Relaties
alle pijlers
Wat te doen met familie?
maandag 16 juli 2018 08:35
Hallo,
Waarschijnlijk bestaan hier al veel verhalen over, maar toch wil ik graag even het mijne kwijt.
Ik hoop dat het mij zal opluchten om alles even van mij af te schrijven. Daarnaast ben ik benieuwd wat andere hiervan vinden. Het is een redelijk lang verhaal, daarom geef ik niet al te veel voorbeelden. Maar als dat nodig is, doe ik dat zeker wel.
Ik (vrouw) heb sinds 6 jaar een fantastische relatie met een vrouw. Ik ben 30 en mijn vriendin 25. We wonen al 5 jaar samen. Mijn familie wilt dit echter niet aanvaarden. Ze vinden mijn vriendin veel te hard, te opdringerig en ze zullen haar nooit aanvaarden.
Bij elke gebeurtenis wordt er geroddeld en opmerkingen gegeven.
Opmerkingen zoals: samenwonen is de grootste fout van je leven, dat huis dat je kocht is een echt krot zeker niet jou idee ...
We hebben hier heel lang niet op gereageerd. Dit met het idee dat ze wel zullen zien hoe het met ons gaat. Op een bepaald moment zullen ze wel bijdraaien. Dit gebeurt niet. Ik heb heb af en toe wel gezegd dat hun opmerkingen niet oké waren. Maar als dit gezegd wordt, wassen ze hun handen in onschuld. Het was zo niet bedoeld. Wij hebben te lange tenen.
Eens ik zwanger was, werd het alleen erger. Opmerkingen als: het is toch alleen jou kind, ik ben dan de enigste echt oma van het kindje...
Op een gegeven moment werd het ons teveel. Wij hebben dat gezegd dat we afstand wouden. Het contact hoefde niet meer op regelmatige basis voor ons.
De opmerkingen en geroddeld blijven maar komen. We zijn nu 1,5 jaar later. En we hebben het eigenlijk helemaal gehad. We zagen hen 12 keer waaronder met de feestdagen, Pasen en verjaardagen. En dit brengt altijd zon negatieve sfeer mee. Daarom zouden wij graag het contact volledig verbreken.
Met mijn vader en zijn kant van de familie loopt alles goed. Mijn ouders zijn gescheiden. Zij ervaren geen probleem met mijn vriendin.
Wat vinden jullie hiervan? Moet je mensen een kans blijven geven of niet? Wanneer stopt het?
Alvast bedankt om te lezen!
Waarschijnlijk bestaan hier al veel verhalen over, maar toch wil ik graag even het mijne kwijt.
Ik hoop dat het mij zal opluchten om alles even van mij af te schrijven. Daarnaast ben ik benieuwd wat andere hiervan vinden. Het is een redelijk lang verhaal, daarom geef ik niet al te veel voorbeelden. Maar als dat nodig is, doe ik dat zeker wel.
Ik (vrouw) heb sinds 6 jaar een fantastische relatie met een vrouw. Ik ben 30 en mijn vriendin 25. We wonen al 5 jaar samen. Mijn familie wilt dit echter niet aanvaarden. Ze vinden mijn vriendin veel te hard, te opdringerig en ze zullen haar nooit aanvaarden.
Bij elke gebeurtenis wordt er geroddeld en opmerkingen gegeven.
Opmerkingen zoals: samenwonen is de grootste fout van je leven, dat huis dat je kocht is een echt krot zeker niet jou idee ...
We hebben hier heel lang niet op gereageerd. Dit met het idee dat ze wel zullen zien hoe het met ons gaat. Op een bepaald moment zullen ze wel bijdraaien. Dit gebeurt niet. Ik heb heb af en toe wel gezegd dat hun opmerkingen niet oké waren. Maar als dit gezegd wordt, wassen ze hun handen in onschuld. Het was zo niet bedoeld. Wij hebben te lange tenen.
Eens ik zwanger was, werd het alleen erger. Opmerkingen als: het is toch alleen jou kind, ik ben dan de enigste echt oma van het kindje...
Op een gegeven moment werd het ons teveel. Wij hebben dat gezegd dat we afstand wouden. Het contact hoefde niet meer op regelmatige basis voor ons.
De opmerkingen en geroddeld blijven maar komen. We zijn nu 1,5 jaar later. En we hebben het eigenlijk helemaal gehad. We zagen hen 12 keer waaronder met de feestdagen, Pasen en verjaardagen. En dit brengt altijd zon negatieve sfeer mee. Daarom zouden wij graag het contact volledig verbreken.
Met mijn vader en zijn kant van de familie loopt alles goed. Mijn ouders zijn gescheiden. Zij ervaren geen probleem met mijn vriendin.
Wat vinden jullie hiervan? Moet je mensen een kans blijven geven of niet? Wanneer stopt het?
Alvast bedankt om te lezen!
maandag 16 juli 2018 08:41
Wanneer het stopt? Dat bepaal jij. Of jij en je partner.
Je kunt voor jezelf nagaan of er een vorm van contact mogelijk is waarbij hun kritiek jou niet raakt. Kan dat niet? Blijven ze je pijn doen en kun jij het niet laten afglijden? Dan stop je ermee. Dat kan eventueel ook tijdelijk zijn.
Contact blijven houden met mensen die je kwetsen, puur omdat het familie is, ben je aan niemand verplicht.
Je kunt voor jezelf nagaan of er een vorm van contact mogelijk is waarbij hun kritiek jou niet raakt. Kan dat niet? Blijven ze je pijn doen en kun jij het niet laten afglijden? Dan stop je ermee. Dat kan eventueel ook tijdelijk zijn.
Contact blijven houden met mensen die je kwetsen, puur omdat het familie is, ben je aan niemand verplicht.
maandag 16 juli 2018 08:43
Familie heb je niet voor het uitkiezen, maar dat wil niet zeggen dat je alles maar moet accepteren. Als contact zo veel gedoe oplevert en zo veel negativiteit met zich mee brengt, dan denk ik dat ik er mee zou stoppen. Met dat contact dus.
Ook om voor je kind duidelijk te maken dat je niet alles hoeft te accepteren en dat je voor jezelf mag opkomen.
Ook om voor je kind duidelijk te maken dat je niet alles hoeft te accepteren en dat je voor jezelf mag opkomen.
maandag 16 juli 2018 08:45
Gewoon zelf geen contact meer opnemen. Heb ik ook gedaan met schoonfamilie en dan blijkt dat je ze gewoon nooit meer ziet.
En als je per ongeluk toch in een kamer met ze beland stap je gewoon direct op na een kutopmerking.
Of je kan ook na zoiets heel naïef vragen: wat bedoel je daarmee? En dan blijven doorvragen totdat ze compleet klemgeluld moeten toegeven dat ze assholes zijn.
En als je per ongeluk toch in een kamer met ze beland stap je gewoon direct op na een kutopmerking.
Of je kan ook na zoiets heel naïef vragen: wat bedoel je daarmee? En dan blijven doorvragen totdat ze compleet klemgeluld moeten toegeven dat ze assholes zijn.
maandag 16 juli 2018 08:48
Ik zou me concentreren op je vader en zijn kant van de familie. Niet meer op de verjaardagen van je moederskant komen, etc.
Maak er verder geen woorden aan vuil (dat is al bewezen dat dat niet helpt) en laat het beetje bij beetje doodbloeden.
Het mag dan wel je moeder zijn, maar dat houdt niet in dat ze zich zo mag misdragen.
Maak er verder geen woorden aan vuil (dat is al bewezen dat dat niet helpt) en laat het beetje bij beetje doodbloeden.
Het mag dan wel je moeder zijn, maar dat houdt niet in dat ze zich zo mag misdragen.
We’re all mad here
maandag 16 juli 2018 09:55
Jufjoke schreef: ↑16-07-2018 08:41Wanneer het stopt? Dat bepaal jij. Of jij en je partner.
Je kunt voor jezelf nagaan of er een vorm van contact mogelijk is waarbij hun kritiek jou niet raakt. Kan dat niet? Blijven ze je pijn doen en kun jij het niet laten afglijden? Dan stop je ermee. Dat kan eventueel ook tijdelijk zijn.
Contact blijven houden met mensen die je kwetsen, puur omdat het familie is, ben je aan niemand verplicht.
Ik probeer het meeste van mij te laten afglijden. Al hakt het er soms wel flink in. Mijn vriendin heeft het er moeilijker mee. Ze reageert niet omdat het mijn familie is, al zou ik hiermee geen probleem hebben. Maar de opmerkingen blijven lang hangen bij mijn vriendin
maandag 16 juli 2018 09:57
Bedankt voor de reacties.
Ik denk inderdaad dat we het gewoon gaan laten doodbloeden. We gaan zelf geen enkel contact meer opnemen. Ook niet met verjaardagen ofzo.
Laatst werd ik geopereerd en dochtertje werd 1 jaar. We hebben hen niet gehoord... vriendin heeft dan maar gestuurd om te zeggen dat operatie goed is verlopen. Anders hadden ze niets geweten.
Ik denk inderdaad dat we het gewoon gaan laten doodbloeden. We gaan zelf geen enkel contact meer opnemen. Ook niet met verjaardagen ofzo.
Laatst werd ik geopereerd en dochtertje werd 1 jaar. We hebben hen niet gehoord... vriendin heeft dan maar gestuurd om te zeggen dat operatie goed is verlopen. Anders hadden ze niets geweten.
maandag 16 juli 2018 09:59
Mag ik vragen hoe dit verlopen is? Eens de beslissing was gevallen, kwam er nog veel drama?
We willen eigenlijk gewoon rustig leven.
maandag 16 juli 2018 10:02
Nou dan is het wel klaar toch? Als jullie geen berichtje sturen is het afgelopen, zij vragen ook niets.mlsc schreef: ↑16-07-2018 09:57Bedankt voor de reacties.
Ik denk inderdaad dat we het gewoon gaan laten doodbloeden. We gaan zelf geen enkel contact meer opnemen. Ook niet met verjaardagen ofzo.
Laatst werd ik geopereerd en dochtertje werd 1 jaar. We hebben hen niet gehoord... vriendin heeft dan maar gestuurd om te zeggen dat operatie goed is verlopen. Anders hadden ze niets geweten.
maandag 16 juli 2018 10:22
Momenteel zijn ze, vermoeden we, boos omwolken van dochter haar verjaardag.
We hadden hen uitgenodigd op een zondag maar de oma kon dan niet, dus hebben we het verzet. Maar zij vinden dat de andere familie, mijn vader en de familie van vriendin dochter veel meer mogen zien. Dat zij voor gaan en dat ze dan naar achter worden geschoven. Ze vinden dat ze enkel de overschotjes krijgen. Ze willen hiervoor excuses en dat we hier verandering in brengen.
We hadden hen uitgenodigd op een zondag maar de oma kon dan niet, dus hebben we het verzet. Maar zij vinden dat de andere familie, mijn vader en de familie van vriendin dochter veel meer mogen zien. Dat zij voor gaan en dat ze dan naar achter worden geschoven. Ze vinden dat ze enkel de overschotjes krijgen. Ze willen hiervoor excuses en dat we hier verandering in brengen.
maandag 16 juli 2018 10:30
Het moeilijke is om na te gaan wat we meer hadden kunnen doen. Of de zaken ernstig genoeg zijn om te breken. Meestal denk ik van wel. Maar soms vraag ik mij af of we niet overdrijven en wat anderen zouden doen.
We weten dat wij ook zeker een aandeel hebben.
maandag 16 juli 2018 11:37
Pfft als ze je dochter zo graag willen zien , kunnen ze zelf wel meer belangstelling tonen.mlsc schreef: ↑16-07-2018 10:22Momenteel zijn ze, vermoeden we, boos omwolken van dochter haar verjaardag.
We hadden hen uitgenodigd op een zondag maar de oma kon dan niet, dus hebben we het verzet. Maar zij vinden dat de andere familie, mijn vader en de familie van vriendin dochter veel meer mogen zien. Dat zij voor gaan en dat ze dan naar achter worden geschoven. Ze vinden dat ze enkel de overschotjes krijgen. Ze willen hiervoor excuses en dat we hier verandering in brengen.
Met mijn schoonfamilie ging het zo: wij gingen altijd naar hun en als ze ooit een bij ons kwamen waren ze met een uurtje weer weg
Vervolgens begonnen ze te klagen dat wij te weinig contact opnamen. We zaten toen midden in een moeilijke periode dus eerlijk gezegd stond ons hoofd ook niet naar gezellige koffievisites, veel leuke nieuwtjes hadden we ook niet.
Maar goed, wij ons best doen en wat vaker bellen maar als we dan over moeilijke dingen begonnen werd dat afgekapt: als je niks leuks te vertellen hebt, hoeft het niet, was de boodschap.
Nou okay, toen belden we dus niet meer want er was niet veel leuks. En toen kwam dus weer het verwijt dat we te weinig belden.....duuuuuh
Druppel was dat schoonvader gewoo tot drie maal toe de verbinding verbrak toen mijn man weer eens belde met wederom slecht nieuws.
Dus nu ligt de bal bij hun....al sinds november 2017.
maandag 16 juli 2018 11:39
Jouw vriendin moet wel ontzettend veel van je houden dat e bij je blijf terwijl jouw familie haar zo naar behandelt en jij totaal niet voo haar opkomt.
Ik snap niet dat je geen grens trekt.
Klaagt jouw moeder dat ze Julie kind te weinig ziet dan zou ik haar toch eens haarfijn duidelijk maken dat dit haar eigen schuld is omdat ze zich zo misdraagt.
.
Ik snap niet dat je geen grens trekt.
Klaagt jouw moeder dat ze Julie kind te weinig ziet dan zou ik haar toch eens haarfijn duidelijk maken dat dit haar eigen schuld is omdat ze zich zo misdraagt.
.
maandag 16 juli 2018 11:49
Aanvullend: natuurlijk is er nog meer gebeurd. Verdekte kutopmerkingen inderdaad die nooooooooit zo bedoeld waren als je ze ermee confronteerde.
Op elke keuze die wij maakten was iets aan te merken. Een nieuwe baan betekende gezeik over reistijd (alsof zij erheen moesten of zo), een nieuw huis werd gefileerd op alle gebreken, een nieuwe zwangerschap werd maar zuinigjes ontvangen met: is dat nou verstandig? (Hoezo? We waren beiden ruim volwassen, hadden werk en een huis en alles wat nodig was), hobby's werden altijd een beetje belachelijk gemaakt (als het aan hun lag ging ik met schoonma in een mutserig popkoor zingen en mijn man de godganse dag formule 1 kijken), toch steeds in ons huis roken ook al wisten ze dat we dat niet wilden.
Het ging ook tussen ons in staan ja. Maar mijn man is nu net zo klaar met ze als ik al langer was.
Op elke keuze die wij maakten was iets aan te merken. Een nieuwe baan betekende gezeik over reistijd (alsof zij erheen moesten of zo), een nieuw huis werd gefileerd op alle gebreken, een nieuwe zwangerschap werd maar zuinigjes ontvangen met: is dat nou verstandig? (Hoezo? We waren beiden ruim volwassen, hadden werk en een huis en alles wat nodig was), hobby's werden altijd een beetje belachelijk gemaakt (als het aan hun lag ging ik met schoonma in een mutserig popkoor zingen en mijn man de godganse dag formule 1 kijken), toch steeds in ons huis roken ook al wisten ze dat we dat niet wilden.
Het ging ook tussen ons in staan ja. Maar mijn man is nu net zo klaar met ze als ik al langer was.
maandag 16 juli 2018 12:30
Dat snap ik heel goed. Soms heb je je familie nodig in beide richtingen.-Darkside- schreef: ↑16-07-2018 11:37Pfft als ze je dochter zo graag willen zien , kunnen ze zelf wel meer belangstelling tonen.
Met mijn schoonfamilie ging het zo: wij gingen altijd naar hun en als ze ooit een bij ons kwamen waren ze met een uurtje weer weg
Vervolgens begonnen ze te klagen dat wij te weinig contact opnamen. We zaten toen midden in een moeilijke periode dus eerlijk gezegd stond ons hoofd ook niet naar gezellige koffievisites, veel leuke nieuwtjes hadden we ook niet.
Maar goed, wij ons best doen en wat vaker bellen maar als we dan over moeilijke dingen begonnen werd dat afgekapt: als je niks leuks te vertellen hebt, hoeft het niet, was de boodschap.
Nou okay, toen belden we dus niet meer want er was niet veel leuks. En toen kwam dus weer het verwijt dat we te weinig belden.....duuuuuh
Druppel was dat schoonvader gewoo tot drie maal toe de verbinding verbrak toen mijn man weer eens belde met wederom slecht nieuws.
Dus nu ligt de bal bij hun....al sinds november 2017.
Hebben jullie nooit moeite met de afstand?
maandag 16 juli 2018 12:34
Ik heb verschillende keren de grens getrokken. Er werden dingen gezegd, maar vaak heel subtiel. Zoals op onze trouw. Er werden familiefoto’s getrokken. Maar mijn vriendin mocht niet mee op de foto, terwijl de toenmalige vriend van mijn moeder dit wel mocht. Op dat moment hebben we niets gezegd. We wouden niet het hele feest verpesten, want het was onze dag.sugarmiss schreef: ↑16-07-2018 11:39Jouw vriendin moet wel ontzettend veel van je houden dat e bij je blijf terwijl jouw familie haar zo naar behandelt en jij totaal niet voo haar opkomt.
Ik snap niet dat je geen grens trekt.
Klaagt jouw moeder dat ze Julie kind te weinig ziet dan zou ik haar toch eens haarfijn duidelijk maken dat dit haar eigen schuld is omdat ze zich zo misdraagt.
.
Daarna moeder en grootmoeder hierop aangesproken en volgens hen was dit onzin. Het was de normaalste zaak van de wereld want vriendin was nu eenmaal geen echte familie. Zeggen ze nog doodleuk dat ik hier niet zo moeilijk moet over doen. Dat dat allemaal wordt ingesproken door vriendin en haar familie.
We hebben dan paar weken niets van ons laten horen. Bij eerste verplicht nummertje na onze trouw, kerstmis, werd er gedaan of er niets was gebeurd.
Het probleem hebben we ook al meermaals uitgelegd. Maar de andere partij luistert niet
maandag 16 juli 2018 12:38
-Darkside- schreef: ↑16-07-2018 11:49Aanvullend: natuurlijk is er nog meer gebeurd. Verdekte kutopmerkingen inderdaad die nooooooooit zo bedoeld waren als je ze ermee confronteerde.
Op elke keuze die wij maakten was iets aan te merken. Een nieuwe baan betekende gezeik over reistijd (alsof zij erheen moesten of zo), een nieuw huis werd gefileerd op alle gebreken, een nieuwe zwangerschap werd maar zuinigjes ontvangen met: is dat nou verstandig? (Hoezo? We waren beiden ruim volwassen, hadden werk en een huis en alles wat nodig was), hobby's werden altijd een beetje belachelijk gemaakt (als het aan hun lag ging ik met schoonma in een mutserig popkoor zingen en mijn man de godganse dag formule 1 kijken), toch steeds in ons huis roken ook al wisten ze dat we dat niet wilden.
Het ging ook tussen ons in staan ja. Maar mijn man is nu net zo klaar met ze als ik al langer was.
Hier kan je het inderdaad mee vergelijken. Al heeft vriendin lang geprobeerd om alles te lijmen. Ze is meer van het principe, familie is familie en die laat je niet vallen.
1,5 jaar geleden ongeveer is er een grote confrontatie geweest waarbij zowel ik als vriendin onze mening hebben gezegd. We wisten op voorhand perfect wat we gingen zeggen.
Toen is er toegegeven dat ze mijn vriendin te min vinden, haar familie is te min. Ze zei letterlijk: “ de dag dat jullie scheiden is de gelukkigste dag van mijn leven.” En “als vriendin het kindje had gedragen zou ik dat nooit als mijn kleinkind aanzien”. Die en nog van zon opmerkingen hakken er wel in.
Nu beweert ze dat ze dat nooit gezegd heeft. Maar hier gaan wij niet op in. Ook niet op de vraag van de familie om alles uit te leggen.
maandag 16 juli 2018 12:39
Familie kun je niet uitkiezen, helaas. Ik heb het contact met mijn moeder en aantal andere familieleden verbroken. Ik laat mij niet kwetsen en kleineren door iemand ook niet door mijn familie. Daarbij had mijn vriend ook last van haar gedrag. Mijn vriend mag zich niet naar voelen omdat iemand zijn vriendin slecht behandeld.
Natuurlijk is het lastig maar voor mij is het de beste beslissing geweest.
Natuurlijk is het lastig maar voor mij is het de beste beslissing geweest.
maandag 16 juli 2018 12:43
En hadden ze hier vrede mee genomen of was er eerst nog heel wat dramaikbennietgek12 schreef: ↑16-07-2018 12:39Familie kun je niet uitkiezen, helaas. Ik heb het contact met mijn moeder en aantal andere familieleden verbroken. Ik laat mij niet kwetsen en kleineren door iemand ook niet door mijn familie. Daarbij had mijn vriend ook last van haar gedrag. Mijn vriend mag zich niet naar voelen omdat iemand zijn vriendin slecht behandeld.
Natuurlijk is het lastig maar voor mij is het de beste beslissing geweest.
maandag 16 juli 2018 12:58
Nou, ik had ook wel wat te zeggen en daar was ze zo boos over (ook allemaal niet waar volgens haar) dat er geen drama volgde maar gewoon ontkenning en verwijdering. Prima! De kunst is eigenlijk niet of hooguit minimaal beleefd reageren op pogingen. Dus zelf ook geen kaartjes meer gaan sturen etc. Helemaal niks meer doen.
Lorem Ipsum
maandag 16 juli 2018 13:09
Hier is er enkel spraken van ontkenning en zichzelf in een slachtofferrol wikkelen. Doet overigs heel mijn mama’s familie. Zij worden onrecht aangedaan. Verder gaan ze dreigen met hun rechten als familie en zeker als grootouder.turquasi schreef: ↑16-07-2018 12:58Nou, ik had ook wel wat te zeggen en daar was ze zo boos over (ook allemaal niet waar volgens haar) dat er geen drama volgde maar gewoon ontkenning en verwijdering. Prima! De kunst is eigenlijk niet of hooguit minimaal beleefd reageren op pogingen. Dus zelf ook geen kaartjes meer gaan sturen etc. Helemaal niks meer doen.
Wij dachten inderdaad zelf niets meer te laten weten. Indien ze paar keer zouden bellen, kort maar beleefd antwoorden via sms en dat is het dan.
Het ergste is dat ze tot in september niet eens gaan doorhebben dat we niets laten weten. Want ze ondergaan hun lot. Maar wel ins ten schande maken bij iedereen dat het wilt horen.
maandag 16 juli 2018 13:23
Wauw. Met dat soort uitspraken was ik allang weggeweest.mlsc schreef: ↑16-07-2018 12:38Hier kan je het inderdaad mee vergelijken. Al heeft vriendin lang geprobeerd om alles te lijmen. Ze is meer van het principe, familie is familie en die laat je niet vallen.
1,5 jaar geleden ongeveer is er een grote confrontatie geweest waarbij zowel ik als vriendin onze mening hebben gezegd. We wisten op voorhand perfect wat we gingen zeggen.
Toen is er toegegeven dat ze mijn vriendin te min vinden, haar familie is te min. Ze zei letterlijk: “ de dag dat jullie scheiden is de gelukkigste dag van mijn leven.” En “als vriendin het kindje had gedragen zou ik dat nooit als mijn kleinkind aanzien”. Die en nog van zon opmerkingen hakken er wel in.
Nu beweert ze dat ze dat nooit gezegd heeft. Maar hier gaan wij niet op in. Ook niet op de vraag van de familie om alles uit te leggen.
Maar inderdaad hoor, ik heb ook lang de lieve vrede bewaars omwille van mijn man. Ik wilde ook niet de kwaaie heks zijn die het contact verbrak. Maar nu heeft hij dat zelf gedaan.
maandag 16 juli 2018 13:32
