Relaties
alle pijlers
nu of nooit .......?
maandag 21 mei 2007 22:37
Hallo allemaal,
Ik ben een vrouw van veertig jaar.Ik heb sinds 8 maanden een geweldige man leren kennen.
Wij wonen nogal een eind uit elkaar. Hebben alletwee 2 kinderen. Mijn jongens van 16 en 10 wonen bij mij. De dochter en zoon (8 en 10) van mijn vriend zijn om het weekend van donderdag t/m zondag bij hem en elke zaterdag.
Om elkaar te zien is het telkens een heel geregel. Mede ook door de kinderen en hun sport om maar iets te noemen. Aan alles in hem merk ik dat hij stapel gek op mij is. Dat is dus het probleem niet. Alleen voor de toekomst zie ik heel veel problemen. Wij willen heel graag samenwonen in de toekomst. Maar daar ligt het probleem!!! Hij vind het nu te vroeg,
Voor mij is het zo'n beetje nu of nooit!,...................
Met als reden dat ik het niet eerlijk vind tegenover mijn kinderen als wij nu al zo zeker over onze relatie zijn, zij hier verder bouwen aan hun leven, om nu al te weten dat zij dit over een paar jaar toch achter moeten laten. Maar ook voor mijzelf.
Ik ben al zo vaak verhuist, ik weet dus heel goed wat het is. Ik begin nu net met hechten aan de plaats waar ik woon.
Daarnaast veranderd mijn oudste zoon dit jaar van school, gaat mijn jongste na de zomer naar een andere sportvereniging. Ik woon voor het eerst 7 jaar op één plek, en ben ik nog maar kort bij een nieuwe werkgever begonnen waar ik nu dus nog geen band heb opgebouwd.
Ik wil dit rusteloze latten niet nog eindeloos volhouden, maar ik wil hem ook niet kwijt! ................. Heeft iemand een advies wat ik kan doen?
Ik ben een vrouw van veertig jaar.Ik heb sinds 8 maanden een geweldige man leren kennen.
Wij wonen nogal een eind uit elkaar. Hebben alletwee 2 kinderen. Mijn jongens van 16 en 10 wonen bij mij. De dochter en zoon (8 en 10) van mijn vriend zijn om het weekend van donderdag t/m zondag bij hem en elke zaterdag.
Om elkaar te zien is het telkens een heel geregel. Mede ook door de kinderen en hun sport om maar iets te noemen. Aan alles in hem merk ik dat hij stapel gek op mij is. Dat is dus het probleem niet. Alleen voor de toekomst zie ik heel veel problemen. Wij willen heel graag samenwonen in de toekomst. Maar daar ligt het probleem!!! Hij vind het nu te vroeg,
Voor mij is het zo'n beetje nu of nooit!,...................
Met als reden dat ik het niet eerlijk vind tegenover mijn kinderen als wij nu al zo zeker over onze relatie zijn, zij hier verder bouwen aan hun leven, om nu al te weten dat zij dit over een paar jaar toch achter moeten laten. Maar ook voor mijzelf.
Ik ben al zo vaak verhuist, ik weet dus heel goed wat het is. Ik begin nu net met hechten aan de plaats waar ik woon.
Daarnaast veranderd mijn oudste zoon dit jaar van school, gaat mijn jongste na de zomer naar een andere sportvereniging. Ik woon voor het eerst 7 jaar op één plek, en ben ik nog maar kort bij een nieuwe werkgever begonnen waar ik nu dus nog geen band heb opgebouwd.
Ik wil dit rusteloze latten niet nog eindeloos volhouden, maar ik wil hem ook niet kwijt! ................. Heeft iemand een advies wat ik kan doen?
maandag 21 mei 2007 23:23
Mijn advies is: laat dat nu-of-nooit gevoel los. Het is niet nu of nooit, het is nu of later. Kijk, praktische gezien is het misschien 'beter' om voor of in de zomer te verhuizen, maar zijn dat goede redenen om nu druk op je relatie te zetten?
Geef je vriend en jullie respectievelijke kinderen ook de tijd om aan het idee te wennen. Het is nogal wat: met z'n allen in één huis gaan wonen! En ik sluit me aan bij Wipkipje: waarom zouden jullie verhuizen? Heeft dat te maken met het co-ouderschap dat je vriend zo te lezen heeft?
In het uiterste geval is er natuurlijk niemand die jou tegenhoudt om een woning in de buurt / regio van je vriend te zoeken: kunnen jij en de kinderen wennen aan een nieuwe omgeving, andere (sport)scholen én dan heb je ook de ruimte om jullie relatie verder te ontwikkelen. Ik snap ook wel dat dat een dure optie is, maar het ís een optie.. Zeker als jij voorziet dat het nog wel een paar jaar kan gaan duren.
Succes!
Geef je vriend en jullie respectievelijke kinderen ook de tijd om aan het idee te wennen. Het is nogal wat: met z'n allen in één huis gaan wonen! En ik sluit me aan bij Wipkipje: waarom zouden jullie verhuizen? Heeft dat te maken met het co-ouderschap dat je vriend zo te lezen heeft?
In het uiterste geval is er natuurlijk niemand die jou tegenhoudt om een woning in de buurt / regio van je vriend te zoeken: kunnen jij en de kinderen wennen aan een nieuwe omgeving, andere (sport)scholen én dan heb je ook de ruimte om jullie relatie verder te ontwikkelen. Ik snap ook wel dat dat een dure optie is, maar het ís een optie.. Zeker als jij voorziet dat het nog wel een paar jaar kan gaan duren.
Succes!
dinsdag 22 mei 2007 08:06
Waarom is het nu of nooit? Ik zou eerst eens genieten en elkaar beter leren kennen, ook al loopt de relatie lekker. Na 8 maanden is het allemaal nog leuk en dat is het vast na een jaar ook nog. Maar vaak komen er na een tijdje ook de minder leuke dingen tevoorschijn en dan kun je beter inschatten of samenwonen zou gaan werken. Juist omdat je met wat kinderen te maken hebt, zou ik het rustiger aan doen. Niets is zo erg als dat na een tijdje blijkt dat het toch niet werkt, dat is voor de kinderen veel onrustiger.
Ik snap wel dat je graag samen wilt zijn, samen een leven wilt delen maar dat doe je nu ook al. Zou je geen kinderen hebben dan zou het prima kunnen, maar dat is nu eenmaal niet de situatie. Geef het de tijd, die vliegt toch al voorbij. En voor je het weet ben je een jaar verder en kijk je er misschien al anders tegenaan. Gaat het dan nog steeds lekker dan weet je zeker dat je ok de juiste beslissing hebt genomen door samen te gaan wonen.
Ik snap wel dat je graag samen wilt zijn, samen een leven wilt delen maar dat doe je nu ook al. Zou je geen kinderen hebben dan zou het prima kunnen, maar dat is nu eenmaal niet de situatie. Geef het de tijd, die vliegt toch al voorbij. En voor je het weet ben je een jaar verder en kijk je er misschien al anders tegenaan. Gaat het dan nog steeds lekker dan weet je zeker dat je ok de juiste beslissing hebt genomen door samen te gaan wonen.
dinsdag 22 mei 2007 09:12
Nu of nooit? Je hebt ook nog 2 kinderen waar je rekening mee moet houden hoor! Je kent die man 8 maanden en dan wil je nu al zijn kant op gaan omdat je kinderen anders over een tijdje weer opnieuw moeten wennen? Wat als de relatie toch niet zo leuk blijkt te zijn? Al gedacht aan de gevolgen voor je kinderen, dan kunnen ze 2x wennen. Ik zou eerst eens die man beter leren kennen (weet niet of jullie b.v al 2 weken met z'n alle op vakantie zijn geweest?). Ik snap werkelijk niet waarom jij zo'n haast hebt en waarom jij persé zijn kant op moet, kan hij niet jouw kant op komen?
dinsdag 22 mei 2007 09:24
Sluit me geheel aan bij de eerdere schijvers. Ik denk dat jouw (en zijn!) kinderen ook al wel genoeg meegemaakt hebben om nu zonder heeeeeeeel dringende noodzaak te verhuizen. Take it slow, gun elkaar de tijd te wennen aan jullie nieuwe relatie. Misschien een weekend weg, met of juist zonder kinderen? Veel geluk voor jullie allemaal.
dinsdag 22 mei 2007 12:48
Samiri,
ik neem aan dat, als je nu het weekend bij je vriend doorbrengt, het regelmatig voorkomt dat jullie een zespersoonsgezin vormen. Hoe gaat dat? Kunnen jullie met elkaars kinderen en de kinderen onderling goed met elkaar opschieten. Zijn de opvoedregels en huishoudelijke regels van de diverse opvoeders ongeveer hetzelfde?
Is er dan een gezinsstructuur of is het een gezellige grote logeerpartij (waarbij de regels er niet zo toe doen)?
Hoe staan je kinderen er tegenover? ik neem aan dat vooral de 16jarige wel een mening heeft.
Vergeet niet dat je over een paar jaar met een stel pubers samenwoont. Hoeft geen probleem te zijn, maar sommige pubers liggen wel eens dwars..........
Ik vind de eerder gegeven suggestie om eerst een huis in de buurt te gaan huren een hele wijze; dan kunnen de beide gezinnen wat relaxter aan elkaar wennen. En voor zo'n voor jou en je gezin toch wel grote stap lijkt me volgend jaar vroeg genoeg. Als het goed zit tussen jullie is een jaar op een mensenleven maar een hobbeltje.
Succes
ik neem aan dat, als je nu het weekend bij je vriend doorbrengt, het regelmatig voorkomt dat jullie een zespersoonsgezin vormen. Hoe gaat dat? Kunnen jullie met elkaars kinderen en de kinderen onderling goed met elkaar opschieten. Zijn de opvoedregels en huishoudelijke regels van de diverse opvoeders ongeveer hetzelfde?
Is er dan een gezinsstructuur of is het een gezellige grote logeerpartij (waarbij de regels er niet zo toe doen)?
Hoe staan je kinderen er tegenover? ik neem aan dat vooral de 16jarige wel een mening heeft.
Vergeet niet dat je over een paar jaar met een stel pubers samenwoont. Hoeft geen probleem te zijn, maar sommige pubers liggen wel eens dwars..........
Ik vind de eerder gegeven suggestie om eerst een huis in de buurt te gaan huren een hele wijze; dan kunnen de beide gezinnen wat relaxter aan elkaar wennen. En voor zo'n voor jou en je gezin toch wel grote stap lijkt me volgend jaar vroeg genoeg. Als het goed zit tussen jullie is een jaar op een mensenleven maar een hobbeltje.
Succes
woensdag 23 mei 2007 21:44
Hallo allemaal,
Bedankt voor jullie reactie's!
Ik zat het te lezen toen ik besefte dat ik vergeten was te melden dat mijn vriend gezegd had nooit zijn huis uit te willen. Het nu of nooit was dus niet zo zeer nu of nooit samenwonen, maar meer nu of nooit dat ik zijn kant op zou gaan.
Natuurlijk denk ik hierin ook aan mijn kinderen. Juist daarom leek het mij niet eerlijk ze hier verder te laten bouwen aan hun leven, als er een grote kans is dat ze alles ooit achter zouden moeten laten. De afstand is namelijk te groot. Uit ervaring weet ik dat die contacten zullen verwateren. Zij mogen mijn vriend ook heel graag, en ook met zijn kinderen klikt alles heel goed. Net zoals ik goed met zijn kinderen overweg kan en ook zei het heel leuk vinden als we allemaal samen zijn.
Heel eerlijk moet ik ook zeggen dat als het er practisch gezien niet zo mooi voor lag, ik er niet eens over na had gedacht deze stap nu al te willen zetten.
Alleen doordat je elkaar nu eenmaal veel moet denk je automatisch na over hoe dat in de toekomst zou zijn, toen hij aangaf niet weg te zullen gaan kreeg ik het behoorlijk op mijn heupen en zag zo dat deze zomer een mogelijkheid was met minder problemen voor mijn kinderen dan waar in de toekomst dan ook.
Maar...........
Mijn vriend was gisteren avond hier, en wat denk je, hij had er ook over nagedacht. Hij vond het achteraf gezien niet erg eerlijk dat hij verwachtte dat ik zijn kant op zou komen met de tijd. Hij wil de gedachte dat hij ook mijn kant op kan komen nu ook open houden, omdat, zo zei hij, als het zo leuk zou blijven gaan tussen ons hij liever zijn huis opgaf dan mij!!
( ik had hem overigens nog helemaal niets gezegd over mijn gedachte dat het nu of nooit zou kunnen zijn)
Zo zie je maar ik denk dat wij gewoon verder moeten gaan genieten van wat wij hebben samen, precies zoals jullie al zeiden!!
Bedankt voor jullie reactie's!
Ik zat het te lezen toen ik besefte dat ik vergeten was te melden dat mijn vriend gezegd had nooit zijn huis uit te willen. Het nu of nooit was dus niet zo zeer nu of nooit samenwonen, maar meer nu of nooit dat ik zijn kant op zou gaan.
Natuurlijk denk ik hierin ook aan mijn kinderen. Juist daarom leek het mij niet eerlijk ze hier verder te laten bouwen aan hun leven, als er een grote kans is dat ze alles ooit achter zouden moeten laten. De afstand is namelijk te groot. Uit ervaring weet ik dat die contacten zullen verwateren. Zij mogen mijn vriend ook heel graag, en ook met zijn kinderen klikt alles heel goed. Net zoals ik goed met zijn kinderen overweg kan en ook zei het heel leuk vinden als we allemaal samen zijn.
Heel eerlijk moet ik ook zeggen dat als het er practisch gezien niet zo mooi voor lag, ik er niet eens over na had gedacht deze stap nu al te willen zetten.
Alleen doordat je elkaar nu eenmaal veel moet denk je automatisch na over hoe dat in de toekomst zou zijn, toen hij aangaf niet weg te zullen gaan kreeg ik het behoorlijk op mijn heupen en zag zo dat deze zomer een mogelijkheid was met minder problemen voor mijn kinderen dan waar in de toekomst dan ook.
Maar...........
Mijn vriend was gisteren avond hier, en wat denk je, hij had er ook over nagedacht. Hij vond het achteraf gezien niet erg eerlijk dat hij verwachtte dat ik zijn kant op zou komen met de tijd. Hij wil de gedachte dat hij ook mijn kant op kan komen nu ook open houden, omdat, zo zei hij, als het zo leuk zou blijven gaan tussen ons hij liever zijn huis opgaf dan mij!!
( ik had hem overigens nog helemaal niets gezegd over mijn gedachte dat het nu of nooit zou kunnen zijn)
Zo zie je maar ik denk dat wij gewoon verder moeten gaan genieten van wat wij hebben samen, precies zoals jullie al zeiden!!
dinsdag 19 juni 2018 16:59
Goed idee! En ja, ik ben sarcastisch.
Het grootste deel van de samengestelde gezinnen werkt niet en gaat uit elkaar. Voor degenen die bij elkaar blijven duurt het gemiddeld 7 jaar voordat het werkt.
Draai jezelf geen rad voor ogen dat het beter voor de koters is want dat is het niet. Opeens je huis moeten delen met andere kinderen, een stiefvader die ze af en toe zal willen corrigeren en daardoor de nodige gezagsissues enz enz.
Lees de vele topics hier over samengestelde gezinnen en stiefouderd maar ‘s. Verplicht leesvoer als je hier serieus over nadenkt.
Het grootste deel van de samengestelde gezinnen werkt niet en gaat uit elkaar. Voor degenen die bij elkaar blijven duurt het gemiddeld 7 jaar voordat het werkt.
Draai jezelf geen rad voor ogen dat het beter voor de koters is want dat is het niet. Opeens je huis moeten delen met andere kinderen, een stiefvader die ze af en toe zal willen corrigeren en daardoor de nodige gezagsissues enz enz.
Lees de vele topics hier over samengestelde gezinnen en stiefouderd maar ‘s. Verplicht leesvoer als je hier serieus over nadenkt.
