Relaties
alle pijlers
Begripvol of eerlijk?
zondag 3 juni 2018 16:30
Een vriendin van mij heeft twee kinderen van 14 en 17 jaar. Ze heeft een moeizaam contact met haar ex en de kinderen gaan daar alleen af en toe een weekend of in de vakantie naartoe.
Ik kan me voorstellen dat het best zwaar is, maar ik heb ook het gevoel dat ze meer voor de kinderen doet dan eigenlijk nodig is. Zo brengt zij ze bijv 's avonds nog naar bed. Dat is natuurlijk prima, ware het niet dat ze regelmatig klaagt dat het zo zwaar is allemaal.
Ze wilde bijv afspreken met een man (date) maar dat kan dan niet op zondag middag vanwege de kinderen. Vervolgens als ik haar diezelfde zondag middag spreek beklaagt ze zich dat de kinderen alleen maar aan het 'hangen' zijn en niks met haar willen doen.
Ik merk dat ik me daar wat aan begin te ergeren. Ik vraag me alleen af of ik eerlijk moet zeggen wat ik er van vind (dat ze zich iets teveel wegcijfert naar mijn gevoel, en dan vervolgens klaagt dat ze niet aan zichzelf toekomt) of begripvol moet blijven. Ze is namelijk nogal gevoelig voor kritiek en trekt zich dingen vaak heel erg aan.
Ik kan me voorstellen dat het best zwaar is, maar ik heb ook het gevoel dat ze meer voor de kinderen doet dan eigenlijk nodig is. Zo brengt zij ze bijv 's avonds nog naar bed. Dat is natuurlijk prima, ware het niet dat ze regelmatig klaagt dat het zo zwaar is allemaal.
Ze wilde bijv afspreken met een man (date) maar dat kan dan niet op zondag middag vanwege de kinderen. Vervolgens als ik haar diezelfde zondag middag spreek beklaagt ze zich dat de kinderen alleen maar aan het 'hangen' zijn en niks met haar willen doen.
Ik merk dat ik me daar wat aan begin te ergeren. Ik vraag me alleen af of ik eerlijk moet zeggen wat ik er van vind (dat ze zich iets teveel wegcijfert naar mijn gevoel, en dan vervolgens klaagt dat ze niet aan zichzelf toekomt) of begripvol moet blijven. Ze is namelijk nogal gevoelig voor kritiek en trekt zich dingen vaak heel erg aan.
zondag 3 juni 2018 16:33
Is het een idee als ze dat weer zegt om voor te stellen eens samen te kijken of er dingen anders kunnen? Dat ze ideeën van je hoort maar zelf kan beslissen wat ze doet of misschien inzichten in elkaar opdoen op die manier. Dat zij ziet dat het anders kan en jij misschien beter begrijpt waarom ze dit zo doet.
Ik loop een beetje uit de pas , maar verder ben ik volkomen normaal
zondag 3 juni 2018 16:40
Reden dat het me nu wat hoog zit is dat ze iets met mij wilde bespreken en het mij overdag niet uitkwam, terwijl zij aangaf dat ze 's avonds met de kinderen 'bezig' is en het haar dan niet goed uit kwam. Toen ik doorvroeg bleek het te gaan om naar bed brengen van de kinderen. Ik schrok daar een beetje van. Maar ergerde me ook doordat ze in eerste instantie nog een keer bleef aandringen of ze me dan overdag nog een keer mocht vragen of ze toch dan mocht langskomen.
zondag 3 juni 2018 16:44
Ik wil het wel proberen, maar ze heeft al een paar keer aangegeven dat ze teleurgesteld is in vriendinnen die vinden dat ze teveel doet voor de kinderen. Ze voelt zich dan heel naar en onzeker.subon schreef: ↑03-06-2018 16:33Is het een idee als ze dat weer zegt om voor te stellen eens samen te kijken of er dingen anders kunnen? Dat ze ideeën van je hoort maar zelf kan beslissen wat ze doet of misschien inzichten in elkaar opdoen op die manier. Dat zij ziet dat het anders kan en jij misschien beter begrijpt waarom ze dit zo doet.
zondag 3 juni 2018 16:46
Toen mijn broer en ik 14 en 17 waren, hoefden we ook niet zo nodig iets met onze ouders te doen, en kwam het vaak ook neer op lekker thuis rondhangen en aanklooien. Lijkt me heel normaal op die leeftijd. Dus waarom is het dan een probleem dat ze niks met hun moeder willen ondernemen?
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
zondag 3 juni 2018 16:46
zondag 3 juni 2018 16:48
Dus haar vriendinnen mogen niks vinden omdat zij er niet mee om kan gaan? Dat kan toch niet?Sunshine585 schreef: ↑03-06-2018 16:44Ik wil het wel proberen, maar ze heeft al een paar keer aangegeven dat ze teleurgesteld is in vriendinnen die vinden dat ze teveel doet voor de kinderen. Ze voelt zich dan heel naar en onzeker.
•
zondag 3 juni 2018 16:57
Vrij apart ja, mijn vriendin met 4 kinderen van een paar weken, 3 jaar, 12 en 14 heeft altijd tijd voor me. In de avond, middag, ochtend. Ze maakt het zichzelf dus erg moeilijk en dat jij je afvraagt of je eerlijk kan zijn, vind ik net zo moeilijk.
Daar zijn vriendschappen toch voor? Wat is er mis met respectvol aan haar vertellen dat ze het misschien anders kan invullen voor zichzelf. Als mens heb je nu eenmaal blinde vlekken en hopelijk fijne mensen in je omgeving die je daar af en toe op wijzen.
Daar zijn vriendschappen toch voor? Wat is er mis met respectvol aan haar vertellen dat ze het misschien anders kan invullen voor zichzelf. Als mens heb je nu eenmaal blinde vlekken en hopelijk fijne mensen in je omgeving die je daar af en toe op wijzen.
zondag 3 juni 2018 17:02
Zij wil er voor de kinderen zijn, maar voelt voor mij eerder alsof ze zichzelf wegcijfert.
En als ik hangende pubers in huis had zou ik toch echt mijn eigen plan trekken op zondagmiddag.
zondag 3 juni 2018 17:03
Of jouw vriendin ‘s avonds nog op de rand van het bed even een praatje maakt met haar kinderen als die daar behoefte aan hebben, is niet zo belangrijk voor jou.
Blijkbaar is het loslaten van haar kinderen een gevoelig punt voor jouw vriendin.
Je kunt haar het beste helpen door niet te veroordelen.
Waarom maak jij er een keuze van: of begripvol of eerlijk? Dat kan toch allebei?
Loslaten van pubers moet je ook leren. Tijd voor jezelf creëren als moeder blijkbaar soms ook. Je kan best meedenken en dat gewoon zeggen.
Blijkbaar is het loslaten van haar kinderen een gevoelig punt voor jouw vriendin.
Je kunt haar het beste helpen door niet te veroordelen.
Waarom maak jij er een keuze van: of begripvol of eerlijk? Dat kan toch allebei?
Loslaten van pubers moet je ook leren. Tijd voor jezelf creëren als moeder blijkbaar soms ook. Je kan best meedenken en dat gewoon zeggen.
zondag 3 juni 2018 17:05
Kan.Sunshine585 schreef: ↑03-06-2018 17:02Zij wil er voor de kinderen zijn, maar voelt voor mij eerder alsof ze zichzelf wegcijfert.
En als ik hangende pubers in huis had zou ik toch echt mijn eigen plan trekken op zondagmiddag.
Ik vind dat ook nog steeds lastig, maar een co-ouderschap, dus zat ruimte op andere momenten.
zondag 3 juni 2018 17:15
Oh zo... ik zie de begeleiding dan voor me zoals vroeger. Maar blijf jij hiervoor altijd thuis?
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
zondag 3 juni 2018 17:15
Dat zeg je, maar ik wil zelf ook zorgen dat ik thuis ben of in ieder geval goed bereikbaar ben als mijn pubers hier zijn. Ze doen ook hun eigen dingen, ik ga wel weg, maar ga geen afspraken met leuke mannen maken op dagen dat zij hier zijn. Iets met aandacht verdelen en prioriteiten stellen.Sunshine585 schreef: ↑03-06-2018 17:02Zij wil er voor de kinderen zijn, maar voelt voor mij eerder alsof ze zichzelf wegcijfert.
En als ik hangende pubers in huis had zou ik toch echt mijn eigen plan trekken op zondagmiddag.
zondag 3 juni 2018 17:17
Nee, niet hiervoor, maar ga eigenlijk nooit ‘s avonds weg als hij thuis is. Genoeg andere avonden dat hij er niet is.
Ouderavonden e.d. natuurlijk gewoon wel, maar een uitje voelt dan toch anders.
Scheelt misschien ook dat hij alleen is en de helft van de week ergens anders. Geen idee eigenlijk.
In het weekend doe ik wel mijn eigen ding trouwens, maar dan ben ik wel ‘s avonds weer thuis.
zondag 3 juni 2018 17:43
Dit vind ik een goede. Het lastige bij haar is ook dat de kinderen er bijna altijd zijn. Dus ze heeft ook nooit een adempauze.laverneb schreef: ↑03-06-2018 17:03Of jouw vriendin ‘s avonds nog op de rand van het bed even een praatje maakt met haar kinderen als die daar behoefte aan hebben, is niet zo belangrijk voor jou.
Blijkbaar is het loslaten van haar kinderen een gevoelig punt voor jouw vriendin.
Je kunt haar het beste helpen door niet te veroordelen.
Waarom maak jij er een keuze van: of begripvol of eerlijk? Dat kan toch allebei?
Loslaten van pubers moet je ook leren. Tijd voor jezelf creëren als moeder blijkbaar soms ook. Je kan best meedenken en dat gewoon zeggen.
Waar ik me misschien wel aan erger is dat ze niet echt kiest. En dat is dan ook tot daar aan toe, maar er dan wel over klagen, daar kan ik dan niet zoveel mee.
Volgens haar heeft ze door de kinderen geen ruimte voor een man. Vervolgens gaat ze dan wel daten, maar komt dan weer helemaal gestresst bij mij omdat ze geen tijd heeft voor die man.
Ik denk dan, kies er dan voor om niet aan een man te beginnen, of overleg met de kinderen of zij het erg vinden als ze er eens in de maand een weekend niet is. Of een zondagmiddag. Bij wijze van.
Het lijkt of ze nooit echt een bepaalde keuze maakt voor iets.
Misschien kan ik het daar eens met haar over hebben. Hoe zij dat zelf ziet.
