Unhappy single? Samen zijn we hier unhappy singles :)

16-08-2018 21:08 3045 berichten
Ik kan wel weer schrijven in mijn dagboek, maar die zegt niks terug :) En heb behoefte aan relativering, gesprekspartners en ook ben ik benieuwd of ik nu nou de enige ben....Of in ieder geval de enige die er open over is :)

Ik ben unhappy single. Er lijkt wel hier een taboe op te rusten, want iedereen is happy single. Natuurlijk is samen leuker, maar alleen moet je het ook fijn kunnen hebben. Nou, ik vind er maar weinig aan. Ik kan mijzelf prima vermaken, maar regelmatig ook niet (soms wanneer ik iets leuks doe) en dan vliegen de muren, mijn gevoelens en gedachtes mij aan.

Ik vind het jammer dat ik tegen een muur van onbegrip stuit, zowel van mensen in een relatie als andere singles. Het is zoals het is, dus je kan het maar beter accepteren en het beste ervan maken. Maar wanneer dat niet altijd lukt, dan lijkt het alsof mensen niet zo goed weten te reageren. Ik hoef heus niet gelijk bij je op de sofa te liggen en mijn diepste problemen erover te delen. Maar iets meer in de trant van: (ongewild) single zijn suckt!

Voordat iedereen erover heen valt. Ik heb een prima leven met wat vrienden en ben bezig om contacten op te doen en mijn kennissenkring uit te breiden. Dat gaat schelen. Ik ben wisselend actief aan het daten. Soms geen zin en te druk met (leuk) werk. Soms is het even weer leuk en dan heb ik weer een paar dates gehad. Ik laat het een beetje op zijn beloop :)

Mijn relatiecv, voor wie het interesseert :-P)
Kalverliefde van een paar maanden. En 2 liefdes gehad. 4 en 5 jaar. Daarna nog een intense relatie gehad van een paar maanden, waar ik wisselend nog liefdesverdriet van heb. Allemaal stuk voor stuk fijne mannen. Met hun tekortkomingen, die heb ik ook en daardoor was de relatie niet perfect maar grotendeels van de tijd wel goed. We pasten niet bij elkaar of de tekortkomingen braken ons op. Ik spreek bijna al mijn exen nog. Ik herken mij zelden in sommige horrorverhalen op het forum. Ik realiseer mij dat ik daarmee geluk heb gehad dat ik hele fijne mannen en fijne relaties heb gehad. Ik weet hoe het is om geliefd te worden door je lief en samen door het leven te gaan. Ik heb ze nog niet gehoord, maar het is wachten wanneer iemand zegt: onbegrijpelijk dat jij single bent. Jij bent zo leuk! :roll:

We weten niet hoe het leven loopt en wie weet blijf ik wel even single en blijft die behoefte om erover te praten en schrijven. Kan ik ook eens mijn dagboek met rust laten ;-D Dus klets away :) Wat is jouw relatiecv? Hoe beleef jij je singleleven? Wat zijn de momenten dat je haat om single te zijn en wanneer juist niet (elk nadeel hep zijn voordeel :hihi: ) Wat zeggen mensen over jou als single? Kijk je ook weleens jaloers naar stelletjes? Hoe doe je sommige dingen als single (die spin loopt echt niet vanzelf de deur uit :O )
Soumis schreef:
16-08-2018 21:46
Dat is voorlopig ook echt nog niet aan de orde. Voor mij eerst dit een plek geven (en stiekem hoop hebben, heel stom ik weet het), maar ben heel unhappy single, ik ben klaar met alleen zijn en me alleen voelen.
Zonder in clichés te willen vervallen; ik denk dat je eerst moet zorgen dat je gelukkig alleen kunt zijn. Je wil uiteindelijk iemand die je aanvult, niet iemand die een leegte opvult.
Soumis schreef:
16-08-2018 21:46
Mag ik hier ook schrijven met heel vers liefdesverdriet?

Begin vorig jaar is mijn relatie van 15 jaar geëindigd met de vader van mijn kinderen. Die relatie was al zeker 5 jaar liefdeloos en ook vrijwel seksloos. Break was moeilijk vanwege de kinderen, maar als partners was er niks meer en voelde het als een opluchting.

Eind vorig jaar mijn nieuwe liefde tegen gekomen. Dit voelde echt perfect, de rust, het aanvoelen van elkaar, de liefde die we voelden naar elkaar. Een intense relatie van een maand of tien, maar die hij vorige week wel van de ene op de andere dag on hold heeft gezegd met een zeer grote uitkomst dat het over is.

Ik ben misschien snel in een nieuwe relatie gestapt na mijn lange relatie, maar ik was al jaren ongelukkig, en doordat er ook al jaren geen liefde en vrijwel seks was stond ik echt open voor iemand. Wil mij weer vrouw voelen en niet alleen moeder.

Afgelopen maanden intens van dat gevoel genoten, ik was zielsgelukkig. En nu in een flink dal dus.

Maar ook het besef dat ik eigenlijk helemaal niet goed alleen kan zijn. Wat dat betreft ben ik nog niet zo ver als jullie. Anderzijds ben ik heel lang alleen geweest binnen een relatie, dus ben echt klaar met alleen zijn.
Na deze laatste mogelijke break ben ik er wel even klaar mee, moet niet aan een ander denken, maar is ook logisch want heel vers. En herken dus ook jullie angst om gekwetst te worden. Dat had ik niet, maar doordat deze relatie zo plots lijkt geëindigd, er was echt geen enkel voorteken, maakt dat me doodsbang om me open te stellen voor iemand, want wat als hij ook van de ene op de andere dag aangeeft het nietg meer te weten.
Dat is voorlopig ook echt nog niet aan de orde. Voor mij eerst dit een plek geven (en stiekem hoop hebben, heel stom ik weet het), maar ben heel unhappy single, ik ben klaar met alleen zijn en me alleen voelen.
Tuurlijk :hug:
Hier geen vers liefdesverdriet, maar wel gehoord dat mijn laatste lief een nieuw lief heeft. En dat doet mij toch meer dan ik had verwacht en heb weer vlaagjes liefdesverdriet. En verder helaas een 'feest van herkenning'. Hier een korte intense liefde gehad, maar zo te horen vergelijkbaar qua gevoel. Ik hield echt van die man en was intens gelukkig. Belachelijk gelukkig. Ik voelde mij haast schuldig, zo gelukkig was ik. Even lekker overdreven, maar you get the picture. Ook hij had BAM! in een paar dagen het uitgemaakt. Ik ben zeker een aantal weken kapot van geweest, daarna kon ik beter de knop omzetten, tot nu dus.
Je hoeft je overigens niet te verontschuldigen dat je 'te snel' in een relatie bent gestapt. Wie zijn wij om daarover te oordelen?

Ik schaam mij niet dat ik niet graag alleen bent. Ik vind het eerdere rete irritant dat ik hierdoor als een minder iemand wordt gezien door veel mensen. Want als je niet alleen kan zijn, is er wel iets mis met je :sarcastic:

Je hoeft nu helemaal niks :redrose: Alleen proberen je leven te leiden. Elke dag verder, is weer een dag verder. En voor je het weet, voelt het niet zo zwaar meer. En voor je het weet, weet je het niet meer beter.
Oifa schreef:
16-08-2018 21:18
Ik ben nu ruim 4 jaar alleen, het bevalt me uitstekend. Kan doen wat ik wil niemand die zegt dat ik iets moet of dat ik iets juist niet mag.
Dit heb ik ook.
Ik ben na een lange relatie van 10 jaar nu 4 jaar single, ok niet helemaal.
Ik heb het afgelopen jaar een soort van poging gedaan om een relatie te hebben met een zeer complexe man wat vooral neerkwam op aantrekken, afstoten, aantrekken afstoten.
Dat heeft me aardig uitgeput en ik ben daar mee gestopt.

Daten ook gedaan, dat heeft me vooral veel frustraties opgeleverd, ik zat ook toen ik dat deed niet lekker in mijn vel.

Mee gestopt, hard gaan werken aan mezelf en in therapie gegaan waarvan ik nu in de nabehandeling zit.
Ik ben door die therapie niet ineens een superwoman, maar ik heb wel meer zelfvertrouwen gekregen, ik ben niet meer wanhopig op zoek en gelukkig met mezelf, meestal.
Echter ik heb ook wel eens behoefte aan genegenheid en iemand bij wie ik mijn ei kwijt kan en soms vind ik het niet makkelijk in mijn eentje.
Ik verlang nog steeds naar een leuke relatie, dat ga ik echt niet ontkennen, maar ik heb door schade en schande wel geleerd dat dat niet maakbaar is, en dat alleen zijn echt niet zo'n ramp is.
Natuurlijk zou ik het leuk vinden om een leuke man tegen te komen maar mijn geluk hangt daar niet vanaf gelukkig.
Leuk topic!
Soumis schreef:
16-08-2018 21:53
Ik heb wel 2 kinderen, maar dat brengt weer andere angsten mee. Want welke man zit op een vrouw te wachten met 2 kleine kinderen?

Maar snap ook dat het heel moeilijk is als je die wens wel hebt.
Om eerlijk te zijn, is het wel een factor. Hoeft niet perse een dealbreaker te zijn, maar is toch een ding.

Ik sta overigens open voor mannen met kinderen :)
phoebe24 schreef:
16-08-2018 22:04
Dit heb ik ook.
Ik ben na een lange relatie van 10 jaar nu 4 jaar single, ok niet helemaal.
Ik heb het afgelopen jaar een soort van poging gedaan om een relatie te hebben met een zeer complexe man wat vooral neerkwam op aantrekken, afstoten, aantrekken afstoten.
Dat heeft me aardig uitgeput en ik ben daar mee gestopt.

Daten ook gedaan, dat heeft me vooral veel frustraties opgeleverd, ik zat ook toen ik dat deed niet lekker in mijn vel.

Mee gestopt, hard gaan werken aan mezelf en in therapie gegaan waarvan ik nu in de nabehandeling zit.
Ik ben door die therapie niet ineens een superwoman, maar ik heb wel meer zelfvertrouwen gekregen, ik ben niet meer wanhopig op zoek en gelukkig met mezelf, meestal.
Echter ik heb ook wel eens behoefte aan genegenheid en iemand bij wie ik mijn ei kwijt kan en soms vind ik het niet makkelijk in mijn eentje.
Ik verlang nog steeds naar een leuke relatie, dat ga ik echt niet ontkennen, maar ik heb door schade en schande wel geleerd dat dat niet maakbaar is, en dat alleen zijn echt niet zo'n ramp is.
Natuurlijk zou ik het leuk vinden om een leuke man tegen te komen maar mijn geluk hangt daar niet vanaf gelukkig.
Leuk topic!
Therapie heeft mij ook heel veel gebracht :)
Lovestar schreef:
16-08-2018 21:48


@Vive
Ik kan het mij moeilijk voorstellen dat er mensen zijn van een bepaalde leeftijd die nog nooit een relatie gehad hebben. Terecht dat je afvraagt hoe dat komt. En dat bedoel ik uiteraard niet lullig, maar ik ben wel open en eerlijk over wat ik denk.

Maar heb je een idee waarom je nog nooit een relatie heb gehad en wil je die met ons delen?
ik herken mij niet in jouw voorbeeld en ik ben helaas geen leuk blond ding ;). Ik denk dat reden is de heftige scheiding van mijn ouders en de angst voor afwijzing / het niet goed genoeg voelen. Ik ben altijd bang dat de die vent me stom vindt of denk wat denkt zij nou “ wat moet ik nou met haar”. Volgens mij ben ik niet claimerig en niet gemeen. Een collega heeft een keer geroepen dat ik een van de liefste vrouwelijke exemplaren ben die hij kent. En claimen doet een andere vriendin een beetje bij mij (ze ziet me te weinig etc en wil meer aandacht) en dat vind ik irritant. Dus ik weet het niet zo goed, naast de dingen die ik heb genoemd. Loop overigens bij een psycholoog en ben eens bij een single coach geweest om mijn maknkement te ontdekken.


En voor jou: iedereen en zeker jij bent de moeite waard om met iemand te zijn :heart:

lief van je!
anoniem_222595 wijzigde dit bericht op 16-08-2018 22:09
Reden: Typfouten
0.12% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren
Lovestar schreef:
16-08-2018 21:08
Kijk je ook weleens jaloers naar stelletjes?
Om nog wat dieper er op in te gaan. Wij mensen kijken altijd naar mensen die het beter hebben. Meer geld, mooiere auto, leuker gezinsleven etc.. Jij bent wie je bent en waar je bent.

Als jij een moeder en een vader ziet in afrika met een mager kindje, denk je ook niet zo snel jaloers naar ze (denk ik). Of een 'single' in afrika zonder eten. Het kan ook altijd slechter he. Kijk ook vooral wat je wel hebt.

Ik bedoel natuurlijk niet dat je geen wens 'mag' hebben om een relatie te hebben, maar als je iets negatiefs voelt. Bedenk dan ook vooral wat je wel hebt.

Groeten een relatieloze, huisloze, persoon zonder goede baan. Maar gelukkig.
Alle reacties Link kopieren
Sansa_ schreef:
16-08-2018 21:58
Zonder in clichés te willen vervallen; ik denk dat je eerst moet zorgen dat je gelukkig alleen kunt zijn. Je wil uiteindelijk iemand die je aanvult, niet iemand die een leegte opvult.
Ik snap wat je zegt. Ben ik het ook zeker wel deels mee eens. Maar ik zoek ook echt niet iemand die de leegte opvult, dus het is niet zo dat ik mij aan elke willekeurige man vastklamp.
Maar de behoefte is erg groot naar iemand die je waardeert om wie je bent en die je begeert. Ik vind dat dat naast staat dat je ook alleen gelukkig moet kunnen zijn.
Alle reacties Link kopieren
@ lovestar, heel herkenbaar wat je zegt! De intensiteit en ik hou ook verschrikkelijk veel van hem, niks geen gewone verliefdheid meer, het ging zoveel dieper al.

Het kunnen ervaren hoe het kan zijn, iets hebben wat zo perfect voelt eigenlijk, maakt het misschien alleen nog maar moeilijker. Je weet dan dat het er is en je hebt het kunnen ervaren.

Ben je ook niet bang dat je dat gevoel nooit meer zal ervaren bij een ander?
Soumis schreef:
16-08-2018 22:08
Ik snap wat je zegt. Ben ik het ook zeker wel deels mee eens. Maar ik zoek ook echt niet iemand die de leegte opvult, dus het is niet zo dat ik mij aan elke willekeurige man vastklamp.
Maar de behoefte is erg groot naar iemand die je waardeert om wie je bent en die je begeert. Ik vind dat dat naast staat dat je ook alleen gelukkig moet kunnen zijn.
Ja ben ik met je eens hoor, het kan ook en en zijn. Ik ben nu gelukkig, wat niet wegneemt dat ik het leuk zou vinden om de liefde weer te vinden

Ik heb in het begin ook wel gedate maar dat vond ik zo ongemakkelijk, en ik ga dan zitten bekijken of iemand in praktische zin wel bij me past. Dat werkt gewoon niet zo bij mij. Als ik verliefd zou zijn, zou ik daar denk ik helemaal niet zo mee bezig zijn.
Alle reacties Link kopieren
Ik ben gelukkig in het leven, maar wil wel graag weer een relatie.
Het lastige is dat zodra ik weer ga daten met iemand die ik leuk vind er een hele vervelende onrust in mij komt. Rationeel weet ik dat ik dingen op zijn beloop moet laten, maar gevoelsmatig ben ik heel snel op de kast als iemand me naar mijn gevoel niet genoeg aandacht geeft.
Als ik niet date ben ik doorgaans gelukkiger, maar toch wil ik wel graag iemand ontmoeten, dus tja, dat blijft een kleine worsteling.
Daarnaast heb ik enorm de neiging om op onbereikbare mannen te vallen. Niet in letterlijke zin, maar emotioneel onbereikbaar. Hierdoor wordt die onrust in mij nog groter. Het is zo lastig, ik denk dat ik mezelf in de weg zit met mannen en in de liefde.
winkje87 wijzigde dit bericht op 16-08-2018 22:25
0.00% gewijzigd
depster schreef:
16-08-2018 21:30
Al mijn vrienden en familie hebben relaties en hoor ik verhalen van 'we hebben samen een huis gekocht, we gaan samen aan kinderen beginnen, we gaan samen zus en we gaan samen dit'. Ik wordt dan echt stik jaloers, want dat is wat ik ook wil. Plus vind ik het moeilijk om mijn ideaal beeld los te laten. (Al lang met iemand samen zijn en vanuit daar samen naar nieuwe dingen groeien)
Ik besef me juist hoe kwetsbaar je bent als je afhankelijk bent van 'samen'. Relaties sneuvelen bij bosjes en daar sta je dan weer op straat als het huis op twee namen stond en jij er niet in kan blijven wonen. Of je blijft met 'n kind zitten die je maar 'n paar dagen per twee weken bij je ex kunt onderbrengen.
Ik ben beslist niet altijd happy, maar wel blij dat ik single ben.
phoebe24 schreef:
16-08-2018 22:04
......
Echter ik heb ook wel eens behoefte aan genegenheid en iemand bij wie ik mijn ei kwijt kan en soms vind ik het niet makkelijk in mijn eentje.
Ik verlang nog steeds naar een leuke relatie, dat ga ik echt niet ontkennen, maar ik heb door schade en schande wel geleerd dat dat niet maakbaar is, en dat alleen zijn echt niet zo'n ramp is.
Natuurlijk zou ik het leuk vinden om een leuke man tegen te komen maar mijn geluk hangt daar niet vanaf gelukkig.
Leuk topic!
Dit.

En super goed om te horen dat je zoveel gehad heb aan therapie.
Alle reacties Link kopieren
Sansa_ schreef:
16-08-2018 22:22
Ja ben ik met je eens hoor, het kan ook en en zijn. Ik ben nu gelukkig, wat niet wegneemt dat ik het leuk zou vinden om de liefde weer te vinden

Ik heb in het begin ook wel gedate maar dat vond ik zo ongemakkelijk, en ik ga dan zitten bekijken of iemand in praktische zin wel bij me past. Dat werkt gewoon niet zo bij mij. Als ik verliefd zou zijn, zou ik daar denk ik helemaal niet zo mee bezig zijn.
Maar je kan toch niet zomaar verliefd zijn? Daar moet je toch voor daten om iemand te leren kennen, dan komt de verliefdheid uiteindelijk.
Jordis schreef:
16-08-2018 22:08
Om nog wat dieper er op in te gaan. Wij mensen kijken altijd naar mensen die het beter hebben. Meer geld, mooiere auto, leuker gezinsleven etc.. Jij bent wie je bent en waar je bent.

Als jij een moeder en een vader ziet in afrika met een mager kindje, denk je ook niet zo snel jaloers naar ze (denk ik). Of een 'single' in afrika zonder eten. Het kan ook altijd slechter he. Kijk ook vooral wat je wel hebt.

Ik bedoel natuurlijk niet dat je geen wens 'mag' hebben om een relatie te hebben, maar als je iets negatiefs voelt. Bedenk dan ook vooral wat je wel hebt.

Groeten een relatieloze, huisloze, persoon zonder goede baan. Maar gelukkig.
Jeetje, je kan natuurlijk ook iets kapot relativeren.....Alle geluid is welkom, maar dit word door mij wel met een scheef hoofd aangekeken. Natuurlijk kan het altijd slechter. Ik heb het voor een single namelijk helemaal niet slecht. Maar ik ben het juist zat dat mensen zeggen dat het altijd slechter kan. Ja tuurlijk, ik had een ziekte kunnen hebben of geen zin in het leven meer hebben. Maar zo erg is het allemaal niet, gelukkig inderdaad. Neemt niet weg dat alleen zijn klote is en dat het dat mag zijn. Niet meer niets minder.
Lovestar schreef:
16-08-2018 22:30
Jeetje, je kan natuurlijk ook iets kapot relativeren.....Alle geluid is welkom, maar dit word door mij wel met een scheef hoofd aangekeken. Natuurlijk kan het altijd slechter. Ik heb het voor een single namelijk helemaal niet slecht. Maar ik ben het juist zat dat mensen zeggen dat het altijd slechter kan. Ja tuurlijk, ik had een ziekte kunnen hebben of geen zin in het leven meer hebben. Maar zo erg is het allemaal niet, gelukkig inderdaad. Neemt niet weg dat alleen zijn klote is en dat het dat mag zijn. Niet meer niets minder.
Natuurlijk mag je dat klote vinden.

Het 1 sluit het ander niet uit, je kan en gelukkig zijn met je leven en toch graag niet single willen zijn.
Ik vind 'n eigen huis veel belangrijker dan 'n relatie. Je eigen plek hebben en behouden geeft veiligheid en vertrouwdheid als iemand weer uit je leven verdwijnt.
Soumis schreef:
16-08-2018 22:13
@ lovestar, heel herkenbaar wat je zegt! De intensiteit en ik hou ook verschrikkelijk veel van hem, niks geen gewone verliefdheid meer, het ging zoveel dieper al.

Het kunnen ervaren hoe het kan zijn, iets hebben wat zo perfect voelt eigenlijk, maakt het misschien alleen nog maar moeilijker. Je weet dan dat het er is en je hebt het kunnen ervaren.

Ben je ook niet bang dat je dat gevoel nooit meer zal ervaren bij een ander?
Nee hoor, ik ben wat dat betreft ook weer een nuchtere muts :) Ik weet dat ik dit gevoel met meer mensen kan hebben. Het doet alleen pijn dat hij niet meer wil en dat ik het gevoel kwijt ben. Nu lijkt het leven weer normaal. En normaal is maar normaal zonder net dat gevoel dat je op wolken loopt omdat je weet dat hij bestaat. Nope, ik ben romantisch, maar wel realistisch haha.

Ik wacht gewoon geduldig af totdat het weer zover is. In de tussentijd leef ik mijn leven en maak ik er een feestje van in mijn eentje. Alleen heb ik het wel regelmatig moeilijk mee om het leven alleen te vieren.
redbulletje schreef:
16-08-2018 22:34
Ik vind 'n eigen huis veel belangrijker dan 'n relatie. Je eigen plek hebben en behouden geeft veiligheid en vertrouwdheid als iemand weer uit je leven verdwijnt.
Ik voel me ook veilig in mijn eigen huis en single
Soumis schreef:
16-08-2018 22:29
Maar je kan toch niet zomaar verliefd zijn? Daar moet je toch voor daten om iemand te leren kennen, dan komt de verliefdheid uiteindelijk.
Je moet wel iemand leren kennen maar dat hoeft mi niet perse door te daten. Ik leer ook wel mannen kennen via sport, werk, hobbies. Niet die ene leuke, maar goed ;-)

Ik kan niet vrijblijvend daten, in mijn achterhoofd hoop ik dan toch dat het die ene man is die helemaal leuk is en aan allerlei eisen voldoet. Dat werkt voor mij gewoon niet.
TVT
Ik ben op de meeste vlakken gelukkig. Ik woon al 10 jaar heerlijk op mezelf, kan mezelf redelijk goed vermaken, heb ook hobby's en vriendinnen... leuke familie... fijne baan en collega's. Ik maak vrij makkelijk vrienden en werk graag samen.
29 jaar oud, maar het relatie cv is compleet leeg, op sollicitaties (veel dates ;-) ) na. En dat kan veel frustratie geven, hoe happy je verder ook bent. Die liefde die je zo graag wilt geven en ontvangen, je hebt het gewoon niet.

Ik vind het frustrerend als mensen denken dat er dan direct wat mis is. Natuurlijk heb ik mijn mindere kanten en daar heb ik de afgelopen jaren goed naar gekeken. Maar een ander heeft soms blijkbaar als onvolwassen onzekere 14-15 jarige toch meer geluk gehad op versiergebied en een begin van een cv opgebouwd. Ik niet. En hoe langer die leeg blijft, hoe meer je jezelf erover staat op te vreten.

Gelukkig nu meer inzichten gekregen. Meer durven aangaan en meer op innerlijk kompas dan de criticus met hoog moreel en ratio. Geleerd dat de rug die een ouder me toe keerde met bijbehorend negeren als ik eens in de 100 jaar wat boosheid liet zien niet in de normale wereld per se geldt. En wat dan nog, dan zijn mijn emoties alsnog van waarde.
Alle reacties Link kopieren
[...]
moderatorviva wijzigde dit bericht op 17-08-2018 14:56
Reden: Ongepast gedrag
99.60% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren
Sansa_ schreef:
16-08-2018 22:41
Je moet wel iemand leren kennen maar dat hoeft mi niet perse door te daten. Ik leer ook wel mannen kennen via sport, werk, hobbies. Niet die ene leuke, maar goed ;-)

Ik kan niet vrijblijvend daten, in mijn achterhoofd hoop ik dan toch dat het die ene man is die helemaal leuk is en aan allerlei eisen voldoet. Dat werkt voor mij gewoon niet.
Aaah zo, zo had ik nog niet gedacht :)
Ik heb ook een beroep waar vooral veel vrouwen werken en sporten gebeurd ook niet, omdat ik kleine kinderen heb en niet savonds de deur uit kan.
Oifa schreef:
16-08-2018 21:24
Dat zou ik wel willen alleen ben ik bang dat het niet voor mij is weggelegd.

Daarom kies ik voor veilig, ik voel me veilig als single
Dit heb ik ook wel, ondanks dat ik ook wel het verlangen heb.
Ik snap mezelf niet helemaal geloof ik, dat ik dat allebei heb... ;-D
Winkje87: heeeeel erg herkenbaar dus wat jij schrijft.

Sansa: ik heb dat exact hetzelfde, niet gedacht dat ik niet de enige daarin zou zijn.
En hoe zeer ik ook werk aan mezelf en hoe goed ik ook in mn vel zit, dit gaat niet weg en het maakt me op het moment dat het blijkbaar geprikkeld wordt erg onzeker, alsof ik weer terug bij af ben.
Ik zie daarom voor mij geen meerwaarde meer in daten, verlaagd misschien wel de kans om iemand tegen te komen maar dat is dan jammer.
Ik heb geen zin om eerst 9 hellekringen en het gebergte van Dante's La divina comedia door te gaan om in het paradijs te komen, ajuu parapluu.. ;-D
anoniem_20949 wijzigde dit bericht op 16-08-2018 23:28
47.85% gewijzigd

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven