Voor wie nog nooit een relatie heeft gehad

25-05-2017 21:27 3014 berichten
Wanneer je om je heen kijkt, op straat en op televisie, lijkt iedereen de romantische liefde te kunnen vinden. Dit gaat echter niet voor iedereen op. Soms blijft zelfs een knuffel een droom.
Het is niet altijd makkelijk om altijd maar met romantiek geconfronteerd te worden, als dit voor jou een onbereikbaar doel lijkt.
Praat hier mee over het verdriet, de eenzaamheid, maar vooral over wat jij doet om deze situatie te doorbreken. Hoe oefen je sociale situaties, wissel tips met elkaar uit. Steun elkaar, maar bevestig elkaar liever niet in hoe oneerlijk het is. Wees constructief, en denk nooit dat het te laat is.
Alle reacties Link kopieren
Zonder het al te zwaar te maken, waar halen jullie je levensgeluk uit?

Ik vind dat namelijk best moeilijk. Geluk is iets wat ik vooral vind in momenten en niet in perioden. Ik kan niet echt een langere periode aanwijzen waarin ik me gelukkig voelde. Maar aan de andere heb ik heel regelmatig gelukkige momenten. Die momenten zijn over het algemeen wel met andere mensen. Een fijn gesprek, een borrel met collega's of vrienden, dansen in een club of op een festival, knuffels van mijn neefjes/nichtjes, lekker eten met vrienden of familie, een gezellige pauze op mijn werk. Ik ben best een mensen-mens, voel mij goed in contact met anderen.

Maar de perioden ertussen, de avonden/weekenden alleen thuis vind ik vlak (en soms ook naar). Ik merk dat ik van moment naar moment zoals ik hierboven omschrijf, leef. Graag zou ik me daartussen wat meer tevreden/senang of hoe je het ook wilt noemen voelen.
Ik haal geluk inderdaad ook uit de momenten met vrienden en familie, met name met m'n zusje. En uit lekker eten. En uit dansjes doen door de kamer. Lekker in m'n uppie de idioot uithangen kan soms ook best deugd doen, haha.
@ooitverlegen: Je moet je eigen muur afbreken. Je hebt m ook zelf opgebouwd.
Alle reacties Link kopieren
@indegordijnen, daar heb je zeker een punt hebt. We zijn veel onafhankelijker. Ik heb geen man nodig, ik red het best alleen. Dat geldt denk ik voor veel singles. Ik denk zelfs dat het vooral mannen kan afschrikken (zonder alle mannen over één kam te willen scheren). Als ik kijk naar mijn eigen generatie, zijn veel van ons toch nog best traditioneel opgegroeid. Mijn moeder werkte bijvoorbeeld wel, maar mijn vader was toch echt de kostwinnaar. Ook deed/doet hij de financiën, klussen in huis, regelt dingen als de verzekeringen etc.
Ik kan me voorstellen dat sommige mannen nog steeds het idee hebben dat dat hun taak is en het ongemakkelijk voelt om met iemand een relatie te hebben die hen wat dat betreft niet nodig heeft. Ik zie het bij vriendinnen, hoogopgeleide vrouwen die echt een stuk minder zelfstandig zijn dan ik. Er gaat denk ik nog wel een aantal decennia overheen, voordat gelijkwaardigheid de norm is. De vraag is zelfs of dat ooit echt zo zal zijn...

Ik ben zelf zo gewend aan alles zelf doen, dat ik het vooral ongemakkelijk vind als iemand mij spontaan met iets helpt. Dat is toch wel iets wat ik wil leren, hulp vragen/accepteren.
Alle reacties Link kopieren
@indegordijnen

Voor mij is dat wel een groot punt ja. Ik ben overigens begin twintig, en heb het idee dat mijn generatie al weer een stap verder is in het single-zijn dan bijvoorbeeld midden dertigers.
Hoe dan ook, mijn onafhankelijkheid is van onschatbare waarde en als ik om me heen kijk naar mensen die in een relatie zitten, vind ik toch dat zij een - voor mij onoverkomelijk- groot deel van hun onafhankelijkheid opgeven. Dat ervaren ze zelf echter niet zo. Dus of we te onafhankelijk zijn geworden voor een relatie... Ja, ik denk soms van wel.

Past wat mij betreft ook meteen bij het stuk van @belle_epoque. Mijn levensgeluk haal ik juist uit die onafhankelijkheid. Alles ligt nog open, de wereld aan mijn voeten en ik hoef met helemaal niemand rekening te houden. Geen benauwende beelden van huisje boompje beestje aan de horizon.

Levensgeluk zit voor mij in idealen verwezenlijken en de wereld een beetje mooier proberen te maken. Een doel, een invulling van je leven zoeken. Als persoon steeds een beetje verder groeien - ik vind de mensen die lang vrijgezel zijn gebleven 9 v/d 10 keer de interessantste figuren.

Neemt natuurlijk niet weg dat een mens een sociaal dier is die bij tijd en wijle behoefte heeft aan een partner. Voor mij voelt het toch ook wel als een keuze - de eenzaamheid die soms opspeelt is de prijs die ik betaal voor de vrijheid.
"Wine in the morning, and some breakfast at night. Oh baby, I'm beginning to see the light!"
Alle reacties Link kopieren
badmeester schreef:
26-05-2017 00:21
@ooitverlegen: Je moet je eigen muur afbreken. Je hebt m ook zelf opgebouwd.
Die is ook voor Tulpje25. Mijn muur is gelukkig al heel lang weg.
Alle reacties Link kopieren
@eefje1980, ik vind het juist goed dat je meeleest/-schrijft. Dat je je wilt verdiepen, omdat je je vriend beter wilt begrijpen. Ik herken wel wat je zegt over 'dat er wel iets mis moet zijn' als iemand nog nooit een relatie heeft gehad. Ik vind het zelf namelijk zo lastig om hier eerlijk over te zijn. Ik date best regelmatig en meestal komt de vraag hoelang je al vrijgezel bent wel voorbij tijdens de eerste of tweede date. Het is op één of andere manier gênant om te zeggen dat je nog nooit een relatie hebt gehad. Ik ben dan bang dat zo'n man daarop afknapt.
Alle reacties Link kopieren
LaFolie schreef:
26-05-2017 00:45
Levensgeluk zit voor mij in idealen verwezenlijken en de wereld een beetje mooier proberen te maken. Een doel, een invulling van je leven zoeken. Als persoon steeds een beetje verder groeien - ik vind de mensen die lang vrijgezel zijn gebleven 9 v/d 10 keer de interessantste figuren.

Neemt natuurlijk niet weg dat een mens een sociaal dier is die bij tijd en wijle behoefte heeft aan een partner. Voor mij voelt het toch ook wel als een keuze - de eenzaamheid die soms opspeelt is de prijs die ik betaal voor de vrijheid.
Mooi dit, dankjewel. Inspireert mij om er iets anders tegenaan te kijken.
Alle reacties Link kopieren
belle_epoque schreef:
26-05-2017 00:36
@indegordijnen, daar heb je zeker een punt hebt. We zijn veel onafhankelijker. Ik heb geen man nodig, ik red het best alleen. Dat geldt denk ik voor veel singles. Ik denk zelfs dat het vooral mannen kan afschrikken (zonder alle mannen over één kam te willen scheren).

Ik ben zelf zo gewend aan alles zelf doen, dat ik het vooral ongemakkelijk vind als iemand mij spontaan met iets helpt. Dat is toch wel iets wat ik wil leren, hulp vragen/accepteren.

Lieve Belle_epoque: vind de manier waarop je jezelf verwoord heel echt, open en evenwichtig overkomen, zelfs wanneer je over je eigen verdriet en gemis schrijft.

Naast de onafhankelijkheid die je zelf benoemt, denk je een helder beeld te hebben waarom het steeds niet lukt met daten?
alleenmaarliefde wijzigde dit bericht op 20-10-2017 01:25
1.92% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren
ooitverlegen schreef:
25-05-2017 22:03
Je hebt je gevoelens erover mooi verwoord, heel herkenbaar ook al is het voor mij lang geleden. Het is wel goed dat je benadrukt dat het nooit te laat is want het geduld en je inspanningen kunnen behoorlijk op de proef worden gesteld. Het zou jammer zijn het geloof erin op te geven en de liefde mis te lopen.
Dat laatste gaat voor mij dan weer niet op. Niet dat ik de hoop heb opgegeven, maar ik heb me al lang en breed gerealiseerd dat een relatie niets voor mij is. Ik zou er doodongelukkig van worden, want ik klap compleet dicht zodra iemand te dicht bij komt. Dus voor diegene met wie ik dan een relatie zou hebben is het ook 10x niks.

Een jaar of 10 geleden heb ik een tijdje een halfslachtige scharrel gehad, maar dat was meer om de seks eens uit te proberen en ook als bevestiging: nee, niks voor mij.

Een vriendin heeft ooit - 25 jaar geleden of zo - gezegd dat ze zich nog wel kon voorstellen dat ik met een leuke man in een heel groot huis zou wonen. Waar we dan allebei onze eigen gang gingen en misschien elkaar nog net bij het ontbijt een krantenkatern zouden geven. Ik woon nu heel gelukkig in een klein Amsterdams appartementje, niet met zo´n man dus, maar wel met een stel katten.
Morrigan Crow, net zo leuk als Harry Potter.
Alle reacties Link kopieren
badmeester schreef:
26-05-2017 00:21
@ooitverlegen: Je moet je eigen muur afbreken. Je hebt m ook zelf opgebouwd.
Volgens mij ben ik ermee geboren.
Morrigan Crow, net zo leuk als Harry Potter.
Alle reacties Link kopieren
alleenmaarliefde schreef:
26-05-2017 01:23
Naast de onafhankelijkheid die je zelf benoemt, denk je een helder beeld te hebben waarom het steeds niet lukt met daten?
Ja, ik heb wel een redelijk idee. Ik heb helaas geen stabiele jeugd gehad met een moeder die mij niet altijd de liefde kon geven die ik nodig had. Ik heb ook al jong moeten leren om mezelf te redden. Mezelf kwetsbaar opstellen en liefde ontvangen vind ik echt moeilijk. Zodra een man echte interesse toont, neem ik afstand. Ik probeer hieraan te werken, zeker nu ik er bewust van ben.

Daarnaast heb ik een aantal keer een zware depressie gehad, waar ik gerust twee jaar voor nodig heb gehad om te herstellen (van de eerste klachten tot weer 100% mee kunnen draaien qua werk en sociaal leven). Ik ben hier gevoelig voor en ik hou er rekening mee dat het nog een keer of meerdere keren terugkomt. In deze perioden heb ik genoeg aan mijzelf en is er geen ruimte om nog aandacht aan een ander te geven. Ergens vind ik dat ik een ander hier niet mee mag belasten. Ik had bijvoorbeeld ook heel graag kinderen gekregen. Soms vragen vriendinnen of ik het niet alleen wil doen, maar ik kan en wil dat risico niet nemen. Opgroeien met een instabiele moeder heb ik zelf ervaren en gun ik niemand. Ik had dat alleen aangedurfd met een heel stabiele partner. Helaas is dat niet aan de orde.
Alle reacties Link kopieren
Tonkje, zelf zit ik midden in het proces van realiseren en accepteren dat een relatie er voor mij niet inzit. Het maakt me wel verdrietig. Heb jij dat ook (gehad)?
Alle reacties Link kopieren
belle_epoque, het is alsof ik mezelf lees, heel herkenbaar dus! Als ik zo brutaal mag zijn om het te vragen: Heb jij ook hulp gehad voor de verwerking van je jeugd en je depressies?
Ikzelf ben al heel jong - op m'n 17e - hulp gaan zoeken voor zowel de hechtingsproblematiek als de recidiverende depressies en heb toch stiekem de hoop dat ik daarmee heb voorkomen dat ik buitenspel word gezet op het gebied van liefde. Heb jij misschien het idee dat dat je daarmee 'te laat' was of heeft het voor jou gewoon niet mogen baten?
"Wine in the morning, and some breakfast at night. Oh baby, I'm beginning to see the light!"
Alle reacties Link kopieren
belle_epoque schreef:
26-05-2017 09:01
Tonkje, zelf zit ik midden in het proces van realiseren en accepteren dat een relatie er voor mij niet inzit. Het maakt me wel verdrietig. Heb jij dat ook (gehad)?
Nauwelijks. Het hele feit dat (vrijwel) iedereen relaties had en verliefdheden en alles maar ik niet, daar stond ik pas eens een beetje bij stil toen ik eind 20 was. En toen was het meer een verbaasde constatering en een "misschien moet ik dat ook eens proberen want iedereen doet dat, dus dan zal het wel leuk zijn of zo". Dat proberen was vervolgens nogal halfslachtig en misschien ook niet met de meest geschikte man.
En daar is het bij gebleven en vrijwel meestal vind ik het prima.

Een relatie past totaal niet bij mij, zou ik het wel willen dan is daar denk ik flinke therapie wat veel overhoop zal halen voor nodig en daar heb ik helemaal geen zin in. Ik ben gelukkig zo.
Morrigan Crow, net zo leuk als Harry Potter.
Alle reacties Link kopieren
belle_epoque schreef:
26-05-2017 00:15
Zonder het al te zwaar te maken, waar halen jullie je levensgeluk uit?

[...] Maar aan de andere heb ik heel regelmatig gelukkige momenten. Die momenten zijn over het algemeen wel met andere mensen. Een fijn gesprek, een borrel met collega's of vrienden, [...], lekker eten met vrienden of familie, een gezellige pauze op mijn werk.
Daar haal ik mijn geluk ook uit (ik doe niet die dingen die ik uit je quote heb weggeknipt). Daarnaast vind ik reizen erg leuk. Ik wil wat van de wereld zien. De verschillen tussen het land van bestemming en Nederland vind ik erg interessant, en ik heb daarom daarover een topic opgestart in de Reizen-pijler. In het vorige topic zei ik dat ik in het autismespectrum zat, maar in sociaal contact (zonder het doel van een relatie) voel ik me niet erg belemmerd. Voor iemand in dat spectrum ben ik erg sociaal, zei iemand mij ooit.

Ik denk vaak genoeg dat ik mijn leven niet moet laten beheersen door het niet hebben van een relatie of door niet getrouwd zijn. Dat heeft m.i. wel een keerzijde: ik ben dan minder geneigd om het probleem efficiënt aan te pakken.
World of Warcraft: Legion
Alle reacties Link kopieren
belle_epoque schreef:
26-05-2017 08:53
Zodra een man echte interesse toont, neem ik afstand. Ik probeer hieraan te werken, zeker nu ik er bewust van ben.
Dit is wel een probleem inderdaad. Je lijkt hiermee telkens je kansen op een relatie te saboteren.

Jezelf kwetsbaar opstellen bij een goede oprechte man zal juist verbindend werken. Helemaal als je daarmee een stukje emotionele onafhankelijkheid opgeeft. Iets dat op den duur in een relatie onontbeerlijk is, omdat wanneer je geenszins afhankelijk bent van een relatie, het een oppervlakkige en onverschillige relatie zal blijven.

Je staat op zo'n moment aan de rand van het zwembad. Zo dicht op de rand, dat je met je tenen het water kunt voelen. Het enige wat je nog moet doen, is springen. En dat durf je niet. Bang om gekwetst te worden.

Helaas biedt het leven hierin geen garanties. Als je springt, dan is de kans aanwezig dat je gekwetst wordt. Maar het hoeft niet....
Alle reacties Link kopieren
LaFolie schreef:
26-05-2017 09:14
belle_epoque, het is alsof ik mezelf lees, heel herkenbaar dus! Als ik zo brutaal mag zijn om het te vragen: Heb jij ook hulp gehad voor de verwerking van je jeugd en je depressies?
Ikzelf ben al heel jong - op m'n 17e - hulp gaan zoeken voor zowel de hechtingsproblematiek als de recidiverende depressies en heb toch stiekem de hoop dat ik daarmee heb voorkomen dat ik buitenspel word gezet op het gebied van liefde. Heb jij misschien het idee dat dat je daarmee 'te laat' was of heeft het voor jou gewoon niet mogen baten?
Is jouw hechtingsprobleem en zijn jouw terugkerende depressies inmiddels onder controle of ben je nog in therapie?
Alle reacties Link kopieren
Zo herkenbaar. Ik ben nu 35 en 9 jaar geleden had ik mijn laatste serieuze relatie (we waren verloofd). Ik date nog regelmatig en heb nog wel een aantal korte “relaties” gehad, maar ik heb nooit meer iemand echt toegelaten.

Al mijn vrienden hebben ondertussen een relatie en zijn met kinderen bezig. En hoewel ik nog regelmatig met mijn vrienden afspreek, toch voel ik me hierdoor vaak eenzaam. Ik lees graag mee.
Heel erg herkenbaar, vooral wat Belle schrijft. Ik heb weleens mannen wat langer gedate, maar ik heb ook nooit samengewoond, ben nooit samen op vakantie geweest en heb ook nooit 'ik hou van je' gehoord.

Ik ben midden dertig, eigen huis, goede baan, een enorm druk sociaal leven, maar dat gedeelte is al heel lang behelpen. Je zou mij in de categorie serial dater kunnen zetten (ik vind het oprecht leuk om mensen te leren kennen) maar ben tegelijkertijd niet wanhopig en heb geen last van de tijdsdruk omdat ik geen kinderwens heb. Het zou je verbazen hoeveel mannen die wel heel duidelijk hebben.

Ik weet van mezelf dat ik een beetje koel en afstandelijk kan zijn, en ben er echt mee aan het werk, maar elke keer als ik dat een beetje laat varen en me openstel krijg ik het deksel op m'n neus. Ik ben nog niet zover (nog lang) niet dat ik wil accepteren dat het voor mij niet is weggelegd, want daar word ik heel verdrietig van. Ik haal mijn geluk uit mijn sociale netwerk, ik heb altijd wel wat te doen en mensen te zien en werk daar ook echt aan, juist omdat ik anders echt alleen ben natuurlijk.
Alle reacties Link kopieren
watmoetikhiervandenken schreef:
26-05-2017 09:45
Dit is wel een probleem inderdaad. Je lijkt hiermee telkens je kansen op een relatie te saboteren.

Jezelf kwetsbaar opstellen bij een goede oprechte man zal juist verbindend werken. Helemaal als je daarmee een stukje emotionele onafhankelijkheid opgeeft. Iets dat op den duur in een relatie onontbeerlijk is, omdat wanneer je geenszins afhankelijk bent van een relatie, het een oppervlakkige en onverschillige relatie zal blijven.

Je staat op zo'n moment aan de rand van het zwembad. Zo dicht op de rand, dat je met je tenen het water kunt voelen. Het enige wat je nog moet doen, is springen. En dat durf je niet. Bang om gekwetst te worden.

Helaas biedt het leven hierin geen garanties. Als je springt, dan is de kans aanwezig dat je gekwetst wordt. Maar het hoeft niet....
Het is ook niet niks om in het snelle proces van daten de benodigde zekerheid te voelen om die sprong te gaan wagen. Zou het beter gaan in een langzamer proces met iemand die je vaker ziet en geen druk "oplegt"? Of wanneer de man het voortouw neemt in zichzelf kwetsbaar opstellen?
Alle reacties Link kopieren
Herkenbaar....

Niet bijmezelf maar bij mijn broer van 28 hij lijkt ook de liefde niet te kunnen vinden :(
Alle reacties Link kopieren
Annah84 schreef:
26-05-2017 10:01
Herkenbaar....

Niet bijmezelf maar bij mijn broer van 28 hij lijkt ook de liefde niet te kunnen vinden :(
Durft hij er met jou over te praten, echt zijn gevoelens erover?
Alle reacties Link kopieren
ooitverlegen schreef:
26-05-2017 10:04
Durft hij er met jou over te praten, echt zijn gevoelens erover?
Ja hij praat er wil is over met mij.
Ik zeg altijd tegen hem dat hij de hoop niet moet op geven.
Maar ik zie wel dat hij het erg moeilijk mee heeft :(
Alle reacties Link kopieren
Het is heel moeilijk om die muur af te breken. Ik ben er wel mee bezig. Ik krijg vaak het idee dat de liefde voor mij niet is weggelegd. Een poosje geleden had ik de eerste stap gezet of een man mee naar de film wilde met mij. Maakte hij domme grapjes erover, dus was er gelijk weer klaar mee

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven