Relaties
alle pijlers
Geen kinderwens, toch kind?
zondag 31 december 2017 11:18
Helaas zit ik (34) met een heel groot dilemma. Ik hoop hier steun te vinden om hier een weg in te vinden.
Mijn man (38) (11 jaar samen, 4 jaar getrouwd) wil kinderen, het liefst twee. Hij is altijd duidelijk geweest dat hij wel kinderen wil. Nu hebben we er vanmorgen een gesprek over gehad en kunnen we dit verschil in voorkeuren niet langer negeren. Voor hem is geen kinderen geen optie en dat snap ik. Ik overweeg om toch voor kinderen te gaan (proberen, ik weet dat het niet altijd lukt) omdat ik hem niet kwijt wil.
Ik heb nooit een kinderwens gehad. Ik heb gehoopt dat ik die wel zou krijgen. Dat is helaas niet het geval. Ik heb soms het gevoel dat er iets mis is met me omdat ik dus niet die natuurlijke drang naar een kind heb.
Ik heb niks met kinderen. Als er kinderen zijn (neefjes, nichtjes) dan toon ik altijd sociaal gewenst gedrag en dus lach ik om ze en speel ik met ze. Op de een of andere manier vinden mijn nichtjes en neefjes mij altijd de leukste en willen tot vervelens toe met mij spelen. Ik kan dus denk ik wel een leuke moeder zijn, maar wellicht gaat dit ten koste van mezelf, want ik zie het echt niet zitten om urenlang verstoppertje te doen bijvoorbeeld.
Helaas spreekt een eigen kind mij op alle vlakken niet aan. Ik zie de zwangerschap niet zitten. Wat als ik 9 maanden een draak en ziek ben? En dan heb ik het nog niet eens over de bevalling en de risico's die dat met zich meebrengt. Bovendien lijkt het me helemaal niks om een mini persoon in me te hebben. Klinkt misschien gek, maar zo zie ik het. Daarnaast heb ik ook helemaal geen zin in luiers verschonen. Zo smerig lijkt me dat.
Maar bovenal heb ik in mijn hoofd dat mijn leven over is als ik een kind heb. Mijn carriere staat nog in de kinderschoenen. Ik werk in een sector waar banen dungezaaid zijn en je dus behoorlijk moet inzetten om uberhaupt een kans te maken. Ik reis veel en ben vaker wel dan niet in het buitenland. Ik vind dit leuk.
Ik zou me wel kunnen voorstellen dat ik meer naar een kind neig als mijn werksituatie wat stabieler zou zijn, als ik in ieder gevalmijn droombaan zou hebben. Ik kan me ook voorstellen dat als het kind er eenmaal is, dat ik het toch leuk vind. Want ik zie ook wel dat er leuke kanten aan het hebben van een kind zitten.
Wie heeft er eerder met dit bijltje gehakt? Wie o wie sleept me door dit dilemma heen? Alle hulp is welkom, want ik kan er met niemand over praten.
Mijn man (38) (11 jaar samen, 4 jaar getrouwd) wil kinderen, het liefst twee. Hij is altijd duidelijk geweest dat hij wel kinderen wil. Nu hebben we er vanmorgen een gesprek over gehad en kunnen we dit verschil in voorkeuren niet langer negeren. Voor hem is geen kinderen geen optie en dat snap ik. Ik overweeg om toch voor kinderen te gaan (proberen, ik weet dat het niet altijd lukt) omdat ik hem niet kwijt wil.
Ik heb nooit een kinderwens gehad. Ik heb gehoopt dat ik die wel zou krijgen. Dat is helaas niet het geval. Ik heb soms het gevoel dat er iets mis is met me omdat ik dus niet die natuurlijke drang naar een kind heb.
Ik heb niks met kinderen. Als er kinderen zijn (neefjes, nichtjes) dan toon ik altijd sociaal gewenst gedrag en dus lach ik om ze en speel ik met ze. Op de een of andere manier vinden mijn nichtjes en neefjes mij altijd de leukste en willen tot vervelens toe met mij spelen. Ik kan dus denk ik wel een leuke moeder zijn, maar wellicht gaat dit ten koste van mezelf, want ik zie het echt niet zitten om urenlang verstoppertje te doen bijvoorbeeld.
Helaas spreekt een eigen kind mij op alle vlakken niet aan. Ik zie de zwangerschap niet zitten. Wat als ik 9 maanden een draak en ziek ben? En dan heb ik het nog niet eens over de bevalling en de risico's die dat met zich meebrengt. Bovendien lijkt het me helemaal niks om een mini persoon in me te hebben. Klinkt misschien gek, maar zo zie ik het. Daarnaast heb ik ook helemaal geen zin in luiers verschonen. Zo smerig lijkt me dat.
Maar bovenal heb ik in mijn hoofd dat mijn leven over is als ik een kind heb. Mijn carriere staat nog in de kinderschoenen. Ik werk in een sector waar banen dungezaaid zijn en je dus behoorlijk moet inzetten om uberhaupt een kans te maken. Ik reis veel en ben vaker wel dan niet in het buitenland. Ik vind dit leuk.
Ik zou me wel kunnen voorstellen dat ik meer naar een kind neig als mijn werksituatie wat stabieler zou zijn, als ik in ieder gevalmijn droombaan zou hebben. Ik kan me ook voorstellen dat als het kind er eenmaal is, dat ik het toch leuk vind. Want ik zie ook wel dat er leuke kanten aan het hebben van een kind zitten.
Wie heeft er eerder met dit bijltje gehakt? Wie o wie sleept me door dit dilemma heen? Alle hulp is welkom, want ik kan er met niemand over praten.
zondag 31 december 2017 11:22
En wat is zijn reactie daarop?
Jullie zijn al zo lang samen. Iemand zal moeten buigen of breken.
zondag 31 december 2017 11:24
Dat weet ik. Dat doet pijn. Hij kan zijn kinderwens niet opgeven. Ik zal moeten beslissen wel of geen kinderen. Indien geen kinderen dan is het einde relatie.Ana_Isabel2 schreef: ↑31-12-2017 11:22En wat is zijn reactie daarop?
Jullie zijn al zo lang samen. Iemand zal moeten buigen of breken.
zondag 31 december 2017 11:25
Het is overduidelijk naar aanleiding van je vele tegenargumenten dat een kind niet bij je past. Ik zou dus ook als ik jou was niet toch voor een kind gaan om je man te behouden. Daar is uiteindelijk iedereen de dupe van zoals ik jouw stellige overtuigingen lees om kinderloos te blijven. Echt niet doen wanneer je er geen 100 of eigenlijk 200% achterstaat.
zondag 31 december 2017 11:25
Dat besef ik erg goed. En wat als er iets is met het kind, een etiketje of als het chronisch ziek blijkt te zijn of wordt. Pfff. Heb jij kinderen?
zondag 31 december 2017 11:26
zondag 31 december 2017 11:26
Er is geen compromis mogelijk. Laat je steriliseren als je geen kind wil. Je kunt beter een man kwijt raken dan je leven. Kindvrij willen blijven heeft evenveel recht als een kind willen. Het is jouw lichaam en jouw leven wat je op 't spel zet en de kans dat je relatie hierop misloopt is sowieso groot, want jij gaat dat kind niet trekken en ook niet dat jullie gezamenlijk leven om dat kind draait. Of, wat ook nog kan gebeuren, is dat de man van jou verwacht dat jij alles omtrent het kind regelt qua voeden, verschonen, wegbrengen/halen etc.
zondag 31 december 2017 11:27
Ja daar hebben we het over gehad. Hij zou zeker huisvader willen worden. Tot voor kort was ik sowieso degene die het geld verdiende. Dat was altijd een prima constructie voor ons.
zondag 31 december 2017 11:27
En wat als er kinderen komen en jullie na een paar jaar alsnog uit elkaar gaan? Zie je jezelf in een situatie van co-ouderschap?
Aan kinderen beginnen voor iemand anders lijkt me nooit een goed idee. Ook omdat je dan nog geen garantie hebt dat de relatie wel standhoudt, maar je dan wel met kinderen zit 'opgescheept' (waar je dan wel zelf voor hebt gekozen natuurlijk).
Aan kinderen beginnen voor iemand anders lijkt me nooit een goed idee. Ook omdat je dan nog geen garantie hebt dat de relatie wel standhoudt, maar je dan wel met kinderen zit 'opgescheept' (waar je dan wel zelf voor hebt gekozen natuurlijk).
zondag 31 december 2017 11:27
Laat je niet dwingen, beter einde relatie dan moeder zijn van een kleine baby die weet dat hij niet echt door zijn moeder gewenst was. Daar worden jij , die baby maar ook nu nog vriend uiteindelijk echt meer ongelukkig van.vivaWindmolen schreef: ↑31-12-2017 11:24Dat weet ik. Dat doet pijn. Hij kan zijn kinderwens niet opgeven. Ik zal moeten beslissen wel of geen kinderen. Indien geen kinderen dan is het einde relatie.
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
zondag 31 december 2017 11:28
Nou lekker dan, dan lig jij de rest van je leven lang krom om je vent en kind te onderhouden en als de relatie voorbij gaat omdat jij het leven zo weinig zinvol meer vindt, ben jij 't die alimentatie kan dokken.vivaWindmolen schreef: ↑31-12-2017 11:27Ja daar hebben we het over gehad. Hij zou zeker huisvader willen worden. Tot voor kort was ik sowieso degene die het geld verdiende. Dat was altijd een prima constructie voor ons.
zondag 31 december 2017 11:29
Dat was niet het eerste gesprek, maar ik heb altijd gehoopt dat ik later alsnog een kinderwens zou krijgen. Dat zegt men ook vaak tegen vrouwen zonder kinderwens... wacht maar tot je ouder bent... dan wil je wel. Ik hoopte echt dat ik dat ook zou hebben. Maar zo is het nu niet. Misschien komt dat nog. Ik ben 34...QueenArachnia schreef: ↑31-12-2017 11:26Maar ik kan me toch niet voorstellen dat dit jullie eerste serieuze gesprek over dit onderwerp is, in elf jaar. Ik mag toch aannemen dat jij 10 jaar geleden al wist dat hij kinderen wil en dat hij wist dat jij ze níet wil?
zondag 31 december 2017 11:29
Nee, en die komen er ook niet. Ik heb niet het idee dat er iets mis is met me. De een wil nu eenmaal kinderen, de ander niet. Als beide partners iets anders willen is dat onverenigbaar. En dan passen jullie dus niet bij elkaar. Verbreek de relatie, dat is het enige zinnige dat je kunt doen. Dan heeft je man nog tijd om iemand te zoeken die wel kinderen wil en hoef jij jeeven niet op te geven voor een wens die niet de jouwe is.
zondag 31 december 2017 11:29
Doe je kind dit niet aan. Een kind opvoeden/verzorgen is mega zwaar, maar dat neem je allemaal voor lief omdat het jou kind is. Laat staan als je er zelf niet voor gekozen hebt, dan word het 20 jaar lang een opgave.
Er zijn vrouwen/mannen die echt geen kinderen willen. Gelukkig hebben we tegenwoordig een keuze.
Er zijn vrouwen/mannen die echt geen kinderen willen. Gelukkig hebben we tegenwoordig een keuze.
zondag 31 december 2017 11:31
zondag 31 december 2017 11:31
Is dat realistisch? Ik denk ook soms dat dit een oplossing kan zijn. Maar ik mijn eigen kind niet negeren en zal dat ook zeker niet doen als het eenmaal zo ver is. Ik ben meer bang dat ik mezelf opeet van binnen omdat ik geen eigen leven meer heb. Het kan ook zijn dat ik het hartstikke leuk vind. Wie weet.parbleumondieu schreef: ↑31-12-2017 11:29Jouw man wil graag kinderen en toch heb je het over jouw carrière. Hij gaat dan toch zorgen dat hij er is voor de kinderen? Dan kan jij door met jouw carrière.
