Relaties
alle pijlers
Vruchtbaarheidsproblemen
zondag 20 mei 2018 13:56
Gisteren een vriendin op de koffie gehad.
Ze vertelde dat ze 5 maanden zwanger is van haar tweede kindje. Durfde het niet vroeger zeggen omdat ze weet dat ik ook een kinderwens heb.
Ik ben heel blij voor haar, natuurlijk.
Toch steekt het.
Ik ben vandaag ontzettend kwaad en verdrietig, dus leek het beter om hier te ventileren dan om het op mijn man uit te werken.
Ik ben een vrouw van 36 jaar, zeven jaar samen met mijn man (36).
We hadden al een tijdje een zwangerschapswens, maar zwanger worden leek niet goed te lukken. We zijn uiteindelijk naar een fertiliteitskliniek gegaan. Na verschillende onderzoeken hebben ze een tumor ontdekt in een zaadbal van mijn man. Dit had niets te maken met onze vruchtbaarheidsproblemen, maar moest natuurlijk behandeld worden.
Direct een operatie en chemokuren.
Volgens de artsen is alles nu in orde. Goede kans op volledig herstel, weinig kans op blijvende schade. Bloedprikken blijft altijd OK, zaadkwaliteit is volledig in orde.
We willen heel graag een kindje. Voor mij begint de tijd natuurlijk te dringen omwille van mijn leeftijd. De arts gelooft dat het wel op een natuurlijke manier moet lukken, evt in tweede tijd met een vruchtbaarheidsbehandeling.
Het grote probleem is dat we niet meer gevreeën hebben sinds mijn mans diagnose (nu > 1 jaar geleden). Hij heeft simpelweg geen zin. We hebben het enkele keren 'getracht'. We zijn beginnen kussen, wat hij heeft onderbroken 'omdat het niet goed voelde'.
Ik heb heel veel begrip en geduld gehad. Ik begreep het dat hij geen zin had tijdens de behandeling. Ik had begrip dat hij niet onmiddellijk nieuwe behandelingen wilde of geen testosteronsubstitutie wilde, omdat hij bang was dat zijn karakter zou veranderen.
Vandaag is mijn begrip gewoon op. Ik heb niet eeuwig meer.
Hoe erg het ook is. Als mijn kinderwens niet in vervulling kan gaan door zijn onwil om een oplossing te zoeken voor het probleem, dan weet ik niet of onze relatie het overleeft.
Ze vertelde dat ze 5 maanden zwanger is van haar tweede kindje. Durfde het niet vroeger zeggen omdat ze weet dat ik ook een kinderwens heb.
Ik ben heel blij voor haar, natuurlijk.
Toch steekt het.
Ik ben vandaag ontzettend kwaad en verdrietig, dus leek het beter om hier te ventileren dan om het op mijn man uit te werken.
Ik ben een vrouw van 36 jaar, zeven jaar samen met mijn man (36).
We hadden al een tijdje een zwangerschapswens, maar zwanger worden leek niet goed te lukken. We zijn uiteindelijk naar een fertiliteitskliniek gegaan. Na verschillende onderzoeken hebben ze een tumor ontdekt in een zaadbal van mijn man. Dit had niets te maken met onze vruchtbaarheidsproblemen, maar moest natuurlijk behandeld worden.
Direct een operatie en chemokuren.
Volgens de artsen is alles nu in orde. Goede kans op volledig herstel, weinig kans op blijvende schade. Bloedprikken blijft altijd OK, zaadkwaliteit is volledig in orde.
We willen heel graag een kindje. Voor mij begint de tijd natuurlijk te dringen omwille van mijn leeftijd. De arts gelooft dat het wel op een natuurlijke manier moet lukken, evt in tweede tijd met een vruchtbaarheidsbehandeling.
Het grote probleem is dat we niet meer gevreeën hebben sinds mijn mans diagnose (nu > 1 jaar geleden). Hij heeft simpelweg geen zin. We hebben het enkele keren 'getracht'. We zijn beginnen kussen, wat hij heeft onderbroken 'omdat het niet goed voelde'.
Ik heb heel veel begrip en geduld gehad. Ik begreep het dat hij geen zin had tijdens de behandeling. Ik had begrip dat hij niet onmiddellijk nieuwe behandelingen wilde of geen testosteronsubstitutie wilde, omdat hij bang was dat zijn karakter zou veranderen.
Vandaag is mijn begrip gewoon op. Ik heb niet eeuwig meer.
Hoe erg het ook is. Als mijn kinderwens niet in vervulling kan gaan door zijn onwil om een oplossing te zoeken voor het probleem, dan weet ik niet of onze relatie het overleeft.
zondag 20 mei 2018 14:17
Dit gaat niet over vruchtbaarheidsproblemen. Het gaat om seks en kanker.
Wat vind je man ervan dat jij seks ziet vooral als een manier om kinderen te maken dan iets wat leuks is om samen te doen?
Heeft hij moeite met hoe het er daar beneden uitziet?
Is hij nog moe/lukt het niet om opgewonden te worden na de chemo?
Wat vind je man ervan dat jij seks ziet vooral als een manier om kinderen te maken dan iets wat leuks is om samen te doen?
Heeft hij moeite met hoe het er daar beneden uitziet?
Is hij nog moe/lukt het niet om opgewonden te worden na de chemo?
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
zondag 20 mei 2018 14:54
zondag 20 mei 2018 14:55
viva-amber schreef: ↑20-05-2018 14:17Dit gaat niet over vruchtbaarheidsproblemen. Het gaat om seks en kanker.
Wat vind je man ervan dat jij seks ziet vooral als een manier om kinderen te maken dan iets wat leuks is om samen te doen?
Heeft hij moeite met hoe het er daar beneden uitziet?
Is hij nog moe/lukt het niet om opgewonden te worden na de chemo?
Ik weet niet wat hij denkt. Hij zegt gewoon dat hij geen zin heeft. Mijn kinderwens is voor het moment groter dan mijn wens voor een leuk seksleven.
zondag 20 mei 2018 14:59
Egoistisch op meerdere vlakken.Natasja789 schreef: ↑20-05-2018 14:55Ik weet niet wat hij denkt. Hij zegt gewoon dat hij geen zin heeft. Mijn kinderwens is voor het moment groter dan mijn wens voor een leuk seksleven.
zondag 20 mei 2018 15:02
Ze zegt zelf dat haar kinderwens groter is dan haar sekswens. Ik probeer gewoon een oplossing bedenken voor het probleem van TO en ik ken meerdere mensen bij wie het op deze manier (zelfinseminatie) gelukt is om een kindje te maken.Bloody_Mary schreef: ↑20-05-2018 14:54Ja en TO moet zich dan maar bij haar seksloze leven neerleggen?
zondag 20 mei 2018 15:06
Tja misschien vind je man dat gegeven wel heel lastig gezien de situatie. Ook daar je dit als een vruchtbaarheidsprobleem omschrijft ipv als een probleem dat je als stel hebt met seks en kanker. Het feit dat jullie niet praten vind ik ook een teken aan de wand. Heeft hij tijdens zijn ziekte ook niet gepraat? Is het helemaal geen prater? Is jullie relatie wel goed genoeg om samen voor een kind te gaan?Natasja789 schreef: ↑20-05-2018 14:55Ik weet niet wat hij denkt. Hij zegt gewoon dat hij geen zin heeft. Mijn kinderwens is voor het moment groter dan mijn wens voor een leuk seksleven.
Je geeft aan 'mijn kinderwens' blijkbaar is gaat het niet om jullie kinderwens en is geen sprake van een gezamenlijk project.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
zondag 20 mei 2018 15:10
Een jaar is erg kort om een kankerdiagnose en -behandelingen te verwerken. Ik zou me kunnen voorstellen (ook gebaseerd op eigen ervaring) dat je man zijn hoofd nog niet naar kinderen staat en dat seks ook nog niet echt een prioriteit is. Maar ik kan me jouw positie ook indenken, je hebt tenslotte geen tien jaar meer om je kinderwens voor je uit te schuiven. Misschien een keer praten met een professional om de vele dingen die hier spelen uit elkaar te trekken. Sterkte
zondag 20 mei 2018 15:24
Wat is daar dan egoïstisch aan?
Zoals gezegd, ik heb al veel geduld gehad.
zondag 20 mei 2018 15:25
Mijn eerste gedachte is maak dat je wegkomt, maar tegen de tijd dat je een nieuwe partner hebt waarmee je kunt beginnen aan je kinderwens ben je misschien een paar jaar verder, ik adviseer je niet te wachten, want straks ben jij te oud, en besluit hij dan toch een kind te willen maar dan met een ander omdat het bij jou niet meer lukt, dus kies voor jezelf, misschien is IVF toch een optie omdat hij maar 1x zaad hoeft in te leveren, hoe dan ook, wacht aub niet tot hij klaar is met zijn grillen.Natasja789 schreef: ↑20-05-2018 14:55Ik weet niet wat hij denkt. Hij zegt gewoon dat hij geen zin heeft. Mijn kinderwens is voor het moment groter dan mijn wens voor een leuk seksleven.
Uiteindelijk kiest iedereen voor zichzelf
zondag 20 mei 2018 15:50
Mijn man heeft 1 zaadbal, en toen ik hem leerde kennen had hij een enorm minderwaardigheid gevoel omdat hij maar 1 zaadbal had....
Hij heeft gelukkig wel therapie gehad....
Ik denk daarom ook dat jullie moeten praten.... waarom jullie nu geen seks hebben....Vraag hem, vraag hem ook hoe hij zijn toekomst ziet...
Hij heeft gelukkig wel therapie gehad....
Ik denk daarom ook dat jullie moeten praten.... waarom jullie nu geen seks hebben....Vraag hem, vraag hem ook hoe hij zijn toekomst ziet...
zondag 20 mei 2018 15:53
viva-amber schreef: ↑20-05-2018 15:06Tja misschien vind je man dat gegeven wel heel lastig gezien de situatie. Ook daar je dit als een vruchtbaarheidsprobleem omschrijft ipv als een probleem dat je als stel hebt met seks en kanker. Het feit dat jullie niet praten vind ik ook een teken aan de wand. Heeft hij tijdens zijn ziekte ook niet gepraat? Is het helemaal geen prater? Is jullie relatie wel goed genoeg om samen voor een kind te gaan?
Je geeft aan 'mijn kinderwens' blijkbaar is gaat het niet om jullie kinderwens en is geen sprake van een gezamenlijk project.
We hebben beiden een kinderwens, want we zaten al in het fertiliteitstraject toen de diagnose gesteld was.
Het meest frustrerende is dat ik nu gewoon moet wachten voor er iets gebeurt.
Hij is geen prater. Hij praat om zijn eigen gedrag goed te praten. Hij wilde niet naar de dokter met zijn gebrek aan seks, omdat hij bang was dat hij testosteron ging moeten nemen en zijn karakter ging veranderen. Daarover praat hij dan wel.
zondag 20 mei 2018 15:57
JobEva schreef: ↑20-05-2018 15:50Mijn man heeft 1 zaadbal, en toen ik hem leerde kennen had hij een enorm minderwaardigheid gevoel omdat hij maar 1 zaadbal had....
Hij heeft gelukkig wel therapie gehad....
Ik denk daarom ook dat jullie moeten praten.... waarom jullie nu geen seks hebben....Vraag hem, vraag hem ook hoe hij zijn toekomst ziet...
Nu zal ik wel helemaal een onmens zijn (maar vandaag ben ik toch te kwaad om op mijn woorden te letten), maar hoe kun je nu in godsnaam psychisch afzien omdat je een bal mist. Uiterlijk is dat zelfs maar moeilijk zichtbaar. Of omdat je dan minder man bent? Je bent vooral minder man als je wegloopt van je verantwoordelijkheden, zoals mijn man doet.
zondag 20 mei 2018 16:08
Voor mij wordt het nu ook wat ongeloofwaardig ja.Lucifermiauww schreef: ↑20-05-2018 16:00Je hebt een EQ van een erwt?
Je snapt niet dat kanker zo'n impact op je kan hebben of een missende zaadbal mensen onzeker kan maken?
zondag 20 mei 2018 16:34
Sorry, je hebt gelijk. Ik had die reactie niet mogen plaatsen nadat je zoiets persoonlijks over je man had verteld. Gevoelens kies je inderdaad niet.
Ik ben blij dat je man zijn gevoelens onder woorden heeft kunnen brengen, hulp heeft gezocht én gevonden en dat hij nu een fijne relatie heeft.
Nogmaals sorry.
zondag 20 mei 2018 16:47
Jezus zeg! Je mag echt wel wat meer begrip voor je man opbrengen.Natasja789 schreef: ↑20-05-2018 15:57Nu zal ik wel helemaal een onmens zijn (maar vandaag ben ik toch te kwaad om op mijn woorden te letten), maar hoe kun je nu in godsnaam psychisch afzien omdat je een bal mist. Uiterlijk is dat zelfs maar moeilijk zichtbaar. Of omdat je dan minder man bent? Je bent vooral minder man als je wegloopt van je verantwoordelijkheden, zoals mijn man doet.
Hoe denk je dat jij je zou voelen als je door borstkanker nog maar één borst had bijvoorbeeld?
Ik zou nog maar eens goed nadenken wat jij nog uit deze relatie wil halen, behalve een kind.