Relaties
alle pijlers
dilemma bij andermaal nieuwe relatie
zondag 20 mei 2018 15:38
Ik zit met een serieus dilemma, en alle relevante meningen daarover kunnen nuttig zijn.
Ik ben een papa met een kind, 5 jaar geleden uit elkaar gegaan van mijn ex. Nadien vrij snel een nieuwe vriendin (zowat het tegenovergestelde van de mama van kind), daarna nog een tweetal. In elke relatie zaten zeer goede elementen, maar telkens is ze spaak gelopen. In een aantal gevallen omdat het niet zo evident bleek om wat uit te bouwen met iemand met een kind uit een vorig leven, ook ben ik zelf al de persoon geweest die er een punt achter zette.
De vorige was iemand van mijn leeftijd, teasde me op gebied van reizen, feestjes , groepsuitstappen... allemaal dingen die ik belangrijk vond en ben blij dat ik het heb kunnen ontdekken. Had zelf geen kind, ook op sommige vlakken nog heel wispelturig in het leven wat me erg onzeker maakte naar setteling. Maar als totaalplaatje toch niet je dat, heb uiteindelijk na 1 jaar de knip erin gezet gezien ik er me toch niet oud mee zag worden.
De huidige partner is een schat van een mens, doet heel veel inspanningen naar mij toe, naar m'n kind toe, heeft zeker sterke waarden waar ik achter sta, die ik ook draag naar mijn eigen dochter toe. Heeft zelf een jongetje waarmee het goed klikt met mijn dochter. We hebben ieder een eigen woonst, ik mijn appartement, zij het haar, dus qua boedel een veilige omgeving. In deze relatie ben ik een beetje (klinkt raar) ingerold, we zijn nu 4 maand verder en ik voel dat er ook veel verschillen zijn qua opvattingen, zij huismus, ik heb toch duidelijk de nood om regelmatig eens naar buiten te treden (wat ook kan maar weinig met haar). Naar mijn dochter toe kan het niet veel beter zijn: heel veel warmte, klikt goed met haar zoon, komen goed overeen, veel gelijke waarden. Naar de eigen relatie toe heb ik vaak het gevoel van 'is het dat?'? Ik mis bijvoorbeeld heel erg een aantal dingen, zoals eens wat meer tijd als koppel, meer plezier kunnen maken (gevoel van humor scheelt toch hard), wat ik in een vorige relatie terug vond: soms eens flink gek doen en tot de vroege uurtjes op citytrip zie ik hier helemaal niet snel gebeuren (andere behoeften, geen prioriteit), ook merk ik veel minder algemeen dagdagelijks enthousiasme... en ook belangrijk: aantrekkingsfactor is er soms een beetje, maar door kledijkeuzes is er in mijn ogen veel minder uitstraling...
Ik zit hiermee serieus vast. Andermaal de knip inzetten, daar heb ik niet zoveel zin in. Het is een fantastische persoon, bedoelt het allemaal goed, heeft heel wat sterke punten die ik in vroegere relaties enorm miste, die er nu eindelijk zijn. Maar ik mis soms wel stukken uit vorige relaties (die dan weer in totaliteit ook niet goed zat). En als er toch een knip zou komen zou ik het ook verschrikkelijk vinden voor m'n dochter, want die heeft eindelijk haar draai gevonden. En ook: het is intussen al de 4de relatie na de scheiding met de mama van m'n dochter, ben er helemaal niet zo fier op. Bij een knip ga ik nadien ongetwijfeld weer elementen uit deze relatie missen, ik lijk soms op zoek te zijn naar een onbestaande best of (?). Wil ook niet dat mijn dochter opgroeit met het beeld dat papa elk jaar een nieuwe partner heeft (quid stabiliteit?).
Wil ergens wel eens wat 'rust' kennen, maar ben ook bang dat er nu al te veel opduikt om nog deccenia lang mee te nemen. Of ben ik gewoon té kieskeurig, en een erg lastige partij?
Ik ben een papa met een kind, 5 jaar geleden uit elkaar gegaan van mijn ex. Nadien vrij snel een nieuwe vriendin (zowat het tegenovergestelde van de mama van kind), daarna nog een tweetal. In elke relatie zaten zeer goede elementen, maar telkens is ze spaak gelopen. In een aantal gevallen omdat het niet zo evident bleek om wat uit te bouwen met iemand met een kind uit een vorig leven, ook ben ik zelf al de persoon geweest die er een punt achter zette.
De vorige was iemand van mijn leeftijd, teasde me op gebied van reizen, feestjes , groepsuitstappen... allemaal dingen die ik belangrijk vond en ben blij dat ik het heb kunnen ontdekken. Had zelf geen kind, ook op sommige vlakken nog heel wispelturig in het leven wat me erg onzeker maakte naar setteling. Maar als totaalplaatje toch niet je dat, heb uiteindelijk na 1 jaar de knip erin gezet gezien ik er me toch niet oud mee zag worden.
De huidige partner is een schat van een mens, doet heel veel inspanningen naar mij toe, naar m'n kind toe, heeft zeker sterke waarden waar ik achter sta, die ik ook draag naar mijn eigen dochter toe. Heeft zelf een jongetje waarmee het goed klikt met mijn dochter. We hebben ieder een eigen woonst, ik mijn appartement, zij het haar, dus qua boedel een veilige omgeving. In deze relatie ben ik een beetje (klinkt raar) ingerold, we zijn nu 4 maand verder en ik voel dat er ook veel verschillen zijn qua opvattingen, zij huismus, ik heb toch duidelijk de nood om regelmatig eens naar buiten te treden (wat ook kan maar weinig met haar). Naar mijn dochter toe kan het niet veel beter zijn: heel veel warmte, klikt goed met haar zoon, komen goed overeen, veel gelijke waarden. Naar de eigen relatie toe heb ik vaak het gevoel van 'is het dat?'? Ik mis bijvoorbeeld heel erg een aantal dingen, zoals eens wat meer tijd als koppel, meer plezier kunnen maken (gevoel van humor scheelt toch hard), wat ik in een vorige relatie terug vond: soms eens flink gek doen en tot de vroege uurtjes op citytrip zie ik hier helemaal niet snel gebeuren (andere behoeften, geen prioriteit), ook merk ik veel minder algemeen dagdagelijks enthousiasme... en ook belangrijk: aantrekkingsfactor is er soms een beetje, maar door kledijkeuzes is er in mijn ogen veel minder uitstraling...
Ik zit hiermee serieus vast. Andermaal de knip inzetten, daar heb ik niet zoveel zin in. Het is een fantastische persoon, bedoelt het allemaal goed, heeft heel wat sterke punten die ik in vroegere relaties enorm miste, die er nu eindelijk zijn. Maar ik mis soms wel stukken uit vorige relaties (die dan weer in totaliteit ook niet goed zat). En als er toch een knip zou komen zou ik het ook verschrikkelijk vinden voor m'n dochter, want die heeft eindelijk haar draai gevonden. En ook: het is intussen al de 4de relatie na de scheiding met de mama van m'n dochter, ben er helemaal niet zo fier op. Bij een knip ga ik nadien ongetwijfeld weer elementen uit deze relatie missen, ik lijk soms op zoek te zijn naar een onbestaande best of (?). Wil ook niet dat mijn dochter opgroeit met het beeld dat papa elk jaar een nieuwe partner heeft (quid stabiliteit?).
Wil ergens wel eens wat 'rust' kennen, maar ben ook bang dat er nu al te veel opduikt om nog deccenia lang mee te nemen. Of ben ik gewoon té kieskeurig, en een erg lastige partij?
zondag 20 mei 2018 15:43
Ben jij 50/50 co-ouder en zij ook of zit zij er 12 dagen op 14 aan vast? Dat zal ook schelen in het minder samen op reis kunnen als het kind niet makkelijk naar de andere ouder kan.
Anders moet je bij 'n volgende relatie richten op iemand die kindvrij is.
Ik dacht bij knipje gezet trouwens wat anders, maar hopelijk ben je ook op die manier voorzien
Anders moet je bij 'n volgende relatie richten op iemand die kindvrij is.
Ik dacht bij knipje gezet trouwens wat anders, maar hopelijk ben je ook op die manier voorzien
zondag 20 mei 2018 15:45
Je gaat hier een hoop commentaar krijgen dat je je dochter meesleurt in elke relatie. En het is ook belachelijk.
Nu weer maar 4 maanden en je dochter is zelfs al gehecht aan je vriendin en jij twijfelt weer. Waarom doe je haar dit steeds aan?
Waarom niet gewoon er minimaal een jaar voor uittrekken om te kijken of jullie passen en dan pas de kinderen erbij betrekken?
Al dat geneuzel over de eigenschappen van je vriendin zijn echt het minst belangrijke aan je verhaal.
Geef JIJ je dochter eens een stabiel thuis.
Nu weer maar 4 maanden en je dochter is zelfs al gehecht aan je vriendin en jij twijfelt weer. Waarom doe je haar dit steeds aan?
Waarom niet gewoon er minimaal een jaar voor uittrekken om te kijken of jullie passen en dan pas de kinderen erbij betrekken?
Al dat geneuzel over de eigenschappen van je vriendin zijn echt het minst belangrijke aan je verhaal.
Geef JIJ je dochter eens een stabiel thuis.
zondag 20 mei 2018 15:46
Hoezo ben je zo opzoek naar een relatie? Focus je op je dochter en jezelf. En wat dropdrop al schreef: hou je dochter buiten je relatie. Tenzij het meer dan een jaar stabiel is.
Ja komt op mij nogal wanhopig over. Alsof je perse een vriendin wil. Uitgaan/citytrips en dat soort dingen is nou eenmaal moeilijk te plannen als je beide alleenstaande ouder bent.
Ja komt op mij nogal wanhopig over. Alsof je perse een vriendin wil. Uitgaan/citytrips en dat soort dingen is nou eenmaal moeilijk te plannen als je beide alleenstaande ouder bent.
Those who don’t believe in magic will never find it
zondag 20 mei 2018 15:50
Dit. Hoe zou je het vinden als je ex zich zo zou gedragen? Iedere keer een andere vent in beeld? En mocht ze dat al doen, zijn jullie allebei droeftoeters.Dropdrop schreef: ↑20-05-2018 15:45Je gaat hier een hoop commentaar krijgen dat je je dochter meesleurt in elke relatie. En het is ook belachelijk.
Nu weer maar 4 maanden en je dochter is zelfs al gehecht aan je vriendin en jij twijfelt weer. Waarom doe je haar dit steeds aan?
Waarom niet gewoon er minimaal een jaar voor uittrekken om te kijken of jullie passen en dan pas de kinderen erbij betrekken?
Al dat geneuzel over de eigenschappen van je vriendin zijn echt het minst belangrijke aan je verhaal.
Geef JIJ je dochter eens een stabiel thuis.
zondag 20 mei 2018 15:52
zondag 20 mei 2018 15:54
Mijn eerste gedachte was eveneens: waarom betrek je jouw dochter hier in vredesnaam in?
Voor een eventuele volgende keer: werk aan een relatie als dochter bij haar moeder is. En als dat minstens een jaar goed gaat, en je hebt nog altijd geen twijfels, stel haar dan eens voorzichtig aan je dochter voor.
Deze relatie klinkt nogal als een verstandshuwelijk. Misschien kun je nog terug naar een vriendschap met deze dame en haar zoon?
Voor een eventuele volgende keer: werk aan een relatie als dochter bij haar moeder is. En als dat minstens een jaar goed gaat, en je hebt nog altijd geen twijfels, stel haar dan eens voorzichtig aan je dochter voor.
Deze relatie klinkt nogal als een verstandshuwelijk. Misschien kun je nog terug naar een vriendschap met deze dame en haar zoon?
zondag 20 mei 2018 15:56
Nog afgezien van het feit dat je dochter al een paar nieuwe vriendinnen van je heeft leren kennen - en daar weer afscheid van heeft genomen - vind ik dat je erg hard van stapel loopt. Het lijkt wel alsof je zo hard op zoek bent naar een relatie, dat je niet zo kritisch bent.
Je bent erg verstandelijk: deze relatie heeft die voordelen en die nadelen, de vorige relaties hadden ook allemaal zo hun voors en tegens. Ja natuurlijk hebben ze dat, maar een relatie is toch geen positieve uitkomst van een rijtje met plussen en minnen? Wat zegt je gevoel?
En als je overweegt om deze relatie te behouden terwijl jij er toch niet helemaal happy van wordt, omdat je je dochter niet wilt confronteren met de volgende vriendin van pa die vertrekt, kun je misschien volgende keer beter wat langer wachten met het voorstellen van je verkering aan je dochter.
Je bent erg verstandelijk: deze relatie heeft die voordelen en die nadelen, de vorige relaties hadden ook allemaal zo hun voors en tegens. Ja natuurlijk hebben ze dat, maar een relatie is toch geen positieve uitkomst van een rijtje met plussen en minnen? Wat zegt je gevoel?
En als je overweegt om deze relatie te behouden terwijl jij er toch niet helemaal happy van wordt, omdat je je dochter niet wilt confronteren met de volgende vriendin van pa die vertrekt, kun je misschien volgende keer beter wat langer wachten met het voorstellen van je verkering aan je dochter.
Wat eten we vanavond?
zondag 20 mei 2018 16:00
Gun je vriendin een leuke man zonder eisenlijst. Je voelt al weinig aantrekking tot haar vanwege haar kledingkeuze? Na 4 maanden begin je al te twijfelen?
Je bent niet verliefd op haar.
Misschien is minstens een jaar vrijgezel zijn goed voor je?
En wat heb jij haar (en haar zoon) eigenlijk te bieden? Je klinkt niet leuk, niet zo lief eigenlijk. Je vergelijkt haar met je exen en ik lees vnml ik, ik, ik.
Je bent niet verliefd op haar.
Misschien is minstens een jaar vrijgezel zijn goed voor je?
En wat heb jij haar (en haar zoon) eigenlijk te bieden? Je klinkt niet leuk, niet zo lief eigenlijk. Je vergelijkt haar met je exen en ik lees vnml ik, ik, ik.
She used to say, All those good people
Down on Jubilee Street
They ought to practice what they preach
Down on Jubilee Street
They ought to practice what they preach
zondag 20 mei 2018 16:01
Na 4 maanden zo over je vriendin spreken geeft duidelijk aan dat dit geen lange relatie wordt.
Ben je niet wat er erg op zoek? Waarom je niet een tijd concentreren op je huidige gezin, dat met je dochter?
En sowieso mag je wel eens wat meer aan haar denken. Want zij heeft na de scheiding nogmaals 4 personen uit haar leven zien verdwijnen. Dat lijkt me niet echt tof. Kijk het bij een volgende relatie eens een jaartje aan voor je je dochter weer aan iemand voorstelt.
Ben je niet wat er erg op zoek? Waarom je niet een tijd concentreren op je huidige gezin, dat met je dochter?
En sowieso mag je wel eens wat meer aan haar denken. Want zij heeft na de scheiding nogmaals 4 personen uit haar leven zien verdwijnen. Dat lijkt me niet echt tof. Kijk het bij een volgende relatie eens een jaartje aan voor je je dochter weer aan iemand voorstelt.
zondag 20 mei 2018 16:01
Precies. Egocentrisch is het wat je nu doet TO.Dropdrop schreef: ↑20-05-2018 15:45Je gaat hier een hoop commentaar krijgen dat je je dochter meesleurt in elke relatie. En het is ook belachelijk.
Nu weer maar 4 maanden en je dochter is zelfs al gehecht aan je vriendin en jij twijfelt weer. Waarom doe je haar dit steeds aan?
Waarom niet gewoon er minimaal een jaar voor uittrekken om te kijken of jullie passen en dan pas de kinderen erbij betrekken?
Al dat geneuzel over de eigenschappen van je vriendin zijn echt het minst belangrijke aan je verhaal.
Geef JIJ je dochter eens een stabiel thuis.
zondag 20 mei 2018 16:13
zondag 20 mei 2018 16:22
Niets meer aan toe te voegen. Helemaal eens.makreel schreef: ↑20-05-2018 15:56Nog afgezien van het feit dat je dochter al een paar nieuwe vriendinnen van je heeft leren kennen - en daar weer afscheid van heeft genomen - vind ik dat je erg hard van stapel loopt. Het lijkt wel alsof je zo hard op zoek bent naar een relatie, dat je niet zo kritisch bent.
Je bent erg verstandelijk: deze relatie heeft die voordelen en die nadelen, de vorige relaties hadden ook allemaal zo hun voors en tegens. Ja natuurlijk hebben ze dat, maar een relatie is toch geen positieve uitkomst van een rijtje met plussen en minnen? Wat zegt je gevoel?
En als je overweegt om deze relatie te behouden terwijl jij er toch niet helemaal happy van wordt, omdat je je dochter niet wilt confronteren met de volgende vriendin van pa die vertrekt, kun je misschien volgende keer beter wat langer wachten met het voorstellen van je verkering aan je dochter.
zondag 20 mei 2018 16:42
Heb alleen de OP nog maar gelezen. Je ben vijf jaar geleden gescheiden en dit is de vierde relatie sindsdien. Wat moet dit moeilijk voor je dochter zijn, om zich elke keer weer aan te passen aan een nieuwe vriendin van papa in haar leven, de vervolgens weer verdwijnt als ze er net een beetje aan gewend raakt.
Ik zou het belang van je dochter voorop stellen in plaats van je eigen behoefte aan een (tijdelijke) partner. Dus: stabiliteit voor je dochter en dat kun je in mijn ogen beter alleen bieden dan met steeds wisselende vriendinnen in haar leven.
Dan zie ik je nog schrijven 'qua boedel een veilige situatie'. Juist alle andere dingen zijn zo belangrijk om een veilige en stabiele omgeving te scheppen waarin een kind goed/prettig kan opgroeien.
Ik zou het belang van je dochter voorop stellen in plaats van je eigen behoefte aan een (tijdelijke) partner. Dus: stabiliteit voor je dochter en dat kun je in mijn ogen beter alleen bieden dan met steeds wisselende vriendinnen in haar leven.
Dan zie ik je nog schrijven 'qua boedel een veilige situatie'. Juist alle andere dingen zijn zo belangrijk om een veilige en stabiele omgeving te scheppen waarin een kind goed/prettig kan opgroeien.
anoniem_272211 wijzigde dit bericht op 20-05-2018 19:13
1.38% gewijzigd
zondag 20 mei 2018 17:12
Ik zou zeggen, blijf even vrijgezel. Ga uitzoeken voor jezelf wat je precies wil.
Ik kan nu al zeggen dat de perfecte vrouw niet bestaat, er zal altijd wel wat zijn.
En betrek je dochter niet steeds in je nieuwe relaties. Dat is echt niet goed voor haar. Ik hoop dat ze bij haar moeder wel vastigheid krijgt.
Ik kan nu al zeggen dat de perfecte vrouw niet bestaat, er zal altijd wel wat zijn.
En betrek je dochter niet steeds in je nieuwe relaties. Dat is echt niet goed voor haar. Ik hoop dat ze bij haar moeder wel vastigheid krijgt.
zondag 20 mei 2018 17:22
Afgezien van het feit dat dit voor je dochter niet ideaal is, zou je je er misschien ook moeten bij neerleggen dat het leven met een kind een stuk beperkter is/kan zijn.
God wat zou ik ook graag op vakantie en citytrips willen, maar ik heb een kind (tweede onderweg) en die zijn voor mij belangrijker dan een weekendje dronken worden in Milaan.
En anders kies je een kindvriendelijke bestemming uit en ga je met je dochter een weekend op citytrip/vakantie. Geen idee hoe oud ze is, maar volgens mij oud zat om samen op pad te gaan. Of je gaat zelf op gat bij het zwembad liggen en zij vermaakt zich wel bij de animatie.
God wat zou ik ook graag op vakantie en citytrips willen, maar ik heb een kind (tweede onderweg) en die zijn voor mij belangrijker dan een weekendje dronken worden in Milaan.
En anders kies je een kindvriendelijke bestemming uit en ga je met je dochter een weekend op citytrip/vakantie. Geen idee hoe oud ze is, maar volgens mij oud zat om samen op pad te gaan. Of je gaat zelf op gat bij het zwembad liggen en zij vermaakt zich wel bij de animatie.
