Liefdesverdriet, hoe kan ik het rechtzetten?

Ongeveer anderhalf jaar geleden heb ik een leuke spontane Thaise vrouw van 28 ontmoet, die bij mij in het pand kwam te wonen. Een ingewikkelde vrouw alleenstaand, twee kinderen, schuldhulpverlening, geen diploma’s een uitkering en wat later bleek een ex die voor langere tijd vastzit. Het eerste contact was gelijk goed en steeds vaker begonnen wij elkaar te spreken. Na een paar maanden sloeg de vonk over en begonnen wij elkaar vaker te zien. Zij sliep regelmatig bij mij en stap voor stap begon ze te vertellen over haar verleden.

Waarin ze vertelde dat haar familie haar niet wou, zij op jonge leeftijd naar Nederland is vertrokken, op haar zeventiende erachter kwam dat haar moeder eigenlijk haar tante is en dat haar echte ouders waren overleden.
Een paar jaar later had ze haar ex-vriend ontmoet en kwam ze er langzaam achter dat hij niet deugde. Ze bleven bij elkaar omdat ze beide niet waren gewenst door familie. Ze werd ongepland zwanger en omwille van het kind zette ze toch de relatie voort. Hij was al die jaren nooit thuis, bezig met criminele activiteiten die zij tolereerde. Hij kon emotioneel niet voor haar zorgen, dat deed hij enkel met grote sommen geld. Hopende dat hij zou veranderen werd ze weer zwanger, maar hij bleef doorgaan met zijn leefstijl. Dat hebben zij 8 jaar (waarin het vaak uit en aan ging) volgehouden. Totdat hij wegens drugs, wapenbezit en witwassen voor een lange periode naar de gevangenis moest. De spullen waren gevonden in haar huis, dat op haar naam stond. Ze verloor het huis en bijna haar kinderen.

Voor bijna een jaar hadden wij een relatie waarin het vaak goed, spontaan en natuurlijk ging. Ik zorgde voor haar en gaf haar de aandacht die ze verdiende. Ik hielp haar met solliciteren en met school. Ook was ze blij dat ik goed met haar kinderen kon. We gingen geregeld uiteten, naar het park, deden allerlei activiteiten samen en met mijn vrienden. Ook gingen we soms de stad uit naar een pretpark, strand en pakten we een hotelletje.

Toch waren er momenten dat het niet goed ging. Zij twijfelde over de relatie, omdat die heel anders was dan ze is gewend. Dat heeft ook te maken met onze verschillende manier van denken. Ze vond zichzelf altijd minder dan mij, waarin ze zij dat ze mij niks kan bieden. En toen mijn familie erachter kwam wie haar ex was wilden zij dat we de relatie beëindigden. Uiteindelijk kwamen zij tot inkeer en accepteerde haar wel, maar het kwaad was al geschied. Ook had ze opeens weer contact met haar ex, die haar bijna dagelijks belde vanuit de gevangenis. Ze bleef zeggen dat het enkel voor de kinderen was, maar de manier waarop zij met elkaar praatten duidde op meer. Voor maanden voelde ik zijn hete adem en kon ik het amper verkroppen dat zij leuk contact hadden over de telefoon. Ik werd nooit boos op haar, maar vertelde haar dat mijn maag zich omdraaide.

Dit heeft onze relatie doen kantelen omdat ze het gevoel kreeg dat ik haar niet vertrouwde, ik dingen niet kon loslaten en haar manier van leven niet waardeerde en respecteerde. Zij verbrak de relatie, wilde afstand voor een tijdje (inmiddels was ze al een aantal maanden verhuisd). Ik mocht haar niet zien en laat het nou net die week zijn waarin haar ex een verlofweekend had. Tegen beter weten in ging ik bij haar langs aan het eind van de week. En ook al was hij niet bij haar thuis, ik had haar het gevoel gegeven dat ik haar niet vertrouwde. Ik probeerde met haar te praten door te appen of te bellen, maar niets hielp en het verslechterde alleen maar.

Inmiddels is het 5 weken geleden en heb ik haar zelf niet meer gezien, wel gesproken via de telefoon of de app. Na een periode van 2 weken had ik contact met haar opgezocht ivm het overlijden van mijn opa. Hier reageerde ze erg vervelend op, door te zeggen dat ze mij niet meer wilde spreken en een nieuw persoon zag. Ook had een vriendin van haar mij op een dreigende toon benaderd diezelfde dag, door te zeggen dat het door mij komt dat de vader van haar kinderen langer moet zitten.
Toch had ze de weken daarna weer contact gezocht met een aantal familieleden van mij om te peilen hoe het me me ging. Na een week reageerde ik met 'zou je alsjeblieft geen contact willen zoeken met mijn familie, ik dacht dat je niks meer van mij wilde'. Toch kwam daar een gesprek van en hadden we de hele middag contact. Ze vertelde over wat ze de afgelopen weken had gedaan en hoe het met d'r kinderen ging. Ik vroeg haar of ze nog eens zou willen praten/afspreken en zij twijfelde, toch leek het haar beter om geen contact te onderhouden en ik ging ermee akkoord. Waarop ik haar succes wenste met alles. 10 minuten later reageerde zij met 'oja nog 1 ding ik heb ook een paar keer sex gehad met mijn ex'. Toen voelde ik de grond onder mij wegzakken. Ik heb een aantal boze dingen tegen haar gezegd en sindsdien hebben we elkaar niet meer gesproken.

Nu ben ik de situatie wat aan het overdenken en denk ik dat ze dit heeft verteld om mij op afstand te houden of om aandacht oid te zoeken, zij heeft haar ex maar 1 weekend gezien en dat was toen ik een paar dagen ervoor nog bij haar sliep. Zij is niet het type die snel met iemand anders zou gaan, maar je kan het natuurlijk altijd mis hebben. De hele tijd bleef zij volhouden dat ze boos was op mij en dat ze pauze nodig had van ons om na te denken. Zo gaf ze mij de schuld van alles, maar ik denk steeds meer dat zij dat doet zodat ze goed over haarzelf voelt, door wat zij misschien eigenlijk toen had gedaan.
Daarom heb ik haar een brief gestuurd met mijn gedachten en gevoelens, hopende dat zij het er toch een keer over wil hebben.
Ik kan er niet bij dat zij mij gewoon nooit meer heeft willen zien om een paar lullige dingen/ discussies, nadat ik haar voorheen bijna elke dag zag en zij stapelverliefd op mij was.

Neemt ze mij in bescherming tegen haar verleden, kwam ze achter dat wij tegenpolen zijn en het toch niet had kunnen werken? Heeft ze ineens weer gevoelens gekregen voor haar ex in een periode waarbij het bij ons iets minder ging? Allerlei vragen waarop ik zo graag antwoord zou willen krijgen.

Van de week gesproken met een oud collega van haar, zij had mij twee en een half jaar geleden geïntroduceerd in het appartementencomplex waar ik destijds woonde. Zij werkt op de begaande grond in een Vietnamese Toko. Ze vertelde mij dat ze al me een tijdje wilde waarschuwen en wat dingen vertellen over mijn ex. Blijkt dat zij inderdaad dat verlofweekend met haar ex ging, 2 dagen nadat ik haar had gezoend, geknuffeld. Zelfs dat zelfde weekend heb ik op zaterdagavond urenlang met haar aan de telefoon gezeten en gepraat over van alles en nog wat, het zieke is dat zij een paar uur daarvoor met hem in bed lag. Ik weet dit omdat die gast dat had verkondigd in de toko de dag erop. Ze vertelde ook dat mijn ex al meerdere keren geld en boodschappen stal uit de winkel. Stelen en liegen over alles is blijkbaar iets wat zij al vele jaren doet.
Wat me nog meer verbaasde was dat zij ook loog over allerlei aspecten van onze relatie. Volgens haar smeekte ik mijn ex bijna om met mij te gaan, vond ze mij te serieus om een relatie te beginnen, wilde ze mij toch maar niet afwijzen omdat ze me wel schattig vond. In werkelijkheid vroeg ze mij voor bijna een maand lang elke avond of ik ook gevoelens voor haar kreeg, wilde zij officieel een relatie met mij, zij zocht mij elke dag op en smeekte mij zelfs om haar en d'r kinderen nooit los te laten. Wetende dat zij in die periode sprak met mijn zus, neef, haar stiefvader en mij over onze relatie om het misschien weer te proberen terwijl zij in bed lag met haar ex maakt mij misselijk.

Je kent iemand anderhalf jaar lang en voor iets langer dan een jaar zie je iemand elke dag alleen maar van de goede kant. Lief, zorgzaam, aandachtig, spontaan en met veel goede wil en dan kom je erachter dat ze veel mensen in haar leven bespeelt en aan de kant gooit als ze in een situatie terechtkomt waaruit zij zichzelf niet lullen. Wat ze vervolgens doet is het contact proberen te verbreken en haar kop in het zand steken. Wanneer je op een goede manier naar haar probeert uit te reiken krijg je te horen dat alles jouw schuld is en dat je moet ophouden om haar lastig te vallen, want anders onderneemt zij stappen.

Wie bedenkt er nou zoiets? Wie kan er zo leven en kinderen hierin betrekken? Ik kan moeilijk begrijpen dat zij er eigenlijk voor heeft gekozen om weer te leven zoals zij de afgelopen 10 jaar heeft gedaan, ja natuurlijk is dat makkelijker omdat ze daaraan gewend was. Maar zij weet ook dat er toen zoveel momenten waren dat ze er klaar mee was, een nieuw leven een frisse start wilde. Haar ex kan haar niks bieden, hij heeft een lang strafblad, geen zicht op werk, geen familie die hem ondersteunt, geen diploma of werkervaring, wordt volgend jaar constant in de gaten gehouden door de politie, hij houdt en interesseert zich niet eens oprecht in en van haar.
Terwijl ze had kunnen gaan met iemand die naar haar luistert, die voor haar zorgt, aandacht geeft aan haar en haar kinderen. Iemand die meerdere diploma's heeft, een vaste baan, genoeg werkervaring, veel betrokken vrienden en familieleden, een eigen plek, en geen strafblad. Ik heb altijd tegen haar gezegd dat het mij niet uitmaakt of ze wel of niet naar school is gegaan, hoe ze leeft en met wie ze omgaat. Het enige wat telde was dat wij van elkaar hielden op een gelijkwaardige manier waarbij niemand boven de ander uitstijgt. En je zet die persoon aan de kant voor iemand die vast zit en ervoor heeft gezorgd dat je jouw huis verloor, bijna je kinderen en drugs/wapens in huis haalt. Volgens mij mis ik hier iets..

@ S-Meds, zij probeert al een paar jaar haar leefstijl drastisch te veranderen, maar zoals is gebleken is het makkelijker om terug te vallen in je oude leefpatroon. Dan een nieuwe aan te leren met iemand die je een stabiel leven wil geven.
Het is ook inderdaad zielig voor de kinderen, ik heb meerdere malen gezien dat de kinderen slecht met de situatie omgaan. Bijvoorbeeld na een bezoek aan hun vader.

@ Malanguena, zij woonde in feite naast mij en hadden voor de eerste 6 maanden leuk, normaal contact. In die periode zagen en spraken wij elkaar veel en dat werd langzaam opgebouwd met samen boodschappen doen, bij elkaar eten en films kijken. Je kan je voorstellen dat we daarna met elkaar gingen, wij elke dag bij elkaar over de vloer kwamen.
Vanaf februari gingen wij met elkaar en het heeft tot half april geduurd dat ik ook echt een relatie met haar aan wilde gaan, omdat ik toen al wist van bepaalde problemen. Maar omdat zij van zichzelf bezig was met school en werk, goed voor de kinderen zorgde en aan haarzelf werkte zag ik er toekomstperspectief in. Zij ook en had mij aan haar vriendinnen en familie voorgesteld. Haar familie zijn overigens leuke, eerlijke en hardwerkende mensen die ook hebben gestudeerd.
Ook kan ik mij voorstellen dat zij het inderdaad fijn en makkelijk vond om met iemand te gaan die voor haar zorgde zoals niet iemand dat eerder deed, iemand die echt in haar geïnteresseerd was en die luisterde.

@ Duratys, een hoop mensen zeiden inderdaad ik haar probeerde te reden en ja op het eerste gezicht was mijn familie ook huiverig. Maar als zij aan zichzelf had gewerkt, geen contact meer zocht met mensen uit haar verleden dan zag ik geen reden dat het niets kon worden.

@ Cafetiere, ze komt zo inderdaad over als een slimme meid, ja ik voel mij schuldig. Dat komt ook omdat ik haar vertrouwen gedurende een paar punten heb in onze relatie heb geschonden. Ik vertrouwde haar situatie niet en ging opzoek naar redenen waarom zij dingen achterhield.

@Huisdief, ja helaas zit de situatie wel zo in elkaar.

@Yucca, zij is op 10-jarige leeftijd naar Nederland gekomen met haar stiefmoeder die volgens mij destijds met een Nederlandse man ging.

@ Caitriona, ze heeft een grote studieschuld, schuld bij telefoonmaatschappijen, kinderopvang en nog een aantal kleine schuldeisers. Alles wordt al afgehandeld vanwege de WSNP. Gelukkig heeft ze wat spaargeld voor noodgevallen en krijgt ze geld van haar ex om spullen te kopen voor de kinderen.
Ik heb niks voor haar betaald, ik hielp haar enkel met haar schoolopdrachten.

Tijdschriftenverslindster schreef: ↑

26-09-2018 00:45

Waarom zet je haar levensverhaal op internet? Dat zou alleen al een reden zijn, waarom ze je nooit meer terug zou moeten willen in haar leven. Iemand die zo omgaat met de privacy van anderen, ben ik liever kwijt dan rijk.

Om de lezers een stukje achtergrond informatie te geven, zodat men de situatie veel beter kan begrijpen. Tevens maak ik geen gebruik van namen, plaatsen oid.
Ik hoop te leren van de ervaringen van lezers op dit subforum, meer niet.

Cafetière schreef: ↑

26-09-2018 06:20

Mijn reactie was cynisch bedoeld
Met slim bedoelde ik "gehaaid" omdat ze jou behoorlijk gebrainwashed heeft. Als je die reactie al niet begrijpt dan snap ik wel dat je in haar slangenkuil bent gevallen. Beetje naief, maar laat het een les zijn.

Ik begreep je reactie.

Caitriona* schreef: ↑

26-09-2018 20:30

Heb je wel eens overwogen om een minder gecompliceerde vrouw te daten?

Vooral in de beginperiode, daarom duurde het ongeveer 2 maanden voordat ik wel een relatie met haar aan wilde gaan.
En natuurlijk tegen het einde aan.

Maar je moet je voorstellen dat ik haar in het begin enkel op een goede wijze zag.
Niemand uit haar verleden bemoeide zich met ons, haar ex had toen geen contact met haar, ze begon aan een baan.
Het leek maandenlang alsof haar problemen haar niet achtervolgde, ik zag enkel haar goede kant.
Ik kreeg dus de indruk dat ze serieuze stappen had gezet richting een positieve toekomst.

Deepfreeze schreef: ↑

01-10-2018 00:16

Je wordt gebruikt en je zit er ook nog mee ook dat degene die je gebruikt heeft weg is. Open je ogen en besef dat als je dit soort mensen toelaat in je leven, je geen leven hebt. De keus is aan jou. Maak je borst maar nat voor nog meer ellende. Je leest het dagelijks in de krant waar het toe kan leiden. Maar ja, ze is zo lief. In jouw bubbel!

Bedankt voor je reactie, helaas hoor ik van redelijk wat kanten dat zij mij gebruikt.
Misschien bewust of onbewust. Het is inderdaad aannemelijk dat er zo over wordt gedacht.

#kleine update.
Inmiddels 4 weken niet met elkaar gesproken.
Het gemis begint te slijten en ik heb ook geen poging tot contact zoeken gedaan.
De afgelopen week is zij herhaaldelijk contact aan te zoeken met een familielid van mij.
Waarin ze vraagt hoe het met mij gaat.

Wat is verstandig om te doen in deze situatie?
Contact zoeken, blijven negeren of via dat familielid uitspreken wat ik wil?