Relaties
alle pijlers
relaties stranden steeds om dezelfde reden
zaterdag 6 oktober 2018 20:23
Ik weet niet waar het vandaan komt, maar vorige week heb ik mijn derde relatie beëindigd. Deze laatste relatie heeft 4 jaar geduurd. Ik ben hier aardig kapot van. Daarvoor een relatie gehad van 1,5 jaar en daarvoor een relatie gehad van 2 jaar. (Ik ben overigens 28 jaar)
"Al mijn relaties" (niet dat ik er zoveel heb uiteraard
) zijn stuk gegaan om dezelfde reden, namelijk dat ik het gevoel heb dat er gevoel ontbreekt na verloop van tijd. Ik begin mijn relaties verliefd en alles gaat vanzelf, maar zodra de hevige verliefdheid voorbij is, krijg ik een soort "benauwd" gevoel dat ik denk: "dit is hem denk ik niet?"
Waarom me dit steeds gebeurd is me eigenlijk een groot raadsel. Van de relatie die ik vorige week heb beëindigd snap ik mijn gevoel al helemaal niet. Hij was leuk, aantrekkelijk, we hadden heerlijke seks, ik keek (en zou nog steeds ontzettend uitkijken) uit hem steeds weer te zien, we deelden alles met elkaar, maar gaven elkaar ook de ruimte die we allebei nodig hadden, maar er toch komt dat gevoel opzetten dat ik een gevoel mis en dat benauwd me vervolgens. Nu dit al de derde keer is dat ik dit heb ervaren begin ik nogal aan mezelf te twijfelen. Zijn ze het echt niet of kan niemand aan mijn eisen voldoen? Ik ben me ervan bewust dat ik misschien een ontzettend verwend kreng ben, maar toch lijk ik die knop niet om te kunnen zetten.
Ik ben wel heel erg op mezelf, ik kan mezelf heel goed redden/vermaken. Een goede vriendin van mij zei mij laatst een keer: Maar liggen jouw verwachtingen niet veel te hoog? Ik weet het niet, misschien doe ik dat ook wel om mannen maar op afstand te houden? Zodra de verliefdheid eraf is en het écht serieus begint te worden, dan bekruipt dat gevoel.
Ik weet niet zo goed wat ik met dit topic wil, maar wat advies of uitwisselen van ervaringen zou prettig zijn.
"Al mijn relaties" (niet dat ik er zoveel heb uiteraard
) zijn stuk gegaan om dezelfde reden, namelijk dat ik het gevoel heb dat er gevoel ontbreekt na verloop van tijd. Ik begin mijn relaties verliefd en alles gaat vanzelf, maar zodra de hevige verliefdheid voorbij is, krijg ik een soort "benauwd" gevoel dat ik denk: "dit is hem denk ik niet?"Waarom me dit steeds gebeurd is me eigenlijk een groot raadsel. Van de relatie die ik vorige week heb beëindigd snap ik mijn gevoel al helemaal niet. Hij was leuk, aantrekkelijk, we hadden heerlijke seks, ik keek (en zou nog steeds ontzettend uitkijken) uit hem steeds weer te zien, we deelden alles met elkaar, maar gaven elkaar ook de ruimte die we allebei nodig hadden, maar er toch komt dat gevoel opzetten dat ik een gevoel mis en dat benauwd me vervolgens. Nu dit al de derde keer is dat ik dit heb ervaren begin ik nogal aan mezelf te twijfelen. Zijn ze het echt niet of kan niemand aan mijn eisen voldoen? Ik ben me ervan bewust dat ik misschien een ontzettend verwend kreng ben, maar toch lijk ik die knop niet om te kunnen zetten.
Ik ben wel heel erg op mezelf, ik kan mezelf heel goed redden/vermaken. Een goede vriendin van mij zei mij laatst een keer: Maar liggen jouw verwachtingen niet veel te hoog? Ik weet het niet, misschien doe ik dat ook wel om mannen maar op afstand te houden? Zodra de verliefdheid eraf is en het écht serieus begint te worden, dan bekruipt dat gevoel.
Ik weet niet zo goed wat ik met dit topic wil, maar wat advies of uitwisselen van ervaringen zou prettig zijn.
They say there's no harm in daydreaming, but there is. If you don't daydream your life is a nightmare.
zaterdag 6 oktober 2018 21:47
Kan het niet zo zijn dat je niet iets binnen de relatie mist (een eigenschap van hem, o.i.d), maar iets erbuiten? Het vrijgezel zijn, de onzekere toekomst, het alleen-zijn?
Ik herken me in jouw liefdesgeschiedenis, maar in mijn huidige relatie (enkele jaren) mis ik niets. Heel soms mis ik een stukje van hoe het was om vrijgezel te zijn, niet andere mannen of zo, maar ik weet niet, je leven verandert natuurlijk wel behoorlijk als je een relatie hebt. Het had z'n charme alleen te zijn. Toch zie ik dit gevoel nu meer als een mooie herinnering en een deel van mijn verleden en al het fijne wat ik nu heb is nog veel mooier.
Ik herken me in jouw liefdesgeschiedenis, maar in mijn huidige relatie (enkele jaren) mis ik niets. Heel soms mis ik een stukje van hoe het was om vrijgezel te zijn, niet andere mannen of zo, maar ik weet niet, je leven verandert natuurlijk wel behoorlijk als je een relatie hebt. Het had z'n charme alleen te zijn. Toch zie ik dit gevoel nu meer als een mooie herinnering en een deel van mijn verleden en al het fijne wat ik nu heb is nog veel mooier.
.
zaterdag 6 oktober 2018 22:59
Heb je een moeder die zich verbonden heeft met jou? En/of je vader? Als zij zich niet verbinden met jou dan kun jij je ook niet verbinden aan hen.
Wat je omschrijft kan best duiden op bindingsangst.
Een gewetensvraag:
Heb je een kinderwens? Of kies je onbewust niet voor een kind omdat je dan lifetime aan de vader verbonden dient te zijn.
Hoe gedraag jij je in de relatie? Je omschrijft jezelf als verwend, maar ben jij daarnaast ook nog eens degene die de voor een heel groot deel de controle heeft? Bepaal jij altijd wat jullie samen ondernemen en ook wanneer jullie elkaar niet zien? Ook dit duidt op bindingsangst.
Als je bovenstaande vermoed is het boekje Liefdesbang onder andere een hele goede. Het boek 'monsterverbond' schetst ook situaties over bindingsangst.
Wat je omschrijft kan best duiden op bindingsangst.
Een gewetensvraag:
Heb je een kinderwens? Of kies je onbewust niet voor een kind omdat je dan lifetime aan de vader verbonden dient te zijn.
Hoe gedraag jij je in de relatie? Je omschrijft jezelf als verwend, maar ben jij daarnaast ook nog eens degene die de voor een heel groot deel de controle heeft? Bepaal jij altijd wat jullie samen ondernemen en ook wanneer jullie elkaar niet zien? Ook dit duidt op bindingsangst.
Als je bovenstaande vermoed is het boekje Liefdesbang onder andere een hele goede. Het boek 'monsterverbond' schetst ook situaties over bindingsangst.
zondag 7 oktober 2018 04:21
Herkenbaar. Daarom was ik er heeel stellig van overtuigd dat ik nooit wilde trouwen.
Op mijn 30e kreeg ik mijn huidige relatie en dit keer kreeg ik na 2,5 jaar heel sterk het gevoel: 'dit is hem!' Inmiddels bijna 10 jaar getrouwd en geen moment spijt.
Ook dat 'nostalgische' terugdenken aan die vrijgezellentijd heb ik nooit meer gehad.
Op mijn 30e kreeg ik mijn huidige relatie en dit keer kreeg ik na 2,5 jaar heel sterk het gevoel: 'dit is hem!' Inmiddels bijna 10 jaar getrouwd en geen moment spijt.
Ook dat 'nostalgische' terugdenken aan die vrijgezellentijd heb ik nooit meer gehad.
[Hier had uw advertentie kunnen staan]
zondag 7 oktober 2018 08:19
Dat vraag ik mij ook af.
zondag 7 oktober 2018 10:03
Nee, daar heb ik nog niet eerder bij stilgestaan. Wel een keer fijn en goed, denk ik. De moed zakt me een beetje in mijn schoenen. Ik kan het zelf niet helemaal plaatsen. We waren aan elkaar gewaagd, ondernamen leuke dingen met elkaar. We zijn recentelijk nog een weekend weg geweest wat ik eigenlijk als heel spannend weer heb ervaren. We hadden een huisje waar we heerlijk bij het haardvuur hebben gelegen, veel seks hebben gehad en overdag er lekker op uit zijn geweest. Daarnaast ondernamen we ook genoeg, maar gaven elkaar ook de vrijheid om ons eigen sociale leven te houden. Desondanks bleef er iets knagen: het voelt goed, als thuiskomen, maar voelt dat niet te gewoon? Hoe erg zou ik hem missen als hij er niet meer zou zijn? Dat gevoel overviel me en dat kon ik niet meer loslaten. Voor altijd, de ware, liefde letterlijk voelen: ik weet niet of ik dat voel. Ik word er "bang" van. Voel ik aantrekkingskracht? Ik weet niet hoe dat "letterlijk" voelt, maar ik wilde wel echt graag seks met mijn nu ex.
Nu jullie het zo hebben over hechting... Elk huisje heeft een kruisje, maar ik ben wel van mening dat ons gezin een kruis van lood heeft. Op jonge leeftijd hebben we een gezinslid verloren wat echt een stempel op ons gezin heeft gedrukt. Als gevolg van o.a. deze ingrijpende situatie kampen verschillende gezinsleden met psychische problemen. Ik heb alleen nooit het idee gehad dat ik er zo'n "last" van heb.
Misschien moet ik eens gaan praten met iemand om de zaken op een rijtje te zetten, want ik weet het echt even allemaal niet meer.
Nu jullie het zo hebben over hechting... Elk huisje heeft een kruisje, maar ik ben wel van mening dat ons gezin een kruis van lood heeft. Op jonge leeftijd hebben we een gezinslid verloren wat echt een stempel op ons gezin heeft gedrukt. Als gevolg van o.a. deze ingrijpende situatie kampen verschillende gezinsleden met psychische problemen. Ik heb alleen nooit het idee gehad dat ik er zo'n "last" van heb.
Misschien moet ik eens gaan praten met iemand om de zaken op een rijtje te zetten, want ik weet het echt even allemaal niet meer.
They say there's no harm in daydreaming, but there is. If you don't daydream your life is a nightmare.
zondag 7 oktober 2018 11:33
Dit. Hoe reageerde je ex trouwens toen je het uitmaakte?Bladaaneenboom schreef: ↑07-10-2018 10:15Wat erg. Ik zou en contact met je ex opnemen om dit met hem te bespreken. En met een professional gaan praten. Echt doen hoor.
zondag 7 oktober 2018 12:31
Hm, benauwd gevoel herken ik wel, maar dan was er ook wel een relatie met aantrekkingskracht (denken 'wat is het toch een lekker ding', opgewonden kunnen raken, seks hebben) die minder werd. Misschien had ik daar dan aan moeten werken, denk ik dan achteraf, maar in een zo korte relatie is het naar mijn idee als dat soort dingen na zo'n 1,5 a 2 jaar de kop op beginnen te steken wat vroeg en een teken dat er misschien gewoon geen match was. Het houdt mij echter ook wel bezig, zeker nu ik kort geleden na een relatie van drie jaar ben 'gedumpt' in plaats van andersom.
Jouw situatie lijkt me echter toch wel anders, het lijkt zoals ik al in eerdere reacties las ook wel alsof het meer om het verbinden an sich gaat. Kan zijn dat de ingrijpende dingen die je vroeger hebt meegemaakt op deze manier bij je 'aankloppen'. Ik denk dus dat het een goed idee is om met iemand te gaan praten. Kijken waar dat benauwde gevoel vandaan komt, wat daaronder zit. Ik kan me voorstellen dat je aan iemand hechten voor jou eigenlijk heel riskant voelt, want je kunt die persoon op allerhande manieren verliezen, je hebt er geen controle op. Als je je leven zeer zelfstandig leidt met anderen op afstand, loop je wat dat betreft minder risico. Dat zou op zich best kunnen als je je daar gelukkig bij voelt. Maar ik denk dat de meeste mensen zich toch relatief veel ontzeggen daarmee, en aangezien jij wel relaties blijft aangaan denk ik dat dat voor jou ook geldt. Dan is het denk ik zaak naar die onderhuidse gedachten en gevoelens te kijken, want door daar kennis van te hebben en mee om te kunnen gaan vanuit het hier en nu vergroot je uiteindelijk ook de controle, sta je niet zo machteloos als je je nu wellicht voelt. Succes!
Jouw situatie lijkt me echter toch wel anders, het lijkt zoals ik al in eerdere reacties las ook wel alsof het meer om het verbinden an sich gaat. Kan zijn dat de ingrijpende dingen die je vroeger hebt meegemaakt op deze manier bij je 'aankloppen'. Ik denk dus dat het een goed idee is om met iemand te gaan praten. Kijken waar dat benauwde gevoel vandaan komt, wat daaronder zit. Ik kan me voorstellen dat je aan iemand hechten voor jou eigenlijk heel riskant voelt, want je kunt die persoon op allerhande manieren verliezen, je hebt er geen controle op. Als je je leven zeer zelfstandig leidt met anderen op afstand, loop je wat dat betreft minder risico. Dat zou op zich best kunnen als je je daar gelukkig bij voelt. Maar ik denk dat de meeste mensen zich toch relatief veel ontzeggen daarmee, en aangezien jij wel relaties blijft aangaan denk ik dat dat voor jou ook geldt. Dan is het denk ik zaak naar die onderhuidse gedachten en gevoelens te kijken, want door daar kennis van te hebben en mee om te kunnen gaan vanuit het hier en nu vergroot je uiteindelijk ook de controle, sta je niet zo machteloos als je je nu wellicht voelt. Succes!
zondag 7 oktober 2018 13:16
Rot zeg, Coolpack. Gaat het nu een beetje nu je ex er een punt achter heeft gezet? Hopelijk kun je het t.z.t. een plekje geven 
Ikzelf heb niet het idee dat de aantrekking in wat voor zin dan ook minder is geworden. Wel iets anders, maar ik begon er veel meer bij na te denken en conclusies aan te hangen. Bij mijn vorige relatie had ik namelijk wel dat ik niet meer wilde dat mijn partner aan mij zou zitten, dat heb ik bij mijn meest recente ex eigenlijk helemaal niet zo ervaren.
Ook al zit ik nu eventjes in zak en as, ik word echt even blij van jullie fijne, lieve reacties. Misschien moet ik hier toch mee aan de slag gaan en kijken waar het vandaan komt.
Mijn ex was ook erg verdrietig. Het is voor ons beide moeilijk om volledig afstand te nemen.
Ikzelf heb niet het idee dat de aantrekking in wat voor zin dan ook minder is geworden. Wel iets anders, maar ik begon er veel meer bij na te denken en conclusies aan te hangen. Bij mijn vorige relatie had ik namelijk wel dat ik niet meer wilde dat mijn partner aan mij zou zitten, dat heb ik bij mijn meest recente ex eigenlijk helemaal niet zo ervaren.
Ook al zit ik nu eventjes in zak en as, ik word echt even blij van jullie fijne, lieve reacties. Misschien moet ik hier toch mee aan de slag gaan en kijken waar het vandaan komt.
Mijn ex was ook erg verdrietig. Het is voor ons beide moeilijk om volledig afstand te nemen.
They say there's no harm in daydreaming, but there is. If you don't daydream your life is a nightmare.
zondag 7 oktober 2018 13:29
Als je verminderd zekerheid voelt bij jezelf, zal er denk ik in elke relatie een punt komen dat je nadenkt over wat je mist. Omdat de relatie met jezelf het startpunt is van alle relaties met anderen en dan mis je dus iets in jezelf en niet bij een ander. Tot nu relateer jij dit denken en dit gevoel vanzelfspreken bij een relatie met een ander. Een relatie die zoals ik jou lees heel gezond en sterk overkomt. En je kunt keer op keer weglopen van een relatie maar alsnog neemt jij jezelf mee. Daarin zou een vast gedragspatroon van jou kunnen zitten.
Zoek dus uit hoe het zit met jezelf en mocht je enigszins wat herkennen uit bovenstaande ben daarna dan vooral snel eerlijk naar jezelf en deze man. Want misschien loop je wel weg van hem terwijl dit niet nodig is.
Zoek dus uit hoe het zit met jezelf en mocht je enigszins wat herkennen uit bovenstaande ben daarna dan vooral snel eerlijk naar jezelf en deze man. Want misschien loop je wel weg van hem terwijl dit niet nodig is.
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
zondag 7 oktober 2018 17:22
Het is moeilijk, TO. Ik ben met behoorlijk wat vraagtekens achtergebleven, ook door de manier waarop hij (toen, maar ook al eerder) communiceerde. Eerlijk gezegd denk ik dat hij ook eens naar zijn eigen patronen moet kijken, omdat hij ze mee lijkt te nemen en dan op de relatie projecteert. Zijn opstelling roept (niet alleen bij mij) de vraag op hoe hij een relatie wil onderhouden. Ik zag bij hem niet de zelfreflectie die jij nu hebt. Verder snapte ik soms zijn communicatie niet, herkende ik zijn punt niet (terwijl ik eerder te veel herken dan te weinig doorgaans) of de lading die ik erbij oppikte. Dan had ik het idee dat het projectie was van eigen onzekerheid/angst of iets van gedrag van een ex-vriendin of zo. Het is moeilijk dat over dat soort dingen eigenlijk geen gesprek te voeren was, omdat hij vooral bezig was met míjn gedrag. Dus een boodschap in de trant van 'ik vind het stom dat je dat doet, kun je daarmee ophouden' in plaats van 'ik heb daar moeite mee, wat kunnen we daar aan doen?'. De balans raakt dan weg en het heeft mij veel pijn gedaan. Maar goed, dat alles lees ik bij jou niet zo,gelukkig. Ik denk dat o.a. Enn zinnige dingen zegt.
