Familie word kleiner

Voor mij is gekozen familie de ware familie, ik heb niks met bloedbanden.

Mijn familie is nooit erg groot geweest. Inmiddels bestaat mijn familie alleen nog uit broer en gezin, en mij met gezin.

Mijn familie is mijn gezin, af en toe mijn moeder. Verder niks

Hoi Claudia,
Wat is het jammer dat zo’n warm nest uiteindelijk zo veranderd.
Gelukkig heb je kontakt met je vader.
Wie weet kom je toch weer in kontakt met je broer en heeft je broer er ook behoefte aan. Uiteindelijk deel je dat eerste stuk van je leven en alle lief en leed wat plaatsvond en misschien kunnen jullie uiteindelijk elkaar weer vinden hierin

Ik heb er geen ervaring mee binnen mijn eigen gezin, wel binnen de grotere familiekring. Er is ruzie ontstaan met mensen met wie we ook heel nauw contact hadden. We deden heel veel samen met familie, maar er is ruzie ontstaan en we zien ze nu niet meer. Als we ze ergens tegenkomen maken we keurig een praatje, op verjaardagen sturen we een berichtje, maar vroeger kwamen we veel bij elkaar over de vloer, vierden verjaardagen en feestdagen samen, gingen met elkaar op vakantie, ik zag mijn tante vroeger als een soort tweede moeder en mijn neef en nichten als broer en zussen. Vooral het eerste jaar zonder contact was raar, alsof alles opnieuw ingevuld moest worden. Nu heb ik er wel meer vrede mee, maar het blijft raar, er zijn momenten dat ik er nog moeite mee heb en er zijn momenten dat ik het beter vind zo.

Met mijn ouders heb ik gelukkig wel goed contact, en mijn man en ik hebben zelf twee kinderen. Broers en zussen heb ik niet.

Hier ook steeds minder en vooral anders contact. Ik merk dat ik steeds minder gemeen heb met familieleden. Zowel in mijn naaste familie als schoonfamilie. En dan bedoel ik broers en zussen aan beide kanten. We hebben steeds minder een echte klik, sterker nog :ik voel een toenemende irritatie. Het lijkt soms of we op een ander level zitten. Ik denk zelf dat het met de leeftijd te maken heeft. Vroeger was ik veel meer een pleaser, alles voor de lieve vrede. Dit is nu echt wel anders geworden en dit botst ook meer. Sinds de moeders aan beide kanten overleden zijn merk ik eigenlijk hoe de moeders het cement waren in de familie. Toen ze er nog waren was er veel meer contact. Ik zie mijn familie een paar keer per jaar op verjaardagen en daar heb ik toch al zo'n hekel aan. We babbelen wat vaags over de kinderen en vakanties, geen echte diepgang of betrokkenheid.
Vooral het tekort aan betrokkenheid in de loop van tijd heeft mij wel verdriet gedaan. Soms denk ik: wat heeft het voor zin om jullie nog te zien, het zijn net vage kennissen. Nu ik dit zo opschrijf merk ik dat het me wel verdriet doet.

Hier ook

Mn moeder is alleen dus geen.ooms en tantes van die kant
Toen mn ouders gingen scheiden hadden we geen contact meer met die kant.daarvoor ook weinig en vooral met 1 oom en tante die beiden overleden zijn Ook niet met vader. Ook niet met mn zus die ook verder weg woont nu
Ik heb alleen mn moeder en mn oma
Mn moeder heeft soms contact met mn nicht en haar zie ik ongeveer 1 keer per jaar. Verder heeft mn moeder een nicht waar ze sinds kort af en toe contact mee heeft in de vorm van bellen en heel af en toe in persoon asngezien zij ook verder weg woont. Maar ik heb er geen contact mee
Verder ook weinig vriendinnen dus over een x aantal jaar ben ik naar verwachting vooral alleen

Als je het jammer vindt, zoek ze op, dan komt het maar van 1 kant. Je kunt wel merken of ze het leuk vinden of niet. Ik zoek mijn familie ook niet op, maar als ze langs komen vind ik best leuk. Heb het gewoon ‘druk’

Ik heb alleen contact met mijn moeder, zus en broers,
Vader is overleden, voor zijn overlijden zag en hoorde ik nog weleens 1 ooms
en 2 tantes aan moederskant maar de relaties onderling tussen mijn moeder en haar broer en zussen is in de periode toen ze in rouw van mijn vader flink bekoeld,

Ik nam het voor mijn moeder op in een mail gericht naar oom en 2 tantes en niet geheel naar hun want ik schreef ook de fouten van mijn moeders kant op en vooral bij mijn oom is dat verkeerd gevallen en met hem heb ik al 6 jaar geen contact, heb nog 3 contact pogingen gedaan omdat ik hem toch wel mis en de band die wij vroegen hadden maar hij lijkt dat te negeren, dan niet, heb ook geen problemen met hem ondanks wat er gebeurd bij de uitvaart van mijn vader en erna ,
Ik kan ook zien dat ik vooral uit emotie en diepe rouw reageerde, bij hem weet ik het niet,

Met de 2 tantes heb ik er een op Facebook maar die is nooit online maar als ik die tegen zou komen buiten als ik bij mijn oude woonplaats op visite ben zullen ze mij vast niet negeren , zij vonden het juist goed dat ik voor mijn moeder op kwam in die mail ,

Mijn oom zal zo langs mij heen lopen als hij dat al bij zijn zus (mijn moeder) kan doen, wie ben ik dan ?

Ik denk er eigenlijk niet teveel aan,


Van oorsprong kom ik uit een groot familie-nest

Ik heb met beide ouders hun broers en zussen mee geteld 24 ooms en tantes en dan heb ik nog niet eens over hun kinderen en aangetrouwde partners

Sommige heb ik op Facebook behalve wat felicitaties en vind ik leuks niet veel contact,

En waarom niet toch bijvoorbeeld 1 keer per jaar het contact proberen te onderhouden?
Barbecue doen in de zomer bijvoorbeeld.

Je houdt zo wel iets of wat contact, maar dus maar beperkt.

Heeft je vader nog contact met je broer?
Of hoort hij ook niets meer?

Als jij contact wil met je familie, moet je dat contact zoeken.
Ik begrijp niet goed waarom je dat niet doet als het je zo'n pijn doet om geen contact te hebben.
Is het omdat het contact vooral van jou komt? Jij wil dat contact toch?
Als ik niks laat horen naar mijn broer hoor ik maanden niks van hem. Dus ik zorg dat we contact houden. Omdat ik dat belangrijk vind.