Relaties
alle pijlers
Hoe meer tijd maken voor elkaar?
woensdag 14 februari 2018 19:28
Ik zie mijn man naar mijn idee zo weinig.. Ik ben benieuwd hoe anderen daar mee omgaan in een relatie. Zijn er mensen die mij tips kunnen geven?
Mijn man voetbalt(waar hij zo gek van is) 3 avonden in de week, maandagavond en vrijdagavond(hij gaat dan direct door van werk naar voetbal-tussendoor naar huis rijden zodat we samen kunnen eten, zorgt er voor dat hij te laat op voetbal komt- haalt zijn broertje op en zet hem achteraf weer bij zijn ouders af(zijn enige broertje die anders nooit weg kan in een rolstoel), voordat hij dus gedoucht heeft, zijn broertje afzet en naar huis rijdt, is hij pas rond half 1 snachts thuis. Uitgeput en wel. Zo ook op de vrijdagavond.
Zaterdag voetbalt hij rond 18 uur, waardoor wij zelden een dagje uit kunnen. Hij is de voorzitter van zijn voetbalclub, heeft zelf een team opgezet. Afin, prima, voordat hij zijn eigen club had opgezet voetbalde hij ook de hele zondagochtend tot middag. (In dat opzicht is het mij gunstig gevallen)
Hij staat zaterdag om 12 uur op, snap ik ook, hij heeft zijn rust nodig na een zware week. Terwijl ik een vroege mus ben. Na zijn ontbijt gaan we gauw boodschappen doen(In een drukke stad duurt boodschappen doen makkelijk 3 uurtjes, een parkeerplek zoeken is al een uitdaging) en voor hij snel alle spullen binnenbrengt loopt hij al rennend zijn voetbalspullen te verzamelen, zodat hij nog snel zijn broertje kan oppikken voordat hij vertrekt richting voetbal.
Op de andere werkdagen komt hij ten vroegste rond half 8 uur thuis, meerdere keren per week tot 21uur ivm overwerk. Wat ik ook best laat vind.
Nu hij ondertussen promotie heeft gekregen en enorm veel verantwoordelijkheid heeft, wilt hij prioritair de deur niet uit op zondag ivm voorbereidingen voor werk. Hij is ook een enorme harde werker. Ik krijg al grijze haren als ik zie wat hij allemaal moet doen en het is niet eens mijn werk.
Maar op de zondag komt er wel eens om de week de vraag van zijn favoriete tante die hem vraagt of hij haar en haar jonge kinderen naar huis wilt brengen, die op bezoek is geweest bij haar moeder. Ze woont 2,5 uur verderop en een ticketje voor de terugreis met haar kinderen vind ze te duur. Mijn man heeft een tankpas en heeft dan medelijden dat ze het niet zo breed heeft en gaat haar dan ook brengen. Effe op en neer rijden, rijden maakt mij hoofd ook leeg, zegt ie dan. Jah, dan is hij minimaal 5 uur weg. Meegaan kan niet, want al haar kinderen bezetten de hele auto. Ik wil ook niet zo een trut zijn, dat ik haar dat niet gun. Hij schijnt dat niet erg te vinden, want hij haalt dan zijn "werkuren" in op die zondag door tot laat door te werken.
En dat wil ik hem ook niet aandoen als ik een zondag weg wil, dat hij maandag gebroken thuis komt door het laat doorwerken in de nacht in combinatie met voetbal op de maandagavond. Daarbij vraag ik hem niet om weg te gaan op een zondag, omdat ik samen naar bed wil ipv dat hij de nacht door moet werken. Het lijkt alsof ik gevangen zit in de situatie.
Dan ga ik meestal zelf wel leuke dingen doen in het weekend en hij laat mij ook plezier hebben, maar gezellig vind ik het niet. Ik heb liever dat ik met hem wat kan gaan doen.
Op de dagen dat hij voetbalt heeft hij proberen te compromissen dat ik bij mn ouders/zussen kan logeren(ik ben voor mijn man naar de andere kant van het land verhuisd).. Maar als ik daar blijf logeren zie ik hem pas de dag/dagen daarná weer en ben ik nog meer bij het probleem dat ik hem nog minder zie..
Maar ik vind dat maar een tijdelijke oplossing(en ook niet de juiste voor mij het gevoel), omdat ik fulltime ga werken binnenkort en dan kan ik niet door de weeks zo ver van huis zijn. En ben ik dan wel lange avonden alleen thuis. Sporten/ hobby's doe ik in de ochtenden, want nadat mijn man opstaat, ben ik ook al klaarwakker.
Ik wil ook geen zeur zijn, of onafhankelijk overkomen, en wil hem ook niet iets afnemen wat hem zo gelukkig maakt, maar ik wil ook niet uit elkaar groeien.
Uit elkaar gaan wil ik niet, want er zijn wel 1000 redenen waarom ik wel bij hem wil blijven. Hij wilt daarbij ook nog heel graag kinderen(grapt wel eens dat dat mijn oplossing is als ik mij alleen voel) maar ik weet niet of dat een goed idee Is, aangezien hij naar mijn indruk niet zo vaak/laat thuis en druk is.
Iemand gouden tips? Of stel ik mij aan?
Of moet ik de situatie accepteren hoe tie is?
Mijn man voetbalt(waar hij zo gek van is) 3 avonden in de week, maandagavond en vrijdagavond(hij gaat dan direct door van werk naar voetbal-tussendoor naar huis rijden zodat we samen kunnen eten, zorgt er voor dat hij te laat op voetbal komt- haalt zijn broertje op en zet hem achteraf weer bij zijn ouders af(zijn enige broertje die anders nooit weg kan in een rolstoel), voordat hij dus gedoucht heeft, zijn broertje afzet en naar huis rijdt, is hij pas rond half 1 snachts thuis. Uitgeput en wel. Zo ook op de vrijdagavond.
Zaterdag voetbalt hij rond 18 uur, waardoor wij zelden een dagje uit kunnen. Hij is de voorzitter van zijn voetbalclub, heeft zelf een team opgezet. Afin, prima, voordat hij zijn eigen club had opgezet voetbalde hij ook de hele zondagochtend tot middag. (In dat opzicht is het mij gunstig gevallen)
Hij staat zaterdag om 12 uur op, snap ik ook, hij heeft zijn rust nodig na een zware week. Terwijl ik een vroege mus ben. Na zijn ontbijt gaan we gauw boodschappen doen(In een drukke stad duurt boodschappen doen makkelijk 3 uurtjes, een parkeerplek zoeken is al een uitdaging) en voor hij snel alle spullen binnenbrengt loopt hij al rennend zijn voetbalspullen te verzamelen, zodat hij nog snel zijn broertje kan oppikken voordat hij vertrekt richting voetbal.
Op de andere werkdagen komt hij ten vroegste rond half 8 uur thuis, meerdere keren per week tot 21uur ivm overwerk. Wat ik ook best laat vind.
Nu hij ondertussen promotie heeft gekregen en enorm veel verantwoordelijkheid heeft, wilt hij prioritair de deur niet uit op zondag ivm voorbereidingen voor werk. Hij is ook een enorme harde werker. Ik krijg al grijze haren als ik zie wat hij allemaal moet doen en het is niet eens mijn werk.
Maar op de zondag komt er wel eens om de week de vraag van zijn favoriete tante die hem vraagt of hij haar en haar jonge kinderen naar huis wilt brengen, die op bezoek is geweest bij haar moeder. Ze woont 2,5 uur verderop en een ticketje voor de terugreis met haar kinderen vind ze te duur. Mijn man heeft een tankpas en heeft dan medelijden dat ze het niet zo breed heeft en gaat haar dan ook brengen. Effe op en neer rijden, rijden maakt mij hoofd ook leeg, zegt ie dan. Jah, dan is hij minimaal 5 uur weg. Meegaan kan niet, want al haar kinderen bezetten de hele auto. Ik wil ook niet zo een trut zijn, dat ik haar dat niet gun. Hij schijnt dat niet erg te vinden, want hij haalt dan zijn "werkuren" in op die zondag door tot laat door te werken.
En dat wil ik hem ook niet aandoen als ik een zondag weg wil, dat hij maandag gebroken thuis komt door het laat doorwerken in de nacht in combinatie met voetbal op de maandagavond. Daarbij vraag ik hem niet om weg te gaan op een zondag, omdat ik samen naar bed wil ipv dat hij de nacht door moet werken. Het lijkt alsof ik gevangen zit in de situatie.
Dan ga ik meestal zelf wel leuke dingen doen in het weekend en hij laat mij ook plezier hebben, maar gezellig vind ik het niet. Ik heb liever dat ik met hem wat kan gaan doen.
Op de dagen dat hij voetbalt heeft hij proberen te compromissen dat ik bij mn ouders/zussen kan logeren(ik ben voor mijn man naar de andere kant van het land verhuisd).. Maar als ik daar blijf logeren zie ik hem pas de dag/dagen daarná weer en ben ik nog meer bij het probleem dat ik hem nog minder zie..
Maar ik vind dat maar een tijdelijke oplossing(en ook niet de juiste voor mij het gevoel), omdat ik fulltime ga werken binnenkort en dan kan ik niet door de weeks zo ver van huis zijn. En ben ik dan wel lange avonden alleen thuis. Sporten/ hobby's doe ik in de ochtenden, want nadat mijn man opstaat, ben ik ook al klaarwakker.
Ik wil ook geen zeur zijn, of onafhankelijk overkomen, en wil hem ook niet iets afnemen wat hem zo gelukkig maakt, maar ik wil ook niet uit elkaar groeien.
Uit elkaar gaan wil ik niet, want er zijn wel 1000 redenen waarom ik wel bij hem wil blijven. Hij wilt daarbij ook nog heel graag kinderen(grapt wel eens dat dat mijn oplossing is als ik mij alleen voel) maar ik weet niet of dat een goed idee Is, aangezien hij naar mijn indruk niet zo vaak/laat thuis en druk is.
Iemand gouden tips? Of stel ik mij aan?
Of moet ik de situatie accepteren hoe tie is?
woensdag 14 februari 2018 19:42
Ik snap wel dat dit voor jou niet leuk is en zou dit toch eens proberen te bespreken. Hij voetbalt 3 avonden per week? Kan dat niet minder? Hier trainen ze twee avonden pw dat is al weer 1 avond winst. Wat ik niet snap is dat hij zijn broertje moet ophalen en hij daardoor steeds laat is terwijl zijn broertje in een rolstoel zit. Wat moet hij al die avonden bij de voetbal doen in een rolstoel? Is daar eventueel ander vervoer voor te regelen?
Is boodschappen op zaterdag noodzakelijk? Kun jij niet op een eventuele vrije dag of na je werk de boodschappen doen zodat jullie zaterdag ook wat tijd samen hebben?
En die tante.....die gaat maar mooi met de trein ofzo. 5 uur van huis omdat tante met kinderen thuis gebracht moet worden. Een keertje prima maar in deze situatie belachelijk.
Het kan niet zo zijn dat zijn werk en voetbal zoveel tijd in beslag nemen dat er geen tijd meer is voor het gezin. Aan kinderen zou ik zeker niet beginnen of je wil zelf voor alle zorg op willen draaien?
Mijn soort relatie zou het niet zij ....
Is boodschappen op zaterdag noodzakelijk? Kun jij niet op een eventuele vrije dag of na je werk de boodschappen doen zodat jullie zaterdag ook wat tijd samen hebben?
En die tante.....die gaat maar mooi met de trein ofzo. 5 uur van huis omdat tante met kinderen thuis gebracht moet worden. Een keertje prima maar in deze situatie belachelijk.
Het kan niet zo zijn dat zijn werk en voetbal zoveel tijd in beslag nemen dat er geen tijd meer is voor het gezin. Aan kinderen zou ik zeker niet beginnen of je wil zelf voor alle zorg op willen draaien?
Mijn soort relatie zou het niet zij ....
anoniem_63cc130a49eac wijzigde dit bericht op 14-02-2018 19:44
11.87% gewijzigd
woensdag 14 februari 2018 19:54
Begin ajb niet met deze man aan kinderen. Hier hetzelfde gehad met een drukke man. Wel kinderen gekregen, in het begin ging het redelijke goed, hij paste zich aan, maar verviel al snel weer in zijn oude ritme en wanneer ik daar over 'klaagde' was ik de dader. Uiteindelijk tot relatiebreuk geleid omdat hij zijn 'oude leven' terug wilde....
woensdag 14 februari 2018 19:56
En hoe regelt hij dat nu met de kinderen en opvang?liane77 schreef: ↑14-02-2018 19:54Begin ajb niet met deze man aan kinderen. Hier hetzelfde gehad met een drukke man. Wel kinderen gekregen, in het begin ging het redelijke goed, hij paste zich aan, maar verviel al snel weer in zijn oude ritme en wanneer ik daar over 'klaagde' was ik de dader. Uiteindelijk tot relatiebreuk geleid omdat hij zijn 'oude leven' terug wilde....
Nu staat hij er toch net méér alleen voor?
woensdag 14 februari 2018 20:01
Ik zou op zn minst 2 dedicated momenten per week met hem willen hebben. Dus geen boodschappen, niet tijdens het eten, maar echt samen om er op uit te gaan of lekker lang in bed te blijven liggen.
Hoe ziet hij jullie relatie dan? Is hij gelukkig met hoe het nu gaat? Of hoor je hem er nooit over?
Wel makkelijk, koelkast wordt gevuld, voetbalbroekjes gewassen. Soms nog wat sex en hup de deur weer uit.
Hoe ziet hij jullie relatie dan? Is hij gelukkig met hoe het nu gaat? Of hoor je hem er nooit over?
Wel makkelijk, koelkast wordt gevuld, voetbalbroekjes gewassen. Soms nog wat sex en hup de deur weer uit.
woensdag 14 februari 2018 20:25
Mijn relatie zou het niet zijn. En al helemaal niet met kinderen. Ik vind het wel bijzonder dat hij ze wil. Want hij is nu al nooit thuis dus hoe ziet hij dat voor zich? Hebben jullie het daar al eens over gehad?
Verder lijkt het me helder dat hij moet gaan beseffen dat jij niet gelukkig bent en dat hij aanpassingen zal moeten doen. Dat is dus eens tegen zijn tante zeggen dat hij niet meer heel het land voor haar doorkruist. En wat minder voetbal wellicht. En beseffen dat heel veel uren werken niet altijd wat oplevert. Dus niet meer op zondag werken, de ritjes met tante eens per maand ipv eens per 2 weken en misschien ook een uurtje minder weken op zondag. Of gewoon niet werken op zondag maar leren prioriteiten te stellen op kantoor.
Verder lijkt het me helder dat hij moet gaan beseffen dat jij niet gelukkig bent en dat hij aanpassingen zal moeten doen. Dat is dus eens tegen zijn tante zeggen dat hij niet meer heel het land voor haar doorkruist. En wat minder voetbal wellicht. En beseffen dat heel veel uren werken niet altijd wat oplevert. Dus niet meer op zondag werken, de ritjes met tante eens per maand ipv eens per 2 weken en misschien ook een uurtje minder weken op zondag. Of gewoon niet werken op zondag maar leren prioriteiten te stellen op kantoor.
