Relaties
alle pijlers
Mijn man is weer verliefd op zijn ex
zondag 10 december 2017 14:49
Mijn man en ik kennen elkaar al ruim twintig jaar. Hij vertelde mij al snel over zijn eerste liefde, met wie hij enkele jaren een relatie heeft gehad. Zij heeft de relatie toen verbroken, omdat ze als au pair naar het buitenland wilde. Hij wilde dat toen niet, waardoor zij zich beknot voelde in haar vrijheid en waarop ze de relatie verbrak.
Ik wist wel dat hij altijd een soort van zwak voor haar is blijven houden. Daar is hij eerlijk over geweest. Maar ze bleef buiten beeld. Ik weet dat hij haar wel eens (of meer keren?) heeft geprobeerd te googelen, maar zonder resultaat. Ze leek in het niets te zijn opgelost. Ze heeft dus nooit een probleem gevormd.
Maar nu - alweer ruim een jaar geleden nu - heeft ze hem vanuit het niets gemaild, na zo'n 25 jaar dus, met de vraag om af te spreken en dingen uit te spreken.
Ik zag het direct aan zijn reactie, nadat hij met haar had afgesproken. Hoe hij straalde, hoe hij haar naam uitsprak.
Ze wilden elkaar opnieuw zien, onder het mom van herinneringen ophalen.
Toen hij na die tweede keer terugkwam, gaf hij het toe: hij is verliefd op haar. En zij op hem. In eerste instantie heb ik het tegen kunnen houden dat ze opnieuw met elkaar zouden afspreken. Maar ik wil zijn geluk ook niet in de weg staan. Ik heb hen de ruimte willen geven om het uit te zoeken met elkaar.
Dus spraken ze geregeld met elkaar af. Elke keer kwam hij nog stralender thuis.
Ik heb haar nummer weten te achterhalen en heb haar kunnen overhalen tot het maken van een afspraak. Ik wilde er een gezicht bij kunnen plaatsen. Ze heeft me gezegd verdrietig te zijn over hoe het allemaal gelopen is. Ze heeft toen gezegd dat ze vriendschappelijk met hem om wil gaan. Maar daar is inmiddels allang geen sprake meer van.
Hij heeft gezegd dat hij niet met haar vrijt, maar wel met haar "knuffelt". Ik heb om de definitie van "knuffelen" gevraagd en heb te horen gekregen: "elkaar vasthouden" en "zoenen op de mond", geen tongzoen.
Dit doet mij echter al genoeg pijn. Ik voel me op de tweede plaats staan. Ik heb gezegd dat hij moet kiezen. Maar hij wil niet kiezen. Hij wil mij niet kwijt. Hij zegt dat hij van allebei houdt. Hij wil haar erbij in ons leven, ook al weet hij niet goed hoe. Hij wil haar niet opnieuw kwijtraken, dat weet hij wel.
Voor alle duidelijkheid: mijn man is niet het type vreemdgaander. Ik heb hem nog nooit erop kunnen betrappen zelfs maar naar een andere vrouw te kijken. Hij heeft zich altijd op mij gericht, mij alle aandacht gegeven. Tot dus zo'n jaar geleden...mijn hele wereld staat op zijn kop kan ik wel zeggen.
Inmiddels is het drie maanden geleden dat ze elkaar voor het laatst hebben gezien. Dat komt omdat ik min of meer dwars ben gaan liggen. Maar ze appen nog wel regelmatig met elkaar en bellen af en toe. Hij wil haar weer zien en zegt dat hij haar mist. Hij ziet hoe verdrietig ik ben, depressief zelfs. Hij vindt dat ook moeilijk. Hij zelf noemt het geen vreemdgaan wat hij doet, hij noemt het het recht om van haar te mogen houden en haar te mogen zien. Maar omdat hij rekening met mij wil houden, probeert hij toestemming van mij te krijgen.
Kortom, we zitten vast.
Ik heb van alles geprobeerd: een gesprek met alle drie om te praten over hoe nu verder. Maar zij wil niet meer, zegt dat ze alles al heeft gezegd.
Ik heb er alleen met mijn beste vriendin en zus over gesproken. Die zeggen allebei hetzelfde, nu het zo lang duurt: gooi hem het huis uit. Alsof dat zo makkelijk is. Bovendien blijft hij mij zeggen dat hij mij niet kwijt wil...En ja, ik hou ook nog steeds van hem.
Oh ja, we hebben twee kinderen en ik heb al heel lang geen betaalde baan gehad, daardoor ben ik financieel erg afhankelijk van hem. Ik had natuurlijk nooit kunnen denken dat dit zou gebeuren.
Wie kan mij advies geven of wie heeft soortgelijke ervaringen en hoe is dat verder verlopen?
Ik wist wel dat hij altijd een soort van zwak voor haar is blijven houden. Daar is hij eerlijk over geweest. Maar ze bleef buiten beeld. Ik weet dat hij haar wel eens (of meer keren?) heeft geprobeerd te googelen, maar zonder resultaat. Ze leek in het niets te zijn opgelost. Ze heeft dus nooit een probleem gevormd.
Maar nu - alweer ruim een jaar geleden nu - heeft ze hem vanuit het niets gemaild, na zo'n 25 jaar dus, met de vraag om af te spreken en dingen uit te spreken.
Ik zag het direct aan zijn reactie, nadat hij met haar had afgesproken. Hoe hij straalde, hoe hij haar naam uitsprak.
Ze wilden elkaar opnieuw zien, onder het mom van herinneringen ophalen.
Toen hij na die tweede keer terugkwam, gaf hij het toe: hij is verliefd op haar. En zij op hem. In eerste instantie heb ik het tegen kunnen houden dat ze opnieuw met elkaar zouden afspreken. Maar ik wil zijn geluk ook niet in de weg staan. Ik heb hen de ruimte willen geven om het uit te zoeken met elkaar.
Dus spraken ze geregeld met elkaar af. Elke keer kwam hij nog stralender thuis.
Ik heb haar nummer weten te achterhalen en heb haar kunnen overhalen tot het maken van een afspraak. Ik wilde er een gezicht bij kunnen plaatsen. Ze heeft me gezegd verdrietig te zijn over hoe het allemaal gelopen is. Ze heeft toen gezegd dat ze vriendschappelijk met hem om wil gaan. Maar daar is inmiddels allang geen sprake meer van.
Hij heeft gezegd dat hij niet met haar vrijt, maar wel met haar "knuffelt". Ik heb om de definitie van "knuffelen" gevraagd en heb te horen gekregen: "elkaar vasthouden" en "zoenen op de mond", geen tongzoen.
Dit doet mij echter al genoeg pijn. Ik voel me op de tweede plaats staan. Ik heb gezegd dat hij moet kiezen. Maar hij wil niet kiezen. Hij wil mij niet kwijt. Hij zegt dat hij van allebei houdt. Hij wil haar erbij in ons leven, ook al weet hij niet goed hoe. Hij wil haar niet opnieuw kwijtraken, dat weet hij wel.
Voor alle duidelijkheid: mijn man is niet het type vreemdgaander. Ik heb hem nog nooit erop kunnen betrappen zelfs maar naar een andere vrouw te kijken. Hij heeft zich altijd op mij gericht, mij alle aandacht gegeven. Tot dus zo'n jaar geleden...mijn hele wereld staat op zijn kop kan ik wel zeggen.
Inmiddels is het drie maanden geleden dat ze elkaar voor het laatst hebben gezien. Dat komt omdat ik min of meer dwars ben gaan liggen. Maar ze appen nog wel regelmatig met elkaar en bellen af en toe. Hij wil haar weer zien en zegt dat hij haar mist. Hij ziet hoe verdrietig ik ben, depressief zelfs. Hij vindt dat ook moeilijk. Hij zelf noemt het geen vreemdgaan wat hij doet, hij noemt het het recht om van haar te mogen houden en haar te mogen zien. Maar omdat hij rekening met mij wil houden, probeert hij toestemming van mij te krijgen.
Kortom, we zitten vast.
Ik heb van alles geprobeerd: een gesprek met alle drie om te praten over hoe nu verder. Maar zij wil niet meer, zegt dat ze alles al heeft gezegd.
Ik heb er alleen met mijn beste vriendin en zus over gesproken. Die zeggen allebei hetzelfde, nu het zo lang duurt: gooi hem het huis uit. Alsof dat zo makkelijk is. Bovendien blijft hij mij zeggen dat hij mij niet kwijt wil...En ja, ik hou ook nog steeds van hem.
Oh ja, we hebben twee kinderen en ik heb al heel lang geen betaalde baan gehad, daardoor ben ik financieel erg afhankelijk van hem. Ik had natuurlijk nooit kunnen denken dat dit zou gebeuren.
Wie kan mij advies geven of wie heeft soortgelijke ervaringen en hoe is dat verder verlopen?
zondag 10 december 2017 15:00
Ik heb zo lang gehoopt dat het een bevlieging zou zijn. Of dat hij erachter zou komen wat haar slechte eigenschappen zijn. Maar ja, ze houden het bij romantische ontmoetingen, dus allemaal positief.
Maar hoe neem ik ooit die stap als ik zelf nog zoveel van hem hou? En ook niet echt zonder hem kan dus?
Maar hoe neem ik ooit die stap als ik zelf nog zoveel van hem hou? En ook niet echt zonder hem kan dus?
zondag 10 december 2017 15:02
In mijn familie hebben we ook zoiets gehad. Ook met jouw aanpak. Het enige wat heeft geholpen is dat de niet vreemdgaande partner eisen is gaan stellen. Geen sexting of geflirt online, geen gelellebel of gelebber....en wanneer het niet vriendschappelijk kan dan maar helemaal geen contact meer voorlopig. Het is tijd om je man te herinneren aan waar het huwelijk voor staat en dat je overweegt om ook je eigen weg te gaan indien hij dit op deze manier in stand houdt.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
zondag 10 december 2017 15:03
Ik zou dit echt niet trekken hoor en ook niet accepteren. Hij kiest of anders zou ik zelf de beslissing maken en hem de deur wijzen. Gaat hij maar bij haar zitten verzinnen wat of wie hij nou eigenlijk wil (bij wijze van spreken dan want dat ‘knuffelen’ zou voor mij wel degelijk voelen als vreemdgaan ook al komt er dan geen seks aan te pas. Wat ik eigenlijk ook al niet echt zou geloven dus bij mij zou hij allang exit geweest zijn). Allebei is nou eenmaal geen optie, althans voor mij dan.
zondag 10 december 2017 15:06
Hij kan duidelijk niet kiezen. Je hebt hem de ruimte gegeven om zijn gevoel te onderzoeken, wat ik heel ruimhartig van je vind. Dat hij nu als een puber achter zijn hormonen aanholt is een stuk minder volwassen van hem.
Ik denk dat je een grens moet stellen. Of hij breekt het compleet af met haar, of hij kiest voor haar, zonder jou in zijn leven. Als hij na een jaar tijd nog steeds niet weet wat hij wil, gaat hij ook niet kiezen. Tenzij iemand voor hem de keuze maakt.
Ik denk dat je een grens moet stellen. Of hij breekt het compleet af met haar, of hij kiest voor haar, zonder jou in zijn leven. Als hij na een jaar tijd nog steeds niet weet wat hij wil, gaat hij ook niet kiezen. Tenzij iemand voor hem de keuze maakt.
zondag 10 december 2017 15:10
Ik heb wel eens gelezen dat juist een 'verboden' liefde allerlei hartstochten aanwakkert die maar heel moeilijk zijn uit te blussen.
En met haar heeft/had hij alleen maar leuke afspraakjes, en niet al het andere erbij, zoals de vuilnis naar buiten brengen bij wijze van spreken.
Wat voor iemand is zij verder? Heeft zij wel een onafhankelijk leven? Als ze alleen is zal ze in elk geval haar eigen geld verdienen.
Eigenlijk begrijp ik het stuk over niet werken vanwege de kinderen niet zo goed, dat is tegenwoordig toch niet meer nodig? Als ik jou was zou ik ook maar eens gaan rondkijken naar een baan of bijscholing/opleiding. Ongeacht hoe het afloopt lijkt het me voor jezelf toch ook prettiger om financieel onafhankelijk te zijn. Je kunt nu bijna geen kant op, want het alternatief zonder man is dat je de bijstand in gaat.
Zou het kunnen zijn dat jouw man het ook als benauwend ervaart dat jij financieel afhankelijk van hem bent? Dat is misschien ook de reden dat hij niet wil scheiden maar haar wel 'erbij' wil hebben.
Wat mij betreft mocht hij het lekker uitzoeken met haar.
En met haar heeft/had hij alleen maar leuke afspraakjes, en niet al het andere erbij, zoals de vuilnis naar buiten brengen bij wijze van spreken.
Wat voor iemand is zij verder? Heeft zij wel een onafhankelijk leven? Als ze alleen is zal ze in elk geval haar eigen geld verdienen.
Eigenlijk begrijp ik het stuk over niet werken vanwege de kinderen niet zo goed, dat is tegenwoordig toch niet meer nodig? Als ik jou was zou ik ook maar eens gaan rondkijken naar een baan of bijscholing/opleiding. Ongeacht hoe het afloopt lijkt het me voor jezelf toch ook prettiger om financieel onafhankelijk te zijn. Je kunt nu bijna geen kant op, want het alternatief zonder man is dat je de bijstand in gaat.
Zou het kunnen zijn dat jouw man het ook als benauwend ervaart dat jij financieel afhankelijk van hem bent? Dat is misschien ook de reden dat hij niet wil scheiden maar haar wel 'erbij' wil hebben.
Wat mij betreft mocht hij het lekker uitzoeken met haar.
zondag 10 december 2017 15:14
Je bent nu een jaar aan het aanmodderen met deze situatie. Wellicht kun je het nog een jaar geven als je dat nog trekt en hem duidelijk maken dat je dit niet accepteert en dat je wilt dat hij alle contact verbreekt en met jou verder gaat.
Dan kun je in dat jaar aan de slag met financieel onafhankelijk worden, dan ziet hij ook dat je het serieus meent en voor jezelf een 'backup' plan aan het maken bent. Als hij jou echt niet kwijt wil zal hij er voor willen vechten.
Dan kun je in dat jaar aan de slag met financieel onafhankelijk worden, dan ziet hij ook dat je het serieus meent en voor jezelf een 'backup' plan aan het maken bent. Als hij jou echt niet kwijt wil zal hij er voor willen vechten.
zondag 10 december 2017 15:14
Dit dus.
Ik snap nooit waarom men wacht tot een ander kiest.
Alsof je zelf geen mogelijkheid hebt om te kiezen.
Dit is zo zenuwslopend, bijna vernietigd.
Ik zeg niet dat het makkelijk is hoor. Dat hoor je mij niet zeggen maar je hebt wél een mogelijkheid.
Je kan bijvoorbeeld een baan gaan zoeken?
Dikke
zondag 10 december 2017 15:15
Ja, het is inderdaad zijn ex. Hij heeft toen haar naam genoemd en zij is het.
Ja, na 25 jaar inderdaad, niet te geloven.
Inderdaad, ik heb verkeerde keuzes in mijn leven gemaakt. Ik heb nogal lang over mijn schoolcarrière gedaan, heb zelfs gestudeerd, maar dat is een studie met achteraf weinig baankansen geweest, die ik ook nog eens niet af heb gemaakt. Heb een tijdje administratief werk gedaan, wat ook niet bij me paste. En kort daarop kreeg ik mijn eerste kind...
En nu weet ik werkelijk niet wat ik zou moeten doen op de arbeidsmarkt. Ik voel me er ook nog eens veel te labiel voor... geen goed uitgangspunt.
Ja, na 25 jaar inderdaad, niet te geloven.
Inderdaad, ik heb verkeerde keuzes in mijn leven gemaakt. Ik heb nogal lang over mijn schoolcarrière gedaan, heb zelfs gestudeerd, maar dat is een studie met achteraf weinig baankansen geweest, die ik ook nog eens niet af heb gemaakt. Heb een tijdje administratief werk gedaan, wat ook niet bij me paste. En kort daarop kreeg ik mijn eerste kind...
En nu weet ik werkelijk niet wat ik zou moeten doen op de arbeidsmarkt. Ik voel me er ook nog eens veel te labiel voor... geen goed uitgangspunt.
