Unhappy single? Samen zijn we hier unhappy singles :)

16-08-2018 21:08 3045 berichten
Ik kan wel weer schrijven in mijn dagboek, maar die zegt niks terug :) En heb behoefte aan relativering, gesprekspartners en ook ben ik benieuwd of ik nu nou de enige ben....Of in ieder geval de enige die er open over is :)

Ik ben unhappy single. Er lijkt wel hier een taboe op te rusten, want iedereen is happy single. Natuurlijk is samen leuker, maar alleen moet je het ook fijn kunnen hebben. Nou, ik vind er maar weinig aan. Ik kan mijzelf prima vermaken, maar regelmatig ook niet (soms wanneer ik iets leuks doe) en dan vliegen de muren, mijn gevoelens en gedachtes mij aan.

Ik vind het jammer dat ik tegen een muur van onbegrip stuit, zowel van mensen in een relatie als andere singles. Het is zoals het is, dus je kan het maar beter accepteren en het beste ervan maken. Maar wanneer dat niet altijd lukt, dan lijkt het alsof mensen niet zo goed weten te reageren. Ik hoef heus niet gelijk bij je op de sofa te liggen en mijn diepste problemen erover te delen. Maar iets meer in de trant van: (ongewild) single zijn suckt!

Voordat iedereen erover heen valt. Ik heb een prima leven met wat vrienden en ben bezig om contacten op te doen en mijn kennissenkring uit te breiden. Dat gaat schelen. Ik ben wisselend actief aan het daten. Soms geen zin en te druk met (leuk) werk. Soms is het even weer leuk en dan heb ik weer een paar dates gehad. Ik laat het een beetje op zijn beloop :)

Mijn relatiecv, voor wie het interesseert :-P)
Kalverliefde van een paar maanden. En 2 liefdes gehad. 4 en 5 jaar. Daarna nog een intense relatie gehad van een paar maanden, waar ik wisselend nog liefdesverdriet van heb. Allemaal stuk voor stuk fijne mannen. Met hun tekortkomingen, die heb ik ook en daardoor was de relatie niet perfect maar grotendeels van de tijd wel goed. We pasten niet bij elkaar of de tekortkomingen braken ons op. Ik spreek bijna al mijn exen nog. Ik herken mij zelden in sommige horrorverhalen op het forum. Ik realiseer mij dat ik daarmee geluk heb gehad dat ik hele fijne mannen en fijne relaties heb gehad. Ik weet hoe het is om geliefd te worden door je lief en samen door het leven te gaan. Ik heb ze nog niet gehoord, maar het is wachten wanneer iemand zegt: onbegrijpelijk dat jij single bent. Jij bent zo leuk! :roll:

We weten niet hoe het leven loopt en wie weet blijf ik wel even single en blijft die behoefte om erover te praten en schrijven. Kan ik ook eens mijn dagboek met rust laten ;-D Dus klets away :) Wat is jouw relatiecv? Hoe beleef jij je singleleven? Wat zijn de momenten dat je haat om single te zijn en wanneer juist niet (elk nadeel hep zijn voordeel :hihi: ) Wat zeggen mensen over jou als single? Kijk je ook weleens jaloers naar stelletjes? Hoe doe je sommige dingen als single (die spin loopt echt niet vanzelf de deur uit :O )
redbulletje schreef:
16-08-2018 22:34
Ik vind 'n eigen huis veel belangrijker dan 'n relatie. Je eigen plek hebben en behouden geeft veiligheid en vertrouwdheid als iemand weer uit je leven verdwijnt.
Dat vind ik ook, ik heb een superhuis in een superwijk sinds 1 jaar en 8 maanden en daar ben ik erg blij mee :rolling:
Ik heb trouwens samengewoond hoor, nooit meer als het aan mij ligt.
Ik heb blijkbaar ruimte nodig...
Alle reacties Link kopieren
Ik ben 33 en over het algemeen happy single. Erg introvert en het meest op mijn gemak als ik alleen ben. Kan mensen niet lang verdragen. Een kinderwens heb ik mede om die reden niet. Maar bij vlagen kan ik me best onzeker voelen dat een liefdesrelatie mij totaal onbekend is. Alleen een paar kalverliefdes en een FWB gehad. Maar dat werd nooit een succes. Omdat ze mij versierden en ik ook wilde weten hoe verkering nou was gaf ik het even een kans. Want je hoort soms ook dat liefde moet groeien. Dat was bij net andersom. Hoe langer ik ze kende, hoe minder mijn gevoel werd. Ik vraag me af of ik wel verliefd kan worden. Weet niet hoe dat voelt. Wat ik erger vind is dat ik nog steeds vrijwel onervaren ben in bed. Mijn lichaam werkte niet mee toen ik met mijn FWB seks had. Ik heb de angst dat het voor mij niet is weggelegd. Nog nooit iemand ontmoet waar ik me écht vertrouwd mee voel.
Alle reacties Link kopieren
Ik vermaak me best wel als single man, heb zat hobbies, ik ga ook alleen op vakantie, geen probleem. Ik mis echter vooral een luisterend oor, iemand waarmee ik goed kan praten, iemand waarmee ik dingen kan ondernemen en delen, een maatje die me motiveert het beste uit mezelf te halen en intimiteit zou ook fijn zijn (zelfs zonder seks).

Mijn relatie cv is ook leeg. Ik zie oudere mensen vaak naar mij kijken (staren) als ik ergens alleen loop of fiets en denken ‘waar is zijn vriendin?’. Dat vind ik vervelend, ik houd niet van dat gestaar. Ik wil niet verantwoorden waarom ik nog altijd single ben. Het is een complexe combinatie van factoren in mijn geval.
Don't follow me. I'm lost too..
Mensen kunnen niet zomaar zien of je single bent Bruinhondje. In een relatie ben je ook niet 24/7 samen. Dan fietst je partner ook niet mee naar je werk, doet niet iedereen samen boodschappen; gaat niet elk stel altijd samen op vakantie of samen uit.
Het gevoel dat ze je aan staren is denk ik geen werkelijkheid.
Alle reacties Link kopieren
Jordis schreef:
16-08-2018 21:53
Tuurlijk zijn 'gelukkige' stelletjes gelukkiger dan mensen die alleen zijn. Lijkt me een feit.

...

Ik heb eens gehoord dat een monnik de gelukkigste mens op aarde is. En die was geloof ik single. So, be happy.
Dat is geen feit, het is niet waar. Stelletjes zijn niet gelukkiger dan mensen die geen relatie hebben. Dat wordt vaak beweerd in nieuwsberichten bij onderzoeken, maar het blijkt simpelweg niet waar.

Ik vind het jammer dat hier ook het verband tussen geluk en je relatiestatus wordt gelegd. Ik ben single. Ik ben gelukkig. Dat zijn twee losstaande feiten.

Ik zal natuurlijk een opleving in mijn geluksgevoel hebben als ik net iemand tegenkom en verliefd ben, maar na verloop van tijd zal ik weer hetzelfde geluk voelen.
Alle reacties Link kopieren
BruinHondje schreef:
17-08-2018 00:15
Ik vermaak me best wel als single man, heb zat hobbies, ik ga ook alleen op vakantie, geen probleem. Ik mis echter vooral een luisterend oor, iemand waarmee ik goed kan praten, iemand waarmee ik dingen kan ondernemen en delen, een maatje die me motiveert het beste uit mezelf te halen en intimiteit zou ook fijn zijn (zelfs zonder seks).
Investeer in familie en vriendschappen. Met een goede vriend kun je praten, dingen ondernemen en het best in elkaar naar boven halen.
Mijn relatie cv is ook leeg. Ik zie oudere mensen vaak naar mij kijken (staren) als ik ergens alleen loop of fiets en denken ‘waar is zijn vriendin?’. Dat vind ik vervelend, ik houd niet van dat gestaar. Ik wil niet verantwoorden waarom ik nog altijd single ben. Het is een complexe combinatie van factoren in mijn geval.
Natuurlijk denken mensen dat niet. Dat zit in jouw eigen hoofd. Je bent er heel erg mee bezig, de rest van de wereld echt niet. Je wilt jezelf graag verantwoorden, maar dat hoeft helemaal niet, er is niemand die daar om vraagt. Je hoeft geen excuus te hebben om single te zijn.
joysjuhhh schreef:
16-08-2018 22:49
Ik ben op de meeste vlakken gelukkig. Ik woon al 10 jaar heerlijk op mezelf, kan mezelf redelijk goed vermaken, heb ook hobby's en vriendinnen... leuke familie... fijne baan en collega's. Ik maak vrij makkelijk vrienden en werk graag samen.
29 jaar oud, maar het relatie cv is compleet leeg, op sollicitaties (veel dates ;-) ) na. En dat kan veel frustratie geven, hoe happy je verder ook bent. Die liefde die je zo graag wilt geven en ontvangen, je hebt het gewoon niet.

Ik vind het frustrerend als mensen denken dat er dan direct wat mis is.
Ik heb dit lang over mezelf gedacht, maar ik ben van mening veranderd.
Er is helemaal niks mis, het is gewoon een kwestie van pech hebben.
Natuurlijk maken we ook fouten, niet fijn maar zo ontzettend leerzaam.
Ik persoonlijk groei daar van en dat is alleen maar mooi meegenomen.
roodmiertje schreef:
17-08-2018 07:16
Dat is geen feit, het is niet waar. Stelletjes zijn niet gelukkiger dan mensen die geen relatie hebben. Dat wordt vaak beweerd in nieuwsberichten bij onderzoeken, maar het blijkt simpelweg niet waar.

Ik vind het jammer dat hier ook het verband tussen geluk en je relatiestatus wordt gelegd. Ik ben single. Ik ben gelukkig. Dat zijn twee losstaande feiten.

Ik zal natuurlijk een opleving in mijn geluksgevoel hebben als ik net iemand tegenkom en verliefd ben, maar na verloop van tijd zal ik weer hetzelfde geluk voelen.
:worship: Dit.
Goedemorgen!
Ik zat net op de fiets en zat te denken waarom zeggen dat je unhappy single zijn een taboe is bij zowel met een relatie als singles.

Ik vermoed dat het confronterend is. Voor stellen dat ze misschien schuldig voelen dat ze die geluk wel hebben gevonden. Of dat ze in een relatie zitten die het niet helemaal is en dan het toonbeeld zien van hoe zij er ook bij kunnen zitten.
Ongelukkig zijn is een taboe. Voor singles is het niet leuk om iemand tegen te komen in hetzelfde schuitje als zij. Ofwel je bent wel happy, maar de ander is dat niet. Of je bent unhappy, maar je wilt het niet toestaan dat dat ook oké is. Etc etc

Het is ook machteloosheid. Je kan zo weinig voor die ander doen. Behalve allerlei goedbedoelde adviezen geven :P

Hoe denken jullie over?
Alle reacties Link kopieren
Je komt je vriendje tegen of niet. Zorg dat je je goede humeur je standaard humeur is als dat gebeurt anders loop je hem alsnog mis.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
Er zitten vast een hele hoop mensen in 'n relatie die helemaal niet gelukkig zijn, maar ze blijven vanwege financiele motieven, het huis of de kids toch bij elkaar.
@phoebe: ik denk inderdaad niet dat er wat mis is met je als je geen relatie hebt. Natuurlijk kan een mens groeien en je kunt jezelf behoorlijk in de weg staan om open te kunnen staan voor liefde. Dus ik heb daar aan gewerkt omdat ik dat wilde. Maar dat betekent niet dat ik 10 jaar geleden niemand tegen had kunnen komen omdat ik toen bepaalde dingen nog niet wist van mezelf. Ik zie mensen relaties krijgen die te bang waren om ook maar één stap te zetten, maar door de partner in spe en supportomgeving wel aan de man/vrouw kwamen.

@Lovestar, ja ik denk dat het veel machteloosheid is. Meer dan tientallen jaren geleden heerst ook het idee dat als je iets niet hebt, je er hard aan moet werken want eigen schuld. Iedereen kan in de eindeloze mogelijkheden van NL gelukkig zijn is het idee van sommigen. Geen vriend? Ga daten, doe een leuk jurkje aan en zet je vrolijkste smoel op. Je bent vast te weinig uit geweest, zoek een sportclub etc.
Ik heb het idee dat mensen veel adviezen geven om steunend te zijn terwijl het meestal niet als steunend wordt ervaren.

Maar lijden hoort bij het leven. Ook als je gelukkig bent. Dat maakt het deels ook wel weer waard. En je kunt niet altijd alles hebben. Soms heb je pech.
Mooi topic Lovestar en herkenbaar voor me. Vijf jaar single en een hele tijd echt unhappy geweest. Constant bezig met internetdaten. Het klokje voelen tikken voor kinderen krijgen (ben halverwege de 30). Dat geeft tijdsdruk en maakte me onrustig. Ik genoot niet meer, want alles wat ik wilde was samen zijn. Was er zoveel mee bezig, dat maakte me echt unhappy. En daar was ik zo klaar mee op een gegeven moment.

Bij mij is er ineens een knop om gegaan begin dit jaar. Geen internetdaten meer, geaccepteerd dat kinderen krijgen misschien niet voor me is weg gelegd. Wil ik het überhaupt nog?
Ben gaan genieten, alleen naar terras, sauna, stedentrip, m'n ding doen. Ook met vrienden overigens hoor, maar die hebben niet altijd tijd. En ik wil gewoon echt doen waar ik zin in heb en wat je soms makkelijker in een relatie doet. Het heeft me in elk geval veel zelfvertrouwen gegeven en rust, ontzettend veel rust.

Het gekke is, bij dat besluit om te genieten en daten los te laten, kwamen er ineens mannen op me af. Zomaar, op het station met een compliment, in de winkel, bij het uitgaan, sjans, echt opvallend veel voor me. Dit had ik nooit, maar misschien stond ik daar onbewust ook niet voor open? Zo bezig met mijzelf en het willen van een relatie.

Nu is er iemand vanuit m'n vriendengroep (vriend van een vriendin van mij) waar ik mee date en hij kwam zomaar op m'n pad vallen. Terwijl in de afgelopen vijf jaar, het enige daten, via internet gebeurde en ik dacht dat in het echt voor mij persoonlijk gewoon niet was weg gelegd.

En natuurlijk weet ik niet wat dit wordt, met huidige date, het voelt goed en serieus. Dat wel. Maar wat ik eigenlijk wil zeggen, het cliché van loslaten en dan komt het vanzelf op je pad, geloof ik nu wel heilig in.
Waar ik voorheen dacht, sodemieter op met die gedachte. Lekker makkelijk praten...
Loslaten lukte me met geen mogelijkheid, want ik wilde echt te graag. Ervaar ik het nu aan levende lijve dat het voor mij toch wel zo geldt.

Kan me wel voorstellen dat als dit over gaat, ik ook echt weer in het dal beland van 'weer alleen zijn'. Maar dat ik inmiddels heb gevoelt en weet dat ik alleen ook gelukkig ben en kan genieten van mijn leven, vind ik voor mijzelf wel waardevol en daar kan ik dan na mijn idee ook makkelijker op terugvallen. En de angst voor het alleen zijn is ook weg :)

Geluk en een relatie zijn twee los staande dingen, voor mij nu persoonlijk.

Nu klink ik vast als zo'n muts met goed bedoelde adviezen. Want vanuit mijzelf en op jouw vraag terug te komen, ik zou dit gevoel wat ik had als 'happy single' zo graag over willen dragen. Dat het echt kan, het zit in jezelf. Maar ik weet ook dondersgoed hoe, nietszeggend het is als je midden in dat 'unhappy single' gevoel zit.
Ywtje: ik vind je reactie niet mutserig, het stimuleert mij juist.
Ik ben namelijk, denk ik, nog niet zo lang geleden in die fase beland.
Ik ben gevoelig dus ik floep er soms door bepaalde situaties helaas weer even uit, maar dat begin ik gelukkig door te krijgen waardoor ik daarop in kan springen.

En ik wil niet perse loslaten omdat ie dan vast wel komt, eerder omdat ik van er te veel mee bezig zijn moe wordt en het heeft me nou niet veel positiviteit opgeleverd. (Ik heb er overigens wel veel van geleerd)
phoebe24 schreef:
17-08-2018 08:40
En ik wil niet perse loslaten omdat ie dan vast wel komt, eerder omdat ik van er te veel mee bezig zijn moe wordt en het heeft me nou niet veel positiviteit opgeleverd. (Ik heb er overigens wel veel van geleerd)
Dat was precies waarom ik het ook wilde. Werd doodmoe van mijzelf en ongelukkig. Pfff.. Had helemaal niet het idee, nu laat ik los, dan komt hij.

Was er oprecht niet meer mee bezig, alleen bezig met mijn leven op een voor mij fijne manier vorm te geven en te genieten van wat ik wel had ipv bezig te zijn met wat ik niet had.
joysjuhhh schreef:
16-08-2018 22:49
Ik ben op de meeste vlakken gelukkig. Ik woon al 10 jaar heerlijk op mezelf, kan mezelf redelijk goed vermaken, heb ook hobby's en vriendinnen... leuke familie... fijne baan en collega's. Ik maak vrij makkelijk vrienden en werk graag samen.
29 jaar oud, maar het relatie cv is compleet leeg, op sollicitaties (veel dates ;-) ) na. En dat kan veel frustratie geven, hoe happy je verder ook bent. Die liefde die je zo graag wilt geven en ontvangen, je hebt het gewoon niet.

Ik vind het frustrerend als mensen denken dat er dan direct wat mis is. Natuurlijk heb ik mijn mindere kanten en daar heb ik de afgelopen jaren goed naar gekeken. Maar een ander heeft soms blijkbaar als onvolwassen onzekere 14-15 jarige toch meer geluk gehad op versiergebied en een begin van een cv opgebouwd. Ik niet. En hoe langer die leeg blijft, hoe meer je jezelf erover staat op te vreten.

Gelukkig nu meer inzichten gekregen. Meer durven aangaan en meer op innerlijk kompas dan de criticus met hoog moreel en ratio. [...]
Dit hele verhaal is zo herkenbaar, maar in het bijzonder alles rationeel over-analyseren. Ik kreeg deze aha-erlebnis stompzinnig genoeg na dit comedynummer: https://www.youtube.com/watch?v=n450GmN2Yfk ;-D

Afgelopen maanden voor het eerst op mijn gevoel afgegaan en een relatie gehad met iemand die nooit door mijn rationele screening heen was gekomen, totdat hij de relatie plotseling verbrak (om 's werelds stomste reden). En ik mis de kleine dingen het meest: iemand hebben om je dag mee door te nemen, om mee te knuffelen op de bank, om mee te ruziën over wat je gaat eten die avond. Dus ja, ik wil ook lid worden van de unhappy single groep.
ywtje schreef:
17-08-2018 08:43
Dat was precies waarom ik het ook wilde. Werd doodmoe van mijzelf en ongelukkig. Pfff.. Had helemaal niet het idee, nu laat ik los, dan komt hij.

Was er oprecht niet meer mee bezig, alleen bezig met mijn leven op een voor mij fijne manier vorm te geven en te genieten van wat ik wel had ipv bezig te zijn met wat ik niet had.
Dat heb ik nu ook, ik word moe van mijn gepieker en dat ik mezelf erg onzeker kan maken wat betreft mannen, en ik ben geneigd om mannen over 1 kam te scheren. (Daar hebben ze het zelf naar gemaakt i.m.o :biggrin: )
Ik heb wel een relatie cv hoor, maar om die achteraf nou erg succesvol te noemen...
Ik neig denk ik wel op onbereikbare of mannen met issues te vallen.
(Alhoewel ik niet weet of die redenering mij nou erg helpt)

Met andere woorden, ik geloof niet dat ik momenteel in een goede mood zit om me überhaupt met het onderwerp liefde bezig te houden.
Die kerels doen hun best maar es voor mij, en anders hoef ik ze niet.

Ik word er gefrustreerd van, kijken naar wat ik niet heb. (Daarmee wil ik niet zeggen dat ik mezelf bepaalde verlangens en wensen verbied. Wel gedaan maar dat is niet erg lief naar mezelf toe besef ik mij inmiddels)
Alle reacties Link kopieren
Ywtje, wij zijn zo te horen door hetzelfde proces gegaan. Ik ben daarna niet iemand tegen het lijf gelopen, maar dat is ook niet het resultaat. Ik denk wel dat je meer ontspannen en beter in je vel zit en dat je dat uitstraalt. Dat maakt je sowieso aantrekkelijker. Vanuit die redenering geloof ik wel dat de kans iets groter is dat je iemand tegenkomt ‘als je niet op zoek bent’.
De grootste winst is dat je weet hoe je jezelf gelukkig kunt maken en hebt geleerd dat je je geluk niet bij een ander moet zoeken.
Alle reacties Link kopieren
Phoebe, heb je je wel eens afgevraagd wat jij concreet uit een relatie wilt halen als je er een hebt? Wat verwacht je van je vriend dat je niet hebt als je alleen bent?
phoebe24 schreef:
16-08-2018 23:05
Dit heb ik ook wel, ondanks dat ik ook wel het verlangen heb.
Ik snap mezelf niet helemaal geloof ik, dat ik dat allebei heb... ;-D
Winkje87: heeeeel erg herkenbaar dus wat jij schrijft.

Sansa: ik heb dat exact hetzelfde, niet gedacht dat ik niet de enige daarin zou zijn.
En hoe zeer ik ook werk aan mezelf en hoe goed ik ook in mn vel zit, dit gaat niet weg en het maakt me op het moment dat het blijkbaar geprikkeld wordt erg onzeker, alsof ik weer terug bij af ben.
Ik zie daarom voor mij geen meerwaarde meer in daten, verlaagd misschien wel de kans om iemand tegen te komen maar dat is dan jammer.
Ik heb geen zin om eerst 9 hellekringen en het gebergte van Dante's La divina comedia door te gaan om in het paradijs te komen, ajuu parapluu.. ;-D
:rolling:

Dat speelt voor mij ook mee. Voor iedere date laad ik mezelf toch weer bij wijze van op, zorg dat ik er leuk uit zie, maar ik pas er voor om mezelf leuker te maken dan dat ik ben.

Ik vind het een beetje een gedoe, dat hele daten. Ik heb overigens best wel eens aandacht van mannen, maar die vind ik dan weer niet leuk of ze zijn getrouwd. Dat valt me wel op sinds ik alleen ben, hoeveel getrouwde mannen blijkbaar bereid zijn om vreemd te gaan. Ik doe daar niks mee hoor, maar ze laten duidelijk blijken dat zij er geen moeite mee hebben.
Voor degenen met kinderen (en wellicht ook zonder), ik ga morgen op vakantie, naar een alleenstaande ouder camping.

Iemand daar ervaring mee?

Ik heb er best over getwijfeld, puur omdat ik mezelf niet als zielig geval wil wegzetten die een week gaat onderduiken bij de andere alleenstaanden op deze wereld. En ik ben een beetje allergisch voor verplicht sociaal gedoe.

Naar het alternatief is zoals mijn vakantie vorig jaar; kinderen naar bed en dan uitkijken op de gezellige gezinnen om je heen op een kampeerveld. Een paar dagen kan ik dat prima handelen en daarna gaat het me irriteren.
roodmiertje schreef:
17-08-2018 09:40
Phoebe, heb je je wel eens afgevraagd wat jij concreet uit een relatie wilt halen als je er een hebt? Wat verwacht je van je vriend dat je niet hebt als je alleen bent?
Ja dat vraag ik mij zeker wel eens af, waarom ik een relatie zou willen, en op die vraag krijg ik vervolgens geen antwoord omdat ik het niet weet, ik heb het niet nodig of zo.
Maar goed volgens mij is je vraag meer wat ik zou willen en wat ik verwacht.
Nou ja wel iets van genegenheid en iemand op wie ik terug kan vallen. Iemand die mij steunt accepteert en mij leuk vindt om wie ik ben.
Maar goed zolang dat niet op mijn pad komt los ik het gemis daarvan zelf wel op.

En gedachten heb je toch wel, of je nou single bent of niet. (Ok je hebt ze denk ik wel wat meer als je vaker alleen bent)
Die bepalen toch voor een groot deel je stemming. Je kunt niet van een ander verwachten invloed te hebben op jouw gedachten.. :geek:
phoebe24 schreef:
17-08-2018 10:43
Ja dat vraag ik mij zeker wel eens af, waarom ik een relatie zou willen, en op die vraag krijg ik vervolgens geen antwoord omdat ik het niet weet, ik heb het niet nodig of zo.
Maar goed volgens mij is je vraag meer wat ik zou willen en wat ik verwacht.
Nou ja wel iets van genegenheid en iemand op wie ik terug kan vallen. Iemand die mij steunt accepteert en mij leuk vindt om wie ik ben.
Maar goed zolang dat niet op mijn pad komt los ik het gemis daarvan zelf wel op.

En gedachten heb je toch wel, of je nou single bent of niet. (Ok je hebt ze denk ik wel wat meer als je vaker alleen bent)
Die bepalen toch voor een groot deel je stemming. Je kunt niet van een ander verwachten invloed te hebben op jouw gedachten.. :geek:
En eerlijk is eerlijk; tegenwoordig is een relatie ook niet echt meer nodig. In feite kun je alles ook als alleenstaande. Vroeger was de noodzaak van een man groter, voor inkomsten aangezien de vrouw thuis bleef, voor een kind, voor je status...

Al dat soort dingen zijn weggevallen waardoor je eigenlijk alleen iemand zoekt met wie je kan knuffelen op de bank, seks mee kan hebben, mee kan praten... Allemaal secundaire zaken. Wel van belang, maar echt noodzakelijk, dat nou ook weer niet.
Nee, dat ben ik mij ook gaan realiseren sinds ik het wanhopig op zoek/iemand willen losgelaten heb.
Vind ik overigens toch wel een enorme vooruitgang, dat het niet meer noodzakelijk is voor een vrouw om te trouwen...
Ja ik ook, en ondanks het feit dat mensen toch de noodzaak voelen je te 'helpen' als je geen partner hebt, is het niet meer zoals in mijn moeders tijd. Die had vriendinnen die ineens de vriendschap beëindigen omdat ze alleen kwam te staan. Want stel je voor dat ze achter hun man aan zou gaan. :|

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven