Thuis
alle pijlers
Wie praat ook niet meer met de buren?
zondag 27 december 2020 09:01
Helaas hebben wij een tijd geleden geleden ruzie gekregen met de buren en sinsdien praten we niet meer met elkaar.
We wonen hier nu 6 jaar en de relatie was goed. Ik heb de buurman nooit echt aardig gevonden (geen gedag zeggen of contact maken, onaardig tegen de kinderen, mijn gehandicapte kind een paar keer sukkel genoemd) maar de buurvrouw en hun volwassen kinderen wel. Altijd een praatje en interesse over en weer. De buurman heb ik al die jaren gewoon geaccepteerd zoals het was en vermeden.
Opeens sloeg (voor ons) opeens de vlam in de pan. Lang verhaal kort: de buurman schold mijn kinderen uit toen zij iets (kleins!) deden wat hij niet leuk vond en toen ik daar iets van zei werd ik voor alles en nog wat uitgemaakt. Mijn man probeerde nog met hem te praten, maar er was geen gesprek mogelijk.
Ik heb nog geprobeerd om met de buurvrouw te praten (en heb mijn excuses aangeboden voor wat de kinderen perongeluk deden voordat hij hen uitschold), maar ook met haar was niet te praten. Opeens kreeg ik allemaal verwijten naar mijn hoofd (nooit iets tegen ons gezegd) en dat we waren uitgescholden moesten we maar begrijpen want dat was boosheid. Ik heb nog beter buren ingeschakeld, maar hierop reageerden ze dat ze niet wilden praten en niks meer met ons te maken willen hebben.
En nu zeggen we elkaar geen gedag meer. Ik vind het heel verdrietig, dit heb ik nooit gewild. Ik ben altijd aardig geweest en in mijn beleving ga je met elkaar in gesprek als je iets niet fijn vindt. Wij zijn heel redelijk en dan hadden we oplossingen kunnen bedenken. Maar jaren niks zeggen en dan opeens mensen verrot schelden en niet meer willen praten...ik snap er niks van.
Het liefst had ik dit naast me neergelegd, maar nu een tijd later zit ik er nog steeds mee. Ik voel boosheid, onbegrip, verdriet...ik snap gewoon niet waarom je zo met mensen omgaat.
Eigenlijk wil ik verhuizen. Maar we hebben een fijn huis, in een fijne buurt. Mijn man zegt (terecht) je weet nooit welke buren je weer treft en wil dus niet. We hebben verder geen last van elkaar. Goede geïsoleerde huizen en ze vallen ons ook niet lastig oid.
Dus...ik zoek naar gelijke ervaringen. Om alles een beetje in perspectief te plaatsen. Kun je woongenot hebben als je niet praat met de buren? Hoe kan ik dit loslaten?
We wonen hier nu 6 jaar en de relatie was goed. Ik heb de buurman nooit echt aardig gevonden (geen gedag zeggen of contact maken, onaardig tegen de kinderen, mijn gehandicapte kind een paar keer sukkel genoemd) maar de buurvrouw en hun volwassen kinderen wel. Altijd een praatje en interesse over en weer. De buurman heb ik al die jaren gewoon geaccepteerd zoals het was en vermeden.
Opeens sloeg (voor ons) opeens de vlam in de pan. Lang verhaal kort: de buurman schold mijn kinderen uit toen zij iets (kleins!) deden wat hij niet leuk vond en toen ik daar iets van zei werd ik voor alles en nog wat uitgemaakt. Mijn man probeerde nog met hem te praten, maar er was geen gesprek mogelijk.
Ik heb nog geprobeerd om met de buurvrouw te praten (en heb mijn excuses aangeboden voor wat de kinderen perongeluk deden voordat hij hen uitschold), maar ook met haar was niet te praten. Opeens kreeg ik allemaal verwijten naar mijn hoofd (nooit iets tegen ons gezegd) en dat we waren uitgescholden moesten we maar begrijpen want dat was boosheid. Ik heb nog beter buren ingeschakeld, maar hierop reageerden ze dat ze niet wilden praten en niks meer met ons te maken willen hebben.
En nu zeggen we elkaar geen gedag meer. Ik vind het heel verdrietig, dit heb ik nooit gewild. Ik ben altijd aardig geweest en in mijn beleving ga je met elkaar in gesprek als je iets niet fijn vindt. Wij zijn heel redelijk en dan hadden we oplossingen kunnen bedenken. Maar jaren niks zeggen en dan opeens mensen verrot schelden en niet meer willen praten...ik snap er niks van.
Het liefst had ik dit naast me neergelegd, maar nu een tijd later zit ik er nog steeds mee. Ik voel boosheid, onbegrip, verdriet...ik snap gewoon niet waarom je zo met mensen omgaat.
Eigenlijk wil ik verhuizen. Maar we hebben een fijn huis, in een fijne buurt. Mijn man zegt (terecht) je weet nooit welke buren je weer treft en wil dus niet. We hebben verder geen last van elkaar. Goede geïsoleerde huizen en ze vallen ons ook niet lastig oid.
Dus...ik zoek naar gelijke ervaringen. Om alles een beetje in perspectief te plaatsen. Kun je woongenot hebben als je niet praat met de buren? Hoe kan ik dit loslaten?
herfst100 wijzigde dit bericht op 27-12-2020 23:36
1.35% gewijzigd
zondag 27 december 2020 09:09
Wij hebben een buurman met wietplanten in de tuin die in de zomer voor veel overlast zorgen en het daarbij ook koopt/verkoopt in diverse auto’s die 5 seconde stoppen voor de deur. Hij heeft bovendien een grote hond die soms úren achter elkaar loeit. Zelf hebben wij geen dieren of kinderen en maken wij nooit hard geluid, dus toen ik pas een hand over de schutting al mijn zorgvuldig opgehangen kerst lampjes er agressief vanaf zag trekken was ik ook wel een beetje klaar met de buurman. 
Ik wilde ook gelijk verhuizen maar m’n partner is wat nuchterder en staat er hetzelfde in als jouw man. Gelukkig maar haha 
Ik wilde ook gelijk verhuizen maar m’n partner is wat nuchterder en staat er hetzelfde in als jouw man. Gelukkig maar haha
zondag 27 december 2020 09:12
Het eerste wat ik me dan afvraag is wat jouw kinderen deden. Gewoon ter beeldvorming. En wat zij jullie allemaal verwijten. Mochten jullie daadwerkelijk overlast gegeven hebben dan kan dat natuurlijk (jong gezin is natuurlijk anders dan gezin met oudere kinderen)) maar dat hadden ze dan natuurlijk eerder aan kunnen geven als dat ze zo dwars zat.
zondag 27 december 2020 09:13
Hier is minder heftig maar zelfde soort situatie. Buren lieten hondendrollen in de tuin liggen op kunstgras (klein tuintje, tussenwoning).
Ik heb op een gegeven moment aangebeld en aangegeven dat we er last van hadden en vriendelijk gevraagd of we samen tot een oplossing konden komen. Ze hebben toen wel tuin aangepast en zijn de hond gaan uitlaten maar je merkt toch dat het awkward wordt, ze zeggen met moeite nog gedag.
Uiteindelijk voel je je toch minder thuis op een plek waar je je ongemakkelijk voelt om de buren tegen te komen. Hoewel we eerst het idee hadden om over een aantal jaar te verhuizen, heeft ons dit wel een zetje gegeven om toch wat serieuzer rond te gaan kijken. Nu vrijstaande woning gevonden, met normale buren haha. Voelt toch wel een beetje als een opluchting.
Ik heb op een gegeven moment aangebeld en aangegeven dat we er last van hadden en vriendelijk gevraagd of we samen tot een oplossing konden komen. Ze hebben toen wel tuin aangepast en zijn de hond gaan uitlaten maar je merkt toch dat het awkward wordt, ze zeggen met moeite nog gedag.
Uiteindelijk voel je je toch minder thuis op een plek waar je je ongemakkelijk voelt om de buren tegen te komen. Hoewel we eerst het idee hadden om over een aantal jaar te verhuizen, heeft ons dit wel een zetje gegeven om toch wat serieuzer rond te gaan kijken. Nu vrijstaande woning gevonden, met normale buren haha. Voelt toch wel een beetje als een opluchting.
zondag 27 december 2020 09:14
Daar is mijn man bang voor. Dat we verhuizen om deze buren achter ons te laten, en dan een buurman zoals die van jou treffen. Lijkt me ook niet fijn en snap dat je dan ook klaar bent met iemand!
Wij hebben wel 3 kinderen en die produceren natuurlijk geluid. Ik snap ook wel dat je er soms klaar mee bent. Maar dat je ervoor kiest om nooit iets te zeggen, gaat schelden en dan daarna ook niets wilt uitpraten en gaat negeren....daar heb ik zoveel moeite mee!
Voor de beeldvorming: de kinderen spoten wat water over de schutting. Ik heb de buurvrouw ook gezegd dat ik dan voortaan geen waterpistolen meer in de tuin zal toelaten. Als ze dit met ons hadden besproken had ik dit ook gedaan.
Ik vind oprecht niet dat wij voor overlast zorgen. We zijn rustige mensen en de kinderen produceren ook echt geen buitensporig geluid. We gaan veel weg met ze en ze spelen nauwelijks in de tuin. De andere buren om ons heen heb ik ook gepeild na dit incident en iedereen geeft aan dat wij totaal geen enkele overlast veroorzaken.
Wij hebben wel 3 kinderen en die produceren natuurlijk geluid. Ik snap ook wel dat je er soms klaar mee bent. Maar dat je ervoor kiest om nooit iets te zeggen, gaat schelden en dan daarna ook niets wilt uitpraten en gaat negeren....daar heb ik zoveel moeite mee!
Voor de beeldvorming: de kinderen spoten wat water over de schutting. Ik heb de buurvrouw ook gezegd dat ik dan voortaan geen waterpistolen meer in de tuin zal toelaten. Als ze dit met ons hadden besproken had ik dit ook gedaan.
Ik vind oprecht niet dat wij voor overlast zorgen. We zijn rustige mensen en de kinderen produceren ook echt geen buitensporig geluid. We gaan veel weg met ze en ze spelen nauwelijks in de tuin. De andere buren om ons heen heb ik ook gepeild na dit incident en iedereen geeft aan dat wij totaal geen enkele overlast veroorzaken.
herfst100 wijzigde dit bericht op 27-12-2020 09:19
37.94% gewijzigd
zondag 27 december 2020 09:14
ik ken jou niet, ik ken je buren niet.
Maar als zij jullie veel verwijten maken, verwijten die jij blijkbaar wel herkend, maar vooral verbaasd bent, dat ze het niet eerder zeiden.
Dan woonden ze wellicht al een hele tijd, niet prettig meer naast jullie.
Al dan net terecht hebben ze wellicht veel overlast ervaren?
Zou het helpen, als je probeert te bedenken (je weet het blijkbaar al), wat hen dwarszit, en dan kijkt of het oplosbaar is?
Maar als zij jullie veel verwijten maken, verwijten die jij blijkbaar wel herkend, maar vooral verbaasd bent, dat ze het niet eerder zeiden.
Dan woonden ze wellicht al een hele tijd, niet prettig meer naast jullie.
Al dan net terecht hebben ze wellicht veel overlast ervaren?
Zou het helpen, als je probeert te bedenken (je weet het blijkbaar al), wat hen dwarszit, en dan kijkt of het oplosbaar is?
zondag 27 december 2020 09:15
zondag 27 december 2020 09:16
Bij ons is het ook geëscaleerd en wij zijn uiteindelijk wel verhuisd. Bij ons was het ivm geluidsoverlast die niet op hield, dus dat is wel ietsjes anders. Ik voelde me niet fijn meer in mijn huis, die ruzie was echt een zware last op mijn schouders en ik had continu stress en was gespannen. Hartkloppingen en ik ben in korte tijd 10kg afgevallen van de stress en niet kunnen eten daardoor. Ik wilde zo niet verder leven met zulke mensen naast me. Wij zijn in dezelfde wijk verhuisd naar een beter hoekhuis. Hoe minder buren, hoe beter was ons idee 
ik heb vooraf ook aangebeld bij de buren om een praatje te maken over hoe het daar was ivm geluidsoverlast en of het een gezellig rijtje was enzo. Ben ook op diverse tijdstippen gaan luisteren of ik geen herrie hoorde.
Het is lastig als je buren niet met je praten. Zeker als je bijvoorbeeld een nieuwe schutting moet of zoiets. Maar vraag is of je ermee kan leven? Sommige mensen kunnen zich er prima overheen zetten en leven gewoon langs elkaar. Zolang er geen getreiter van hun kant uit is en jullie leven gewoon op een normale manier naast elkaar zonder woorden te wisselen, dan zou het voor mij minder erg zijn. Bij ons bleef de overlast en daar had ik echt veel last van. Maar als dat bij jullie niet zo is, zou je het kunnen proberen. Als het toch aan je knaagt, wordt dat denk ik alleen maar erger.
ik heb vooraf ook aangebeld bij de buren om een praatje te maken over hoe het daar was ivm geluidsoverlast en of het een gezellig rijtje was enzo. Ben ook op diverse tijdstippen gaan luisteren of ik geen herrie hoorde.Het is lastig als je buren niet met je praten. Zeker als je bijvoorbeeld een nieuwe schutting moet of zoiets. Maar vraag is of je ermee kan leven? Sommige mensen kunnen zich er prima overheen zetten en leven gewoon langs elkaar. Zolang er geen getreiter van hun kant uit is en jullie leven gewoon op een normale manier naast elkaar zonder woorden te wisselen, dan zou het voor mij minder erg zijn. Bij ons bleef de overlast en daar had ik echt veel last van. Maar als dat bij jullie niet zo is, zou je het kunnen proberen. Als het toch aan je knaagt, wordt dat denk ik alleen maar erger.
zondag 27 december 2020 09:18
Pfoe in tegenstelling tot het verhaal van TO zou ik in dit geval écht wel willen verhuizenDopperfles schreef: ↑27-12-2020 09:09Wij hebben een buurman met wietplanten in de tuin die in de zomer voor veel overlast zorgen en het daarbij ook koopt/verkoopt in diverse auto’s die 5 seconde stoppen voor de deur. Hij heeft bovendien een grote hond die soms úren achter elkaar loeit. Zelf hebben wij geen dieren of kinderen en maken wij nooit hard geluid, dus toen ik pas een hand over de schutting al mijn zorgvuldig opgehangen kerst lampjes er agressief vanaf zag trekken was ik ook wel een beetje klaar met de buurman.
zondag 27 december 2020 09:19
Je kan prima woongenot hebben zonder te praten, zolang er geen overlast is.
Wij gingen 8 jaar geleden verhuizen. Wij ons netjes voorstellen aan de buren en de reactie van onze directe buurman was wel heel bijzonder. Die zei nog voor hij zijn naam had gezegd dat ze geen contact wilde, ze waren al zo vaak teleurgesteld in buren dat ze er niet meer aan gingen beginnen. En zo de deur weer dicht. Dat was wel even raar.
Wij hebben nooit last van deze mensen gehad, geen idee of ze last hadden van ons. Na een paar jaar zijn ze verhuisd.
Wij gingen 8 jaar geleden verhuizen. Wij ons netjes voorstellen aan de buren en de reactie van onze directe buurman was wel heel bijzonder. Die zei nog voor hij zijn naam had gezegd dat ze geen contact wilde, ze waren al zo vaak teleurgesteld in buren dat ze er niet meer aan gingen beginnen. En zo de deur weer dicht. Dat was wel even raar.
Wij hebben nooit last van deze mensen gehad, geen idee of ze last hadden van ons. Na een paar jaar zijn ze verhuisd.
zondag 27 december 2020 09:20
zondag 27 december 2020 09:24
Zie mijn vorige bericht. De reacties kwamen iets sneller dan ik kon typen.
Het gaat mij er niet zozeer om dat hij boos werd. Maar meer dat je dan daarna niks wilt uitpraten en mensen gaat negeren. Dat vind ik rot en kan ik moeizaam accepteren. En mij en de kinderen voor de meest lelijke dingen uitschelden is toch ook niet normaal? De kinderen hebben het nu nog over alle scheldwoorden.
De verwijten herkende ik wil, maar voor mijn gevoel totaal uit verband getrokken. Ik vind het normaal kindergedrag (een paar keer per jaar een bal over het hek, soms dus wat water in de zomer). Dat dit niet leuk is snap ik en ik probeer het ook te voorkomen. Maar als je daar zoveel last van hebt dat je er zo kwaad van wordt, dan ga je toch in gesprek? Dat hebben ze nooit gedaan, terwijl daar alle mogelijkheid voor was.
Er wonen veel kleine kinderen om ons heen en wij krijgen ook wel eens iets in de tuin. Ik zou daar nooit boos om worden. Daardoor heb ik het blijkbaar verkeerd ingeschat.
herfst100 wijzigde dit bericht op 27-12-2020 23:41
14.87% gewijzigd
zondag 27 december 2020 09:27
zondag 27 december 2020 09:28
Klopt, ik trek het me veel te veel aan. Ik vind ruzie vreselijk en dat dit nu toch gebeurd is vind ik naar.
Mijn man zegt ook 'wees blij dat we geen last van elkaar hebben', dus ik probeer me daar maar op te richten.
Waar ik angst voor heb is ook dat de buurman weer gaat schelden als hem iets niet bevalt. Het was gewoon een hele nare en angstige ervaring voor mij en de kinderen.
zondag 27 december 2020 09:30
Je geeft aan dat je verder geen last van ze hebt en in een fijn huis en fijne buurt woont. Ik zou je gevoel van je proberen af te laten glijden, dan maar geen gedag zeggen.
Je man heeft een heel goed punt en voor hetzelfde geld gaan je buren zelf binnenkort misschien wel verhuizen en krijg je weer fijne buren.
Je man heeft een heel goed punt en voor hetzelfde geld gaan je buren zelf binnenkort misschien wel verhuizen en krijg je weer fijne buren.
viva1981 wijzigde dit bericht op 27-12-2020 09:33
0.81% gewijzigd
zondag 27 december 2020 09:30
zondag 27 december 2020 09:32
Dat lijkt me inderdaad naar! Kan me voorstellen dat je dan gaat verhuizen. Wij hebben inderdaad geen last van hen. We zien ze nauwelijks, alleen soms even voor het huis. Ze ontlopen ons ook denk ik. Want voor de ruzie zag ik de buurvrouw bijna elke dag voor het huis en sindsdien bijna nooit meer.Whomi schreef: ↑27-12-2020 09:16Bij ons is het ook geëscaleerd en wij zijn uiteindelijk wel verhuisd. Bij ons was het ivm geluidsoverlast die niet op hield, dus dat is wel ietsjes anders. Ik voelde me niet fijn meer in mijn huis, die ruzie was echt een zware last op mijn schouders en ik had continu stress en was gespannen. Hartkloppingen en ik ben in korte tijd 10kg afgevallen van de stress en niet kunnen eten daardoor. Ik wilde zo niet verder leven met zulke mensen naast me. Wij zijn in dezelfde wijk verhuisd naar een beter hoekhuis. Hoe minder buren, hoe beter was ons idee
Het is lastig als je buren niet met je praten. Zeker als je bijvoorbeeld een nieuwe schutting moet of zoiets. Maar vraag is of je ermee kan leven? Sommige mensen kunnen zich er prima overheen zetten en leven gewoon langs elkaar. Zolang er geen getreiter van hun kant uit is en jullie leven gewoon op een normale manier naast elkaar zonder woorden te wisselen, dan zou het voor mij minder erg zijn. Bij ons bleef de overlast en daar had ik echt veel last van. Maar als dat bij jullie niet zo is, zou je het kunnen proberen. Als het toch aan je knaagt, wordt dat denk ik alleen maar erger.
Ik blijf gewoon mijn best doen om een goede buur te zijn. Ik weet nu wel waar zij blijkbaar last van hebben en zal daar nog meer rekening mee houden. Ik wil ook geen overlast veroorzaken en vind het ook naar dat zij dat zo ervaren hebben. Dus zal mijn best doen om dit zoveel mogelijk weg te nemen.
zondag 27 december 2020 09:32
Misschien was het de spreekwoordelijke druppel en veroorzaken jullie meer (geluids) overlast dan je denkt.herfst100 schreef: ↑27-12-2020 09:24
De verwijten herkende ik wil, maar voor mijn gevoel totaal uit verband getrokken. Ik vind het normaal kindergedrag (een paar keer per jaar een bal over het hek, soms dus wat water in de zomer). Maar als je daar last van hebt, dan ga je toch in gesprek? Dat hebben ze nooit gedaan, terwijl daar alle mogelijkheid voor was.
Ik zou het laten gaan want het kan veel en veel erger.
zondag 27 december 2020 09:34
Dat denk ik dus ook. Zie mijn vorige reactie. Ik heb nu eenmaal 3 kinderen. Meer dan ik nu doe lukt mij niet.
Omgekeerd vinden wij ook niet alles fijn wat zij doen. Dat is toch ook geven en nemen wanneer je in een rijtjeshuis woont?
zondag 27 december 2020 09:37
Ik bemoei mij nooit zo met buren. Ik maak een praatje en als ik ergens mee kan helpen dan doe ik dat ook, geen probleem maar je hoort het vaak dat er toch ergenissen zijn dus probeer ik het altijd wat afstandelijk te houden.
Afgelopen zomer heb ik een ongeval gehad als gevolg van een hond van mensen die hier verderop wonen. Achteraf heb ik maanden pijn gehad en is het verzekeringsgeld nog niet afgehandeld en heb ik helaas een advocaat in moeten schakelen. En ik baal er stevig van omdat het nooit zover had hoeven komen
Ik woon in een doodlopende straat en de eigenaar van de hond loopt een paar keer per dag met de hond bij mij voor de deur, expres los en uitdagen en zg spelen met de hond. Dit, zeker de eerste maanden, tot grote ergenis. Want ik bleek toch meer fysieke schade te hebben dan ik had gedacht. Ik kon 7 weken niet werken, kon ook niets voor mijn moeder (82 jaar) doen, boodschappen halen en wat in het huishouden doen. Ik heb 3 maanden met veel pijn geslapen, wassen, het huishouden etc dat ging niet. Uiteindelijk toch maar een fysio gebeld (kan ik mooi zelf allemaal voorschieten) en nu zo een half jaar verder, de pijn is minder maar ik weet ook niet wat ik met deze mensen moet. Ik ben nu een paar keer thuisgekomen waarbij de hond weer losloopt en dan vraag ik maar vriendelijk of ze de hond willen vast zetten, dan moet ik meestal nog even wachten want dan zitten ze midden in een telefoongesprek of ze hebben geen riem bij zich......nouja dat soort dingen.
Verhuizen moet je financieel ook maar op kunnen brengen en wie weet wat je dan naast je krijgt. Ik laat het maar los en je moet eens weten hoeveel moeite mij dat kost maar ik denk dat het van kwaad tot erger gaat. Proberen te vermijden werkt voor mij het beste. Voorheen keek ik altijd om me heen als ik buiten liep, zei ik mensen gedag maar tegenwoordig blik op oneindig (naar beneden of recht vooruit) dus doe ik net of ik ze niet zie en als ik ze dan al eens tegenkom omdat we elkaar passeren, dan gewoon maar gedag zeggen.
Nou je ziet ik heb een halve pagina geschreven, zo hoog zit het me dus![😆]()
.
Afgelopen zomer heb ik een ongeval gehad als gevolg van een hond van mensen die hier verderop wonen. Achteraf heb ik maanden pijn gehad en is het verzekeringsgeld nog niet afgehandeld en heb ik helaas een advocaat in moeten schakelen. En ik baal er stevig van omdat het nooit zover had hoeven komen
Ik woon in een doodlopende straat en de eigenaar van de hond loopt een paar keer per dag met de hond bij mij voor de deur, expres los en uitdagen en zg spelen met de hond. Dit, zeker de eerste maanden, tot grote ergenis. Want ik bleek toch meer fysieke schade te hebben dan ik had gedacht. Ik kon 7 weken niet werken, kon ook niets voor mijn moeder (82 jaar) doen, boodschappen halen en wat in het huishouden doen. Ik heb 3 maanden met veel pijn geslapen, wassen, het huishouden etc dat ging niet. Uiteindelijk toch maar een fysio gebeld (kan ik mooi zelf allemaal voorschieten) en nu zo een half jaar verder, de pijn is minder maar ik weet ook niet wat ik met deze mensen moet. Ik ben nu een paar keer thuisgekomen waarbij de hond weer losloopt en dan vraag ik maar vriendelijk of ze de hond willen vast zetten, dan moet ik meestal nog even wachten want dan zitten ze midden in een telefoongesprek of ze hebben geen riem bij zich......nouja dat soort dingen.
Verhuizen moet je financieel ook maar op kunnen brengen en wie weet wat je dan naast je krijgt. Ik laat het maar los en je moet eens weten hoeveel moeite mij dat kost maar ik denk dat het van kwaad tot erger gaat. Proberen te vermijden werkt voor mij het beste. Voorheen keek ik altijd om me heen als ik buiten liep, zei ik mensen gedag maar tegenwoordig blik op oneindig (naar beneden of recht vooruit) dus doe ik net of ik ze niet zie en als ik ze dan al eens tegenkom omdat we elkaar passeren, dan gewoon maar gedag zeggen.
Nou je ziet ik heb een halve pagina geschreven, zo hoog zit het me dus
.
anoniem_398085 wijzigde dit bericht op 27-12-2020 09:43
0.64% gewijzigd
zondag 27 december 2020 09:38
Ja dat zou kunnen. Maar als je er nooit over praat vind ik dat niet eerlijk. Ik kan niet ruiken waar mensen last van hebben?
Ik heb meerdere malen gezegd tegen de buurvrouw dat ze altijd kunnen aanbellen als er iets is. Soms vroeg ik 'gaat alles goed? Last van de kinderen?' Ze heeft altijd gezegd 'nee nergens last van en zo ja dan kom ik wel!' Nooit gedaan. Dat vind ik echt niet eerlijk. Ik probeer echt om een goede buur te zijn, maar als zij nergens mee komen houd het op. De andere buren vraag ik ook regelmatig. 1 keer hebben zij iets aangegeven, nou dan houd ik daar direct meer rekening mee.
zondag 27 december 2020 09:42
Wat een nare ervaring! Ik kan me goed voorstellen dat dit je hoog zit. Dat zet mijn 'probleem' wel in perspectief...Renee* schreef: ↑27-12-2020 09:37Ik bemoei mij nooit zo met buren. Ik maak een praatje en als ik ergens mee kan helpen dan doe ik dat ook, geen probleem maar je hoort het vaak dat er toch ergenissen zijn dus probeer ik het altijd wat afstandelijk te houden.
Afgelopen zomer heb ik een ongeval gehad als gevolg van een hond van mensen die hier verderop wonen. Achteraf heb ik maanden pijn gehad en is het verzekeringsgeld nog niet afgehandeld en heb ik helaas een advocaat in moeten schakelen. En ik baal er stevig van omdat het nooit zover had hoeven komen
Ik woon in een doodlopende straat en de eigenaar van de hond loopt een paar keer per dag met de hond bij mij voor de deur, expres los en uitdagen en zg spelen met de hond. Dit, zeker de eerste maanden, tot grote ergenis. Want ik bleek toch meer fysieke schade te hebben dan ik had gedacht. Ik kon 7 weken niet werken, kon ook niets voor mijn moeder (82 jaar) doen, boodschappen halen en wat in het huishouden doen. Ik heb 3 maanden met veel pijn geslapen, wassen, het huishouden etc dat ging niet. Uiteindelijk toch maar een fysio gebeld (kan ik mooi zelf allemaal voorschieten) en nu zo een half jaar verder, de pijn is minder maar ik weet ook niet wat ik met deze mensen moet. Ik ben nu een paar keer thuisgekomen waarbij de hond weer losloopt en dan vraag ik maar vriendelijk of ze de hond willen vast zetten, dan moet ik meestal nog even wachten want dan zitten ze midden in een telefoongesprek of ze hebben geen riem bij zich......nouja dat soort dingen.
Verhuizen moet je financieel ook maar op kunnen brengen en wie weet wat je dan naast je krijgt. Ik laat het maar los en je moet eens weten hoeveel moeite mij dat kost maar ik denk dat het van kwaad tot erger gaat. Proberen te vermijden werkt voor mij het beste. Voorheen keek ik altijd om me heen als ik buiten liep, zei ik mensen gedag maar tegenwoordig blik op oneindig (naar beneden of recht vooruit) dus doe ik net of ik ze niet zie en als ik ze dan al eens tegenkom omdat we elkaar passeren, dan gewoon maar gedag zeggen.
Nou je ziet ik heb een halve pagina geschreven, zo hoog zit het me dus.
zondag 27 december 2020 09:42
Natuurlijk kun je woongenot ervaren zonder te praten met de buren. Ze veroorzaken ook geen overlast. De last die jij ervaart zit volledig in jouw hoofd. Jij bent heel bang voor ruzie, jij bent heel bang voor een nieuwe uitbarsting van de buurman. Jij vindt dat het uitgepraat moet worden. De oplossing ligt dus ook bij jou. Als jij je realiseert dat je jouw normen en waarden op probeert te leggen aan een ander, die daar anders in staat dan kun je dat hopelijk loslaten. En als je je ook realiseert dat je zorgen maken over ruzie vanuit de buren of een nieuwe uitbarsting, geen enkele invloed heeft op of dat wel of niet gaat gebeuren, dan kun je dat wellicht ook loslaten.
Lastig waarschijnlijk, want je klinkt wel als een controlfreak. Klopt dat?
Lastig waarschijnlijk, want je klinkt wel als een controlfreak. Klopt dat?
