Hij krijgt die lach niet van mijn gezicht...

Hoi viva forummers,

Even onder een nieuw account ivm herkenning.

Ik heb ruim 6 jaar een relatie gehad met een man. In het begin van onze relatie heeft hij een misstap begaan. Hij heeft toen eenmalig gedate met een collega van zijn werk. Dit naar eigen zeggen uit nieuwsgierigheid en omdat hij twijfels had over onze relatie. Ik ben daar toen achtergekomen omdat hij zich, heel sneu, versprak. Na een bezinningsperiode besloot ik hem te vergeven en gaf onze relatie een nieuwe kans. En hoe ik ook probeerde t vertrouwen terug te krijgen, ergens diep van binnen was t sein toch echt rood.

Dit sprak ik ook uit naar hem, wat hij benoemde als jaloezie, achterdocht en ongezond gedrag. Ik moest hem vertrouwen. Hij was met niets anders bezig en was serieus in onze relatie.
We wonen niet samen en vorige week kwam hij een avond bij mij. Ik merkte een gekke focus op zijn telefoon, wat mij alert maakte. Zenuwachtig zoeken als hij even geen oogcontact had met zijn telefoon en hij kwam speciaal uit de douche omdat zijn telefoon op tafel lag. Afgelopen maandag vergat hij zijn telefoon mee te nemen toen hij ging sporten en kon ik me niet beheersen.
In zijn whatsapp zag ik niets bijzonders (wel oude chatgesprekken met scharrels maar dat was voor onze tijd) dus ik voelde me al schuldig dat ik in zijn telefoon had gekeken. Was ook best opgelucht. Totdat ik zijn messenger functie zag en daarin keek.
Tientallen berichtjes naar vrouwen; van zijn werk, uit de buurt, via Lexa (blijkbaar een account) ik weet niet waar hij ze vandaan trok maar hij heeft de afgelopen 6 jaar zeer geregeld contact gehad met vrouwen. En een paar keer gedate. Deze waren eenmalig, vaak vanuit de vrouwen. Als t aan hem lag, zag hij ze nog een keer. Het waren soms ook gênante berichtjes. Dat de vrouwen niet reageerden en dat hij t maar bleef proberen. Of van die gekke flirtberichtjes waardoor ik me plaatsvervangend ging schamen. Ook een bericht na een "first date" met een vrouw waarbij zij aangaf dat ze het vervelend vond dat hij zo hard van stapel ging ondanks haar signalen dat ze t wat rustiger aan wilde doen. Hij bood daarop zijn excuses en gaf als reden dat hij haar zo aantrekkelijk vond.
Als klap op de vuurpijl vond ik een sms van flitsdate dat de speeddate van 12-7 niet doorging ivm weinig deelnemers.

Ik ben geeneens boos geworden. Ik was bij hem thuis en ben toen hij terug kwam, vertrokken. Uiteraard nadat ik hem de groeten had gedaan van de vrouwen uit zijn messenger. Hij gooide t nog op t excuus dat elke man wel flirt en dat ik te gevoelig reageerde en dat ik t uit zijn verband haalde. Daarna waren t maar dates joh, en faalden de vrouwen direct omdat ze het niet haalde bij mij. Toen ik mijn middelvinger opstak en de deur uit liep, gooide hij er achter aan dat ik dan maar moest beseffen dat ik het gewoon nooit voor hem ben geweest. Beetje "gooi je oude schoenen niet weg voor je nieuwe hebt". En dat ik een ziek ben. Sure.

Geen traan gelaten hoor. Ik ben ergens opgelucht. Mijn gevoel had t altijd goed; hij is niet te vertrouwen. Ik ben geen jaloers achterdochtig naar mens, ik had t aan t rechte eind. Ik ben wel heel boos dat hij mij al die tijd niet alleen heeft voorgelogen maar ook het gevoel gaf onterecht jaloers of achterdochtig te zijn.

Zondag komt hij zijn spullen halen. Ik voel ergens de behoefte om hem te vragen naar t waarom? Maar ik denk dat ik nooit antwoord ga krijgen. In ieder geval niet t antwoord wat ik wil horen.

Ik ga niet terug naar dit onbetrouwbare sujet, hij zal mij niet verdrietig zien.

Dat opgeluchte gevoel is er nog steeds als basis, afgewisseld door wat verdriet en daarna het intense geluk dat ik nooit meer naast hem wakker hoef te worden. En uiteraard t kutgevoel dat ik niet goed genoeg was en ik voorgelogen ben.

Zondag krijgt hij de lach niet van mijn gezicht (naar t bekende liedje) maar ik wilde t toch van me af schrijven. Omdat ik hoop op herkenning.

Na een doorwaakte nacht sleur ik mezelf nu uit bed en ga wat van de dag proberen te maken!

Dank jullie wel voor het lezen!

Ik was alsnog in slaap gevallen.

Volgens mij heb ik een muur op getrokken en laat ik geen emoties binnen. Ik ben er stiekem ook wel bang voor.
Heel af en toe voel ik iets. Dan druk ik t weg.

Ik weet ook niet wat nu de waarheid is; hetgeen wat hij vorige week zei ("ik ben zo gek op je, met jou wil ik oud worden" oid) of de "besef maar dat je t gewoon niet voor me bent.

Huissleutels heb ik direct meegepakt, die mocht ie inleveren.

Die appjes heeft hij blijkbaar nog altijd bewaard ofzo. De messenger gesprekken waren door de jaren heen, vanaf 2013. Misschien nog eerder. Ik wilde alles goed lezen (had ik ook de tijd voor )zodat ik wist wat ik hem kon zeggen en voor kon houden.
Dat waren er een stuk of 20/25?

Zoals ik al zei, soms te sneu en zo amicaal. Of met "als jij nou een jurkje en hakken had aangedaan had ik t wel geweten!"

Hij beweerde dat elke man in zijn telefoon wel een flirtend gesprek heeft staan en dat ik nooit krijg wat ik zoek; iemand die volledig voor me gaat.

Maar dat wil ik wel en mag ik ook best eisen.

We waren echt maatjes en ik stond op t punt hulp te zoeken voor mijn achterdocht en onzekerheid. Wat heb ik me voor de gek laten houden. Bijna was ik er in getrapt, tot ik op mezelf vetrouwde.

S-Groot schreef: ↑

18-08-2017 09:13

Serieus? Jij twijfelt daar over? Het kan overigens beide waar zijn hè . Dat hij wel gek is op je, ook met jou oud wil worden maar dat jij het tegelijkertijd niet (helemaal) voor hem bent en hij naast jou áltijd nog de spanning van andere vrouwen op zal zoeken. Tot in de lengte der dagen. Dat laatste is sowieso waar, daar hoef je na 6 jaar van dit gedrag echt niet meer aan te twijfelen. Dus waarom twijfel jij dan toch nog? Niet naar zijn redenen vragen meis, daar ga je jezelf alleen maar pijn mee doen .

Dit zal t ook best zijn. Ik vind dit best logisch klinken. T zou ook niet meer uit moeten maken, hij is t niet voor mij.

Ik doe echt mijn best om niet in te storten; ik ga vanmiddag werken (terwijl ik liever in bed wil liggen) heb dingen gepland voor t weekend (terwijl ik liever in bed wil liggen) fake it till you make it. Ik ben opgelucht maar ook zo boos. Ik vind niet dat hij het recht heeft op maar 1 traan