Relaties
alle pijlers
Hoe betrek ik het niet zo op mijzelf?
woensdag 18 juli 2018 19:09
Nja op zich aan sociale contacten geen gebrek, ik vermaak me verder prima. Dat is niet echt wat ik met dit topic bedoel.
Ik bedoel meer van : van mijn meest ''hechte'' vriendinnen de afgelopen 20 jaar, zijn er binnen de afgelopen 2/3 jaren 80% gesetteld (relatie gekregen, koophuis, kindje(s)).
Om het maar lullig te zeggen : ik merk dat ik niet meer zo boeiend voor ze ben. Ik toon nog wel interesse in hen, maar andersom eigenlijk niet meer. (zij onderling trouwens ook niet echt heb ik het idee)
Hoewel ik het aan de ene kant wel begrijp (ik hoor dit wel van meer mensen in mijn situatie, dus het is misschien ook wel een beetje gangbaar) merk ik dat ik het me erg persoonlijk aantrek en dat ik er onzeker van word. Dat laatste is meer mijn probleem.
anoniem_370188 wijzigde dit bericht op 18-07-2018 19:10
3.15% gewijzigd
woensdag 18 juli 2018 19:10
Volledige herkenning hier en soms kan het inderdaad heel erg rot voelen.
Laatst op kraamvisite geweest bij vriendin, 3 uur lang over de bevalling, baby, hoe anders het nu is etc.
2 uur nadat ik weg was kwam er een appje: Helemaal vergeten te vragen hoe het met jou gaat!’
Begrijpelijk want het is echt een mijlpaal natuurlijk maar het voelt toch naar als je vriendinnen weinig interesse in je lijken te hebben.
Denk dat je niet veel meer kan doen dan blijven relativeren en ook vrienden opzoeken die meer in dezelfde fase zitten.
Laatst op kraamvisite geweest bij vriendin, 3 uur lang over de bevalling, baby, hoe anders het nu is etc.
2 uur nadat ik weg was kwam er een appje: Helemaal vergeten te vragen hoe het met jou gaat!’
Begrijpelijk want het is echt een mijlpaal natuurlijk maar het voelt toch naar als je vriendinnen weinig interesse in je lijken te hebben.
Denk dat je niet veel meer kan doen dan blijven relativeren en ook vrienden opzoeken die meer in dezelfde fase zitten.
woensdag 18 juli 2018 19:11
Heel herkenbaar hoor! Ik ben dan al wat ouder maar ik merk hetzelfde. Al is het bij mij meestal zo dat ik niets meer hoor zodra ze een vent hebben. En dan inderdaad, zodra er problemen in de relatie zijn, zitten ze weer op je bank te klagen. Ik probeer dit soort types een beetje op een afstand te houden. Een vriendschap hoort wederzijds te zijn, anders is het geen vriendschap 
. Er zijn genoeg vrouwen die wel in staat zijn om een normale vriendschap te onderhouden.
. Er zijn genoeg vrouwen die wel in staat zijn om een normale vriendschap te onderhouden.
Don't get high on your own supply.
woensdag 18 juli 2018 19:14
Ooh, ik vind dat eigenlijk nog wel netjes, toch? Dan beseft ze dat het misschien niet helemaal netjes, was, maar wil ze het toch nog een beetje proberen te herstellen door je een app'je te sturen.Mappie88 schreef: ↑18-07-2018 19:10Volledige herkenning hier en soms kan het inderdaad heel erg rot voelen.
Laatst op kraamvisite geweest bij vriendin, 3 uur lang over de bevalling, baby, hoe anders het nu is etc.
2 uur nadat ik weg was kwam er een appje: Helemaal vergeten te vragen hoe het met jou gaat!’
Begrijpelijk want het is echt een mijlpaal natuurlijk maar het voelt toch naar als je vriendinnen weinig interesse in je lijken te hebben.
Denk dat je niet veel meer kan doen dan blijven relativeren en ook vrienden opzoeken die meer in dezelfde fase zitten.
Wat ik zelf bijvoorbeeld erg pijnlijk vind is dat mijn beste vriendin -20 jaar lang- vorige week beviel van haar eerste kindje. Had eigenlijk wel verwacht toch wel bij de eerste bel/app ronde te zitten nadat het kindje geboren was, maar uiteindelijk hoorde ik het 12 uur later via de gezamenlijke groep app van onze oude studievereniging waar ze het in zette, waarvan de rest van de meiden veel verder van ons af staan.
De week daarvoor ook al gevraagd hoe het met haar ging, kreeg ik ook zo'n kort en ongeïnteresseerd berichtje terug. Waar ik nog weer enthousiast op had gereageerd maar daar helemaal geen antwoord meer op.
Na de geboorte haar, ondanks de berichtgeving in de groep app, één op één hartelijk gefeliciteerd en dat ik snel kwam kijken, maar helemaal geen reactie meer gehad.
Ik kan dan zo gaan malen of ik iets fout heb gedaan, en zo ja: wat dan. Terwijl het waarschijnlijk gewoon een kwestie van uit elkaar groeien en desinteresse is, maar dat het niet per se aan mij ligt.
woensdag 18 juli 2018 19:19
Gek, ik heb dat als niet single juist andersom: alles wordt gelijk zo groot gemaakt.
Je kan een keer niet omdat er geen oppas is of er een kind doodziek is, weer voer voor urenlange therapeutische sessies waarin ik vooral moet benadrukken dat mijn redenen om af te zeggen even belangrijk zijn dan, ik noem een concreet voorbeeld, echt even toe zijn aan een avondje Netflixen.
Ik vind dat eeuwig verongelijkte gedoe van singles dan weer erg ingewikkeld.
Zelf maar nooit kunnen, maar als je een keer niet kan hoor je ook maanden niks meer.
Of ook zoiets: zelf enorm kritisch zijn over hoe de afspraken gaan (niet die club, niet dat stomme café, niet dat moeke gedoe hoor de hele tijd genoeg over de kinderen, het is best ver reizen naar je huis steeds, ga je je nog omkleden etc)
maar ojee als ik geen zin heb om de hele avond in een taxi door de hele stad diverse soorten drugs te moeten kopen en bij vierhonderd clubs 5 minuten naar binnen te mogen en dan weer naar buiten gejaagd te worden.
Of lekker relaxt naar een feest waar iedereen de helft van onze leeftijd is, meisjes in shock naar mijn uitgezakte buik staren en als ze dronken zijn roepen: als ik oud wordt wil ik net als u zijn, gewoon schijt hebben! (Maw het is heel raar om als oud dik mens in een club te staan en ik dans ws ook stom).
Zo.
Dat lucht op.
Je kan een keer niet omdat er geen oppas is of er een kind doodziek is, weer voer voor urenlange therapeutische sessies waarin ik vooral moet benadrukken dat mijn redenen om af te zeggen even belangrijk zijn dan, ik noem een concreet voorbeeld, echt even toe zijn aan een avondje Netflixen.
Ik vind dat eeuwig verongelijkte gedoe van singles dan weer erg ingewikkeld.
Zelf maar nooit kunnen, maar als je een keer niet kan hoor je ook maanden niks meer.
Of ook zoiets: zelf enorm kritisch zijn over hoe de afspraken gaan (niet die club, niet dat stomme café, niet dat moeke gedoe hoor de hele tijd genoeg over de kinderen, het is best ver reizen naar je huis steeds, ga je je nog omkleden etc)
maar ojee als ik geen zin heb om de hele avond in een taxi door de hele stad diverse soorten drugs te moeten kopen en bij vierhonderd clubs 5 minuten naar binnen te mogen en dan weer naar buiten gejaagd te worden.
Of lekker relaxt naar een feest waar iedereen de helft van onze leeftijd is, meisjes in shock naar mijn uitgezakte buik staren en als ze dronken zijn roepen: als ik oud wordt wil ik net als u zijn, gewoon schijt hebben! (Maw het is heel raar om als oud dik mens in een club te staan en ik dans ws ook stom).
Zo.
Dat lucht op.
woensdag 18 juli 2018 19:20
Ik denk dat jou vriendinnen heel graag willen weten hoe jij je eronder voelt.
Het is nu eenmaal zo dat, vooral als je een baby krijgt, in sommige perioden van je leven in een cocon leeft.
En dat heeft niets met jou persoonlijk te maken.
Zeg gewoon dat je het niet leuk vindt dat mensen niet meer naar jouw leven vragen, alleen dan kan er verandering in komen. Maak ze ervan bewust, want ze doen het heus niet expres, maar op dit moment loopt hun leven gewoon zo en die van jou weer anders.
Het is nu eenmaal zo dat, vooral als je een baby krijgt, in sommige perioden van je leven in een cocon leeft.
En dat heeft niets met jou persoonlijk te maken.
Zeg gewoon dat je het niet leuk vindt dat mensen niet meer naar jouw leven vragen, alleen dan kan er verandering in komen. Maak ze ervan bewust, want ze doen het heus niet expres, maar op dit moment loopt hun leven gewoon zo en die van jou weer anders.
because wijzigde dit bericht op 18-07-2018 19:22
1.23% gewijzigd
woensdag 18 juli 2018 19:23
Het heet niet voor niets Kraam! Visite.
Als je het dan al niet eens over je bevalling en baby mag hebben wanneer dan wel.
En logisch toch dat iemand over zijn net nieuw gekochte huis verteld
To heeft ook een huis en een baan. Heeft ze daar altijd haar mond over gehouden? Daar zal ze vast ook het nodige over verteld hebben.
Nu is het de beurt aan haar vriendinnen.
Blijkbaar mogen gesprekken met jou alleen gaan over wat je zelf ook meemaakt. En verteld iemand iets over wat buiten jouw belevingswereld ligt fan ben je niet geïnteresseerd.
Tja hoe ouder je wordt hoe meer de belevingswereld uit elkaar gaan liggen.
woensdag 18 juli 2018 19:28
Haha nou dit is wel een beetje omdraaien van wat ik bedoel eigenlijk, grappig dat je mijn tekst kennelijk zo kunt lezen dat je er deze conclusie uit kunt halen.sugarmiss schreef: ↑18-07-2018 19:23Het heet niet voor niets Kraam! Visite.
Als je het dan al niet eens over je bevalling en baby mag hebben wanneer dan wel.
En logisch toch dat iemand over zijn net nieuw gekochte huis verteld
To heeft ook een huis en een baan. Heeft ze daar altijd haar mond over gehouden? Daar zal ze vast ook het nodige over verteld hebben.
Nu is het de beurt aan haar vriendinnen.
Blijkbaar mogen gesprekken met jou alleen gaan over wat je zelf ook meemaakt. En verteld iemand iets over wat buiten jouw belevingswereld ligt fan ben je niet geïnteresseerd.
Tja hoe ouder je wordt hoe meer de belevingswereld uit elkaar gaan liggen.
Maar wat je laatste zin betreft, daar sla je denk ik wel de spijker op zijn kop. Ik doe wel echt mijn best om me in hun belevingswereld te verplaatsen (al besef ik mij dat ik niet écht weet hoe het voelt om een kind te hebben, dus daarom een minder goede gesprekspartner mbt. dat onderwerp zal zijn dan andere vrouwen die moeder zijn). Heb alleen vaak helaas het idee dat het de meesten andersom weinig meer kan schelen ; P Ook ergens wel te begrijpen, maar de confrontatie kan wat pijnlijk zijn.
woensdag 18 juli 2018 19:29
Dat is waar, misschien moet ik gewoon wat transparanter zijn. Maar aan de andere kant vind ik het ook lastig ; we zien elkaar nu al veel minder dan vroeger, moet ik dan bij die enkele keer dat we elkaar zien meteen over dit soort gevoelens beginnen. Durf ik niet zo goed.Because schreef: ↑18-07-2018 19:20Ik denk dat jou vriendinnen heel graag willen weten hoe jij je eronder voelt.
Het is nu eenmaal zo dat, vooral als je een baby krijgt, in sommige perioden van je leven in een cocon leeft.
En dat heeft niets met jou persoonlijk te maken.
Zeg gewoon dat je het niet leuk vindt dat mensen niet meer naar jouw leven vragen, alleen dan kan er verandering in komen. Maak ze ervan bewust, want ze doen het heus niet expres, maar op dit moment loopt hun leven gewoon zo en die van jou weer anders.
woensdag 18 juli 2018 19:34
Jij weet niet half hoe cool je bentHet-groepje schreef: ↑18-07-2018 19:19Gek, ik heb dat als niet single juist andersom: alles wordt gelijk zo groot gemaakt.
Je kan een keer niet omdat er geen oppas is of er een kind doodziek is, weer voer voor urenlange therapeutische sessies waarin ik vooral moet benadrukken dat mijn redenen om af te zeggen even belangrijk zijn dan, ik noem een concreet voorbeeld, echt even toe zijn aan een avondje Netflixen.
Ik vind dat eeuwig verongelijkte gedoe van singles dan weer erg ingewikkeld.
Zelf maar nooit kunnen, maar als je een keer niet kan hoor je ook maanden niks meer.
Of ook zoiets: zelf enorm kritisch zijn over hoe de afspraken gaan (niet die club, niet dat stomme café, niet dat moeke gedoe hoor de hele tijd genoeg over de kinderen, het is best ver reizen naar je huis steeds, ga je je nog omkleden etc)
maar ojee als ik geen zin heb om de hele avond in een taxi door de hele stad diverse soorten drugs te moeten kopen en bij vierhonderd clubs 5 minuten naar binnen te mogen en dan weer naar buiten gejaagd te worden.
Of lekker relaxt naar een feest waar iedereen de helft van onze leeftijd is, meisjes in shock naar mijn uitgezakte buik staren en als ze dronken zijn roepen: als ik oud wordt wil ik net als u zijn, gewoon schijt hebben! (Maw het is heel raar om als oud dik mens in een club te staan en ik dans ws ook stom).
Zo.
Dat lucht op.
woensdag 18 juli 2018 19:34
Huh wat een botte reactie. Ik zeg toch dat het heel logisch is dat ze er over wil praten? Ik ben bij haar omdat het me interesseert en ik om haar geef.sugarmiss schreef: ↑18-07-2018 19:23Het heet niet voor niets Kraam! Visite.
Als je het dan al niet eens over je bevalling en baby mag hebben wanneer dan wel.
En logisch toch dat iemand over zijn net nieuw gekochte huis verteld
To heeft ook een huis en een baan. Heeft ze daar altijd haar mond over gehouden? Daar zal ze vast ook het nodige over verteld hebben.
Nu is het de beurt aan haar vriendinnen.
Blijkbaar mogen gesprekken met jou alleen gaan over wat je zelf ook meemaakt. En verteld iemand iets over wat buiten jouw belevingswereld ligt fan ben je niet geïnteresseerd.
Tja hoe ouder je wordt hoe meer de belevingswereld uit elkaar gaan liggen.
Maar als ik niet naar dit soort bezoeken ga dan hoor ik niks, alles komt vanuit mij en dat proef ik bij TO ook een beetje. Tenzij er een relatiecrisis is of een ander iets is lijk je soms niet meer zo belangrijk voor vriendinnen die je al heel lang kent en dat is wel jammer.
woensdag 18 juli 2018 19:36
Ik heb dat allemaal ook meegemaakt,
ik zag het gewoon zo, de rol die je als vriendin hebt is (meestal tijdelijk) veranderd,
ik had dat ook met vriendinnen en zussen, vooral toen zij moeder werden, en ik ben bewust kinderloos gebleven.
Als de kinderen weer wat groter zijn, en het nieuwe is normaal voor ze geworden, zal er ook weer wat meer balans komen in de vriendschappen.
ik kan me voorstellen dat het best frustrerend of vervelend kan zijn, ik had in die periode vaak ook nog wel single vrienden, dus die zag ik dan weer wat meer, en de gesettelde wat minder, ik had zelf ook niet zoveel interesse in de verhalen over baby's en kinderen, dus echt last heb ik er nooit van gehad, het draait allemaal wel weer bij na een tijdje.
Het is echt niet persoonlijk om wie jij bent, het ligt gewoon aan de levensfase, die op dit moment verschilt van jou en je vrienden.
je kunt het aan je voorbij laten gaan, of het bespreekbaar maken als je er echt mee zit, de meeste zullen dat echt wel begrijpen.
ik zag het gewoon zo, de rol die je als vriendin hebt is (meestal tijdelijk) veranderd,
ik had dat ook met vriendinnen en zussen, vooral toen zij moeder werden, en ik ben bewust kinderloos gebleven.
Als de kinderen weer wat groter zijn, en het nieuwe is normaal voor ze geworden, zal er ook weer wat meer balans komen in de vriendschappen.
ik kan me voorstellen dat het best frustrerend of vervelend kan zijn, ik had in die periode vaak ook nog wel single vrienden, dus die zag ik dan weer wat meer, en de gesettelde wat minder, ik had zelf ook niet zoveel interesse in de verhalen over baby's en kinderen, dus echt last heb ik er nooit van gehad, het draait allemaal wel weer bij na een tijdje.
Het is echt niet persoonlijk om wie jij bent, het ligt gewoon aan de levensfase, die op dit moment verschilt van jou en je vrienden.
je kunt het aan je voorbij laten gaan, of het bespreekbaar maken als je er echt mee zit, de meeste zullen dat echt wel begrijpen.
woensdag 18 juli 2018 19:42
Ze is even niet met jou bezig. Ik kan je vertellen dat 12 uur na een bevalling een appje sturen al heel wat is. Die eerste paar dagen zijn zo hectisch. Je bent dan echt met andere dingen bezig en niet met je telefoon.Goya schreef: ↑18-07-2018 19:14Ooh, ik vind dat eigenlijk nog wel netjes, toch? Dan beseft ze dat het misschien niet helemaal netjes, was, maar wil ze het toch nog een beetje proberen te herstellen door je een app'je te sturen.
Wat ik zelf bijvoorbeeld erg pijnlijk vind is dat mijn beste vriendin -20 jaar lang- vorige week beviel van haar eerste kindje. Had eigenlijk wel verwacht toch wel bij de eerste bel/app ronde te zitten nadat het kindje geboren was, maar uiteindelijk hoorde ik het 12 uur later via de gezamenlijke groep app van onze oude studievereniging waar ze het in zette, waarvan de rest van de meiden veel verder van ons af staan.
De week daarvoor ook al gevraagd hoe het met haar ging, kreeg ik ook zo'n kort en ongeïnteresseerd berichtje terug. Waar ik nog weer enthousiast op had gereageerd maar daar helemaal geen antwoord meer op.
Na de geboorte haar, ondanks de berichtgeving in de groep app, één op één hartelijk gefeliciteerd en dat ik snel kwam kijken, maar helemaal geen reactie meer gehad.
Ik kan dan zo gaan malen of ik iets fout heb gedaan, en zo ja: wat dan. Terwijl het waarschijnlijk gewoon een kwestie van uit elkaar groeien en desinteresse is, maar dat het niet per se aan mij ligt.
Trek het je niet persoonlijk aan.
woensdag 18 juli 2018 19:42
Ik vind dat je jezelf wel heel erg in de slachtofferrol plaatst. Ik vind dit niet leuk, daar voel ik me rot door, durf het niet...
Ik ben begin 30 en heb hier eigenlijk geen last van - veel vriendinnen die in dezelfde levensfase zitten, 27-35 ongeveer, sommigen single sommigen bezet, en met allemaal heb ik wel iets gemeen.
En andere vriendschappen zijn ten einde gekomen omdat we uit elkaar gegroeid zijn, zo gaat dat nou eenmaal.
Ik ben begin 30 en heb hier eigenlijk geen last van - veel vriendinnen die in dezelfde levensfase zitten, 27-35 ongeveer, sommigen single sommigen bezet, en met allemaal heb ik wel iets gemeen.
En andere vriendschappen zijn ten einde gekomen omdat we uit elkaar gegroeid zijn, zo gaat dat nou eenmaal.
Hello, can you hear me?
woensdag 18 juli 2018 19:44
Dus je wil IN de kraamweek aandacht van haar? Echt? Kun je niet bedenken dat ze even iets anders aan haar hoofd heeft?Mappie88 schreef: ↑18-07-2018 19:34Huh wat een botte reactie. Ik zeg toch dat het heel logisch is dat ze er over wil praten? Ik ben bij haar omdat het me interesseert en ik om haar geef.
Maar als ik niet naar dit soort bezoeken ga dan hoor ik niks, alles komt vanuit mij en dat proef ik bij TO ook een beetje. Tenzij er een relatiecrisis is of een ander iets is lijk je soms niet meer zo belangrijk voor vriendinnen die je al heel lang kent en dat is wel jammer.
woensdag 18 juli 2018 19:45
Waar wij elkaar in vinden is werk. Ik heb vriendinnen die net als in hun werk heel leuk en belangrijk vinden.Mappie88 schreef: ↑18-07-2018 19:34Huh wat een botte reactie. Ik zeg toch dat het heel logisch is dat ze er over wil praten? Ik ben bij haar omdat het me interesseert en ik om haar geef.
Maar als ik niet naar dit soort bezoeken ga dan hoor ik niks, alles komt vanuit mij en dat proef ik bij TO ook een beetje. Tenzij er een relatiecrisis is of een ander iets is lijk je soms niet meer zo belangrijk voor vriendinnen die je al heel lang kent en dat is wel jammer.
Dus misschien is dat een tip to.
Niet kijken naar wat anders is maar aanhaken op wat er nog wel is.
Dik zijn, eten, kleding en werk zijn hier redelijk veilige gespreksonderwerpen bedenk ik me nu.
Kantoorintriges, vreemde collega's, rare managers, idioot beleid etc.
Maar ook leuke trainingen of dingen die goed werken.
woensdag 18 juli 2018 19:46
Goh, je was op kraamvisite. Wat heftig voor je dat het een keer niet om jou draaideMappie88 schreef: ↑18-07-2018 19:10Volledige herkenning hier en soms kan het inderdaad heel erg rot voelen.
Laatst op kraamvisite geweest bij vriendin, 3 uur lang over de bevalling, baby, hoe anders het nu is etc.
2 uur nadat ik weg was kwam er een appje: Helemaal vergeten te vragen hoe het met jou gaat!’
Begrijpelijk want het is echt een mijlpaal natuurlijk maar het voelt toch naar als je vriendinnen weinig interesse in je lijken te hebben.
Denk dat je niet veel meer kan doen dan blijven relativeren en ook vrienden opzoeken die meer in dezelfde fase zitten.
woensdag 18 juli 2018 19:48
Jullie hebben het over dik zijn? Echt? Hoe dan?Het-groepje schreef: ↑18-07-2018 19:45Waar wij elkaar in vinden is werk. Ik heb vriendinnen die net als in hun werk heel leuk en belangrijk vinden.
Dus misschien is dat een tip to.
Niet kijken naar wat anders is maar aanhaken op wat er nog wel is.
Dik zijn, eten, kleding en werk zijn hier redelijk veilige gespreksonderwerpen bedenk ik me nu.
Kantoorintriges, vreemde collega's, rare managers, idioot beleid etc.
Maar ook leuke trainingen of dingen die goed werken.
woensdag 18 juli 2018 19:48
Daar heb je gelijk in, maar als ik nu terugkijk naar de algehele communicatie rond de bevalling en de hele zwangerschap was dat gewoon...vreemd als ik er zo op terug kijk.
Ik toon oprechte interesse, maar er wordt niet eens de moeite genomen om mij een berichtje terug te sturen. Niet alleen in de 12 uur na de bevalling (dat is logisch),, maar ook in de weken/maanden voorafgaand. Ik denk dan nog wel eens terug dat we het er als 15 jarige meisjes die bij elkaar gingen logeren over hadden dat we tegelijk moeder zouden worden en onze kinderen dan dezelfde kleertjes zouden aandoen en dat ze beste vriendjes/vriendinnetjes gingen worden.
Logisch dat zo'n naïef beeld van pubermeisjes uiteindelijk niet uit komt, maar als ik nu zie hoeveel desinteresse er jegens mij is, dan denk ik toch wel : jammer dat het kennelijk zo loopt.
