Eenzaam, geen vrienden, hele weekenden alleen

01-04-2018 17:35 311 berichten
Alle reacties Link kopieren
Op dit moment ben ik erg ongelukkig en kom ik er zelf moeizaam uit.

Mijn hele leven ben ik op mijzelf en vind ik het moeilijk om contacten te leggen en te onderhouden. Ik ben bang om op iemand af te stappen, heel erg onzeker over mijn lichaam (flink overgewicht), moeite om gesprek te starten + op gang te houden. Door die onzekerheid gaat het te vaak over mijzelf. Ik realiseer me dat ik hierdoor andere mensen afstoot. Omdat ik letterlijk geen vrienden heb kan ik claimend gedrag vertonen als ik dan wel met iemand in contact kom. Al een paar keer ben ik door dit gedrag afgewezen (hoewel dat nooit als argument gebruikt is) en is de drempel om contacten te vinden hoger en hoger geworden.

Ondanks dat ik geen vrienden heb ken ik wel heel veel mensen. Met name door vrijwiliggerswerk wat ik jaren heb gedaan. Sinds dit jaar niet meer en dat komt omdat ik geen zin heb om heel erg mijn best te moeten doen om aardig gevonden te worden/erbij te willen horen. Bij de groepen waar ik vrijwilligerswerk deed zal ik er nooit bij horen op de manier die ik het liefst zou willen.

Heel vaak heb ik gevraagd aan mensen die ik ken om uitjes te plannen. 9 van de 10 keer wordt ik afgewezen. Dat doet pijn. Tevens moet het contact ALTIJD vanuit mij komen. Er is geen sprake van gelijkwaardigheid. Ik heb altijd het idee dat mensen iets met mij willen doen omdat ze me zielig vinden.

Vorige week heb ik mijn facebook vrienden eens doorgenomen. Er stonden 477 mensen in mijn lijst en die heb ik teruggebracht naar 21. Daarbij zitten nog zeker 19 twijfelgevallen. Het liefst verwijder ik Facebook helemaal, maar ik volg nog wat groepen als inspiratie voor mijn werk. Ruim 400 mensen heb ik verwijderd. Waarom: ik wil niet geconfronteerd worden met perfecte leventjes, het zijn mensen die geen interesse in mij hebben (alleen maar omdat ze me zielig vinden) en ik hoef eigenlijk ook geen contact met hun. Liever echt contact dan nep. Hetzelfde geld voor mijn telefoonlijst. Er staan alleen nog collega's en familie in.

Relaties heb ik nog nooit gehad. Zelfs nog niet verliefd geweest. Ik voldoe niet aan het perfecte plaatje of mannen willen mij om verkeerde redenen. Dat doet heel veel pijn.

Het gevolg van dit alles is dat mijn weekenden bestaan uit uitslapen (dat is het enige fijne aan weekend) en verder achter de laptop hangen, soms wat sporten/wandelen en alle stress wegeten. Naarmate het weekend vordert word ik heel erg verdrietig. Ik probeer mezelf op te peppen, maar dat lukt maar zelden. Ook dit weekend is weer verschrikkelijk. Ik hou heel erg van sporten, maar door een blessure van inmiddels drie jaar kan ik dat maar minimaal doen. Afvallen lukt daarom moeizaam. Er zijn periodes dat het wel lukt en periodes van niet. Nu even een periode van niet. Ik ben 3 jaar geleden 45 kilo kwijtgeraakt.

Ik heb me inmiddels aangemeld bij NMLK en ik heb mijn 1e activiteit daar gehad. Een hele grote drempel was het om daar te komen, maar ik heb het gedaan. Dat smaakt naar meer, maar ook dat wil ik rustig opbouwen en tevens bang om dezelfde fouten te maken. Oproepjes hier op het forum heb ik ook wel eens gedaan, maar de drempel was steeds te groot.

Natuurlijk heb ik hier hulp voor gehad. Met mijn huisarts heb ik hier veel over gesproken en ik heb een aantal psychologen gezien, maar daar zijn we steeds tot de conclusie gekomen dat onder de mensen zijn het enige is wat voor mij helpt. Hoe meer ik 'oefen' met sociale contacten, hoe makkelijker het zal gaan. Gesprekken bij een psycholoog helpen daar niet bij. Mijn huisarts vind dat ik heel goed bezig ben en een goede kleine stap heb gezet.

Wie weet hoe ik mijn weekenden weer leuker kan maken? Een hobby heb ik niet echt..

P.S Sorry voor dit wazige verhaal. Ik hoop op wat begrip, zonder vooroordelen. Het kostte me veel moeite om dit berichtje te typen.
vrouw-92 wijzigde dit bericht op 01-04-2018 17:41
4.81% gewijzigd
tu1nhek schreef:
02-04-2018 13:18
Besef wel dat door iedereen te beoordelen als 'jij hebt alleen contact met mij omdat je mij zielig vindt' jij degene bent die hen afwijst en ook volledig afschrijft.
+1
Alle reacties Link kopieren
Ik vind het moeilijk om te reageren inderdaad. Ik lees wel alles, maar er word al weer zo snel geoordeeld. Mijn gewicht bijvoorbeeld wordt heel vaak benoemd, terwijl ik dat zelf als een klein aandeel zie in het geheel.

Het hele bericht lezen is ook lastig, merk ik, maar ik zal wat aanvullingen doen op de reacties:

- Wat ik nog niet heb genoemd, maar wat mogelijk wel meespeelt is het gebruik van de pil. Ik slik nu Ethinylestradiol/Levonorgestrel en die doet meer kwaad dan goed. Ik heb het idee dat mijn depressieve gevoelens versterkt worden. Ook mijn PMS klachten waarvoor ik de pil ben gaan slikken worden niet minder. Van de week ben ik hiervoor bij de huisarts geweest en die was er al een beetje bang voor. Nu een andere pil gekregen, maar ook daar lees ik over depressieve bijwerkingen.

- Voor vrijdag heb ik weer een afspraak staan. Dit weekend was weer verschrikkelijk. Ik ben enorm down, enorm negatief, huilbuien en weet gewoon niet waar ik terecht kan. Mijn ouders maken zich enorme zorgen en ik zelf inmiddels ook.

- Om terug te komen op vroeger: toen had ik ook weinig vriendjes en ben ik veel gepest geweest. voornamelijk door buiten gesloten te worden.

- Het luisteren naar anderen wil ik heel graag leren, maar dat doe je niet zo maar 1,2,3.

- Ik wil graag weer naar een psycholoog, maar ik kan mijn eigen risico moeilijk betalen. De praktijkondersteuner is een eerste stap, maar ik weet eigenlijk zeker dat ik door wordt verwezen naar een speciaal traject. Daarbij is er een angst voor psychologen. Eindeloos gepraat in het verleden heeft niets opgeleverd. Ik wil niet weer teleurgesteld worden.


Om positief af te sluiten: ik heb zojuist 1,5 uur gewandeld. Hierdoor ben ik iets rustiger, maar nog lang niet mezelf.
Alle reacties Link kopieren
Ik denk dat het verstandig is om samen met een psycholoog te onderzoek of al die overtuigingen die je over jezelf en anderen hebt wel waar zijn.

In een vriendschap zal het niet altijd precies gaan zoals jij wil. Wel kUn je leren hoe je op een goede manier je gevoelens uit waarbij er ook ruimte is voor de ander.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
vrouw-92 schreef:
02-04-2018 13:29
Ik vind het moeilijk om te reageren inderdaad. Ik lees wel alles, maar er word al weer zo snel geoordeeld. Mijn gewicht bijvoorbeeld wordt heel vaak benoemd, terwijl ik dat zelf als een klein aandeel zie in het geheel.

Het hele bericht lezen is ook lastig, merk ik, maar ik zal wat aanvullingen doen op de reacties:

- Wat ik nog niet heb genoemd, maar wat mogelijk wel meespeelt is het gebruik van de pil. Ik slik nu Ethinylestradiol/Levonorgestrel en die doet meer kwaad dan goed. Ik heb het idee dat mijn depressieve gevoelens versterkt worden. Ook mijn PMS klachten waarvoor ik de pil ben gaan slikken worden niet minder. Van de week ben ik hiervoor bij de huisarts geweest en die was er al een beetje bang voor. Nu een andere pil gekregen, maar ook daar lees ik over depressieve bijwerkingen.

- Voor vrijdag heb ik weer een afspraak staan. Dit weekend was weer verschrikkelijk. Ik ben enorm down, enorm negatief, huilbuien en weet gewoon niet waar ik terecht kan. Mijn ouders maken zich enorme zorgen en ik zelf inmiddels ook.

- Om terug te komen op vroeger: toen had ik ook weinig vriendjes en ben ik veel gepest geweest. voornamelijk door buiten gesloten te worden.

- Het luisteren naar anderen wil ik heel graag leren, maar dat doe je niet zo maar 1,2,3.

- Ik wil graag weer naar een psycholoog, maar ik kan mijn eigen risico moeilijk betalen. De praktijkondersteuner is een eerste stap, maar ik weet eigenlijk zeker dat ik door wordt verwezen naar een speciaal traject. Daarbij is er een angst voor psychologen. Eindeloos gepraat in het verleden heeft niets opgeleverd. Ik wil niet weer teleurgesteld worden.


Om positief af te sluiten: ik heb zojuist 1,5 uur gewandeld. Hierdoor ben ik iets rustiger, maar nog lang niet mezelf.
Je kan toch stoppen met de pil? Waarom slik je die eigenlijk? Ik herken de negatieve invloed van de pil heel erg goed en zou nooit meer aan die troep gaan.
Alle reacties Link kopieren
Ik ben aan de pil begonnen (zoals ik al schreef) omdat mijn PMS klachten heel heftig zijn. Zeer grote en gevoelige borsten, veel acne en niet lekker in mijn vel, maar sinds ik de pil slik is alleen de acne minder geworden. De gevoelige borsten nog meer en zit ik totaal niet lekker in mijn vel.
Fijn dat je toch gereageerd hebt!

Dat mensen slecht lezen, ligt ook alweer niet aan jou, dat doen ze in elk topic. :-]
Best suf, maar het kan natuurlijk best dat zo iemand niet leest door eigen somberheid of depressie of burnout of paniek of wat niet al. We doen allemaal maar wat.

Een therapeut hoeft natuurlijk niet te betekenen dat je moet praten. Een haptotherapeut zou bijvoorbeeld ook kunnen.
...
anoniem_364007 wijzigde dit bericht op 11-04-2018 21:25
98.78% gewijzigd
vrouw-92 schreef:
02-04-2018 13:29
.
- Het luisteren naar anderen wil ik heel graag leren, maar dat doe je niet zo maar 1,2,3.
Ok, om te oefenen: lees een of twee post die je wel aanspreken, en probeer dan een vraag erover te stellen. :)
Alle reacties Link kopieren
Mijn huisarts is heel erg fijn en heb het idee dat hij me goed begrijpt, maar ik soms niet alles durf te vertellen.
Wel goed dat je gewandeld hebt! Dat kan dus wel met je blessure? Of moet je je dan forceren?
Alle reacties Link kopieren
Het kan, wel met als gevolg dat ik nu veel pijn heb. Moet het dus niet elke dag gaan doen, maar ik MOEST mijn hoofd leeg maken en even nadenken.
Zou meditatie wat voor je zijn, om wat rustiger te worden in je hoofd? Kan gewoon zittend op een stoel.
vrouw-92 schreef:
02-04-2018 13:29
Ik vind het moeilijk om te reageren inderdaad. Ik lees wel alles, maar er word al weer zo snel geoordeeld. Mijn gewicht bijvoorbeeld wordt heel vaak benoemd, terwijl ik dat zelf als een klein aandeel zie in het geheel.

Het hele bericht lezen is ook lastig, merk ik, maar ik zal wat aanvullingen doen op de reacties:

- Wat ik nog niet heb genoemd, maar wat mogelijk wel meespeelt is het gebruik van de pil. Ik slik nu Ethinylestradiol/Levonorgestrel en die doet meer kwaad dan goed. Ik heb het idee dat mijn depressieve gevoelens versterkt worden. Ook mijn PMS klachten waarvoor ik de pil ben gaan slikken worden niet minder. Van de week ben ik hiervoor bij de huisarts geweest en die was er al een beetje bang voor. Nu een andere pil gekregen, maar ook daar lees ik over depressieve bijwerkingen.

- Voor vrijdag heb ik weer een afspraak staan. Dit weekend was weer verschrikkelijk. Ik ben enorm down, enorm negatief, huilbuien en weet gewoon niet waar ik terecht kan. Mijn ouders maken zich enorme zorgen en ik zelf inmiddels ook.

- Om terug te komen op vroeger: toen had ik ook weinig vriendjes en ben ik veel gepest geweest. voornamelijk door buiten gesloten te worden.

- Het luisteren naar anderen wil ik heel graag leren, maar dat doe je niet zo maar 1,2,3.

- Ik wil graag weer naar een psycholoog, maar ik kan mijn eigen risico moeilijk betalen. De praktijkondersteuner is een eerste stap, maar ik weet eigenlijk zeker dat ik door wordt verwezen naar een speciaal traject. Daarbij is er een angst voor psychologen. Eindeloos gepraat in het verleden heeft niets opgeleverd. Ik wil niet weer teleurgesteld worden.


Om positief af te sluiten: ik heb zojuist 1,5 uur gewandeld. Hierdoor ben ik iets rustiger, maar nog lang niet mezelf.
Tip voor volgend jaar: vraag meteen gespreid betalen aan van het eigen risico, dan betaal je dat per maand en als je het niet hebt op gemaakt dan wordt het weer terug gestort.

Verder wil je dit misschien niet horen, maar overgewicht heeft ook veel invloed op hormonen.

Waar om kun je dat niet betalen? Heb je een uitkering? Is er iets van de gemeente qua voorziening?
Ik zou echt stoppen met de pil. Je bent nu aan het rommelen met je hormonen en sommige vrouwen zijn daar zeer gevoelig voor. Niet doen dus. Voor mij is het echt dag/ nacht verschil of ik hormonen slik ja of nee.

Nog een reden om serieus bezig te gaan met afvallen; door overgewicht kunnen je hormonen uit hun evenwicht raken. Dat heeft zo'n invloed op je stemming.

Doen hoor! Sterkte!
Wat vervelend dat je je zo voelt TO! Ik begrijp uit je verhaal dat je een blessure hebt die veel pijn doet. Wat is het precies voor verwonding?
Pijn kan iemand ook somber maken. Wanneer ik pijn heb heb ik niet de energie veel mensen te zien en dat kan maken dat je je eenzaam gaat voelen.
Alle reacties Link kopieren
vrouw-92 schreef:
02-04-2018 13:29
Ik vind het moeilijk om te reageren inderdaad. Ik lees wel alles, maar er word al weer zo snel geoordeeld. Mijn gewicht bijvoorbeeld wordt heel vaak benoemd, terwijl ik dat zelf als een klein aandeel zie in het geheel.
Je mag gewoon negeren waar je niets aan hebt he? Of zeggen "bedankt voor het meedenken, maar in mijn geval gaat dit niet op". Voel je niet verplicht om overal iets mee te doen. Net als in het echte leven geven mensen vooral advies vanuit hun eigen ervaring, gebaseerd op wat ze zelf denken dat werkt maar niet op jouw precieze situatie.
Tjezus, wat vals
Alle reacties Link kopieren
Lil0u schreef:
02-04-2018 15:01
Ik zou echt stoppen met de pil. Je bent nu aan het rommelen met je hormonen en sommige vrouwen zijn daar zeer gevoelig voor. Niet doen dus. Voor mij is het echt dag/ nacht verschil of ik hormonen slik ja of nee.

Nog een reden om serieus bezig te gaan met afvallen; door overgewicht kunnen je hormonen uit hun evenwicht raken. Dat heeft zo'n invloed op je stemming.

Doen hoor! Sterkte!
Ze zegt net dat ze het vervelend vindt dat haar overgewicht er steeds bij gehaald wordt. Eerder hebben anderen ook al iets gezegd over de toon van je posts. Prima om de suggestie te geven, maar je gaat gewoon door met drammen terwijl ze aangeeft dit vervelend te vinden en nu zit je ook nog medisch advies te geven tegen iemand die net heeft uitgelegd waarom de pil slikken voor haar ook belangrijk is. Adviseer iemand dan terug te gaan naar de huisarts en dit opnieuw voor te leggen. Dat jij iets hebt meegemaakt wil niet zeggen dat het voor iedereen geldt.
Tjezus, wat vals
Lil0u schreef:
02-04-2018 15:01
Ik zou echt stoppen met de pil. Je bent nu aan het rommelen met je hormonen en sommige vrouwen zijn daar zeer gevoelig voor. Niet doen dus. Voor mij is het echt dag/ nacht verschil of ik hormonen slik ja of nee.

Nog een reden om serieus bezig te gaan met afvallen; door overgewicht kunnen je hormonen uit hun evenwicht raken. Dat heeft zo'n invloed op je stemming.

Doen hoor! Sterkte!
Aha de huisarts is ook aanwezig.
Alle reacties Link kopieren
MevrouwJack schreef:
02-04-2018 15:09
Dat jij iets hebt meegemaakt wil niet zeggen dat het voor iedereen geldt.
Dat kwartje moet bij Lilou vanuit de ruimte komen, doet er al een paar jaar over.
vrouw-92 goed van je dat je hier van je af hebt geschreven. Over het wel of niet reageren, zou ik zeggen, lees alles maar reageer alleen op de reacties waarmee je iets kunt. Ga jezelf niet verdedigen. Je doet je best. De eerste stap heb je al gezet en dat is (h)erkennen, dat je in een fase in je leven bent, waarin je je niet prettig voelt. Ik denk dat het goed is om je daarbij te realiseren, dat iedereen "z'n ding in het leven heeft" en dat het niet uitmaakt, hoe dik, dun, assertief, introvert of wat dan ook je bent. Jij bent jij en daar ga je het vanaf vandaag mee doen, zoals je de afgelopen jaren ook hebt gedaan. Je noemt terloops NMLK en 1,5 uur wandelen. Dat is al een hele stap. Jij hebt besloten dat dit niet het leven is, dat je op dit moment wilt, dus ga je op onderzoek uit. Wat past in jouw comfortzone en zijn je grenzen flexibel. Ik zou zeggen, laat een psycholoog voor wat het is. Bedenk of je depressieve gevoelens van de pil komen (ik slik dezelfde pil en volgens mij is het een relatief lichte pil). Ik heb persoonlijk een spuughekel aan de menstruatie, maar heb het geprobeerd te aanvaarden. Probeer jezelf eroverheen te zetten, kom uit dat cocoon van "zelfmedelijden". Ikzelf ben nu in de overgang en slik Rhodiola tegen de sombere en innerlijke onrust gevoelens (kijk bijvoorbeeld op de site van Body en Fit, daar vind het al vanaf 5,90 -ik maak geen reclame-). Ga op onderzoek uit wat voor jou werkt. Er bestaat geen wonderpil noch bestaat er iemand die jou uit jouw zwarte gat trekt. Je moet het zelf doen. Zolang jij jezelf niet gelukkig of content maakt - zal niemand op deze aarde dit voor jou kunnen doen.

:hug:
paloma schreef:
02-04-2018 15:18
Bedenk of je depressieve gevoelens van de pil komen (ik slik dezelfde pil en volgens mij is het een relatief lichte pil). Ik heb persoonlijk een spuughekel aan de menstruatie, maar heb het geprobeerd te aanvaarden. Probeer jezelf eroverheen te zetten, kom uit dat cocoon van "zelfmedelijden". Ikzelf ben nu in de overgang en slik Rhodiola tegen de sombere en innerlijke onrust gevoelens (kijk bijvoorbeeld op de site van Body en Fit, daar vind het al vanaf 5,90 -ik maak geen reclame-). Ga op onderzoek uit wat voor jou werkt. Er bestaat geen wonderpil noch bestaat er iemand die jou uit jouw zwarte gat trekt. Je moet het zelf doen. Zolang jij jezelf niet gelukkig of content maakt - zal niemand op deze aarde dit voor jou kunnen doen.

:hug:
Voor mij is wel/niet de pil slikken, of het nu een heel zware of een lichte is, het verschil tussen zwaar depressief thuis zitten, of luchtig en vrolijk door het leven fladderen.

Wie weet geldt voor TO hetzelfde of in mindere mate, maar heeft ze er wel last van. Hormonen kunnen zoveel doen. Volgens mij is daar nog lang niet alles over bekend.
Alle reacties Link kopieren
vrouw-92 schreef:
02-04-2018 13:29
Ik vind het moeilijk om te reageren inderdaad. Ik lees wel alles, maar er word al weer zo snel geoordeeld. Mijn gewicht bijvoorbeeld wordt heel vaak benoemd, terwijl ik dat zelf als een klein aandeel zie in het geheel.

Het hele bericht lezen is ook lastig, merk ik, maar ik zal wat aanvullingen doen op de reacties:

Je noemt zelf je overgewicht als iets wat jou belemmert in het leven, dus is het niet zo raar dat mensen daarop reageren. Het is ook het punt waarvoor de duidelijkste oplossing is: bewegen en anders eten, waardoor het makkelijker voor mensen is om daar advies op te geven.

Verder zie ik veel mensen die positieve adviezen geven om je te helpen. Misschien zou je dat ook kunnen waarderen?

Wat betreft weekend plannen:
-Heb je een tuin? Kan je die misschien opvrolijken en bv bij-vriendelijk maken. Dan ben je veel buiten, kan je naar het tuincentrum en haal je wat grappige beelden oid. Als je een balkon hebt, kan je daar ook wat neerzetten.
-Kattencafe bezoeken
-Cursus koken van bv een bepaald land
-Zoek op youtube naar filmpjes over hoe je dingen kan maken. Als je echt niets weet, kan je 'how to' intoetsen en dan kom je vanzelf op creatieve dingen
-Begin een instagram over een bepaald onderwerp. Dus niet over jezelf, want dan ga je je weer vergelijken met anderen met een 'perfect leven', maar iets anders bv: bloemen uit Holland, reptielen, vegetarische recepten die je zelf klaar maakt, etc etc. Laat het wel iets zijn waarvoor je in de weer bent, dus niet foto's van een celeb die je van internet plukt. Er zijn tonnen mensen met bepaalde interesses die dat soort dingen leuk vinden. Geheid dat er bv fans van Hollandse tulpen in bv Brazilie zijn en je dan gaan volgen. Zo ben je toch met mensen bezig en bouw je ook kennis en vaardigheden oo.
Lil0u schreef:
02-04-2018 15:24
Voor mij is wel/niet de pil slikken, of het nu een heel zware of een lichte is, het verschil tussen zwaar depressief thuis zitten, of luchtig en vrolijk door het leven fladderen.

Wie weet geldt voor TO hetzelfde of in mindere mate, maar heeft ze er wel last van. Hormonen kunnen zoveel doen. Volgens mij is daar nog lang niet alles over bekend.
Goed punt. Moraal van mijn verhaal is dat TO zichzelf een denkbeeldige schop onder haar eigen kont moet geven. De menstruatie, pil slikken en alle (on)gemakken die daarbij komen kijken, is een kruis dat elke vrouw op deze aardbol moet dragen. Hetzelfde met de vrouwelijke instabiele emoties. Overgewicht is zwaar k*t en eenzaamheid doet letterlijk pijn aan je hart. Ik weet er alles van. Ik weet ook dat jij, ik, TO en iedereen, kracht vanuit zichzelf moet vinden om niet steeds dieper in dat zwarte gat te raken. Ikzelf ben nu in de overgang; en of ik nu aan het begin van deze martelgang ben, halverwege of aan het eind; ik zal er doorheen moeten. En TO moet dat ook. Ik herken haar verhaal en je kunt van elke poep en scheet een probleem gaan maken, maar feit blijft dat je na het huilen, moet opstaan en weer doorgaan. TO kan morgen 1000 en één vrienden hebben, een miljoen euro op de bank en een lekkere vent (of wijf, whatever rocks your boat) in haar bed hebben liggen, maar het zal geen verandering brengen aan haar huidige gemoedstoestand - daar moet ze zelf voor zorgen.
Alle reacties Link kopieren
vrouw-92 schreef:
02-04-2018 13:29
Ik vind het moeilijk om te reageren inderdaad. Ik lees wel alles, maar er word al weer zo snel geoordeeld. Mijn gewicht bijvoorbeeld wordt heel vaak benoemd, terwijl ik dat zelf als een klein aandeel zie in het geheel.

Het is wel een rode draad in je verhaal. Je vindt dat mensen daardoor iets van je vinden. Medelijden met je hebben. Je moeite hebt met sporten.

Het hele bericht lezen is ook lastig, merk ik, maar ik zal wat aanvullingen doen op de reacties:

- Wat ik nog niet heb genoemd, maar wat mogelijk wel meespeelt is het gebruik van de pil. Ik slik nu Ethinylestradiol/Levonorgestrel en die doet meer kwaad dan goed. Ik heb het idee dat mijn depressieve gevoelens versterkt worden. Ook mijn PMS klachten waarvoor ik de pil ben gaan slikken worden niet minder. Van de week ben ik hiervoor bij de huisarts geweest en die was er al een beetje bang voor. Nu een andere pil gekregen, maar ook daar lees ik over depressieve bijwerkingen.

- Voor vrijdag heb ik weer een afspraak staan. Dit weekend was weer verschrikkelijk. Ik ben enorm down, enorm negatief, huilbuien en weet gewoon niet waar ik terecht kan. Mijn ouders maken zich enorme zorgen en ik zelf inmiddels ook.

Wn stoppen met de pil en bijvoorbeeld een koperspiraal nemen als je AC wilt, is geen optie?



- Het luisteren naar anderen wil ik heel graag leren, maar dat doe je niet zo maar 1,2,3.

Dat zegt ook niemand. Maar dat moet je oefenen en daar heb je contacten voor nodig. Dus sluit geen nieuwe contacten uit omdat je niet kunt luisteren.


- Ik wil graag weer naar een psycholoog, maar ik kan mijn eigen risico moeilijk betalen. De praktijkondersteuner is een eerste stap, maar ik weet eigenlijk zeker dat ik door wordt verwezen naar een speciaal traject. Daarbij is er een angst voor psychologen. Eindeloos gepraat in het verleden heeft niets opgeleverd. Ik wil niet weer teleurgesteld worden.

Bel je verzekering op of je je ER in termijnen kan betalen. Of vraag of je ouders het voor kunnen schieten.
En je zegt dat je angst hebt voor psychologen, dat het toch niks oplevert.
Tja, dan maar niét een traject ingaan, omdat het vroeger niets geholpen heeft?


Om positief af te sluiten: ik heb zojuist 1,5 uur gewandeld. Hierdoor ben ik iets rustiger, maar nog lang niet mezelf.

Het is natuurlijk niet realistisch dat je na 1,5 uur wandelen al je zorgen voorbij zijn. Wás het maar zo. Maar het heeft wel wat effect, dus iedere dag een half uur lopen, of 2x per dag?

Je gaf zelf aan dat je niet lang kunt wandelen vanwege je blessure, maar je hebt het toch gedaan. Ga je het nu niét meer doen omdat je pijn hebt, en dat als ‘excuus’ gebruiken om niet meer te gaan?

Ik lees uit je berichten dat je dingen láát omdat je bang bent om teleurgesteld te worden.
En je zult zelf uit die vicieuze cirkel moeten komen, je zelf een schopje onder je kont moeten geven.

Er zijn vele goede adviezen gegeven. Heb je die ook gelezen? Ga je daar wat uit oppikken?
Ik heb geen wespentaille, ik heb een bijenrompje
Waar woon je?
Misschien zijn er hier leuke meiden die ook meer contacten zoeken.
Eenzaamheid onder jongeren komt best veel voor....

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven