Relaties
alle pijlers
Meer mensen met dit soort angst?
donderdag 19 oktober 2017 22:07
Hoi iedereen,
Na het stoppen met 'de date-periode' van 5 maand vraag ik me toch af of er meer mensen zijn met het volgende probleem.
5 maand geleden kwam ik een leuke meid tegen, gezien we beide niet echt op zoek waren naar iets serieus zijn we met elkaar in bed beland. Aangezien we elkaar toch interessant vonden zijn we gaan afspreken. De eerste periode ging het eigenlijk wel prima, voelde eerlijk gezegd niet dat het veel meer ging worden, maar gingen toch door aangezien ze wel werkelijk waar alles heeft wat ik me kan wensen. Zelfde interesses, onwijs lief, leuk en vrolijk karakter, humor, sociaal, intelligent en een plaatje om te zien. Dit was het meisje waar ik van mezelf verliefd op mag worden, wat wil ik nog meer? Na een tijdje gaf ze aan dat ze me wel erg leuk vond. Ik was zelf was hiervan nog niet overtuigd, waarom niet? Ze heeft alles wat kan wensen.
Nu komt het probleem dat ik me over 'ons' erg zenuwachtig ging voelen en kon me dan ook vaak niet ontspannen, zowel als ze er was als dat ze er niet was. Voor mezelf bepaalde ik dan dat ik er misschien beter mee kon stoppen aangezien ik geen verliefde gevoelens had en er niet zeker over was. De keer erop dat ik haar dan zag kreeg ik juist wel verliefde gevoelens en daarop volgde dan altijd dat deze gevoelens na 1-2 dagen verdwenen en weer plaats maakte voor de zenuwen. Deze cirkel heeft zich meerdere malen voor gedaan tot ik heb besloten er mee te stoppen. Als het gevoel dan echt geen stand kan houden heeft het geen zin me steeds rot te voelen, vooral in het begin, toch?
Ik vraag me nu af waardoor ik me zo voelde? Probeer ik haar teveel leuk te vinden, omdat ik denk dat dit het meisje 'moet' zijn? En push ik mezelf hierdoor in een positie waarmee mijn gevoel het niet eens is? Of blijven mijn gevoelens uit doordat ik zenuwachtig ben. Puur op basis van mijn verstand denk ik namelijk dat we een geweldig koppel zouden zijn en baal oprecht dat het niet is gelukt. Mijn vorige relatie is op precies dezelfde wijze gestrand, alleen dan na 6,5 jaar. Steeds zenuwachtig en angstig.. hier was het misschien het geval dat ik uiteindelijk bang was het uit te moeten maken, omdat ik het gevoel had dat te moeten.
Zijn er mensen die dit herkennen, of een idee hebben wat het is? Meerdere mensen zeggen: 'Bindingsangst' en je zou een psycholoog moeten spreken. Aan de ene kant denk ik, ja die zenuwen en dat klote gevoel is niet normaal, aan de andere kant denk ik dat die angsten en het uitblijven van constante verliefde gevoelens ligt aan het feit dat ze het dan misschien (ondanks dat ik wilde) niet is. Ik ben namelijk bang dat ik bij iedereen die zenuwen/angsten krijg. Heb bij 2 andere vrouwen hetzelfde gevoel gehad in mindere mate, waarmee het allebei niets is geworden. Bij 1 hiervan was het kortstondig dat gevoel en daarna erg leuk, maar aangezien we op reis waren elkaar niet meer gezien. De andere paste gewoon niet bij me.
Hopelijk is het een duidelijk verhaal geworden en zijn er mensen die het herkennen..
Na het stoppen met 'de date-periode' van 5 maand vraag ik me toch af of er meer mensen zijn met het volgende probleem.
5 maand geleden kwam ik een leuke meid tegen, gezien we beide niet echt op zoek waren naar iets serieus zijn we met elkaar in bed beland. Aangezien we elkaar toch interessant vonden zijn we gaan afspreken. De eerste periode ging het eigenlijk wel prima, voelde eerlijk gezegd niet dat het veel meer ging worden, maar gingen toch door aangezien ze wel werkelijk waar alles heeft wat ik me kan wensen. Zelfde interesses, onwijs lief, leuk en vrolijk karakter, humor, sociaal, intelligent en een plaatje om te zien. Dit was het meisje waar ik van mezelf verliefd op mag worden, wat wil ik nog meer? Na een tijdje gaf ze aan dat ze me wel erg leuk vond. Ik was zelf was hiervan nog niet overtuigd, waarom niet? Ze heeft alles wat kan wensen.
Nu komt het probleem dat ik me over 'ons' erg zenuwachtig ging voelen en kon me dan ook vaak niet ontspannen, zowel als ze er was als dat ze er niet was. Voor mezelf bepaalde ik dan dat ik er misschien beter mee kon stoppen aangezien ik geen verliefde gevoelens had en er niet zeker over was. De keer erop dat ik haar dan zag kreeg ik juist wel verliefde gevoelens en daarop volgde dan altijd dat deze gevoelens na 1-2 dagen verdwenen en weer plaats maakte voor de zenuwen. Deze cirkel heeft zich meerdere malen voor gedaan tot ik heb besloten er mee te stoppen. Als het gevoel dan echt geen stand kan houden heeft het geen zin me steeds rot te voelen, vooral in het begin, toch?
Ik vraag me nu af waardoor ik me zo voelde? Probeer ik haar teveel leuk te vinden, omdat ik denk dat dit het meisje 'moet' zijn? En push ik mezelf hierdoor in een positie waarmee mijn gevoel het niet eens is? Of blijven mijn gevoelens uit doordat ik zenuwachtig ben. Puur op basis van mijn verstand denk ik namelijk dat we een geweldig koppel zouden zijn en baal oprecht dat het niet is gelukt. Mijn vorige relatie is op precies dezelfde wijze gestrand, alleen dan na 6,5 jaar. Steeds zenuwachtig en angstig.. hier was het misschien het geval dat ik uiteindelijk bang was het uit te moeten maken, omdat ik het gevoel had dat te moeten.
Zijn er mensen die dit herkennen, of een idee hebben wat het is? Meerdere mensen zeggen: 'Bindingsangst' en je zou een psycholoog moeten spreken. Aan de ene kant denk ik, ja die zenuwen en dat klote gevoel is niet normaal, aan de andere kant denk ik dat die angsten en het uitblijven van constante verliefde gevoelens ligt aan het feit dat ze het dan misschien (ondanks dat ik wilde) niet is. Ik ben namelijk bang dat ik bij iedereen die zenuwen/angsten krijg. Heb bij 2 andere vrouwen hetzelfde gevoel gehad in mindere mate, waarmee het allebei niets is geworden. Bij 1 hiervan was het kortstondig dat gevoel en daarna erg leuk, maar aangezien we op reis waren elkaar niet meer gezien. De andere paste gewoon niet bij me.
Hopelijk is het een duidelijk verhaal geworden en zijn er mensen die het herkennen..
donderdag 19 oktober 2017 22:43
Ja het rare is dat ik niet eens het gevoel heb 'niet te willen binden' en dan mijn vrijheid kwijt raar, heb geen enkel idee dat ze me in wat dan ook zou beperken.. Ben ook niet gekwetst in een vorige relatie (die was gewoon fijne gedurende die tijd) alleen het einde, wat echt een verschrikkelijke periode was van de 6,5 jaar durende relatie komt wel terug bij nieuwe vrouwen. Zou graag gewoon relaxed willen kijken hoe het gaat, maar op 1 of andere manier lukt me dat niet en ga ik me zo voelen. Is dan erg verwarrend dat ik soms verliefde gevoelens heb en niet veel later klote ga voelen.
@Pokkewijf: We zijn midden 20.
@Pokkewijf: We zijn midden 20.
vrijdag 20 oktober 2017 07:36
Hoi!
Wat vervelend dat je je zo voelt.
Je vertelt dat die gevoelens eigenlijk in elke relatie die je hebt gehad naar boven kwamen, soms minder sterk, soms behoorlijk sterk maar je zenuwen en die gespannenheid waren er wel altijd.
En soms voelde je je even verliefd om vervolgens weer zenuwen te krijgen.
Je zou denk ik kunnen zeggen dat iets in jou de situatie saboteert. Je wilt je wel verliefd voelen maar iets in je blokkeert.
Ook tijdens je 6.5 jarige relatie heb je veel onbestemde angsten en zenuwen gehad. Zonder duidelijke aanleiding(behalve dan dat jij ergens voelde dat je misschien de relatie uit zou moeten maken.......)
Onder de oppervlakte roert er dus veel in je.
Terwijl ik je verhaal las dacht ik even aan dit: kun je volledig geluk in je leven toelaten? Vind je jezelf genoeg waard om alle geluk te krijgen?
Dat zijn lastige/zware vraagstukken maar het kan zo rete volhardend zijn en allesoverheersend. En daarom belangrijk om bij de lurven te grijpen.
En gezien jouw zin dat je denkt dat je bij iedereen die zenuwen en angsten krijgt bevestigt eigenlijk wel dat iets in jou onafgebroken tegenwerkt. Verder klink je vrij neutraal omtrent issues als binden. Zo te lezen heb je daar niet echt problemen mee maar zit het meer in het niet kunnen toelaten.
Jouw gedachte waarom je zenuwachtig bent en het uitblijven van constante verliefdheid heeft mijn inziens te maken met die sabotage, het niet toe kunnen toelaten van geluk. En dan bedoel ik het niet toe kunnen laten in de diepte. Daar heb je met je dagelijks bewustzijn weinig controle over.
Ik stuur even een link door van een artikel geschreven over zelf-sabotage. Kijk eens wat je ervan vindt. Vaak is de oorsprong van
zelf-sabotage terug te zoeken in familie opstellingen en banden,hoe je hebt gestaan tov van vader en moeder.
Misschien kan therapie in die richting je hulp geven.
https://www.nieuwetijdskind.com/van-fam ... fsabotage/
Hee, veel succes
Wat vervelend dat je je zo voelt.
Je vertelt dat die gevoelens eigenlijk in elke relatie die je hebt gehad naar boven kwamen, soms minder sterk, soms behoorlijk sterk maar je zenuwen en die gespannenheid waren er wel altijd.
En soms voelde je je even verliefd om vervolgens weer zenuwen te krijgen.
Je zou denk ik kunnen zeggen dat iets in jou de situatie saboteert. Je wilt je wel verliefd voelen maar iets in je blokkeert.
Ook tijdens je 6.5 jarige relatie heb je veel onbestemde angsten en zenuwen gehad. Zonder duidelijke aanleiding(behalve dan dat jij ergens voelde dat je misschien de relatie uit zou moeten maken.......)
Onder de oppervlakte roert er dus veel in je.
Terwijl ik je verhaal las dacht ik even aan dit: kun je volledig geluk in je leven toelaten? Vind je jezelf genoeg waard om alle geluk te krijgen?
Dat zijn lastige/zware vraagstukken maar het kan zo rete volhardend zijn en allesoverheersend. En daarom belangrijk om bij de lurven te grijpen.
En gezien jouw zin dat je denkt dat je bij iedereen die zenuwen en angsten krijgt bevestigt eigenlijk wel dat iets in jou onafgebroken tegenwerkt. Verder klink je vrij neutraal omtrent issues als binden. Zo te lezen heb je daar niet echt problemen mee maar zit het meer in het niet kunnen toelaten.
Jouw gedachte waarom je zenuwachtig bent en het uitblijven van constante verliefdheid heeft mijn inziens te maken met die sabotage, het niet toe kunnen toelaten van geluk. En dan bedoel ik het niet toe kunnen laten in de diepte. Daar heb je met je dagelijks bewustzijn weinig controle over.
Ik stuur even een link door van een artikel geschreven over zelf-sabotage. Kijk eens wat je ervan vindt. Vaak is de oorsprong van
zelf-sabotage terug te zoeken in familie opstellingen en banden,hoe je hebt gestaan tov van vader en moeder.
Misschien kan therapie in die richting je hulp geven.
https://www.nieuwetijdskind.com/van-fam ... fsabotage/
Hee, veel succes
vrijdag 20 oktober 2017 08:19
vrijdag 20 oktober 2017 11:51
Bedankt voor jullie reacties!
@Verbinder: Ik geloof niet dat ik een probleem heb mezelf geluk te gunnen. Voel me (op dat zenuwachtige na) normaal gesproken gewoon gelukkig. Wat betreft de lange relatie heb ik die spanningen en angsten alleen aan het eind gehad. Achteraf denk ik dat het toen kwam aangezien we jong (17) bij elkaar kwamen en ik het 'jong' zijn over zou slaan. Moest nog van alles doen en ontdekken. Maar wellicht heb je gelijk, ik zal er later in ieder geval eens in lezen!
@ De anderen: Jullie hebben waarschijnlijk gelijk.. Aangezien ik wel zag hoe goed ze bij mij zou passen (rationeel gezien), maar het niet voelde bleef ik het proberen. Misschien dat ik mezelf dan pushte? Blijf het dan wel raar vinden dat ik me er zo zenuwachtig en angstig onder ga voelen, is het een soort 'afweersysteem' of spoor ik gewoon niet helemaal op dat vlak?
3 vrouwen waarmee ik het langer heb 'geprobeerd' op de andere dates na, valt inderdaad wel mee. Ben ook niet eens echt op zoek, maar mijn probleem heb ik nog niet eerder bij anderen gehoord..
@Verbinder: Ik geloof niet dat ik een probleem heb mezelf geluk te gunnen. Voel me (op dat zenuwachtige na) normaal gesproken gewoon gelukkig. Wat betreft de lange relatie heb ik die spanningen en angsten alleen aan het eind gehad. Achteraf denk ik dat het toen kwam aangezien we jong (17) bij elkaar kwamen en ik het 'jong' zijn over zou slaan. Moest nog van alles doen en ontdekken. Maar wellicht heb je gelijk, ik zal er later in ieder geval eens in lezen!
@ De anderen: Jullie hebben waarschijnlijk gelijk.. Aangezien ik wel zag hoe goed ze bij mij zou passen (rationeel gezien), maar het niet voelde bleef ik het proberen. Misschien dat ik mezelf dan pushte? Blijf het dan wel raar vinden dat ik me er zo zenuwachtig en angstig onder ga voelen, is het een soort 'afweersysteem' of spoor ik gewoon niet helemaal op dat vlak?
3 vrouwen waarmee ik het langer heb 'geprobeerd' op de andere dates na, valt inderdaad wel mee. Ben ook niet eens echt op zoek, maar mijn probleem heb ik nog niet eerder bij anderen gehoord..
vrijdag 20 oktober 2017 12:03
Bij bindingsangst niet. Dan ga je, ongeacht hoe verliefd je bent, de relatie en je gevoelens saboteren. Nog sterker : Hoe dichterbij je hart de ander komt, hoe meer afstand je gaat inbouwen.
zaterdag 21 oktober 2017 15:51
@Fluttershy: Ja zoiets gebeurt er ook, alleen weet ik dus niet of het dan bindingsangst is of dat ik haar niet leuk genoeg vindt (ondanks dat ik verliefde momenten heb gekend tijdens het daten). Heb wel vaak gedacht dat ik haar niet leuk genoeg vindt aangezien ik bij andere dates sneller het gevoel had iemand leuk te vinden en sneller een klik mee te hebben. Mijn verstand wilde (en wil) het wel graag en mijn gevoel bleef soms wat achter, maar ik dacht wellicht komt dat nog. Na een wat langere tijd begon ik haar leuker te vinden en toen kwamen de angsten/zenuwen ook op de momenten dat ik dacht haar toch niet leuk genoeg te vinden.
Toen ik op reis een meid leerde kennen had ik hetzelfde zenuwachtige gevoel ook, maar dat verdween vrij snel. Ik denk dat ik haar leuker vond, of is het omdat ik wist dat het over ging en dus alles de vrije beloop kon laten? Ondanks dat ik haar vanaf moment 1 leuker vond.
@Verbinder: Op zich denk ik niet dat mijn blik op een relatie verkeerd is, heb tenslotte een relatie gehad van 6,5 jaar die ik erop terug kijkend nog steeds als goed beschouwde zonder die zenuwen.
@appelientjex: Was het maar zo... helaas zijn het zenuwen/angsten waardoor je je echt niet goed voelt.
@Lievekleine: Erg benieuwd naar jouw verhaal/ervaringen, of je dit vaker hebt gehad en of het bij jou veranderd toen je 'de ware' tegen kwam als dat het geval is (zoals sommigen zeggen)?
@beetjegek: Vraag me wel eens af of ik echt heel erg verliefd ben geweest ooit, maar weet wel wanneer ik iemand echt heel leuk vind. Dit had ik bij haar minder (snel?) Dus in dat opzicht denk ik ook, ik vond haar niet leuk genoeg, maar waarom word ik zo panisch? Heb de verliefde momenten wel gekend, maar die maakte vaak snel weer plaats voor zenuwen..
Toen ik op reis een meid leerde kennen had ik hetzelfde zenuwachtige gevoel ook, maar dat verdween vrij snel. Ik denk dat ik haar leuker vond, of is het omdat ik wist dat het over ging en dus alles de vrije beloop kon laten? Ondanks dat ik haar vanaf moment 1 leuker vond.
@Verbinder: Op zich denk ik niet dat mijn blik op een relatie verkeerd is, heb tenslotte een relatie gehad van 6,5 jaar die ik erop terug kijkend nog steeds als goed beschouwde zonder die zenuwen.
@appelientjex: Was het maar zo... helaas zijn het zenuwen/angsten waardoor je je echt niet goed voelt.
@Lievekleine: Erg benieuwd naar jouw verhaal/ervaringen, of je dit vaker hebt gehad en of het bij jou veranderd toen je 'de ware' tegen kwam als dat het geval is (zoals sommigen zeggen)?
@beetjegek: Vraag me wel eens af of ik echt heel erg verliefd ben geweest ooit, maar weet wel wanneer ik iemand echt heel leuk vind. Dit had ik bij haar minder (snel?) Dus in dat opzicht denk ik ook, ik vond haar niet leuk genoeg, maar waarom word ik zo panisch? Heb de verliefde momenten wel gekend, maar die maakte vaak snel weer plaats voor zenuwen..
zondag 22 oktober 2017 07:12
Ik herken het in die zin dat ik ook rationeel bij iemand kan denken: die is leuk, lief, grappig, alles... daar kan ik wel verliefd op worden. En dat gebeurt dan nooit, waardoor ik me kut ga voelen en mijn gevoel heel overheersend wordt, en die is dan niet goed. Weet niet goed hoe ik het uit moet leggen maar ik voel me vaker slecht na dates dan goed.
Heb een hele tijd heeel graag een relatie gewild, ben veel gaan daten, maar had er altijd een kater van. Toen gestopt met daten met alles en iedereen en beseft dat ik geen relatie hóef te hebben; het is goed zo. En toen kwam er ineens veel meer ruimte. De druk is eraf voor m'n gevoel. Nu heb ik laatst weer een date gehad en ik voel me nog niet slecht
Het hele zenuwachtige gevoel herken ik overigens ook, maar dan in positieve zin: dan ben ik dus wel verliefd. Het voelt dan ergens ook niet fijn want gespannen, onzeker etc, maar dan wil ik wel heel graag bij diegene zijn enz.
Heb een hele tijd heeel graag een relatie gewild, ben veel gaan daten, maar had er altijd een kater van. Toen gestopt met daten met alles en iedereen en beseft dat ik geen relatie hóef te hebben; het is goed zo. En toen kwam er ineens veel meer ruimte. De druk is eraf voor m'n gevoel. Nu heb ik laatst weer een date gehad en ik voel me nog niet slecht
Het hele zenuwachtige gevoel herken ik overigens ook, maar dan in positieve zin: dan ben ik dus wel verliefd. Het voelt dan ergens ook niet fijn want gespannen, onzeker etc, maar dan wil ik wel heel graag bij diegene zijn enz.
zondag 22 oktober 2017 07:15
zondag 22 oktober 2017 07:39
Volgens mij analyseer je te veel. Veel te veel. Laat dat los. Je moet niet van te voren willen bedenken of het “iets” gaat worden of niet. Of “iets” een relatie wordt of niet. Je komt iemand tegen en het klikt of het klikt niet. En soms moeten relaties groeien, maar dat merk je toch vanzelf? Als je het leuk vindt om weer samen wat af te spreken, dan doe je dat. Zo simpel kan het zijn.
zondag 22 oktober 2017 08:29
Ik denk graag even met je mee.
In je verhaal kom je een beetje non-chalant over. Heb je wel eens van andere mensen gehoord dat ze je non-chalant vinden?
Heb je wel eens erg uitbundige emoties gevoeld? Zoals gigantisch blij of zeeeer teleurgesteld ofzoiets?
En hoe is je eigenwaarde? Hoe voel je je over jezelf? Ben je trots of voel je je ' gewoon'?
Ik ben benieuwd.
In je verhaal kom je een beetje non-chalant over. Heb je wel eens van andere mensen gehoord dat ze je non-chalant vinden?
Heb je wel eens erg uitbundige emoties gevoeld? Zoals gigantisch blij of zeeeer teleurgesteld ofzoiets?
En hoe is je eigenwaarde? Hoe voel je je over jezelf? Ben je trots of voel je je ' gewoon'?
Ik ben benieuwd.
maandag 23 oktober 2017 22:09
@Lievekleine: Zoals jij het beschrijft inderdaad! Maar dan lijkt het inderdaad ook dat we meer naar het gevoel moeten luisteren en minder rationeel.. Enige verschil is dat ik me na (vooral) eerste dates eigenlijk vaak juist erg goed voel, of ik nu meteen weet of het wat wordt met iemand of niet, dan heb ik tenminste een gezellig avond gehad:). Goed dat je nu een date hebt gehad waarbij het beter gaat in ieder geval!
@Vivamien: Klopt, dat besef ik me ook, misschien moet ik dat dan als teken zien dat het het toch niet voldoende is ondanks dat ik dat graag wil.
@ Verbinder: Haha, nou nonchalant ben ik zeker niet. Kan uiteraard wel mijn schouders ophalen over dingen. Misschien dat ik nu zo overkom, maar dat is dan meer omdat ik me er niet meer druk over wil maken aangezien het toch niets wordt.
@Fee: Het staat ook in de eerste zin van de OP dat we ermee gestopt zijn..
@Vivamien: Klopt, dat besef ik me ook, misschien moet ik dat dan als teken zien dat het het toch niet voldoende is ondanks dat ik dat graag wil.
@ Verbinder: Haha, nou nonchalant ben ik zeker niet. Kan uiteraard wel mijn schouders ophalen over dingen. Misschien dat ik nu zo overkom, maar dat is dan meer omdat ik me er niet meer druk over wil maken aangezien het toch niets wordt.
@Fee: Het staat ook in de eerste zin van de OP dat we ermee gestopt zijn
..
