Relaties
alle pijlers
loslaten of niet?
maandag 9 oktober 2017 23:00
Lang getwijfeld of ik het hier wel of niet moet opschrijven, maar nu toch maar de stoute schoenen aangetrokken. Ik lees al een tijdje mee op verschillende fora en denk ook dat mijn verhaal vele gelijkenissen heeft met andere verhalen, maar toch... het is net weer anders en ben op zoek naar de mening van jullie.
Het verhaal.....
In de periode dat ik echt de knoop wilde doorhakken om mijn relatie te verbreken kwam er een man (collega) op mijn pad. Het contact hielden we in eerste instantie collegiaal/vriendschappelijk. Er was een klik en binnen een paar weken sprongen de vonken ervan af. Ik had inmiddels mijn relatie verbroken en hij was juist net een andere weg aan het bewandelen, en stond aan de vooravond samen te gaan wonen met zijn vriendin.
Op basis van wat hij mij vertelde over zijn relatie kreeg ik nu niet echt het gevoel dat dit een relatie is waar hij erg gelukkig van wordt, maar het is zijn keuze om het door te zetten en met haar samen te gaan wonen. Zijn vriendin heeft alles achter zich gelaten om met hem samen te gaan wonen (werk, vrienden en familie) en het is nogal een onomkeerbare beslissing geweest dat zij zijn gaan samenwonen.
De timing kon dus niet slechter zijn dan op het moment dat we elkaar tegen kwamen. Al vrij snel hebben we uitgesproken dat er veel meer dan een vriendschap tussen ons bestond, en direct heb ik aangegeven dat er wat mij betreft niets tussen ons kon en mocht gebeuren, ik heb geen ambitie om als tweede / minnares door het leven te gaan, en daar houd ik me na een klein jaar nog steeds aan.
De afgelopen maanden hebben we een heel intens contact opgebouwd. Vlak voor dat zijn vriendin bij hem introk heeft hij duidelijk aangegeven dat hij ervoor kiest om zijn leven in te vullen zoals hij en zijn vriendin hadden gepland. Ondanks het feit dat me dat pijn deed weet ik ook dat dit de beste beslissing is geweest. Alleen bleven we veel contact houden, zochten we elkaar tijdens en na het werk heel veel op, bleef het "broeien" tussen ons en legde hij zijn " problemen" nog steeds aan mij voor en merkte ik zelfs dat ik hem adviezen zat te geven om zijn relatie te verbeteren. Ik ben daarna weer het gesprek met hem aangegaan dat ik dat niet echt fijn vind. Hij heeft gekozen voor haar en zal zelf zijn weg erin moeten vinden. En dat ik het contact met hem eigenlijk wil verbreken maar dat dat vanwege het werk nogal lastig is.
zo is het nu een tijdje aan de gang. 2 maanden geleden weer een gesprek gehad waarom ik had gevraagd. Duidelijkheid gevraagd aan hem wat er nu volgens hem tussen ons bestaat en hoe we dit in goede banen kunnen leiden.
Hij gaf aan nog steeds dezelfde gevoelens te hebben, maar er nu echt voor de derde keer duidelijk in wilde zijn dat hij het vervelend vindt dat ik nog steeds het gevoel heb dat er ook maar enige hoop is dat hij mijn kant uit zal komen. Voor de derde keer dit gesprek, hoe stom kan ik zijn dat ik dit 3 keer moet horen.
en nu.... 2 maanden verder. Vorige week weer uit eten geweest met zn tweeën. Supergezellig, weer mooie gesprekken, en ja hoor, de eerste grote ruzie tussen die twee is geweest. Een ruzie zoals ze al eerder hebben gehad, en waar ik weer hoop uit put dat het echt niet goed gaat komen tussen die twee..... maar..... hij gaat haar er niet uitzetten. Zij heeft alles opgegeven voor hem. En zij gaat ook niet weg, want ze heeft niets om naar terug te keren.... dus waarom zou ik die hoop hebben.
De dag erna zat ik weer helemaal stuk. Weer lang met hem gesproken hierover, en hem "verweten" dat hij wel heel makkelijk afstand neemt en verder gaat. De reactie die erop volgde was ook duidelijk, hij wil op geen enkele manier mij het gevoel geven dat er hoop is, maar dat het voor hem niet zo makkelijk gaat als het lijkt.
Al bijna een jaar hebben we buiten het werk heel veel contact telefonisch en via app. Toen zijn vriendin net bij hem ingetrokken was vond hij dat hij het niet kon maken om " de hele avond te gaan zitten appen". Inmiddels is dit nu ook al weken niet meer het geval en zitten we hele avonden te appen echt over van alles en nog wat, behalve wat er tussen ons is. Alles wat met gevoel of een toekomst van ons samen te maken heeft wordt niet besproken. Dat is zeg maar de olifant in de kamer. En als je het niet benoemt dan is het er niet... toch?
ik word er niet goed van, vind mezelf echt mega zwak. Waarom heb ik zijn aandacht nodig? Wat maakt hem nou zo speciaal? Geen hand vol maar een land vol toch? Ik vind echt dat ik hem los moet laten. Ik vind dat ik door moet gaan, ik vind dat ik mezelf nu de kans ontneem om iemand te ontmoeten, en ik weet echt dat ik verder moet.... maar iets in me zegt dat ik nog even geduld moet hebben, dat hij de ware is en dat ik dat niet zomaar op moet geven .....
nou.... graag jullie mening, ga je gang.... ik ben benieuwd!
Het verhaal.....
In de periode dat ik echt de knoop wilde doorhakken om mijn relatie te verbreken kwam er een man (collega) op mijn pad. Het contact hielden we in eerste instantie collegiaal/vriendschappelijk. Er was een klik en binnen een paar weken sprongen de vonken ervan af. Ik had inmiddels mijn relatie verbroken en hij was juist net een andere weg aan het bewandelen, en stond aan de vooravond samen te gaan wonen met zijn vriendin.
Op basis van wat hij mij vertelde over zijn relatie kreeg ik nu niet echt het gevoel dat dit een relatie is waar hij erg gelukkig van wordt, maar het is zijn keuze om het door te zetten en met haar samen te gaan wonen. Zijn vriendin heeft alles achter zich gelaten om met hem samen te gaan wonen (werk, vrienden en familie) en het is nogal een onomkeerbare beslissing geweest dat zij zijn gaan samenwonen.
De timing kon dus niet slechter zijn dan op het moment dat we elkaar tegen kwamen. Al vrij snel hebben we uitgesproken dat er veel meer dan een vriendschap tussen ons bestond, en direct heb ik aangegeven dat er wat mij betreft niets tussen ons kon en mocht gebeuren, ik heb geen ambitie om als tweede / minnares door het leven te gaan, en daar houd ik me na een klein jaar nog steeds aan.
De afgelopen maanden hebben we een heel intens contact opgebouwd. Vlak voor dat zijn vriendin bij hem introk heeft hij duidelijk aangegeven dat hij ervoor kiest om zijn leven in te vullen zoals hij en zijn vriendin hadden gepland. Ondanks het feit dat me dat pijn deed weet ik ook dat dit de beste beslissing is geweest. Alleen bleven we veel contact houden, zochten we elkaar tijdens en na het werk heel veel op, bleef het "broeien" tussen ons en legde hij zijn " problemen" nog steeds aan mij voor en merkte ik zelfs dat ik hem adviezen zat te geven om zijn relatie te verbeteren. Ik ben daarna weer het gesprek met hem aangegaan dat ik dat niet echt fijn vind. Hij heeft gekozen voor haar en zal zelf zijn weg erin moeten vinden. En dat ik het contact met hem eigenlijk wil verbreken maar dat dat vanwege het werk nogal lastig is.
zo is het nu een tijdje aan de gang. 2 maanden geleden weer een gesprek gehad waarom ik had gevraagd. Duidelijkheid gevraagd aan hem wat er nu volgens hem tussen ons bestaat en hoe we dit in goede banen kunnen leiden.
Hij gaf aan nog steeds dezelfde gevoelens te hebben, maar er nu echt voor de derde keer duidelijk in wilde zijn dat hij het vervelend vindt dat ik nog steeds het gevoel heb dat er ook maar enige hoop is dat hij mijn kant uit zal komen. Voor de derde keer dit gesprek, hoe stom kan ik zijn dat ik dit 3 keer moet horen.
en nu.... 2 maanden verder. Vorige week weer uit eten geweest met zn tweeën. Supergezellig, weer mooie gesprekken, en ja hoor, de eerste grote ruzie tussen die twee is geweest. Een ruzie zoals ze al eerder hebben gehad, en waar ik weer hoop uit put dat het echt niet goed gaat komen tussen die twee..... maar..... hij gaat haar er niet uitzetten. Zij heeft alles opgegeven voor hem. En zij gaat ook niet weg, want ze heeft niets om naar terug te keren.... dus waarom zou ik die hoop hebben.
De dag erna zat ik weer helemaal stuk. Weer lang met hem gesproken hierover, en hem "verweten" dat hij wel heel makkelijk afstand neemt en verder gaat. De reactie die erop volgde was ook duidelijk, hij wil op geen enkele manier mij het gevoel geven dat er hoop is, maar dat het voor hem niet zo makkelijk gaat als het lijkt.
Al bijna een jaar hebben we buiten het werk heel veel contact telefonisch en via app. Toen zijn vriendin net bij hem ingetrokken was vond hij dat hij het niet kon maken om " de hele avond te gaan zitten appen". Inmiddels is dit nu ook al weken niet meer het geval en zitten we hele avonden te appen echt over van alles en nog wat, behalve wat er tussen ons is. Alles wat met gevoel of een toekomst van ons samen te maken heeft wordt niet besproken. Dat is zeg maar de olifant in de kamer. En als je het niet benoemt dan is het er niet... toch?
ik word er niet goed van, vind mezelf echt mega zwak. Waarom heb ik zijn aandacht nodig? Wat maakt hem nou zo speciaal? Geen hand vol maar een land vol toch? Ik vind echt dat ik hem los moet laten. Ik vind dat ik door moet gaan, ik vind dat ik mezelf nu de kans ontneem om iemand te ontmoeten, en ik weet echt dat ik verder moet.... maar iets in me zegt dat ik nog even geduld moet hebben, dat hij de ware is en dat ik dat niet zomaar op moet geven .....
nou.... graag jullie mening, ga je gang.... ik ben benieuwd!
maandag 9 oktober 2017 23:10
Deze man is bezet en jij wil geen bezette man. Misschien gaan ze ooit nog uit elkaar, maar wil je echt gaan zitten wachten daarop? Nee hoop ik.
En om verder te kunnen moet je deze man loslaten. Als het echt meant to be is dan weer hij waar je bent en weet jij waar hij is. Maar het enige wat nu gezond is is hem helemaal loslaten en iemand vinden die wél van jou is.
En om verder te kunnen moet je deze man loslaten. Als het echt meant to be is dan weer hij waar je bent en weet jij waar hij is. Maar het enige wat nu gezond is is hem helemaal loslaten en iemand vinden die wél van jou is.
maandag 9 oktober 2017 23:17
Neem afstand, hou het contact alleen zakelijk. Hij is duidelijk en kiest voor zijn vriendin. Uit respect naar haar zou ik dan ook zeker niet meer met hem afspreken, hij is bezet en duidelijk naar jou dat het tussen jullie niks wordt.
Je kunt nu niet verder omdat hij nog in je hoofd zit. Pas als je los van hem bent sta je weer open voor anderen.
Misschien horen jullie wel bij elkaar, maar als dat zo is, komt dat vanzelf. Hij mist het pas als het er niet meer is. Komt hij niet, dan zul je dat moeten accepteren.
Zet jezelf niet verder voor schut en neem afstand.
Je kunt nu niet verder omdat hij nog in je hoofd zit. Pas als je los van hem bent sta je weer open voor anderen.
Misschien horen jullie wel bij elkaar, maar als dat zo is, komt dat vanzelf. Hij mist het pas als het er niet meer is. Komt hij niet, dan zul je dat moeten accepteren.
Zet jezelf niet verder voor schut en neem afstand.
maandag 9 oktober 2017 23:25
Je leven is geen romantische komedie waarbij de twee hoofdpersonen elkaar uiteindelijk toch vinden. Misschien was het op een ander moment anders gelopen, maar het is nu niet anders.
Bovendien ben je in dit soort situaties nogal geneigd te focussen op wat er minder gaat tussen die twee. Dat kan hij natuurlijk goed bij je kwijt. Maar hij vertelt je waarschijnlijk minder over de momenten dat ze het superfijn hebben samen. Die zijn zeker ook.
Laat het los. Er komt wel weer iemand voorbij. Er is niet zoiets als één ware liefde.
Bovendien ben je in dit soort situaties nogal geneigd te focussen op wat er minder gaat tussen die twee. Dat kan hij natuurlijk goed bij je kwijt. Maar hij vertelt je waarschijnlijk minder over de momenten dat ze het superfijn hebben samen. Die zijn zeker ook.
Laat het los. Er komt wel weer iemand voorbij. Er is niet zoiets als één ware liefde.
maandag 9 oktober 2017 23:31
De olifant in de kamer is wat mij betreft het gegeven dat een man die een ander aan een lijntje houdt en de ruzies met zijn vriendin die alles heeft opgegeven voor hem bespreekt met de aangelijnde ander GEEN leuke man is.
Je hebt zo’n 26.000 dagen tussen níets en eeuwigheid, je kunt lachen, je kunt klagen, maar elke dag ben je voor eeuwig kwijt.
maandag 9 oktober 2017 23:54
Hij is duidelijk toch, dus stop met hoop koesteren en vragen naar de bekende weg. Contact beperken tot strikt noodzakelijk tijdens werk. Verder alle contact verbreken; dus niet samen pauzeren, dineren, appen e.d. Gesprekken over zijn relatieproblemen al helemaal niet aangaan. Verwijder zijn contactgegevens. Maar iets zegt me dat je dat niet gaat doen.
maandag 9 oktober 2017 23:56
en dit is nu precies waar het bij mijn om draait. Ik zou het verschrikkelijk vinden als mijn partner dit met iemand zou doen, ik zou het verschrikkelijk vinden als ik er ooit achter zou komen welke gesprekken mijn partner had op het moment dat ik mn spullen aan het pakken was om naar hem toe te gaan.... dat hij gevoelens zou hebben voor iemand anders, nog voordat we ook maar 1 dag samenwoonden.
en ja..... ik weet ook echt heel goed dat je ze verliest hoe dat je ze gekregen hebt....
ik vraag niet om de relatieproblemen te horen. Ik was juist op zoek naar de bevestiging dat het goed tussen hun gaat en dat zij gelukkig zijn met elkaar. Ik gun het ze echt, waarschijnlijk omdat ik dan pas echt me kan omdraaien en weglopen. Dat is wat me irriteert. Het lukt me niet om weg te lopen.
maandag 9 oktober 2017 23:59
klopt... zou voor 1 uur kunnen, daarna detecteert het systeem dat ik contacten mis.... en wordt het terug gezet helaasTijdschriftenverslindster schreef: ↑09-10-2017 23:54Verwijder zijn contactgegevens. Maar iets zegt me dat je dat niet gaat doen.
dinsdag 10 oktober 2017 00:08
Precies dit, waar is je zelfrespect. Kom op, je ziet hopelijk toch wel in dat je meer waard bent dan dit?? Hoe erg je hem ook romantiseert, hij gebruikt je voor je aandacht / gezelschap wanneer hij daar zin in heeft.karin12345 schreef: ↑09-10-2017 23:39Echt bijzonder smakeloos om samen uit eten te gaan en relatieproblemen te bespreken.
En jij maar stiekem hopen, dat de problemen zo groot zullen zijn, dat hij er een eind aan gaat breien.
Schunnig gewoon.
dinsdag 10 oktober 2017 00:40
proudmum71 schreef: ↑09-10-2017 23:56
ik vraag niet om de relatieproblemen te horen. Ik was juist op zoek naar de bevestiging dat het goed tussen hun gaat en dat zij gelukkig zijn met elkaar. Ik gun het ze echt, waarschijnlijk omdat ik dan pas echt me kan omdraaien en weglopen. Dat is wat me irriteert. Het lukt me niet om weg te lopen.
Je bent nog arrogant op de koop toe!
Het gaat jou geen bal aan hoe hun relatie is, je hebt er niets, maar dan ook niets mee te maken.
dinsdag 10 oktober 2017 00:48
Wat een flauwekul. Wat jullie nu doen vind ik vele malen erger dan een dronken slippertje. Als jij ze echt gunt dat het goed gaat, zorg je dat hij zich op die relatie kan focussen.
Stop met jammeren en jezelf wijsmaken dat dit je overkomt. Je bent geen slachtoffer, je doet het zelf. Elk berichtje. Elk gesprek. Elke afspraak. Dus jij bent ook zelf degene die kan besluiten het niet meer te doen. Waar is je zelfrespect?
Stop met jammeren en jezelf wijsmaken dat dit je overkomt. Je bent geen slachtoffer, je doet het zelf. Elk berichtje. Elk gesprek. Elke afspraak. Dus jij bent ook zelf degene die kan besluiten het niet meer te doen. Waar is je zelfrespect?
dinsdag 10 oktober 2017 00:56
Waarom heb je er dan geen moeite mee een ander dit aan te doen?proudmum71 schreef: ↑09-10-2017 23:56en dit is nu precies waar het bij mijn om draait. Ik zou het verschrikkelijk vinden als mijn partner dit met iemand zou doen, ik zou het verschrikkelijk vinden als ik er ooit achter zou komen welke gesprekken mijn partner had op het moment dat ik mn spullen aan het pakken was om naar hem toe te gaan.... dat hij gevoelens zou hebben voor iemand anders, nog voordat we ook maar 1 dag samenwoonden
dinsdag 10 oktober 2017 01:02
proudmum71 schreef: ↑09-10-2017 23:59klopt... zou voor 1 uur kunnen, daarna detecteert het systeem dat ik contacten mis.... en wordt het terug gezet helaas
Je bent natuurlijk zelf altijd sterker dan een telefoonsysteem, mailsysteem e.d. Je moet het alleen willen...
Begrijp ik het nu goed dat je werktelefoon voor deze appjes e.d. gebruikt? Ik ben vast heel ouderwets, maar als dat het geval is, dat vind ik dat al helemaal niet oké.
dinsdag 10 oktober 2017 01:04
Egoisme ten top!Tijdschriftenverslindster schreef: ↑10-10-2017 00:56Waarom heb je er dan geen moeite mee een ander dit aan te doen?
dinsdag 10 oktober 2017 01:27
Hahaha. Je neus groeit!proudmum71 schreef: ↑09-10-2017 23:56
ik vraag niet om de relatieproblemen te horen. Ik was juist op zoek naar de bevestiging dat het goed tussen hun gaat en dat zij gelukkig zijn met elkaar. Ik gun het ze echt, waarschijnlijk omdat ik dan pas echt me kan omdraaien en weglopen. Dat is wat me irriteert. Het lukt me niet om weg te lopen.
Je gunt jezelf deze man, niets meer en niets minder. De rest interesseert je geen bal, zeker de gevoelens van zijn vriendin niet.
dinsdag 10 oktober 2017 01:35
TO,
Ik vind jou echt sneaky bezig. Je zit achter de zijlijn te wachten tot je kunt toeslaan. En constant appen met hem. Dat is echt een soort stoken in de relatie vind ik. Laat die mensen met rust! Hij wil jou niet. Dan was hij met jou geweest. En je houd jezelf alleen maar voor de gek, omdat je jezelf wijsmaakt dat hij de relatie niet verbreekt omdat zij alles voor hem heeft achtergelaten. Dat is echt een lulsmoes. En je likt je vingers af bij hun ruzie. Nou iedereen heeft wel eens ruzie dus ik zou maar geen hoop koesteren.
En is 71 jou geboortejaar? Zo ja, word volwassen alsjeblieft. Zo proud ben je ook niet.
Ik vind jou echt sneaky bezig. Je zit achter de zijlijn te wachten tot je kunt toeslaan. En constant appen met hem. Dat is echt een soort stoken in de relatie vind ik. Laat die mensen met rust! Hij wil jou niet. Dan was hij met jou geweest. En je houd jezelf alleen maar voor de gek, omdat je jezelf wijsmaakt dat hij de relatie niet verbreekt omdat zij alles voor hem heeft achtergelaten. Dat is echt een lulsmoes. En je likt je vingers af bij hun ruzie. Nou iedereen heeft wel eens ruzie dus ik zou maar geen hoop koesteren.
En is 71 jou geboortejaar? Zo ja, word volwassen alsjeblieft. Zo proud ben je ook niet.
