2jr relatie maar voel mij verveelt - iemand tips?

Laat ik maar gelijk mijn verhaal doen:

Ik ben nu twee jaar met mijn vriend. Hij is super lief, knap, vriendelijk, geduldig & eigenlijk een echte schat. Alleen op de een of andere manier mis ik dat onderbuik gevoel wat je krijgt als je net met iemand gaat of de spanning. Ik ben ook vrij jong nog, en dat speelt ook een rol. Ik ben 19 en als ik 15 jaar ouders was geweest dan had ik het allemaal prima gevonden. Maar nu wil ik nog zo veel van het leven. En in het begin trok ik aan hem op maar nu heb ik het gevoel alsof ik groei en hij er langzaam achteraan hobbelt. Alsof de rollen zijn ingedraaid. Eerst was hij dominanter en ik onderdaniger en voor mijn gevoel is dit drastisch omgedraaid nu. En eigenlijk vind ik dat niet zo opwindend.

Ik heb ook nooit zin in seks en hij echt veel... En omdat hij zo geduldig is kan hij wel wachten maar het is bijna dagelijks wel een onderwerpsgesprek. Of een grapje erover. Maar ik snap er niks van! Ik heb echt 0 zin. Terwijl hij echt geweldig in bed is, daar ligt het niet aan.

En als ik dan andere forums lees van “werk aan je relatie” of hoort erbij dan denk ik waaaat dit kan toch niet een relatie voor altijd inhouden?!
Je hele leven blij met iemand alsof het je beste vriend is zonder dat lust gevoel? Een broer/zus relatie. Dan denk ik, dat is niet voor mij gemaakt?! Ben ik dan zo gek?

Terwijl ik zou mij ook geen leven zonder hem kunnen voorstellen. En als ik nu met iemand zou gaan zou ik mij ook zo slecht voelen. En ik heb geen behoefte gehad om met iemand anders wat te doen. Het is meer geen zin hebben in seks & de drang naar spanning & het niet geven om bepaalde dingen waar ik mee zit en wat ik niet kan plaatsen.

Het is zo, ik weet dat ik super blij met iemand zoals hem mag zijn. Maar waarom voelt het dan niet zo? Waarom interesseren zijn appjes mij niet? Of zijn pogingen tot flirten? Vindt het eerder irritant.

Is er iemand die dit herkent? Hoe ga jij ermee om? Is deze relatie het toch niet voor mij? Of is het de leeftijd? Of mijn verwachtingen?

Wauw! Ik vind het zo mooi dat een anoniem forum zoals dit bestaat. Bedankt voor jullie snelle reacties!!!

Wat je zegt Eddie: zo voelt het inderdaad wel!

Ik reageer straks even wat uitgebreider. Nogmaals thanks!

Jufjoke schreef: ↑

21-07-2018 12:14

Heel normaal dat je niet 'gelijk op gaat' op die leeftijd. Misschien pasten jullie bij elkaar, maar nu niet meer. Dat gebeurt zo vaak. Mensen die dan geen conclusies durven trekken en geen knopen door durven hakken worden vaak ongelukkig.

Ja dat zou best goed kunnen. Mensen veranderen en helemaal op mijn leeftijd. Maar ik hou wel echt van hem. En misschien zie ik hem onbewust meer als een vriend nu.

Madeliefjees schreef: ↑

21-07-2018 12:02

Je bent te jong voor een vaste relatie. Ga eerst eens leven en genieten.
Hier hoef je geen genoegen mee te nemen. Je gedraagt en voelt je nu als iemand van middelbare leeftijd.
Je hoeft ook niet gelijk iets met een ander te beginnen.
Maak het uit of stel een break van een half jaar voor.

Ja je hebt wel gelijk. Nee daar heb ik ook eigenlijk niet zo’n behoefte aan. Alleen zijn is ook heerlijk. Een break is wel een idee, alleen zal hij er totaal niet op zitten te wachten.

Lillybit schreef: ↑

21-07-2018 11:58

Puppy love is zelden blijvend.
Je groeit op die leeftijd nog naar volwassenheid en je kan gelijk opgaan maar ook totaal een andere kant opgroeien. Dit is heel normaal.
De gewenning aan elkaar is moeilijk loslaten maar daar heel je uiteindelijk heel snel van omdat de wereld voor je open ligt.
Relatietherapie vind ik op die leeftijd echt niet nodig.
Je bent veel te jong om vast te zitten aan iemand waarvan je al weet dat je niet samen oud gaat worden, het is beter voor beiden om elkaar los te laten.

Je hebt gelijk... bedankt voor je reactie.

eenmeisje1993 schreef: ↑

21-07-2018 12:04

Wat vervelend meid. Ik herken je verhaal wel een beetje. Ik was vanaf mijn 17de al bij mijn ex. Na 2 jaar voelde ik me ook al zoals jij je nu voelt. Het is daardoor een keer of 3 uit geweest en ben ik toch nog 6 jaar blijven plakken aan hem. Maar het werkte gewoon niet. Ik bleef dat gevoel houden. Je kan dan beter niet te lang blijven plakken. Dat is ook eerlijker naar je vriend toe.

Maar misschien kan het helpen als je het er allereerst over hebt met je vriend? Dat je deze gevoelens hebt. Misschien kunnen jullie er nog aan werken.

dus even uit elkaar hielp niet voor jullie? Was het dan in het begin weer even leuk maar al gauw weer saai?

Ja ik vind het zo’n vervelende situatie omdat ik wel echt veel om hem geef. En eerlijk is eerlijk soms ook twijfel of ik er later spijt van zal krijgen. Maar volgensmij is dat de standaard barriere voor het uitmaken haha.

Apatura schreef: ↑

21-07-2018 14:55

Ivm libido, slik je de pil?

Ja ik heb de mirena en mijn vriend denkt dat het daar aan ligt...

eenmeisje1993 schreef: ↑

21-07-2018 14:51

Dat even leuk duurde niet langer dan een paar weken. Ik denk vooral dat ik naar hem terugging omdat het vertrouwt was en ik het moeilijk vond om het uit te maken na al die jaren. Ik had de knoop veel eerder moeten doorhakken. Het is namelijk niet eerlijk naar de ander toe.

Je hebt het er nog niet over gehad met je vriend?

Jawel, hij schrok toen ook. Maar toen klonk het meer alsof alles mij even te veel werd dus was het meer een soort huiluitbarsting en daarna weer goed. Vindt het best heftig “ik vind je niet meer leuk” of saai met je. Vandaar dat ik er omheen draai denk ik.