Relaties
alle pijlers
Familie valt uit elkaar na een overlijden
maandag 21 augustus 2017 19:53
Ik weet eigenlijk niet eens zo goed waar te beginnen. Een aantal maanden geleden is mijn oma compleet onverwacht overleden, begin deze maand mijn opa. Hoewel dat al vreselijk is, zijn ze weer samen, dat wilde opa graag en heb ik dus ook vrede mee. Véél vervelender vindt ik hetgeen er na opa's overlijden gebeurd is.
Er zijn dingen gezegd die gewoon écht niet kunnen. Zelfs toen hij lag te sterven, aan de kist, bij de oven.......respectloos vindt ik. Ergste is dat ik overal de schuld van kreeg en krijg. Heb geholpen bij alles rondom crematie regelen, opa voor het laatst verzorgen, alles. Zwaar, maar erg mooi om te doen. Letterlijk het allerlaatste wat je voor iemand kunt doen. Tijdens dit alles goed contact met familielid. Samen hebben we alles gedaan, net als bij oma overigens. Gedurende dit alles, geen enkel bedankje van mijn ouders, niks, totaal niks! Nu snap ik dat mijn moeder beide ouders kwijt is in korte tijd. Maar zonder teveel details te geven, meerdere mensen geven aan dat zó emotieloos, zo reageren, dat is mijn moeder niet.
Ineens werd gezegd dat besloten was dat ik / mijn honden niet meer welkom bij hen thuis waren. BOEM, die kwam héél hard aan. Een familielid heeft toen gezegd kom maar bij mij slapen tot de crematie (woon zelf aan de andere kant van het land namelijk) . Dit heb ik gedaan, en er was geen andere optie, maar het leek me omdat het voor iedereen al moeilijk is zowiezo beter voor de rust. Dit familielid heeft mijn moeder er ook op aangesproken waarom ze dit doet en mij overal de schuld van geeft.
Zo is er letterlijk gezegd "jouw taak zit erop":........Koud kil........compleet emotieloos. En ik ben niet de enige die dat vindt.
Voor mijn steun is een hele goede vriend meegeweest, hij kreeg complimentjes dat hij hielp, en ik niks noppes nada. Op een gegeven moment werd zelfs geprobeerd om hem erbij te betrekken, hij heeft aangegeven dat niet te willen. Een ander familielid hecht waarde aan het meer spirituele vlak, mijn moeder normaal ook. Alleen dit keer verbood ze dat andere familielid letterlijk om iemand te vragen "de situatie te lezen" mijn tante wilde dit echter graag (gaat om plek waar opa / oma overleden zijn), dit om het op haar manier te verwerken. Maar nee, dit mocht absoluut niet.....heel erg mening op willen leggen dus vanuit moeders kant. Apart, want ze was zelf ook altijd zo voor dit soort dingen, geloofd er zelf ook in.
Kan nog veel meer vertellen, maar wat mij vooral pijn doet is niet meer welkom te zijn bij je eigen ouders. Overal de schuld voor krijgen en ook nog eens horen dat ze absoluut niet door hebben wat dit met mij doet.
Heb sindsdien (nu twee weken) géén contact meer met ze gehad, ook géén enkele behoefte aan. Nu woon ik natuurlijk niet zonder reden zo ver weg, maar dit komt zo hard aan. Ben er echt helemaal klaar mee en moet nu voor mezelf kiezen voordat ik er aan onderdoor ga.
Vrienden, collega's, mijn baas, iedereen is heel begripvol en kan ik terecht. Maar in zo'n korte tijd je familie verliezen doet pijn. Meer dan k dacht.
Heb geprobeerd mijn polissen (uitvaartverzekering is nog gezinspolis) op mijn naam te krijgen, maar ook dat werken ze tegen.
Weet echt niet meer hoe nu verder en wat te doen....
Er zijn dingen gezegd die gewoon écht niet kunnen. Zelfs toen hij lag te sterven, aan de kist, bij de oven.......respectloos vindt ik. Ergste is dat ik overal de schuld van kreeg en krijg. Heb geholpen bij alles rondom crematie regelen, opa voor het laatst verzorgen, alles. Zwaar, maar erg mooi om te doen. Letterlijk het allerlaatste wat je voor iemand kunt doen. Tijdens dit alles goed contact met familielid. Samen hebben we alles gedaan, net als bij oma overigens. Gedurende dit alles, geen enkel bedankje van mijn ouders, niks, totaal niks! Nu snap ik dat mijn moeder beide ouders kwijt is in korte tijd. Maar zonder teveel details te geven, meerdere mensen geven aan dat zó emotieloos, zo reageren, dat is mijn moeder niet.
Ineens werd gezegd dat besloten was dat ik / mijn honden niet meer welkom bij hen thuis waren. BOEM, die kwam héél hard aan. Een familielid heeft toen gezegd kom maar bij mij slapen tot de crematie (woon zelf aan de andere kant van het land namelijk) . Dit heb ik gedaan, en er was geen andere optie, maar het leek me omdat het voor iedereen al moeilijk is zowiezo beter voor de rust. Dit familielid heeft mijn moeder er ook op aangesproken waarom ze dit doet en mij overal de schuld van geeft.
Zo is er letterlijk gezegd "jouw taak zit erop":........Koud kil........compleet emotieloos. En ik ben niet de enige die dat vindt.
Voor mijn steun is een hele goede vriend meegeweest, hij kreeg complimentjes dat hij hielp, en ik niks noppes nada. Op een gegeven moment werd zelfs geprobeerd om hem erbij te betrekken, hij heeft aangegeven dat niet te willen. Een ander familielid hecht waarde aan het meer spirituele vlak, mijn moeder normaal ook. Alleen dit keer verbood ze dat andere familielid letterlijk om iemand te vragen "de situatie te lezen" mijn tante wilde dit echter graag (gaat om plek waar opa / oma overleden zijn), dit om het op haar manier te verwerken. Maar nee, dit mocht absoluut niet.....heel erg mening op willen leggen dus vanuit moeders kant. Apart, want ze was zelf ook altijd zo voor dit soort dingen, geloofd er zelf ook in.
Kan nog veel meer vertellen, maar wat mij vooral pijn doet is niet meer welkom te zijn bij je eigen ouders. Overal de schuld voor krijgen en ook nog eens horen dat ze absoluut niet door hebben wat dit met mij doet.
Heb sindsdien (nu twee weken) géén contact meer met ze gehad, ook géén enkele behoefte aan. Nu woon ik natuurlijk niet zonder reden zo ver weg, maar dit komt zo hard aan. Ben er echt helemaal klaar mee en moet nu voor mezelf kiezen voordat ik er aan onderdoor ga.
Vrienden, collega's, mijn baas, iedereen is heel begripvol en kan ik terecht. Maar in zo'n korte tijd je familie verliezen doet pijn. Meer dan k dacht.
Heb geprobeerd mijn polissen (uitvaartverzekering is nog gezinspolis) op mijn naam te krijgen, maar ook dat werken ze tegen.
Weet echt niet meer hoe nu verder en wat te doen....
maandag 21 augustus 2017 20:12
Ja, het gebeurt vaak, dat families uit elkaar vallen na het overlijden van de stichters van de familie. Het is hard en je moeder denkt ook niet aan de toekomst want ze zou je nog weleens nodig kunnen hebben.
Hoe reageert je vader op dit alles? Heeft hij iets te vertellen of is het je moeder die alles bepaald?
Hoe reageert je vader op dit alles? Heeft hij iets te vertellen of is het je moeder die alles bepaald?
maandag 21 augustus 2017 20:16
Ik begrijp niet je hele verhaal...is er tegen jou gezegd : "Je taak zit erop?"
En weet je waarom jij en je honden niet meer welkom zijn bij je ouders?
Het lijkt erop dat er iets mis gegaan is op communicatief vlak, dat je misschien iets hebt gezegd wat je ouders negatief hebben geinterpreteerd.
Maar goed...na het overlijden van ouders/ grootouders komen er vaak min of meer vergeten familiestructuren bloot te liggen.
Toen mijn ouders vlak na elkaar overleden waren voelde ik opeens heel sterk mijn plaats in het gezin van toen: het zwarte schaapje.
Het musje in de gouden kooi.
Misschien speelt er bij jullie iets dergelijks, ik kan er niet over oordelen. Pas wel op dat je niet in een diep dal terecht komt.
En weet je waarom jij en je honden niet meer welkom zijn bij je ouders?
Het lijkt erop dat er iets mis gegaan is op communicatief vlak, dat je misschien iets hebt gezegd wat je ouders negatief hebben geinterpreteerd.
Maar goed...na het overlijden van ouders/ grootouders komen er vaak min of meer vergeten familiestructuren bloot te liggen.
Toen mijn ouders vlak na elkaar overleden waren voelde ik opeens heel sterk mijn plaats in het gezin van toen: het zwarte schaapje.
Het musje in de gouden kooi.
Misschien speelt er bij jullie iets dergelijks, ik kan er niet over oordelen. Pas wel op dat je niet in een diep dal terecht komt.
maandag 21 augustus 2017 20:17
Gecondoleerd met je opa en oma. Heftig is dit.
Pijnlijk dat je daar niet mag overnachten.
Toch weet ik niet zo goed wat ik er van moet denken. Lijkt mij dat aan dit verhaal meer kanten zitten.
Hoe kan het dat een kleindochter alles doet en regelt? Is dat niet in eerste instantie voor de kinderen van je opa en oma?
Heb je met je moeder gepraat waarom je daar niet gewenst bent?
Pijnlijk dat je daar niet mag overnachten.
Toch weet ik niet zo goed wat ik er van moet denken. Lijkt mij dat aan dit verhaal meer kanten zitten.
Hoe kan het dat een kleindochter alles doet en regelt? Is dat niet in eerste instantie voor de kinderen van je opa en oma?
Heb je met je moeder gepraat waarom je daar niet gewenst bent?
maandag 21 augustus 2017 20:19
maandag 21 augustus 2017 20:27
Gecondoleerd met het verlies van je opa en oma. Ik zou het wel heel normaal vinden om een bedankje te krijgen van mijn moeder als ik zo goed voor haar vader en moeder gezorgd zou hebben. Ook als je verdriet hebt moet je toch blij zijn met wat je voor ze hebt gedaan?
Wat ik niet goed begrijp is wat je bedoelt dat je overal de schuld van krijgt. Waarvan dan? En waarom was je opeens niet meer welkom bij je ouders? Wat gaven ze daar als reden voor?
Probeer er blij mee te zijn dat je zoveel voor je opa en oma hebt gedaan wat iemand anders er ook over denkt.
Wat ik niet goed begrijp is wat je bedoelt dat je overal de schuld van krijgt. Waarvan dan? En waarom was je opeens niet meer welkom bij je ouders? Wat gaven ze daar als reden voor?
Probeer er blij mee te zijn dat je zoveel voor je opa en oma hebt gedaan wat iemand anders er ook over denkt.
maandag 21 augustus 2017 20:32
maandag 21 augustus 2017 20:33
Zou het kunnen zijn dat je je moeder uit handen hebt genomen wat zij had willen doen? Dat heb je natuurlijk uit liefde en gedreven gedaan, maar misschien heeft je moeder het gevoel dat ze daardoor niet heeft kunnen doen wat ze wel had gewild.
Denken je ouders misschien dat jouw intenties anders waren dan waarom je het allemaal gedaan hebt, uit liefde?
Het zijn maar spinsels hoor...
Denken je ouders misschien dat jouw intenties anders waren dan waarom je het allemaal gedaan hebt, uit liefde?
Het zijn maar spinsels hoor...
maandag 21 augustus 2017 20:55
Heel erg mening willen opleggen van moeders kant?
Je moeder is de dochter van oma. Zij is 1e graads familie. Jij 2e graads.
De wensen van je moeder zijn belangrijker in deze situatie dan die van jou.
Zo te horen ben je keihard over de gevoelens van je moeder heen gewalst.
Niet zo heel raar dus dat je geen bedankje krijgt.
Je moeder is de dochter van oma. Zij is 1e graads familie. Jij 2e graads.
De wensen van je moeder zijn belangrijker in deze situatie dan die van jou.
Zo te horen ben je keihard over de gevoelens van je moeder heen gewalst.
Niet zo heel raar dus dat je geen bedankje krijgt.
maandag 21 augustus 2017 20:59
maandag 21 augustus 2017 20:59
Waarom heb jij als kleindochter veel dingen geregeld en hebben oma's eigen kinderen dat niet gedaan?
Had je moeder misschien toch liever zelf bepaalde dingen geregeld?
Vergeet niet, je moeder rouwt. En iedereen doet dat op een andere manier. Misschien weet ze zich gewoon geen raad met haar zelf en reageert ze dat gewoon af op jou?
Had je moeder misschien toch liever zelf bepaalde dingen geregeld?
Vergeet niet, je moeder rouwt. En iedereen doet dat op een andere manier. Misschien weet ze zich gewoon geen raad met haar zelf en reageert ze dat gewoon af op jou?
maandag 21 augustus 2017 22:50
Klopt gebeurd vaker, maar waarop verbaasd veel mensen. Niet alleen mijzelf dus. Zijn immers zoals hier gezegd meer kanten van het verhaal.Cateautje schreef: ↑21-08-2017 20:12Ja, het gebeurt vaak, dat families uit elkaar vallen na het overlijden van de stichters van de familie. Het is hard en je moeder denkt ook niet aan de toekomst want ze zou je nog weleens nodig kunnen hebben.
Hoe reageert je vader op dit alles? Heeft hij iets te vertellen of is het je moeder die alles bepaald?
Wat mijn vader zegt? Helemaal niks..... Al is dat niet vreemd, dat is eigenlijk altijd al zo geweest. Wel merk ik duidelijk dat hij hierin véél harder is dan mijn moeder. Dat kan en mag, ieder rouwt op zijn eigen manier. Alleen toen mijn oom bijvoorbeeld mijn sleutel vroeg omdat hij wat spullen hier moest brengen mocht de sleutel van mijn vader absoluut niet meegegeven worden. Waarom, geen idee..... Overal zitten twee kanten aan, maar iets klopt er niet.
Daarom, vragen zijn altijd welkom. Gebeurd zoveel komt zoveel op je af in korte tijd..... Dikke kans dat ik dingen vergeet.....
maandag 21 augustus 2017 22:54
Ja er is letterlijk gezegd dat mijn taak erop zit, waarom geen idee? Waar die woorden vandaan komen niet helemaal een idee al vermoed ik dat die niet alleen van uit mijn moeder komt. Dat kán gewoon niet.francieneke schreef: ↑21-08-2017 20:16Ik begrijp niet je hele verhaal...is er tegen jou gezegd : "Je taak zit erop?"
En weet je waarom jij en je honden niet meer welkom zijn bij je ouders?
Het lijkt erop dat er iets mis gegaan is op communicatief vlak, dat je misschien iets hebt gezegd wat je ouders negatief hebben geinterpreteerd.
Maar goed...na het overlijden van ouders/ grootouders komen er vaak min of meer vergeten familiestructuren bloot te liggen.
Toen mijn ouders vlak na elkaar overleden waren voelde ik opeens heel sterk mijn plaats in het gezin van toen: het zwarte schaapje.
Het musje in de gouden kooi.
Misschien speelt er bij jullie iets dergelijks, ik kan er niet over oordelen. Pas wel op dat je niet in een diep dal terecht komt.
Overigens speelt er wel degelijk meer, veel meer. Ben bijvoorbeeld verhuisd zover mogelijk weg omdat ook toen al onderling veel speelde. En nee ook ik ben niet heilig, zeker niet.
Waar "hun kant" negatieve dingen verteld, heeft "onze kant" (door de tweesplitsing) de mening dat ze zichzelf niet zijn. Bij mijn moeder vermoeden dat er medisch wat achter zit overigens. Kén haar zo gewoon niet.
maandag 21 augustus 2017 23:03
Klopt zitten ook meer kanten aan.Hoezitdit schreef: ↑21-08-2017 20:17Gecondoleerd met je opa en oma. Heftig is dit.
Pijnlijk dat je daar niet mag overnachten.
Toch weet ik niet zo goed wat ik er van moet denken. Lijkt mij dat aan dit verhaal meer kanten zitten.
Hoe kan het dat een kleindochter alles doet en regelt? Is dat niet in eerste instantie voor de kinderen van je opa en oma?
Heb je met je moeder gepraat waarom je daar niet gewenst bent?
Waarom ik als kleindochter?
Omdat de afspraak was dat ik ze zou helpen waar mogelijk, heb dus ook niet meer dan dat gedaan. Niet alles geregeld dus zoals nu misschien gedacht wordt. Overigens normaal bij ons in de familie normaal dat wie wil mag helpen waar mogelijk / nodig.
Daarnaast heb ik het aangeboden omdat mijn moeder en broers in korte tijd beide ouders kwijt zijn,het voor hen ook veel is daardoor. Bovendien was mijn moeder contactpersoon maar zowel haar mobiel als laptop kapot. Omdat er dingen geregeld moesten worden werd prettig gevonden dat berichten naar mij werden gestuurd omdat ik immers 24/7 bereikbaar ben. Ook puur praktisch dus.
Daarnaast moest bleek helaas huis van mijn opa in een week leeg en dat is samen met crematie regelen gewoon veel.
maandag 21 augustus 2017 23:05
Klopt, sorry komt zoveel op je af.....
En ja daarom ook voorlopig géén contact. Heb ik ook aangegeven. Eerst even ieder aan zichzelf denken. Al valt me dit alles zwaarder dan gedacht.
maandag 21 augustus 2017 23:06
maandag 21 augustus 2017 23:10
Reden geen idee, wel gevraagd, géén antwoord.veensteker schreef: ↑21-08-2017 20:27Gecondoleerd met het verlies van je opa en oma. Ik zou het wel heel normaal vinden om een bedankje te krijgen van mijn moeder als ik zo goed voor haar vader en moeder gezorgd zou hebben. Ook als je verdriet hebt moet je toch blij zijn met wat je voor ze hebt gedaan?
Wat ik niet goed begrijp is wat je bedoelt dat je overal de schuld van krijgt. Waarvan dan? En waarom was je opeens niet meer welkom bij je ouders? Wat gaven ze daar als reden voor?
Probeer er blij mee te zijn dat je zoveel voor je opa en oma hebt gedaan wat iemand anders er ook over denkt.
Ben idd ook erg blij dat ik dit voor ze heb kunnen doen. Dat ik laatste nacht bij opa heb gewaakt, dat hij blij was dat de honden er ook waren. Daar gingen zijn laatste woorden over....
En toch....
maandag 21 augustus 2017 23:14
Geen idee kan, hier ook een hoop spinsels. Wat ik weet, van andere familie gehoord heb is dat meerdere mensen gezegd hebben dat ze wat meer om zichzelf moet denken, teveel doet....... En toch.......francieneke schreef: ↑21-08-2017 20:33Zou het kunnen zijn dat je je moeder uit handen hebt genomen wat zij had willen doen? Dat heb je natuurlijk uit liefde en gedreven gedaan, maar misschien heeft je moeder het gevoel dat ze daardoor niet heeft kunnen doen wat ze wel had gewild.
Denken je ouders misschien dat jouw intenties anders waren dan waarom je het allemaal gedaan hebt, uit liefde?
Het zijn maar spinsels hoor...
Maar goed, heb daarom niks uit handen genomen, alleen gedaan wat gevraagd werd. En hoewel dat alsnog best veel was heb ik dat met liefde gedaan. Daarom snapt niemand dat het zo gelopen is.
Er moet iets zijn, maar wat?
maandag 21 augustus 2017 23:16
Knap dat je dat oordeeld, is namelijk niet zo. Maar goed ieder zijn mening.sugarmiss schreef: ↑21-08-2017 20:55Heel erg mening willen opleggen van moeders kant?
Je moeder is de dochter van oma. Zij is 1e graads familie. Jij 2e graads.
De wensen van je moeder zijn belangrijker in deze situatie dan die van jou.
Zo te horen ben je keihard over de gevoelens van je moeder heen gewalst.
Niet zo heel raar dus dat je geen bedankje krijgt.
Ik ben overigens niet de enige die zo denkt, die hier niks van snapt. Haar beide broers hebben me dit ook aangegeven.
