Eenzaam, geen vrienden, hele weekenden alleen

01-04-2018 17:35 311 berichten
Alle reacties Link kopieren
Op dit moment ben ik erg ongelukkig en kom ik er zelf moeizaam uit.

Mijn hele leven ben ik op mijzelf en vind ik het moeilijk om contacten te leggen en te onderhouden. Ik ben bang om op iemand af te stappen, heel erg onzeker over mijn lichaam (flink overgewicht), moeite om gesprek te starten + op gang te houden. Door die onzekerheid gaat het te vaak over mijzelf. Ik realiseer me dat ik hierdoor andere mensen afstoot. Omdat ik letterlijk geen vrienden heb kan ik claimend gedrag vertonen als ik dan wel met iemand in contact kom. Al een paar keer ben ik door dit gedrag afgewezen (hoewel dat nooit als argument gebruikt is) en is de drempel om contacten te vinden hoger en hoger geworden.

Ondanks dat ik geen vrienden heb ken ik wel heel veel mensen. Met name door vrijwiliggerswerk wat ik jaren heb gedaan. Sinds dit jaar niet meer en dat komt omdat ik geen zin heb om heel erg mijn best te moeten doen om aardig gevonden te worden/erbij te willen horen. Bij de groepen waar ik vrijwilligerswerk deed zal ik er nooit bij horen op de manier die ik het liefst zou willen.

Heel vaak heb ik gevraagd aan mensen die ik ken om uitjes te plannen. 9 van de 10 keer wordt ik afgewezen. Dat doet pijn. Tevens moet het contact ALTIJD vanuit mij komen. Er is geen sprake van gelijkwaardigheid. Ik heb altijd het idee dat mensen iets met mij willen doen omdat ze me zielig vinden.

Vorige week heb ik mijn facebook vrienden eens doorgenomen. Er stonden 477 mensen in mijn lijst en die heb ik teruggebracht naar 21. Daarbij zitten nog zeker 19 twijfelgevallen. Het liefst verwijder ik Facebook helemaal, maar ik volg nog wat groepen als inspiratie voor mijn werk. Ruim 400 mensen heb ik verwijderd. Waarom: ik wil niet geconfronteerd worden met perfecte leventjes, het zijn mensen die geen interesse in mij hebben (alleen maar omdat ze me zielig vinden) en ik hoef eigenlijk ook geen contact met hun. Liever echt contact dan nep. Hetzelfde geld voor mijn telefoonlijst. Er staan alleen nog collega's en familie in.

Relaties heb ik nog nooit gehad. Zelfs nog niet verliefd geweest. Ik voldoe niet aan het perfecte plaatje of mannen willen mij om verkeerde redenen. Dat doet heel veel pijn.

Het gevolg van dit alles is dat mijn weekenden bestaan uit uitslapen (dat is het enige fijne aan weekend) en verder achter de laptop hangen, soms wat sporten/wandelen en alle stress wegeten. Naarmate het weekend vordert word ik heel erg verdrietig. Ik probeer mezelf op te peppen, maar dat lukt maar zelden. Ook dit weekend is weer verschrikkelijk. Ik hou heel erg van sporten, maar door een blessure van inmiddels drie jaar kan ik dat maar minimaal doen. Afvallen lukt daarom moeizaam. Er zijn periodes dat het wel lukt en periodes van niet. Nu even een periode van niet. Ik ben 3 jaar geleden 45 kilo kwijtgeraakt.

Ik heb me inmiddels aangemeld bij NMLK en ik heb mijn 1e activiteit daar gehad. Een hele grote drempel was het om daar te komen, maar ik heb het gedaan. Dat smaakt naar meer, maar ook dat wil ik rustig opbouwen en tevens bang om dezelfde fouten te maken. Oproepjes hier op het forum heb ik ook wel eens gedaan, maar de drempel was steeds te groot.

Natuurlijk heb ik hier hulp voor gehad. Met mijn huisarts heb ik hier veel over gesproken en ik heb een aantal psychologen gezien, maar daar zijn we steeds tot de conclusie gekomen dat onder de mensen zijn het enige is wat voor mij helpt. Hoe meer ik 'oefen' met sociale contacten, hoe makkelijker het zal gaan. Gesprekken bij een psycholoog helpen daar niet bij. Mijn huisarts vind dat ik heel goed bezig ben en een goede kleine stap heb gezet.

Wie weet hoe ik mijn weekenden weer leuker kan maken? Een hobby heb ik niet echt..

P.S Sorry voor dit wazige verhaal. Ik hoop op wat begrip, zonder vooroordelen. Het kostte me veel moeite om dit berichtje te typen.
vrouw-92 wijzigde dit bericht op 01-04-2018 17:41
4.81% gewijzigd
Solomio schreef:
01-04-2018 21:58
Jezus, echt, de arrogantie.....
Als voormalig morbide obees mens weet ik er aardig wat vanaf. En weet ik ook dat wat jij schrijft voor een enkeling geldt, maar voor de meesten helemaal niet.
Alsof alle dikke mensen eenzaam zijn en dat wegeten. Bullshit.

Tis mij allang duidelijk dat jouw 'kennis' komt uit 'er eens iets over gelezen hebben'.
Waarbij de praktijk enorm veel complexer is dan jij je zelfs maar bij benadering voor kunt stellen.
Een eetprobleem komt meestal niet uit het niets. Van iemand met anorexia zou je ook niet zeggen dat de meesten nou zo gelukkig zijn.

TO koppelt zelf ook haar eenzaamheid, aan haar eetgedrag en ziet haar overgewicht als het gevolg van het vele eten. Lijkt me allemaal niet zo gek gedacht. Ze heeft er in elk geval weinig aan dat jij haar verhaal en dat van zoveel andere mensen met overgewicht ontkend.
Lil0u schreef:
01-04-2018 22:10
Een eetprobleem komt meestal niet uit het niets. Van iemand met anorexia zou je ook niet zeggen dat de meesten nou zo gelukkig zijn.

TO koppelt zelf ook haar eenzaamheid, aan haar eetgedrag en ziet haar overgewicht als het gevolg van het vele eten. Lijkt me allemaal niet zo gek gedacht. Ze heeft er in elk geval weinig aan dat jij haar verhaal en dat van zoveel andere mensen met overgewicht ontkend.
Haar verhaal, haar eenzaamheid, hoeft geen relatie te hebben met haar overgewicht.

Omdat de vrouw van de neef van je buurman van je moeder dit ook had, wil dat nog niet zeggen dat iedereen die een vergelijkbaar probleem heeft dat ook heeft. Stop eens met dat gepsycholiseer. Ik denk echt dat je kwaliteiten ergens anders liggen.
Vajana schreef:
01-04-2018 22:19
Haar verhaal, haar eenzaamheid, hoeft geen relatie te hebben met haar overgewicht.

Omdat de vrouw van de neef van je buurman van je moeder dit ook had, wil dat nog niet zeggen dat iedereen die een vergelijkbaar probleem heeft dat ook heeft. Stop eens met dat gepsycholiseer. Ik denk echt dat je kwaliteiten ergens anders liggen.
Ik reageer op het verhaal van TO. Ze heeft zelf gelukkig heel goed door waar haar problemen vandaan komen. Dat is de eerste stap naar herstel.
Alle reacties Link kopieren
Lil0u schreef:
01-04-2018 22:10
Een eetprobleem komt meestal niet uit het niets. Van iemand met anorexia zou je ook niet zeggen dat de meesten nou zo gelukkig zijn.

TO koppelt zelf ook haar eenzaamheid, aan haar eetgedrag en ziet haar overgewicht als het gevolg van het vele eten. Lijkt me allemaal niet zo gek gedacht. Ze heeft er in elk geval weinig aan dat jij haar verhaal en dat van zoveel andere mensen met overgewicht ontkend.
Ik ontken haar verhaal niet, ik ontken jouw idee, dat dit het verhaal is van veel dikke mensen.
Want wat jij beweert zijn die goedkope vooroordelen waar dikke mensen alsmaar mee geconfronteerd worden en die niks meer zijn dan dat: vooroordelen.
Niet gebaseerd op enig wetenschappelijk inzicht, maar verkondigd alsof het DE waarheid is.
De zachte krachten zullen zeker winnen.
H. Roland Holst
Herstel? Serieus? Je noemt het nu al 2x. Ze hoeft niet te herstellen.
Lil0u schreef:
01-04-2018 22:26
Ik reageer op het verhaal van TO. Ze heeft zelf gelukkig heel goed door waar haar problemen vandaan komen. Dat is de eerste stap naar herstel.
Waar komen haar problemen volgens haarzelf dan vandaan?
Alle reacties Link kopieren
Lil0u schreef:
01-04-2018 22:26
Ik reageer op het verhaal van TO. Ze heeft zelf gelukkig heel goed door waar haar problemen vandaan komen. Dat is de eerste stap naar herstel.
Ik lees o.a. dat ze weinig kan sporten, waardoor afvallen moeizaam gaat.
Das toch iets anders dan wat jij beweert.
De zachte krachten zullen zeker winnen.
H. Roland Holst
Alle reacties Link kopieren
Solomio, Lilou en Vajana, misschien kunnen jullie beter inhoudelijk op TO reageren in plaats van elkaar constant te bekritiseren.
Alle reacties Link kopieren
vivamien schreef:
01-04-2018 22:38
Solomio, Lilou en Vajana, misschien kunnen jullie beter inhoudelijk op TO reageren in plaats van elkaar constant te bekritiseren.
Mss gebeurt dat, maar zijn sommige 'inhoudelijke' reacties zo erg dat daar echt even tegenin gegaan moet worden.
De zachte krachten zullen zeker winnen.
H. Roland Holst
Alle reacties Link kopieren
Veel praten is een afknapper... je kunt jezelf leren minder te praten en meer te luisteren. Gewoon eens observeren en ontspannen.

Je gewicht maakt niet uit. Het gaat om je uitstraling.
Als jij je zo opstelt zoals in je bericht op Contact begrijp ik wel dat je nooit tot een afspraak komt.
Misschien een cursus sociale vaardigheden ofzo.
.
anoniem_640842da998d3 wijzigde dit bericht op 08-03-2021 00:46
99.78% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren
Afvallen alleen helpt niet ben ik bang. Als je denkt dat mensen je niet mogen vanwege je gewicht veranderen zij niet als jij afvalt. Zij zien in jou nog steeds dezelfde vrouw-92, met een paar kledingmaten minder, maar met nog steeds dezelfde houding die ze misschien minder leuk vinden aan jou.
Dus begin met dingen te doen die je leuk vind, daar ontmoet je mensen die datzelfde leuk vinden, dus heb je al iets om over te praten, en kan dat verder uitgroeien . En misschien moet je nog eens iets leuks vinden om te doen, omdat dat eerste leuke toch niet zo leuk was als je dacht, en moet je nog eens opnieuw beginnen.
Leven is vallen en opstaan maar blijven oefenen
De waarheid is dat iedereen zomaar wat probeert
Alle reacties Link kopieren
Moiren’ schreef:
01-04-2018 23:00
Als jij je zo opstelt zoals in je bericht op Contact begrijp ik wel dat je nooit tot een afspraak komt.
Misschien een cursus sociale vaardigheden ofzo.
Zo onaardig zou ik t niet willen zeggen, maar onderstaande reactie van to maakt t denk ik voor anderen wel moeilijk om nog onbevangen n contact aan te gaan:

"Lijkt me heel leuk om een WhatsApp groepje te starten. Op dit moment ben ik erg eenzaam en sta ik open voor nieuwe contacten.
Tegelijk vind ik het ook heel spannend en ben ik bang oude fouten te herhalen, waardoor ik niet zeker weet of een WhatsApp groepje wel zo'n slim idee is voor mij."

To: ik heb t idee dat je steeds meer dingen NIET doet. .dus niet meer sporten, geen vrijwilligerswerk etc zodat je uiteindelijk nog eenzamer wordt.
Wat doe je doordeweeks qua werk?
Volgens mij moet je niet zo op je overgewicht focussen maar goed gaan kijken naar n goed leefritme, regelmatig naar buiten, en hulp krijgen van n psycholoog / coach wb je zelfbeeld en t aangaan van sociale contacten.
Heel veel succes
Alle reacties Link kopieren
nlies schreef:
02-04-2018 01:36
Afvallen alleen helpt niet ben ik bang. Als je denkt dat mensen je niet mogen vanwege je gewicht veranderen zij niet als jij afvalt. Zij zien in jou nog steeds dezelfde vrouw-92, met een paar kledingmaten minder, maar met nog steeds dezelfde houding die ze misschien minder leuk vinden aan jou.
Dus begin met dingen te doen die je leuk vind, daar ontmoet je mensen die datzelfde leuk vinden, dus heb je al iets om over te praten, en kan dat verder uitgroeien . En misschien moet je nog eens iets leuks vinden om te doen, omdat dat eerste leuke toch niet zo leuk was als je dacht, en moet je nog eens opnieuw beginnen.
Leven is vallen en opstaan maar blijven oefenen
Eerlijk gezegd denk ik ook niet dat mensen TO anders gaat zien als ze minder zwaar is, maar misschien gaat TO zichzelf wel anders zien. En dat ze meer zelfvertrouwen krijgt wanneer ze vindt dat ze er goed uitziet. Zoiets straal je uit en ik denk dat dat wel degelijk kan helpen bij het aangaan van nieuwe contacten. Het is niet het enige middel, maar het is wel een steuntje in de rug.
Rot dat je je zo wanhopig voelt.

Ik zou klein beginnen. Bijv met in elk weekend een kleine leuke activiteit in te bouwen. Start anders vandaag met bijv een wandeling in bos of park.

Wat vind je leuk / wat zijn je interesses? Als je alles kon doen vandaag wat zou je dan het liefste gaan doen?
Afvallen zonder sporten kan prima aangezien 70% van het afvalproces bestaat uit voeding dus niet kunnen sporten is voor maar een klein percentage schuldig aan overgewicht. Daarnaast zijn andere mensen minder ge:intereseerd in je gewicht dan je denkt.

Ik ben eerlijk gezegd bang voor mensen zoals jij. Je zit zo te horen heel erg vast in je eigen verhaal en hebt daarom weinig ruimte voor het verhaal van anderen en ontevreden zijn met wie/wat je bent en je leven voelen mensen prima aan en maakt je niet tot een gezellige socializer. Je mag van alles mankeren, lelijk zijn enz. maar mensen voelen zich meer aangetrokken tot positieve mensen die een aanvulling zijn op hun leven. Ieder mens heeft l een flinke portie gezeik in eigen leven dus waarom iemand erbij die er nog een schepje bovenop doet.

Misschien eens kijken wat wel leuk aan jezelf zit en niet kijken naar alles wat niet leuk is.
Alle reacties Link kopieren
Tip der tippen; neem een hond!
Toen mijn vorige partner plots overleed en ik achter bleef met zijn hond (waar ik toen niks mee had. Hond. Fijn. Doei.) voelde ik me natuurlijk ontzettend verdrietig en rot. Maar...ik móest de deur uit om met de hond te wandelen. Zo ontdekte ik dat ik wandelen heel erg leuk en rustgevend vind (zonder hond deed ik dat dus nooit. Met hond heb je een 'doel' om lekker naar buiten te gaan)
Ook ontdekte ik dat de 'menschen avec een hond' een volkje opzich zijn; je komt elke keer dezelfde mensen tegen en maakt al snel praatjes. Dit gaat makkelijk, omdat het...over de honden gaat! Het blijft lekker oppervlakkig maar je bent wel weer even in contact met mensen! (Die dus niet te dichtbij komen, wat soms ook wel heel fijn is. Gewoon even kletsen en weer je eigen weg gaan. En wie weet, als je er voor open staat; voorstellen om eens koffie ergens te drinken samen of ergens naar toe te gaan om te wandelen metde honden kan altijd!)
Ook is het minder eng om in je eentje (met hond) dingen te ondernemen, je hebt namelijk 'iets' bij je waardoor je je niet alleen voelt en waar je je op kan focussen.

Inmiddels kan ik mijn hond niet meer wegdenken en hou ik heel veel van haar. En ben ik heel dankbaar dat zij er was in de moeilijkste periode van mn leven; door haar ben ik naar buiten bljven gaan en dagelijks praatjes blijven maken. Anders zat ik er misschien nu (partner, kindje èn...de hond!) heel anders bij...

Succes en... kop op!
Alle reacties Link kopieren
Louise70 schreef:
01-04-2018 22:56
Veel praten is een afknapper... je kunt jezelf leren minder te praten en meer te luisteren. Gewoon eens observeren en ontspannen.

Je gewicht maakt niet uit. Het gaat om je uitstraling.
Kan ik, als man die een relatie heeft gehad met een vrouw met aardig wat overgewicht (conform de 'geldende norm'), 100% bevestigen!
Je moet het leven niet te serieus nemen. Je overleeft het toch niet!
vivamien schreef:
02-04-2018 06:56
Eerlijk gezegd denk ik ook niet dat mensen TO anders gaat zien als ze minder zwaar is, maar misschien gaat TO zichzelf wel anders zien. En dat ze meer zelfvertrouwen krijgt wanneer ze vindt dat ze er goed uitziet. Zoiets straal je uit en ik denk dat dat wel degelijk kan helpen bij het aangaan van nieuwe contacten. Het is niet het enige middel, maar het is wel een steuntje in de rug.
Precies. Het kan ook een positieve impuls zijn om lekker te bewegen, gezond te eten, waardoor je fitter wordt en dus beter in je vel komt te zitten.

Het gaat niet puur en alleen om het gewicht, maar om alle voordelen die je erbij krijgt wanneer je een gezonde levensstijl aanhoudt.
Alle reacties Link kopieren
Lobeliaroze schreef:
01-04-2018 20:44
Oei ik vind dit een confronterend verhaal. Ik heb namelijk iemand in m'n omgeving die ik eigenlijk als heel prettig en intelligent ervaar. Maar ik kan het maar met moeite opbrengen omdat ze als we afspreken aan één stuk door ratelt, over zichzelf. Zij wil wel altijd graag met mij afspreken. Ik heb me nooit gerealiseerd dat er zo'n eenzaam verhaal achter zou zitten. Inderdaad heeft zij ook niet veel vrienden (eigenlijk geen), terwijl ze wel echt aardig is. Maar een afspraak met haar kost me zo veel energie. Ze gooit er ook werkelijk alles uit, de meest onbelangrijke details krijg ik te horen zoals dat er een elektricien over de vloer was die eerst z'n boor vergeten was in de auto en dat hij zei dat de plinten mooi aangelegd waren enz. enz.

Zou je daar iets aan kunnen doen? Je zegt zelf dat dat over jezelf praten een probleem zou kunnen zijn, vandaar dat ik dat er uitgepikt heb.

Succes :hug:
Dit vind ik een goed punt.

Als je met iemand afspreekt (of zelfs maar gewoon even praat op werk, verjaardag van je moeder buurvrouw etc), spreek dan met jezelf af eens op die ander te focussen.

Dus als die ander vertelt: "toen deed ik mee aan een skateboard wedstrijd en brak mijn enkel."
Zeg dan niet: "Oh, ik heb ook een keer mijn arm gebroken blablabla over jezelf", maar: "Oh, wat vervelend. Skateboard je nu nog wel?"
Dan geef je aan echt te luisteren naar een ander. En wie weet zegt diegene dan aan het eind van het gesprek. "Wil je een keertje komen kijken?" waardoor je wat te doen hebt, wat nieuws leert en wellicht ook weer nieuwe mensen leert kennen.

Ik ken ook iemand waarbij altijd alles over hem gaat. Zelfs als je even iets over jezelf zegt, draait hij het met een 'ik ook' binnen een zin weer naar zichzelf. En ja, ik ontwijk gesprekken zoveel mogelijk omdat het zo vermoeiend is.
Ha Vrouw,

Hoe ziet dat claimen eruit? Wat verwacht jij van vrienden?

De beste tip die ik je kan geven: verwacht niet teveel. Ik probeer al een half jaar een afspraak met een vriendin van mij te maken en het lukt niet. Dan kan ik denken dat ze mij niet leuk vindt, maar ik denk alleen maar, dat ze op dit moment idioot druk is en veel aan haar hoofd heeft. Twee andere vriendinnen heb ik ook al meer dan een half jaar niet gezien, en de reden is ook dat ze het heel erg druk hebben. Met kleine kinderen, met een nieuw bedrijf, met familieleden die overlijden, met familie in het buitenland, met een scheiding: er kunnen zoveel dingen zijn waarom je iemand een tijd niet ziet. En het hoeft niet aan jou te liggen.

Ook bij mij komt het zelden voor dat het initiatief om af te spreken van iemand anders komt. Ik denk twee keer per jaar of zo. Ik denk nog steeds niet dat betekent dat mensen mij niet leuk vinden.

Aan je contactoproepje zie ik dat je in de randstad woont. Ik denk dat het daar toch lastiger is om vaak bij elkaar binnen te lopen dan in een dorp.

Maar ik zie ook, dat je best veel verwacht.. ik zit bijvoorbeeld in geen enkel Whatsappgroepje, ik Whatsapp nooit. Als ik een nieuw iemand leer kennen, dan wil ik daar een kop koffie mee drinken en als het klikt anderhalve maand later nog een kop koffie. Niet meteen elke dag inchecken hoe het gaat.

Die blessure, zou je daarmee eventueel wel yoga kunnen doen? Ik heb zelf yoga gedaan met rugklachten, gaat prima.
En nog een vraag: je schreef dat het moeilijk was om je bericht te typen. Vind je het nu ook moeilijk te reageren? Je bent al even niet geweest namelijk.

Als je het moeilijk vindt, kun je dan aangeven waarom?
anoniem_364007 wijzigde dit bericht op 02-04-2018 12:52
0.24% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren
Lil0u schreef:
02-04-2018 10:02
Precies. Het kan ook een positieve impuls zijn om lekker te bewegen, gezond te eten, waardoor je fitter wordt en dus beter in je vel komt te zitten.

Het gaat niet puur en alleen om het gewicht, maar om alle voordelen die je erbij krijgt wanneer je een gezonde levensstijl aanhoudt.
leuk idee, maar TO heeft al een paar keer aangegeven niet of nauwelijks te kunnen sporten/bewegen


Verder denk ik dat het probleem niet ligt in het overgewicht, maar aan wat TO zelf noemt, haar claimgedrag en dat ze zo blij is als er iemand is die naar haar luistert, dat ze vergeet om ook naar de ander te luisteren. Daar hebben mensen al heel snel genoeg van. Mij lijkt het dan ook raadzaam om daar iets mee te gaan doen.
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
Een beetje gesprekken met een psycholoog lijkt me ook onvoldoende. Ik denk dat je een therapie zou moeten volgen die dieper gaat (therapie met een psychotherapeut en/of schematherapie, juist omdat jij ook goed lijkt te kunnen reflecteren.) Het is op zich niet vreemd dat jullie uitkomen op 'veel onder de mensen zijn' alleen is de oplossing niet zo plat, want contact leggen is denk ik niet zo zeer jouw probleem (of juist helemaal niet jouw probleem als ik het zo lees!) maar verbinding voelen en daardoor ook duurzamere relaties kunnen houden met andere mensen. En dat gaat niet over 'onder de mensen zijn', al is dat natuurlijk wel een voorwaarde, maar die heb jij goed onder de knie, dat gaat over dieper liggende overtuigingen over jezelf. Overtuigingen die bijdragen aan het steeds niet slagen van contacten op verschillende gebieden (vriendschap, liefde, werk).

Besef wel dat door iedereen te beoordelen als 'jij hebt alleen contact met mij omdat je mij zielig vindt' jij degene bent die hen afwijst en ook volledig afschrijft. Blijkbaar heb jij ergens geleerd dat er op een normale manier geen contact met anderen te krijgen is. Ik begrijp ook echt dat je dingen hebt waargenomen die hierop wijzen, uit zowel theorie als praktijk weten we echter dat we gedrag van anderen interpreteren door ons eigen referentiekader en iets wat jij interpreteert als 'jij vindt mij alleen maar zielig' hoeft echt niet in het hier en nu zo te zijn, maar waarschijnlijk heb jij dat wel ergens op een belangrijk moment in je leven geleerd en herhaal je het keer op keer door je leven heen. Wat je ziet bijvoorbeeld is dat jij jezelf ook zielig gaat neerzetten, zie je reactie op de contactoproep op een andere pijler en dat zal vermoedelijk in veel ander gedrag ook doorsijpelen. Het is JOUW overtuiging die jij op anderen plakt. Een therapeut die gespecialiseerd is in persoonlijkheidsontwikkeling kan je hiermee verder helpen. Een psycholoog die alleen zo ver gaat dat je meer onder de mensen moet zijn gaat niet voldoende zijn. Dat is je probleem niet. Volgens mij heb jij daarin juist heel veel je best gedaan in de afgelopen jaren en kan jij dat prima, alleen stranden die contacten toch uit eindelijk.

:hug:
anoniem_365339 wijzigde dit bericht op 02-04-2018 13:25
16.30% gewijzigd

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven