Ik wil haar terug

21-09-2018 12:05 198 berichten
Alle reacties Link kopieren
Dag vriendelijke vrienden,

Dit is nieuw voor mij, ik heb nog nooit over mijn privéleven gesproken met vreemden op het internet. Ik ben echter radeloos en zoek naar alle inzichten die ik kan krijgen. Ik zal even mijn situatie uitleggen. Er staat een tl;dr aan het einde, voor als je het verhaal te lang vindt en toch wilt reageren.

Ik ben 23 jaar oud. Mijn (ex)vriendin is dat ook. We studeren allebei en hebben praktisch samengewoond (alleen niet officieel). We waren al bijna 7 jaar samen, in een geweldig sterke relatie, maar het ging de laatste drie à vier maanden niet meer zo goed. Ze was het 'gevoel' een beetje kwijtgeraakt en maakte zich daar zorgen om. Dit vertelde ze me nadat ze 3 weken op reis was geweest naar Azië om met haar vriendin te backpacken. We hebben elke dag ge(video)beld toen ze daar was. Ze vertelde toen ze terug kwam dat ze me eigenlijk niet zo had gemist. Dat ze nog van me houdt, maar dat het anders moest worden, omdat ze dacht dat de relatie anders misschien niet kon blijven werken.

Ik heb sindsdien mijn waanzinnige best gedaan om het haar zo geweldig mogelijk te maken, nog meer dan eerst. Het viel namelijk als een bak ijswater op me. Die lieve vrouw die ik langzaam volwassen heb mogen zien worden... Ik wist wat er op het spel stond, dus de gemakkelijkheden die ontstaan in zo'n lange relatie heb ik toen afgezworen. Ik ben op mijn tenen gaan lopen; irritaties van rondslingerende teennagels maar voor lief genomen, zo veel mogelijk uitjes bedacht, nog nooit zo veel gestofzuigd... Noem het maar op. Het mag duidelijk zijn dat ik dit zeer serieus nam en op alle vlakken mijn best heb gedaan de situatie te verbeteren.

Het mocht echter niet baten, want ik merkte dat praten moeilijker werd. Ze was zich langzaam voor me aan het afsluiten. Ik ben geen echte smalltalker, dus dat maakte het extra moeilijk om nog veel en goed te praten. Langzaam maar zeker stapelde er paniek in me op, een constante knoop in mijn maag, maar dat kon ik niet laten blijken, dat kon ik niet met haar delen. We hadden het nog leuk, nog gezellig (zelfs in stilte), dus ik dacht dat het misschien aan het verbeteren was, of in ieder geval steady bleef.

Drie dagen geleden, dinsdagochtend, zei ze dat we 's avonds moesten praten. Ik schrok. Ik voelde de bui al hangen. En jawel, ze heeft het toen uitgemaakt. Ze vertelde ook dat ze over een maand of twee weer gaat reizen, om even weg te zijn. Ze gaat daarom ook (ze zegt tijdelijk) stoppen met haar nieuwe studie. We hebben ruim een uur gepraat, gehuild en in elkaars armen gelegen op een bankje in de zon. Toen hebben we elkaar verlaten met als laatste woorden "ik hou van je", door beide partijen uitgesproken. Ze is mijn eerste liefde. We zijn al zo lang samen en dit doet mij onbeschrijflijk veel pijn. Ik tril, al dagen. Ik hou van haar met alles wat ik heb.

We hebben elkaar nu drie dagen niet gezien. Ze vroeg om zo min mogelijk contact te hebben voorlopig. Ik heb wel elke dag geappt dat ik haar mis, ik kan het niet laten. Ik heb woensdag (dag 1) een brief van 7 kantjes door haar brievenbus gegooid om mijn gevoelens te uiten en ze heeft daar op geantwoord dat ze er over na gaat denken, dat ik haar niet snap en dat we volgende week maar weer even moeten praten. De strekking van die brief was dat ik haar terug wil. Dat schreef ik na bijna elke alinea. Het ging over het repareren van onze relatie en dat ik denk dat relaties nou eenmaal ups en downs hebben. Ik zal de laatste alinea met jullie delen, om een beeld te geven (het is nog geen 10% van de brief).

"En begrijp me goed, je bent de laatste tijd niet makkelijk geweest om mee om te gaan. Je was koppig, licht geprikkeld, niet zo spraakzaam en zichtbaar ontevreden. Het was voor mij soms tenenkrommend om leuk te blijven doen, maar ik moest wel. Ik wist wat er speelde en ik wist dondersgoed wat er op het spel stond. Jij. Jij, de mooiste vrouw die ik van dichtbij heb mogen zien. Een vrouw die het beste met iedereen voor heeft, tot het naïeve toe. Een vrouw die oude mensjes helpt over te steken of zelfs een kwartier mee loopt. Een vrouw die zo fijn kan praten en luisteren. Een vrouw die graag in slaap valt tijdens films, omdat ze zich zo op haar gemak voelt bij mij. Een vrouw die geweldig fijn kan bewegen. Een vrouw waar ik meerdere keren per week van droom om daar soms naast wakker te worden en mezelf af te vragen of ik wel wakker ben. Echt. Een vrouw waarvoor ik alle vervelende trekjes terplekke weer vergeet en er later alleen maar om kan lachen. Een vrouw waarop ik niet boos kan blijven. Een fantastische vrouw. Een vrouw die ik terug wil.

Ik hou van je. "

tl;dr Mijn vriendin heeft het uitgemaakt na een 7 jaar lange relatie. Ze zit er al een tijdje mee, maar ik hou nog steeds waanzinnig veel van haar. Ik wil er alles aan doen, heb er alles voor over om haar terug te krijgen.

Ik ben verstrooid en van slag. Zodanig dat ik me zelfs tot fora richt. Ik hoor graag wat meningen en inzichten van jullie.


UPDATE 1: Ik schrijf deze update om dit topic iets beter benaderbaar te maken voor nieuwe lezers. Het is nu de vierde dag na doomsday. Ik heb al veel reacties gekregen en ben daar dankbaar voor. De pijn is alleen maar meer geworden, maar het begint ook te veranderen. Ik zou het bovenstaande verhaal ondertussen anders verwoorden. Met meer begrip voor haar kant, ook al weet ik daar heel weinig zeker van. Daar hebben we het nog niet over gehad. Misschien gaan we dat ook niet doen, zit ik nu te denken.
De reacties op dit bericht waren veel van de strekking "geen contact" en "laat haar met rust", met variërende redenen. Hier schrok ik enorm van. Veel van jullie vinden dat ik me aan het opdringen was. Niemand heeft het zo uitgesproken, maar het kwam over alsof ik respectloos richting haar ben geweest. Door zo te denken. Door meer te willen doen dan ik al had gedaan. Ik meen alles wat ik eerder heb geschreven. Er is niets aan veranderd, behalve dat er toevoegingen zijn in mijn perspectief over de situatie. Ik heb gemerkt dat ik er graag over praat, dat dat me goed doet. Wees welkom in de conversatie.

UPDATE 2: Het is vandaag een week geleden uit gegaan. Gisterenavond was ik bij een gezamenlijke vriendin. Zij gaat goed om met mijn ex en is betrokken bij de situatie. Op haar kwam het sterk over dat de keuze vast staat, hoe/wat ik nu ook probeer. Verder heeft mijn ex haar verteld dat ze mij niet per se meer in haar toekomst zag, als ze aan tien jaar later dacht. Ze is zich ook actief aan het verzetten tegen mijn en haar gewoontes en ideeën. Om een zinloos voorbeeldje te geven: ze heeft een tweede gaatje in haar oor laten prikken. Daar kan ik me nog een gesprek over herinneren waarin ik ongeveer heb gezegd: "ik vind dat niet altijd mooi. Ik kan niet inschatten of het bij jou leuk zal staan, maar je kan het desnoods weer dicht laten groeien." Daarop reageerde ze zoiets: "nee laat maar". Dit betrek ik heel erg op die benauwing waar jullie het veel over hebben gehad. Ik laat haar daar toch echt de keuze? Ik snap het gewoon niet meer en dat frustreert enorm. Verder heb ik lang met haar gepraat over of het een goed idee is om een gesprek aan te gaan. Mijn ex wil nog wel dingen uitleggen, zeker naar aanleiding van de brief die ik de dag na de break-up heb gegeven. Ze zegt dat ik haar niet snap. Dat is waar. Ik ben er echter van overtuigd dat ik mijn emoties niet onder controle zal hebben en ik kan eerlijk gezegd niet voorspellen of dat zich zal uiten in verdriet, wanhoop of zelfs boosheid. Zij lijkt al zo ver te zijn dat er geen hoop is voor een turn-around en ze is haar leven zodanig aan het omgooien dat we wel uit elkaar moeten gaan groeien. Ik hield me toch wel een beetje staande met behulp van die hoop. Heb vannacht weer niet geslapen en heb al dagen amper gegeten. Het gaat niet geweldig.
anoniem_376414 wijzigde dit bericht op 25-09-2018 11:22
22.24% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren
Je hebt liefdesverdriet en je moet hier helaas doorheen. Laat haar los. Wie weet komt ze ooit nog bij je terug, maar ga hier niet op zitten wachten/rekenen. Veel sterkte, het is rot.
Alle reacties Link kopieren
als het niet wederzijds is houdt het op
pak je eigen leven weer op hoe moeilijk dat ook is
Alle reacties Link kopieren
Ik denk dat je een heel lieve jongen bent, die nog vaak zijn neus moet stoten. Voor dit moment: :hug:, het is klote.
Like a great eternal Klansman
With his two flashing red eyes
Turn around he's always watching
(Dead Kennedys)
Alle reacties Link kopieren
Ik heb geen tips. Wil je alleen even laten weten dat ik momenteel door hetzelfde heen ga, je bent dus niet alleen. Het is verschrikkelijk en doet zo’n pijn. Ook ik heb gesmeekt, huil veel, en nog elke dag berichtjes gestuurd. Nu sinds gisteren niet meer, probeer vol te houden. Het veranderd namelijk niets, als ze contact willen dan zoeken ze dat zelf wel op. Sterkte.
Alle reacties Link kopieren
Kijk niet om - flink zijn. Het wordt beter (dan ooit) maar nu even slikken en blijven staan waar je staat. Niet omvallen. Zit de tijd die ervoor staat erop, dan wijst zich dat vanzelf.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
Als zij niet wil heb je pech. Jouw wil is niet wet.

Klaar. Laat haar met rust.
Alle reacties Link kopieren
Enige kans die je hebt is totale radiostilte in lasse . Geen appjes en geen brieven. Geef haar wat lucht en ruimte zeker voor dik een maand. Ze kan nu niet nadenken en niet voelen. Dus per direct al het contact stoppen. Ze spreekt nu alleen maar met je af uit medelijden , dat is echt het laatste dat je wil. Dus sterk zijn en al het contact verbreken. Komt ze terug , is ze van jou, komt ze niet terug ben je er in ieder geval sneller overheen.
Alle reacties Link kopieren
Ik herken dit maar dan gezien vanuit je ex-vriendin. Als jullie al 7 jaar een relatie hadden betekent dat, dat ze 16 jaar was toen jullie iets kregen. Ik was ook zo jong en ondanks dat ik van hem hield, begon de relatie mij vreselijk te benauwen. Ik had het gevoel dat ik nauwelijks een jeugd had gehad en amper op eigen benen kon staan. Ik heb het uitgemaakt en een aantal jaar van het leven op mezelf genoten. Veel gedaan en veel meegemaakt. Later ben ik hem weer tegengekomen en zijn we weer verder gegaan en hebben 3 kinderen gekregen. Houden van is loslaten hoe moeilijk ook. Hoe meer je haar achterna zit met je liefdesbetuigingen hoe benauwder ze zich gaat voelen en hoe verder je haar van je afdrijft. Dat zie je nu niet maar later wel. Voor nu voel je je klote maar dat gaat over en wie weet wat de toekomst nog brengt.
Alle reacties Link kopieren
:hug:
Het is liefdesverdriet. De enige kans die je inderdaad hebt is GEEN CONTACT.

Dus ook niet over een week praten, zelfs niet als zij daarmee komt.

Aan de andere kant; je moet deze situatie ook niet willen. Je moet niet op eieren lopen om het haar naar de zin te maken.

Zij is de wereld gaan verkennen en ziet dat er meer is. Probeer hetzelfde te doen. Het zal helpen bij het verwerken.
Alle reacties Link kopieren
De meeste reacties (tot nu toe) zeggen dat ik het contact moet verbreken. Het tijd geven. Ik heb daar over na zitten denken en word misselijk van de gedachte. Ik heb nooit geweten hoe dit is, ze was de eerste. Ellendig...
Alle reacties Link kopieren
Oleander20 schreef:
21-09-2018 20:44
Ik herken dit maar dan gezien vanuit je ex-vriendin. Als jullie al 7 jaar een relatie hadden betekent dat, dat ze 16 jaar was toen jullie iets kregen. Ik was ook zo jong en ondanks dat ik van hem hield, begon de relatie mij vreselijk te benauwen. Ik had het gevoel dat ik nauwelijks een jeugd had gehad en amper op eigen benen kon staan. Ik heb het uitgemaakt en een aantal jaar van het leven op mezelf genoten. Veel gedaan en veel meegemaakt. Later ben ik hem weer tegengekomen en zijn we weer verder gegaan en hebben 3 kinderen gekregen. Houden van is loslaten hoe moeilijk ook. Hoe meer je haar achterna zit met je liefdesbetuigingen hoe benauwder ze zich gaat voelen en hoe verder je haar van je afdrijft. Dat zie je nu niet maar later wel. Voor nu voel je je klote maar dat gaat over en wie weet wat de toekomst nog brengt.
Bedankt voor je reactie. Twee van haar vriendinnen hebben het niet lang geleden ook met hun vriend uitgemaakt en dat heeft hen (eerlijk is eerlijk) goed gedaan. Ik ben bang dat ze hierdoor is aangestoken... Hoe dan ook, het benauwt me om er aan te denken dat ze haar leven met andere mensen wil doorbrengen - zonder mij. Dat ze iemand anders haar zal gaan laten kussen. Kan je iets meer toelichten over hoe de relatie je destijds begon te benauwen? En hoe denkt jouw man dezer dagen over die periode?
Alle reacties Link kopieren
Paarsebloem schreef:
21-09-2018 21:49
:hug:
Het is liefdesverdriet. De enige kans die je inderdaad hebt is GEEN CONTACT.

Dus ook niet over een week praten, zelfs niet als zij daarmee komt.

Aan de andere kant; je moet deze situatie ook niet willen. Je moet niet op eieren lopen om het haar naar de zin te maken.

Zij is de wereld gaan verkennen en ziet dat er meer is. Probeer hetzelfde te doen. Het zal helpen bij het verwerken.
Geen contact... dat kan helaas niet. Ik moet nog spullen ophalen. En ik loop liever de rest van mijn leven op eieren dan haar te moeten missen...
Alle reacties Link kopieren
Het klinkt heel erg alsof iedereen overtuigd is dat ik haar niet nu terug kan winnen. Ik begrijp dat niet goed... Mis ik iets?
Alle reacties Link kopieren
Anna_02 schreef:
21-09-2018 18:09
Ik heb geen tips. Wil je alleen even laten weten dat ik momenteel door hetzelfde heen ga, je bent dus niet alleen. Het is verschrikkelijk en doet zo’n pijn. Ook ik heb gesmeekt, huil veel, en nog elke dag berichtjes gestuurd. Nu sinds gisteren niet meer, probeer vol te houden. Het veranderd namelijk niets, als ze contact willen dan zoeken ze dat zelf wel op. Sterkte.
Sterkte.
Alle reacties Link kopieren
JollyRider schreef:
21-09-2018 18:03
Ik denk dat je een heel lieve jongen bent, die nog vaak zijn neus moet stoten. Voor dit moment: :hug:, het is klote.
Sorry als ik lomp overkom, maar ik begrijp oprecht niet waarom je dat zegt.
Alle reacties Link kopieren
Lucifer2018 schreef:
21-09-2018 19:56
Als zij niet wil heb je pech. Jouw wil is niet wet.

Klaar. Laat haar met rust.
Ik mag toch zeker wel vechten voor het enige in mijn leven waar ik zielsveel van hou? Als ik het niet probeer dan heb ik misschien de rest van mijn leven spijt... Van de een op de andere dag "klaar", iets wat 7 jaar stand hield en wat mij betreft levenslang had mogen zijn. Lekker makkelijk gezegd.
Alle reacties Link kopieren
Jij kan wel een mooi boek gaan schrijven.

Jah liefde verdriet. Je kan veel doen om het te laten werken, maar het kan niet alleen van 1 persoon komen. Misschien heeft ze wat tijd nodig om na 7 jaren samen zijn eindelijk meer te kunnen focussen op haar zelf. Ik wil niet zeggen dat ze je werkelijk niet ging missen tijdens haar laatste vakantie, het feit is dat ze je te gewend is. Beetje "alledaagse" als je weet wat ik bedoel en dit is wanneer je ook in de "taken for granted" categorie kan vallen.

De meeste vrouwen zijn zo, na een poosje gaan we denken van als dat wat we nu hebben werkelijk iets is wat we willen.
Je kan gaan proberen om haar terug te krijgen door die pogingen die je al hebt gepleegd, eerste instantie is dat heel emotioneel voor haar maar na een tijd gaat ze je vervelend vinden en als een zwakkeling zien die niet kan loslaten.

Beste is om voor nu los te laten en je aandacht richten op wat anders. Ga je tijd meer besteden om jezelf op te bouwen, sporten enzo.
Zodra ze jouw volgende keer ziet, ziet ze dan een aantrekkelijk sterk confident jongeman die ze niet kwijt wilt.

Dit kan allemaal een pauze zijn. Maar dan moet je echt werkelijk voor nu loslaten en aan jezelf gaan focussen.

En natuurlijk niet de hoop verliezen.
Alle reacties Link kopieren
ManMetVerdriet schreef:
21-09-2018 23:09
Geen contact... dat kan helaas niet. Ik moet nog spullen ophalen. En ik loop liever de rest van mijn leven op eieren dan haar te moeten missen...
Dat is ongezond. Zij zal dit ook niet aantrekkelijk vinden.
En dat moet je ook echt niet willen.

Laat die spullen gewoon even. Of vraag of een zus/vriendin van je het kan ophalen.
Al denk ik niet dat je dit zal doen, aangezien je dit nog als een contact mogelijkheidje wilt benutten.

Des te meer je nu aanwezig bent, des te minder ze jou gaat missen. Zij wil de wereld zien, vindt haar wereld nu veels te klein en saai. Dat is heel normaal als je begin 20 bent.
Alle reacties Link kopieren
Helemaal eens met Paarsebloem
Alle reacties Link kopieren
Paarsebloem schreef:
21-09-2018 23:47
Dat is ongezond. Zij zal dit ook niet aantrekkelijk vinden.
En dat moet je ook echt niet willen.

Laat die spullen gewoon even. Of vraag of een zus/vriendin van je het kan ophalen.
Al denk ik niet dat je dit zal doen, aangezien je dit nog als een contact mogelijkheidje wilt benutten.

Des te meer je nu aanwezig bent, des te minder ze jou gaat missen. Zij wil de wereld zien, vindt haar wereld nu veels te klein en saai. Dat is heel normaal als je begin 20 bent.
Sja, er is nog een probleempje wat betreft contact. We hebben dezelfde vrienden... Als in we gaan zelfs ieder jaar op vakantie met z'n allen.
Alle reacties Link kopieren
Sophiie19 schreef:
21-09-2018 23:42
Jij kan wel een mooi boek gaan schrijven.

Jah liefde verdriet. Je kan veel doen om het te laten werken, maar het kan niet alleen van 1 persoon komen. Misschien heeft ze wat tijd nodig om na 7 jaren samen zijn eindelijk meer te kunnen focussen op haar zelf. Ik wil niet zeggen dat ze je werkelijk niet ging missen tijdens haar laatste vakantie, het feit is dat ze je te gewend is. Beetje "alledaagse" als je weet wat ik bedoel en dit is wanneer je ook in de "taken for granted" categorie kan vallen.

De meeste vrouwen zijn zo, na een poosje gaan we denken van als dat wat we nu hebben werkelijk iets is wat we willen.
Je kan gaan proberen om haar terug te krijgen door die pogingen die je al hebt gepleegd, eerste instantie is dat heel emotioneel voor haar maar na een tijd gaat ze je vervelend vinden en als een zwakkeling zien die niet kan loslaten.

Beste is om voor nu los te laten en je aandacht richten op wat anders. Ga je tijd meer besteden om jezelf op te bouwen, sporten enzo.
Zodra ze jouw volgende keer ziet, ziet ze dan een aantrekkelijk sterk confident jongeman die ze niet kwijt wilt.

Dit kan allemaal een pauze zijn. Maar dan moet je echt werkelijk voor nu loslaten en aan jezelf gaan focussen.

En natuurlijk niet de hoop verliezen.
Hoi, bedankt voor je reactie. Wat bedoel je precies met dat boek schrijven? Je opmerking over gewenning is wel terecht, we hadden al meerdere keren afgesproken "niet in een sleur terecht te komen", doordat gewenning zo aanwezig raakte. Dat zorgde dan voor een periode van meer spontaniteit en gekkigheid. Het is op het moment onvoorstelbaar om los te laten... ik droomde vannacht dat het allemaal een slechte grap was. Wakker worden was een teleurstelling.
Alle reacties Link kopieren
De eerstvolgende 60 jaar op eieren lopen? dat gaat niet lukken en dat moet je niet willen.
Zij zal heel verdrietig zijn omdat ze weet dat dat niet werkt, en jij zult ook verdrietig zijn omdat je , als je eerlijk kijkt, ook ziet dat het niet werkt. Dus je bent allebei de komende 60 jaar verdrietig ( ik hou maar even een gemiddelde levensduur aan)
Dus hoe moeilijk het nu ook lijkt en is, laat haar los, koester de herinneringen maar verzuip er niet in. Bouw een leven op zonder haar.
Misschien kom je elkaar over een paar jaar tegen, en komen jullie weer samen, misschien stel je heel trots en blij allebei je nieuwe partner aan elkaar voor. het kan allebei, je weet niet wat de toekomst brengt. maar het kan wel een hele mooie toekomst zijn, hoe hij dan ook uitvalt
De waarheid is dat iedereen zomaar wat probeert
Alle reacties Link kopieren
ManMetVerdriet schreef:
21-09-2018 23:02
Bedankt voor je reactie. Twee van haar vriendinnen hebben het niet lang geleden ook met hun vriend uitgemaakt en dat heeft hen (eerlijk is eerlijk) goed gedaan. Ik ben bang dat ze hierdoor is aangestoken... Hoe dan ook, het benauwt me om er aan te denken dat ze haar leven met andere mensen wil doorbrengen - zonder mij. Dat ze iemand anders haar zal gaan laten kussen. Kan je iets meer toelichten over hoe de relatie je destijds begon te benauwen? En hoe denkt jouw man dezer dagen over die periode?
Mij begon het gebrek aan vrijheid, het samen doen en het feit dat ik nauwelijks nog wat had meegemaakt te benauwen. 16 jaar is heel jong om een vaste relatie te beginnen, je hebt amper jezelf kunnen ontdekken. Dat benauwen ontstond langzamerhand en op een gegeven moment was ik er zeker van dat ik alleen verder wilde om mezelf en de wereld te ontdekken. En dat heeft mij goed gedaan, ik ben er een ander, zelfverzekerder mens door geworden overigens niet aangestoken door vriendinnen. De vader van mijn kinderen heeft het er moeilijk mee gehad maar hij begreep het wel. Hij kreeg weer een relatie maar die strandde na een paar jaar. Overigens ben ik niet getrouwd met de vader van mijn kinderen, sterker wij hebben altijd een lat-relatie gehad (ik wilde niet samenwonen) die uiteindelijk ook strandde toen de kinderen wat ouder waren. Wij zijn wel altijd hele goede vrienden gebleven die heel harmonieus, vlak bij elkaar wonend onze kinderen gezamenlijk hebben opgevoed. Maar nogmaals: liefde is loslaten hoe moeilijk ook. Als ze echt van je houdt, komt het wel weer goed. Als ze uit een soort van medelijden met je om blijft gaan is deze relatie sowieso gedoemd te mislukken. Ik wens je sterkte en wijsheid toe.
Alle reacties Link kopieren
nlies schreef:
22-09-2018 00:04
De eerstvolgende 60 jaar op eieren lopen? dat gaat niet lukken en dat moet je niet willen.
Zij zal heel verdrietig zijn omdat ze weet dat dat niet werkt, en jij zult ook verdrietig zijn omdat je , als je eerlijk kijkt, ook ziet dat het niet werkt. Dus je bent allebei de komende 60 jaar verdrietig ( ik hou maar even een gemiddelde levensduur aan)
Dus hoe moeilijk het nu ook lijkt en is, laat haar los, koester de herinneringen maar verzuip er niet in. Bouw een leven op zonder haar.
Misschien kom je elkaar over een paar jaar tegen, en komen jullie weer samen, misschien stel je heel trots en blij allebei je nieuwe partner aan elkaar voor. het kan allebei, je weet niet wat de toekomst brengt. maar het kan wel een hele mooie toekomst zijn, hoe hij dan ook uitvalt
Ik waardeer je reactie, maar voor dingen die je graag wilt, moet je vaak je best doen. Dat is heel normaal volgens mij. Zo gaat het met school, met werk, sport, hobby's, vrienden en noem maar op...

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven