samenwonen...wat zijn jou ervaringen?

12-01-2008 22:46 13 berichten
Alle reacties Link kopieren
Hallo allemaal,



Sinds kort woon ik voor de allereerste keer samen. heel spannend allemaal. Ik denk dat we elkaar hoewel we al jaren samen zijn nu pas echt gaan leren kennen. Zijn er meer meiden die net samenwonen? Wat zijn jullie ervaringen? Waar erger je je aan en wat vind jij juist heel leuk aan het samenwonen?



Ben benieuwd!



Groetjes,

Floortje
Alle reacties Link kopieren
Wij wonen nu een paar maanden officieel samen. Hiervoor hebben we ruim 2,5 jaar op de zolder van zijn ouders gewoond. Tot nu toe ervaar ik het als een verademing, echt zo ontzettend fijn. We genieten vooral heel erg van elkaar. En ja natuurlijk hebben we ook wel eens wat gemopper over en weer over de afwas enzo, maar dat hoort er ook wel bij. Ik denk dat het er ook aan ligt hoelang je bij elkaar bent.
Alle reacties Link kopieren
Wij wonen sinds oktober samen.. weliswaar nog even bij zijn ouders, ook op zolder... maar ik kan het super vinden met m'n schoonouders, zijn 4 broertjes en zusje gelukkig!! Vind het echt heerlijk om hem nu iedere dag om me heen te hebben! Al zien we elkaar nog niet heel veel, m'n vriend is muzikant en is gemiddeld 4 á 5 avonden in de week van huis, dan kom ik hem 's nachts pas tegen als hij lekker tegen me aan kruipt.

Begin december hebben we ons ingeschreven voor een nieuwbouwproject, in maart krijgen we te horen of we bij de gelukkigen horen!! Heel spannend wel!



Echt samenwonen is het nog niet, omdat we nog een heel gezin om ons heen hebben... maar aangezien we eerst 2 uur bij elkaar vandaan woonden is het wel erg fijn!!

Het gaat ook echt heel goed, we hebben eigenlijk nooit irritaties of hele erge meningsverschillen... het grootste meningsverschil gaat nota bene over z'n broertje.. ik vind dat hij te streng is voor hem, dat ie z'n vader niet is en hem ook gewoon even lekker 16 moet laten zijn... hij vind dat als z'n broertje ook proffesioneel muzikant wil worden hij die discipline niet vroeg genoeg kan leren.... sja...



Maar het is vooral heerlijk om gewoon elke ochtend lekker langs je schatje wakker te worden... die kleine dingetjes vind ik het fijnst!!!
Alle reacties Link kopieren
Lol, hier nog 1 die eerst op de zolder bij zijn ouders heeft samengewoond. Nu sinds een half jaar ons eigen stekkie en het bevalt prima. Omdat we daarvoor al twee jaar samen op zolder hebben gewoond, wisten we dus al hoe het was om samen te leven. Echter, nu hebben we ook samen de verantwoordelijkheid voor ons huis. Het gaat allemaal prima, het fijnst vind ik dat je niet meer naar huis hoeft, je bent er immers al. Eerder moesten we 2 uur reizen ;-) Minder is het huishouden, ik ben wat netter dan mijn vriend. Goede afspraken maken heeft wel geholpen hier.

Heel veel plezier Floor!
Ik word veertig dit jaar en heb sinds mijn 19e jaar met verschillende mensen samengewoond. Op kamers, bij een pianoleraar en zijn cellospelende dochter, met mijn eerste verkering, weer met mijn ouders toen het uit ging, daarna met een vriendin, toen met mijn tweede lange verkering, tien jaar lang, daarna bij mijn beste vrienden, een jaar lang op hun zolder gewoond en nu met mijn echtgenoot met na een paar jaar een dochter erbij.



Het was allemaal leuk met al die mensen (nah ja, niet met allemaal de hele tijd natuurlijk) maar ik heb nog nooit zo lekker ontspannen samengewoond als met mijn man en dochter nu.



Als ik niet meer met mijn man en dochter zou samenwonen dan zou ik weer bij mijn vrienden op zolder willen wonen, dat was ook ontzettend leuk en we hebben nog weleens heimwee naar elkaar. Samenwonen met z'n drieeën (een echtpaar en een single) kan echt uitstekend gaan.



Leuk hoor dat je gaat samenwonen, een hele nieuwe stap in je leven. Waar verheug je je het meest op?

Ik weet nog dat ik voor het eerst samen ging wonen, toen vond ik vooral het boodschappen doen en lekker zelf bepalen wat we gingen eten en wanneer het meest sensationeel. Dat je ook gewoon kon gaan rollebollen waar en wanneer je dat wilde in je eigen huis was ook zalig, al bleek later wel dat dat best snel went.
Alle reacties Link kopieren
Toen ik met mijn ex samenwoonde, heb ik me voornamelijk zitten ergeren. Dit heeft er dan ook in geresulteerd dat hij na anderhalf jaar samenwonen weer lekker naar zijn vader ging. En uiteindelijk de relatie verbroken is. Hij had erg veel spullen, computeronderdelen, scooteronderdelen, die overal door het huis heen lagen. Er viel niet achter hem aan op te ruimen. En dat is mijn taak ook niet, want ik ben niet zijn moeder. Kennelijk was hij daarin nogal ouderwets, want hij vond het wel een vrouwentaak. Koken wilde hij ook nooit, het enige wat hij deed, waren de ramen wassen, geld uitgeven en soms een keer stofzuigen.



Nu hoop ik binnenkort weer te gaan samenwonen, maar ik heb er nu veel meer vertrouwen in. Mijn huidige vriend woont al een jaar op drie op zichzelf, is een stuk beter in communiceren en vind het vanzelfsprekend dat je de dingen samen doet, want je woont immers ook samen. Wat mij het leukste en het heerlijkste lijkt zijn de nachten samen, zondagse brunch en elkaar tussendoor gewoon aan kunnen kijken. Niet die enorme afstand tussen ons in, maar gewoon, aanwezigheid. Wat ik minder zie zitten is dat ik geen avondjes of middagen alleen thuis zal zijn, aangezien hij geen werk heeft. Maar dan moet hij zijn sportactiviteiten maar weer gaan oppakken, of ik stuur hem een keer met de jongens naar de kroeg. :-p
Alle reacties Link kopieren
samenwonen ? Geweldig ! Ik weet nog dat ik de eerste dag op de bank zat en het zonnetje scheen naar binnen op mijn nieuwe meubels en dat ik haast huilend van geluk mijn moeder opbelde .........

Zelf beslissen wat je wil eten ( het eerste jaar kochten we voor een kapitaal aan lekkere dingen ) , uitvechten wie er wat aan het huishouden doet of waar geld aan besteed wordt , visite uitnodigen , uitslapen zonder dat er herrie werd gemaakt in de hoop dat je nou eindelijk je nest eens uit zou komen , leren omgaan met rekeningen etc. , soms verlangen naar het gemak van je ouderlijk huis .
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
Alle reacties Link kopieren
Na een moeilijke relatie van 16 jaar, woon ik nu alweer 18 mnd samen met mijn vriend..

En zelfs voor mij is dit een nieuwe fase.. Ik kon mijn vriend bijna 3 mnd toen we gingen samenwonen.. Allebei hadden we niks alleen onze kleren.

Tis gewoon heerlijk hoe we hier alles hebben opgebouwd en we zijn dan ook trots op ons zelf. Afgelopen zomer werd de roze wolk iets minder en kwamen er wat ergernissen en konden de ruzies weleens hoog oplopen.. Maar nu loopt het wel allemaal lekker en praten we sneller over dingen die ons dwars zitten.. Al met al wordt onze relatie steeds sterker. En ben gewoon blij met de stap die ik toen gemaakt hebt..
Alle reacties Link kopieren
Hoi Floortje, ik heb eerder 2 jaar samengewoond en toen dat uit ging 2 jaar alleen en nu sinds half jaartje weer samenwonen met nieuwe vriend. Ik vind het heel fijn omdat het heel veel gedoe scheelt aan afspreken, kleren heen en weer sjouwen, enz. Kijk er wel voor uit dat je nog wel de dingen blijft doen die je eerst ook leuk vond om te doen, zoals met vriendinnen afspreken enzo. En dat je je vriend (of vriendin) en jezelf gelegenheid geeft om af en toe een uurtje "alleen" te hebben. Dat wil zeggen als ik alleen ben relax ik toch op een andere manier als met z'n 2en. Verder is het gewoon allemaal leuk :-).
Alle reacties Link kopieren
Mijn vriend (we zijn nu bijna een jaar samen) smeekt me haast om te gaan samenwonen met hem. Maar dan moet het wel in zijn huis want hij wil zijn woning niet opgeven. Ik moet er nog niet aandenken, vooral omdat ik zelf in een prima huis woon, en het is niet dat we zoals sommigen 2 uur van elkaar vandaan wonen.

Ik weet niet,maar het lijkt me toch een hele stap.

Hoe lang waren jullie samen voor jullie gingen samenwonen? En was de keus snel gemaakt?.
Ofelia74 schreef op 14 januari 2008 @ 12:01:

Mijn vriend (we zijn nu bijna een jaar samen) smeekt me haast om te gaan samenwonen met hem. Maar dan moet het wel in zijn huis want hij wil zijn woning niet opgeven. Ik moet er nog niet aandenken, vooral omdat ik zelf in een prima huis woon, en het is niet dat we zoals sommigen 2 uur van elkaar vandaan wonen.

Ik weet niet,maar het lijkt me toch een hele stap.

Hoe lang waren jullie samen voor jullie gingen samenwonen? En was de keus snel gemaakt?.
Waarom wil hij zn huis niet opgeven? Zou het voor jou verschil maken, als hij je smeekte om bij jòù in te mogen trekken?
Alle reacties Link kopieren
Hij vindt zijn huis praktischer (meerdere kamers) en hij woont er net. Ik woon niet zo heel veel langer in het mijne.

Of het verschil maakt als hij mij zou smeken om bij mij te komen wonen ?

Ik weet het niet. Misschien zou ik het minder vervelend vinden. Denk wel dat de vanzelfsprekendheid die hij hanteert me dwars zit. Er is voor hem gewoon echt geen twijfel: hij blijft waar hij zit en ik moet erbij.

Eigenlijk lijkt het mij het prettigst als je samen in een nieuw huis gaat wonen. Volgens mij heb je als de een bij ander intrekt toch meer last van eigen gewoontes die ineens niet meer zo vanzelfsprekend zijn omdat het 'territorium' van een van beide is verstoord. Als je samen helemaal ergens anders begint dan lijkt me dat minder heftig ofzo.
Alle reacties Link kopieren
Ik heb van mijn 22e tot mijn 44e samengewoond met mijn eerste man. Van in het begin had hij kritiek over de manier waarop ik de dingen deed. Die kritiek werd steeds heftiger en frequenter en werd dikwijls gevolgd door dagenlang zwijgen. Ik liep vootdurend op mijn tenen om hem vooral maar nergens mee te storen of te ontstemmen. Ik was daarom altijd erg blij als ik eens een paar uren of dagen alleen was (of met alleen maar de kinderen).



Na mijn scheiding was ik vastbesloten nooit meer samen te wonen! Maar ik kreeg ik vrijwel onmiddellijk een relatie met mijn huidige man en omdat die helemaal anders is dan mijn ex, was ik niet bang om met hem samen te wonen. Ik ben, zodra dat mogelijk was, bij hem ingetrokken in het kleine flatje waar hij sinds zijn scheiding woonde. Ik heb helemaal niet ervaren dat mijn gewoontes of zijn territorium verstoord werden, ik was alleen maar blij dat we nu voor altijd samen zijn. Misschien scheelt het, dat ik nauwelijks 'gewoontes' heb en mezelf in mijn vorige huwelijk altijd aangepast had aan mijn ex X-D Mijn tweede samenwoonervaring (nu alweer 5 jaar) is dus 100% positief. Mijn man 'eist' helemaal niets van me en ik ook niet van hem, en als een van ons een wens heeft, dan bespreken we dat en komen we altijd tot een bevredigende oplossing. :-]

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven