Relaties
alle pijlers
Boosheid!
dinsdag 17 april 2018 10:30
Lieve dames,
Als man type ik hier mijn verhaal omdat ik van mijn boosheid af wil. Ik hoef mijn verhaal niet volledig kwijt want dat heb ik bij vrienden gedaan en zelfs in therapie (dat was zeer zinvol!). De aanleiding was het andere topic hier over narcistisch misbruik (dat kwam ik toevallig op het spoor).
Al 6 jaar geleden is een relatie uitgegaan van drie jaar met mijn ex. Een vrouw die hartstikke onbetrouwbaar was, die mij naar de mond praatte, haar charme inzette om dingen gedaan te krijgen bij mij en bij anderen, een vrouw die altijd zei wat haar uitkwam ongeacht welke gevolgen die voor anderen had, een vrouw die manipuleerde, en ga zo maar door. Een vrouw die volledig happy relaties aangaat met prachtige beloften maar dan alles kapotmaakt. Zeer destructief.
En ik? Toentertijd de braafheid zelve, erg naïef. Ik had de rol van redder op me genomen (en zij maneuvreerde zichzelf handig in de situatie van het slachtoffer). Ik kon me toen niet eens voorstellen dat mensen anderen manipuleren, voorliegen, bedriegen, enzovoort. Natuurlijk wist ik in heel theoretische zin wel dat dit mogelijk was maar ik kon me het gewoon niet voorstellen. Stom stom stom. Daardoor kon het zo lang duren als het deed en uiteindelijk heeft ze me op onvoorstelbaar egoïstische wijze in een situatie weten te maneuvreren en mij gedumpt op een wijze die ik vijanden nog niet aan zou doen.
Heel stom van mij natuurlijk, onvoorstelbaar naïef, ik stelde geen grenzen, ik hield haar het hand boven het hoofd, ik praatte alles goed voor haar, ik excuseerde haar gedrag al voordat zij het kon excuseren (iets wat ze nooit gedaan heeft).
Nadat ze mij gedumpt had heb ik haar nooit mee gesproken. Ik heb wel eens een bericht gestuurd met vragen maar daar kwam dan een bericht op terug met volkomen leugens. Verantwoordelijkheid zal ze dus nooit nemen en inmiddels heb ik zelf mijn closure gevonden.
Wat is dan mijn probleem? Woede. Soms heb ik nog een enorme woede. Gisteren ben ik een lang stuk gaan hardlopen en opeens was ik even helemaal alleen op een lang stuk door het bos en ik merkte gewoon dat ik zo ontzettend woeden was. Woedend over al die gemene streken en dat ik heb toegekeken en niet heb ingegrepen. Woedend over de vernedering, over de lafheid, over het berekende sadisme. Heel goed dat die woede eruit komt natuurlijk maar het is al 6 jaar geleden. Ik ben al zo vaak boos geweest. Ik wil dit achter me laten. Na die woedebuien voel ik me ook alleen maar misselijk en lamlendig. En in die woedebuien voelt het even of alles zich hier en nu afspeelt maar het is allang voorbij. Ik ben naar een andere plek verhuisd en zie haar niet meer. Ik wil niet eens wat met haar te maken hebben. Het is allang voorbij en ik ben woedend op iets dat niet bestaat, een relatie die allang weg is, een vrouw die allang weg is (en die ik het niet eens meer waard vind om aan te spreken), en ik ben boos op een naïeve jongen die ik allang niet meer ben.
Hoe kom ik hiervan af? Die woede zit me in de weg. Ervaringsdeskundigen hier?
Als man type ik hier mijn verhaal omdat ik van mijn boosheid af wil. Ik hoef mijn verhaal niet volledig kwijt want dat heb ik bij vrienden gedaan en zelfs in therapie (dat was zeer zinvol!). De aanleiding was het andere topic hier over narcistisch misbruik (dat kwam ik toevallig op het spoor).
Al 6 jaar geleden is een relatie uitgegaan van drie jaar met mijn ex. Een vrouw die hartstikke onbetrouwbaar was, die mij naar de mond praatte, haar charme inzette om dingen gedaan te krijgen bij mij en bij anderen, een vrouw die altijd zei wat haar uitkwam ongeacht welke gevolgen die voor anderen had, een vrouw die manipuleerde, en ga zo maar door. Een vrouw die volledig happy relaties aangaat met prachtige beloften maar dan alles kapotmaakt. Zeer destructief.
En ik? Toentertijd de braafheid zelve, erg naïef. Ik had de rol van redder op me genomen (en zij maneuvreerde zichzelf handig in de situatie van het slachtoffer). Ik kon me toen niet eens voorstellen dat mensen anderen manipuleren, voorliegen, bedriegen, enzovoort. Natuurlijk wist ik in heel theoretische zin wel dat dit mogelijk was maar ik kon me het gewoon niet voorstellen. Stom stom stom. Daardoor kon het zo lang duren als het deed en uiteindelijk heeft ze me op onvoorstelbaar egoïstische wijze in een situatie weten te maneuvreren en mij gedumpt op een wijze die ik vijanden nog niet aan zou doen.
Heel stom van mij natuurlijk, onvoorstelbaar naïef, ik stelde geen grenzen, ik hield haar het hand boven het hoofd, ik praatte alles goed voor haar, ik excuseerde haar gedrag al voordat zij het kon excuseren (iets wat ze nooit gedaan heeft).
Nadat ze mij gedumpt had heb ik haar nooit mee gesproken. Ik heb wel eens een bericht gestuurd met vragen maar daar kwam dan een bericht op terug met volkomen leugens. Verantwoordelijkheid zal ze dus nooit nemen en inmiddels heb ik zelf mijn closure gevonden.
Wat is dan mijn probleem? Woede. Soms heb ik nog een enorme woede. Gisteren ben ik een lang stuk gaan hardlopen en opeens was ik even helemaal alleen op een lang stuk door het bos en ik merkte gewoon dat ik zo ontzettend woeden was. Woedend over al die gemene streken en dat ik heb toegekeken en niet heb ingegrepen. Woedend over de vernedering, over de lafheid, over het berekende sadisme. Heel goed dat die woede eruit komt natuurlijk maar het is al 6 jaar geleden. Ik ben al zo vaak boos geweest. Ik wil dit achter me laten. Na die woedebuien voel ik me ook alleen maar misselijk en lamlendig. En in die woedebuien voelt het even of alles zich hier en nu afspeelt maar het is allang voorbij. Ik ben naar een andere plek verhuisd en zie haar niet meer. Ik wil niet eens wat met haar te maken hebben. Het is allang voorbij en ik ben woedend op iets dat niet bestaat, een relatie die allang weg is, een vrouw die allang weg is (en die ik het niet eens meer waard vind om aan te spreken), en ik ben boos op een naïeve jongen die ik allang niet meer ben.
Hoe kom ik hiervan af? Die woede zit me in de weg. Ervaringsdeskundigen hier?
dinsdag 17 april 2018 10:36
Acceptatie is het antwoord op gebeurtenissen in het verleden die je niet kunt veranderen.
Ben je ook boos op jezelf?
Waarom vraag je niet eens bij de huisarts of je een paar gesprekken kunt krijgen bij een therapeut? Dan krijg je meer op een rij wat je dwarszit en wat je kunt doen en vooral wat je moet loslaten.
Ben je ook boos op jezelf?
Waarom vraag je niet eens bij de huisarts of je een paar gesprekken kunt krijgen bij een therapeut? Dan krijg je meer op een rij wat je dwarszit en wat je kunt doen en vooral wat je moet loslaten.
dinsdag 17 april 2018 10:36
Je hebt dus géén closure gevonden, anders was je nu ook niet meer zo boos. Ik denk dat het er vooral mee te maken heeft hoe het is afgelopen, het voelt heel onrechtvaardig dat zij jou uiteindelijk heeft afgedankt, dat jij nooit je zegje hebt kunnen doen, dat ze er mee is weggekomen en mogelijk nog steeds in de veronderstelling is dat zij het gelijk aan haar kant heeft. Zes jaar is wel een lange tijd, je bent er nu alweer twee keer zo lang mee bezig als die hele relatie heeft geduurd, dus als die gevoelens nog steeds niet zijn gesleten, zou ik er misschien toch een keer met iemand over gaan praten, en met iemand bedoel ik een psycholoog.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
dinsdag 17 april 2018 10:49
Ik heb closure gevonden in de zin dat ik wel begrijp dat ze gewoon niet spoort. Dat, hoe merkwaardig dit ook klinkt, ze een beetje buiten de (mede)menselijkheid begeeft. Dat het zinloos is. Later heb ik nog eens berichten gestuurd en daar kwamen gewoon leugens op terug en toen ik terugstuurde dat het leugens waren kreeg ik hele venijnige en verschrikkelijk giftige verwensingen gestuurd. Ze weet volgens mij heel goed wat ze uitgevreten heeft maar ze weigert naar zichzelf te kijken. Met zo iemand wil ik niet eens meer contact. Daar heb ik 3 jaar geleden al wel vrede mee gekregen.Susan schreef: ↑17-04-2018 10:36Je hebt dus géén closure gevonden, anders was je nu ook niet meer zo boos. Ik denk dat het er vooral mee te maken heeft hoe het is afgelopen, het voelt heel onrechtvaardig dat zij jou uiteindelijk heeft afgedankt, dat jij nooit je zegje hebt kunnen doen, dat ze er mee is weggekomen en mogelijk nog steeds in de veronderstelling is dat zij het gelijk aan haar kant heeft. Zes jaar is wel een lange tijd, je bent er nu alweer twee keer zo lang mee bezig als die hele relatie heeft geduurd, dus als die gevoelens nog steeds niet zijn gesleten, zou ik er misschien toch een keer met iemand over gaan praten, en met iemand bedoel ik een psycholoog.
Het zwartgedrukte stuk raakt me nog het allermeeste van jouw post.
Ze is er trouwens niet mee weggekomen in de zin dat ze het gelijk aan haar kant heeft. Ik heb mijn redenen om te weten dat ze heeeeeel goed weet wat ze uitgevreten heeft en hoe smerig dat is. Maar het kan haar gewoon niet schelen. Ze heeft het daarna voor zichzelf goed gepraat.
dinsdag 17 april 2018 10:51
Ja, ik ben ook boos op mezelf. Boos dat ik het toegekeken. Boos dat ik gewoon niet zag dat iemand daadwerkelijk zulke smerige dingen uitvrat. Dat ik niet toeliet om te zien dat iemand zo onfatsoenlijk, zo giftig, zo egoïstisch, zo gemeen is. Boos dat ik niet voor mezelf opkwam. Dat ik niet op mezelf kon vertrouwen en toeliet dat iemand nare dingen bij me deed.parbleumondieu schreef: ↑17-04-2018 10:36Acceptatie is het antwoord op gebeurtenissen in het verleden die je niet kunt veranderen.
Ben je ook boos op jezelf?
Waarom vraag je niet eens bij de huisarts of je een paar gesprekken kunt krijgen bij een therapeut? Dan krijg je meer op een rij wat je dwarszit en wat je kunt doen en vooral wat je moet loslaten.
Ach, ik heb al zoveel gesprekken gehad bij een therapeut. Ik ben eigenlijk blij dat ik nu even een paar jaren zonder therapeut ben.
dinsdag 17 april 2018 10:54
Ja, maar ze heeft het nooit erkend, dan is het gewoon moeilijk om los te laten.Martijn86 schreef: ↑17-04-2018 10:49
Ze is er trouwens niet mee weggekomen in de zin dat ze het gelijk aan haar kant heeft. Ik heb mijn redenen om te weten dat ze heeeeeel goed weet wat ze uitgevreten heeft en hoe smerig dat is. Maar het kan haar gewoon niet schelen. Ze heeft het daarna voor zichzelf goed gepraat.
Het had voor jezelf denk ik gescheeld als jij degene was geweest die het had uitgemaakt. Of als er in elk geval nog een gesprek was geweest waarin ze aangaf dat ze wist dat ze fout was geweest. Nu is het voor jou niet netjes afgesloten en dan hou je een soort fantoompijn. Maar, je doet er niks aan, want die erkenning ga je nooit krijgen en de manier waarop het is afgelopen kun je achteraf ook niet veranderen. En zij zal je ook niet helpen met afsluiten, waarschijnlijk zal ze het eerder erger maken, zoals je al hebt ervaren.
Als je na zes jaar voor jezelf nog geen handvatten hebt gevonden om dit goed af te ronden denk ik echt dat het waardevol is om daar hulp bij te zoeken.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
dinsdag 17 april 2018 10:55
dinsdag 17 april 2018 11:07
Beste Martijn86,
Begrijp jouw emotie helemaal maar toch moet je los gaan laten, want in wezen heeft zijn nog steeds macht over jou. Ik weet ook niet wat jij nodig hebt van haar zodat de boosheid ophoudt met bestaan.
Ik heb ook een relatie gehad met zo’n type en dat heeft mij goed beschadigd, maar begrijp nu wel dat ik pech heb gehad in de handen te vallen van een halve psychopaat.
Het is al 10 jaar geleden en ontving toevallig nog een berichtje van hem verleden week waarin hij probeerde mij opnieuw te kleineren maar het deed mij niets meer omdat ik zelf sterker ben geworden en ik geprobeerd heb er van te leren en er een volgende keer niet meer in te trappen mocht ik weer tegen zo’n pracht exemplaar aanlopen
Begrijp jouw emotie helemaal maar toch moet je los gaan laten, want in wezen heeft zijn nog steeds macht over jou. Ik weet ook niet wat jij nodig hebt van haar zodat de boosheid ophoudt met bestaan.
Ik heb ook een relatie gehad met zo’n type en dat heeft mij goed beschadigd, maar begrijp nu wel dat ik pech heb gehad in de handen te vallen van een halve psychopaat.
Het is al 10 jaar geleden en ontving toevallig nog een berichtje van hem verleden week waarin hij probeerde mij opnieuw te kleineren maar het deed mij niets meer omdat ik zelf sterker ben geworden en ik geprobeerd heb er van te leren en er een volgende keer niet meer in te trappen mocht ik weer tegen zo’n pracht exemplaar aanlopen
dinsdag 17 april 2018 11:17
Het zwartgedrukte, DAT is de reden dat ik dit topic heb geopend. Die macht gun ik haar niet, die macht verdiend ze niet. Ze spoort niet, ze heeft zichzelf als mens gediskwalificeerd, het is een egoist, een lafaard, iemand die mensen gebruikt. Iemand met een defect. Daarom opende ik dit topic: ZE MAG DIE MACHT NIET MEER HEBBEN (=frustratie).Sjaantje37 schreef: ↑17-04-2018 11:07Beste Martijn86,
Begrijp jouw emotie helemaal maar toch moet je los gaan laten, want in wezen heeft zijn nog steeds macht over jou. Ik weet ook niet wat jij nodig hebt van haar zodat de boosheid ophoudt met bestaan.
Ik heb ook een relatie gehad met zo’n type en dat heeft mij goed beschadigd, maar begrijp nu wel dat ik pech heb gehad in de handen te vallen van een halve psychopaat.
Het is al 10 jaar geleden en ontving toevallig nog een berichtje van hem verleden week waarin hij probeerde mij opnieuw te kleineren maar het deed mij niets meer omdat ik zelf sterker ben geworden en ik geprobeerd heb er van te leren en er een volgende keer niet meer in te trappen mocht ik weer tegen zo’n pracht exemplaar aanlopen
Ja het kleineren, ik weet er alles van. De gemene giftige opmerkingen. Als je niet doet wat ze wil verzint ze iets om je te kleineren en als je precies doet waar ze om vroeg deed ze precies hetzelfde. Walgelijk.
Je merkt dat de emotie van mijn post druipt.
Inmiddels herken ik de meeste van deze mensen echt van kilometers afstand. Ik zie nu precies aan iemands gezicht of ze liegen of manipuleren want het is zo goed te herkennen. Dus ik blijf er ook ver bij vandaan.
dinsdag 17 april 2018 11:21
Ik heb handvatten gevonden. In therapie heb ik geleerd hoe ziek haar gedrag eigenlijk was want ik nam haar bijvoorbeeld nog steeds in bescherming. Mijn therapeut moest toen steeds zeggen: Waarom neem je haar gedrag in verdediging? Of: Dat moet pijn gedaan hebben, of niet? En toen pas op die momenten ontdekte ik hoe gemeen dat gedrag was en hoeveel pijn het eigenlijk deed om zo behandeld te worden. Bizar dat ik dat zelf niet herkende! Dat ik dat zelf niet zag! Absurd! Ik cijferde mezelf compleet weg en zij is volkomen over me heen gewalsd, vrat me levend op, en kotste me toe uit en draaide zich om zonder ooit nog naar me terug te kijken. Geen enkele, maar dan ook geen enkele, antwoord heb ik gekregen over wat dan ook en, inderdaad, bij elke vraag die ik stelde richtte het laffe leugenachtige antwoord alleen maar meer schade aan.Susan schreef: ↑17-04-2018 10:54Ja, maar ze heeft het nooit erkend, dan is het gewoon moeilijk om los te laten.
Het had voor jezelf denk ik gescheeld als jij degene was geweest die het had uitgemaakt. Of als er in elk geval nog een gesprek was geweest waarin ze aangaf dat ze wist dat ze fout was geweest. Nu is het voor jou niet netjes afgesloten en dan hou je een soort fantoompijn. Maar, je doet er niks aan, want die erkenning ga je nooit krijgen en de manier waarop het is afgelopen kun je achteraf ook niet veranderen. En zij zal je ook niet helpen met afsluiten, waarschijnlijk zal ze het eerder erger maken, zoals je al hebt ervaren.
Als je na zes jaar voor jezelf nog geen handvatten hebt gevonden om dit goed af te ronden denk ik echt dat het waardevol is om daar hulp bij te zoeken.
dinsdag 17 april 2018 11:43
Het komt zo vaak weer terug. Hele perioden van tijd gaat het erg ok maar zo nu en dan zit ik er voor mijn gevoel weer middenin. Als een soort bubbel. Ik zit nu dus weer even een dag in die emotionele bubbel. Zoals ik zeg: Dan is het net of het allemaal zojuist gebeurt is, alsof ik nog wat moet, alsof ik nog wat kan. Maar het is lang geleden en het is allemaal zinloos. Over een paar dagen is die emotie al weer wat gedaald. Dat ik middenin die emotionele bubbel zit merk ik zelf ook aan mijn posts: De emotie druipt er van af. Misschien is meer therapie altijd beter maar ik wil eigenlijk even van therapie wegblijven. Ik heb goede vrienden om me heen, ik heb echt een jaar therapie gehad, en ik moet denk ik gewoon weer even door dit gevoel heen.
anoniem_368038 wijzigde dit bericht op 17-04-2018 11:45
17.17% gewijzigd
dinsdag 17 april 2018 11:54
Terug naar de therapeut.
Je hebt het nog niet verwerkt. De manier waarop je je emoties verwoord en hetgeen je beschrijft ondanks dat het al 6 jaar geleden is zijn voor mij afdoende signalen dat het niet is verwerkt. Wat jou is aangedaan klinkt ook heel ernstig. Bespreek dit met je therapeut. Woede uitten op een forum helpt misschien even maar is niet constructief.
Je hebt het nog niet verwerkt. De manier waarop je je emoties verwoord en hetgeen je beschrijft ondanks dat het al 6 jaar geleden is zijn voor mij afdoende signalen dat het niet is verwerkt. Wat jou is aangedaan klinkt ook heel ernstig. Bespreek dit met je therapeut. Woede uitten op een forum helpt misschien even maar is niet constructief.
dinsdag 17 april 2018 11:55
Wow, jij geeft je ex wel heel veel macht om nu nog je leven te beïnvloeden.
De enige die invloed zou mogen hebben op jouw leven en jouw gevoelens dat ben je zelf. Jij bepaald verder wat voor invloed een ander heeft op jou.
Het was een kut relatie. So what? Je kunt het verleden niet veranderen, er alleen maar van leren.
Kijk vooruit en naar het heden, en ga lekker genieten.
De enige die invloed zou mogen hebben op jouw leven en jouw gevoelens dat ben je zelf. Jij bepaald verder wat voor invloed een ander heeft op jou.
Het was een kut relatie. So what? Je kunt het verleden niet veranderen, er alleen maar van leren.
Kijk vooruit en naar het heden, en ga lekker genieten.
I can't control the wind but I can adjust the sail
explore, dream & discover
explore, dream & discover
dinsdag 17 april 2018 12:11
Ik ben best bereid weer even naar de therapeut te gaan (heb net gebeld om eens te kijken maar die is nu even met vakantie). Toch heb ik het gevoel dat ik, buiten deze emotionele buien om, echt wel de handvaten heb om hiermee te dealen. Soms moet ik gewoon even die emotie kwijt. Zoals je zelf schrijft: het is ook heel ernstig. Dat kan ik nu ook zien. Niet lang geleden overkwam een kennis van me iets wat erop lijkt maar nog niet zo extreem was als ik had meegemaakt en die was er al heel slecht aan toe. Dat was voor mij ook echt weer een eye-opener voor hoe verschrikkelijk het was wat mij overkwam. Het is ernstig. Ik kon niet bevroeden dat zoiets er zo in kon hakken, dat het zoveel schade kon aanrichten.Cin88 schreef: ↑17-04-2018 11:54Terug naar de therapeut.
Je hebt het nog niet verwerkt. De manier waarop je je emoties verwoord en hetgeen je beschrijft ondanks dat het al 6 jaar geleden is zijn voor mij afdoende signalen dat het niet is verwerkt. Wat jou is aangedaan klinkt ook heel ernstig. Bespreek dit met je therapeut. Woede uitten op een forum helpt misschien even maar is niet constructief.
Toch heeft de poster na jou ook een punt: Ik ben een stuk verder, ik heb veel verwerkt in therapie, op normale dagen kan ik er goed mee dealen en is er niets aan de hand, maar het is soms iets dat het triggert en dan ben ik een dag van slag. Ik moet ook eens leren om haar niet teveel macht te geven. Er in therapie in te gaan zwelgen lijkt me ook geen goed idee.
dinsdag 17 april 2018 12:17
Zo doorgaan lijkt me al helemaal geen goed idee. Dat je af en toe aan haar terugdenkt en bij jezelf denkt: wat was dat toch een trut, blij dat ik van haar af ben, dat lijkt me gezond, maar na zes jaar nog zo erg die boosheid voelen, dat lijkt me echt niet goed voor je. Ik denk ook dat als je er niks aan doet en je krijgt een andere relatie, je die boosheid ook mee gaat nemen in die relatie en dat zou echt zonde zijn.
En nu je single bent is het ook zonde.
Want je hebt haar niet meer om je heen en je hebt toch last van haar.
In therapie gaan is sowieso geen zwelgen. In therapie gaan is eraan werken.
Misschien dat de handvatten die je daar hebt gekregen, voor jou niet zo goed werken. De ene persoon is gebaat bij veel praten, de ander bij alles van zich afschrijven en de derde gaat een dagje auto's slopen.
En nu je single bent is het ook zonde.
Want je hebt haar niet meer om je heen en je hebt toch last van haar.
In therapie gaan is sowieso geen zwelgen. In therapie gaan is eraan werken.
Misschien dat de handvatten die je daar hebt gekregen, voor jou niet zo goed werken. De ene persoon is gebaat bij veel praten, de ander bij alles van zich afschrijven en de derde gaat een dagje auto's slopen.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
dinsdag 17 april 2018 12:26
dinsdag 17 april 2018 12:36
Het positieve van je boosheid is dat je daarmee bewust bent van je eigen grenzen . Jij laat je nooit meer zo slecht behandelen en bent voortaan niet meer naïef.
Eens en nooit meer zo'n vrouw dus.
Zij is nu verleden en daar is waar ze hoort en blijft. Dat mens is jouw aandacht en tijd in het heden niet waard.
Jij hebt je toekomst voor je , waar zij geen deel meer van uitmaakt.
Blij dat je van dat akelige mens verlost bent.
En ooit krijgt zij zelf het meest last van haar eigen gedrag. En dat zal jou een rotzorg wezen: wat ze zaait zal ze oogsten.
Ha.
En jij gaat verder met jouw leven: daar het beste van maken . Ooit een echt goede en leuke vrouw tegenkomen die alle negativiteit van het verleden overruled.
Eens en nooit meer zo'n vrouw dus.
Zij is nu verleden en daar is waar ze hoort en blijft. Dat mens is jouw aandacht en tijd in het heden niet waard.
Jij hebt je toekomst voor je , waar zij geen deel meer van uitmaakt.
Blij dat je van dat akelige mens verlost bent.
En ooit krijgt zij zelf het meest last van haar eigen gedrag. En dat zal jou een rotzorg wezen: wat ze zaait zal ze oogsten.
Ha.
En jij gaat verder met jouw leven: daar het beste van maken . Ooit een echt goede en leuke vrouw tegenkomen die alle negativiteit van het verleden overruled.
Que Sera Sera
dinsdag 17 april 2018 12:49
De ultieme wraak is er voor zorgen dat het goed gaat met jou, dat jij ondanks alle shit die zij jou heeft aangedaan goed in je vel zit en in tegenstelling tot haar wel een positief leven leeft.
Om je boosheid te kanaliseren kan je op een zelfverdedigingssport gaan: afreageren en tegelijk goed voor je zelfrespect, zelfbegrenzing en zelfbeheersing .
Doe veel dingen die jij leuk vind om te doen. Maak van jezelf geen slachtoffer maar krijg positief grip op je zelf en je leven.
Je leven is zoveel leuker zonder dat enge mens .
Om je boosheid te kanaliseren kan je op een zelfverdedigingssport gaan: afreageren en tegelijk goed voor je zelfrespect, zelfbegrenzing en zelfbeheersing .
Doe veel dingen die jij leuk vind om te doen. Maak van jezelf geen slachtoffer maar krijg positief grip op je zelf en je leven.
Je leven is zoveel leuker zonder dat enge mens .
Que Sera Sera
