Unhappy single? Samen zijn we hier unhappy singles :)

16-08-2018 21:08 3045 berichten
Ik kan wel weer schrijven in mijn dagboek, maar die zegt niks terug :) En heb behoefte aan relativering, gesprekspartners en ook ben ik benieuwd of ik nu nou de enige ben....Of in ieder geval de enige die er open over is :)

Ik ben unhappy single. Er lijkt wel hier een taboe op te rusten, want iedereen is happy single. Natuurlijk is samen leuker, maar alleen moet je het ook fijn kunnen hebben. Nou, ik vind er maar weinig aan. Ik kan mijzelf prima vermaken, maar regelmatig ook niet (soms wanneer ik iets leuks doe) en dan vliegen de muren, mijn gevoelens en gedachtes mij aan.

Ik vind het jammer dat ik tegen een muur van onbegrip stuit, zowel van mensen in een relatie als andere singles. Het is zoals het is, dus je kan het maar beter accepteren en het beste ervan maken. Maar wanneer dat niet altijd lukt, dan lijkt het alsof mensen niet zo goed weten te reageren. Ik hoef heus niet gelijk bij je op de sofa te liggen en mijn diepste problemen erover te delen. Maar iets meer in de trant van: (ongewild) single zijn suckt!

Voordat iedereen erover heen valt. Ik heb een prima leven met wat vrienden en ben bezig om contacten op te doen en mijn kennissenkring uit te breiden. Dat gaat schelen. Ik ben wisselend actief aan het daten. Soms geen zin en te druk met (leuk) werk. Soms is het even weer leuk en dan heb ik weer een paar dates gehad. Ik laat het een beetje op zijn beloop :)

Mijn relatiecv, voor wie het interesseert :-P)
Kalverliefde van een paar maanden. En 2 liefdes gehad. 4 en 5 jaar. Daarna nog een intense relatie gehad van een paar maanden, waar ik wisselend nog liefdesverdriet van heb. Allemaal stuk voor stuk fijne mannen. Met hun tekortkomingen, die heb ik ook en daardoor was de relatie niet perfect maar grotendeels van de tijd wel goed. We pasten niet bij elkaar of de tekortkomingen braken ons op. Ik spreek bijna al mijn exen nog. Ik herken mij zelden in sommige horrorverhalen op het forum. Ik realiseer mij dat ik daarmee geluk heb gehad dat ik hele fijne mannen en fijne relaties heb gehad. Ik weet hoe het is om geliefd te worden door je lief en samen door het leven te gaan. Ik heb ze nog niet gehoord, maar het is wachten wanneer iemand zegt: onbegrijpelijk dat jij single bent. Jij bent zo leuk! :roll:

We weten niet hoe het leven loopt en wie weet blijf ik wel even single en blijft die behoefte om erover te praten en schrijven. Kan ik ook eens mijn dagboek met rust laten ;-D Dus klets away :) Wat is jouw relatiecv? Hoe beleef jij je singleleven? Wat zijn de momenten dat je haat om single te zijn en wanneer juist niet (elk nadeel hep zijn voordeel :hihi: ) Wat zeggen mensen over jou als single? Kijk je ook weleens jaloers naar stelletjes? Hoe doe je sommige dingen als single (die spin loopt echt niet vanzelf de deur uit :O )
Alle reacties Link kopieren
Charlie82 schreef:
02-06-2019 20:31
Ik heb hier een tijdje af en toe geschreven, maar is al even geleden. Ik breek nu dus weer in. :-)
Leuk en ook hoopgevend verhaal, Mick! Zo leuk om te lezen dat het dus wel nog kan.

Zelf heb ik een paar weken geleden besloten dat ik er echt wel klaar mee ben, met het single zijn. Na ook bijna acht jaar. Ik had opeens zo'n gevoel dat me overviel: jee, waarom zou ik geen leuke vent mogen hebben? Zijn die anderen dan wél allemaal zo fantastisch? Ik ben toch gewoon leuk? (heb wat issues met zelfwaardering waardoor ik me soms moeilijk kan voorstellen dat iemand op mij zit te wachten)

En tja, omdat de kansen in het wild zo klein zijn, heb ik dus Tinder op mijn telefoon gezet. Maar ik voel me er alweer moedeloos bij, moet ik zeggen. Heb wel wat chats, maar vond die mannen meteen zo dom reageren (spel- en taalfouten, zelfs nauwelijks kunnen schrijven, een ander die met allerlei nare vooroordelen over een bevolkingsgroep kwam, enz). En meteen denk ik: zie je wel, voor mij is het niet weggelegd.

Gisteren op stap geweest met een fijne vriendin die ook acht jaar alleen geweest is en nu een fijne vent getroffen heeft met wie ze intussen een jaar samen is. Ik gun het haar heel erg. Ik vind het supermooi om te zien hoe goed ze zich voelt in die relatie, hoe ze een bepaalde rust en tevredenheid over zich gekregen heeft. Zij zegt dan tegen mij: "Als mij dat kan overkomen, dan jou toch ook?" Maar dat is het net: ik geloof dat ergens niet. Hoewel ik me anderzijds ook weer niet kan voorstellen dat ik altijd alleen zal blijven. Dat lijkt me ook zo raar. En niet bij me passen. Ik ben extravert, gericht op mensen, ben zorgend van karakter enz, deel graag dingen...

Ach, ik heb vandaag een beetje zelfmedelijden denk ik. :-)
Ook omdat het zulk mooi weer is en dat confronteert je dan weer met dat het binnenkort zomer is. Bbq's, tuinfeesten, terrasjes, uitstappen naar zee enz. Maar je moet het allemaal zelf regelen, met jezelf gaan leuren, want anders zit je in je eentje alleen binnen. Terwijl het voor zoveel mensen vanzelfsprekend is dat ze iemand hebben voor die dingen.

Tegelijk kan ik best goed alleen zijn intussen. Ik kan er ook wel van genieten. Maar het is niet fijn om te vaak alleen te zijn...
(al verkies ik alleen zijn wel boven slecht gezelschap/slechte relatie)

Doordat al dat online contact zo tegenvalt, moet ik ook weer denken aan een man op wie ik een tijd geleden verliefd was. Een gebonden man. :-(
Hij was wél leuk, slim, grappig. Hadden/hebben een superklik. Zo zonde. En nu denk ik weer dat ik zoiets niet meer ga vinden omdat het zo zeldzaam is... :-(

Sorry, even een doemdenkerig moment...
Ik weet hoe je voelt ik had ook zo moment vandaag, ik was vandaag naar het strand geweest alleen maar helaas er gebeurden niks terwijl er dames zat zijn.
Heel leuk verhaal van Mick! Het kan ons zomaar overkomen.
Ik herken ook het soms vervelende gevoel op warme dagen die je dan in je uppie moet doorbrengen. Maar ik probeer heel erg te bedenken dat dit nu de situatie is en dat ik zolang ik single ben, het leuk moet maken. Ik wil niet een soort van de dagen aftellen tot. Dat zou zonde zijn. En hoe langer single, hoe beter ik er mee kan dealen. Het is niet te voorspellen wanneer en of je iemand tegenkomt dus de missie is het naar mijn zin hebben in mijn eentje. Voordeel: je hebt dan echt geen relatie nodig. En daar is dan weer het voordeel van dat je selectiever bent en niet zonodig wil dat een contact tot iets leidt. Want het maakt immers niets uit of het een relatie wordt. Dat geeft mij rust.
Alle reacties Link kopieren
Ik had vandaag juist het tegenovergestelde... Met warm weer wil ik vooral mijn eigen ding doen en zo min mogelijk verplichtingen :lol:
Vanmorgen lekker gesport, even buiten gezeten en mijn eigen plan getrokken.

Nu is de zomer sowieso niet mijn favoriete seizoen. Ik had een ex die op en top zomermens was en ook altijd weg wilde en hyper werd zodra de zon ging schijnen, pffff. Dacht daar vandaag aan terug, dat ik blij ben dat ik daar bij weg ben gegaan. (Is om meerdere redenen uit gegaan, was echt een mismatch) ik kon mezelf gewoon niet zijn.

Merk dan dus ook op zo'n dag als vandaag dat ik het ook zo gewend ben om mijn eigen ding te doen, hoe ga ik me ooit weer aanpassen?

Aan de andere kant sta ik er wel meer voor open merk ik, heb een periode gehad dat ik niemand leuk vond en echt niet aan een man moest denken, maar ik zie nu steeds vaker mannen waarvan ik denk, hey... die mag er wezen en flirt ook weer meer.
Dat is toch al wel een grote verandering met een tijd terug.
Dat lijkt me ook een lastige. Je weer aanpassen en ook weer de verplichtingen er bij krijgen. Maar ik denk dat als je gek op iemand bent je vanzelfsprekend dat er bij neemt.
Overigens heb je vele invullingen van een relatie. Daar denk ik over na, welke vorm wil ik? Dat moet je wel helder hebben als je date vind ik.
Alle reacties Link kopieren
Julus schreef:
02-06-2019 22:27
Dat lijkt me ook een lastige. Je weer aanpassen en ook weer de verplichtingen er bij krijgen. Maar ik denk dat als je gek op iemand bent je vanzelfsprekend dat er bij neemt.
Overigens heb je vele invullingen van een relatie. Daar denk ik over na, welke vorm wil ik? Dat moet je wel helder hebben als je date vind ik.
Ik ben nog maar net met mijn vlam. En ik zie hem heel graag. Maar ben door al die jaren alleen ook erg gewend eigen dingen te doen. Daarom vind ik het fijn dat hij ook lang alleen is geweest en hetzelfde heeft. Afgelopen week heb ik hem 7 dagen achter elkaar gezien. Heel leuk. Maar nu vind ik het fijn hem even een paar dagen niet te zien. Maar ik begin hem wel een beetje te missen nu.
Tot nu toe lijken 'vriend' en ik wel goed te levelen.
Alle reacties Link kopieren
En binnen deze prille relatie is mijn ultieme doel ook niet samenwonen en kinderen. Ik heb nooit een gezin gewild en ik ben inmiddels 32. Samenwonen lijkt me voor even best leuk. Maar eerlijk gezegd: iedere nacht je bed delen, altijd iemand die in huis rondloopt , altijd rekening houden met..... Ik denk niet dat dat aan mij besteed is. Ik kan zo genieten van alleen thuis zijn.
Ik vind het heerlijk weer iemand in mijn leven. Maar ik hoef hem niet 24/7 om me heen.
Charlie82 schreef:
02-06-2019 20:31
Ik heb hier een tijdje af en toe geschreven, maar is al even geleden. Ik breek nu dus weer in. :-)
Leuk en ook hoopgevend verhaal, Mick! Zo leuk om te lezen dat het dus wel nog kan.

Zelf heb ik een paar weken geleden besloten dat ik er echt wel klaar mee ben, met het single zijn. Na ook bijna acht jaar. Ik had opeens zo'n gevoel dat me overviel: jee, waarom zou ik geen leuke vent mogen hebben? Zijn die anderen dan wél allemaal zo fantastisch? Ik ben toch gewoon leuk? (heb wat issues met zelfwaardering waardoor ik me soms moeilijk kan voorstellen dat iemand op mij zit te wachten)

En tja, omdat de kansen in het wild zo klein zijn, heb ik dus Tinder op mijn telefoon gezet. Maar ik voel me er alweer moedeloos bij, moet ik zeggen. Heb wel wat chats, maar vond die mannen meteen zo dom reageren (spel- en taalfouten, zelfs nauwelijks kunnen schrijven, een ander die met allerlei nare vooroordelen over een bevolkingsgroep kwam, enz). En meteen denk ik: zie je wel, voor mij is het niet weggelegd.

Gisteren op stap geweest met een fijne vriendin die ook acht jaar alleen geweest is en nu een fijne vent getroffen heeft met wie ze intussen een jaar samen is. Ik gun het haar heel erg. Ik vind het supermooi om te zien hoe goed ze zich voelt in die relatie, hoe ze een bepaalde rust en tevredenheid over zich gekregen heeft. Zij zegt dan tegen mij: "Als mij dat kan overkomen, dan jou toch ook?" Maar dat is het net: ik geloof dat ergens niet. Hoewel ik me anderzijds ook weer niet kan voorstellen dat ik altijd alleen zal blijven. Dat lijkt me ook zo raar. En niet bij me passen. Ik ben extravert, gericht op mensen, ben zorgend van karakter enz, deel graag dingen...

Ach, ik heb vandaag een beetje zelfmedelijden denk ik. :-)
Ook omdat het zulk mooi weer is en dat confronteert je dan weer met dat het binnenkort zomer is. Bbq's, tuinfeesten, terrasjes, uitstappen naar zee enz. Maar je moet het allemaal zelf regelen, met jezelf gaan leuren, want anders zit je in je eentje alleen binnen. Terwijl het voor zoveel mensen vanzelfsprekend is dat ze iemand hebben voor die dingen.

Tegelijk kan ik best goed alleen zijn intussen. Ik kan er ook wel van genieten. Maar het is niet fijn om te vaak alleen te zijn...
(al verkies ik alleen zijn wel boven slecht gezelschap/slechte relatie)

Doordat al dat online contact zo tegenvalt, moet ik ook weer denken aan een man op wie ik een tijd geleden verliefd was. Een gebonden man. :-(
Hij was wél leuk, slim, grappig. Hadden/hebben een superklik. Zo zonde. En nu denk ik weer dat ik zoiets niet meer ga vinden omdat het zo zeldzaam is... :-(

Sorry, even een doemdenkerig moment...
Voel je welkom om mee te kletsen wanneer je zin hebt :)

Dat met vlagen is herkenbaar voor iedereen denk ik. Periodes dat je oké bent met je single-status en soms gewoon rot, verdrietig en eenzaam voelt. Je kan natuurlijk bedenken hoe je hier beter mee om kan gaan, maar omarmen dat dit eenmaal zo is vind ik ook gezond. Niet dat als goed advies bedoelt is, gewoon een losse opmerking van mij.

Ach, je hebt Tinder een poging gegeven. Als je er klaar mee bent, ben je er klaar mee. Kom ik bij het zelfwaarderingstukje. Ik hoef je natuurlijk niet te vertellen dat iedereen liefde verdient :heart: Die man komt vanzelf een keer. Alleen weten we niet wanneer.

En dat leuren met je jezelf is het hele jaar door hoor. In het najaar zijn er alleen andere geluiden. Niemand om mee op de bank te zitten, kneuterig doen etc.

Het komt goed en gevoelens waaien weer over :)
Zo leuk om een beetje mee te krijgen hoe leuk je het heb Mick :D
Ik doe het rustig aan. Ik heb met één iemand tweemaal gedate, mogelijk komt er een vervolg. Diegene gaat binnenkort op vakantie, dus dat duurt even. Maar ik merk dat ik tegenzin heb om mensen te daten waar ik geen beeld of info bij heb. Ook geen zin om meerdere 'lijntjes' warm te houden. Dat is niet echt contact maken zoals je dat normaliter zou doen, maar als je op datingsites zit heb je toch vaak meer dan één gesprek uitstaan en is het lastig om het bij één te houden. Voelt zo tegennatuurlijk, als een soort markt.
Joysjuhhh, dat vind ik ook lastig. Het liefst zou ik volledig 'serieel' daten, maar als ik een echt leuk lijkend persoon zie, ga ik hem daarom niet afwijzen als hij me een bericht stuurt. Voelt als een soort tweede keus, terwijl ik dat natuurlijk helemaal niet weet, of als smoes. Ik ga er maar van uit dat het bij mannen ook zo gaat. Ik ga niet langdurig mensen aan een lijntje houden, maar ik ga me ook niet geheel richten op iemand die ik nog niet eens ontmoet heb of maar één keer gezien. Gebeurt ook zo vaak dat het contact gaandeweg toch weer verandert (waarschijnlijk mede omdat de ander ook andere contacten heeft). Ik vind het ook niet leuk en kunstmatig, maar het hoort nu eenmaal een beetje bij deze aanvulling op het mogelijk ontmoeten van die leuke vent.

Ik wil wel eerst wat berichten uitwisselen voor ik ga daten (ook een complicerende factor als je serieel wilt daten). Een gevoel hebben bij onze communicatie. Zegt ook niet altijd wat, maar als het uitwisselen van wat berichten al niet loopt vind ik dat wel een teken aan de wand.
Alle reacties Link kopieren
Pff, hebben jullie ook wel eens dat je sociale omgeving je (te) dicht op de huid zit?

Ik bedoel, in mijn omgeving is het klaarblijkelijk nogal vreemd om op je 30e nog single te zijn, dus krijg ik allemaal van die irritante vragen. Vervelende is dat mijn familie, vrienden en kennissenkring redelijk afstamt uit dezelfde omgeving, dus men van elkaar wel redelijk weet wie met wie omgaat etc.

Afgelopen zondag aan het eten bij familie, en dan gaan mijn tante en mijn nicht dus helemaal aan mij vragen: Ja maar wat doe je nou zoal doordeweeks dan, als je uit je werk komt? En wat heb je maandagavond gedaan? En dinsdag? En woensdag? Vermaak je je dan wel een beetje in je eentje?

Mijn ouders en zusjes ook elke keer: Wat ga je dit weekend doen? Oh heb je een strandwandeling gemaakt, met wie dan? Wat heb je gisteravond gedaan?

Ik ben echt geen enorme loner, maar zoals menig single van in de dertig heb ik ook gewoon te maken met werkende/gesettelde vrienden, en daarnaast werk ik zelf ook. Dus ehh ja, doordeweeks is het na terugkomst van werk (19:30) toch vaak een kwestie van koken, nog even sporten, even een netflixje en weer op naar de volgende dag. Maar mensen blij-ven het maar aan mij vragen, enorm verwonderd/geinteresseerd in wat ik nou als single kennelijk doe met mijn vrije tijd. Word er wel een beetje kriegel van eerlijk gezegd, heb telkens het gevoel me te moeten verantwoorden.
Alle reacties Link kopieren
Lovestar schreef:
04-06-2019 19:56
Voel je welkom om mee te kletsen wanneer je zin hebt :)

Dat met vlagen is herkenbaar voor iedereen denk ik. Periodes dat je oké bent met je single-status en soms gewoon rot, verdrietig en eenzaam voelt. Je kan natuurlijk bedenken hoe je hier beter mee om kan gaan, maar omarmen dat dit eenmaal zo is vind ik ook gezond. Niet dat als goed advies bedoelt is, gewoon een losse opmerking van mij.

Ach, je hebt Tinder een poging gegeven. Als je er klaar mee bent, ben je er klaar mee. Kom ik bij het zelfwaarderingstukje. Ik hoef je natuurlijk niet te vertellen dat iedereen liefde verdient :heart: Die man komt vanzelf een keer. Alleen weten we niet wanneer.

En dat leuren met je jezelf is het hele jaar door hoor. In het najaar zijn er alleen andere geluiden. Niemand om mee op de bank te zitten, kneuterig doen etc.

Het komt goed en gevoelens waaien weer over :)
Dank je wel voor het hart onder de riem! :heart:

En ja, idd, die man komt nog wel eens een keer, alleen weten we niet wanneer. Deep down geloof ik dat ook wel, alleen zou het fijn zijn als het bijvoorbeeld nu zou zijn. ;)
(na acht jaar alleen ben ik er eigenlijk wel klaar mee)

En Tinder... O my. Eén man werd een beetje vervelend. Elk uur van de dag: 'Goeimorgen Charlie (of 'goeiemiddag', afhankelijk van zijn moment), wat ben je aan het doen?' Het gesprekje bleef enorm feitelijk, vlotte niet. En werd ook weird vond ik na een tijdje, bvb opeens bericht dat ie aan me moest denken want hij was iets aan het doen dat met mijn baan te maken had. Ik heb een bericht geschreven dat ik geen klik voelde en hem nog veel succes wenste. Een uur later een message request van hem op Messenger!! Hij had me dus kennelijk opgesnord, want we hadden geen contact via FB. Hij wilde een reden.
Ik werd alweer zo moe van het hele Tinderen.
Ook anderen willen hele avonden chatten. Snap niet zo goed waar je de tijd vandaan moet halen. Vind het ook zo'n tijdverlies, lees liever een goed boek in die tijd of kijk een leuke serie of film. En moet ook vaak vanalles 's avonds: sporten, administratie, afspreken, of gewoon bijkomen van de dag...
Ik vind het echt een opgave, dat Tinderen. Hoe doen jullie dat?

Ja, is waar, wat je schrijft, dat je dat leuren altijd wel moet doen. Ik vind het alleen confronterender in de zomer. Omdat ik in mijn eentje op een terras 's avonds niet zo leuk vind, maar in mijn eentje gezellig 's avonds op de bank met boek/film/serie terwijl het buiten regent: dat vind ik heerlijk. Denk dat dat (voor mij dan) het verschil is...
Of dat je thuis zit in de zomer met de ramen open, alleen, en je hoort allemaal bbq-geluiden buiten... Dat soort dingen.
Alle reacties Link kopieren
FCBM schreef:
05-06-2019 10:48
Pff, hebben jullie ook wel eens dat je sociale omgeving je (te) dicht op de huid zit?

Ik bedoel, in mijn omgeving is het klaarblijkelijk nogal vreemd om op je 30e nog single te zijn, dus krijg ik allemaal van die irritante vragen. Vervelende is dat mijn familie, vrienden en kennissenkring redelijk afstamt uit dezelfde omgeving, dus men van elkaar wel redelijk weet wie met wie omgaat etc.

Afgelopen zondag aan het eten bij familie, en dan gaan mijn tante en mijn nicht dus helemaal aan mij vragen: Ja maar wat doe je nou zoal doordeweeks dan, als je uit je werk komt? En wat heb je maandagavond gedaan? En dinsdag? En woensdag? Vermaak je je dan wel een beetje in je eentje?

Mijn ouders en zusjes ook elke keer: Wat ga je dit weekend doen? Oh heb je een strandwandeling gemaakt, met wie dan? Wat heb je gisteravond gedaan?

Ik ben echt geen enorme loner, maar zoals menig single van in de dertig heb ik ook gewoon te maken met werkende/gesettelde vrienden, en daarnaast werk ik zelf ook. Dus ehh ja, doordeweeks is het na terugkomst van werk (19:30) toch vaak een kwestie van koken, nog even sporten, even een netflixje en weer op naar de volgende dag. Maar mensen blij-ven het maar aan mij vragen, enorm verwonderd/geinteresseerd in wat ik nou als single kennelijk doe met mijn vrije tijd. Word er wel een beetje kriegel van eerlijk gezegd, heb telkens het gevoel me te moeten verantwoorden.
Oh, daar zou ik ook gek van worden.
Het is wellicht goed bedoeld, uit bezorgdheid voor jou en tegelijk onwetendheid omdat zij - kennelijk - alles samen met hun vriend/man doen en zich dat niet anders kunnen voorstellen of zo.
Maar dat vind ik dan weer nogal beperkt, want er zijn toch zat stellen die niet hele avonden samen zitten. Die andere werktijden en/of hobby's hebben enzovoort.
Alle reacties Link kopieren
Charlie82 schreef:
05-06-2019 11:56
Dank je wel voor het hart onder de riem! :heart:


En Tinder... O my. Eén man werd een beetje vervelend. Elk uur van de dag: 'Goeimorgen Charlie (of 'goeiemiddag', afhankelijk van zijn moment), wat ben je aan het doen?' Het gesprekje bleef enorm feitelijk, vlotte niet. En werd ook weird vond ik na een tijdje, bvb opeens bericht dat ie aan me moest denken want hij was iets aan het doen dat met mijn baan te maken had. Ik heb een bericht geschreven dat ik geen klik voelde en hem nog veel succes wenste. Een uur later een message request van hem op Messenger!! Hij had me dus kennelijk opgesnord, want we hadden geen contact via FB. Hij wilde een reden.
Ik werd alweer zo moe van het hele Tinderen.
Ook anderen willen hele avonden chatten. Snap niet zo goed waar je de tijd vandaan moet halen. Vind het ook zo'n tijdverlies, lees liever een goed boek in die tijd of kijk een leuke serie of film. En moet ook vaak vanalles 's avonds: sporten, administratie, afspreken, of gewoon bijkomen van de dag...
Ik vind het echt een opgave, dat Tinderen. Hoe doen jullie dat?

Ja, is waar, wat je schrijft, dat je dat leuren altijd wel moet doen. Ik vind het alleen confronterender in de zomer. Omdat ik in mijn eentje op een terras 's avonds niet zo leuk vind, maar in mijn eentje gezellig 's avonds op de bank met boek/film/serie terwijl het buiten regent: dat vind ik heerlijk. Denk dat dat (voor mij dan) het verschil is...
Of dat je thuis zit in de zomer met de ramen open, alleen, en je hoort allemaal bbq-geluiden buiten... Dat soort dingen.
Heel herkenbaar... Ik zit trouwens niet op dating sites, echt niks voor mij. Maar ik had laatst ook weer even contact met iemand en dat ge-app de hele tijd :nut:

Zat ik 's avonds net lekker geïnstalleerd met een kop thee en iets lekkers en dan weer de vraag wat ik allemaal nog had gedaan. Pffff
Misschien ben ik ook wel helemaal niet meer gemaakt voor een relatie, ik weet het niet. Of ik vond hem gewoon niet leuk genoeg. Het is ook met een sisser afgelopen.

Het tweede stukje is trouwens ook heel herkenbaar!
Overall kan ik eigenlijk heel goed alleen zijn, heb wel periodes dat ik die connectie mis maar nu weer zo'n periode dat ik dat helemaal niet heb en genoeg heb aan mezelf.
FCBM schreef:
05-06-2019 10:48
Pff, hebben jullie ook wel eens dat je sociale omgeving je (te) dicht op de huid zit?
Word er wel een beetje kriegel van eerlijk gezegd, heb telkens het gevoel me te moeten verantwoorden.
Ik krijg direct het gevoel een hamer te moeten pakken, echt waar bemoeien die mensen zich mee. Alsof zij een avondvullend programma hebben na het werk. En alsof je dat een relatie bezorgt. En alsof ze dat aangaat hoe je dat doet. Gewoon eten, afruimen, tv / serie, eventueel hobby, jezelf en evt anderen in bed stoppen en repeat toch? Het enige andere is dat je wel eens wat praat als je een partner hebt, maar je gaat toch niet elke dag een diep gesprek aan of een uur durende vrijpartij organiseren?

Ze kunnen wel bezorgd zijn, maar niemand weet het standaardrecept voor liefde. Sommigen zijn domweg op hun 16e de ware tegengekomen op goed geluk en zonder flirtskills. Anderen zijn eigenlijk nu met hun 14e mislukking bezig maar weten dat nog niet.
Dus ja, ze kunnen wel goedbedoeld advies willen geven, maar ze zijn zelf meestal ook geen dr Love.
Julus schreef:
02-06-2019 22:27
Dat lijkt me ook een lastige. Je weer aanpassen en ook weer de verplichtingen er bij krijgen. Maar ik denk dat als je gek op iemand bent je vanzelfsprekend dat er bij neemt.
Overigens heb je vele invullingen van een relatie. Daar denk ik over na, welke vorm wil ik? Dat moet je wel helder hebben als je date vind ik.
Het is denk ik heel goed om te weten waar je initieel heen zou willen qua soort relatie, maar het mooie is dat je niet alles kunt en hoeft te plannen. De vorm van wat je van de relatie wil kan ook veranderen door je interactie met elkaar. Met sommige relaties is LATten beter, met andere mensen heb je zelfs als je compliceerd én een einzelgänger bent misschien geen bezwaren om een huis te kopen en er eeuwig te wonen saampjes.
Ik denk dat een goede relatie niet per se als een contract met verplichtingen moet voelen. In elk geval het grootste gedeelte van de tijd niet.
Het is ook puur geluk. Op het juiste moment iemand tegenkomen met wie het erg klikt. En waar alles verder ook mee matcht. Als je jong bent staat niks je in de weg, je hebt vaak amper verantwoordelijkheden. Later is dat anders en moeten die 2 levens samengevoegd worden als je dat tenminste wil. Standaard antwoord is vaak: niet zoeken en het komt vanzelf. Zalvende woorden bij gebrek aan een zinnige bijdrage maar goed bedoeld. Het leeft ook totaal niet bij mensenet relaties. Waarom ook? Zij hoeven zich er niet mee bezig te houden. Als je werk hebt sta je er ook niet bij stil dat werkloos zijn veel impact heeft. Het niet weten wanneer je weer iets gaat vinden. Er is dan gewoon zekerheid
Mooi gezegd Joysjuh. Je bepaalt samen de invulling. Gebaseers op 2 karakters met eigen wensen die dan elkaar vinden als het goed is. Zodra dat moeilijk is en het alleen gedoe oplevert ben je mi al bij de verkeerde. En net dat zoek ik niet. Graag ongecompliceerd en een echte levensverrijking en anders alleen
Alle reacties Link kopieren
Julus schreef:
05-06-2019 19:34
Het is ook puur geluk. Op het juiste moment iemand tegenkomen met wie het erg klikt. En waar alles verder ook mee matcht. Als je jong bent staat niks je in de weg, je hebt vaak amper verantwoordelijkheden. Later is dat anders en moeten die 2 levens samengevoegd worden als je dat tenminste wil. Standaard antwoord is vaak: niet zoeken en het komt vanzelf. Zalvende woorden bij gebrek aan een zinnige bijdrage maar goed bedoeld. Het leeft ook totaal niet bij mensenet relaties. Waarom ook? Zij hoeven zich er niet mee bezig te houden. Als je werk hebt sta je er ook niet bij stil dat werkloos zijn veel impact heeft. Het niet weten wanneer je weer iets gaat vinden. Er is dan gewoon zekerheid
Ik schrik er wel eens van hoe lastig het sluimenderwijs geworden is de laatste jaren.

Ben nu dertig, en hoeveel vrienden/vriendinnen heb ik nog over om één van de talloze festivalletjes te bezoeken deze zomer? (Nauwelijks).
Genoeg vrienden die even op een terrasje hier willen zitten, maar ik zit dan toch wel een beetje van : come on, ik ben niet daar waar ik moet zijn.

Maar aan de andere kant hoeft het zélf ook allemaal van mij niet meer zo, die feestjes en festivals. Alleen tja met thuis zitten, kom je er ook niet natuurlijk :D
Ik wou ik voor elke stemming een apart vriendje kon hebben.
Charlie82 schreef:
05-06-2019 11:56
Dank je wel voor het hart onder de riem! :heart:

En ja, idd, die man komt nog wel eens een keer, alleen weten we niet wanneer. Deep down geloof ik dat ook wel, alleen zou het fijn zijn als het bijvoorbeeld nu zou zijn. ;)
(na acht jaar alleen ben ik er eigenlijk wel klaar mee)

En Tinder... O my. Eén man werd een beetje vervelend. Elk uur van de dag: 'Goeimorgen Charlie (of 'goeiemiddag', afhankelijk van zijn moment), wat ben je aan het doen?' Het gesprekje bleef enorm feitelijk, vlotte niet. En werd ook weird vond ik na een tijdje, bvb opeens bericht dat ie aan me moest denken want hij was iets aan het doen dat met mijn baan te maken had. Ik heb een bericht geschreven dat ik geen klik voelde en hem nog veel succes wenste. Een uur later een message request van hem op Messenger!! Hij had me dus kennelijk opgesnord, want we hadden geen contact via FB. Hij wilde een reden.
Ik werd alweer zo moe van het hele Tinderen.
Ook anderen willen hele avonden chatten. Snap niet zo goed waar je de tijd vandaan moet halen. Vind het ook zo'n tijdverlies, lees liever een goed boek in die tijd of kijk een leuke serie of film. En moet ook vaak vanalles 's avonds: sporten, administratie, afspreken, of gewoon bijkomen van de dag...
Ik vind het echt een opgave, dat Tinderen. Hoe doen jullie dat?

Ja, is waar, wat je schrijft, dat je dat leuren altijd wel moet doen. Ik vind het alleen confronterender in de zomer. Omdat ik in mijn eentje op een terras 's avonds niet zo leuk vind, maar in mijn eentje gezellig 's avonds op de bank met boek/film/serie terwijl het buiten regent: dat vind ik heerlijk. Denk dat dat (voor mij dan) het verschil is...
Of dat je thuis zit in de zomer met de ramen open, alleen, en je hoort allemaal bbq-geluiden buiten... Dat soort dingen.
Heel herkenbaar !
Ik vind Tinderen leuk als een soort spel. Maar het proces vind ik vermoeiend, waarom?
A . Chatten en dan appen of bellen.. ben je soms dagen kwijt

B afspreken snel ... ander wil weer weken appen.

C het is geen klik. Maar je bent net twee weken kwijt ofzo... dus dat vind ik dan jammer. Mijn uren die ik dan heb geïnvesteerd zijn foetsie...
Dit voelde voor mij vorige keer als een soort falen.

D ik kan niet met twee mannen tegelijk chatten en daten.. raak dan in een soort verwardheid. En moet dan info uit elkaar houden .

E ik ontmoet niemand leuks in het echt ! Werk in een omgeving met vrouwen. Doe leuke dingen maar is meestal toch weer los van mannen of mannen ontmoeten.
En probeer echt uit me comfortzone te gaan door meer te leven of te ontdekken.
Maar mis wel een partner.
Misschien met twee tegelijk daten? Toch tinderen? Selectiever ?
Alle reacties Link kopieren
Ilovefairytales schreef:
06-06-2019 20:56
Heel herkenbaar !
Ik vind Tinderen leuk als een soort spel. Maar het proces vind ik vermoeiend, waarom?
A . Chatten en dan appen of bellen.. ben je soms dagen kwijt

B afspreken snel ... ander wil weer weken appen.

C het is geen klik. Maar je bent net twee weken kwijt ofzo... dus dat vind ik dan jammer. Mijn uren die ik dan heb geïnvesteerd zijn foetsie...
Dit voelde voor mij vorige keer als een soort falen.

D ik kan niet met twee mannen tegelijk chatten en daten.. raak dan in een soort verwardheid. En moet dan info uit elkaar houden .

E ik ontmoet niemand leuks in het echt ! Werk in een omgeving met vrouwen. Doe leuke dingen maar is meestal toch weer los van mannen of mannen ontmoeten.
En probeer echt uit me comfortzone te gaan door meer te leven of te ontdekken.
Maar mis wel een partner.
Misschien met twee tegelijk daten? Toch tinderen? Selectiever ?
Tinder is ook niet echt een goede App om serieuzer te daten, naar mijn mening. Er komt daar van alles voorbij, veel mensen die het inderdaad als een spel zien.
LaCasa schreef:
06-06-2019 21:07
Tinder is ook niet echt een goede App om serieuzer te daten, naar mijn mening. Er komt daar van alles voorbij, veel mensen die het inderdaad als een spel zien.
En toch in mijn omgeving ken ik al 5 meiden die zo een serieuze man hebben.
Het is ook een spel, foto spel haha
Ik ken ook meerdere gelukkige Tinderstelletjes. Ik heb ook veel oké mannen en enkele echt leuke mannen ontmoet via Tinder. Tientallen. Geen wederzijdse match, maar ook geen mensen met buitensporige issues.
Ik ook, echt wel leuke mannen gedate. Maar op een gegeven moment had ik nog maar weinig matches. Ik geloof dat ik 1 jaar lang redelijk veel matches had en redelijk wat dates en daarna werd het minder en minder. Volgens mij is het daarna op. Heel apart. Dus het had binnen dat jaar moeten gebeuren.
Op Paiq zaten ook echt hele leuke mannen. Maar verder dan een paar dates ging het nooit. De bron leek na 2 jaar behoorlijk opgedroogd maar dat kan ook aan mij liggen.

Dus ik lastte een datepauze in en ga misschien volgend jaar weer eens op jacht.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven