Jezelf voor schutten en in de uitverkoop gooien. Ervaringen?

Dag dames..

Oeps, de titel moet zijn: jezelf voor schut zetten en in de uitverkoop gooien

de titel zegt het al. Ik heb mezelf een jaar geleden voor mijn gevoel compleet voor schut gezet en merk dat ik daar nu soms nog met verwondering aan terugdenk. Maar ook met schaamte. Hoe kon ik mezelf zo verlagen? Ik zal mijn verhaal straks delen maar ik ben benieuwd of er meer dames zijn die ook een pijnlijke of schadelijke ervaring hebben gehad met (een) man(nen) waar ze, nu ze meer zelfvertrouwen hebben, vol verbazing of tenenkrommend op terugkijken. Om te verwerken, andere vrouwen in soortgelijke situaties de ogen te openen, maar vooral om te vieren dat zoiets niet snel meer zal geboren en dat we ervan geleerd hebben!

De situatie waar ik nu tenenkrommend aan terug denk is de volgende: zo'n jaar geleden heb ik een korte affaire beeindigd die ik, als vrijgezel, had met een bezette collega. Ook kinderen in het spel. Alleen dat al vind ik vreemd van mezelf, ik zou daar normaal gesproken, als ik goed in mijn vel had gezeten, nooit aan beginnen.
Ik was net herstellende van een zeer pijnlijke relatiebreuk. Mijn partner had mij na 15 jaar lief en leed aan de kant gezet. Voor een ander. Mijn zelfvertrouwen lag op een dieptepunt.
Ik ging dus ook in op de avances van de bezette collega. In een dronken bui hebben we het bed met elkaar gedeeld. Al snel merkte ik dat ik hem alleen wel erg leuk vond. Dus ik ging zelf initiatief nemen. Zo hebben we uiteindelijk 3 keer samen geslapen, tot ik een eind heb gebreid aan de affaire. Ik heb hem, om af te sluiten, een vreselijk beschamend berichtje gestuurd. Dat ik hem ontzettend leuk vind, een prachtig persoon en dat ik vond dat we een geweldige tijd hebben gehad, maar dat ik teveel voor hem voelde om door te gaan en dat ik me ook enorm schuldig voelde tov zijn vriendin. 9 regels vol emoties en geslijm maar zo voelde ik het toen. Ik kreeg een vrij droge reactie terug: dat ijkt me inderdaad beter, ik voel ook teveel voor jou.
Het heeft me maanden geduurd om over hem heen te komen. Maar ineens zag ik in hoe dom ik bezig was geweest:
- onze 'verhouding' was puur gebaseerd op sex. Als hij me al appte ging het binnen no time over seks en hoeveel zin hij in me had. nooit een persoonlijke vraag oid.
- hij had een gezin!!! hoe dom kon ik zijn om met zo'n man in zee te gaan en ook nog iets voor hem te gaan voelen.
- ik tolereerde gedrag van hem dat ik anders nooit zou tolereren. Zo heeft hij ooit eens om 22.30 gemeld dat hij toch niet kon komen, terwijl ik die avond op hem zat te wachten. In reactie daarop heb ik ipv geirriteerd te zijn, zelfs een nieuwe afspraak voorgesteld! Hij kon ook nooit als ik voorstelde af te spreken, dan was hij altijd 'druk' ergens mee.
- bij 1 van onze afspreken vertrok hij letterlijk een half uurtje nadat de sex was afgelopen weer naar huis. Ipv me een dom neukertje te voelen geloofde ik in zijn smoes (morgen weer vroeg op, terwijl het 9 uur was).

Al met al schaam ik me de ogen uit de kop dat ik me zo afhankelijk en makkelijk gedroeg. Ik ben enerzijds blij dat ik deze les heb kunnen leren en weer op de rit ben na die relatebreuk, maar kom hem nog wel eens tegen en weet dan niet waar ik moet kijken.

Ik ben benieuwd of jullie ook wel eens zoiets hebben meegemaakt. Te lang doorgaan met een scharrel, een verliefdheid die niet wederzijds bleek etc. Hopelijk kunnen we elkaar helpen met onze verhalen.

Wat fijn dat jullie je ervaringen delen! Helpt me om te beseffen dat we ook maar mensen zijn met emoties en dat ik niet de enige ben die zich daarin heeft laten meeslepen.

Ik zie hem nog regelmatig ja. Gelukkig werken we niet op dezelfde vestiging. Ongeveer eens per 2 maand treffen we elkaar nu nog.