Partner biecht op...

18-04-2016 15:01 3005 berichten
Alle reacties Link kopieren
Even een nieuwe nick aangemaakt.



Gisteren kreeg ik schokkend nieuws.

Mijn man was opvallend stil, ik vroeg wat er was, hij wilde boven met me praten.

(De kinderen waren beneden, 2 jongens, puberleeftijd)

Veel schuldbewust slikken, geprevel, maar het hoge woord kwam eruit.



Hij biechtte op dat hij wrs genitale wratten had. Hij ging ermee naar de dokter. De kans bestond dat ik het ook had. Hij was in december naar de hoeren geweest, handwerk met pijpen, weliswaar met condooms, maar hij had al gegoogled en genitale wratten konden ook doorgegeven worden buiten de randen van het condoom. Mss via haar handen of besmet met een vieze handdoek.



Hij blijkt in de afgelopen 10 jaar totaal 4x naar de hoeren geweest te zijn, waarvan altijd met condoom, 1x geneukt, rest pijpen/handwerk. *EDIT: Inmiddels heeft hij opgebiecht dat het om ongeveer 25x gaat.* Daarnaast is hij elke keer voorafgaand aan zo'n bezoekje een keer of 4 a 5 er gaan 'kijken', in die wijk waar de prostituees zitten. Voorpret. Ofzoiets.



Ik ben ongelooflijk in de war. We zijn al 20 jaar bij elkaar. We hadden -zo dacht ik- een prima relatie, een goed sex leven, (min. 1x p wk, en altijd bevredigend). En, dit vind ik het ergste, we hadden (dacht ik) altijd een open relatie waarin alles bespreekbaar was.



Nu ineens is alles veranderd.

Hij liegt dus al zeker 10 jaar.

Is niet trouw.

Hoe kun je dit jarenlang vóór je houden? Terwijl we intieme gesprekken hadden over geheime fantasieën, heb het hem wel eens speels gevraagd; zou je niet eens naar een parenavond willen? Of een prostituee? Lijkt je dat spannend? Maar dan zoende hij me innig, en zweerde dat ik de enige voor hem was, hij zou het niet eens KUNNEN met een ander...



Ik voel me zo'n SUKKEL dat ik het geloofde. Schaam me...



Voel me eenzaam, met dit geheim. Ik kan/wil er met niemand over praten. Weet ook niet hoe ik nu verder moet. Hij vroeg me huilend of ik het wel goed vond dat hij naast me sliep, gisteravond. En ik zei verbaasd van 'ja, natuurlijk, waar moet je anders slapen?'

Verdoofd.

Ik heb geen passende emoties, kan het niet overzien. Weet niet of ik boos ben, verdrietig, of wat dan ook. Ik heb hem ook gezegd dat ik niet weet wat ik ermee moet. Dat het tijd nodig heeft.



Hoe kan ik hem nog ooit vertrouwen?

Hoe kan ik ooit nog sex met hem hebben? Ik walg als ik nu aan zijn lichaam denk.

Het was geen eenmalig slippertje, in een dronken bui.

Hij heeft dus de afgelopen 10 jaar zeker 25x daar rondgelopen, zijn fantasie gevoed, tot hij aan zijn lust toegaf. Daarna voelde hij zich schuldig en vies, zegt hij, en was 'de behoefte' weer een tijd weg.



Pffff. Wat moet ik hiermee?



Door op dit forum te schrijven, hoop ik het wat beter te kunnen plaatsen. Van me af te kunnen schrijven. Mss dat ik dan ontdek wat ik voel, vind, denk. Ben benieuwd naar de mening van anderen. Want IK weet het ff niet.
Alle reacties Link kopieren
quote:HuLang schreef op 18 april 2016 @ 16:14:

[...]



Ik snap gewoon niet waarom niemand snapt dat de frequentie waarmee het voorkomt ons iets vertelt over onze ware aard, in tegenstellling tot een absurd ideaalbeeld waar we ons graag aan spiegelen en wat we van onszelf maar vooral van anderen verwachten.

En ik snap dan weer niet waarom niemand snapt dat de frequentie waarmee het voorkomt dat de bedrogene in zo'n geval verdrietig en volledig van slag is, ons iets vertelt over de ware aard van relaties.



Namelijk dat het binnen een relatie niet zonder gevolgen blijft als je je partner besodemietert.
óu sont les neiges d'antan

Alle reacties Link kopieren
quote:HuLang schreef op 18 april 2016 @ 16:37:

[...]



Je hebt A beloofd toen je twintig was en B gedaan toen je veel ouder was, meestal. Ik ken er weinig die de boel belazeren vanaf het prille begin want dat is dan echt A zeggen en B doen, beetje schizofreen of intentioneel kwaadwillig. Je kunt er gewoon niet op vertrouwen dat iemand na 10-20-30 jaar nog voor de 100% achter een belofte staat die hij/zij als jong, onervaren en idealistisch mens heeft gemaakt. Je kunt niet voorspellen hoe je zelf evolueert noch hoe je partner evolueert, je kunt alleen maar hopen (niet verwachten) dat het goed blijft gaan. En wat die open relatie suggestie betreft: onzin: wat toen kon of mogelijk leek kan misschien nu niet meer en vice versa. Precies wegens die in de tijd veranderende interesses. Was het maar zo simpel.

Het is geen kwestie van op je 20ste elkaar iets beloven, en dan op je 40ste verontwaardigd zijn dat hij de gelofte 'zomaar' verbroken heeft.

Wij praatten (jaja) namelijk regelmatig gedurende die 20 jaar met elkaar. Hielden contact, wisselden dingen uit die we meemaakten. En konden elkaar dan nog steeds wel eens verrassen met een bepaald standpunt. Maar hierover, hierover had ik geen idee. Ook over seksuele behoeftes en wensen hadden we het best regelmatig. Het was nooit een onderwerp om geheimzinnig over te doen.

Dacht ik.

Hij ontkende, zelfs op momenten dat ik het hem praktisch in de mond legde.

En DAT steekt verdomme.
Alle reacties Link kopieren
@ Zeeland: Ik zou mij zo kunnen voorstellen dat het niet alleen steekt dat het gebeurd is, maar dat ook de WAAROM vraag je bezig houdt.
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
Alle reacties Link kopieren
quote:lemoos2 schreef op 18 april 2016 @ 17:02:

[...]





Nee, niet zelf meegemaakt. Wel eens door toedoen van een ander in zo'n rol gedwongen (niet relationeel). Ik weet nog hoe pislink ik was dat alles stond of viel met mijn beslissing die op diverse mensen van invloed zou zijn terwijl ik helemaal niets 'fout' had gedaan. En de 'dader' stond daar maar wat te loeren als een hert in de koplampen. Hij zijn dingetje kwijt, opgelucht dat het was uitgekomen en wij mochten de rotzooi ruimen.

Vergelijkbaar ja!

Goed omschreven. Zo voel ik dit ook.

Hij loopt al de hele dag nu zijn stinkende best te doen. Stofzuigen, boodschappen, tussendoor zwaar schuldbewust zuchten... verschrikt opkijken als ik mijn keel schraap, (alsof ik ineens een verlossende conclusie ga aankondigen).

Verschrikkelijk.

Blij als ik morgen kan werken...
Alle reacties Link kopieren
quote:Baggal schreef op 18 april 2016 @ 17:19:

@ Zeeland: Ik zou mij zo kunnen voorstellen dat het niet alleen steekt dat het gebeurd is, maar dat ook de WAAROM vraag je bezig houdt.

Klopt.

Dat was ook zo ongeveer het eerste wat ik zei.

"Wat??...maar....WAAROM....? Waarom ZOU je...?"

Daarna heb ik heel veel vragen gesteld. Hem laten vertellen over alle details. Hoe klein ook. Maar vooral in de hoop om die 'waarom'-vraag beantwoordt te krijgen.
Alle reacties Link kopieren
Jeetje wat een k*t situatie..... en dan ook nog de wetenschap dat, als hij die Gn-wratten niet had je er nooit had achter gekomen....

Ik heb helaas geen goede raad. Leef wel met je mee.
Alle reacties Link kopieren
quote:Oudblond schreef op 18 april 2016 @ 16:50:

#Elle, hou toch op met in je alleszeggende glazen bol te kijken en maar meteen stellen dat dit huwelijk begraven kan worden. TO opent dit topic om helderheid voor zichzelf te krijgen, niet om jouw eindconclusie (die bij elk relatieprobleem dezelfde blijkt te zijn want je bol staat op repeat ) klakkeloos te volgen.

Tja...iedereen mag zijn of haar mening geven, en helaas...is het nog altijd zo, dat 80% waarin de vrouw erachter komt! binnen enkele maanden stuk loopt! vernietigd is.

Kapot is.

Niet alleen door een andere vrouw, hoer, maar ook door het leugenachtige leven, de wanhoop, het niet meer kunnen zien, onmacht, niet meer kunnen ene durven vertrouwen, je njet meer zijn zijn" prinses" voelen,...ect ect...

En zo kunnen we nog wel even doorgaan, dacht jij niet dat ik niet van mijn man hield?...heel veel, heel verschrikkelijk veel, maar net als mij, en velen anderen, loopt het dood...en komt er een eind aan.

En heel soms....zal dat de man een rotzorg zijn.

Anders deed hij het niet...want zoals hier zo mooi al word aangegeven, "wil je nog wel dat ik bij je in bed kom liggen?".....

Ach ja, hij weet het, maar iets anders was, is, even belangrijker.

Dat noem ik stront.

Ik weet niet hoe jij het noemt.

Ik ben geen stront, en dat zal ik ook nooit worden, dus ...vergoeilijk hier de zaken niet!!

Een mens maakt keuze,s....en hij deed dat ook.

Kwetsend en pijnlijk voor een ander, ik ben diegene niet, en zal diegene ook nooit zijn.

Nooit worden.

Dus kom mij niet zulke stront aan.
We are the heroes of our time, but we are dancing with demons in our minds..
Alle reacties Link kopieren
Ik eis van een ander,wie ik zelf ben.

.

Niets voor minder.

Want anders ga je rechtstreeks het kanaal in.
We are the heroes of our time, but we are dancing with demons in our minds..
Alle reacties Link kopieren
quote:Zeeland1970 schreef op 18 april 2016 @ 17:27:

[...]



Klopt.

Dat was ook zo ongeveer het eerste wat ik zei.

"Wat??...maar....WAAROM....? Waarom ZOU je...?"

Daarna heb ik heel veel vragen gesteld. Hem laten vertellen over alle details. Hoe klein ook. Maar vooral in de hoop om die 'waarom'-vraag beantwoordt te krijgen.



Maar het waarom is vooralsnog niet duidelijk, begrijp ik. Heel frustrerend, want je kan er voor je gevoel zo weinig mee, als je niet weet waarom hij het gedaan heeft.

En dan het schuldige gedrag, werkt dat niet op je zenuwen? Stofzuigen, afwassen... Ik zou er gillend gek van worden. Je schiet er ook helemaal niets mee op.
Alle reacties Link kopieren
quote:MEFunny schreef op 18 april 2016 @ 17:28:

Jeetje wat een k*t situatie..... en dan ook nog de wetenschap dat, als hij die Gn-wratten niet had je er nooit had achter gekomen....

Ik heb helaas geen goede raad. Leef wel met je mee.

Dankje.

Ja, dat was ook wel een raar dingetje: hij zei dat zelf al meteen. Op een manier alsof het een 'verzachtende omstandigheid ' betreft.

(" Ik had het je anders ook nooit vertelt waarschijnlijk!" )

Die logica snapte ik ook even niet. Dat het een gunst naar mij toe is geweest om het 10 jaar vóór je te houden...?
Alle reacties Link kopieren
En dan geef ik graag van af nu af aan, iedere keer, als het een man betreft in dit soort zaken, dat ik hardop ga zeggen..."ja hoor, weer zo,n rat"!

.

.ik vermoed dat ik het vrij vaak ga zeggen, heel vaak, bijna geen topic, die hier niet overgaat.

Wat denken jullie?

Hahaha..

En dat kunnen jullie blijven ontkennen, maar goed..daarom mag ik hier ook graag zijn.

Ik heb geen glazen bol..maar die hoef je hier dan ook niet te hebben.

Dat stoomt hier maar binnen, ...is het niet?
We are the heroes of our time, but we are dancing with demons in our minds..
Alle reacties Link kopieren
quote:elle5460 schreef op 18 april 2016 @ 17:31:

[...]



Tja...iedereen mag zijn of haar mening geven, en helaas...is het nog altijd zo, dat 80% waarin de vrouw erachter komt! binnen enkele maanden stuk loopt! vernietigd is.

Kapot is.

Niet alleen door een andere vrouw, hoer, maar ook door het leugenachtige leven, de wanhoop, het niet meer kunnen zien, onmacht, niet meer kunnen ene durven vertrouwen, je njet meer zijn zijn" prinses" voelen,...ect ect...

En zo kunnen we nog wel even doorgaan, dacht jij niet dat ik niet van mijn man hield?...heel veel, heel verschrikkelijk veel, maar net als mij, en velen anderen, loopt het dood...en komt er een eind aan.

En heel soms....zal dat de man een rotzorg zijn.

Anders deed hij het niet...want zoals hier zo mooi al word aangegeven, "wil je nog wel dat ik bij je in bed kom liggen?".....

Ach ja, hij weet het, maar iets anders was, is, even belangrijker.

Dat noem ik stront.

Ik weet niet hoe jij het noemt.

Ik ben geen stront, en dat zal ik ook nooit worden, dus ...vergoeilijk hier de zaken niet!!

Een mens maakt keuze,s....en hij deed dat ook.

Kwetsend en pijnlijk voor een ander, ik ben diegene niet, en zal diegene ook nooit zijn.

Nooit worden.

Dus kom mij niet zulke stront aan.

En je hebt nooit, nul komma nul onderbouwing. Plaats eens een wetenschappelijk onderzoek dat dit staaft?

Ik heb er ervaring mee, net als een aantal stellen in mijn omgeving. En op 1 na zijn er 4 stellen sterker uit deze ervaring gekomen. En die ervaring ligt meer dan 10 jaar in het verleden.
Als het gras bij de buren altijd groener is dan is het kunstgras
Alle reacties Link kopieren
quote:LaFleurNoire schreef op 18 april 2016 @ 17:36:

[...]





Maar het waarom is vooralsnog niet duidelijk, begrijp ik. Heel frustrerend, want je kan er voor je gevoel zo weinig mee, als je niet weet waarom hij het gedaan heeft.

En dan het schuldige gedrag, werkt dat niet op je zenuwen? Stofzuigen, afwassen... Ik zou er gillend gek van worden. Je schiet er ook helemaal niets mee op.

Nee. Nouja. Dat er hier onderhand eens een keer gestofzuigd wordt. Maar dat is niet bepaald tegen elkaar weg te strepen. Pfff, sorrie hoor, ff klein geintje. Want ja, is gek-makend.



Nee, op de waarom vraag komt alleen veel schuldbewuste praat. En na doorvragen dingen als: kweetniet, iets met de spanning ofzo, ik voel me ook zo VIES na afloop, ik had het nooit moeten doen, ik weet niet waarom ik het deed, (etc)

-Eh, ja. Maar toch ga je terug. 4 keer zelfs. Dus, WAAROM dan..?

(Dan herhaalt het zich.)



Zo lang er geen antwoord is op die waarom-vraag, zolang de onderliggende behoefte niet helder is, kun je het in de toekomst (als die er is) niet voorkomen.



Verdomme, ik wil dit dilemma helemaal niet HEBBEN...!

Nu is meneer gezellig spaghetti aan het maken met de kinderen.

Gelach en gestoei uit de keuken.
Alle reacties Link kopieren
Ik denk dat je je gevoelens, je woede, teleurstelling, verbazing, ontreddering, ellende, ongeloof en al wat je nog meer voelt in elk geval met iemand moet delen. Het moet eruit komen. Opkroppen is niet goed. Heb jij behoefte aan professionele hulp? Ga daar dan naar toe. En hij ook, of hij nou wil of niet. En misschien is een tijd afstand nemen goed. Je hoeft voor de buitenwereld geen mooi weer te spelen. Je kinderen voelen ongetwijfeld de spanning in huis. Aan hen misschien vertellen dat jij en je man even afstand nodig hebben zonder in details te treden?

En ik begrijp dat als je de gebeurtenissen vertelt aan een vriendin of familielid die mogelijk oordelend over je man is, maar je hebt de ruimte nodig om je verdriet te laten zien, te uiten. Met hem kruiperig in huis, in de slachtofferrol, met halve waarheden kom je niet aan jezelf toe.

Je houdt van hem, en dat siert je. Je gaat je echter realiseren dat je houdt van het beeld dat je van je man hebt/ had. Hij heeft heel, heel veel goed te maken. Moet veranderen. Jouw de ruimte geven. Beseffen dat dit jaren kan duren. Beseffen wat er op het spel staat.

Veel sterkte!
Denk aan de egels en eekhoorns in de herfst en winter.
Alle reacties Link kopieren
quote:HuLang schreef op 18 april 2016 @ 16:37:

[...]



Je hebt A beloofd toen je twintig was en B gedaan toen je veel ouder was, meestal. Ik ken er weinig die de boel belazeren vanaf het prille begin want dat is dan echt A zeggen en B doen, beetje schizofreen of intentioneel kwaadwillig. Je kunt er gewoon niet op vertrouwen dat iemand na 10-20-30 jaar nog voor de 100% achter een belofte staat die hij/zij als jong, onervaren en idealistisch mens heeft gemaakt. Je kunt niet voorspellen hoe je zelf evolueert noch hoe je partner evolueert, je kunt alleen maar hopen (niet verwachten) dat het goed blijft gaan. En wat die open relatie suggestie betreft: onzin: wat toen kon of mogelijk leek kan misschien nu niet meer en vice versa. Precies wegens die in de tijd veranderende interesses. Was het maar zo simpel.



Best wel interessant, wat je zegt. In begin van de relatie gaat er iedereen (uitzonderingen weggelaten) altijd van uit dat hij/zij niet vreemd zal gaan of iets anders zal doen. Het is inderdaad ook zo dat je door de jaren heen verandert. De basis in je karakter blijft, maar voorkeuren en dingen die je doet kunnen veranderen. En dan kun je zeggen dat je door de jaren heen over kunt praten. Maar het is niet zo dat het op een dag ineens verandert. Vaker staan we daar niet eens bij stil en zijn we er ons niet bewust van. En soms, willen we bepaalde dingen niet delen. Niet iedereen durft zijn fantasie te vertellen.



Ik ken trouwens meer mannen die zoiets doen (had ooit een functie van coach/vertrouwenspersoon). Het gaat deze om spanning en iets nieuws en soms een kick van het niet vertellen. Een soort van verslaving (met bijhorende schaamte). Zoiets krijg je ook niet 1,2,3 weg. Misschien met therapie en dan nog is de vraag of het helpt. Zoiets sluipt volgens mij ook heel langzaam in. Begint bv met een happy ending massage en eindigt met 'naar de hoeren gaan'. In zijn geval was het dus 'verkennen'.



Ergste is dat er vrouwen zijn die dit niet eens weten van hun man. Mannen zijn heel goed met dingen voor zich houden en afsluiten (dus niet hele tijd aan denken). Zich schuldig voelen klopt wel. Geloof ik ook. En dan kun je wel zeggen 'als je je schuldig voelt, waarom deed je het dan?'. Tja. Goede vraag. Waarom zijn we zoals we zijn?

Nu is de vraag. Hoe ga je ermee om/wat ga je doen?
Alle reacties Link kopieren
quote:Zeeland1970 schreef op 18 april 2016 @ 17:36:

[...]



Dankje.

Ja, dat was ook wel een raar dingetje: hij zei dat zelf al meteen. Op een manier alsof het een 'verzachtende omstandigheid ' betreft.

(" Ik had het je anders ook nooit vertelt waarschijnlijk!" )

Die logica snapte ik ook even niet. Dat het een gunst naar mij toe is geweest om het 10 jaar vóór je te houden...?



O My... hij had zich goed voorbereid en is nu het slachtoffer in de situatie....

Ik zou me ook afvragen of het echt "maar" 4x is gebeurd.
Alle reacties Link kopieren
Lijkt me een moeilijke situatie, Zeeland.

Ik wens je veel sterkte toe.
Alle reacties Link kopieren
quote:SweetFirefly schreef op 18 april 2016 @ 17:48:

Ik denk dat je je gevoelens, je woede, teleurstelling, verbazing, ontreddering, ellende, ongeloof en al wat je nog meer voelt in elk geval met iemand moet delen. Het moet eruit komen. Opkroppen is niet goed. Heb jij behoefte aan professionele hulp? Ga daar dan naar toe. En hij ook, of hij nou wil of niet. En misschien is een tijd afstand nemen goed. Je hoeft voor de buitenwereld geen mooi weer te spelen. Je kinderen voelen ongetwijfeld de spanning in huis. Aan hen misschien vertellen dat jij en je man even afstand nodig hebben zonder in details te treden?

En ik begrijp dat als je de gebeurtenissen vertelt aan een vriendin of familielid die mogelijk oordelend over je man is, maar je hebt de ruimte nodig om je verdriet te laten zien, te uiten. Met hem kruiperig in huis, in de slachtofferrol, met halve waarheden kom je niet aan jezelf toe.

Je houdt van hem, en dat siert je. Je gaat je echter realiseren dat je houdt van het beeld dat je van je man hebt/ had. Hij heeft heel, heel veel goed te maken. Moet veranderen. Jouw de ruimte geven. Beseffen dat dit jaren kan duren. Beseffen wat er op het spel staat.

Veel sterkte!



Ik heb geen behoefte aan professionele hulp. Wel aan mijn verhaal kwijt kunnen, en naast de mening v anderen zetten. Of dit nou 'intelligente', 'professionele ' meningen zijn of meningen v mensen met een fris 'boerenverstand ', dat maakt niet eens zoveel uit. Maar het erover kunnen hebben, zoals hier op het forum, geeft al wat 'grond ' aan wat ik voel.

Dat is fijn.

Dank daarvoor trouwens, allemaal..!



Meer afstand nodig hebben...Hoe zou dat eruit zien? Als ik me voorstel hoe dat zou zijn, zie ik enkel bezwaren. Praktische bezwaren, maar ook... je kunt dan hier meer tussendoor erover praten, als hij ergens anders zit. En de kinderen? En de familie krijgt daar binnen 1 dag lucht van, en dan begint het gedonder. Ik voel me nu nog niet opgewassen tegen hun (ongetwijfeld sterke) mening.
Alle reacties Link kopieren
Dankje minnimouse
Alle reacties Link kopieren
quote:Zeeland1970 schreef op 18 april 2016 @ 17:45:

[...]



Nee. Nouja. Dat er hier onderhand eens een keer gestofzuigd wordt. Maar dat is niet bepaald tegen elkaar weg te strepen. Pfff, sorrie hoor, ff klein geintje. Want ja, is gek-makend.



Nee, op de waarom vraag komt alleen veel schuldbewuste praat. En na doorvragen dingen als: kweetniet, iets met de spanning ofzo, ik voel me ook zo VIES na afloop, ik had het nooit moeten doen, ik weet niet waarom ik het deed, (etc)

-Eh, ja. Maar toch ga je terug. 4 keer zelfs. Dus, WAAROM dan..?

(Dan herhaalt het zich.)



Zo lang er geen antwoord is op die waarom-vraag, zolang de onderliggende behoefte niet helder is, kun je het in de toekomst (als die er is) niet voorkomen.



Verdomme, ik wil dit dilemma helemaal niet HEBBEN...!

Nu is meneer gezellig spaghetti aan het maken met de kinderen.

Gelach en gestoei uit de keuken. Zou dat nou juist niet de kick zijn : iets doen wat heel fout, een beetje viezig is en wat niemand achter je zou zoeken? Iets helemaal voor jou , op jouw condities, je even " living on the edge " voelen ipv die brave echtgenoot en ouder ?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
Alle reacties Link kopieren
Quote:

(...) Het gaat deze om spanning en iets nieuws en soms een kick van het niet vertellen. Een soort van verslaving (met bijhorende schaamte). Zoiets krijg je ook niet 1,2,3 weg. Misschien met therapie en dan nog is de vraag of het helpt. Zoiets sluipt volgens mij ook heel langzaam in. Begint bv met een happy ending massage en eindigt met 'naar de hoeren gaan'. In zijn geval was het dus 'verkennen'. 

(...) Mannen zijn heel goed met dingen voor zich houden en afsluiten (dus niet hele tijd aan denken). Zich schuldig voelen klopt wel. Geloof ik ook. En dan kun je wel zeggen 'als je je schuldig voelt, waarom deed je het dan?'. Tja. Goede vraag. Waarom zijn we zoals we zijn? 

Nu is de vraag. Hoe ga je ermee om/wat ga je doen?



Interessant.

En ja, goede eindvraag. Weet ik niet.

Ik ga het eerst maar even tijd geven. Dat het bezinkt.

Want het is een kluwen in mijn hoofd.
Alle reacties Link kopieren
quote:Zeeland1970 schreef op 18 april 2016 @ 17:27:

[...]



Klopt.

Dat was ook zo ongeveer het eerste wat ik zei.

"Wat??...maar....WAAROM....? Waarom ZOU je...?"

Daarna heb ik heel veel vragen gesteld. Hem laten vertellen over alle details. Hoe klein ook. Maar vooral in de hoop om die 'waarom'-vraag beantwoordt te krijgen.



Ik vermoed, maar dit vermoeden kan ik niet onderbouwen, dat hij dit wellicht zelf niet eens weet. Misschien vond hij het spannend om het stiekem te doen, misschien zocht hij juist de spanning op, misschien durfde hij een fantasie, ondanks de ogenschijnlijke goede band, niet met jou te delen, who knows. Feit is dat er een ontzettende vertrouwensbreuk is ontstaan en jij volledig buitengesloten bent in iets waarvan jij terecht meent dat indien hij de behoefte aan een DVP had, dit met jou had moeten delen voordat hij die stap maakte. Daarbij komt ook nog dat hij welbewust het risico heeft aanvaard dat hij jou een SOA zou kunnen geven en de gevolgen die dit voor jouw gezondheid kunnen hebben.



Of het einde oefening van je relatie moet zijn weet ik niet. Voor iedereen ligt die grens anders. Voor mij persoonlijk zou veel afhangen van het antwoord op de waarom vraag (al besef ik dat hij dat wellicht zelf niet eens weet). Hoe ziet hij zelf de toekomst na zijn openbaring? En nog veel belangrijker, denk jij dat jij dit t.z.t. kan vergeven/vergeten? Daar hoef je op dit moment nog geen antwoord op te geven overigens. Het lijkt mij ook te vroeg voor dergelijke overwegingen...
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
Alle reacties Link kopieren
quote:blijfgewoonbianca schreef op 18 april 2016 @ 18:09:

[...]





Zou dat nou juist niet de kick zijn : iets doen wat heel fout, een beetje viezig is en wat niemand achter je zou zoeken? Iets helemaal voor jou , op jouw condities, je even " living on the edge " voelen ipv die brave echtgenoot en ouder ?

Ja.

Zoiets kan ik me wel voorstellen.

En ook iets passiefs-agressiefs mss erbij. (Mss was hij ergens boos over op 1 v die momenten wat hem net ff dat beetje lef gaf om wèl naar binnen te stappen.)
Alle reacties Link kopieren
Ff eten

(En faken )
Ik kan me best voorstellen dat je een geheim voor jezelf wil.

Ik heb mijn man weleens gezegd als hij iets vroeg: Als je dit echt wil weten geef ik antwoord (ging over iets anders, hij heeft géén idee over mijn gigolo verslaving )

Hij hield wijselijk zijn mond.

Dit gaat te ver omdat er een ziekte bij betrokken is en hij heeft gelogen.

Dat zou ik ook zeer kwalijk vinden.

Ik hoop dat je een modus vindt hier iets mee te kunnen.

Veel sterkte

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven