Relaties
alle pijlers
Dichtklappen bij knappe mannen
donderdag 13 september 2018 23:09
Ik heb niet het idee dat er meteen een oplossing is voor mijn "probleem" maar wie weet vind ik wel wat herkenning.
Als ik omgeven ben door mensen leef ik helemaal op. Ik ben van nature optimistisch, open, altijd vrolijk en goedlachs. Dit komt ontzettend goed van pas in mijn huidige baan die ik ook nog eens ontzettend graag doe. Het enthousiasme spat er vanaf!
Tijdens een avondje uit heb ik met iedereen een leuke tijd. Ook met mannen. Het komt wel eens voor dat 1 van die mannen ontzettend gecharmeerd geraakt door mij. Vaak vinden ze mij relaxed en zelfverzekerd. Maar dat laatste is niet helemaal waar.
En daar zit nu net het probleem. Die mannen die mij dan best leuk vinden, vind ik zelf wel heel aardig maar er zit nooit eens wat bij waar mijn hart sneller van gaat slaan. Maar als ik dan eens een man tegen het lijf loop waar mijn knieën van gaan knikken, dan ben ik de grootste kneus en ben ik plots sociaal beperkt ofzo.
Neem nu vanmiddag. Ik liep even de supermarkt in voor een paar dingen en sta te twijfelen voor een rek. Vanuit mijn ooghoek zie ik dat ik gezelschap krijg dus ik kijk even op. Kijk ik plots recht in 2 prachtige blauwe ogen van een knappe lange man. Dus ik schrik me rot en probeer me te concentreren op waar ik mee bezig was. Omdat ik zijn blik nog steeds voel branden, geef ik het maar op en wandel "koeltjes" de andere kant op waarbij ik mijn haar nog even arrogant over mijn schouder zwiep. *zucht*
Dat doe ik nou dus ALTIJD. Als er een, imo, knappe kerel ten tonele/in het gezelschap verschijnt, klap ik helemaal dicht, geraak niet uit mijn woorden, ga bizarre dingen uitkramen,... Ik verkramp helemaal omdat die hottie mij natuurlijk never nooit leuk/knap genoeg gaat vinden. Dus ik heb het idee dat ik een tandje bij moet steken met alle vreemde gevolgen van dien. Uit voorzorg negeer ik die man in kwestie dus maar gewoon.
Maar ik wil ook wel eens een relatie met een man waar ik helemaal verliefd op ben.
Herkent iemand dit? Leuke mannen compleet negeren en expres ontwijken omdat je toch weet dat hij buiten jouw mogelijkheden valt? Heb je desondanks toch iemand aan de haak weten te slaan waar je helemaal van ondersteboven bent? Hoopvolle (grappige?) verhalen en tips graag!
Btw: Sorry, ik ben niet van de korte OP's geloof ik.
Als ik omgeven ben door mensen leef ik helemaal op. Ik ben van nature optimistisch, open, altijd vrolijk en goedlachs. Dit komt ontzettend goed van pas in mijn huidige baan die ik ook nog eens ontzettend graag doe. Het enthousiasme spat er vanaf!
Tijdens een avondje uit heb ik met iedereen een leuke tijd. Ook met mannen. Het komt wel eens voor dat 1 van die mannen ontzettend gecharmeerd geraakt door mij. Vaak vinden ze mij relaxed en zelfverzekerd. Maar dat laatste is niet helemaal waar.
En daar zit nu net het probleem. Die mannen die mij dan best leuk vinden, vind ik zelf wel heel aardig maar er zit nooit eens wat bij waar mijn hart sneller van gaat slaan. Maar als ik dan eens een man tegen het lijf loop waar mijn knieën van gaan knikken, dan ben ik de grootste kneus en ben ik plots sociaal beperkt ofzo.
Neem nu vanmiddag. Ik liep even de supermarkt in voor een paar dingen en sta te twijfelen voor een rek. Vanuit mijn ooghoek zie ik dat ik gezelschap krijg dus ik kijk even op. Kijk ik plots recht in 2 prachtige blauwe ogen van een knappe lange man. Dus ik schrik me rot en probeer me te concentreren op waar ik mee bezig was. Omdat ik zijn blik nog steeds voel branden, geef ik het maar op en wandel "koeltjes" de andere kant op waarbij ik mijn haar nog even arrogant over mijn schouder zwiep. *zucht*
Dat doe ik nou dus ALTIJD. Als er een, imo, knappe kerel ten tonele/in het gezelschap verschijnt, klap ik helemaal dicht, geraak niet uit mijn woorden, ga bizarre dingen uitkramen,... Ik verkramp helemaal omdat die hottie mij natuurlijk never nooit leuk/knap genoeg gaat vinden. Dus ik heb het idee dat ik een tandje bij moet steken met alle vreemde gevolgen van dien. Uit voorzorg negeer ik die man in kwestie dus maar gewoon.
Maar ik wil ook wel eens een relatie met een man waar ik helemaal verliefd op ben.
Herkent iemand dit? Leuke mannen compleet negeren en expres ontwijken omdat je toch weet dat hij buiten jouw mogelijkheden valt? Heb je desondanks toch iemand aan de haak weten te slaan waar je helemaal van ondersteboven bent? Hoopvolle (grappige?) verhalen en tips graag!
Btw: Sorry, ik ben niet van de korte OP's geloof ik.
donderdag 13 september 2018 23:35
donderdag 13 september 2018 23:38
quadrifoglio-verde schreef: ↑13-09-2018 23:37Kiki Faber (waarmee je toegeeft dat je het leest, en come to think of it, ik dus ook )
Ja, zo wordt het natuurlijk never nooit wat, hottie.
Nowadays people know the price of everything and the value of nothing.
donderdag 13 september 2018 23:42
Het spijt me, dat heb ik nou ALTIJD. Als er een, imo, een gezellige forumster ten tonele/in het gezelschap verschijnt, klap ik helemaal dicht, geraak niet uit mijn woorden, ga bizarre dingen uitkramen.
anoniem_364541 wijzigde dit bericht op 13-09-2018 23:43
0.16% gewijzigd
Nowadays people know the price of everything and the value of nothing.
donderdag 13 september 2018 23:43
Goh... nou. Een man die ik aantrekkelijk vind dan. Want ja, wat is knap?
Ik ben iig nog nooit verliefd geworden op een man die ik niet aantrekkelijk vond, nee. Jij wel? (Oprechte vraag) Een leuk karakter is tevens ook aantrekkelijk vind ik.
donderdag 13 september 2018 23:47
Oh, ok. Dan snap ik het want die zooi lees ik niet.Lachattenoir schreef: ↑13-09-2018 23:38Oh my god. Ik dacht net: dit klinkt echt als één van die 'steamy stories' onderaan de pagina. Kiki's dus blijkbaar.
Ik ga stuk
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
donderdag 13 september 2018 23:55
donderdag 13 september 2018 23:57
Ik heb weliswaar een stukje overdreven owv het entertainmentgehalte. Dit topic gaat namelijk niet meteen over iets waar ik 's nachts van wakker lig. Maar ik vind mezelf behoorlijk idioot.
Ik ben 28.
vrijdag 14 september 2018 00:13
Bij sommige mensen ben ik ook een enorme hark. Soms weet ik zelf niet waarom. Stuntelig of nors en stug.en bij andere personen heb ik het niet en gaat het vanzelf. Ik herken het wel ook bij knappe mannen. Ik denk dat een beetje verlegen zijn wel charmant gevonden wordt. Maar arrogant doen (of zoals ik soms per ongeluk stug) is misschien minder aantrekkelijk. Dwing jezelf te blijven staan, niet vluchten. En doe alsof hij niet knap is haha