Denk erover de knoop door te hakken, maar onze kinderen

19-10-2017 09:12 41 berichten
Alle reacties Link kopieren
Ja daar ben ik weer eens, heb al eens eerder gepost dat mijn relatie aan diggelen ligt, we zijn bijna 11 jaar samen, hebben samen twee kinderen. Het gaat niet goed, we kunnen niet meer praten met elkaar, heb mijn man aangegeven je moet met me communiceren want dit gaat fout, tijdje ging het enigszins, weet dat het mijn man veel moeite kost om te communiceren. Maar mijn energie is op, sex is een heel laag pitje. En voordat ik weer berichtjes krijg dat hij is opgebrand. Dit kan ik echt niet meer, voel me geen vrouw meer,voel me ondergewaardeerd, voel me net assepoester, schreeuw dit al jaren. ik doe al jaren voor iedereen zorgen ook voor zijn kinderen die jaren geregeld komen, zijn schatten hoor dat even voorop stellen. Ik bespreek alles met hem, hoe.mijn dag is geweest, wat ik gedaan heb, met wie ik gesproken heb, over de kinderen noem maar op. Luistert hij? Geen idee. Soms heb ik het idee. Hij is een strenge vader ten opzichte van alle kinderen, hij kan al meer hebben, maar is heel autoritair. Gevolg dat kinderen niets meer durven te zeggen, dicht slaan en beginnen te huilen, ten opzichte van zijn dochter geregeld uitspraken doe niet zo dom, ben je nu zo dom. Vaker aangegeven stop hier mee. Dan is hij boos en krijg ik heel verhaal over mij heen. Hij was overigens vroeger nog erger hierin hoor. Ik heb het al afgeremd maar het helemaal eruit krijg ik het niet.
Onze dochter heeft sinds kort een bril, en zit in groep 3, hij kwam thuis van werk en wou kijken of ze de bril ook kan verdragen en of het ook verschil maakt. Ze moest paar rijtjes oplezen, voor haar toevallig een moeilijke letter. Leek goed te gaan, ineens wist ze het niet meer. En voelde de druk van papa. Hij zei nog een keer, ze onderdrukte haar tranen. En begon haar moeite te kosten. Hij kom op nog een keer en nu nog een rijtje. Op een autoritaire manier. Kind voelde een behoorlijke druk en sloeg deels dicht. Ik heb ingegrepen, en benoemd dat hij ermee moest stoppen. Nogmaals herhaald nu moet je echt ermee stoppen en menens. Hij werd boos zette zijn eten weg. Benoemde me dat ik maar nooit lelijk tegen zijn dochter moest doen als het niet lukte want sloeg hij mijn tanden eruit. Hij was boos. En is na boven gegaan. Ik erachteraan en gezegd dat hoe hij doet ik ook zou dichtslaan en dit bij alle kinderen gebeurt en allemaal niks durven te zeggen tegen hem, omdat hij soms een dictator lijkt.
Ik moest hem met rust laten, meerdere keren benoemde hij ik waarschuw je laat me nu met rust.
Goed ik na beneden en verder met de kinderen. Normaal kan ik er niet tegen als hij me negeert, en zoek ik hem iedere keer om te praten, soms helpt t, soms wordt het hierdoor alleen maar erger. Dit keer heb ik ervoor gekozen om net als hem te negeren, is uiteindelijk na paar uur wel na beneden gekomen. Geen excuses niks. Ben gewoon verder met de kinderen gaan knutselen. Zijn na bed gegaan etc. Kreeg smorgens een zoen toen hij ging werken. Leek bijgedraaid. Einde werk kwam thuis, zei alleen hoognodige tegen me. Toen kinderen in bed lagen, zei ik, ben je nu nog boos? Ja je weet waarom, ikzei dan praat met me, ik praat tegen je, ik zei nee ik wil dat je praat over wat je denkt wat je voelt etc. Geen reactie. En ik dacht nou dan niet. Normaal doe ik onderste uit de kan halen en er over praten. Bied ik.mijn excuses aan ook al is het niet.mijn schuld, maar nu weiger ik dat dus ben heel kinderachtig op dezelfde toer als hem verder. Hij kust me niet welterusten of dat hij vertrekt na zijn werk helemaal niks.
Ik ben er helemaal klaar mee, ik wil op deze voet niet verder.
Ik weet hij heeft een drukke baan, maar ik ook werk 30 uur in de zorg.
Ik zorg voor iedereen kids, hond, huishouden .
Ik heb het gevoel dat ik voor iets vecht wat kapot is. Hij wilt wel vechten maar ook opgegeven naar mijn inzicht.hij doet er weinig tot niks mee. Is altijd moe, hoofdpijn, ons gezinsleven is minnetjes.hij is hier avonds ja daar is alles mee gezegd doet niks, helpt echt minimaal, laat geen waardering zien, niks een enkele keer. Ik ben er zo goed als klaar mee, en geloof me het doet heel veel zeer. Wil ik dit wel, nee eigenlijk niet, wil mijn kinderen dit niet aandoen, maar ik kan het niet meer. Ik weet niet meer waar ik moet beginnen, wat ik moet, maar op deze manier wil ik niet verder. Loop al dagen te bedenken hoe moet ik dit aanpakken, wil ik dit wel aanpakken, en dan alleen kan ik dat wel aan, hoe moet t dan verder met opvang, financieel maak ik mijn kinderen dan niet kapot of zou het op termijn beter voor ze zijn.en noem maar op. Ik weet echt niet meer wat ik moet doen.
Alle reacties Link kopieren
Werk je? Kun je jezelf onderhouden?
Alle reacties Link kopieren
Was hij de laatste man op aarde?
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
Alle reacties Link kopieren
Ja ik werk, maar onregelmatig.werk in de zorg.
Alle reacties Link kopieren
Adem in.... adem uit....

Ja, je kunt het alleen. Ja, het komt wel goed. Ja, het is veel geregel en veel werk.

Stop met jezelf verantwoorden. Je typt een heel verhaal over je man en hoe hij doet, maar dat doet er niet toe. Je wilt uit deze relatie, dus dat is je startpunt nu, tenzij je denkt dat er nog hoop is voor jullie, dan kijk je of relatietherapie nog iets voor jullie kan doen, maar dan moet je daar wel vol voor gaan. Als je al met één been buiten de deur staat heeft het geen zin meer.

Ik maak uit je verhaal op dat hij al eerder gescheiden is? (Omdat je het hebt over zijn dochter). Dan ben je blijkbaar niet de enige die er niet tegen kon.

Stap voor stap nu. Eerst uitspreken dat je eruit wilt. Dan dingen regelen. En dat gaat niet binnen een weekje, dus verwacht dat ook niet.

Hoe je verder moet weet ik ook niet, ik heb er geen ervaring mee. Maar dat hebben heel wat forummers hier wel, dus die helpen je wel verder.

Sterkte.
De tand des tijds kan een antieke kast nou juist nét dat karakter geven. Zonde om over te schilderen. Avena.
montblanc schreef:
19-10-2017 09:16
Werk je? Kun je jezelf onderhouden?
30 uur werk in zorg schrijft ze
ik snap je dilemma geloof ik niet. Je zegt "de knoop doorhakken, maar onze kinderen". Terwijl alles in je verhaal erop wijst dat het moet zijn: "de knoop doorhakken WANT onze kinderen".
Ik heb geen advies voor je, mijn eigen relatie loopt ook niet zo geweldig de laatste jaren. Volgens mij is het ook een beetje inherent aan een druk gezin met jonge kinderen..alletwee druk en op je tenen lopen, zorgen voor en over het gezin, dan ook nog gewoon huis, hypotheek, alles..als er dan maar iets mis gaat qua werk of gezin of iets wat een tijdje extra aandacht en energie vergt dan is het snel teveel.. er is gewoon geen tijd en energie meer over voor elkaar. Het beste wat je kan doen is overleven die paar jaar tot er meer ruimte komt, Zolang je elkaar tolereert en nog geloofd dat het leuk is als je samen bent zonder de kinderen en even niets zou hoeven is er een toekomst.
Heb je zelfs geen zin meer in een vakantie met zijn tweetjes zonder de kinderen (als dat mogelijk zou zijn) dan is de koek echt op aan het raken denk ik.

Wel zou ik als ik jou was eens beginnen over de verdeling van de taken in huis, je lijkt nu voor alles verantwoordelijk in je eentje en dat is niet normaal..hij kan best meehelpen, het is geen 1880 meer.

Anders dan dat kan ik je hooguit uitnodigen in het tarot-topic..als je daar iets mee hebt..
anoniem_3997 wijzigde dit bericht op 19-10-2017 09:31
9.94% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren
Het lijkt wel of je ons om toestemming vraagt om te mogen scheiden.
Hij zei waar kind bij was dat hij je tanden eruit ging slaan?! Echt??

Ik zou hem uitzwaaien. Jou bedreigen en dicteren is niet mijn soort man. Maar wat jij doet moet jij weten. Hij heeft in geen geval respect voor je. Ik zie dat vaker bij mannen waar de vrouw de huissloof is. Vrouwen die zich laten horen als hij doet of hij in een hotel woont, worden zelden voor lief genomen. Word wat assertiever en ren niet zo hard voor die man.
anoniem_350887 wijzigde dit bericht op 19-10-2017 09:39
0.12% gewijzigd
oeps
anoniem_3997 wijzigde dit bericht op 19-10-2017 09:30
99.51% gewijzigd
Je hoeft nog even helemaal geen keuze te maken.

Maar ik wil je wel adviseren om alles goed op een rijtje te krijgen. Win informatie in over je financiën, mogelijkheden voor onregelmatige opvang, de soorten oudersschapsregingen etc.

Zodat wanneer je echt besluit om uit elkaar te gaan, jij weet wat jouw mogelijkheden zijn.

De situatie nu is zoals hij is. Je dealt er al een tijd mee, dus dat kan ook best een paar weken langer. Gebruik de energie die je boosheid brengt voor nuttige zaken. Merk je dat je boos bent, ga dan iets doen wat jou verder helpt. Info zoeken op internet, instanties bellen, mediator/advocaat zoeken etc etc. Dan ben je én afgeleid én weer wat wijzer. En de boosheid richt zich dan niet op jezelf.

Probeer het thuis rustig te houden. Reageer onverschillig als hij je uit staat te dagen voor je gevoel.
Alle reacties Link kopieren
Die dreigementen om jouw tanden uit te slaan zijn op zich al voldoende redenen om de relatie te beëindigen, en dan nog al de rest ...
Ik zou het gewoon doen, voor de kinderen en jezelf.
Alle reacties Link kopieren
-jolijn- schreef:
19-10-2017 09:22
ik snap je dilemma geloof ik niet. Je zegt "de knoop doorhakken, maar onze kinderen". Terwijl alles in je verhaal erop wijst dat het moet zijn: "de knoop doorhakken WANT onze kinderen".

Dit inderdaad. To het komt op mij over alsof je eigenlijk al besloten hebt dat je weg wil maar dat je het niet naar je kinderen kunt verantwoorden voor jouw gevoel. Maar wat je man doet is gewoon psychische mishandeling. Een kind uitmaken voor dom is psychische mishandeling, verbaal geweld en zeker het dreigen met fysiek geweld waar een kind bij is, is psychische mishandeling. Zijn uitingen tegen jou en jou negeren zijn ook een vorm van psychische mishandeling en daar ben jij niet alleen slachtoffer van maar de kinderen ook, getuigen zijn van mishandeling van een ouder is ook een vorm van kindermishandeling. Zijn dat genoeg redenen waarmee je het naar jezelf kunt verantwoorden?

Ik vrees dat een man die al eerder gescheiden is en zich blijkbaar al aangepast heeft niet nog veel meer zal veranderen. Ik denk dat dat dwingende en boze gedrag in zijn persoonlijkheid zitten en dat kun je niet zomaar veranderen. Misschien wel voor een deel met therapie maar dan moet hij in therapie willen en dat is een langdurig proces en de uitkomst is niet gegarandeerd. Persoonlijk zou ik daar mijn hoop niet op vestigen, zeker niet met zo een koppig exemplaar. Kan het zijn dat je ook niet wil opgeven omdat je eigenlijk dacht hem te kunnen veranderen? Of ben je bang dat een ander straks wel een leuke relatie met hem krijgt? Voor sommige is dat een reden om niet op te geven al houden ze niet eens meer van de ander. Ze hebben al zoveel geïnvesteerd en willen dat niet weggooien of willen niet dat een ander straks profijt heeft van hun "opvoeding".

Hebben jullie een koop of een huurhuis en kun jij dat alleen betalen? Heb je sociale contacten in de buurt? Mensen die op kunnen passen als jij op onregelmatige tijden werkt? Jij gaat het net als de meeste andere alleenstaande moeders wel redden alleen kost het waarschijnlijk even tijd voor je alles op poten hebt. Wees daar realistisch in, in eerste instantie zal het waarschijnlijk lastiger worden maar het gaat om de lange termijn.
Difficulty is inevitable, drama is a choice.
Hoi Dana,

je titel is:
Denk erover de knoop door te hakken, maar onze kinderen

moet zijn:
Denk erover de knoop door te hakken, voor onze kinderen
Alle reacties Link kopieren
montblanc schreef:
19-10-2017 09:16
Werk je? Kun je jezelf onderhouden?
.
.
Ze werkt 30 uur in de zorg volgens de OP
Niet geschoten is altijd mis
Alle reacties Link kopieren
Je kinderen groeien op een stressvolle en intimiderende thuissituatie mogelijk zelfs een onveilige thuissituatie waar schreeuwen en dreigen de norm is. Je kinderen kunnen niet voor zichzelf beslissen. Helaas zijn zij afhankelijk van hun ouders.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
Alle reacties Link kopieren
Ik eeet niet goed wat ik wil, eil het eigenlijk niet zomaar opgrven, maar ben het ook moe om het eenrichtingsverkeer. En ook ik heb mijn dingen zal ik niet ontkennen dat wordt in elk geval altijd benoemd dat ik ook niet de makkelijkste ben. En van mij ook weinig komt. Ik krijg hem alleen niet tot het punt dat t door zijn gedrag komt.
Relatietherapie en dat wilt hij niet weet ik zeker.
Ik zal eerst moeten sparen inderdaad. Ik ben zelf kind van gescheiden ouders, en weet dat t niet makkelijk is alleenstaande ouder en zeker niet in deze tijd. Ik heb een heel gevoelig kind die niet tegen verandering kan. De gedachten al wat t maar haar zal doen, dan breek ik. Andere school, ander huis, alles anders alleen al voor hun zou ik het volhouden en zal ik ind eerst alles op een rijtje moeten hebben. Stiekem heb ik nog hoop dat t nog goed komt. Maar dat zal niet lukken door weer toe te geven ik doe me zelf er te kort mee. Zijn gewoon de vragen wat me bezig houden, wordt het ook beter, stel ik me niet aan, wordt het niet moeilijker, kom ik er overheen, ga ik instorten noem maar op
Wat ik vooral lees is: hij wil niet praten, hij vraagt laat mij met rust, laat mij met rust, ik haal normaal het onderste uit de kan...

Als iemand niet wil praten, vraagt om rust, dan respecteer je dat beter of je krijgt een uitbarsting van opgekropte woede.

Ik vind dit zo een van die verhalen waar ik graag de andere kant eens zou van horen. Die man is ooit goed genoeg geweest om een kind mee te krijgen. Waarom is hij nu zo?
Je moet het niet volhouden voor je kinderen. Je zou moeten scheiden vanwege de kinderen. Zoals hij tegen ze doet is echt niet goed. Hoe langer je daar bent, hoe meer schade je bij je kinderen aanricht. Kies voor jezelf en je kinderen.
Alle reacties Link kopieren
Ja Hadewijch dat is wat ik ook graag wil weten, die tijd komt niet meer terug ik heb het geprobeerd. Ik heb aangegeven vroeger was je niet zo. We deden alles samen jij was mijn maatje door dik en dun. We hebben er samen aan gewerkt om weer tot dat punt te komen, waarschijnlijk beide niet hard genoeg. Maar er is in die jaren veel gebeurd, waar bij mij een grens is gekomen. Ik heb me afgesloten voor hem en hij voor mij probeer dat maar eens recht te breien
Alle reacties Link kopieren
Dana2007 schreef:
19-10-2017 10:16
En ook ik heb mijn dingen zal ik niet ontkennen dat wordt in elk geval altijd benoemd dat ik ook niet de makkelijkste ben. En van mij ook weinig komt.
Oh, en wie benoemt dat?
Je man telt niet, dat is geen geloofwaardige bron voor zo'n mening
Kom maar met personen die jou echt kennen, en die hem niet kennen.
Disclaimer: All presented text are opinionated and present only a written account of my mental state at that time.
Alle reacties Link kopieren
Dana2007 schreef:
19-10-2017 10:16

Ik zal eerst moeten sparen inderdaad. Ik ben zelf kind van gescheiden ouders, en weet dat t niet makkelijk is alleenstaande ouder en zeker niet in deze tijd. Ik heb een heel gevoelig kind die niet tegen verandering kan. De gedachten al wat t maar haar zal doen, dan breek ik. Andere school, ander huis, alles anders alleen al voor hun zou ik het volhouden en zal ik ind eerst alles op een rijtje moeten hebben.
Zou het voor jou niet haalbaar zijn om in jullie huis te blijven, met de kinderen? Dat scheelt al een stuk in de veranderingen.
Ik wil hier geen tekst (maar een leeg vak kan ik niet opslaan)
jaw schreef:
19-10-2017 10:36
Oh, en wie benoemt dat?
Je man telt niet, dat is geen geloofwaardige bron voor zo'n mening
Kom maar met personen die jou echt kennen, en die hem niet kennen.
Ik denk dat de persoon met wie je al jaren samenwoont je wel het beste kent? Veel mensen gedragen zich anders in het gezelschap van vrienden en familie.
In mijn geval is dat toch zo, mijn vriendinnen en familie hebben geen idee hoe het is om met mij samen te leven.
-jolijn- schreef:
19-10-2017 09:22
ik snap je dilemma geloof ik niet. Je zegt "de knoop doorhakken, maar onze kinderen". Terwijl alles in je verhaal erop wijst dat het moet zijn: "de knoop doorhakken WANT onze kinderen".
Dit. Hak de knoop nou maar door. Maak een plan van aanpak. Kies voor jezelf en je kinderen.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven