Unhappy single? Samen zijn we hier unhappy singles :)

16-08-2018 21:08 3045 berichten
Ik kan wel weer schrijven in mijn dagboek, maar die zegt niks terug :) En heb behoefte aan relativering, gesprekspartners en ook ben ik benieuwd of ik nu nou de enige ben....Of in ieder geval de enige die er open over is :)

Ik ben unhappy single. Er lijkt wel hier een taboe op te rusten, want iedereen is happy single. Natuurlijk is samen leuker, maar alleen moet je het ook fijn kunnen hebben. Nou, ik vind er maar weinig aan. Ik kan mijzelf prima vermaken, maar regelmatig ook niet (soms wanneer ik iets leuks doe) en dan vliegen de muren, mijn gevoelens en gedachtes mij aan.

Ik vind het jammer dat ik tegen een muur van onbegrip stuit, zowel van mensen in een relatie als andere singles. Het is zoals het is, dus je kan het maar beter accepteren en het beste ervan maken. Maar wanneer dat niet altijd lukt, dan lijkt het alsof mensen niet zo goed weten te reageren. Ik hoef heus niet gelijk bij je op de sofa te liggen en mijn diepste problemen erover te delen. Maar iets meer in de trant van: (ongewild) single zijn suckt!

Voordat iedereen erover heen valt. Ik heb een prima leven met wat vrienden en ben bezig om contacten op te doen en mijn kennissenkring uit te breiden. Dat gaat schelen. Ik ben wisselend actief aan het daten. Soms geen zin en te druk met (leuk) werk. Soms is het even weer leuk en dan heb ik weer een paar dates gehad. Ik laat het een beetje op zijn beloop :)

Mijn relatiecv, voor wie het interesseert :-P)
Kalverliefde van een paar maanden. En 2 liefdes gehad. 4 en 5 jaar. Daarna nog een intense relatie gehad van een paar maanden, waar ik wisselend nog liefdesverdriet van heb. Allemaal stuk voor stuk fijne mannen. Met hun tekortkomingen, die heb ik ook en daardoor was de relatie niet perfect maar grotendeels van de tijd wel goed. We pasten niet bij elkaar of de tekortkomingen braken ons op. Ik spreek bijna al mijn exen nog. Ik herken mij zelden in sommige horrorverhalen op het forum. Ik realiseer mij dat ik daarmee geluk heb gehad dat ik hele fijne mannen en fijne relaties heb gehad. Ik weet hoe het is om geliefd te worden door je lief en samen door het leven te gaan. Ik heb ze nog niet gehoord, maar het is wachten wanneer iemand zegt: onbegrijpelijk dat jij single bent. Jij bent zo leuk! :roll:

We weten niet hoe het leven loopt en wie weet blijf ik wel even single en blijft die behoefte om erover te praten en schrijven. Kan ik ook eens mijn dagboek met rust laten ;-D Dus klets away :) Wat is jouw relatiecv? Hoe beleef jij je singleleven? Wat zijn de momenten dat je haat om single te zijn en wanneer juist niet (elk nadeel hep zijn voordeel :hihi: ) Wat zeggen mensen over jou als single? Kijk je ook weleens jaloers naar stelletjes? Hoe doe je sommige dingen als single (die spin loopt echt niet vanzelf de deur uit :O )
Julus schreef:
18-05-2019 16:54
Dat is die cyclus , anderen liggen in scheiding en jij krijgt een relatie of andersom. Altijd zo meegemaakt. Voor mij is dit een langdurige periode van opbouwen na een break, waar eerder een ander in zat. En dan volgt er altijd weer die opbouwfase incl nieuwe liefde.
Je moet sowieso datgene kiezen wat joj gelukkig maakt en een relatie mag je altijd verbreken. Risico van het vak, dat 1 partij wil stoppen. Vandaar ook het gelukkig zijn met jezelf, zodat je niet in een gat valt. Een beetje liefdesverdriet hoort er bij, want een verlies van een dierbaar iemand en afsluiting van een fase. Geldt net zo goed voor stoppem met die ene baan waar je liever had willen blijven. Zodra je goed kunt omgaan met zulke veranderingen en begrijpt dat verandering bij het leven hoort, sta je er relaxter in. Niets is statisch. Afscheid van mensen en levensfases horen daar bij.
Late reactie, maar mooi gezegd.
Idd. stoppen met een relatie mag altijd als je er niet meer gelukkig mee bent.
Daarom geloof ik ook niet in eeuwige trouw beloven.
Hoe kun je dat nou weten, dat dat voor eeuwig is...

Coolpack: is ook niks mis mee, maar ik werd er niet erg blij van maar vooral onzeker en ik kreeg spijt.
Maar idd zeg nooit nooit... ;-D
coolpack2 schreef:
20-05-2019 08:00
Oh, ik heb dat wel met periodes gedaan, scharrels. Niks mis mee. Maar nu geen behoefte aan. Ik sluit niks uit, misschien komt het wel een keer als ik lang 'droog sta'. Dat is nu niet zo, dus makkelijk praten.
Ik heb dat ook een keer gedaan en dat is me niet goed bevallen. Liever helemaal niks dan dat. Maar mocht ik echt tegen de muren aan vliegen ga ik misschien een keer overstag
Phoebe-returns schreef:
20-05-2019 08:12
Late reactie, maar mooi gezegd.
Idd. stoppen met een relatie mag altijd als je er niet meer gelukkig mee bent.
Daarom geloof ik ook niet in eeuwige trouw beloven.
Hoe kun je dat nou weten, dat dat voor eeuwig is...

Coolpack: is ook niks mis mee, maar ik werd er niet erg blij van maar vooral onzeker en ik kreeg spijt.
Maar idd zeg nooit nooit... ;-D
Dat dus.
En nee, eeuwig trouw beloven zal ik ook nooit doen. Als je het een paar jaar leuk hebt is dat weer mooi meegenomen en alles wat langer duurt is dan bonus
Julus schreef:
20-05-2019 08:47
Dat dus.
En nee, eeuwig trouw beloven zal ik ook nooit doen. Als je het een paar jaar leuk hebt is dat weer mooi meegenomen en alles wat langer duurt is dan bonus
Precies :high5: .
Was ook een keer een wijze uitspraak van mijn moeder; (die nu sinds de scheiding van mijn vader 15 jaar alleen is. En natuurlijk mist ze soms genegenheid maar een relatie wil ze na twee huwelijken niet meer) Je blijft alleen bij iemand zo lang je het leuk vindt'.
Point klaar :sun:
De enige echt belangrijke rede i.m.o...
Alle reacties Link kopieren
Julus schreef:
18-05-2019 15:31
Ik weet inmiddels dat veel relaties niet standhouden, vroeger of later. En daarom moet je genieten van de tijd die je samen hebt en hebt gehad. De meesten vinden daarna weer iemand. Het lijkt me stug dat je dus altijd alleen blijft. Het kan duren..7 jaar of langer hoor je best vaak. Kwestie van heel realistisch blijven en niks verwachten en het valt mee
Ik geloof best dat dat kan. Er zijn ook mensen die zich gewoon niet verbonden voelen met anderen. Of die erg afwijken van de massa waardoor ze de aansluiting missen en/of niet begrepen worden. Ik heb dat ook.
Alle reacties Link kopieren
Julus schreef:
19-05-2019 17:21
O inderdaad! Ik weiger om iemand op te snorren voor de intimiteit. Dat is zo leeg en dan voel ik me daarna alsnog rot. Maar inmiddels een echt gemis. Het idee dat dit nog jaren kan voortduren is ook niet fijn
Herkenbaar. Ik heb een FWB gehad, die al een goede vriend was. Mijn 1e en enige bedpartner tot nu toe. Helaas was de seks geen succes en ook nadien voelde ik me leeg en rot. Blijkbaar moet ik echt veel voor iemand voelen en andersom. Zo iemand heb ik nog nooit ontmoet. En misschien gebeurt dat wel nooit.
hondenmens schreef:
20-05-2019 16:13
Ik geloof best dat dat kan. Er zijn ook mensen die zich gewoon niet verbonden voelen met anderen. Of die erg afwijken van de massa waardoor ze de aansluiting missen en/of niet begrepen worden. Ik heb dat ook.
En dat overleef je echt wel, en misschien ben je nog wel gelukkiger ook.
Ligt niet aan hem denk ik (Of misschien toch wel, als je verliefd bent zie je de persoon door een roze bril en ben je verminderd toerekeningsvatbaar) maar ik ben door de nieuwe relatie weer zo geconfronteerd met mijn onzekerheden en met mezelf.
Ik vond het de 1e weken erg moeilijk, de break maar ik begin toch te merken hoe fijn het is om ruimte te hebben en je eigen dingen te doen.
Heb het al eerder gezegd dacht ik, maar misschien mis ik die aansluiting ook en ben ik ook beter af alleen, ik weet het niet.
Ik heb overigens ook sterk het gevoel dat er ook vandaag de dag vanaf een bepaalde leeftijd nog steeds een soort druk staat op vaste relaties en bezig zijn met huisje boompje slagroompuntje tussen eind 20-40.
Dat kun je het gevoel hebben dat je buiten de groep valt als je single bent. (Heb ik ook gehad maar nu word ik vooral dwars en recalcitrant van druk van buitenaf :proud:)
Ik erger me aan die druk en die calvinistische instelling.
Hallo, het is 2019 ;) ;-D
hondenmens schreef:
20-05-2019 17:41
Herkenbaar. Ik heb een FWB gehad, die al een goede vriend was. Mijn 1e en enige bedpartner tot nu toe. Helaas was de seks geen succes en ook nadien voelde ik me leeg en rot. Blijkbaar moet ik echt veel voor iemand voelen en andersom. Zo iemand heb ik nog nooit ontmoet. En misschien gebeurt dat wel nooit.
Voor de eerste keer lijkt een FWB me sowieso niet de meest geschikte optie. Ik snap dat mensen uiteindelijk misschien een dergelijke keus maken, maar dat het op z'n minst wat mwah voelt, vind ik niet heel verwonderlijk.
Alle reacties Link kopieren
coolpack2 schreef:
20-05-2019 18:27
Voor de eerste keer lijkt een FWB me sowieso niet de meest geschikte optie. Ik snap dat mensen uiteindelijk misschien een dergelijke keus maken, maar dat het op z'n minst wat mwah voelt, vind ik niet heel verwonderlijk.
Het was ook niet mijn 1e keus. Maar we waren beiden einzelgängers en wilden weten waar iedereen over praat. Ik vond dat ik mijn kans moest grijpen. Uit angst niemand meer tegen te komen. Aangezien ik moeilijk contact maak. We dachten dat de vriendschap sterk genoeg was om dit te laten lukken. Niet dus. Behalve onze humor verschilden we toch wel erg. Dat vond ik wel ongemakkelijk. En dan werkt mijn lijf blijkbaar ook niet mee.
Alle reacties Link kopieren
hondenmens schreef:
20-05-2019 16:13
Ik geloof best dat dat kan. Er zijn ook mensen die zich gewoon niet verbonden voelen met anderen. Of die erg afwijken van de massa waardoor ze de aansluiting missen en/of niet begrepen worden. Ik heb dat ook.
Soms ben ik daar ook bang voor hoor. Ik heb dat ook met op reis gaan. Het hele vliegtuig vol met stelletjes en vriendengroepen en ik in mijn uppie ook aan boord, dan voel je je toch wat ongemakkelijk. En op reis ook, je kan niks delen en je kan je hele reis plannen en per dag bedenken wat je wilt bezoeken maar je blijft alleen. Ik weet dat er speciale singels reizen zijn maar dat durf ik dus niet, bang dat het niet klikt in zo'n groep of te toeristisch.

Oh en degene die jarenlang single was, vorig jaar nog uitgebreid haar datingavonturen met mij besprak en die eind vorig jaar ineens een vriend had en direct samen ging wonen, is nu verloofd. Al met al binnen een klein jaartje amper 9 maanden ofzo. Zegt natuurlijk niks over de haalbaarheid maar iemand die nog nooit een relatie heeft gehad en dan binnen een jaar al meteen gaan trouwen met dus je eerste 'liefde', dat vraagt haast wel om fout te gaan. En als die over een jaar ook ineens een baby heeft sta ik er niet van te kijken maar het is dan wel zó onwerkelijk van de hopeloze single naar het volledige plaatje in amper 2 jaar tijd.

En ik weet dus dat het niet normaal is (al zie je het vaker bij eindeloze singles dat het alles ineens in sneltreinvaart gaat) voel ik er mij toch somber onder. Als zelfs diegene het lukt wat moet er dan van mij terecht komen? Ik ben dit jaar 29 en hoewel dat nog best jong is heb ik al het gevoel afgeschreven te zijn door de maatschappij, de afstand is steeds groter tussen mensen die hun leven op orde krijgen en hoe groter bij mij de puinhoop wordt en voelen al die single dingen zoals alleen op reis gaan per keer meer als een martelgang dat ik er gewoon niet meer tegen kan en het mezelf ook niet meer wil aandoen. Het is dat ik al geboekt en betaald heb maar anders had ik mijn citytripje van volgende maand niet geboekt want ik weet nu al dat het niks kunnen delen met iemand mij als een einzelganger, vreemdeling voelt in een drukke wereldstad en dat ik 'leeg' thuiskom, dat gebeurde de vorige keren ook steeds.
Alle reacties Link kopieren
lola712 schreef:
20-05-2019 23:57
Soms ben ik daar ook bang voor hoor. Ik heb dat ook met op reis gaan. Het hele vliegtuig vol met stelletjes en vriendengroepen en ik in mijn uppie ook aan boord, dan voel je je toch wat ongemakkelijk. En op reis ook, je kan niks delen en je kan je hele reis plannen en per dag bedenken wat je wilt bezoeken maar je blijft alleen. Ik weet dat er speciale singels reizen zijn maar dat durf ik dus niet, bang dat het niet klikt in zo'n groep of te toeristisch.

Het is dat ik al geboekt en betaald heb maar anders had ik mijn citytripje van volgende maand niet geboekt want ik weet nu al dat het niks kunnen delen met iemand mij als een einzelganger, vreemdeling voelt in een drukke wereldstad en dat ik 'leeg' thuiskom, dat gebeurde de vorige keren ook steeds.
Waar verblijf je tijdens je reizen? Ik reis sinds een aantal jaar solo, maar verblijf dan in hostels. Vaak op slaapzalen, maar ook wel eens een privekamer voor een beetje rust. Als je zoekt op hostelworld zie je vanzelf welke hostels sociaal zijn, gericht op feesten of juist niet, activiteiten organiseren of een gezamenlijk diner aanbieden voor een klein bedrag. Vooral dat gezamenlijk eten maakt dat je in contact komt en een afspraak om die avond/de dag erna samen op pad te gaan naar die ene kerk/dat museum/dat marktje/de yogales in t park georganiseerd door t hostel is zo gemaakt! Zo deel je wat je meemaakt met nieuwe mensen. Enkele van mijn mooiste herinneringen heb ik gemaakt op reis, met 'wildvreemden' samen. Enkele spreek ik nog regelmatig. Dan appen ze vanuit het niets een foto van die bezienswaardigheid waar we samen zijn geweest. 'Weet je nog...'. Das toch ook heel tof :)
Verdeel en heers.
Alle reacties Link kopieren
hondenmens schreef:
18-05-2019 18:02
Vriendschappen zijn inderdaad niet vanzelfsprekend helaas. Ik maak al niet makkelijk contact en heb andere interesses dan de meeste mensen. Dat laatste speelt vooral sinds mijn puberteit. Als kind kon ik sociaal nog redelijk mee en voelde ik me zelden eenzaam. Vaak teleurgesteld in vriendschappen. Met name afzeggen van afspraken op het laatste moment door de ander. Mijn single-vriendin heeft dat ook. In het begin niet. Onze afspraken gaan 9 van de 10 keer niet door. Nu hebben we afgesproken op Hemelvaartsdag samen naar de braderie te gaan. Op haar verzoek. Ik ben benieuwd of ze er is.
En ja hoor, ze heeft vandaag de geplande afspraak afgezegd. Nog ruim op tijd, maar toch. Er is iets tussengekomen. Tuurlijk, zoals meestal. De braderie is in mijn dorp dus ik ga er toch wel heen. Dat is het punt niet. Maar dan moet ze het ook niet zeuren dat ik zo weinig initiatief neem.
hondenmens schreef:
24-05-2019 23:46
En ja hoor, ze heeft vandaag de geplande afspraak afgezegd. Nog ruim op tijd, maar toch. Er is iets tussengekomen. Tuurlijk, zoals meestal. De braderie is in mijn dorp dus ik ga er toch wel heen. Dat is het punt niet. Maar dan moet ze het ook niet zeuren dat ik zo weinig initiatief neem.
Je kan beter gewoon zeggen tegen haar wat je dwars zit.
Uilenzeik schreef:
21-05-2019 19:19
Waar verblijf je tijdens je reizen? Ik reis sinds een aantal jaar solo, maar verblijf dan in hostels. Vaak op slaapzalen, maar ook wel eens een privekamer voor een beetje rust. Als je zoekt op hostelworld zie je vanzelf welke hostels sociaal zijn, gericht op feesten of juist niet, activiteiten organiseren of een gezamenlijk diner aanbieden voor een klein bedrag. Vooral dat gezamenlijk eten maakt dat je in contact komt en een afspraak om die avond/de dag erna samen op pad te gaan naar die ene kerk/dat museum/dat marktje/de yogales in t park georganiseerd door t hostel is zo gemaakt! Zo deel je wat je meemaakt met nieuwe mensen. Enkele van mijn mooiste herinneringen heb ik gemaakt op reis, met 'wildvreemden' samen. Enkele spreek ik nog regelmatig. Dan appen ze vanuit het niets een foto van die bezienswaardigheid waar we samen zijn geweest. 'Weet je nog...'. Das toch ook heel tof :)
Leuke tips!
Lola, dat is hoe het leven loopt. Zeker als je jaren single bent dan is het niet gek als anderen iemand tegen komen. Tot het moment dat jij iemand tegenkomt en de ander dan net weer uit elkaar gaat. Je moet niet teveel kijken naar anderen, iedereen krijgt leuke maar ook verdrietige momenten.

Uilenzeik, leuk zeg! Een mooie reis maakt enorm veel goed en je kunt er lang op teren. Mijn vakantie van vorig jaar was geweldig en ik koester het nog steeds enorm. Dat zijn de ervaringen die je bij blijven.

Iemand die aan het daten is? Of zijn jullie niet actief? Ik doe af en toe een chat maar er is niemand met wie ik vaker dan 1x contact wil
Alle reacties Link kopieren
Julus schreef:
25-05-2019 09:01
Uilenzeik, leuk zeg! Een mooie reis maakt enorm veel goed en je kunt er lang op teren. Mijn vakantie van vorig jaar was geweldig en ik koester het nog steeds enorm. Dat zijn de ervaringen die je bij blijven.
Dank! Ik denk ook dat dat solo-reizen me veel geholpen heeft in helemaal oke zijn met mezelf. Ik heb wel eens de neiging om erg volgend te zijn, de ander keuzes te laten maken en me daarnaar te schikken. Als t dan mis gaat, is t in elk geval niet mijn schuld. Beetje gebrek aan vertrouwen in mijn eigen gezonde verstand denk ik. Op reis is er geen ander en moet ik zelf beslissingen maken. Vooral van geleerd dat ik tot veel meer in staat ben dan ik dacht! Ik ben niet dat bange muisje zonder richtingsgevoel dat nooit de weg kan vinden, zich t liefst verstopt onder de dekens en doet wat de ander wenst omdat dat vast t beste is. Ik kan mezelf prima redden! Echt een openbaring! :)

Ik ben weinig bezig met daten. Zit soms op Tinder, maar ben het na twee minuten zat. De zon doet wel wat met mijn hormonen dus ik heb ogen op stokjes, maar dat is pure lust denk ik 😁.

Gister op de verjaardag van een vriend die ik (en zijn ouders dus ook) al jaren ken, vroeg zijn moeder op volume 1000 en met verontwaardigde toon: hoe kan het nou dat jij NOG STEEDS geen vriend heb?!? Uh.... tja. Ik weet ook wel dat ik hier al voor het zoveelste jaar alleen zit. Dat hoef je echt niet te bevestigen... Heb er gister maar een grapje van gemaakt, maar voel me er nu eigenlijk toch een beetje rot door. Ze plakte er een compliment aan vast dus t was vast goed bedoeld, maar snappen mensen dan niet dat dat echt een lompe opmerking is? Of stel ik me nou aan?
Verdeel en heers.
Ik denk dat ze het heel goed bedoelen. Ze kennen je en vinden je een geweldige vrouw en snappen niet dat mannen dat niet ook zo zien. De meesten hebben geen flauw benul hoe lastig het is om iemand te vinden die echt bij je past. Vaak zijn ze zelf al lang samen, ze kwamen iemand tegen en dat was dat. Ik zou het als compliment zien!
Men staat er niet zo bij stil hoe rot jet kan voelen om jaren single te zijn. Hun leven gaat door..ze kennen niet anders.

Single zijn confronteert je enorm met jezelf en ik denk dat dat hetgeen is wat veel mensen afschrikt. Je kunnen focussen op een ander betekent minder bezig (hoeven) zijn met je angsten en andere gevoelens. Jij ( en andere singles) gaan er doorheen. Alleen op vakantie. Alleen op de bank het hele weekend of in de avond, met alleen je eigen gedachten. Toch is dit heel leerzaam zoals je zelf zegt. Ik denk ook dat 1x zo'n periode van doorvoelen enorm veel oplevert voor wat daarna komt. Iedereen kan single worden en zou dat eens een hele tijd moeten blijven. Er komt altijd een punt waarop je gedwongen geconfronteerd wordt met jezelf en daar fietsen wij dan fluitend doorheen. Bovendien zullen keuzes gebaseerd zijn op kracht, vanuit gezonde basis.
En ik heb ook last van de zomerkriebels :-D
Maar ben niet van plan om daarom maar iemand mijn hol binnen te slepen voor een eenmalig avontuurtje.
Been there done that.
Het is wel duidelijk weer come back time van ex dates die een visje uitgooien. Ik gooi die terug en klaar
Julus, eens. Ten tijde van mijn vorige relatie waren er ook wel vrienden een tijdje alleen. Ik vind het alleen nu wel lastiger omdat nu zo'n beetje iedereen tegelijk gesetteld is, kinderen, etc. Maar het voelt voor mij langer dan het is (en bij anderen korter 😆)

Uilenzeik, niet raar. Mensen zouden eens moeten ophouden met zomaar alles wat ze denken te roepen. Natuurlijk is het in het algemeen goed bedoeld, maar wie zegt dat jij erop zit te wachten om op zo'n manier in de schijnwerpers te worden gezet? Bovendien vind ik het ook nogal loze kreten, wat voor antwoord verwacht ze erop?! En alsof je jezelf er niet van bewust bent, mensen kijken wel eens te denken dat ze iets geniaal zeggen wat je nog nooit eerder hoorde, maar over het algemeen is niets minder waar.

Ik date momenteel weer af en toe, maar vind het internetdaten lastig omdat het me onrustig maakt. Niet als in: is het gras elders groener? Maar meer als ik meerdere contacten tegelijk heb lopen, en als ik zoals laatst een date heb waar ik het niet zo mee weet. Het voelde goed als vriendschappelijk, maar of er meer in zit weet ik niet goed, en ik denk dat hij het wel ziet zitten. En daar ga ik dan ontzettend over piekeren. Hoe lang aankijken, wat als ik straks met twee of drie van dat soort contacten zou zitten (naar dat loopt denk ik niet zo'n vaart), etc. Ik zou het het tofst vinden om iemand 'in het wild' te ontmoeten, dan heb je ook een logischer spanningsopbouw. Maar dat zie ik nou ook niet direct gebeuren. Met internetdaten lijk je meer invloed te hebben, naar dat is natuurlijk maar een illusie. Ja, je kunt meer ontmoetingen organiseren, naar ook daarin vind ik het lastig de balans te vinden, want ik wil ook niet elke week if nog vaker een date met een nieuw persoon. Sommige mensen halen daar energie uit, en kunnen daar wat losser in staan, ik kennelijk niet.
Ik merk momenteel ook dat ik daten met een man met kind(eren) ook wat lastiger vind. Ik heb ze niet, en voel me dan bijna wat minderwaardig door mijn onwetendheid. Echt suf. Komt misschien ook omdat ik in het 'kindvrij' zijn mijn weg nog wat aan het zoeken ben.
Ik herken het. Ik date al een tijd niet meer maar het maakte mij ook onrustig. Het hele feit dat je er toch iets mee moet. En het afwachten als jij het zelf wel zag zitten. Ik ben nu nog scherper aan het selecteren: man met 2 kinderen of meer kap ik af. Ik kan dan wel leuk blijven kletsen en op date maar ik zoek dat gewoon niet. Ik probeer echt bij mijn eigen wensen te blijven om leed te voorkomen. Maar ja, misschien loop ik dan iets moois mis..zucht. iemand tegenkomen is het meest natuurlijke en fijne. Maar dat is totaal niet te sturen, bij internetdaten ben je meer in control. Lijkt..want ook dat is een wassen neus. Het kost me energie en dat kan niet de bedoeling zijn
Alle reacties Link kopieren
naamloosjes schreef:
25-05-2019 08:40
Je kan beter gewoon zeggen tegen haar wat je dwars zit.
Ik heb het haar al eens gezegd toen ze zelf begon dat ik te weinig initiatief neem. Haar antwoord was dat ze niet altijd van te voren weet hoe haar dag gaat lopen. Ik ook niet, maar bij haar is er elke keer wel wat. Ook zijn onze interesses te verschillend geworden. Voorheen gingen we samen ergens heen. Ze zou willen dat er meer een klik was. Maar we weten beiden niet hoe dat te veranderen. Ze wil ook alleen haar eigen zin doen tegenwoordig.
mick87 schreef:
11-05-2019 14:25
Dames, even een positieve update van mij. geen idee of mensen hier op zitten te wachten, maar misschien geeft het ook hoop.

Het is nog heel pril, maar het lijkt er op dat ik na zo'n 8 jaar weer een relatie heb/of ga krijgen. 4 dates hebben we nu gehad, we spreken elkaar de hele dag door, en morgen zie ik hem weer. Hij zegt mij heel leuk te vinden en praat over dingen in de toekomst. en dit geheel wederzijds. Normaal haak ik snel af. Maar voor het eerst in jaren knap ik nergens op af, vind ik niets benauwend en alles alleen maar leuk.
Het is nog heel pril. Maar ik durf al wel te zeggen dat dit goed zit. Hoe het verder gaat lopen blijft afwachten in zo'n pril stadium natuurlijk.

Maar ik weet weer eens dat ik wel degelijk verliefd kan worden. En dat ik als er een leuke kerel voorbijkomt helemaal geen bindingsangst of wat dan ook heb.
Hoe gaat het nu, Mick?
Alle reacties Link kopieren
coolpack2 schreef:
27-05-2019 23:31
Hoe gaat het nu, Mick?
Ik denk dat ik wel kan zeggen dat mijn single status na 8 jaar opgeheven is. Kortom: het gaat goed. Heel goed zelfs.

We zien elkaar 2 à 3 keer per week. En deze week door omstandigheden zelfs 5 dagen. Het klikt. Het voelt goed. Amper 2 maanden geleden had ik niet gedacht dit stadium nog eens te bereiken met iemand. En ineens is alles anders. Mijn wereld staat -in positieve zin- op zijn kop.

Heel leuk allemaal. Maar ook wel wennen hoor. En nu maar zien hoe het verder gaat en hoe lang het stand houdt.

Maar voor alle singles hier: je kan zomaar ineens onverwachts het liefdesgeluk vinden. Zelfs na jaren. Laat je geen bindingsangst en zo aanpraten. En sta jezelf toe kieskeurig te zijn. Als je de juiste tegenkomt, kan alles ineens op zijn plaats vallen.

Het scheelt dat mijn vlam ook lang alleen is geweest. Hij is - net als ik - iemand die goed weet wat ie wil. En niet settelt voor minder. Daar ben ik blij mee. Hij is een zelfstandig type en ziet een relatie als aanvulling en geen invulling. Ik heb wel eens mannen gedate bij wie ik het idee kreeg dat ze vooral graag een vriendin wilden. En het ze niet zozeer om mij ging. Dat is nu wel zo :-)

Ik had dit een jaar geleden nooit gedacht. Ik ken hem namelijk al iets langer dan een jaar. Hij vond mij gelijk leuk, ik hem niet zo. We appten en hij wilde me graag een keer mee op date nemen. Ik was wat onverschillig en hield de boot af en zo (twijfels en zo). Steeds als ik hem in de kroeg tegenkwam zei die: tja jij wil me niet hè. Uiteindelijk verloren we her contact. En ik dacht niet meer aan hem. Maar begin april ging ik hem een soort uit verveling appen. En ineens vond ik hem toch wel leuk. En bij een date bleek het IRL buiten de kroegcontext toch wel te klikken. En zo gaat het nog steeds leuk verder.

Ik denk achteraf gezien dat ik er vorig jaar niet zo aan toe was en ik niet voor hem openstond. Ik had in die periode best wel wat gedate. Daten om het daten. Maar dat was niets. En toen hij me mee uit vroeg dacht ik : ik vind hem niet wow, ik heb er geen zin in. Zal wel weer niets zijn".

Ik snap nu dus echt niet dat ik hem toen niet zag zitten.

Maar goed. Nog heel pril dus. Of het een blijvertje is: we zullen zien.
Dank voor je update, leuk! Tof ook hoe het zo gelopen is, klinkt wel kansrijk (ja, dat moet uiteraard blijken)! En dat buiten kroegcontext is ook wel een goeie. Heb binnenkort een tweede date (nog plannen als hij terug is van vakantie) met iemand met wie ik 'het ook niet meteen weet' en wilde hem meenemen naar een leuke kroeg in mijn stad, maar misschien is het leuker om (ook) iets anders te ondernemen, al is het maar een stadswandeling of zo. 🙂
Alle reacties Link kopieren
Ik heb hier een tijdje af en toe geschreven, maar is al even geleden. Ik breek nu dus weer in. :-)
Leuk en ook hoopgevend verhaal, Mick! Zo leuk om te lezen dat het dus wel nog kan.

Zelf heb ik een paar weken geleden besloten dat ik er echt wel klaar mee ben, met het single zijn. Na ook bijna acht jaar. Ik had opeens zo'n gevoel dat me overviel: jee, waarom zou ik geen leuke vent mogen hebben? Zijn die anderen dan wél allemaal zo fantastisch? Ik ben toch gewoon leuk? (heb wat issues met zelfwaardering waardoor ik me soms moeilijk kan voorstellen dat iemand op mij zit te wachten)

En tja, omdat de kansen in het wild zo klein zijn, heb ik dus Tinder op mijn telefoon gezet. Maar ik voel me er alweer moedeloos bij, moet ik zeggen. Heb wel wat chats, maar vond die mannen meteen zo dom reageren (spel- en taalfouten, zelfs nauwelijks kunnen schrijven, een ander die met allerlei nare vooroordelen over een bevolkingsgroep kwam, enz). En meteen denk ik: zie je wel, voor mij is het niet weggelegd.

Gisteren op stap geweest met een fijne vriendin die ook acht jaar alleen geweest is en nu een fijne vent getroffen heeft met wie ze intussen een jaar samen is. Ik gun het haar heel erg. Ik vind het supermooi om te zien hoe goed ze zich voelt in die relatie, hoe ze een bepaalde rust en tevredenheid over zich gekregen heeft. Zij zegt dan tegen mij: "Als mij dat kan overkomen, dan jou toch ook?" Maar dat is het net: ik geloof dat ergens niet. Hoewel ik me anderzijds ook weer niet kan voorstellen dat ik altijd alleen zal blijven. Dat lijkt me ook zo raar. En niet bij me passen. Ik ben extravert, gericht op mensen, ben zorgend van karakter enz, deel graag dingen...

Ach, ik heb vandaag een beetje zelfmedelijden denk ik. :-)
Ook omdat het zulk mooi weer is en dat confronteert je dan weer met dat het binnenkort zomer is. Bbq's, tuinfeesten, terrasjes, uitstappen naar zee enz. Maar je moet het allemaal zelf regelen, met jezelf gaan leuren, want anders zit je in je eentje alleen binnen. Terwijl het voor zoveel mensen vanzelfsprekend is dat ze iemand hebben voor die dingen.

Tegelijk kan ik best goed alleen zijn intussen. Ik kan er ook wel van genieten. Maar het is niet fijn om te vaak alleen te zijn...
(al verkies ik alleen zijn wel boven slecht gezelschap/slechte relatie)

Doordat al dat online contact zo tegenvalt, moet ik ook weer denken aan een man op wie ik een tijd geleden verliefd was. Een gebonden man. :-(
Hij was wél leuk, slim, grappig. Hadden/hebben een superklik. Zo zonde. En nu denk ik weer dat ik zoiets niet meer ga vinden omdat het zo zeldzaam is... :-(

Sorry, even een doemdenkerig moment...

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven