen hoor. De lange wandelingen ivm beweging misschien niet, maar even een rondje uitlaten omdat de hond er nou eenmaal regelmatig uit moet is juist iets waar kinderen door leren rekening houden met anderen. En 'verplicht' spelen met de hond doen ze bij ons soms ook.
En voor anderen die een jonge pup niet zo zien zitten, maar een volwassen buitenlandse hond met mogelijk trauma ook niet. Wij hebben een Spaans hondje van 5 maanden oud in huis genomen. Te jong voor trauma's, was binnen een dag zindelijk, jong genoeg om nog mee op cursus te gaan en van alles te leren.
maandag 9 juli 2018 08:58
Ik twijfel overigens ook of ik hierna weer een hond zal nemen, maar dat heeft helemaal niets met spijt te maken. Ik zou mijn hondje voor geen goud willen missen. Alleen zit ik nu in een hele andere levensfase dan toen ik haar kreeg, en daar passen wellicht andere keuzes bij.
Maar misschien vind ik het ook vreselijk stil zonder hond in huis en komt er toch weer een nieuwe. De tijd zal het leren.
Maar misschien vind ik het ook vreselijk stil zonder hond in huis en komt er toch weer een nieuwe. De tijd zal het leren.
maandag 9 juli 2018 08:59
Ja.
Ik had als kind ook honden thuis. Ik vond dat zelf altijd erg gezellig, en het leek toen ook allemaal niet zo ingewikkeld/tijdrovend.
Toegegeven, we hebben een schat van een hond. Ze is hartstikke makkelijk verder, geen kwaad bot in. Maar nu de kinderen wat groter zijn, en ik meer werk, heb ik er wel eens spijt van. Niet alleen voor mezelf, maar ook voor de hond. Ze krijgt niet langer de aandacht die ze eigenlijk verdient.
Ik had als kind ook honden thuis. Ik vond dat zelf altijd erg gezellig, en het leek toen ook allemaal niet zo ingewikkeld/tijdrovend.
Toegegeven, we hebben een schat van een hond. Ze is hartstikke makkelijk verder, geen kwaad bot in. Maar nu de kinderen wat groter zijn, en ik meer werk, heb ik er wel eens spijt van. Niet alleen voor mezelf, maar ook voor de hond. Ze krijgt niet langer de aandacht die ze eigenlijk verdient.
maandag 9 juli 2018 09:20
Ik heb een tijdje een hond ''gehad'' toen ik bij een gezin woonde in het buitenland. Een Labrador. En ik ben altijd doodsbang geweest voor honden, dus echt happy dat ze er was wat ik nou niet echt. Maar ze was heel lief. Ik ging van haar houden. Ondanks dat ik haar net een klein kind vond. Ze volgde me door het hele huis, moest constant bij me zijn en vroeg de hele tijd aandacht. Gek werd ik ervan. Ik had nooit meer een moment voor mezelf.
De katten kwamen en gingen, kwamen af en toe lekker op schoot liggen maar dan werd de hond weer jaloers en werd het vechten. Ik was de enige die haar uitliet want dat vond het gezin niet nodig, bovendien was ze niet opgevoed en beet ze iedereen die bij me in de buurt kwam. Enerzijds werd ik gek van haar maar toch hield ik ook echt van dat maffe beest.
Ik vond het sneu voor haar dat ze nooit eens lekker veel aandacht kreeg van haar baasjes, dat niemand met haar liep behalve ik. Ze was altijd zo blij als ik met haar naar buiten ging. Soms mis ik haar nog wel eens, maar toch, ik zou nooit een hond nemen. Ik vond het zoveel werk, zoveel verantwoording, zo onhandig en zo beperkend in mijn vrijheid en rust.
Ik heb nu een kat die sinds kort naar buiten gaat en man wat geniet ik van de rust in huis. Even het huis helemaal voor mezelf. Heerlijk. Ik vond de kat al erg beperkend in mijn vrijheid.
Een Beagle is geen hond voor beginners trouwens, mijn ex schoonouders hadden er ook een en konden hem totaal niet aan. Ik heb een middagje op hem gepast maar man wat was dat een druk, onopgevoed beest. Ik werd er gek van. Arme beest is uiteindelijk weggedaan naar het asiel omdat hij niet te handlen was.
Ik ken wel meer mensen die hun honden weggedaan hebben trouwens.
Ik wou dat mijn buren er zo goed over na gedacht hadden als jij TO. Die zijn dus nooit thuis en hebben 2 honden die altijd binnen zitten of in de tuin, maar worden verder nooit uitgelaten en nooit meegenomen als ze weggaan. En ze werken fulltime. Er is nooit een oppas. Dat is niet nodig ook, want ze zijn immers met zijn tweetjes, dat vertellen ze me als ik er wat van zeg. En ik heb er geen verstand van volgens hun omdat ik een kat heb. Ik heb echt medelijden met die beesten. Ze blaffen de hele dag en zijn niet opgevoed, daarom komen ze ook niet buiten aan de lijn. Ze bijten namelijk.
De katten kwamen en gingen, kwamen af en toe lekker op schoot liggen maar dan werd de hond weer jaloers en werd het vechten. Ik was de enige die haar uitliet want dat vond het gezin niet nodig, bovendien was ze niet opgevoed en beet ze iedereen die bij me in de buurt kwam. Enerzijds werd ik gek van haar maar toch hield ik ook echt van dat maffe beest.
Ik vond het sneu voor haar dat ze nooit eens lekker veel aandacht kreeg van haar baasjes, dat niemand met haar liep behalve ik. Ze was altijd zo blij als ik met haar naar buiten ging. Soms mis ik haar nog wel eens, maar toch, ik zou nooit een hond nemen. Ik vond het zoveel werk, zoveel verantwoording, zo onhandig en zo beperkend in mijn vrijheid en rust.
Ik heb nu een kat die sinds kort naar buiten gaat en man wat geniet ik van de rust in huis. Even het huis helemaal voor mezelf. Heerlijk. Ik vond de kat al erg beperkend in mijn vrijheid.
Een Beagle is geen hond voor beginners trouwens, mijn ex schoonouders hadden er ook een en konden hem totaal niet aan. Ik heb een middagje op hem gepast maar man wat was dat een druk, onopgevoed beest. Ik werd er gek van. Arme beest is uiteindelijk weggedaan naar het asiel omdat hij niet te handlen was.
Ik ken wel meer mensen die hun honden weggedaan hebben trouwens.
Ik wou dat mijn buren er zo goed over na gedacht hadden als jij TO. Die zijn dus nooit thuis en hebben 2 honden die altijd binnen zitten of in de tuin, maar worden verder nooit uitgelaten en nooit meegenomen als ze weggaan. En ze werken fulltime. Er is nooit een oppas. Dat is niet nodig ook, want ze zijn immers met zijn tweetjes, dat vertellen ze me als ik er wat van zeg. En ik heb er geen verstand van volgens hun omdat ik een kat heb. Ik heb echt medelijden met die beesten. Ze blaffen de hele dag en zijn niet opgevoed, daarom komen ze ook niet buiten aan de lijn. Ze bijten namelijk.
maandag 9 juli 2018 09:37
Ik heb mijn hondje nu iets meer dan een jaar. Een herplaatser uit het asiel. Zat er toen hij 8 maanden was dus beginnende puber. Deed heel veel wat niet mocht, constant grenzen opzoeken. Heb zelfs een keer op het punt gestaan om hem weer terug te brengen. Maar na een jaar ging ineens de knop om en is hij superlief, luistert goed als ik hem roep en lekker speels. Alleen door zn rugzakje heeft hij veel moeite met vreemde mannen, die valt ie op de schoenen aan. Het heeft ook heel lang geduurd voor hij mijn vader eindelijk accepteerde en die komt iedere week.
Het is af en toe een lastig hondje, maar nooit spijt gehad dat ik hem heb geadopteerd. En gelukkig mag hij hopelijk nog 13 jaar bij me blijven. En hij is al zo ver getraind dat ik hem rustig een paar uurtjes alleen kan laten zonder dat hij meteen mn huisraad sloopt.
Het is af en toe een lastig hondje, maar nooit spijt gehad dat ik hem heb geadopteerd. En gelukkig mag hij hopelijk nog 13 jaar bij me blijven. En hij is al zo ver getraind dat ik hem rustig een paar uurtjes alleen kan laten zonder dat hij meteen mn huisraad sloopt.
maandag 9 juli 2018 09:39
Spijt van hun hond, wat een WALGELIJKE mensen! Ik heb vorige week zondagnacht mijn oudste hond verloren. Ze stierf bij mij op bed. Ben ik nog kapot van. Was zij maar 18 geworden, maar ze werd maar 14 jaar en drie maanden.....
Als er iets is dat mij spijt, dan is het haar dood. Hoewel het voor haar beter is, maar ik mis haar verschrikkelijk. Het zou de reden voor mij kunnen zijn om er niet meer aan te beginnen maar ik heb er hier nog 3 lopen, en een logeetje maar die gaat vandaag weer terug naar huis.
Nergens krijg je zoveel liefde en vriendschap van als van een hond. Geen enkel wezen is zo genereus als een hond, vooral mensen niet. Met mensen moet je het wat dat betreft echt treffen.
Ga eens kijken bij een stichting. Die hebben honden in Nederland zitten in gastgezinnen. Die voeden zo'n pup op en dan heb je een jonge hond die al zindelijk is en waarvan je weet wat hij allemaal af kan.
En zoek een hond uit die past in jouw situatie: waar jij woont, jouw tijd en jouw energie.
Beagles zijn heel schattig, maar het zijn honden die moeilijk tegen alleen zijn kunnen en ook wat moeilijker zindelijk te krijgen. Ze zijn intelligent maar tegelijkertijd stront eigenwijs en daarom lopen de meesten altijd aangelijnd.
Als er iets is dat mij spijt, dan is het haar dood. Hoewel het voor haar beter is, maar ik mis haar verschrikkelijk. Het zou de reden voor mij kunnen zijn om er niet meer aan te beginnen maar ik heb er hier nog 3 lopen, en een logeetje maar die gaat vandaag weer terug naar huis.
Nergens krijg je zoveel liefde en vriendschap van als van een hond. Geen enkel wezen is zo genereus als een hond, vooral mensen niet. Met mensen moet je het wat dat betreft echt treffen.
Ga eens kijken bij een stichting. Die hebben honden in Nederland zitten in gastgezinnen. Die voeden zo'n pup op en dan heb je een jonge hond die al zindelijk is en waarvan je weet wat hij allemaal af kan.
En zoek een hond uit die past in jouw situatie: waar jij woont, jouw tijd en jouw energie.
Beagles zijn heel schattig, maar het zijn honden die moeilijk tegen alleen zijn kunnen en ook wat moeilijker zindelijk te krijgen. Ze zijn intelligent maar tegelijkertijd stront eigenwijs en daarom lopen de meesten altijd aangelijnd.
maandag 9 juli 2018 09:50
Oei, zit jij effe in een verrotte omgeving! Allemaal mensen die hun dieren zat zijn, incluis jijzelf!Het-groepje schreef: ↑08-07-2018 21:40Iedereen die ik ken die ooit een hond heeft gehad heeft hem weggedaan.
De een opgelucht bij de ex achtergelaten, de ander opgelucht toen een logeeradres de hond niet meer terug wilde geven, weer een ander een andere baan en oeps ineens allergisch, etc.
Het zijn gewoon handenbinders waaraan je veel tijd kwijt bent.
Ikzelf heb een kat gehad in huis die ik echt spuugzat was.
Ik vind het heel leuk dat mensen zo van hun dieren houden maar natuurlijk zijn er mensen die zich erop hebben verkeken. Het is alleen not done om toe te geven.
maandag 9 juli 2018 09:55
Ik zou nooit spijt van een hond krijgen, want ik zou er geen eentje nemen. Tenminste niet zo lang ik werk. Ik realiseer me wel dat een hond een enorme aanpassing vergt.
Ik vind het met mijn kat al lastig. Ik heb zelf ook een LAT relatie en ik laat haar maar max 1 nachtje alleen. Als ik voor mijn werk een paar dagen weg moet, dan komen mijn collega's 2x daags langs, maar dan nog vind ik het sneu dat ze zoveel alleen is.
Op vakantie gaan is helemaal lastig. Dan moet ik echt iemand hebben die in mijn huisje gaat zitten. Is dan ook nog maar 1x gebeurd.
Ik vind een kat dus al een handenbindertje, laat staan een hond!
Ik vind het met mijn kat al lastig. Ik heb zelf ook een LAT relatie en ik laat haar maar max 1 nachtje alleen. Als ik voor mijn werk een paar dagen weg moet, dan komen mijn collega's 2x daags langs, maar dan nog vind ik het sneu dat ze zoveel alleen is.
Op vakantie gaan is helemaal lastig. Dan moet ik echt iemand hebben die in mijn huisje gaat zitten. Is dan ook nog maar 1x gebeurd.
Ik vind een kat dus al een handenbindertje, laat staan een hond!
