Relaties
alle pijlers
Verwerken van vreemdgaan, affaires
woensdag 14 februari 2018 12:33
Ik ben erg nieuwsgierig naar ervaringen van mensen die ongeveer met hetzelfde probleem hebben gezeten als ik nu: mijn man (10 jaar samen, 4 kinderen) heeft een jaar geleden opgebiecht meerdere keren te zijn vreemdgegaan en een affaire te hebben gehad met een collega. Die affaire duurde 9 maanden en die was de aanleiding voor mijn man om mij al deze zaken op te biechten, overigens in meerdere sessies. Ik was totaal in shock en heb me in dat eerste jaar staande gehouden voor de kinderen en ook omdat ik ervan overtuigd was dat er veel liefde is tussen mij man en mij. We houden erg van elkaar.
Mijn man heeft spijt en zegt de (figuurlijke) schuld die hij is aangegaan volledig te willen terugbetalen. Hij is er voor mij, zegt hij. Ik geloof hem. Maar het verwerken is ongelofelijk moeilijk in die zin dat het een traumatische ervaring is geweest voor mij. Ik voel me bij vlagen totaal vernederd, ben moe, voel me uitgerekt en op. Ik hou voor mijn gevoel de relatie draaiende voor mijn kinderen deels, maar ik realiseer me dat als ik dit niet goed kan verwerken dat betekent dat ik moet scheiden en dan scheiden 4 kleine kinderen mee. Die last voelt als een loodzware zak op mijn schouders. Ik zoek ook iets van hoop. Zijn er mensen die een dergelijke gebeurtenis goed hebben verwerkt? Hoe? Wie heeft besloten te gaan scheiden? En toen? Luchtte dat op? Werd het beter? Etc. Alle ervaringsdeskundigen zou ik graag lezen... Dank vast!
Mijn man heeft spijt en zegt de (figuurlijke) schuld die hij is aangegaan volledig te willen terugbetalen. Hij is er voor mij, zegt hij. Ik geloof hem. Maar het verwerken is ongelofelijk moeilijk in die zin dat het een traumatische ervaring is geweest voor mij. Ik voel me bij vlagen totaal vernederd, ben moe, voel me uitgerekt en op. Ik hou voor mijn gevoel de relatie draaiende voor mijn kinderen deels, maar ik realiseer me dat als ik dit niet goed kan verwerken dat betekent dat ik moet scheiden en dan scheiden 4 kleine kinderen mee. Die last voelt als een loodzware zak op mijn schouders. Ik zoek ook iets van hoop. Zijn er mensen die een dergelijke gebeurtenis goed hebben verwerkt? Hoe? Wie heeft besloten te gaan scheiden? En toen? Luchtte dat op? Werd het beter? Etc. Alle ervaringsdeskundigen zou ik graag lezen... Dank vast!
woensdag 14 februari 2018 12:44
Jeetje... meerdere keren vreemdgegaan èn een serieuze verhouding..? Ik heb er geen ervaring mee, maar dit is wel wat zeg. Zijn jullie in relatietherapie gegaan? Is duidelijk waaróm je man dit heeft gedaan? Miste hij iets? Wat gaf het hem wat hij thuis niet had? En ik bedoel daar geen seconde mee dat het aan jou ligt, laat dat duidelijk zijn hoor, maar ik zou wel willen weten waaróm hij dit heeft geflikt? Als het pure geilheid was.... daar zou ik geloof ik nog eerder mee kunnen leven dan echt verliefd worden op een ander. En bij een lange verhouding denk je daar toch wel aan. Kortom: heeft hij alleen gezegd 'sorry' en proberen jullie de draad weer op te pakken, of willen jullie samen de onderste steen boven?
woensdag 14 februari 2018 12:49
Ik heb het verwerkt door uit elkaar te gaan. Ik kon hem immers niet meer vertrouwen. Elke keer nadat ik erachter was gekomen, gebeurde het toch weer opnieuw en werd hij geniepiger in het proberen verbergen. Tot op heden weet ik nog steeds niet wat er precies is gebeurd, alleen van enkele aantoonbare feiten, en dat maakt ook niet uit. Het gaat om het liegen en verzwijgen.
Ja, het luchtte op. Ja, mijn leven is er beter op geworden.
Ja, het luchtte op. Ja, mijn leven is er beter op geworden.
woensdag 14 februari 2018 13:03
woensdag 14 februari 2018 13:12
Niet helemaal vergelijkbaar, maar na een moeilijke periode zijn we samen tot de conclusie gekomen dat het leven met elkaar leuker is dan zonder elkaar.
Ieder mens maakt fouten. En binnen een relatie doe je je partner soms pijn.
Wat mij hielp was het om hem te vergeven. Dit zegt niets over de ander maar alles over mij. Zolang je niet vergeeft blijft het feit macht over je hebben. Je kan het verleden namelijk niet veranderen. Voor een deel begrijp ik wat er is gebeurd. ik keur het niet goed, het was beter geweest wanneer er andere keuzes waren gemaakt.
We hebben veel gepraat, ook een aantal sessie relatietherapie gehad. Vrij snel heb ik besloten dat het verleden in het verleden blijft. We hebben beide geleerd van de situatie, snappen waarom het is gebeurd en nog belangrijker hoe we dit in te toekomst kunnen voorkomen.
Kan het nooit meer gebeuren? Natuurlijk wel, ieder mens kan de fout in gaan. Ja, ook de mensen die het hardste roepen dat ze nooit vreemd gaan.
We zijn nu 6 jaar verder. Onze relatie is beter dan ooit. En ik ben nog dagelijks blij dat we uiteindelijk gekozen hebben om samen verder te gaan. Dit was geen makkelijk proces, maar voor ons de beste keuze.
Ieder mens maakt fouten. En binnen een relatie doe je je partner soms pijn.
Wat mij hielp was het om hem te vergeven. Dit zegt niets over de ander maar alles over mij. Zolang je niet vergeeft blijft het feit macht over je hebben. Je kan het verleden namelijk niet veranderen. Voor een deel begrijp ik wat er is gebeurd. ik keur het niet goed, het was beter geweest wanneer er andere keuzes waren gemaakt.
We hebben veel gepraat, ook een aantal sessie relatietherapie gehad. Vrij snel heb ik besloten dat het verleden in het verleden blijft. We hebben beide geleerd van de situatie, snappen waarom het is gebeurd en nog belangrijker hoe we dit in te toekomst kunnen voorkomen.
Kan het nooit meer gebeuren? Natuurlijk wel, ieder mens kan de fout in gaan. Ja, ook de mensen die het hardste roepen dat ze nooit vreemd gaan.
We zijn nu 6 jaar verder. Onze relatie is beter dan ooit. En ik ben nog dagelijks blij dat we uiteindelijk gekozen hebben om samen verder te gaan. Dit was geen makkelijk proces, maar voor ons de beste keuze.
I can't control the wind but I can adjust the sail
explore, dream & discover
explore, dream & discover
woensdag 14 februari 2018 13:14
woensdag 14 februari 2018 13:54
@calvijn: klopt, dat speelde toen, vlak na die affaire. Hij geloofde toen heilig in polygamie. Daar is ie op teruggekomen inmiddels. Het was een megalomane gedachte, een waan, zei hij. Deze fase lijkt nu achter ons te zijn. HEt verwerken gaat in fases, lijkt het, en elke keer verandert er weer wat aan hoe we erin staan. Daarom ben ik ook zo venieuwd naar hoe anderen dit beleefd hebben en welke keuzes ze hebben gemaakt. En is een erg moeilijk probleem vind ik.
woensdag 14 februari 2018 13:57
Ah ik was net mosterd. Heeft hij therapie gehad dan of is hij vanzelf tot die conclusie gekomen? Heeft hij op meerdere gebieden wanen?Maria2020 schreef: ↑14-02-2018 13:54@calvijn: klopt, dat speelde toen, vlak na die affaire. Hij geloofde toen heilig in polygamie. Daar is ie op teruggekomen inmiddels. Het was een megalomane gedachte, een waan, zei hij. Deze fase lijkt nu achter ons te zijn. HEt verwerken gaat in fases, lijkt het, en elke keer verandert er weer wat aan hoe we erin staan. Daarom ben ik ook zo venieuwd naar hoe anderen dit beleefd hebben en welke keuzes ze hebben gemaakt. En is een erg moeilijk probleem vind ik.
woensdag 14 februari 2018 13:58
woensdag 14 februari 2018 15:33
Maar wacht even, ik snap iets niet. In een ander topic schrijf je dat je al 10 jaar wist dat hij niet monogaam kon en wilde zijn en jij hem daarvoor de ruimte ook gaf.
Waarom heet dit dan nu ineens/ achteraf vreemdgaan en moet hem vergeven? Jij gaf hem toch vanaf het begin af aan al die ruimte? Of begrijp ik het verkeerd?
Waarom heet dit dan nu ineens/ achteraf vreemdgaan en moet hem vergeven? Jij gaf hem toch vanaf het begin af aan al die ruimte? Of begrijp ik het verkeerd?
woensdag 14 februari 2018 16:23
Ja, het vertrouwen is er. En dat is een keuze. Een mens lijdt het meest onder het lijden dat hij vreest. Het is echt niet zo dat je ook beter voorbereid bent op iets wanneer je daar de hele tijd bang voor bent geweest.Maria2020 schreef: ↑14-02-2018 13:58@hamerhaai: ik vind het knap hoe je dat vergeven hebt gedaan. Ik kan het misschien ook vergeven, mensen maken fouten, maar de schade is groot. Ondanks het feit dat leven met hem leuk is, moet de schade door mij/bij mij toch gerepareerd worden. Maar hoe? Ik vertrouwen in een relatie nodig?
Natuurlijk kan het weer fout gaan. Ik ben realist genoeg. Maar ik geniet liever van mijn en ons leven dan dat ik dit laat verknallen door angst en achterdocht.
I can't control the wind but I can adjust the sail
explore, dream & discover
explore, dream & discover
zaterdag 17 februari 2018 20:49
Als je opjezelf kan gaan ivm inkomsten etc. en aangezien je 4 kids hebt zal ik uit elkaar gaan.
Lopen wippen met andere vrouwen uit geilheid oke, maar langdurig contactcontact hebben en dat dan wel 9 maanden dat gaat echt te ver.
Ik zou mijn eigen leven op een rijtje zetten zonder hem.
Alimentatie regelen. En lekker op een zaterdag ofzo een oppas regelen en met vriendinnen wat doen.
Daarna jezelf misschien jezelf weer openstellen voor een andere man.
Kan ook alleen voor fftjes, ik denk na zo een traumatisch gebeurtenis dat je niet gelijk wat serieus wilt.
Je hebt hem toch niet nodig? Ga lekker van jezelf houden, je bent mooi, en uniek op je eigen manier.
En met je kinderen? Afspraken maken met dat ze om de zoveel tijd hun vader zien of logeren bij hem.
Ben je gelovig? Kijk dan wat god vind van overspel.
Je moet sterk zijn voor je kinderen en ze willen een mama zien die vrolijk en sterk is, ze voelen alles aan.
Ik hoop dat je hier iets aan had. Ik doe zelf ook niet alles goed hoor.
Gr Lievedame
Lopen wippen met andere vrouwen uit geilheid oke, maar langdurig contactcontact hebben en dat dan wel 9 maanden dat gaat echt te ver.
Ik zou mijn eigen leven op een rijtje zetten zonder hem.
Alimentatie regelen. En lekker op een zaterdag ofzo een oppas regelen en met vriendinnen wat doen.
Daarna jezelf misschien jezelf weer openstellen voor een andere man.
Kan ook alleen voor fftjes, ik denk na zo een traumatisch gebeurtenis dat je niet gelijk wat serieus wilt.
Je hebt hem toch niet nodig? Ga lekker van jezelf houden, je bent mooi, en uniek op je eigen manier.
En met je kinderen? Afspraken maken met dat ze om de zoveel tijd hun vader zien of logeren bij hem.
Ben je gelovig? Kijk dan wat god vind van overspel.
Je moet sterk zijn voor je kinderen en ze willen een mama zien die vrolijk en sterk is, ze voelen alles aan.
Ik hoop dat je hier iets aan had. Ik doe zelf ook niet alles goed hoor.
Gr Lievedame
zaterdag 17 februari 2018 21:10
God heeft hier geen bal mee te maken. Wat een kul. Kom je uit Staphorst?Lievedame1986 schreef: ↑17-02-2018 20:49Als je opjezelf kan gaan ivm inkomsten etc. en aangezien je 4 kids hebt zal ik uit elkaar gaan.
Lopen wippen met andere vrouwen uit geilheid oke, maar langdurig contactcontact hebben en dat dan wel 9 maanden dat gaat echt te ver.
Ik zou mijn eigen leven op een rijtje zetten zonder hem.
Alimentatie regelen. En lekker op een zaterdag ofzo een oppas regelen en met vriendinnen wat doen.
Daarna jezelf misschien jezelf weer openstellen voor een andere man.
Kan ook alleen voor fftjes, ik denk na zo een traumatisch gebeurtenis dat je niet gelijk wat serieus wilt.
Je hebt hem toch niet nodig? Ga lekker van jezelf houden, je bent mooi, en uniek op je eigen manier.
En met je kinderen? Afspraken maken met dat ze om de zoveel tijd hun vader zien of logeren bij hem.
Ben je gelovig? Kijk dan wat god vind van overspel.
Je moet sterk zijn voor je kinderen en ze willen een mama zien die vrolijk en sterk is, ze voelen alles aan.
Ik hoop dat je hier iets aan had. Ik doe zelf ook niet alles goed hoor.
Gr Lievedame
En de kinderen af en toe naar hun vader? Dat kan ook gewoon co-ouderschap worden.
TO moet eerst zelf bedenken hoe ze zou kunnen omgaan met het vreemdgaan van haar man. Misschien is er geen scheiding nodig als zij dat anders zou kunnen bekijken.
zaterdag 17 februari 2018 21:13
Lieve TO,
Als je blijft:
Bereid je maar voor op een hoop ellende voor je samen de rustige horizon tegemoed rijdt.
Het kan wel hoor, ik heb ongeveer in hetzelfde schuitje gezeten, alleen dat was een stuk minder heftig dan bij jou TO,
Hier was het veel korter (3 maanden, en fysiek niets gebeurd...ik geloof dat voor 99% maar het kan me ook geen moer schelen als dat wel zo was, het gaat me om het emotionele gedeelte)
Ik heb er echt 3 jaar over gedaan om het achter me te laten, en nu pas kan ik echt zeggen, ja, het is klaar, en ik ben weer helemaal ontspannen in onze relatie, en er is een last van me afgevallen, had ik voorheen nog die drang om alles goed te houden, en bang te zijn om verlaten te worden, nu heb ik dat niet meer,
Die onbevangenheid die ik had, heeft plaatsgemaakt, voor een zekerheid bij mezelf, ipv bij m'n partner,
Dat is aan de ene kant heel erg jammer, want je denkt in het begin, we blijven altijd samen, en we gaan er iets moois van maken, hij zal me nooit zoveel pijn doen etc....
Aan de andere kant, is het een vorm van wakker worden, en er tevreden mee zijn, en accepteren, dat je leven niet altijd gaat zoals je had gehoopt, of geplanned.
De verwerking van ontrouw is rauw, en er gaat van alles door je heen, maar je kunt jezelf opnieuw uitvinden.
Voor die tijd had ik last van paranoia, controledrang, onzekerheid, een kapot ego.
Maar dat gaat weg uiteindelijk.
Ik ben achteraf blij dat ik ben gebleven, ik vind hem nog steeds een hele fijne en lieve partner, en ik heb geen spijt dat ik ben gebleven, het was moeilijk, maar was het voor mij zeker waard.
Je moet voor jezelf bepalen, of dit het allemaal waard is, dat is denk ik de hoofdmoot, kijk naar waar jij over een paar paar wil zijn, en wie jij wil zijn, en wat jou gelukkig maakt.
Het enige dat je kunt doen is te rade gaan bij jezelf.
voor de rest een knuffel en veel sterkte!
Als je blijft:
Bereid je maar voor op een hoop ellende voor je samen de rustige horizon tegemoed rijdt.
Het kan wel hoor, ik heb ongeveer in hetzelfde schuitje gezeten, alleen dat was een stuk minder heftig dan bij jou TO,
Hier was het veel korter (3 maanden, en fysiek niets gebeurd...ik geloof dat voor 99% maar het kan me ook geen moer schelen als dat wel zo was, het gaat me om het emotionele gedeelte)
Ik heb er echt 3 jaar over gedaan om het achter me te laten, en nu pas kan ik echt zeggen, ja, het is klaar, en ik ben weer helemaal ontspannen in onze relatie, en er is een last van me afgevallen, had ik voorheen nog die drang om alles goed te houden, en bang te zijn om verlaten te worden, nu heb ik dat niet meer,
Die onbevangenheid die ik had, heeft plaatsgemaakt, voor een zekerheid bij mezelf, ipv bij m'n partner,
Dat is aan de ene kant heel erg jammer, want je denkt in het begin, we blijven altijd samen, en we gaan er iets moois van maken, hij zal me nooit zoveel pijn doen etc....
Aan de andere kant, is het een vorm van wakker worden, en er tevreden mee zijn, en accepteren, dat je leven niet altijd gaat zoals je had gehoopt, of geplanned.
De verwerking van ontrouw is rauw, en er gaat van alles door je heen, maar je kunt jezelf opnieuw uitvinden.
Voor die tijd had ik last van paranoia, controledrang, onzekerheid, een kapot ego.
Maar dat gaat weg uiteindelijk.
Ik ben achteraf blij dat ik ben gebleven, ik vind hem nog steeds een hele fijne en lieve partner, en ik heb geen spijt dat ik ben gebleven, het was moeilijk, maar was het voor mij zeker waard.
Je moet voor jezelf bepalen, of dit het allemaal waard is, dat is denk ik de hoofdmoot, kijk naar waar jij over een paar paar wil zijn, en wie jij wil zijn, en wat jou gelukkig maakt.
Het enige dat je kunt doen is te rade gaan bij jezelf.
voor de rest een knuffel en veel sterkte!
zaterdag 17 februari 2018 22:15
Af en toe logeren? Het is hun vader he!Lievedame1986 schreef: ↑17-02-2018 20:49Als je opjezelf kan gaan ivm inkomsten etc. en aangezien je 4 kids hebt zal ik uit elkaar gaan.
Lopen wippen met andere vrouwen uit geilheid oke, maar langdurig contactcontact hebben en dat dan wel 9 maanden dat gaat echt te ver.
Ik zou mijn eigen leven op een rijtje zetten zonder hem.
Alimentatie regelen. En lekker op een zaterdag ofzo een oppas regelen en met vriendinnen wat doen.
Daarna jezelf misschien jezelf weer openstellen voor een andere man.
Kan ook alleen voor fftjes, ik denk na zo een traumatisch gebeurtenis dat je niet gelijk wat serieus wilt.
Je hebt hem toch niet nodig? Ga lekker van jezelf houden, je bent mooi, en uniek op je eigen manier.
En met je kinderen? Afspraken maken met dat ze om de zoveel tijd hun vader zien of logeren bij hem.
Ben je gelovig? Kijk dan wat god vind van overspel.
Je moet sterk zijn voor je kinderen en ze willen een mama zien die vrolijk en sterk is, ze voelen alles aan.
Ik hoop dat je hier iets aan had. Ik doe zelf ook niet alles goed hoor.
Gr Lievedame
En nu al beginnen over een eventuele nieuwe man terwijl TS nog midden in alle ellende zit.
Verder denk ik dat je als moeder echt niet altijd vrolijk hoeft te zijn. Het liefst natuurlijk het merendeel van de tijd wel maar ze is geen robot...En dat voelen ze ook wel.
zaterdag 17 februari 2018 22:26
Je trekt het een beetje uit z'n verband.vivautrecht85 schreef: ↑17-02-2018 22:15Af en toe logeren? Het is hun vader he!
En nu al beginnen over een eventuele nieuwe man terwijl TS nog midden in alle ellende zit.
Verder denk ik dat je als moeder echt niet altijd vrolijk hoeft te zijn. Het liefst natuurlijk het merendeel van de tijd wel maar ze is geen robot...En dat voelen ze ook wel.
Lieve dame schreef dit ook over een nieuwe man:
"Kan ook alleen voor fftjes, ik denk na zo een traumatisch gebeurtenis dat je niet gelijk wat serieus wilt".
Wie zich gelukkig voelt met het geluk van anderen, bezit een rijkdom zonder grenzen.
