Relaties
alle pijlers
Sleur, dip nummer zoveel of?
dinsdag 20 februari 2018 11:44
Hum, hoe moet ik het tikken en wat wil ik eigenlijk hier mee.
Lees weleens over een sleur in je relatie. Met 7 jaren samen zijn had ik een gevoel van twijfel. Is dit Het? Mijn toekomst zo met deze samenstelling. Wil/word Ik zo oud met deze man. Ja! En het werd een tijdje heftiger. Ik leek wel een gillende tienermeid met kriebels warmte etc. Er waren weleens woordwisselingen. Maar dat voelde oké en ik vind het zelf goed dat we nog steeds leren van elkaar. En na die momenten ging het alleen maar beter .
Nu zitten we in het elfde jaar. En de laatste twee momenten van woordwisseling weet ik het niet meer geen echte ruzie. Maar wel er niet uitkomen en rot inslaapvallen. Bah.
Ja, ik hou van hem en wil wel verder, maar het is zo saai. Misschien dat. We doen niks meer. Werk, kinderen regeldingen. Beide zijn we schuldig. Lekker tv kijken, seksen, vrienden bezoeken, beetje saai leventje nu ik het opsom.
Ik wil graag dingen samen ondernemen maar komt er niet echt van. Het lijkt zo makkelijke. Maar hebben al zoveel geregel en oppas nodig. Voor ons zelf, wij saampje doen we niks. Naast filmpjes kijken en seksen dan. Ik ben het zat.
Heb ik een midlife crisis?
Is het heel raar als je 32 bent en weer eens buiten wil gaan staan bekken op een hoekje, spannende dingen ondernemen en lol maken zonder kids en vrienden? Of is het het accepteren dat dat van vroeger is en dat nu niet meer gebeurd?
Even voor de duidelijkheid: ik geniet van mijn gezin als we samen zijn. Maar ik merk dat we nu aan ons tweeen moeten werken ook al is het niet heel slecht. We houden van elkaar maar het is saai.
Iemand herkenning of tips?
Lees weleens over een sleur in je relatie. Met 7 jaren samen zijn had ik een gevoel van twijfel. Is dit Het? Mijn toekomst zo met deze samenstelling. Wil/word Ik zo oud met deze man. Ja! En het werd een tijdje heftiger. Ik leek wel een gillende tienermeid met kriebels warmte etc. Er waren weleens woordwisselingen. Maar dat voelde oké en ik vind het zelf goed dat we nog steeds leren van elkaar. En na die momenten ging het alleen maar beter .
Nu zitten we in het elfde jaar. En de laatste twee momenten van woordwisseling weet ik het niet meer geen echte ruzie. Maar wel er niet uitkomen en rot inslaapvallen. Bah.
Ja, ik hou van hem en wil wel verder, maar het is zo saai. Misschien dat. We doen niks meer. Werk, kinderen regeldingen. Beide zijn we schuldig. Lekker tv kijken, seksen, vrienden bezoeken, beetje saai leventje nu ik het opsom.
Ik wil graag dingen samen ondernemen maar komt er niet echt van. Het lijkt zo makkelijke. Maar hebben al zoveel geregel en oppas nodig. Voor ons zelf, wij saampje doen we niks. Naast filmpjes kijken en seksen dan. Ik ben het zat.
Heb ik een midlife crisis?
Is het heel raar als je 32 bent en weer eens buiten wil gaan staan bekken op een hoekje, spannende dingen ondernemen en lol maken zonder kids en vrienden? Of is het het accepteren dat dat van vroeger is en dat nu niet meer gebeurd?
Even voor de duidelijkheid: ik geniet van mijn gezin als we samen zijn. Maar ik merk dat we nu aan ons tweeen moeten werken ook al is het niet heel slecht. We houden van elkaar maar het is saai.
Iemand herkenning of tips?
dinsdag 20 februari 2018 11:52
dinsdag 20 februari 2018 11:59
Ik herken het wel hoor, hier idem.
Wij gaan nu ± 2 x per jaar een nachtje en dagje samen weg. De kinderen gaan dan gezellig uit logeren. Heerlijk ff ongestoord tijd voor elkaar. Lekker uiteten, kroegje pakken ongestoord kletsen. Dagje sauna erna..heerlijk. Je kunt natuurlijk ook een spannender uitje plannen net wat je wil. Na zo'n uitje kunnen we weer maanden teren op ons normale, hectische leventje. Wij zijn 17 jaar samen, 10 jaar getrouwd en 2 kinderen onder de 10.
Wij gaan nu ± 2 x per jaar een nachtje en dagje samen weg. De kinderen gaan dan gezellig uit logeren. Heerlijk ff ongestoord tijd voor elkaar. Lekker uiteten, kroegje pakken ongestoord kletsen. Dagje sauna erna..heerlijk. Je kunt natuurlijk ook een spannender uitje plannen net wat je wil. Na zo'n uitje kunnen we weer maanden teren op ons normale, hectische leventje. Wij zijn 17 jaar samen, 10 jaar getrouwd en 2 kinderen onder de 10.
dinsdag 20 februari 2018 12:10
dinsdag 20 februari 2018 12:21
Saai thuis zitten is/was ook heerlijk. Maar ik wil eens samen zijn en dat lopen we steeds voorbij. Redenen als "O, we hadden al zoveel oppas deze maand." Oplossingen als Filmpje op de bank dan maar. Samen in bad. Maar na al die jaren op die manier ben ik dat saai gaan vinden.Beluga schreef: ↑20-02-2018 12:10Waarom leggen de mensen zich tegenwoordig zo'n druk op om niet "saai" te zijn. Waarom is "saai" niet goed? "Saai" is rustig, geen druk om dingen te moeten ondernemen. Niet elk weekend weg zijn. Ik hou van saai.
Is er een reden waarom je meer wil? Ben je niet meer gelukkig met wat je hebt?
dinsdag 20 februari 2018 12:23
Huh, meen je niet. Ik ga eens googlen.
dinsdag 20 februari 2018 12:36
Dit ...
En het blijkt nog serieus te kloppen ook.
Gelukkig zijn is het vermogen hebben tevreden te zijn.
dinsdag 20 februari 2018 12:52
Er zit toch hopelijk nog iets tussen dit aanhouden en scheiden.
Waarom zouden ze niet samen weg kunnen?
Boek een reis met surprise me.
Een avond stappen
Probeer iets nieuws in bed
Weet ik veel.
Je kan een hoop alvorens je de scheidingspapieren er bij haalt of verzuipt in een wat TO een saai bestaan vindt.
dinsdag 20 februari 2018 13:07
Echt?? Hier waren dit ook de dieptepunten van onze relatie. Heb je tussendoor kinderen gekregen? Zijn deze nu (onder de) 4?
dinsdag 20 februari 2018 13:16
Mijn buurvrouw heeft dit dus ook, 15 jaar samen, 3 kinderen. Ze zegt dat ze nu echt wil gaan leven, ik vroeg haar hoe ze dat voor zich ziet? Rondneuken, snuiven op elk feestje wat ze maar kan pakken? Dat kan toch niet als je getrouwd en moeder bent , tenminste, het kan wel, maar of het nou zaligmakend is.. Je kan ook blij zijn met wat je hebt, ooit komt er een dag dat je het allemaal niet meer hebt, en dan wil je het terug.
dinsdag 20 februari 2018 13:18
Je mist wat spanning in je leven. Lijkt me niet gek na een periode met zwangerschappen, kleine kinderen, tropenjaren.
Zoveel manieren om dat terug te brengen in je leven. Een nieuwe hobby/sport oppakken. Schrijf eens op waarvan je genoot voor de kinderen er waren, van heel kleine dingen tot wat grotere. Maak een lijst en probeer iedere week iets te doen.
Met je man zou je simpelweg een avond in de week (of om de week) kunnen blokken en standaard oppas regelen. De een bedenkt dan een verrassing voor de ander en de volgende keer omgekeerd. (etentje, voorstelling, cabaret, escape room, sportieve activiteit, het kan van alles zijn). Wij doen dit nu 2x per maand.
Persoonlijk vind ik saaiheid en sleur wel fijn, maar af en toe is het wel goed om er even uit te stappen samen. Als je daar behoefte aan hebt natuurlijk.
Zoveel manieren om dat terug te brengen in je leven. Een nieuwe hobby/sport oppakken. Schrijf eens op waarvan je genoot voor de kinderen er waren, van heel kleine dingen tot wat grotere. Maak een lijst en probeer iedere week iets te doen.
Met je man zou je simpelweg een avond in de week (of om de week) kunnen blokken en standaard oppas regelen. De een bedenkt dan een verrassing voor de ander en de volgende keer omgekeerd. (etentje, voorstelling, cabaret, escape room, sportieve activiteit, het kan van alles zijn). Wij doen dit nu 2x per maand.
Persoonlijk vind ik saaiheid en sleur wel fijn, maar af en toe is het wel goed om er even uit te stappen samen. Als je daar behoefte aan hebt natuurlijk.
dinsdag 20 februari 2018 13:24
dinsdag 20 februari 2018 13:35
Dat wilde mans ex ook graag na een relatie van 10 jaar (en 3 kinderen verder). Ze heeft er precies een halfjaar van genoten en zit nu alweer jaren op de bank met de volgende - waarmee het evenmin rozengeur en maneschijn is, begrijp ik. Ik hoor dit inderdaad zo vaak: 'Nu kies ik voor mezelf!' Top! En voor de alimentatie, het huurflatje driehoog-achter, het gemis van je kinderen de helft van de tijd.beetjegek schreef: ↑20-02-2018 13:16Mijn buurvrouw heeft dit dus ook, 15 jaar samen, 3 kinderen. Ze zegt dat ze nu echt wil gaan leven, ik vroeg haar hoe ze dat voor zich ziet? Rondneuken, snuiven op elk feestje wat ze maar kan pakken? Dat kan toch niet als je getrouwd en moeder bent , tenminste, het kan wel, maar of het nou zaligmakend is.. Je kan ook blij zijn met wat je hebt, ooit komt er een dag dat je het allemaal niet meer hebt, en dan wil je het terug.
Ik word altijd wat cynisch van posts als die van TO. Wees inderdaad blij met wat je hebt en doe (beide!) je best om het fijn te houden samen.
dinsdag 20 februari 2018 13:35
Je moet ze de kost geven die na het scheiden zichzelf voor hun kop slaan: waarom namen we deze tijd voor onszelf niet tijdens ons huwelijk?? Waarom gunden we elkaar niet tijd voor onszelf.
Dus meid: sleur die man van je mee. Kinderen uit logeren, naar een feest of de stad in wat drinken, zoenen op de hoek. En ga ook zelf weer dingen doen die je leuk vindt.
Heel gezond. Veel plezier
dinsdag 20 februari 2018 15:18
Idealiseer dat vrijgezellenleventje maar niet: veel singles snakken juist naar wat "vastigheid" en ook in je eentje kun je in de sleur belanden.
Met dit verschil dat je dan helemaal in alles zélf aktie en initiatief moet nemen en het niet kunt gooien op je partner of de wisselwerking die jullie nu in een voorspelbaar(der) leventje houden.
Met en zonder partner/kinderen zul je vooral zelf een wat veelzijdiger en gevarieerder invulling aan je leven moeten toevoegen als je dat momenteel als saai en sleur ervaart. Vergis je niet hoeveel singles en gescheiden mensen in dezelfde soort patronen (opstaan-werken-boodschappen-koken-eten-tv kijken- slapen) verzanden.
Lees ook de topics er svp eens op na waarin het na de eerste euforie over hervonden vrijheid en vrijblijvend/ onbevangen kunnen uitgaan, versieren en/of daten na een tijdje ook zo leuk niet meer is en plaatsmaakt voor krampachtig op zoek naar vermaak uit angst voor een lege agenda in het weekend of geklaagd wordt dat niemand mee wil van de bestaande vriend(inn)nen in de weekenden, of tegenvallers bij het daten en die wisselende (seks)contacten niet zo bevredigend bleken te zijn als vooraf werd voorgesteld. Of niet regelmatig, of te vluchtig, te "leeg" voelt.
De verbondenheid die je nu misschien als beknellend of beperkend ervaart kan ertoe leiden dat het gras groener lijkt als je maar vrij was. Andersom evenzovelen dus die snakken naar de verbondenheid van een hechte relatie (en/of gezinsleven) en huisje, boompje, beestje bij diegenen die dát nou juist niet hebben.
"Eigen geluk" klinkt mooi, maar er loopt niet voor niks al jaren het topic Alleenzijn en gelukkig met jezelf zijn: net zoals een relatie "hebben" niet automatisch gelukkig(er) maakt en vele singles dat wel denken, is het andersom ook voor gebonden stellen dat ze eoa ideaalbeeld hebben van (weer een vrij) vrijgezellenbestaan.
Ze stellen zich vooral de voordelen ervan voor: als ik dat of dat "heb" zal ik gelukkig(er) zijn.
Alles wat nu nog nieuw/onbekend is en je straks herhaalt en gewoon(te) wordt, wordt gewenning en minder spannend en uitdagend.
Ik haal ook alleen maar "meer uit het leven" nu tov destijds "huisje, boompje, beestje" als ik zelf aktief inhoud aan mijn leven geef. In periodes evengoed weinig bijzonders als ik verzand in comfortzone: als ik zelf geen initiatief/aktie neem doet niemand anders het, het gaat niet "vanzelf"; singles steken relatief gewoon veel tijd in sociaal leven en interesses/ aktiviteiten en om dat te onderhouden. Omdat je ook wel moét. Ik ken er namelijk ook veel singles (mn gescheiden vrouwen met nog thuiswonende kinderen en/of co-ouderschap) die helemaal nérgens komen en het enige verschil is dat ze nu in hun eentje druk met al die dingen zijn die samen zo'n sleur waren geworden.
Ik denk eerder dat veel mensen een veel te serieuze en verantwoordelijkhe levenshouding koppelen aan "volwassen zijn": werk, huishouden, zorgen voor kinderen, organiseren dat alles "op rolletjes loopt" en dat ook blijven doen als ze eenmaal uit elkaar zijn: heel weinig ruimte voor speels en onbevangen zijn, echt plezier maken, of aktief op zoek gaan naar nieuwe vrienden/kennissen en nieuwe/onbekende bezigheden die ze niet al deden.
Aantrekkelijke mensen zat die met alle vrijheid toch in hun eentje uitgeblust op de bank voor de tv zitten, en op hun eigen schermpje op Fb of Tinder kijken wat anderen allemaal voor leuks aan het doen zijn.
Zo ook stellen; er zijn er die ook na jaren samen veelzijdig blijven (zowel eigen leven als samen vanalles ondernemen) en anderen die "inkakken" en moeilijk vinden om zelfs nog te verzinnen wat ze "leuk dingen doen" vinden om (eens) te doen.
Een "flitsender" en levendiger leven betekent niks meer of minder dan (bewust) meer tijd/aandacht máken voor plezierige en wat spannender aktiviteiten/ mensen/ bezigheden voor jezelf, weer eens nieuwe dingen leren kennen, genoeg variatie en verandering aanbrengen om niet (opnieuw) in comfortzone en merendeels serieuze verplichtingen en verantwoordelijkheden vast te lopen.
Ook in je eentje kun je teveel in andere rollen zitten, (werk, als verantwoordelijke en liefdevolle ouder, organisator van huishoudelijke- en zorgtaken enz) waardoor "me-time", de "sexy vrouw" en andere speelsheid en onbevangenheid/ in- en ontspanning/ sociale leven met vriend(inn)en en oprecht plezier in de verdrukking komen.
Ga bij jezelf te rade wat je graag zou willen doen, met en zonder partner, met en zonder kinderen, waardoor het leven weer "levendiger" wordt. Je kunt ook de nodige vrijheid heroveren binnen je relatie, en buiten de bestaande "lijntjes" kijken als het gaat om wat meer tijd voor jezelf als de vrouw die je ook nog bent, buiten moeder en partner van..
Met dit verschil dat je dan helemaal in alles zélf aktie en initiatief moet nemen en het niet kunt gooien op je partner of de wisselwerking die jullie nu in een voorspelbaar(der) leventje houden.
Met en zonder partner/kinderen zul je vooral zelf een wat veelzijdiger en gevarieerder invulling aan je leven moeten toevoegen als je dat momenteel als saai en sleur ervaart. Vergis je niet hoeveel singles en gescheiden mensen in dezelfde soort patronen (opstaan-werken-boodschappen-koken-eten-tv kijken- slapen) verzanden.
Lees ook de topics er svp eens op na waarin het na de eerste euforie over hervonden vrijheid en vrijblijvend/ onbevangen kunnen uitgaan, versieren en/of daten na een tijdje ook zo leuk niet meer is en plaatsmaakt voor krampachtig op zoek naar vermaak uit angst voor een lege agenda in het weekend of geklaagd wordt dat niemand mee wil van de bestaande vriend(inn)nen in de weekenden, of tegenvallers bij het daten en die wisselende (seks)contacten niet zo bevredigend bleken te zijn als vooraf werd voorgesteld. Of niet regelmatig, of te vluchtig, te "leeg" voelt.
De verbondenheid die je nu misschien als beknellend of beperkend ervaart kan ertoe leiden dat het gras groener lijkt als je maar vrij was. Andersom evenzovelen dus die snakken naar de verbondenheid van een hechte relatie (en/of gezinsleven) en huisje, boompje, beestje bij diegenen die dát nou juist niet hebben.
"Eigen geluk" klinkt mooi, maar er loopt niet voor niks al jaren het topic Alleenzijn en gelukkig met jezelf zijn: net zoals een relatie "hebben" niet automatisch gelukkig(er) maakt en vele singles dat wel denken, is het andersom ook voor gebonden stellen dat ze eoa ideaalbeeld hebben van (weer een vrij) vrijgezellenbestaan.
Ze stellen zich vooral de voordelen ervan voor: als ik dat of dat "heb" zal ik gelukkig(er) zijn.
Alles wat nu nog nieuw/onbekend is en je straks herhaalt en gewoon(te) wordt, wordt gewenning en minder spannend en uitdagend.
Ik haal ook alleen maar "meer uit het leven" nu tov destijds "huisje, boompje, beestje" als ik zelf aktief inhoud aan mijn leven geef. In periodes evengoed weinig bijzonders als ik verzand in comfortzone: als ik zelf geen initiatief/aktie neem doet niemand anders het, het gaat niet "vanzelf"; singles steken relatief gewoon veel tijd in sociaal leven en interesses/ aktiviteiten en om dat te onderhouden. Omdat je ook wel moét. Ik ken er namelijk ook veel singles (mn gescheiden vrouwen met nog thuiswonende kinderen en/of co-ouderschap) die helemaal nérgens komen en het enige verschil is dat ze nu in hun eentje druk met al die dingen zijn die samen zo'n sleur waren geworden.
Ik denk eerder dat veel mensen een veel te serieuze en verantwoordelijkhe levenshouding koppelen aan "volwassen zijn": werk, huishouden, zorgen voor kinderen, organiseren dat alles "op rolletjes loopt" en dat ook blijven doen als ze eenmaal uit elkaar zijn: heel weinig ruimte voor speels en onbevangen zijn, echt plezier maken, of aktief op zoek gaan naar nieuwe vrienden/kennissen en nieuwe/onbekende bezigheden die ze niet al deden.
Aantrekkelijke mensen zat die met alle vrijheid toch in hun eentje uitgeblust op de bank voor de tv zitten, en op hun eigen schermpje op Fb of Tinder kijken wat anderen allemaal voor leuks aan het doen zijn.
Zo ook stellen; er zijn er die ook na jaren samen veelzijdig blijven (zowel eigen leven als samen vanalles ondernemen) en anderen die "inkakken" en moeilijk vinden om zelfs nog te verzinnen wat ze "leuk dingen doen" vinden om (eens) te doen.
Een "flitsender" en levendiger leven betekent niks meer of minder dan (bewust) meer tijd/aandacht máken voor plezierige en wat spannender aktiviteiten/ mensen/ bezigheden voor jezelf, weer eens nieuwe dingen leren kennen, genoeg variatie en verandering aanbrengen om niet (opnieuw) in comfortzone en merendeels serieuze verplichtingen en verantwoordelijkheden vast te lopen.
Ook in je eentje kun je teveel in andere rollen zitten, (werk, als verantwoordelijke en liefdevolle ouder, organisator van huishoudelijke- en zorgtaken enz) waardoor "me-time", de "sexy vrouw" en andere speelsheid en onbevangenheid/ in- en ontspanning/ sociale leven met vriend(inn)en en oprecht plezier in de verdrukking komen.
Ga bij jezelf te rade wat je graag zou willen doen, met en zonder partner, met en zonder kinderen, waardoor het leven weer "levendiger" wordt. Je kunt ook de nodige vrijheid heroveren binnen je relatie, en buiten de bestaande "lijntjes" kijken als het gaat om wat meer tijd voor jezelf als de vrouw die je ook nog bent, buiten moeder en partner van..
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..