Graag wat feedback / heeft ouderschapsbemiddeling zin?

22-09-2017 23:23 84 berichten
Alle reacties Link kopieren
Hai,

Ik heb wat behoefte aan feedback ivm mijn scheiding. Ik weet namelijk niet wat wijsheid is. Ivm herkenbaarheid wil ik niet over alles heel gedetailleerd uitweiden, maar misschien zijn er toch mensen die met mij mee willen denken.

Mijn ex en ik zijn inmiddels al meer dan een jaar geleden heel abrupt uit elkaar gegaan en zijn sindsdien verwikkeld in een vechtscheiding. Dat had van mij niet gehoeven, maar het is helaas toch gebeurd. Waar ik nu mee zit is het volgende:

Onze breuk is eigenlijk heel plotseling geweest. Wat er gebeurde was dat ik bij toeval ontdekte dat mijn ex over hele grote en ernstige dingen gelogen had. Als we geen kinderen gehad hadden, was ik stante pede vertrokken, maar omdat we die wel hebben heb ik eerst geprobeerd hulpverlening in te schakelen. Aanvankelijk wilde mijn ex daaraan meewerken, maar toen ik wéér een leugen ontdekte en we vlak erna onze eerste gezamenlijke sessie bij de peut zouden hebben, is hij op een avond de deur uitgelopen, een paar dagen weggebleven zonder dat ik wist waar hij was, om vervolgens weer doodleuk binnen te wandelen. Toen ik hem vroeg hoe nu verder wist hij het allemaal niet en wilde hij eerst een goed gesprek met zijn ouders hebben. Ik was het toen al redelijk zat en heb het ultimatum gesteld dat hij met mij een goed gesprek moest hebben of anders wat mij betreft weg kon blijven. Hij koos het laatste en uiteindelijk ben ik door zijn ouders gebeld die me vertelden dat we uit elkaar gingen (.... ja, echt... )

Sinds we uit elkaar zijn heb ik ontdekt dat de leugens die ik toen ontdekt had pas het topje van de ijsberg waren. Omdat ik dus al hulp had ingeschakeld hebben we diverse instanties over de vloer gehad, maar tot een echt gesprek is het eigenlijk nooit gekomen, mijn ex heeft dat gesprek altijd vakkundig weten te ontwijken. Eerst door zich te beroepen op dat ik "oude koeien uit de sloot wilde halen", later door gewoon alle communicatie te verbreken, weer later door de tegenaanval in te zetten en allerlei juridische procedures te starten waarin hij beweert dat juist ik degene ben die altijd liegt. Daarnaast heeft hij ook nog allerlei rotstreken uitgehaald, maar dat is voor mijn vraag allemaal niet zo relevant.

Waar ik tegenaan loop is het volgende: in een van de juridische procedures die we hebben gehad, hebben we de opdracht gekregen om ouderschapsbemiddeling te gaan volgen. Ik heb me daarvoor aangemeld, mijn ex liet het echter afweten. Dat is dus nooit van de grond gekomen. Echter, binnenkort moeten we weer naar de rechter en nu die datum weer in zicht komt, heeft ex ineens bedacht dat hij nu wel ouderschapsbemiddeling wil. Ik heb daar echter geen behoefte meer aan. Mijn ex grijpt dat nu echter aan om wederom de indruk te wekken dat ik bewust de omgang tussen hem en mij, en daarmee dus ook tussen hem en de kinderen, saboteer. Voor de goede orde: we hebben gewoon een omgangsregeling, die kom ik ook gewoon na, maar ik heb verder geen behoefte aan ander contact. Bovendien, en dat is de kern van mijn vraag eigenlijk, liep ik in alle andere zinloze hulptrajecten die we al doorlopen hebben steeds aan tegen het feit dat al dat soort hulpverleners steeds zeggen dat ze niet aan waarheidsvinding doen en ons grootste probleem ligt in het feit dat mijn ex dus heel veel liegt.

Mijn vraag is dus eigenlijk: heeft ouderschapsbemiddeling dan überhaupt zin? En zie ik iets over het hoofd? Is er iets wat ik nog zou kunnen doen om de situatie voor de kinderen te verbeteren? ik heb zelf namelijk het idee dat er geen verbetering mogelijk is en ook zelf eigenlijk geen enkele behoefte aan contact, maar dat wordt dus steeds door mijn ex en zijn advocaat uitgelegd alsof ik dwarslig.

Hoe denken jullie daarover? Lig ik dwars als ik zeg dat ik geen behoefte meer heb aan ouderschapsbemiddeling of eigenlijk überhaupt aan contact buiten de overdracht om?
Am Yisrael Chai!
Alle reacties Link kopieren
Ik snap heel goed dat je twijfelt. Aan de andere kant denk ik; waarom zou je het niet gewoon proberen? Misschien levert het iets op. Dat is altijd winst. En zoniet, dan heb je het in ieder geval geprobeerd.
Alle reacties Link kopieren
Als je niet meedoet wordt er dus over jou gezegd dat je dwars ligt. Dus eigenlijk ben je min of meer gedwongen om mee te werken om (weer) te laten zien dat jij wel van goede wil bent.
Heeft het vervelende consequenties voor jou en de kinderen als het zogenaamd aan jou ligt?
Alle reacties Link kopieren
vivamien schreef:
22-09-2017 23:30
Ik snap heel goed dat je twijfelt. Aan de andere kant denk ik; waarom zou je het niet gewoon proberen? Misschien levert het iets op. Dat is altijd winst. En zoniet, dan heb je het in ieder geval geprobeerd.
Ik wil het eigenlijk vooral niet proberen omdat ik een heel druk leven heb en eigenlijk sinds een half jaar ofzo weer lekker de boel op de rit heb. Mijn oudste kind is behoorlijk getraumatiseerd door alles wat er gebeurd is (zowel voor als na de breuk) en zelf heb ik er ook wel een tik van gekregen. Nu gaat het eigenlijk juist weer goed met ons allemaal, we hebben het fijn, het loopt lekker, maar ik heb het uiteraard wel druk. Ik voel dus niet zoveel voor om de relatieve rust die er nu weer heerst weer overhoop te gaan gooien voor iets wat denk ik niks gaat opleveren, en wil bovendien liever de schaarse vrije tijd die ik heb besteden aan mezelf, of mijn kinderen. Het is het me gewoon niet waard, dat is het vooral.
Am Yisrael Chai!
Ik begrijp heel goed dat je er weinig in ziet.
Maar als een weigering je in de weg gaat zitten bij de rechter, zou ik er pragmatisch naar kijken, op mijn tanden bijten en de bemiddeling aangaan.
Alle reacties Link kopieren
parbleumondieu schreef:
22-09-2017 23:35
Als je niet meedoet wordt er dus over jou gezegd dat je dwars ligt. Dus eigenlijk ben je min of meer gedwongen om mee te werken om (weer) te laten zien dat jij wel van goede wil bent.
Heeft het vervelende consequenties voor jou en de kinderen als het zogenaamd aan jou ligt?
Dat kan ik niet zo goed inschatten. De eerste keer dat mijn ex me voor de rechter sleepte hadden we een rechter die denk ik op het Vivaforum leest :D want die behandelde me echt als de stereotiepe vrouw die uit wrok de kinderen bij die arme man weghield. Ik hield de kinderen niet bij hem weg, sterker nog, ze hadden toen veel meer omgang met ex dan uiteindelijk door de rechter is bepaald maar hij beweerde dat en de rechter slikte het. En dat is vaker gebeurd, dat mijn ex een tranentrekkend verhaal ophangt waarin ik de gemene heks ben en hij het slachtoffer en het heeft me heel veel bloed, zweet en oceanen vol tranen gekost om dat weer te herstellen. Het heeft met name ook mijn oudste echt beschadigd.

Ik ben daar dus bang voor, dat dat weer gebeurt, en ik kan niet inschatten hoe groot dat risico is.
Am Yisrael Chai!
Alle reacties Link kopieren
PowerCube schreef:
22-09-2017 23:42
Ik begrijp heel goed dat je er weinig in ziet.
Maar als een weigering je in de weg gaat zitten bij de rechter, zou ik er pragmatisch naar kijken, op mijn tanden bijten en de bemiddeling aangaan.
Ja, zo dacht ik er dus de vorige keer over. En heb me toen dus ook braaf aangemeld met de intentie braaf mee te werken en ergens nog de hoop dat het iets zou opleveren. Mijn ex werkte toen alleen niet mee. Nu is mijn situatie ten goede veranderd en nu wil hij ineens koste wat kost en op stel en sprong toch die bemiddeling. Terwijl er inmiddels van zijn kant uit alweer zoveel dingen gebeurd zijn dat ik er nu echt klaar mee ben. Ik heb zelf ook het idee dat hij het nu alleen maar wil om me weer op de een of andere manier dwars te zitten.
Am Yisrael Chai!
Alle reacties Link kopieren
Ik snap helemaal dat je het hoofdstuk wat dat betreft eens af wil sluiten (tijd besteden aan de kinderen en positieve zaken i.p.v. trekken aan een dood paard onder begeleiding in een of ander kamertje).

Toch heeft Vivamien een goed punt: het zou ook winst kunnen opleveren. Misschien geheel onverwacht. Jij komt op mij over als iemand die heel duidelijk haar grenzen kan aangeven. Ik zou dus adviseren om het toch het voordeel van de twijfel te geven. De eigen grenzen en mogelijkheden aangeven bij de hulpverlener (en wat ik van jou de afgelopen jaren heb gelezen zullen die ruim binnen het normale en reële gebied vallen). Helder tijdspad met stappen. Indien ex stap 1 en 2 al niet nakomt dan kan de hulpverlening de eigen conclusie trekken. En jij hebt inmiddels dan twee pogingen op papier staan. Lijkt mij dat jouw advocaat dan geen enkele moeite heeft om jouw goede wil te onderstrepen.
Nee heb je, ja kun je krijgen
Wat een rotssituatie. Herkenbaar ook, een kennis van mij zat (zit) in ongeveer de zelfde situatie. Ook daar wilde vader in eerste instantie totaal niet meewerken om vervolgens na een half jaar totaal om te draaien. Zij had daar op dat moment ook totaal geen zin meer in. Ze geloofde niets van zijn goede bedoelingen. Met als gevolg dat zij door instanties werd gezien als degene die niet mee wilde werken. En dat wil je niet, geloof me. Na een hoop gedoe, hij bleek uiteindelijk niet mee te werken, is het nu redelijk goed geregeld. Maar wat een drama iedere keer, in totaal 3 jaar lang en nog is het niet helemaal 'klaar' als het dat ooit zal zijn.

Het belangrijkste is dat jij aangeeft mee te willen werken, in het belang van de kinderen. Ouderschapsbemiddeling of misschien een andere vorm van bemiddeling, werk mee, laat zien dat je het serieus neemt. Die hulpverleners zijn er voor de kinderen en zullen zeker niet gaan mengen in jullie relatie, wie er nu wel of niet gelijk heeft doet er niet toe. Het belang van de kinderen staat voorop.
anoniem_355134 wijzigde dit bericht op 22-09-2017 23:51
2.81% gewijzigd
Maar ik maakte uit je OP op dat je ex nu wil laten bemiddelen omdat hij gunstig wil overkomen bij de rechter. Ik denk niet dat er iets anders achter zit. Ik zou ook geen zin hebben om er nu ineens tijd in te moeten steken, maar ik zou het risico denk ik niet willen lopen dat het tegen me wordt gebruikt bij de rechter.
Allereerst, je krijgt niet van een rechter de opdracht om in te stemmen met ouderschapsbemiddeling, rechters kunnen dat voorstellen (en doen dat inderdaad tegenwoordig vaak wel redelijk dwingend), maar je hoeft er niet mee akkoord te gaan, dat is dus een misvatting. Ouderschapsbemiddeling kan wel zinvol zijn, heb me er vaak over verbaasd dat in situaties waarin dat me totaal zinloos leek, toch een werkbare relatie weer ontstond tussen ouders. Dit laatste is natuurlijk ook waar het om gaat, wat gebeurd is, is gebeurd, maar je blijft samen ouders en hebt in principe (minimaal) met elkaar te maken tot de kinderen 18 zijn. Waarom hij uiteindelijk wel meewerkt aan ouderschapsbemiddeling maakt in die zin niet zoveel uit, dat het ook al zijn zijn motieven discutabel er toch mee bereikt kan worden dat jullie wel als ouders kunnen functioneren. Maar als het goed is heb je zelf ook een advocaat, daar moet je ook mee kunnen overleggen toch ?
Alle reacties Link kopieren
De ouderschapsbemiddeling is ingezet met het doel de situatie van de kinderen te verbeteren en hoe lullig ook, in feite doet het er niet toe of jij er behoefte aan hebt of niet. Je geeft al aan dat de oudste beschadigd is door alles wat er is gebeurd. Dat kan je niet meer veranderen, maar je kan wel proberen om de communicatie tussen jullie voor de toekomst te verbeteren zodat jullie de kinderen zo min mogelijk belasten met de onderlinge spanningen. Sterkte!
Alle reacties Link kopieren
lemoos2 schreef:
22-09-2017 23:47
Ik snap helemaal dat je het hoofdstuk wat dat betreft eens af wil sluiten (tijd besteden aan de kinderen en positieve zaken i.p.v. trekken aan een dood paard onder begeleiding in een of ander kamertje).

Toch heeft Vivamien een goed punt: het zou ook winst kunnen opleveren. Misschien geheel onverwacht. Jij komt op mij over als iemand die heel duidelijk haar grenzen kan aangeven. Ik zou dus adviseren om het toch het voordeel van de twijfel te geven. De eigen grenzen en mogelijkheden aangeven bij de hulpverlener (en wat ik van jou de afgelopen jaren heb gelezen zullen die ruim binnen het normale en reële gebied vallen). Helder tijdspad met stappen. Indien ex stap 1 en 2 al niet nakomt dan kan de hulpverlening de eigen conclusie trekken. En jij hebt inmiddels dan twee pogingen op papier staan. Lijkt mij dat jouw advocaat dan geen enkele moeite heeft om jouw goede wil te onderstrepen.
Grappig dat ik zo overkom, want een van de grote problemen is juist dat mijn ex mijn grenzen nooit respecteert. Dat deed hij in de relatie niet, dat doet hij nu nog minder. In de relatie was ik dus juist degene die maar gewoon toegaf om geen ruzie te krijgen, inmiddels doe ik dat niet meer, of althans dat probeer ik. Maar net als in de relatie accepteert mijn ex gewoon mijn grenzen niet. Om een paar voorbeelden te geven: ik heb meermaals gevraagd of mijn ex als ie iets wil bespreken of hij dat wil mailen of in ieder geval niet 's avonds laat wil bellen. Dit vooral omdat we in gesprekken toch altijd ruzie krijgen, omdat ik vroeg naar bed ga, en omdat mijn ex s avonds meestal niet nuchter is. Je raadt het al: hij belt dus juist expres s avonds laat of s nachts. Als ik opneem, scheldt ie me de huid vol. Als ik niet opneem, blijft hij bellen en gaat vervolgens smsen. Of gaat langs mijn huis rijden. Of doet bijvoorbeeld vervolgens bij de overdracht niet open "want jij negeert mij toch ook?"

Ik heb dat in alle trajecten en rechtszaken tot nu toe aangegeven. Zo van: "ik wil helemaal geen ruzie maar vanwege a, b en c heb ik liever niet dat hij na 8 uur belt en mijns inziens is het niet onredelijk om afspraken over contactmomenten te maken". Hij zegt dan vervolgens: "maar ik bel haar helemaal niet s nachts! Langs haar huis rijden? Nee hoor, ik moest toevallig in de straat erachter zijn. Oh, en dat ik niet opendeed is omdat mijn bel stuk was. Ziet u nu wat een rancuneuze heks het is?"

En mijn ervaring is dat al die Pipo's vervolgens zeggen: tja, mevrouw, uw ex ontkent en wij waren er niet bij. En we zijn hier niet voor waarheidsvinding.

Nu ja, dan ben ik uitgeluld. En zo treitert ie me waar ie kan en staat vervolgens bij de overdracht me doodleuk uit te lachen. Soms word ik er echt wanhopig van.
Am Yisrael Chai!
Alle reacties Link kopieren
ideetje88 schreef:
23-09-2017 00:08
De ouderschapsbemiddeling is ingezet met het doel de situatie van de kinderen te verbeteren en hoe lullig ook, in feite doet het er niet toe of jij er behoefte aan hebt of niet. Je geeft al aan dat de oudste beschadigd is door alles wat er is gebeurd. Dat kan je niet meer veranderen, maar je kan wel proberen om de communicatie tussen jullie voor de toekomst te verbeteren zodat jullie de kinderen zo min mogelijk belasten met de onderlinge spanningen. Sterkte!
Mijn oudste is vooral beschadigd door mijn ex. Ook daar kan ik concrete voorbeelden van geven maar dan klink ik inderdaad alsof ik hem wil zwartmaken en daar gaat het nu niet om. Twee verschillende psychologen en de raad voor de kinderbescherming hebben aangegeven dat hij beschadigd is oa door dingen die in en tijdens de omgang gebeurd zijn. Maar ook daarvan beweert hij dat het niet waar is. In het rapport van de raad voor de kinderbescherming had hij gezegd "Kind liegt heel veel en moeder steunt hem in zijn misdragingen om de relatie tussen kind en mij te frustreren". Gelukkig spraken school, de huisarts en de psycholoog dat tegen waardoor de raad daar niet in mee ging, maar even om aan te geven waarom ik dus geen fiducie heb in ouderschapsbemiddeling.

Als ik al zo'n traject in zou willen gaan, dan zou ik dat vooral doen om dit soort gebeurtenissen uit de wereld te helpen. Maar als iemand doodleuk beweert dat bepaalde zaken niet gebeurd zijn terwijl ik ze met eigen ogen en oren heb gezien en gehoord, dan heeft het volgens mij totaal geen zin.
Am Yisrael Chai!
Alle reacties Link kopieren
Ariellle schreef:
23-09-2017 00:06
Allereerst, je krijgt niet van een rechter de opdracht om in te stemmen met ouderschapsbemiddeling, rechters kunnen dat voorstellen (en doen dat inderdaad tegenwoordig vaak wel redelijk dwingend), maar je hoeft er niet mee akkoord te gaan, dat is dus een misvatting. Ouderschapsbemiddeling kan wel zinvol zijn, heb me er vaak over verbaasd dat in situaties waarin dat me totaal zinloos leek, toch een werkbare relatie weer ontstond tussen ouders. Dit laatste is natuurlijk ook waar het om gaat, wat gebeurd is, is gebeurd, maar je blijft samen ouders en hebt in principe (minimaal) met elkaar te maken tot de kinderen 18 zijn. Waarom hij uiteindelijk wel meewerkt aan ouderschapsbemiddeling maakt in die zin niet zoveel uit, dat het ook al zijn zijn motieven discutabel er toch mee bereikt kan worden dat jullie wel als ouders kunnen functioneren. Maar als het goed is heb je zelf ook een advocaat, daar moet je ook mee kunnen overleggen toch ?
Mijn advocaat heeft ook weinig vertrouwen in het succes van ouderschapsbemiddeling. Maar mijn advocaat loopt ook aan tegen het feit dat een rechter niet zo is geïnteresseerd in welles-nietes tussen twee ex partners. En mijn advocaat is zelf ook al een aantal maal geschrokken van wat een rechter terzijde schuift als 'niet relevant', dat maakt ook dat ik het zo moeilijk vind. Dingen waarvan iedereen om me heen, mijn advocaat, ikzelf denk dat het voor iedereen met gezond verstand in ieder geval een obstakel voor goed ouderschap zou zijn, worden juist door instanties als Veilig Thuis of de rechtbank als "niet relevant" aangemerkt.
Am Yisrael Chai!
Alle reacties Link kopieren
PowerCube schreef:
22-09-2017 23:51
Maar ik maakte uit je OP op dat je ex nu wil laten bemiddelen omdat hij gunstig wil overkomen bij de rechter. Ik denk niet dat er iets anders achter zit. Ik zou ook geen zin hebben om er nu ineens tijd in te moeten steken, maar ik zou het risico denk ik niet willen lopen dat het tegen me wordt gebruikt bij de rechter.
ja, dit is precies mijn dilemma.
Am Yisrael Chai!
Alle reacties Link kopieren
Dat is zwaar k*t. Ik herken het getreiter van het gedoe van ex-zwager en schoonzusje. Toen hij na vier jaar zich realiseerde dat hij ergens nog een kind had rondlopen, moest ineens ook vanalles in werking worden gesteld. Er is een tijd geweest waarbij wij de tussenpersoon waren in de overdracht. Schoonzus telefoon naar voicemail laten gaan, deurbel uitschakelen. Anders stond hij doodleuk op donderdagnacht om 23.00 aan de deur om 'meer informatie te krijgen over een toestemmingsformulier' voor een schoolreisje. Schoonzus had hierin wel een hele fijne advocaat. Ze heeft tijdens rechtszaken heel vaak kunnen zeggen 'Op aanraden van mijn advocaat en expert a en b, heb ik besloten om.../handel ik zus en zo' (op die manier kon ze ook aantonen dat zij initiatief toonde om een werkbare situatie te creëren). En na twee jaar gezeik en gedoe, had schoonzus tig zaken zwart op wit staan. Bij ieder gesprek, mediation, therapie... zij was er. Hij schitterde door afwezigheid in 80% van de gevallen. Door zo'n vier instanties gewogen en te licht bevonden wegens 'onwerkbaar'. Hij kwam niet of een week te laat.

Tijdens de laatste rechtszaak heeft schoonzus enkel een lijst overhandigd met daarop in chronologische volgorde alle gemaakte afspraken (organisatie, naam hulpverlener, aantal contactpogingen). Uiteindelijk is daarop besloten dat 'vader van goede wil was (ahum) maar het zelf niet voor elkaar kreeg'. Contact verloopt nu enkel via mail en via zijn ouders. Dat geluk had/heeft schoonzus wel, zijn familie bestaat uit normale fatsoenlijke mensen.

Ik zou eens overleggen met jouw advocaat wat je hierin kunt doen, welke lijnen je kunt uitzetten.
Edit: mosterd. Hoe ervaren is jouw advocaat met dit soort treiterzaken?
Nee heb je, ja kun je krijgen
Alle reacties Link kopieren
Absoluut wel gaan!
Je zult echt een heel negatieve indruk bij de rechter maken als je niet naar de ouderschapsbemiddeling gaat. Ja het is zuur dat ex het eerst laat afweten en nu de datum dichterbij komt opeens wel wil. Maar als jij nu niet gaat, dan ben jij degene die een slecht figuur slaat. En dat is natuurlijk precies wat ex wil.
Alle reacties Link kopieren
Ik zou het zakelijk benaderen en dus gaan want zoals powercube al min of meer zegt: zijn doel is het spel en dit spel kan je alleen maar 'winnen' als je strategisch denkt en dus emotie uitschakelt. Dat dit een uitputtingsslag is voor jou, kan ik me indenken.
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
Alle reacties Link kopieren
Zanahoria schreef:
23-09-2017 00:49
Absoluut wel gaan!
Je zult echt een heel negatieve indruk bij de rechter maken als je niet naar de ouderschapsbemiddeling gaat. Ja het is zuur dat ex het eerst laat afweten en nu de datum dichterbij komt opeens wel wil. Maar als jij nu niet gaat, dan ben jij degene die een slecht figuur slaat. En dat is natuurlijk precies wat ex wil.
Tsja, hoe stom ook, ik denk toch ook dit. Ik zou niet weten hoe je het anders zou moeten doen zonder dat het nadelige gevolgen kan hebben. Sterkte met zo'n sujet, ik weet nog hoe blij je in het begin over hem schreef. Dat ie dan zo anders blijkt is ongelofelijk klote, ook voor je kinderen.
Go green, fuck a vegetarian
Alle reacties Link kopieren
Alleen je kinderen overdragen aan de deur en verder doen of de vader niet bestaat, geen contact, niet meer gezamenlijk ouders zijn is absoluut schadelijk. Ik hoop dat je naar de begeleiding gaat en het jullie beiden daar lukt je rancune tegen elkaar achter je te laten. Hij is niet meer je man maar wel de vader van je kinderen.

Tip: print het kindplan van www.boomtraining.nl uit en neem dat mee naar de begeleiding. Praktisch en behoorlijk compleet. Ik weet niet hoe oud je kinderen zijn, maar als ze al wat groter zijn kunnen jullie hen er bij betrekken. Met de kinderen erbij is het helemaal duidelijk waar die begeleiding ook alweer voor nodig is. ..

Succes, het is niet gemakkelijk.
:hug:
Sterkte in deze klote-situatie!
Alle reacties Link kopieren
alkemade schreef:
23-09-2017 01:10
Alleen je kinderen overdragen aan de deur en verder doen of de vader niet bestaat, geen contact, niet meer gezamenlijk ouders zijn is absoluut schadelijk. Ik hoop dat je naar de begeleiding gaat en het jullie beiden daar lukt je rancune tegen elkaar achter je te laten. Hij is niet meer je man maar wel de vader van je kinderen.

Tja, en dit is dus precies waar ik overal tegenaan loop. Kennelijk kom ik over alsof ik handel uit rancune, of denken mensen automatisch dat de enige emotie die in dit soort situaties speelt rancune is. Ik heb echt enorm veel soulsearching gedaan en volgens mij is er echt geen sprake van rancune aan mijn kant. Wel van moedeloosheid, en boosheid naar "het systeem", maar wat mijn ex betreft is er aan mijn kant niet zozeer sprake van rancune maar eerder van een bepaalde vorm van angst. Ik draag mijn kinderen niet over aan de deur om hem te pesten oid, maar omdat het de enige manier is om mezelf en hen te beschermen. Maar dat stuk krijg ik maar niet helder uitgelegd en ik baal ervan dat dat niet lukt.

Natuurlijk had ik liever een andere situatie gezien, natuurlijk had ik liever gehad dat we gewoon normaal met elkaar konden praten en samen voor de kinderen konden zorgen. In de eerste plaats voor mijn kinderen, want ik had hen zoveel meer en zoveel beter gegund. Maar ook voor mezelf, ik had ook mezelf zoveel meer gegund. Ik vind het heel erg dat iets wat in de basis echt het allerlaatste is waar je voor zou kiezen, door zoveel mensen wordt uitgelegd alsof ik ervan zou genieten of zelfs zou opzoeken. Mensen zeggen heel vaak "waar twee kijven hebben twee schuld" en ik merk dat dat overal het uitgangspunt is: bij de rechtbank, bij elke vorm van hulpverlening. Maar ik zou echt niet weten waar er in mijn geval sprake is geweest van kijven, voor mij kwam alles wat er gebeurd is als een complete verrassing. Ik heb vaak het gevoel alsof ik ineens in een film als "Sleeping with the enemy" ofzo zit, zo'n film waarin je ineens te maken hebt met iemand die totaal knettergek is en waarin je alles op alles moet zetten om überhaupt te overleven.
Am Yisrael Chai!
Alle reacties Link kopieren
Ik geloof je hoor. Daarom staat er ook 'beiden'. Hij handelt dusdanig vreemd en raar dat jij enkel kunt reageren zoals je nu doet. Ik weet helemal niet waarom hij handelt zoals hij doet dus het woord rancune had ik niet moeten gebruiken.

Heb je wel naar het plan gekeken?
Wat is precies je probleem met die leugens van je ex? Waarom blijft dit problemen geven, ondanks dat jullie uit elkaar zijn?

Ik zou wel met de ouderschapsbemiddeling gaan beginnen. Ik snap dat je er nu geen zin meer in hebt, omdat hij het zo lang heeft af laten weten, maar goed, nu is hij wel aangemeld en het gaat om het belang van je kinderen. Die mensen doen niet aan waarheidsvinding inderdaad, maar waarover moet de waarheid volgens jullie boven tafel komen? Jullie moeten er toch gewoon uitkomen wie er wanneer voor de kinderen zorgt? Of willen jullie laten bewijzen dat de ander dat niet kan ofzo?

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven