Relaties
alle pijlers
Onzekerheid en angst in relatie
vrijdag 27 mei 2011 18:54
Hallo,
ik ben een meisje van bijna 20 en heb al 3 jaar een vriend van 23. We hebben een super leuke relatie en voelen ons compleet op ons gemak bij elkaar. We hebben onze hele relatie maar weinig problemen gehad, maar sinds een jaar geleden kreeg ik last van onzekerheid en angst. In het begin van onze relatie had ik dat niet, maar mijn vriend juist en het leek wel alsof toen bij hem die angst/onzekerheid/wantrouwen wegging, het bij mij toenam.
Ik schaam mij erg over hoe ik mijn gevoelens uit maar het zit onze relatie erg in de weg dus wil het graag kwijt..
Om een voorbeeld te geven: Laatst wilde mijn vriend een weekendje weg met 3 andere vrienden van hem omdat hij vaak tijd en vakanties met mij besteedt (mijn vriend en ik slapen minstens 5 nachten bij elkaar) en het leuk vond om weer wat met 'de mannen' te doen. Hij vertelde dit aan mij over de telefoon en meteen al kreeg ik een onderbuik gevoel. Ik had angst dat hij het misschien heel leuk zou krijgen, maar dat ik er dan niet bij ben... of dat ie een leuk meisje zou ontmoeten wanneer ie dronken was ofzo.. en ik werd onzeker; waarom wilt hij met zn vrienden weg, ben ik niet leuk genoeg?
Ik weet dat dit allemaal onrealistische gedachtes zijn want we hebben al 3 jaar met elkaar en daarin is nog nooit iets 'ergs' gebeurt en toont hij altijd veel liefde voor mij.
Maar het ergste komt nog. Die gedachtes die ik krijg, uit ik op een hele vervelende manier.. Namelijk: Ik reageer meteen heel kortaf en ongeïnteresseerd. Als hij vraagt wat er aan de hand is zeg ik op een bozige toon 'niks', terwijl het natuurlijk overduidelijk is dat er wel wat is. Ik probeer zo snel mogelijk op te hangen en wanneer ik dat heb gedaan wacht ik eigenlijk vol smart op een smsje van hem wat er aan de hand is, of hij wat voor mij kan doen, en dat het hem spijt etc. (volgens mij uit een soort bevestiging dat ie wel om mij geeft ofzo...? Echt heel erg..)
En als ie dan niks stuurt dan stuur ik hem een smsje met zoiets erin als: Ik ga ook met mijn vriendinnen een weekend weg, en stappen enzo. Waarschijnlijk in de hoop dat hij ook die gevoelens krijgt ofzo (Ik weet het, ONWIJS kinderachtig, schaam mij ook DIEP!!). Mijn vriendje snap er natuurlijk niks van en belt mij op en ik ben alleen maar boos en kortaf, wat volledig onterecht is. Na een tijdje, als mijn vriendje op mij in heeft lopen praten, koel ik weer af en heb ik meteen onwijs spijt over hoe ik mij heb gedragen.
Ik weet steeds dat ik dom bezig ben en dat het zo onterecht is om boos te worden als hij met iemand anders wat gaat doen. Maar ondanks ik dat weet veranderd mijn gedrag niet.. Ik schaam mij heel erg hiervoor want ik voel me soms echt een soort psycho..! Het is gewoon niet normaal en zit er echt heel erg mee..
En mijn vriendje neemt het zo goed op.. hij heeft (nu nog) zo veel geduld met mij en probeert me tips te geven enzo, maar natuurlijk wordt hij er ook heel gek van dat ie steeds zoiets over zich heen krijgt wanneer hij iets anders gaat doen. Hij verdient dit echt niet.. Ik ben bang dat ik hem door dit gedrag kwijtraak en daarom hoop ik dat iemand ongeveer hetzelfde heeft meegemaakt en hiervoor tips heeft..!!!
P.s Ik heb ook minstens 3x per week hele nare dromen. Dat ik boos ben op mijn vriend en tegen hem schreeuw, maar het doet hem niks. Soms sla ik hem dan in mijn droom (op mn aller hardst) maar zelfs dat voel ie niet. En als ik dan tegen hem schreeuw dat ik het uitmaak, toont ie ook geen enkele emotie. Ik wordt ook gek van deze dromen want ik word elke keer gebroken wakker.. Misschien kan hier ook iets uit geconcludeerd worden...
ik ben een meisje van bijna 20 en heb al 3 jaar een vriend van 23. We hebben een super leuke relatie en voelen ons compleet op ons gemak bij elkaar. We hebben onze hele relatie maar weinig problemen gehad, maar sinds een jaar geleden kreeg ik last van onzekerheid en angst. In het begin van onze relatie had ik dat niet, maar mijn vriend juist en het leek wel alsof toen bij hem die angst/onzekerheid/wantrouwen wegging, het bij mij toenam.
Ik schaam mij erg over hoe ik mijn gevoelens uit maar het zit onze relatie erg in de weg dus wil het graag kwijt..
Om een voorbeeld te geven: Laatst wilde mijn vriend een weekendje weg met 3 andere vrienden van hem omdat hij vaak tijd en vakanties met mij besteedt (mijn vriend en ik slapen minstens 5 nachten bij elkaar) en het leuk vond om weer wat met 'de mannen' te doen. Hij vertelde dit aan mij over de telefoon en meteen al kreeg ik een onderbuik gevoel. Ik had angst dat hij het misschien heel leuk zou krijgen, maar dat ik er dan niet bij ben... of dat ie een leuk meisje zou ontmoeten wanneer ie dronken was ofzo.. en ik werd onzeker; waarom wilt hij met zn vrienden weg, ben ik niet leuk genoeg?
Ik weet dat dit allemaal onrealistische gedachtes zijn want we hebben al 3 jaar met elkaar en daarin is nog nooit iets 'ergs' gebeurt en toont hij altijd veel liefde voor mij.
Maar het ergste komt nog. Die gedachtes die ik krijg, uit ik op een hele vervelende manier.. Namelijk: Ik reageer meteen heel kortaf en ongeïnteresseerd. Als hij vraagt wat er aan de hand is zeg ik op een bozige toon 'niks', terwijl het natuurlijk overduidelijk is dat er wel wat is. Ik probeer zo snel mogelijk op te hangen en wanneer ik dat heb gedaan wacht ik eigenlijk vol smart op een smsje van hem wat er aan de hand is, of hij wat voor mij kan doen, en dat het hem spijt etc. (volgens mij uit een soort bevestiging dat ie wel om mij geeft ofzo...? Echt heel erg..)
En als ie dan niks stuurt dan stuur ik hem een smsje met zoiets erin als: Ik ga ook met mijn vriendinnen een weekend weg, en stappen enzo. Waarschijnlijk in de hoop dat hij ook die gevoelens krijgt ofzo (Ik weet het, ONWIJS kinderachtig, schaam mij ook DIEP!!). Mijn vriendje snap er natuurlijk niks van en belt mij op en ik ben alleen maar boos en kortaf, wat volledig onterecht is. Na een tijdje, als mijn vriendje op mij in heeft lopen praten, koel ik weer af en heb ik meteen onwijs spijt over hoe ik mij heb gedragen.
Ik weet steeds dat ik dom bezig ben en dat het zo onterecht is om boos te worden als hij met iemand anders wat gaat doen. Maar ondanks ik dat weet veranderd mijn gedrag niet.. Ik schaam mij heel erg hiervoor want ik voel me soms echt een soort psycho..! Het is gewoon niet normaal en zit er echt heel erg mee..
En mijn vriendje neemt het zo goed op.. hij heeft (nu nog) zo veel geduld met mij en probeert me tips te geven enzo, maar natuurlijk wordt hij er ook heel gek van dat ie steeds zoiets over zich heen krijgt wanneer hij iets anders gaat doen. Hij verdient dit echt niet.. Ik ben bang dat ik hem door dit gedrag kwijtraak en daarom hoop ik dat iemand ongeveer hetzelfde heeft meegemaakt en hiervoor tips heeft..!!!
P.s Ik heb ook minstens 3x per week hele nare dromen. Dat ik boos ben op mijn vriend en tegen hem schreeuw, maar het doet hem niks. Soms sla ik hem dan in mijn droom (op mn aller hardst) maar zelfs dat voel ie niet. En als ik dan tegen hem schreeuw dat ik het uitmaak, toont ie ook geen enkele emotie. Ik wordt ook gek van deze dromen want ik word elke keer gebroken wakker.. Misschien kan hier ook iets uit geconcludeerd worden...
vrijdag 27 mei 2011 19:05
Tsja, wat ik uit je OP kan halen, is dat je behoorlijk rot communiceert over je gevoelens. Probeer het eens gewoon uit te spreken, praat erover dat kan al veel onzekerheid wegnemen,
Ik begrijp dat het lastig is om je zo te voelen, toch wil ik je zeggen, dat hoe onzeker je ook bent, dat nooit een reden is om je zo te gedragen. Het is inderdaad heel flauw en gemeen, bovendien schiet je er niks mee op, je verpest je relatie op deze manier.
Dus praten, praten praten! Met je vriend, op een rustige manier.
Sterkte!
Ik begrijp dat het lastig is om je zo te voelen, toch wil ik je zeggen, dat hoe onzeker je ook bent, dat nooit een reden is om je zo te gedragen. Het is inderdaad heel flauw en gemeen, bovendien schiet je er niks mee op, je verpest je relatie op deze manier.
Dus praten, praten praten! Met je vriend, op een rustige manier.
Sterkte!
This is not kosher!
vrijdag 27 mei 2011 19:13
Probeer eens eerlijk te communiceren met hem over je angsten. Vertel hem over je onzekerheid, zonder hem verantwoordelijk te maken voor je onzekerheid. Hij kan er niets aan doen, dus hij hoeft ook niet ervoor te zorgen dat jij je niet meer zo voelt. Dat moet je toch echt zelf doen. Je bent je in ieder geval bewust van je gedrag, dat is al iets.
Is het misschien een idee om, als je je weer zo voelt, vriendelijk tegen je vriend te zeggen dat je nu even de telefoon ophangt o.i.d. en hem zo terugbelt wanneer je het weer op een rijtje hebt. Dan neem je eerst de tijd om rustig te worden, tegen jezelf te zeggen dat je nu onnodig boos aan het worden bent. En je neemt weer contact met hem op als je rustig bent. Als je dit op een normale manier met hem af weet te spreken kan het misschien wat rust brengen en dan kan de situatie langzaam gaan veranderen. Want zeg nou zelf, dit is toch voor niemand leuk. Niet voor jou en ook zeker niet voor je vriend.
Is het misschien een idee om, als je je weer zo voelt, vriendelijk tegen je vriend te zeggen dat je nu even de telefoon ophangt o.i.d. en hem zo terugbelt wanneer je het weer op een rijtje hebt. Dan neem je eerst de tijd om rustig te worden, tegen jezelf te zeggen dat je nu onnodig boos aan het worden bent. En je neemt weer contact met hem op als je rustig bent. Als je dit op een normale manier met hem af weet te spreken kan het misschien wat rust brengen en dan kan de situatie langzaam gaan veranderen. Want zeg nou zelf, dit is toch voor niemand leuk. Niet voor jou en ook zeker niet voor je vriend.
vrijdag 27 mei 2011 19:21
Tja, de enige die dit kan veranderen ben je zelf. Je bent je er al van bewust hoe kinderachtig en ineffectief je gedrag is. Nu nog ernaar handelen. Bedenk hoe je het beter zou kunnen en willen doen en voer dit uit.
Over je dromen: het lijkt me eigenljk nogal helder, je ziet dat zelf toch ook? Je bent bang dat je je vriend niet kunt 'bereiken'. Heb je enig idee waarom je zo onzeker bent?
Over je dromen: het lijkt me eigenljk nogal helder, je ziet dat zelf toch ook? Je bent bang dat je je vriend niet kunt 'bereiken'. Heb je enig idee waarom je zo onzeker bent?
vrijdag 27 mei 2011 19:21
Dus je weet dat je gevoel misplaatst is en je reacties overdreven, maar je weet niet hoe je het moet veranderen.
Misschien kan je proberen om een plan te maken voor de volgende keer dat je zulk nieuws krijgt dat hij bijv. zonder jou iets leuks gaat doen.
Bijvoorbeeld:
Ik haal diep adem als ik emotioneel wordt.
Ik zeg iets positiefs tegen hem ('dat lijkt me gezellig, veel plezier!' of 'goed idee').
Ik stel een vraag over het idee van vriend.
Ik vertel iets positiefs over mezelf (leuke schoenen gekocht, grappige hond gezien).
Als ik te jaloers ben om normaal te reageren, ga ik niet boos naar hem doen maar zeg ik dat ik op een later moment terugbel omdat ik nu niet normaal kan reageren.
Het klinkt kinderachtig, maar door er van tevoren over na te denken en het op te schrijven, heb je een concreet alternatief voor het negatieve gedrag.
Daarnaast is het natuurlijk geen slecht idee om met je vriend hierover te praten. Want het lijkt me dat je niet alleen het nare gedrag wilt veranderen, maar juist ook de oorzaak: het onzekere, angstige gevoel.
Misschien kan je proberen om een plan te maken voor de volgende keer dat je zulk nieuws krijgt dat hij bijv. zonder jou iets leuks gaat doen.
Bijvoorbeeld:
Ik haal diep adem als ik emotioneel wordt.
Ik zeg iets positiefs tegen hem ('dat lijkt me gezellig, veel plezier!' of 'goed idee').
Ik stel een vraag over het idee van vriend.
Ik vertel iets positiefs over mezelf (leuke schoenen gekocht, grappige hond gezien).
Als ik te jaloers ben om normaal te reageren, ga ik niet boos naar hem doen maar zeg ik dat ik op een later moment terugbel omdat ik nu niet normaal kan reageren.
Het klinkt kinderachtig, maar door er van tevoren over na te denken en het op te schrijven, heb je een concreet alternatief voor het negatieve gedrag.
Daarnaast is het natuurlijk geen slecht idee om met je vriend hierover te praten. Want het lijkt me dat je niet alleen het nare gedrag wilt veranderen, maar juist ook de oorzaak: het onzekere, angstige gevoel.
What a nuanced anxiety
vrijdag 27 mei 2011 19:43
[quote]leila135 schreef op 27 mei 2011 @ 18:54:
Ik weet steeds dat ik dom bezig ben en dat het zo onterecht is om boos te worden als hij met iemand anders wat gaat doen. Maar ondanks ik dat weet veranderd mijn gedrag niet.. Ik schaam mij heel erg hiervoor want ik voel me soms echt een soort psycho..! Het is gewoon niet normaal en zit er echt heel erg mee..
quote]
Je blijft ermee doorgaan omdat je hoopt dat hij eraan toegeeft. Wat meds zegt, manipulatie.
Als je weet dat iets niet goed is, maar het levert je iets op, dan helpt dat "hele weten" geen bal.
Ik weet steeds dat ik dom bezig ben en dat het zo onterecht is om boos te worden als hij met iemand anders wat gaat doen. Maar ondanks ik dat weet veranderd mijn gedrag niet.. Ik schaam mij heel erg hiervoor want ik voel me soms echt een soort psycho..! Het is gewoon niet normaal en zit er echt heel erg mee..
quote]
Je blijft ermee doorgaan omdat je hoopt dat hij eraan toegeeft. Wat meds zegt, manipulatie.
Als je weet dat iets niet goed is, maar het levert je iets op, dan helpt dat "hele weten" geen bal.
vrijdag 27 mei 2011 19:55
Duidelijk verlatingsangst. Voor mij herkenbaar, maar er is hoop: het kan minder worden. Maar het is best lastig. Ik vind het goed dat je zelf al inziet dat het heel erg belachelijk is. Ik had ook altijd dat ik zo deed en achteraf voelde ik me zo schuldig, en dan ben was ik daardoor weer bang dat mijn vriend me niet meer leuk vond.
Hoe reageert je vriend er nu op? Blijft ie wel lief?
Bij mij is het inmiddels een stuk minder geworden (maar helaas nog wel aanwezig). Wat heel belangrijk is, is dat je een eigen leven hebt. Misschien kun je wat meer gaan doen met je vriendinnen? Of leuke hobby's zoeken? Dan ben je niet de hele tijd bij hem, houdt het ook leuk.
Hiernaast inderdaad goed uitspreken, vertel je angst en je dromen. Je bent duidelijk bang om hem kwijt te raken. En als je merkt dat je weer zo'n bui krijgt, zeg dat dan tegen hem. Je kunt ook zeggen dat je weet dat jou gedachtes niet reëel zijn, maar ze op dat moment zo echt lijken.
En als het zo door blijft gaan; misschien een psycholoog? Er zit vaak veel meer achter dan je denkt. En het zou het niet waard zijn dat hierdoor jullie relatie kapot gaat.
Succes!
Hoe reageert je vriend er nu op? Blijft ie wel lief?
Bij mij is het inmiddels een stuk minder geworden (maar helaas nog wel aanwezig). Wat heel belangrijk is, is dat je een eigen leven hebt. Misschien kun je wat meer gaan doen met je vriendinnen? Of leuke hobby's zoeken? Dan ben je niet de hele tijd bij hem, houdt het ook leuk.
Hiernaast inderdaad goed uitspreken, vertel je angst en je dromen. Je bent duidelijk bang om hem kwijt te raken. En als je merkt dat je weer zo'n bui krijgt, zeg dat dan tegen hem. Je kunt ook zeggen dat je weet dat jou gedachtes niet reëel zijn, maar ze op dat moment zo echt lijken.
En als het zo door blijft gaan; misschien een psycholoog? Er zit vaak veel meer achter dan je denkt. En het zou het niet waard zijn dat hierdoor jullie relatie kapot gaat.
Succes!
vrijdag 27 mei 2011 19:58
Ik vind het goed dat je weet dat je stom bezig bent en om advies vraagt.. Ik zie zo vaak dat vrouwen zo te werk gaan en dat ook gewoon normaal vinden.
Je probeert inderdaad met manipulaties te bereiken dat je vriend doet wat jij wil. Dat is geen oplossing. Sterker nog: je drijft je vriend alleen maar van je af zo.
Maar goed, angst en onzekerheid zijn heel vaak irrationeel en ik kan er wel inkomen dat je die angst en onzekerheid voelt en dat het onmogelijk is om daar opeens vanaf te zijn.
Ik denk dat je wel heel bewust moet beginnen met proberen het gedrag dat uit je onzekerheid voortkomt, te stoppen. Misschien helpt het om vantevoren te bedenken wat je kan zeggen of doen als die onzekerheid ineens opkomt?
Ik ken het ook wel. Ik hield mezelf rustig door te bedenken dat hij toch wel vreemd zou kunnen gaan als hij dat echt zou willen. Dat voorkom je niet met boos of lullig reageren. Sterker nog: die kans wordt groter als je langdurig akelig gedrag vertoont of hem dingen misgunt. Of claimt.
Werkelijk, als je hem ruimte kunt geven maakt dat je alleen maar aantrekkelijker voor hem! Probeer echt om interesse te tonen en het leuk voor hem te vinden. Daarmee trek je hem juist naar je toe.
Je probeert inderdaad met manipulaties te bereiken dat je vriend doet wat jij wil. Dat is geen oplossing. Sterker nog: je drijft je vriend alleen maar van je af zo.
Maar goed, angst en onzekerheid zijn heel vaak irrationeel en ik kan er wel inkomen dat je die angst en onzekerheid voelt en dat het onmogelijk is om daar opeens vanaf te zijn.
Ik denk dat je wel heel bewust moet beginnen met proberen het gedrag dat uit je onzekerheid voortkomt, te stoppen. Misschien helpt het om vantevoren te bedenken wat je kan zeggen of doen als die onzekerheid ineens opkomt?
Ik ken het ook wel. Ik hield mezelf rustig door te bedenken dat hij toch wel vreemd zou kunnen gaan als hij dat echt zou willen. Dat voorkom je niet met boos of lullig reageren. Sterker nog: die kans wordt groter als je langdurig akelig gedrag vertoont of hem dingen misgunt. Of claimt.
Werkelijk, als je hem ruimte kunt geven maakt dat je alleen maar aantrekkelijker voor hem! Probeer echt om interesse te tonen en het leuk voor hem te vinden. Daarmee trek je hem juist naar je toe.
vrijdag 27 mei 2011 19:58
vrijdag 27 mei 2011 20:22
quote:lovedestiny schreef op 27 mei 2011 @ 19:58:
[...]
En hier heeft zij iets aan want?
Zij geeft toch al toe dat het kinderachtig is. Zij vraagt hier om hulp/advies.Ik heb het misschien erg kort door de bocht verwoord, maar in feite wil ik met mijn reactie zeggen dat ze moet stoppen met haar gedrag. Ze geeft zelf toe dat ze kinderachtig bezig is, en dat ben ik met haar eens. Ze geeft aan dat haar vriend veel geduld heeft en zelfs tips geeft, maar ik ben bang dat zijn geduld een keer op raakt als ze door gaat. Net zoals Meds zegt; ze is onzeker, en wil dat hij zijn gedrag aanpast om haar onzekerheid te verminderen. Dat is begrijpelijk, maar de manier waarop vind ik minder begrijpelijk.
[...]
En hier heeft zij iets aan want?
Zij geeft toch al toe dat het kinderachtig is. Zij vraagt hier om hulp/advies.Ik heb het misschien erg kort door de bocht verwoord, maar in feite wil ik met mijn reactie zeggen dat ze moet stoppen met haar gedrag. Ze geeft zelf toe dat ze kinderachtig bezig is, en dat ben ik met haar eens. Ze geeft aan dat haar vriend veel geduld heeft en zelfs tips geeft, maar ik ben bang dat zijn geduld een keer op raakt als ze door gaat. Net zoals Meds zegt; ze is onzeker, en wil dat hij zijn gedrag aanpast om haar onzekerheid te verminderen. Dat is begrijpelijk, maar de manier waarop vind ik minder begrijpelijk.
vrijdag 27 mei 2011 20:29
Sta beetje versteld van de belerende reacties hier, TO is bijna 20, waren wij allemaal op die leeftijd zo zeker van ons zelf? Ik niet, ben nu 38, al jaren volwassen en ik kan soms ook weleens onzeker zijn over dingen en relaties, stukken minder en laat mijn leven er niet meer door beheersen, maar kan me niet voorstellen dat er niemand is, ongeacht de leeftijd, die zo nu en dan ook weleens onzekerheden heeft op wat voor vlak dan ook.
TO, een tip, probeer er met je vriend over te praten dat hij in ieder geval een idee heeft waar je onzekerheid vandaan komt, niets om je voor te schamen maar waak ervoor dat het je relatie beinvloedt. Garanties heb je nooit in het leven, probeer van je vriend en de relatie te genieten, heb vertrouwen in het feit dat hij bij jou is en niet teveel te piekeren wat er evt mis zou kunnen gaan want anders heb je geen leven en kan je er ook niet van genieten.
TO, een tip, probeer er met je vriend over te praten dat hij in ieder geval een idee heeft waar je onzekerheid vandaan komt, niets om je voor te schamen maar waak ervoor dat het je relatie beinvloedt. Garanties heb je nooit in het leven, probeer van je vriend en de relatie te genieten, heb vertrouwen in het feit dat hij bij jou is en niet teveel te piekeren wat er evt mis zou kunnen gaan want anders heb je geen leven en kan je er ook niet van genieten.
vrijdag 27 mei 2011 20:34
ik heb hetzelfde en ben al heel lang bij mijn man, in het dagelijks leven heb ik het onder controle, maar ik heb zeker 3 keer in de week nachtmerrie's, dat hij bv op stap gaat en ik mijn onzekerheid uit voor dat hij weg gaat, en dat hij dan gerust met 3 vrouwen op pad gaat, dat ik dat zie, maar als hij later thuis komt keihard ontkent. of dat alle personen me uitlachen.
tja ik ben wel een onzeker persoon, die af en toe wel op de voorgrond treed.
niemand weet dat ik onzeker ben, behalve mijn man.
tja ik ben wel een onzeker persoon, die af en toe wel op de voorgrond treed.
niemand weet dat ik onzeker ben, behalve mijn man.
vrijdag 27 mei 2011 20:40
Bedankt voor de reacties
ik snap dat ook wel dat grijze muis zo reageert.. het is tenslotte wel zo.. Maar ik ben blij dat andere me ook advies geven!
Het voelt fijn om iemand anders mening te horen, aangezien ik het nog nooit met iemand heb gedeeld in verband met schaamte.
Alleen heb ik het er wel heel vaak met mijn vriendje over! Hij probeert mij altijd goed te helpen. Hij studeert toegepaste psychologie dus dat komt soms wel van pas.. alleen zit ie nog maar net in zn 2de jaar dus hij kan lang niet alles verklaren.
Ik denk dat het vooral aan onzekerheid ligt, maar waar dat vandaan komt moet ik nog uit proberen te zoeken.
Een ding is zeker, het moet stoppen. Want zoals vele van jullie zeggen, hierdoor raak ik hem kwijt
In ieder geval bedankt voor het lezen van mijn verhaal en de tips, dat doet me goed!
ik snap dat ook wel dat grijze muis zo reageert.. het is tenslotte wel zo.. Maar ik ben blij dat andere me ook advies geven!
Het voelt fijn om iemand anders mening te horen, aangezien ik het nog nooit met iemand heb gedeeld in verband met schaamte.
Alleen heb ik het er wel heel vaak met mijn vriendje over! Hij probeert mij altijd goed te helpen. Hij studeert toegepaste psychologie dus dat komt soms wel van pas.. alleen zit ie nog maar net in zn 2de jaar dus hij kan lang niet alles verklaren.
Ik denk dat het vooral aan onzekerheid ligt, maar waar dat vandaan komt moet ik nog uit proberen te zoeken.
Een ding is zeker, het moet stoppen. Want zoals vele van jullie zeggen, hierdoor raak ik hem kwijt
In ieder geval bedankt voor het lezen van mijn verhaal en de tips, dat doet me goed!
vrijdag 27 mei 2011 21:06
He Leila,
fijn dat je komt reageren.
Even een verhaaltje van mijn kant
Mijn ontzettend slimme en irritant goede psycholoog zegt altijd dat boosheid en angst met elkaar verbonden zijn. Dat waar je bang voor bent (kwijt te raken in mijn geval controle) zorgt ervoor dat je mechanismen als een idioot op welke wijze dan ook die controle terug wil krijgen. Maar helaas werkt het zo niet.
Er zijn namelijk zaken die je nooit in de hand kan hebben; dat is wat een ander doet, jouw vriend in dit geval.
Het is alleen ontzettend moeilijk om dat los te laten.
Waar je wel van op aan kunt, is dat wat je zelf doet. Wat er ook gebeurd, de wereld blijft draaien, jouw hart blijft kloppen en life goes on. Probeer op jezelf en je eigen kracht te vertrouwen als je dat lukt, dat is denk ik de enige remedie tegen angsten die in je hoofd omhoog kruipen.
fijn dat je komt reageren.
Even een verhaaltje van mijn kant
Mijn ontzettend slimme en irritant goede psycholoog zegt altijd dat boosheid en angst met elkaar verbonden zijn. Dat waar je bang voor bent (kwijt te raken in mijn geval controle) zorgt ervoor dat je mechanismen als een idioot op welke wijze dan ook die controle terug wil krijgen. Maar helaas werkt het zo niet.
Er zijn namelijk zaken die je nooit in de hand kan hebben; dat is wat een ander doet, jouw vriend in dit geval.
Het is alleen ontzettend moeilijk om dat los te laten.
Waar je wel van op aan kunt, is dat wat je zelf doet. Wat er ook gebeurd, de wereld blijft draaien, jouw hart blijft kloppen en life goes on. Probeer op jezelf en je eigen kracht te vertrouwen als je dat lukt, dat is denk ik de enige remedie tegen angsten die in je hoofd omhoog kruipen.
This is not kosher!
vrijdag 27 mei 2011 21:16
Wat zijn jullie allemaal hard voor haar! Dit zit overduidelijk veel dieper. Ik denk ook dat je aan jezelf moet werken, maar ik denk ook dat je vriend hier een deel in heeft. Hij geeft jou blijkbaar geen bevestiging genoeg! Je uit je gevoelens maybe niet altijd even tacktisch, maar als hij je hiervoor verlaat, dan kun je beter een man zoeken die je meer vertrouwen geeft!
Zo :p
Zo :p
vrijdag 27 mei 2011 21:44
quote:cappi schreef op 27 mei 2011 @ 20:29:
Sta beetje versteld van de belerende reacties hier, TO is bijna 20, waren wij allemaal op die leeftijd zo zeker van ons zelf? Ik niet, ben nu 38, al jaren volwassen en ik kan soms ook weleens onzeker zijn over dingen en relaties, stukken minder en laat mijn leven er niet meer door beheersen, maar kan me niet voorstellen dat er niemand is, ongeacht de leeftijd, die zo nu en dan ook weleens onzekerheden heeft op wat voor vlak dan ook.
TO, een tip, probeer er met je vriend over te praten dat hij in ieder geval een idee heeft waar je onzekerheid vandaan komt, niets om je voor te schamen maar waak ervoor dat het je relatie beinvloedt. Garanties heb je nooit in het leven, probeer van je vriend en de relatie te genieten, heb vertrouwen in het feit dat hij bij jou is en niet teveel te piekeren wat er evt mis zou kunnen gaan want anders heb je geen leven en kan je er ook niet van genieten.
Tussen onzeker zijn en uit onzekerheid ruzie uitlokken omdat je vriend met z'n vrienden weggaat, zit nogal een groot verschil.
En ik ben veel erger geweest, maar als iemand om een tip vraagt, geef ik mijn mening.
Sta beetje versteld van de belerende reacties hier, TO is bijna 20, waren wij allemaal op die leeftijd zo zeker van ons zelf? Ik niet, ben nu 38, al jaren volwassen en ik kan soms ook weleens onzeker zijn over dingen en relaties, stukken minder en laat mijn leven er niet meer door beheersen, maar kan me niet voorstellen dat er niemand is, ongeacht de leeftijd, die zo nu en dan ook weleens onzekerheden heeft op wat voor vlak dan ook.
TO, een tip, probeer er met je vriend over te praten dat hij in ieder geval een idee heeft waar je onzekerheid vandaan komt, niets om je voor te schamen maar waak ervoor dat het je relatie beinvloedt. Garanties heb je nooit in het leven, probeer van je vriend en de relatie te genieten, heb vertrouwen in het feit dat hij bij jou is en niet teveel te piekeren wat er evt mis zou kunnen gaan want anders heb je geen leven en kan je er ook niet van genieten.
Tussen onzeker zijn en uit onzekerheid ruzie uitlokken omdat je vriend met z'n vrienden weggaat, zit nogal een groot verschil.
En ik ben veel erger geweest, maar als iemand om een tip vraagt, geef ik mijn mening.
vrijdag 27 mei 2011 22:17
Beste TO, je verhaal komt mij heel bekend voor. Ik ben zelf onlangs naar een psycholoog gegaan omdat ik doordat ik zo angstig ben, mijn relaties verpest. Ik kan je uit ervaring vertellen dat geen man het leuk vindt als je hem zo benauwd.
Wat mij nu heel erg helpt is te achterhalen waarom ik zo bang ben. En hoe onlogisch dat soms is. Ik hoop dat ik mezelf in de toekomst voldoende in de hand heb om een relatie wel te laten werken.
Jouw vriend klinkt in ieder geval als iemand die veel geduld met je heeft en veel voor je over heeft, dus wees er zuinig op en laat het ademen.
Wat mij nu heel erg helpt is te achterhalen waarom ik zo bang ben. En hoe onlogisch dat soms is. Ik hoop dat ik mezelf in de toekomst voldoende in de hand heb om een relatie wel te laten werken.
Jouw vriend klinkt in ieder geval als iemand die veel geduld met je heeft en veel voor je over heeft, dus wees er zuinig op en laat het ademen.
