Relaties
alle pijlers
Whatsapp, ik hou er niet (echt) van
vrijdag 1 september 2017 00:09
Sinds ongeveer een jaar heb ik een nieuwe vriend, een lieve man maar wel met issues. Ik ben destijds vrij kort na het einde van een wat langere relatie aan deze relatie begonnen en ik realiseer me dat dit misschien niet erg handig is geweest.
Nu is hij best wel onzeker, doet alles om het mij naar de zin te maken, maar het voelt als teveel van het goede. We hebben het wel heel gezellig samen, doen leuke dingen, maar ik zit zelf nog steeds niet helemaal goed in mijn vel (stress) en doe er alles aan om tot rust te komen.
Ik merk dat het Whatsappen me steeds meer begint tegen te staan. Overdag gaat het nog wel, dan zijn we aan het werk, maar 's avonds wil ik gewoon even zitten, computeren, lezen, handwerken etc. en niet steeds op mijn telefoon kijken en moeten reageren op een app. Ik heb een keer geprobeerd de telefoon langere tijd weg te leggen, maar toen ik weer keek zag ik een paar berichtjes van hem en een soort 'paniekerig' 'gaat het wel goed met je?'.
Ik heb hem nu meerdere keren uitgelegd dat ik gewoon niet zo van appen hou en er onrustig van wordt. Als het ergens over gaat vind ik het nog niet zo erg, maar als het uiteindelijk het niveau wordt van 'ik heb net even de wc schoongemaakt' dan begin ik me echt te ergeren.
Soms geef ik ook aan dat ik even rust wil en niet wil appen of alleen aan het eind van de avond, maar ik wil dat ook niet elke avond moeten zeggen.
Het is ook niet zo dat hij elke minuut appt, maar het gaat wel de hele tijd door en als ik reageer, reageert hij ook direct weer, dat weerhoudt me er ook van om te beginnen met appen, het voelt dan als een gesprek waar ik aan vast zit. En ik word gewoon moe van de hele dag door gesprekjes die ik dan weer moet afsluiten met een hartje of kussende smiley en 'tot later'.
Vanavond had ik ook om even rust gevraagd en een half uur later kreeg ik één of andere vage 'grappige' foto.
Ben ik nou zo moeilijk of reageer ik misschien verkeerd op het appen en moet ik leren dat ik niet meteen hoef te reageren als hij appt en dat het zijn probleem is als hij in paniek raakt wanneer ik niet reageer?
Nu is hij best wel onzeker, doet alles om het mij naar de zin te maken, maar het voelt als teveel van het goede. We hebben het wel heel gezellig samen, doen leuke dingen, maar ik zit zelf nog steeds niet helemaal goed in mijn vel (stress) en doe er alles aan om tot rust te komen.
Ik merk dat het Whatsappen me steeds meer begint tegen te staan. Overdag gaat het nog wel, dan zijn we aan het werk, maar 's avonds wil ik gewoon even zitten, computeren, lezen, handwerken etc. en niet steeds op mijn telefoon kijken en moeten reageren op een app. Ik heb een keer geprobeerd de telefoon langere tijd weg te leggen, maar toen ik weer keek zag ik een paar berichtjes van hem en een soort 'paniekerig' 'gaat het wel goed met je?'.
Ik heb hem nu meerdere keren uitgelegd dat ik gewoon niet zo van appen hou en er onrustig van wordt. Als het ergens over gaat vind ik het nog niet zo erg, maar als het uiteindelijk het niveau wordt van 'ik heb net even de wc schoongemaakt' dan begin ik me echt te ergeren.
Soms geef ik ook aan dat ik even rust wil en niet wil appen of alleen aan het eind van de avond, maar ik wil dat ook niet elke avond moeten zeggen.
Het is ook niet zo dat hij elke minuut appt, maar het gaat wel de hele tijd door en als ik reageer, reageert hij ook direct weer, dat weerhoudt me er ook van om te beginnen met appen, het voelt dan als een gesprek waar ik aan vast zit. En ik word gewoon moe van de hele dag door gesprekjes die ik dan weer moet afsluiten met een hartje of kussende smiley en 'tot later'.
Vanavond had ik ook om even rust gevraagd en een half uur later kreeg ik één of andere vage 'grappige' foto.
Ben ik nou zo moeilijk of reageer ik misschien verkeerd op het appen en moet ik leren dat ik niet meteen hoef te reageren als hij appt en dat het zijn probleem is als hij in paniek raakt wanneer ik niet reageer?
vrijdag 1 september 2017 00:16
Maar waarom reageer je dan direct als je dit al meerdere malen hebt aangeven? Zet je meldingen uit dan zie je het niet en dan is ook de verleiding niet zo groot om gelijk te kijken en wat terug te sturen.
Ik appte eerste ook iedereen al la minute terug. Daar ben ik mee gestopt. Meldingen uit en als ik zin heb dan kijk ik erna. En het geeft een hoop rust. Best simpel eigenlijk de oplossing.
Ik appte eerste ook iedereen al la minute terug. Daar ben ik mee gestopt. Meldingen uit en als ik zin heb dan kijk ik erna. En het geeft een hoop rust. Best simpel eigenlijk de oplossing.
vrijdag 1 september 2017 00:20
Dat laatste. Niet het gedeeltje dat je moeilijk bent maar als het jou rust geeft om niet te appen, dan lijkt het me beter om jezelf aan te leren dat je nergens op moet reageren. En hij moet zijn rust ook elders zien te vinden zonder steeds jouw bevestiging nodig te hebben.
Ik snap je trouwens volkomen. Ben volgens mij één van de weinigen die Whatsapp ook niet ziet als toegevoegde waarde. Het geeft je inderdaad het gevoel altijd bereikbaar te moeten zijn, het leid enorm af en 9 van de 10 keer mis je echt niks boeiends van wat er gezegd wordt op Whatsapp.
Mijn vriend en ik smsen zelfs nog ouderwets
. Geeft veel meer rust, niet die "controle" (of je nou wil of niet) over wanneer iemand voor het laatst online is geweest, en of diegene jouw appje wel heeft gelezen en waarom hij / zij dan niet reageert terwijl hij / zij nu online is etc. En met smsen beperk je het ook naar één sms, i.p.v. 8 losse appjes zoals heel veel mensen doen (grrr).
Ik zou hem de volgende keer als je hem ziet nog een keer uitleggen dat je gehecht bent aan je rust en privacy en dat dat verder niets met hem te maken heeft. En dat je liever zelf de controle houdt over wanneer jij op je telefoon wilt kijken i.p.v. het gevoel te hebben dat de telefoon bij elk piepje en trilletje bepaalt dat jij meteen op je telefoon moet kijken. En als er iets is dringends is, dat hij moet bellen.
En dan vervolgens ook gewoon je rust nemen en Whatsapp op stil zette en/of je meldingen uitzetten.
Ik snap je trouwens volkomen. Ben volgens mij één van de weinigen die Whatsapp ook niet ziet als toegevoegde waarde. Het geeft je inderdaad het gevoel altijd bereikbaar te moeten zijn, het leid enorm af en 9 van de 10 keer mis je echt niks boeiends van wat er gezegd wordt op Whatsapp.
Mijn vriend en ik smsen zelfs nog ouderwets
. Geeft veel meer rust, niet die "controle" (of je nou wil of niet) over wanneer iemand voor het laatst online is geweest, en of diegene jouw appje wel heeft gelezen en waarom hij / zij dan niet reageert terwijl hij / zij nu online is etc. En met smsen beperk je het ook naar één sms, i.p.v. 8 losse appjes zoals heel veel mensen doen (grrr). Ik zou hem de volgende keer als je hem ziet nog een keer uitleggen dat je gehecht bent aan je rust en privacy en dat dat verder niets met hem te maken heeft. En dat je liever zelf de controle houdt over wanneer jij op je telefoon wilt kijken i.p.v. het gevoel te hebben dat de telefoon bij elk piepje en trilletje bepaalt dat jij meteen op je telefoon moet kijken. En als er iets is dringends is, dat hij moet bellen.
En dan vervolgens ook gewoon je rust nemen en Whatsapp op stil zette en/of je meldingen uitzetten.
owlyone wijzigde dit bericht op 01-09-2017 00:24
3.64% gewijzigd
Consistency compounds.
vrijdag 1 september 2017 00:24
Die dingen doe ik allemaal al, ik heb mijn telefoon op stil gezet en reageer niet direct op zijn berichten. Maar het is een paar keer gebeurd dat hij dan dacht dat er iets was. We hadden vandaag al best wel uitgebreid geappt over iets wat hij me wilde vertellen, daar reageer ik ook uitgebreid en geïnteresseerd op en deze week nog uitgebreid over een aantal issues van hem gesproken aan de telefoon. Ik heb het gevoel dat hij het liefst 's avonds een paar uur achter elkaar wil appen en daar hou ik dus niet van. Helemaal niet als het dan helemaal nergens meer over gaat.
Maar ik heb het dus al meerdere keren aangegeven en hij zegt meestal ook wel dat het geen probleem is, maar het voelt niet helemaal zo.
Maar ik heb het dus al meerdere keren aangegeven en hij zegt meestal ook wel dat het geen probleem is, maar het voelt niet helemaal zo.
vrijdag 1 september 2017 00:28
vrijdag 1 september 2017 00:35
Ik lees uit dit bericht dat jullie niet samenwonen toch?
Is het niet een idee dat je sávonds dan even met elkaar belt,
even de dag doorneemt en elkaar dan weer welterusten wenst.
Zoiezo appen om een heel ding uit te leggen is zo onpersoonlijk.
Appen is eigenlijk de slechtste manier van communiceren geworden
inlclusief facebook. hop vind ik leuk, hoe gaat t. Alles is zo contactloos geworden,
gewoon even iemand zijn stem horen, geen verwarringen met huh wat bedoelde die met die
zin. Zucht het is de digitale wereld, van mij mochten telefoons weer gewoon
telefoons worden alleen om mee te bellen en het contact tussen mensen weer verbeteren.
Mijn dochter van 17 had laatst weer zoiets. Ze zat in de trein, en daar zat een oude man.
Ze groeten elkaar vriendelijk. De man begon ineens te huilen, mijn dochter nam de moeite
om een gesprekje met de man te voeren. Zijn vrouw was pas overleden en hij was zo eenzaam.
Sommige mensen uit de trein keken op van hun telefoon, maar de meesten boeide het gewoon niet.
Eigenlijk ben ik nu off topic aan het gaan sorry. Maar was trouwens wel trots op mijn dochter.
Dus met vriendlief afspreken savonds gewoon even kort bellen en klaar.
Is het niet een idee dat je sávonds dan even met elkaar belt,
even de dag doorneemt en elkaar dan weer welterusten wenst.
Zoiezo appen om een heel ding uit te leggen is zo onpersoonlijk.
Appen is eigenlijk de slechtste manier van communiceren geworden
inlclusief facebook. hop vind ik leuk, hoe gaat t. Alles is zo contactloos geworden,
gewoon even iemand zijn stem horen, geen verwarringen met huh wat bedoelde die met die
zin. Zucht het is de digitale wereld, van mij mochten telefoons weer gewoon
telefoons worden alleen om mee te bellen en het contact tussen mensen weer verbeteren.
Mijn dochter van 17 had laatst weer zoiets. Ze zat in de trein, en daar zat een oude man.
Ze groeten elkaar vriendelijk. De man begon ineens te huilen, mijn dochter nam de moeite
om een gesprekje met de man te voeren. Zijn vrouw was pas overleden en hij was zo eenzaam.
Sommige mensen uit de trein keken op van hun telefoon, maar de meesten boeide het gewoon niet.
Eigenlijk ben ik nu off topic aan het gaan sorry. Maar was trouwens wel trots op mijn dochter.
Dus met vriendlief afspreken savonds gewoon even kort bellen en klaar.
vrijdag 1 september 2017 00:38
Ik herken het wel.
Ik reageer ook niet altijd direct op appjes, maar het feit dat ik weet dat er een appje ligt waar ik nog op moet reageren maakt dat ik me niet 100% ontspan.
Het zit toch in je achterhoofd.
Belachelijk, maar toch.
Meer dan nog duidelijker zeggen dat je niet van hem wil horen kun je niet doen.
Maar ja, dat voelt ook zo overdreven.
Ik reageer ook niet altijd direct op appjes, maar het feit dat ik weet dat er een appje ligt waar ik nog op moet reageren maakt dat ik me niet 100% ontspan.
Het zit toch in je achterhoofd.
Belachelijk, maar toch.
Meer dan nog duidelijker zeggen dat je niet van hem wil horen kun je niet doen.
Maar ja, dat voelt ook zo overdreven.
Het was zo donker dat ik overal lichtpuntjes zag.
vrijdag 1 september 2017 00:45
iloveangels schreef: ↑01-09-2017 00:35Ik lees uit dit bericht dat jullie niet samenwonen toch?
Is het niet een idee dat je sávonds dan even met elkaar belt,
even de dag doorneemt en elkaar dan weer welterusten wenst.
Zoiezo appen om een heel ding uit te leggen is zo onpersoonlijk.
Appen is eigenlijk de slechtste manier van communiceren geworden
inlclusief facebook. hop vind ik leuk, hoe gaat t. Alles is zo contactloos geworden,
gewoon even iemand zijn stem horen, geen verwarringen met huh wat bedoelde die met die
zin. Zucht het is de digitale wereld, van mij mochten telefoons weer gewoon
telefoons worden alleen om mee te bellen en het contact tussen mensen weer verbeteren.
Mijn dochter van 17 had laatst weer zoiets. Ze zat in de trein, en daar zat een oude man.
Ze groeten elkaar vriendelijk. De man begon ineens te huilen, mijn dochter nam de moeite
om een gesprekje met de man te voeren. Zijn vrouw was pas overleden en hij was zo eenzaam.
Sommige mensen uit de trein keken op van hun telefoon, maar de meesten boeide het gewoon niet.
Eigenlijk ben ik nu off topic aan het gaan sorry. Maar was trouwens wel trots op mijn dochter.
Dus met vriendlief afspreken savonds gewoon even kort bellen en klaar.
Ik dacht dat ik erg was met van de hak op de tak springen. Maar je hebt gelijk dat appen en fb een soort nepcontact is. Ook dat je trots bent op je dochter trouwens
vrijdag 1 september 2017 00:50
Soms voel ik me wel een beetje een hulpverlener, maar ik geef ook wel bij hem aan dat hij het daar beter met zijn psych over kan hebben. Hij vindt alles even leuk en geweldig aan mij en doet ook veel voor mij in praktische zin, maar het voelt niet helemaal in balans. Ik ben zelf veel nuchterder, voel me soms ongemakkelijk erbij en heb liever dat hij ook eens kritisch is naar mij toe.
Ik heb al meerdere keren aangegeven dat ik geen dingen via app wil bespreken en dan liever even bel. We doen dat dus af-en-toe ook. De laatste keer had hij een heel verhaal waarbij ik oprecht geïnteresseerd heb geluisterd en gereageerd en op een gegeven moment viel het gesprek wat stil en dacht ik dat hij zou vragen hoe het dan met mij ging (ik had ook wat dingetjes deze week waar ik tegenop zag), maar dat kwam dus niet. Toen heb ik zelf maar aangegeven dat ik ook nog even mijn ei kwijt wilde.
Maar na dat telefoon gesprek ging hij dus ook nog weer appen over iets wat hij ook later had kunnen vragen.
Zal het dit weekend wel met hem bespreken, en concrete afspraken maken werkt het beste denk ik.
Hij geeft me op zich wel ruimte als ik er om vraag, maar het voelt wel een beetje als iets wat voor hem een opgave is ofzo.
Ik heb al meerdere keren aangegeven dat ik geen dingen via app wil bespreken en dan liever even bel. We doen dat dus af-en-toe ook. De laatste keer had hij een heel verhaal waarbij ik oprecht geïnteresseerd heb geluisterd en gereageerd en op een gegeven moment viel het gesprek wat stil en dacht ik dat hij zou vragen hoe het dan met mij ging (ik had ook wat dingetjes deze week waar ik tegenop zag), maar dat kwam dus niet. Toen heb ik zelf maar aangegeven dat ik ook nog even mijn ei kwijt wilde.
Maar na dat telefoon gesprek ging hij dus ook nog weer appen over iets wat hij ook later had kunnen vragen.
Zal het dit weekend wel met hem bespreken, en concrete afspraken maken werkt het beste denk ik.
Hij geeft me op zich wel ruimte als ik er om vraag, maar het voelt wel een beetje als iets wat voor hem een opgave is ofzo.
vrijdag 1 september 2017 00:53
Mooi verhaal, we missen inderdaad het echte contact met elkaar en vooral mensen die eenzaam zijn. Dat mis ik dus ook met het appen, ik vind het vooral een praktisch middel om iets af te spreken, maar niet om bij te praten over werk of andere persoonlijke zaken. En ik weet ook nooit zo goed hoe ik moet reageren, bijv. als hij appt 'ik heb de wc schoongemaakt' app ik terug 'nou, goed bezig', maar dat voelt eigenlijk heel gemaakt, want om eerlijk te zijn vind ik het gewoon echt niet interessant dat hij de wc heeft schoongemaakt.iloveangels schreef: ↑01-09-2017 00:35Ik lees uit dit bericht dat jullie niet samenwonen toch?
Is het niet een idee dat je sávonds dan even met elkaar belt,
even de dag doorneemt en elkaar dan weer welterusten wenst.
Zoiezo appen om een heel ding uit te leggen is zo onpersoonlijk.
Appen is eigenlijk de slechtste manier van communiceren geworden
inlclusief facebook. hop vind ik leuk, hoe gaat t. Alles is zo contactloos geworden,
gewoon even iemand zijn stem horen, geen verwarringen met huh wat bedoelde die met die
zin. Zucht het is de digitale wereld, van mij mochten telefoons weer gewoon
telefoons worden alleen om mee te bellen en het contact tussen mensen weer verbeteren.
Mijn dochter van 17 had laatst weer zoiets. Ze zat in de trein, en daar zat een oude man.
Ze groeten elkaar vriendelijk. De man begon ineens te huilen, mijn dochter nam de moeite
om een gesprekje met de man te voeren. Zijn vrouw was pas overleden en hij was zo eenzaam.
Sommige mensen uit de trein keken op van hun telefoon, maar de meesten boeide het gewoon niet.
Eigenlijk ben ik nu off topic aan het gaan sorry. Maar was trouwens wel trots op mijn dochter.
Dus met vriendlief afspreken savonds gewoon even kort bellen en klaar.
vrijdag 1 september 2017 04:25
Super oplossing!Tornacense schreef: ↑01-09-2017 00:30Zet Skype een half uur aan 's avonds en bespreek het belangrijkste.
Bespaart je waarschijnlijk 20 of 100 apps. En hem een hartcrisis dat er iets zou zijn.
vrijdag 1 september 2017 04:27
Super oplossing!Tornacense schreef: ↑01-09-2017 00:30Zet Skype een half uur aan 's avonds en bespreek het belangrijkste.
Bespaart je waarschijnlijk 20 of 100 apps. En hem een hartcrisis dat er iets zou zijn.
vrijdag 1 september 2017 07:37
Serieus?Tornacense schreef: ↑01-09-2017 00:30Zet Skype een half uur aan 's avonds en bespreek het belangrijkste.
Bespaart je waarschijnlijk 20 of 100 apps. En hem een hartcrisis dat er iets zou zijn.
Als ik dergelijke dingen lees, ben ik zo blij dat ik single ben. 
vrijdag 1 september 2017 07:39
Ik denk dat je niet genoeg van hem houdt overigens. Anders zou je je dermate op je gemak hebben gevoeld dat er geen woorden nodig waren om iemand te vertellen wat je graag wil van de ander en die ander zou gráág luisteren naar wat jij zou willen. Hij wil immers dat jij gelukkig bent.
Als je bang bent om een ander te beledigen dan is er toch angst en angst is het tegenovergestelde van liefde. Niet haat maar angst sluit liefde uit.
Als je bang bent om een ander te beledigen dan is er toch angst en angst is het tegenovergestelde van liefde. Niet haat maar angst sluit liefde uit.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
vrijdag 1 september 2017 07:51
Ik vind een halfuur erg lang, zeker als het voelt als een gedwongen gesprek.Tijdschriftenverslindster schreef: ↑01-09-2017 07:37Serieus?
Een telefoontje om te vragen hoe het gaat met mijn pijnlijke pink of om te vertellen dat hij vroeger of later komt vind ik leuk en ik zou nooit de telefoon oppakken met iets van: "ben je er nu alwéér??!!". Stel je voor! Dat is toch de dood in de pot voor de relatie?
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
vrijdag 1 september 2017 07:57
TO: dit.
Ik zou ook gestoord worden van de hele dag of avond dat stomme geap.
Klinkt misschien hard maar als hij anders onzeker wordt, jammer voor hem maar niet jouw probleem.
Zijn issues kun jij toch niet oplossen voor hem TO
