Relaties
alle pijlers
Toekomst na scheiding
zaterdag 14 april 2018 08:58
Ik ben 39 jaar en heb 2 kinderen van 5 en 9. Sinds een paar weken ben ik gescheiden, een relatie van 15 jaar. Over een week of 3 gaat ex verhuizen. Waar ik eerst zin had in een nieuwe toekomst, lijkt dat nu om te slaan in angst. Ik voel me verward, opgejaagd, angstig. We staan trouwens allebei wel achter de scheiding.
Ik ben ontzettend bang voor de eenzaamheid... en hoe ga je in vredesnaam een nieuw leven alleen opbouwen? Ik merk dat ik totaal in de war ben van alles, heb nergens zin en word ook nergens meer blij van. Word ik ooit weer gelukkig??? Hoe gaat dit goed komen.......
Ik ben ontzettend bang voor de eenzaamheid... en hoe ga je in vredesnaam een nieuw leven alleen opbouwen? Ik merk dat ik totaal in de war ben van alles, heb nergens zin en word ook nergens meer blij van. Word ik ooit weer gelukkig??? Hoe gaat dit goed komen.......
zaterdag 14 april 2018 09:03
Het zijn spannende zware tijden maar het heeft even tijd nodig. Het rouwen van een mislukte relatie, het wennen aan de nieuwe samenstelling en het missen van de kinderen als ze bij hun vader zijn.
Na 3 jaar was bij mij alles weer helemaal stabiel. Voor die tijd had ik hele fijne momenten maar had ik soms ook wel momenten dat het echt even slikken was.
Na 3 jaar was bij mij alles weer helemaal stabiel. Voor die tijd had ik hele fijne momenten maar had ik soms ook wel momenten dat het echt even slikken was.
zaterdag 14 april 2018 09:03
Ik ben 11 maanden geleden bij mijn ex weggegaan met mijn dochtertje. Het enige wat ik letterlijk heb gedaan is verstand op nul en gewoon gaan. Niet teveel nadenken en de dagen nemen zoals ze komen. Ik begrijp dat jij in je eigen omgeving blijft? Dat is wel een voordeel voor je.
Ik ben zo blij dat ik toen in mijn buurt ben blijven wonen.
Die eenzaamheid viel voor mij trouwens enorm mee, ik geniet ervan als ik alleen ben. Ik kan me wel herinneren dat ik er zo tegenop zag dat mijn dochtertje in de vakantie 3 weken wegging. Maar eigenlijk waren alleen eerst de eerste dagen moeilijk en heb ik er daarna even bewust oplaadtijd voor mezelf van gemaakt.
Het komt echt wel goed hoor, pieker maar niet teveel. Uiteindelijk blijkt het allemaal vanzelf te gaan. En voor steun kan je altijd hier terecht.
Sterkte
Ik ben zo blij dat ik toen in mijn buurt ben blijven wonen.
Die eenzaamheid viel voor mij trouwens enorm mee, ik geniet ervan als ik alleen ben. Ik kan me wel herinneren dat ik er zo tegenop zag dat mijn dochtertje in de vakantie 3 weken wegging. Maar eigenlijk waren alleen eerst de eerste dagen moeilijk en heb ik er daarna even bewust oplaadtijd voor mezelf van gemaakt.
Het komt echt wel goed hoor, pieker maar niet teveel. Uiteindelijk blijkt het allemaal vanzelf te gaan. En voor steun kan je altijd hier terecht.
Sterkte
Je hebt hierin natuurlijk geen goed of fout maar dat wat jij zegt is het dus niet...
zaterdag 14 april 2018 09:08
Eenzaamheid? Een nieuw leven opbouwen?
Je ging alleen met je (ex)man om? Je hebt geen familieleden, vrienden en vriendinnen, kennissen, collega’s? Moeders van vriendjes van je kinderen?
Zijn er bij de sportclub van je kinderen geen vrijwilligers nodig? Bij de activiteiten in het buurthuis?
Sterkte met je scheiding.
Je ging alleen met je (ex)man om? Je hebt geen familieleden, vrienden en vriendinnen, kennissen, collega’s? Moeders van vriendjes van je kinderen?
Zijn er bij de sportclub van je kinderen geen vrijwilligers nodig? Bij de activiteiten in het buurthuis?
Sterkte met je scheiding.
Ik heb geen wespentaille, ik heb een bijenrompje
zaterdag 14 april 2018 09:13
zaterdag 14 april 2018 09:19
Wat een scheidingen toch, pfff. En ja, ik zit er nog in, ik ben wel al verhuisd (en ik heb geen kinderen, alleen een trouwe viervoeter).
Sinds 2 weken woon ik alleen en ik heb er bewust voor gekozen om het te laten gebeuren. Ik ben 200km verderop gaan wonen.
Ik ben zelf behoorlijk hard voor mezelf, ik mag niet verdrietig zijn, daar belast ik anderen mee. Ik mag niet zeuren, ik heb er zelf voor gekozen (nou ja, samen dan). Ik mag niet... vul maar in. Dit heb ik bespreekbaar gemaakt met de mensen om mij heen en weet je, eigenlijk ervaar ik juist heel veel steun daardoor. Zo weet ik dat mijn ouders hier niet veel mee kunnen ivm eigen uitdagingen / verleden. En we kunnen er niet echt over praten, wel over toekomstwensen overigens. Maar wat wel is, is dat ze een arm om me heen slaan, even met me mee huilen en dan gaan we over tot de orde van de dag.
En er zijn een paar dagen geweest dat ik me bij wijze van het bed uit moest slepen. En ik heb geaccepteerd dat dat (voor mij) er maar even bij hoort. 3 van de 15 dagen valt wel mee toch? En elke dag ga ik een stap vooruit en soms val ik weer even op mijn kont. So what?!
Hou je voor ogen dat je het kunt. Je hebt al zo veel veranderingen in je leven meegemaakt en die heb je allemaal doorstaan. Dit ook. Ik heb voor ogen gehouden dat ik me in eerste instantie puur op de basis richt: regelmaat, eten, zelfverzorging, verzorging hond, werk. En dat geeft rust. Ik hoef even niet meer van mezelf. Grappig om te merken dat ik nu wel meer wil doen (en dat mijn naasten me soms even afremmen om te voorkomen dat ik wegren van emoties).
En je gaat geen nieuw leven opbouwen, je bouwt voort op de fundering die er al ligt. Kijk naar wat je hebt, richt je daarop, maak er gebruik van. Je kunt het en iedereen hier ook!
Sterkte
Sinds 2 weken woon ik alleen en ik heb er bewust voor gekozen om het te laten gebeuren. Ik ben 200km verderop gaan wonen.
Ik ben zelf behoorlijk hard voor mezelf, ik mag niet verdrietig zijn, daar belast ik anderen mee. Ik mag niet zeuren, ik heb er zelf voor gekozen (nou ja, samen dan). Ik mag niet... vul maar in. Dit heb ik bespreekbaar gemaakt met de mensen om mij heen en weet je, eigenlijk ervaar ik juist heel veel steun daardoor. Zo weet ik dat mijn ouders hier niet veel mee kunnen ivm eigen uitdagingen / verleden. En we kunnen er niet echt over praten, wel over toekomstwensen overigens. Maar wat wel is, is dat ze een arm om me heen slaan, even met me mee huilen en dan gaan we over tot de orde van de dag.
En er zijn een paar dagen geweest dat ik me bij wijze van het bed uit moest slepen. En ik heb geaccepteerd dat dat (voor mij) er maar even bij hoort. 3 van de 15 dagen valt wel mee toch? En elke dag ga ik een stap vooruit en soms val ik weer even op mijn kont. So what?!
Hou je voor ogen dat je het kunt. Je hebt al zo veel veranderingen in je leven meegemaakt en die heb je allemaal doorstaan. Dit ook. Ik heb voor ogen gehouden dat ik me in eerste instantie puur op de basis richt: regelmaat, eten, zelfverzorging, verzorging hond, werk. En dat geeft rust. Ik hoef even niet meer van mezelf. Grappig om te merken dat ik nu wel meer wil doen (en dat mijn naasten me soms even afremmen om te voorkomen dat ik wegren van emoties).
En je gaat geen nieuw leven opbouwen, je bouwt voort op de fundering die er al ligt. Kijk naar wat je hebt, richt je daarop, maak er gebruik van. Je kunt het en iedereen hier ook!
Sterkte
zaterdag 14 april 2018 09:36
Wat een ontzettend lieve en fijne reacties.... dankjulliewel daarvoor!!! Dat geeft me wel wat moed. Ik ben niet de enige.... en iedereen heeft zich er duidelijk doorheen geslagen... met ups en downs.
Ik heb inderdaad wel wat mensen om me heen, maar dat zijn eigenlijk alleen maar getrouwde stellen. In mijn huwelijk is het zo gegroeid dat ik weinig mensen opzocht, doordat hij dat niet gezellig vond als ik weg was. Ja....heb mezelf enorm weggecijferd...ook 1 van de redenen.dat het mis is gegaan. Ik probeer nu ook wel de opties te zien van contacten aanhalen en nieuwen opdoen misschien... alleen ontbreekt het me aan zin op het moment... hoe raar dat ook klinkt. Die scheiding heeft er in gehakt....ben ook heel verdrietig op het moment. Daardoor lijkt alles natuurlijk ook een grote berg op het moment. Ik probeer er maar op te vertrouwen dat het goed komt.....
Nogmaals dank voor jullie fijne, oprechte en open antwoorden!
Ik heb inderdaad wel wat mensen om me heen, maar dat zijn eigenlijk alleen maar getrouwde stellen. In mijn huwelijk is het zo gegroeid dat ik weinig mensen opzocht, doordat hij dat niet gezellig vond als ik weg was. Ja....heb mezelf enorm weggecijferd...ook 1 van de redenen.dat het mis is gegaan. Ik probeer nu ook wel de opties te zien van contacten aanhalen en nieuwen opdoen misschien... alleen ontbreekt het me aan zin op het moment... hoe raar dat ook klinkt. Die scheiding heeft er in gehakt....ben ook heel verdrietig op het moment. Daardoor lijkt alles natuurlijk ook een grote berg op het moment. Ik probeer er maar op te vertrouwen dat het goed komt.....
Nogmaals dank voor jullie fijne, oprechte en open antwoorden!
zaterdag 14 april 2018 09:44
Je mag verdrietig zijn. Je mag even nergens zin in hebben, Je mag even alles laten gebeuren. Je hoeft nu alleen maar te zorgen voor een dak boven je hoofd, eten, verzorging van de kinderen, werk?, en vooral blijven ademen.
Er komen nieuwe mensen in je leven, misschien komen verwaterde vriendschappen weer in een actievere stand, je weet het niet en hoeft het niet te weten. Er komt een moment dat je het wel gaat doen.
Ik stond deze week best verbaasd van mezelf. Ik dacht op een gegeven moment aan iemand in mijn zakelijke netwerk (overigens alleen 2 keer telefonisch gesproken, nooit ontmoet en de zaken zijn toen niet doorgegaan) en ik heb gebeld. We hebben uiteindelijk ruim een uur aan de telefoon gehangen met als gevolg dat ik een dag later door heel wat mensen op linkedin ben bekeken, ik een vacature in de buurt kreeg aangedragen en uitgenodigd ben voor een netwerkbijeenkomst. Gewoon, zomaar, een vreemde. En eigenlijk is het heel erg leuk om te ervaren dat als je je kwetsbaar opstelt, dat anderen oprecht daar zijn en meedenken (en ja, velen ook niet, maar die mag ik links laten liggen).
En als je in het midden van het land woont, een kopje koffie kan altijd
Er komen nieuwe mensen in je leven, misschien komen verwaterde vriendschappen weer in een actievere stand, je weet het niet en hoeft het niet te weten. Er komt een moment dat je het wel gaat doen.
Ik stond deze week best verbaasd van mezelf. Ik dacht op een gegeven moment aan iemand in mijn zakelijke netwerk (overigens alleen 2 keer telefonisch gesproken, nooit ontmoet en de zaken zijn toen niet doorgegaan) en ik heb gebeld. We hebben uiteindelijk ruim een uur aan de telefoon gehangen met als gevolg dat ik een dag later door heel wat mensen op linkedin ben bekeken, ik een vacature in de buurt kreeg aangedragen en uitgenodigd ben voor een netwerkbijeenkomst. Gewoon, zomaar, een vreemde. En eigenlijk is het heel erg leuk om te ervaren dat als je je kwetsbaar opstelt, dat anderen oprecht daar zijn en meedenken (en ja, velen ook niet, maar die mag ik links laten liggen).
En als je in het midden van het land woont, een kopje koffie kan altijd
zaterdag 14 april 2018 09:45
Staying positive doesn't mean you have to be happy all the time!Koffiemetgebak schreef: ↑14-04-2018 09:36... Ik probeer er maar op te vertrouwen dat het goed komt.....
...
zaterdag 14 april 2018 09:52
.
zaterdag 14 april 2018 10:06
Ik zou een paar maanden geleden niet gebeld hebben, nu had ik hem aan de lijn voordat ik eigenlijk doorhad wat ik aan het doen was. Erg leuk om dit bij mezelf te ontdekken.Koffiemetgebak schreef: ↑14-04-2018 09:52Wauw.... dat is inderdaad wel super zeg... soms door iets 'simpels' (zoals een telefoontje in deze) te doen, gaan er weer nieuwe deuren open. Wat ontzettend goed zeg.... en motiverend voor mij.
Enne.... ik woon inderdaad in het midden van het land![😊]()
En nog leuker, het effect ervan. Ook al komt er niets uit, ik heb het wel maar even gedaan! Dus ik zal het vast veel vaker gaan doen 
Kijk even in je pb.
zaterdag 14 april 2018 10:11
Het lijkt me misschien wel moeilijk en een enorme berg die je in je eentje op zal moeten gaan, maar wat anderen ook zeggen, het komt wel goed. Het is moeilijk te voorspellen hoe het gaat lopen. Ik kwam destijds toevallig iemand tegen die ik alleen van de sportschool kende, waar zij met haar man dezelfde lessen volgde als ik met mijn man. Ik was ermee gestopt in de aanloop van de scheiding, dus ik had haar een poos niet gezien, en toen ik haar ontmoette vertelde zij me dat zij ook in scheiding lag, en alleen woonde. We zijn samen op stap gegaan, gaan winkelen, borrelen, etc. En dat was heel fijn, een goeie vriendschap. Inmiddels wonen we allebei weer samen en is het contact verwaterd, maar het was echt lekker om toen een maatje te hebben. Je weet maar nooit waar jij zo iemand tegenkomt.
Neem vooral even de tijd om tot jezelf te komen. Als je ex straks weg is, ga je het huis meer van jou maken, en je tijd anders indelen, een nieuw ritme krijgen. En dan merk je vanzelf dat je ruimte krijgt (in je hoofd en in je agenda) om nieuwe dingen op te bouwen. Sterkte
Neem vooral even de tijd om tot jezelf te komen. Als je ex straks weg is, ga je het huis meer van jou maken, en je tijd anders indelen, een nieuw ritme krijgen. En dan merk je vanzelf dat je ruimte krijgt (in je hoofd en in je agenda) om nieuwe dingen op te bouwen. Sterkte
zaterdag 14 april 2018 10:12
Ik las eens de volgende vergelijking over een scheiding:
Het is alsof je aan de ene kant van een groot ravijn staat, je moet afdalen en je weet niet hoe diep. Maar hoe dan ook, ooit kom je aan de mooie groene weide aan de overkant. Dat is zeker, hoe diep je ook gaat.
Zo heb ik die rotperiode en de periode erna ook ervaren.
Het is alsof je aan de ene kant van een groot ravijn staat, je moet afdalen en je weet niet hoe diep. Maar hoe dan ook, ooit kom je aan de mooie groene weide aan de overkant. Dat is zeker, hoe diep je ook gaat.
Zo heb ik die rotperiode en de periode erna ook ervaren.
zaterdag 14 april 2018 10:57
Hier ook een beperkt en verwaterd netwerk. Man hield niet zo van gezelligheid.
Maar ik merk dat zodra je mensen verteld over je ‘ellende’ ze heel graag helpen. Je moet ze alleen vertellen wat je nodig hebt. In mijn geval is dat veel contact: afspreken, maar ik heb ook gevraagd of ze regelmatig willen appen. Dan voel ik me ‘bedacht’ en niet zo eenzaam.
Soms loop ik over van de appjes
Hoewel het nu allemaal wat terugloopt. Vanavond ook geen plannen en dat vind ik toch moeilijk. Kind is net opgehaald door ex en heb het even eenzaam. Soms bel ik dan mensen, soms probeer ik m’n hoofd in het zand te steken, soms ga ik heel hard huishouden... en soms even heel hard huilen. Tja, het is niet anders.
Ook op andere dagen heb ik het soms opeens moeilijk. Dat probeer ik te accepteren. Het is nu trouwens 5 maanden ‘uit’. Man is bijna 4 maanden het huis uit.
Veel sterkte, het ís moeilijk, maar niet de hele tijd! Je kunt dit! En het wordt allemaal weer beter!
Maar ik merk dat zodra je mensen verteld over je ‘ellende’ ze heel graag helpen. Je moet ze alleen vertellen wat je nodig hebt. In mijn geval is dat veel contact: afspreken, maar ik heb ook gevraagd of ze regelmatig willen appen. Dan voel ik me ‘bedacht’ en niet zo eenzaam.
Soms loop ik over van de appjes
Hoewel het nu allemaal wat terugloopt. Vanavond ook geen plannen en dat vind ik toch moeilijk. Kind is net opgehaald door ex en heb het even eenzaam. Soms bel ik dan mensen, soms probeer ik m’n hoofd in het zand te steken, soms ga ik heel hard huishouden... en soms even heel hard huilen. Tja, het is niet anders. Ook op andere dagen heb ik het soms opeens moeilijk. Dat probeer ik te accepteren. Het is nu trouwens 5 maanden ‘uit’. Man is bijna 4 maanden het huis uit.
Veel sterkte, het ís moeilijk, maar niet de hele tijd! Je kunt dit! En het wordt allemaal weer beter!
zaterdag 14 april 2018 11:39
Wat een mooie berichten heb je hier gepost Genie!GenieInABottle schreef: ↑14-04-2018 09:19Wat een scheidingen toch, pfff. En ja, ik zit er nog in....
dinsdag 17 april 2018 18:37
Poeh. Er staat me nog wat te wachten.
Ik zie hier zelf ook enorm tegenop.
Als ik daar al aan denk moet ik huilen.
Terwijl ik van de andere kant vastberaden ben om nu door te zetten en voor mezelf te gaan.
De reactie van andere gescheiden vrouwen geven me wel vertrouwen dat er ergens weer een moment komt dat het goed gaat.
En tot die tijd maar van dag tot dag leven.
Ik zie hier zelf ook enorm tegenop.
Als ik daar al aan denk moet ik huilen.
Terwijl ik van de andere kant vastberaden ben om nu door te zetten en voor mezelf te gaan.
De reactie van andere gescheiden vrouwen geven me wel vertrouwen dat er ergens weer een moment komt dat het goed gaat.
En tot die tijd maar van dag tot dag leven.
vrijdag 20 april 2018 09:56
Hallo allemaal.
Ook ik zit in deze hele moeilijke situatie. Mijn man heeft mij 7 maanden geleden verlaten voor een andere vrouw. Hij is gelijk bij haar en haar kinderen ingetrokken. Na twee maanden zei hij dat hij de scheidingsprocedure stop wilde zetten omdat hij niet zeker wist of hij dit wel wilde. Ik was super blij en kreeg hoop dat het tussen ons goed zou komen. Hij was zo mijn maatje, mijn beste vriend en hadden zoveel lol met elkaar. Eigenlijk was hij mijn alles. Dus hadden we gesprekken en contact via de mail. Ook belde hij vaak als hij op zijn werk was. Hij kwam thuis langs en liet mij steeds horen dat hij echt thuis ging komen. Hij moest wat dingen afhandelen. Ik heb hem 5 maanden geloofd (gehoopt) want ik wilde het zo graag samen met hem en onze kinderen verder. Hij had steeds super mooie beloftes en alles zou goed komen en we zouden een mooie toekomst maken samen. We hebben het over reizen gehad en hoe we alles zouden invullen. Maar nu snappen jullie het waarschijnlijk al. Al zijn mooie beloftes maakt hij maar niet waar ook tegen de kinderen had hij gezegd dat hij thuis zou komen maar nee hoor hij is er nog steeds niet. Ik heb nu gezegd dat ik voorlopig geen contact meer met hem wil. Ik wil me losmaken van hem ondanks dat hij mij zoveel pijn heeft gedaan blijft hij mijn grote liefde maar ik ga er aan kapot zo. Ik ben zo bang voor de toekomst. Hoe moet ik weer gelukkig worden zonder hem. We hadden voor mijn gevoel alles. Wij hadden het goed samen op alle gebieden maar ik was niet meer nieuw dat is hetgene waarom hij verliefd werd op een ander. Hij kende mij al te goed en kon niks nieuws meer bij me ontdekkrn. En zij zij is nieuw en spannend. Tja daar kan ik niet tegen vechten. Ik hoop dat ik anderen tot steun kan zijn op dit forum en dat ik steun terug kan krijgen want de sagen zijn nu leeg en zinloos .
Ook ik zit in deze hele moeilijke situatie. Mijn man heeft mij 7 maanden geleden verlaten voor een andere vrouw. Hij is gelijk bij haar en haar kinderen ingetrokken. Na twee maanden zei hij dat hij de scheidingsprocedure stop wilde zetten omdat hij niet zeker wist of hij dit wel wilde. Ik was super blij en kreeg hoop dat het tussen ons goed zou komen. Hij was zo mijn maatje, mijn beste vriend en hadden zoveel lol met elkaar. Eigenlijk was hij mijn alles. Dus hadden we gesprekken en contact via de mail. Ook belde hij vaak als hij op zijn werk was. Hij kwam thuis langs en liet mij steeds horen dat hij echt thuis ging komen. Hij moest wat dingen afhandelen. Ik heb hem 5 maanden geloofd (gehoopt) want ik wilde het zo graag samen met hem en onze kinderen verder. Hij had steeds super mooie beloftes en alles zou goed komen en we zouden een mooie toekomst maken samen. We hebben het over reizen gehad en hoe we alles zouden invullen. Maar nu snappen jullie het waarschijnlijk al. Al zijn mooie beloftes maakt hij maar niet waar ook tegen de kinderen had hij gezegd dat hij thuis zou komen maar nee hoor hij is er nog steeds niet. Ik heb nu gezegd dat ik voorlopig geen contact meer met hem wil. Ik wil me losmaken van hem ondanks dat hij mij zoveel pijn heeft gedaan blijft hij mijn grote liefde maar ik ga er aan kapot zo. Ik ben zo bang voor de toekomst. Hoe moet ik weer gelukkig worden zonder hem. We hadden voor mijn gevoel alles. Wij hadden het goed samen op alle gebieden maar ik was niet meer nieuw dat is hetgene waarom hij verliefd werd op een ander. Hij kende mij al te goed en kon niks nieuws meer bij me ontdekkrn. En zij zij is nieuw en spannend. Tja daar kan ik niet tegen vechten. Ik hoop dat ik anderen tot steun kan zijn op dit forum en dat ik steun terug kan krijgen want de sagen zijn nu leeg en zinloos .
vrijdag 20 april 2018 11:22
Hallo allemaal.
Ook ik zit in deze hele moeilijke situatie. Mijn man heeft mij 7 maanden geleden verlaten voor een andere vrouw. Hij is gelijk bij haar en haar kinderen ingetrokken. Na twee maanden zei hij dat hij de scheidingsprocedure stop wilde zetten omdat hij niet zeker wist of hij dit wel wilde. Ik was super blij en kreeg hoop dat het tussen ons goed zou komen. Hij was zo mijn maatje, mijn beste vriend en hadden zoveel lol met elkaar. Eigenlijk was hij mijn alles. Dus hadden we gesprekken en contact via de mail. Ook belde hij vaak als hij op zijn werk was. Hij kwam thuis langs en liet mij steeds horen dat hij echt thuis ging komen. Hij moest wat dingen afhandelen. Ik heb hem 5 maanden geloofd (gehoopt) want ik wilde het zo graag samen met hem en onze kinderen verder. Hij had steeds super mooie beloftes en alles zou goed komen en we zouden een mooie toekomst maken samen. We hebben het over reizen gehad en hoe we alles zouden invullen. Maar nu snappen jullie het waarschijnlijk al. Al zijn mooie beloftes maakt hij maar niet waar ook tegen de kinderen had hij gezegd dat hij thuis zou komen maar nee hoor hij is er nog steeds niet. Ik heb nu gezegd dat ik voorlopig geen contact meer met hem wil. Ik wil me losmaken van hem ondanks dat hij mij zoveel pijn heeft gedaan blijft hij mijn grote liefde maar ik ga er aan kapot zo. Ik ben zo bang voor de toekomst. Hoe moet ik weer gelukkig worden zonder hem. We hadden voor mijn gevoel alles. Wij hadden het goed samen op alle gebieden maar ik was niet meer nieuw dat is hetgene waarom hij verliefd werd op een ander. Hij kende mij al te goed en kon niks nieuws meer bij me ontdekkrn. En zij zij is nieuw en spannend. Tja daar kan ik niet tegen vechten. Ik hoop dat ik anderen tot steun kan zijn op dit forum en dat ik steun terug kan krijgen want de sagen zijn nu leeg en zinloos .
Ook ik zit in deze hele moeilijke situatie. Mijn man heeft mij 7 maanden geleden verlaten voor een andere vrouw. Hij is gelijk bij haar en haar kinderen ingetrokken. Na twee maanden zei hij dat hij de scheidingsprocedure stop wilde zetten omdat hij niet zeker wist of hij dit wel wilde. Ik was super blij en kreeg hoop dat het tussen ons goed zou komen. Hij was zo mijn maatje, mijn beste vriend en hadden zoveel lol met elkaar. Eigenlijk was hij mijn alles. Dus hadden we gesprekken en contact via de mail. Ook belde hij vaak als hij op zijn werk was. Hij kwam thuis langs en liet mij steeds horen dat hij echt thuis ging komen. Hij moest wat dingen afhandelen. Ik heb hem 5 maanden geloofd (gehoopt) want ik wilde het zo graag samen met hem en onze kinderen verder. Hij had steeds super mooie beloftes en alles zou goed komen en we zouden een mooie toekomst maken samen. We hebben het over reizen gehad en hoe we alles zouden invullen. Maar nu snappen jullie het waarschijnlijk al. Al zijn mooie beloftes maakt hij maar niet waar ook tegen de kinderen had hij gezegd dat hij thuis zou komen maar nee hoor hij is er nog steeds niet. Ik heb nu gezegd dat ik voorlopig geen contact meer met hem wil. Ik wil me losmaken van hem ondanks dat hij mij zoveel pijn heeft gedaan blijft hij mijn grote liefde maar ik ga er aan kapot zo. Ik ben zo bang voor de toekomst. Hoe moet ik weer gelukkig worden zonder hem. We hadden voor mijn gevoel alles. Wij hadden het goed samen op alle gebieden maar ik was niet meer nieuw dat is hetgene waarom hij verliefd werd op een ander. Hij kende mij al te goed en kon niks nieuws meer bij me ontdekkrn. En zij zij is nieuw en spannend. Tja daar kan ik niet tegen vechten. Ik hoop dat ik anderen tot steun kan zijn op dit forum en dat ik steun terug kan krijgen want de sagen zijn nu leeg en zinloos .
vrijdag 20 april 2018 19:44
Veel mannen gaan direct na een scheiding enorm feesten, daten, zich verliezen in hun hobby of werk en krijgen nieuwe stapmaatjes, vriendinnen, gaan ineens naar technofeestjes of festivals. Ondanks dat ze wel degelijk verdriet hebben. Vrouwen zijn hier kennelijk -gemiddeld genomen toch anders in en verwijten mannen dan dit beetje puberale gedrag. Misschien terecht maar aan de andere kant kunnen vrouwen er ook iets van leren. Mits je inderdaad regelmatig tijd voor jezelf en een beetje geld over hebt.
