Relaties
alle pijlers
Zo moeder, zo dochter - of juist niet?
donderdag 21 september 2017 16:23
Naar aanleiding van een gesprek met mijn moeder kwam ik op het idee om een topic te openen over de band die je als dochter met je moeder hebt. (Om een globaal beeld te krijgen van hoe iedereen de relatie met haar moeder gemiddeld inschat heb ik er ook een poll bij aangemaakt.)
Heb je een goede band met haar en waarom?
Heb je een slechte band met haar en was dat altijd al zo, of is jullie relatie gecompliceerd?
Wat had haar manier van doen voor invloed op jouw leven en op jouw persoonlijkheid?
Zijn er dingen die jij juist anders doet dan zij, of had je je dat voorgenomen, maar lijk je toch meer op je moeder dan je dacht?
Voorbeeld: ik heb een hele lieve moeder die zich snel dingen aantrekt en erg perfectionistisch kan zijn, dus ik heb mij voorgenomen om zelf een stuk relaxter te zijn. Maar dat valt helaas niet altijd mee. Ik vind haar lief, maar soms lukt het ons niet om goed te communiceren, omdat 1 van de 2 zich erg snel aangevallen voelt. Ik vind dat onze relatie gecompliceerd is.
Heb je een goede band met haar en waarom?
Heb je een slechte band met haar en was dat altijd al zo, of is jullie relatie gecompliceerd?
Wat had haar manier van doen voor invloed op jouw leven en op jouw persoonlijkheid?
Zijn er dingen die jij juist anders doet dan zij, of had je je dat voorgenomen, maar lijk je toch meer op je moeder dan je dacht?
Voorbeeld: ik heb een hele lieve moeder die zich snel dingen aantrekt en erg perfectionistisch kan zijn, dus ik heb mij voorgenomen om zelf een stuk relaxter te zijn. Maar dat valt helaas niet altijd mee. Ik vind haar lief, maar soms lukt het ons niet om goed te communiceren, omdat 1 van de 2 zich erg snel aangevallen voelt. Ik vind dat onze relatie gecompliceerd is.
donderdag 21 september 2017 16:30
donderdag 21 september 2017 16:41
Op zich een goede band. Ze kan soms nukken hebben, maar die probeer ik zelf dan niet te hebben.
Echter, ik kan me niet herinneren dat ze vroeger ooit een knuffel gaf aan ons. Of ooit vroeg hoe school was gegaan (moet ik er wel bij zeggen dat ik dat meestal wel al uit mezelf vertelde..) Dit doe ik nu wel bij mijn kinderen, ook al krijg ik meestal alleen een "goed" als antwoord
Echter, ik kan me niet herinneren dat ze vroeger ooit een knuffel gaf aan ons. Of ooit vroeg hoe school was gegaan (moet ik er wel bij zeggen dat ik dat meestal wel al uit mezelf vertelde..) Dit doe ik nu wel bij mijn kinderen, ook al krijg ik meestal alleen een "goed" als antwoord
donderdag 21 september 2017 17:00
Waardeloze band. Mijn moeder is een hele lastige vrouw met een aantal Ggz diagnoses waar ik ontzettend last van heb en heb gehad. Zij maakt mijn leven heel moeilijk dus ik probeer haar uit de weg te gaan. Heel jammer omdat ik nu bij mijn schoonmoeder voel hoe het is om fijn contact te hebben met een moeder figuur. Helaas.
donderdag 21 september 2017 17:00
Mijn moeder is overleden, maar we hadden tot ik zelf moeder werd niet zo'n goede band. Tot dan toe kwamen vooral de verschillen tussen ons vaak naar boven.
Toen onze kinderen er eenmaal waren kwamen we er achter dat we toch best wat overeenkomsten hadden en konden we beter met elkaar opschieten. Gelukkig!
Maar echt heel warm is onze band nooit geworden.
Toen onze kinderen er eenmaal waren kwamen we er achter dat we toch best wat overeenkomsten hadden en konden we beter met elkaar opschieten. Gelukkig!
Maar echt heel warm is onze band nooit geworden.
donderdag 21 september 2017 17:01
Mooie vertieping.Grobbekuiken schreef: ↑21-09-2017 16:58Mijn moeder geeft al ruim 40 jaar niet meer, maar ik zou best wel willen weten hoe onze band zich ontwikkeld zou hebben.
donderdag 21 september 2017 17:02
Mijn moeder en ik lijken wat betreft innerlijk en uiterlijk totaal niet op elkaar. Ik ben een flapuit, zij is het "stille wateren hebben diepe gronden" type. Ik dof me graag op, zij voelt zich het prettigst in haar favoriete jeans en dito vest. Ik ben totaal niet zorgzaam, zij juist wel. Ik hou van dansen en zingen, zij luistert het liefst naar opera's. (al vind ik dat ook wel erg mooi)
Toch hebben we ook veel overeenkomsten en groeien we steeds meer naar elkaar toe nu ik wat ouder word. We begrijpen af en toe helemaal niets van elkaar en kunnen goed op elkaars zenuwen werken, maar ik vind het prettig dat we sinds een jaar bij haar in de buurt wonen en ik kan altijd van haar op aan.
Naast dat ze mijn moeder is, is ze ook de allerliefste oma die mijn kinderen zich maar kunnen wensen. Mijn schoonmoeder is ook lief, maar vooral heel erg bezig met zichzelf en heeft weinig echte interesse in haar kleinkinderen. (uberhaupt in andere mensen dan zichzelf) Mijn moeder is de oma bij wie ze altijd kunnen logeren, die altijd wel in is voor een lekker robbertje knutselen of kletsen en die naar zoveel mogelijk optredens en wedstrijden komt kijken. Daarnaast helpt ze graag op de school van de kinderen en noemt de halve school haar "oma".
Ik vind het dan ook zo fijn dat mijn dochter en moeder dezelfde voornaam hebben. En wat was mijn mams vereerd dat haar oudste kleindochter haar voornaam kreeg! Dit had ze niet durven hopen, maar voor ons was het klip en klaar: onze dochter zou naar haar oma en overgrootmoeder vernoemd worden.
Toch hebben we ook veel overeenkomsten en groeien we steeds meer naar elkaar toe nu ik wat ouder word. We begrijpen af en toe helemaal niets van elkaar en kunnen goed op elkaars zenuwen werken, maar ik vind het prettig dat we sinds een jaar bij haar in de buurt wonen en ik kan altijd van haar op aan.
Naast dat ze mijn moeder is, is ze ook de allerliefste oma die mijn kinderen zich maar kunnen wensen. Mijn schoonmoeder is ook lief, maar vooral heel erg bezig met zichzelf en heeft weinig echte interesse in haar kleinkinderen. (uberhaupt in andere mensen dan zichzelf) Mijn moeder is de oma bij wie ze altijd kunnen logeren, die altijd wel in is voor een lekker robbertje knutselen of kletsen en die naar zoveel mogelijk optredens en wedstrijden komt kijken. Daarnaast helpt ze graag op de school van de kinderen en noemt de halve school haar "oma".
Ik vind het dan ook zo fijn dat mijn dochter en moeder dezelfde voornaam hebben. En wat was mijn mams vereerd dat haar oudste kleindochter haar voornaam kreeg! Dit had ze niet durven hopen, maar voor ons was het klip en klaar: onze dochter zou naar haar oma en overgrootmoeder vernoemd worden.
donderdag 21 september 2017 17:13
Omdat we ver genoeg bij elkaar vandaan wonen, gaat het prima.
Mijn moeder is zelf vroeger nogal in een keurslijf gedrukt (hoe alles hoort te gaan in je leven) en probeert haar kinderen daar onbewust ook in te drukken. Accepteren dat wij dingen soms heel anders aanpakken is voor haar soms lastig. Voor ons als kinderen is het soms ook lastig te zien dat we niet in datbkeurslijf willen.
Verder is ze heel lief
Mijn moeder is zelf vroeger nogal in een keurslijf gedrukt (hoe alles hoort te gaan in je leven) en probeert haar kinderen daar onbewust ook in te drukken. Accepteren dat wij dingen soms heel anders aanpakken is voor haar soms lastig. Voor ons als kinderen is het soms ook lastig te zien dat we niet in datbkeurslijf willen.
Verder is ze heel lief
donderdag 21 september 2017 17:14
Ik lijk erg op mijn moeder. Ik trek ook heel erg aan haar op, aan mijn vader ook trouwens.
De band is niet altijd makkelijk/goed geweest, zeker niet toen ik zwaar psychisch ziek was. Toen zijn er een aantal dingen voorgevallen. Nu is de band eigenlijk nog steeds herstellend, maar we hebben elkaar vergeven.
Ik breng heel veel tijd met mijn moeder (en vader nu hij gepensioneerd is) door. Al ben ik wel blij dat ik nu niet meer thuis woon, moeder kan best haar mening opdringen en dan is het lastig een eigen mening te hebben/vormen.
Nu kan ik dingen op mijn manier doen, die stiekem behoorlijk lijkt op die van mijn moeder.
Ze is de liefste moeder en ze is een geweldige oma (voor mijn nichtjes ik heb nog geen kinderen), kan echt niet zonder haar.
De band is niet altijd makkelijk/goed geweest, zeker niet toen ik zwaar psychisch ziek was. Toen zijn er een aantal dingen voorgevallen. Nu is de band eigenlijk nog steeds herstellend, maar we hebben elkaar vergeven.
Ik breng heel veel tijd met mijn moeder (en vader nu hij gepensioneerd is) door. Al ben ik wel blij dat ik nu niet meer thuis woon, moeder kan best haar mening opdringen en dan is het lastig een eigen mening te hebben/vormen.
Nu kan ik dingen op mijn manier doen, die stiekem behoorlijk lijkt op die van mijn moeder.
Ze is de liefste moeder en ze is een geweldige oma (voor mijn nichtjes ik heb nog geen kinderen), kan echt niet zonder haar.
donderdag 21 september 2017 17:32
Ik ben anders dan mijn moeder, en een goede band? Neh niet echt, ik bedoel het is altijd wel leuk als ik er ben, maar verder is ze eigenlijk helemaal niet in mijn leven, ze belt me nooit ofzo, komt al helemaal niet langs. Kleinkinderen doet ze ook niks mee. Ze heeft het te druk met mijn broertjes die nog thuiswonen, de oudste wordt notabene 34!. Nou ja tis zoals het is. Mijn vader leeft niet meer, maar daar had ik een haat-liefde verhouding mee.
donderdag 21 september 2017 17:40
Ik had een hele goede band met mijn moeder, ik ben haar verloren als puber maar ik weet zeker dat we vandaag de dag ook een goede band hadden gehad. Mijn moeder was geen moeilijk mens, en haar kinderen dat was onvoorwaardelijk. Ik kan mij niet voorstellen dat zij zich ook op vervelende manieren met mij had bemoeid op volwassen leeftijd. En dat heb ik natuurlijk ook wel gezien bij mijn zus die wel al jongvolwassen was toen mijn moeder nog leefde en op zichzelf woonde.
Mijn moeder was haar hele leven bij een man die niet goed voor haar was en ze cijferde zichzelf redelijk weg voor haar kinderen en mijn vader. Ik denk dat ik wel wat beter voor mijzelf zorg en vind mijn eigen geluk bijna net zo belangrijk als die van mijn kinderen. Ik heb een hele fijne jeugd gehad ondanks een liefdeloze vader, ik ben ondanks mijn vader geen liefde tekort gekomen en dat hoop ik toch wel hetzelfde te doen als mijn moeder. Alleen dan met een man die hartstikke lief is voor zijn kinderen gelukkig, anders zou ik meteen weg zijn.
Mijn moeder was haar hele leven bij een man die niet goed voor haar was en ze cijferde zichzelf redelijk weg voor haar kinderen en mijn vader. Ik denk dat ik wel wat beter voor mijzelf zorg en vind mijn eigen geluk bijna net zo belangrijk als die van mijn kinderen. Ik heb een hele fijne jeugd gehad ondanks een liefdeloze vader, ik ben ondanks mijn vader geen liefde tekort gekomen en dat hoop ik toch wel hetzelfde te doen als mijn moeder. Alleen dan met een man die hartstikke lief is voor zijn kinderen gelukkig, anders zou ik meteen weg zijn.
donderdag 21 september 2017 17:48
Ik heb een ontzettend goede band met mijn moeder, Al dacht ik in de pubertijd dat mijn stiefvader dit probeerde kapot te maken, Nu is mijn moeder gelukkig met hem en de kinderen van beide kanten..
Ik lijk qua karakter ook op mijn moeder zorgzaam lief en een beetje onzeker.
Mijn dochter is precies zo..
Ik lijk qua karakter ook op mijn moeder zorgzaam lief en een beetje onzeker.
Mijn dochter is precies zo..
donderdag 21 september 2017 17:53
Goed. Ik ben totaal anders, in vele opzichten haar tegenpool. Maar ik heb altijd gevoeld en geweten dat ze van mij hield en dat ze alles deed met de beste intenties. En ik weet ook (al zou ze zelf nog liever dood neer vallen dan het toe te geven) dat ze regelmatig bij derden een soort realitycheck heeft uitgevoerd om te bepalen of ik als puberella niet toch stiekem ergens een punt had.
Ik denk wel eens dat het gemakkelijker was geweest als ik de nummer drie uit het rijtje van drie was geweest. Nu was ik haar eerste. Een trotse, sterke, introverte, slimme vrouw met een ijzeren zelfdiscipline versus een extraverte, impulsieve, druktemakende en zoekende, gemakzuchtige puber. Nummer twee is haar mini-me, nummer drie is van het andere geslacht. Ik denk wel dat ik het enige kind was waarvan mijn vader dan weer kon zeggen "Dat kind begrijp ik volkomen".
Ik denk wel eens dat het gemakkelijker was geweest als ik de nummer drie uit het rijtje van drie was geweest. Nu was ik haar eerste. Een trotse, sterke, introverte, slimme vrouw met een ijzeren zelfdiscipline versus een extraverte, impulsieve, druktemakende en zoekende, gemakzuchtige puber. Nummer twee is haar mini-me, nummer drie is van het andere geslacht. Ik denk wel dat ik het enige kind was waarvan mijn vader dan weer kon zeggen "Dat kind begrijp ik volkomen".
Nee heb je, ja kun je krijgen
donderdag 21 september 2017 18:10
Mijn moeder is een heel lief, zorgzaam, ondergeschikt en soms zwijgzaam persoon.
Wij zijn opgevoed met "doe maar normaal, etc." En werden niet gestimuleerd om een niveau onderwijs te halen (ga maar naar dezelfde school als je beste vriendin).
Ik had het fijn gevonden als ze iets meer spontaan, iets meer humor en iets stout was geweest.
We hebben een goede band, maar echt diepe gesprekken of goede adviezen....nee, niet echt.
Wij zijn opgevoed met "doe maar normaal, etc." En werden niet gestimuleerd om een niveau onderwijs te halen (ga maar naar dezelfde school als je beste vriendin).
Ik had het fijn gevonden als ze iets meer spontaan, iets meer humor en iets stout was geweest.
We hebben een goede band, maar echt diepe gesprekken of goede adviezen....nee, niet echt.
donderdag 21 september 2017 18:25
Band? Welke band?
Die band die om de zoveel tijd plat staat?
Ze wil zich veel te hard moeien met mijn / ons leven.
Wil dat we alles op haar manier doen.
Is uiterst gevoelig en overbezorgd.
Heeft op alles commentaar.
Snapt mijn humor niet en neemt bepaalde humoristische zaken veel te serieus.
Voor af en toe 2 à 3 uur lukt het soms nog.
Maar meer is echt niet nodig. Krijgen we toch alleen maar ruzie.
Die band die om de zoveel tijd plat staat?
Ze wil zich veel te hard moeien met mijn / ons leven.
Wil dat we alles op haar manier doen.
Is uiterst gevoelig en overbezorgd.
Heeft op alles commentaar.
Snapt mijn humor niet en neemt bepaalde humoristische zaken veel te serieus.
Voor af en toe 2 à 3 uur lukt het soms nog.
Maar meer is echt niet nodig. Krijgen we toch alleen maar ruzie.
donderdag 21 september 2017 18:31
Ja, ik heb een heel goede band met mijn moeder. Beter kan denk ik niet. Eerst dacht ik dat we niet zo op elkaar leken, maar hoe ouder ik word, des te meer ik zie hoeveel we juist op elkaar lijken. Ik kan daar alleen maar blij om zijn.
Ik bewonder haar enorm en hoop dat ik net zo'n goede band met mijn eigen kinderen zal hebben als dat zij heeft met ons.
Ik bewonder haar enorm en hoop dat ik net zo'n goede band met mijn eigen kinderen zal hebben als dat zij heeft met ons.
donderdag 21 september 2017 18:43
Mijn moeder, nu 10 jaar geleden overleden, heb ik nooit ervaren als een moeder, in niks. Wij verschilden dag en nacht met elkaar. Wij kregen de nodige verzorging maar werden grootgebracht, niet opgevoed. Ik ben er van overtuigd dat ze minder begaafd was en het eq van een stoeptegel had. Liefde, bezorgdheid, veiligheid, geborgenheid, het was er allemaal niet. Ik ben misbruikt door mijn stiefvader en ze koos toen het uiteindelijk uitkwam voor hem en bleef dat doen tot aan haar dood. Ik ging van tehuis naar pleegouders en vice versa, zij ging hem wekelijks bezoeken in de gevangenis tot hij vrijkwam.
Eigenlijk vanaf mijn jonge puberteit geen contact meer gehad. Een keer heb ik haar bijna gesmeekt om erkenning, haar antwoord was; maar hij is altijd een vader voor je geweest, heeft altijd voor je gewerkt. Vlak na de bevalling van mijn oudste belde ze naar de kraamkliniek, totaal onverwachts, ze had het van oma gehoord; ik ben blij dat ik oma ben geworden en papa is ook heel blij dat hij nu opa is. Ik ben toen totaal gecrasht.
Ik ben niet heilig of perfect, bij lange na niet! Maar kon en kan mijn kinderen en kleinkinderen wel de liefde, geborgenheid en moederlijke zorg geven die ik zo heb moeten ontberen en daar ben ik heel gelukkig mee! Ik heb het haar nooit echt kwalijk genomen, tot groot onbegrip van mijn kinderen. Maar voor mij is het zoiets (wellicht banale vergelijking) als van; je kan van iemand zonder benen ook niet verwachten dat ze de triathlon kunnen doen.
Mijn oudste heeft wel onder mijn erbarmelijke opvoedskills geleden. Met het opvoeden moest ik mezelf (her) opvoeden en dat leidde weleens tot botsingen en onbegrip. Maar de liefde, openheid en geborgenheid was er, is er en blijft er. Mijn moeder heeft 3 kinderen op de wereld gezet, waarvan 2 beschadigd, ongediplomeerd, en verwaarloosde kinderen op meerdere vlakken. Ik heb wellicht wat goede genen van mijn biologische vader meegekregen (geen idee, hij heeft me altijd ontkend en afgewezen na meerdere pogingen tot contact, alsook mijn halfzus die eng veel op mij lijkt qua uiterlijk en interesses maar van mijn moederskant had ik het zeker niet)
Ik dank God op mijn blote knieën voor mijn moederhart die ik zelf nooit gekend en geleerd heb. Mijn kinderen zijn, ondanks mijn gebreken en een onveilige jeugd, supergoed terecht gekomen! Goed geschoold, eigen bedrijven, doen het super met hun eigen kinderen. Ik lijk echt in niks op mijn moeder maar heb het haar nooit kwalijk genomen. Mijn kinderen zijn alweer betere ouders dan ik was en ik kan alleen maar dankbaar zijn dat ik de chain of abuse heb kunnen doorbreken.
Eigenlijk vanaf mijn jonge puberteit geen contact meer gehad. Een keer heb ik haar bijna gesmeekt om erkenning, haar antwoord was; maar hij is altijd een vader voor je geweest, heeft altijd voor je gewerkt. Vlak na de bevalling van mijn oudste belde ze naar de kraamkliniek, totaal onverwachts, ze had het van oma gehoord; ik ben blij dat ik oma ben geworden en papa is ook heel blij dat hij nu opa is. Ik ben toen totaal gecrasht.
Ik ben niet heilig of perfect, bij lange na niet! Maar kon en kan mijn kinderen en kleinkinderen wel de liefde, geborgenheid en moederlijke zorg geven die ik zo heb moeten ontberen en daar ben ik heel gelukkig mee! Ik heb het haar nooit echt kwalijk genomen, tot groot onbegrip van mijn kinderen. Maar voor mij is het zoiets (wellicht banale vergelijking) als van; je kan van iemand zonder benen ook niet verwachten dat ze de triathlon kunnen doen.
Mijn oudste heeft wel onder mijn erbarmelijke opvoedskills geleden. Met het opvoeden moest ik mezelf (her) opvoeden en dat leidde weleens tot botsingen en onbegrip. Maar de liefde, openheid en geborgenheid was er, is er en blijft er. Mijn moeder heeft 3 kinderen op de wereld gezet, waarvan 2 beschadigd, ongediplomeerd, en verwaarloosde kinderen op meerdere vlakken. Ik heb wellicht wat goede genen van mijn biologische vader meegekregen (geen idee, hij heeft me altijd ontkend en afgewezen na meerdere pogingen tot contact, alsook mijn halfzus die eng veel op mij lijkt qua uiterlijk en interesses maar van mijn moederskant had ik het zeker niet)
Ik dank God op mijn blote knieën voor mijn moederhart die ik zelf nooit gekend en geleerd heb. Mijn kinderen zijn, ondanks mijn gebreken en een onveilige jeugd, supergoed terecht gekomen! Goed geschoold, eigen bedrijven, doen het super met hun eigen kinderen. Ik lijk echt in niks op mijn moeder maar heb het haar nooit kwalijk genomen. Mijn kinderen zijn alweer betere ouders dan ik was en ik kan alleen maar dankbaar zijn dat ik de chain of abuse heb kunnen doorbreken.
