Relaties
alle pijlers
Hij verlatingsangst, ik bindingsangst
maandag 22 oktober 2018 14:57
Hallo allen,
Ik ben een tijdje met een man aan het daten. De afspraakjes zijn erg leuk, we kunnen lachen, luchtige gesprekken voeren maar ook de diepte ingaan. Al met al erg fijn dus. Nu is er na een tijdje naar voren gekomen, door de wat diepere gesprekken, dat we allebei in het verleden nogal te maken hebben gehad met angsten. Hij met bindingsangst, ik met verlatingsangst (bij beiden ook met een diagnose vastgesteld). Nu lijken de rollen in de situatie tussen ons alleen plotseling omgedraaid. Hij schiet lichtelijk in de verlatingsangst en ik in de bindingsangst. Ik ben op dit moment het boek "Liefdesbang" aan het lezen en herken hier ERG veel in.
Ik weet dat het op papier misschien niet de handigste combinatie is. Aan de andere kant merk ik, doordat we allebei ook aan de "andere kant" hebben gestaan, dat we elkaar heel goed begrijpen en elkaar de ruimte kunnen geven zonder daarbij in de angst mee te gaan. Hoewel ik dat soms erg moeilijk vind. Ik herken in zijn gedrag ontzettend mezelf in vorige relaties, en weet daardoor ook erg hoe ik hem gerust kan stellen, maar weet dat dat altijd maar kortstondig zal zijn. (HIj vraagt daar overigens ook absoluut niet om). Confronterend is het wel, om iemand het gedrag te zien vertonen wat jij zelf in andere relaties precies hetzelfde hebt gedaan uit angst. (Dat zal hij andersom bij mij vast ook hebben, maar hij is iets relaxter dan ik, ik wat explosiever soms).
Ik vroeg me af of er hier mensen zijn die ervaring hebben met deze combinatie van bindingangst/verlatingsangst met daten. Nogmaals met mijn verstand weet ik dat het misschien niet "handig" is, maar we zijn ons allebei erg bewust van onze angsten. Het is niet zo dat één van de twee nog totaal niet doorheeft wat er aan de hand is. Maar feit is wel dat het in ons allebei nog ergens zit. Ik heb nu voor mezelf afgesproken dat ik vooral doorga met hem daten. Dat onze angsten er af en toe zullen zijn, maar dat er meer is dan dat, en dat we moeten kijken of dit gaat werken of niet.
Ik ben een tijdje met een man aan het daten. De afspraakjes zijn erg leuk, we kunnen lachen, luchtige gesprekken voeren maar ook de diepte ingaan. Al met al erg fijn dus. Nu is er na een tijdje naar voren gekomen, door de wat diepere gesprekken, dat we allebei in het verleden nogal te maken hebben gehad met angsten. Hij met bindingsangst, ik met verlatingsangst (bij beiden ook met een diagnose vastgesteld). Nu lijken de rollen in de situatie tussen ons alleen plotseling omgedraaid. Hij schiet lichtelijk in de verlatingsangst en ik in de bindingsangst. Ik ben op dit moment het boek "Liefdesbang" aan het lezen en herken hier ERG veel in.
Ik weet dat het op papier misschien niet de handigste combinatie is. Aan de andere kant merk ik, doordat we allebei ook aan de "andere kant" hebben gestaan, dat we elkaar heel goed begrijpen en elkaar de ruimte kunnen geven zonder daarbij in de angst mee te gaan. Hoewel ik dat soms erg moeilijk vind. Ik herken in zijn gedrag ontzettend mezelf in vorige relaties, en weet daardoor ook erg hoe ik hem gerust kan stellen, maar weet dat dat altijd maar kortstondig zal zijn. (HIj vraagt daar overigens ook absoluut niet om). Confronterend is het wel, om iemand het gedrag te zien vertonen wat jij zelf in andere relaties precies hetzelfde hebt gedaan uit angst. (Dat zal hij andersom bij mij vast ook hebben, maar hij is iets relaxter dan ik, ik wat explosiever soms).
Ik vroeg me af of er hier mensen zijn die ervaring hebben met deze combinatie van bindingangst/verlatingsangst met daten. Nogmaals met mijn verstand weet ik dat het misschien niet "handig" is, maar we zijn ons allebei erg bewust van onze angsten. Het is niet zo dat één van de twee nog totaal niet doorheeft wat er aan de hand is. Maar feit is wel dat het in ons allebei nog ergens zit. Ik heb nu voor mezelf afgesproken dat ik vooral doorga met hem daten. Dat onze angsten er af en toe zullen zijn, maar dat er meer is dan dat, en dat we moeten kijken of dit gaat werken of niet.
maandag 22 oktober 2018 15:13
Dit is niet de handigste partnerkeuze voor beiden als jullie een rustige en stabiele relatie op het oog hebben. Maar relaties kunnen ook gewoon zijn om van te leren. Zolang beiden van jullie open blijven, goed communiceren en jullie eigen behoeftes in de gaten blijven houden en die van de ander. Probeer vooral te waken voor de "het werkt niet, ik ben ongelukkig, maar ik wil perse dat het werkt omdat ik zo gek op hem ben -houding". Want een relatie waarin bindingsangst en verlatingsangst in beide partijen zitten kan intens en verslavend zijn, met enorme pieken en dalen. (ik spreek uit ervaring)
Wellicht niet een goede match voor altijd, maar wellicht een hele goede levensles, mits de communicatie goed blijft en er voldoende zelfinzicht is bij beiden, en beiden bereid zijn om hard aan hunzelf te werken.
Hou wel in de gaten of je het grootste deel van de tijd samen wel gelukkig bent. En blijf ervoor zorgen dat je eigen geluk voorop blijft staan, niet het laten werken van de relatie.
Wellicht niet een goede match voor altijd, maar wellicht een hele goede levensles, mits de communicatie goed blijft en er voldoende zelfinzicht is bij beiden, en beiden bereid zijn om hard aan hunzelf te werken.
Hou wel in de gaten of je het grootste deel van de tijd samen wel gelukkig bent. En blijf ervoor zorgen dat je eigen geluk voorop blijft staan, niet het laten werken van de relatie.
winkje87 wijzigde dit bericht op 22-10-2018 15:19
22.70% gewijzigd
maandag 22 oktober 2018 15:16
Thanks, eigenlijk beschrijf je precies hoe ik er nu ook over denk en me er bij voel. Ik vind het ergens heel "fijn" om het nu ook een keer van de andere kant mee te maken. En we hebben ook naar elkaar uitgesproken dat we gewoon gaan kijken of er iets is, maar dat we niet gaan forceren iets te laten werken dat eigenlijk niet werkt, want daar kan je pas achter komen als je elkaar echt echt beter leert kennen denk ik. Voor nu voelt het goed en zijn we allebei wel een beetje op onze hoede met ons gedrag. Het voelt misschien wat zwaar voor in de date-fase, maar ik denk eerlijk gezegd dat het dat voor mensen met bindingsangst/verlatings-angst al wat sneller is, omdat de angsten dan op gaan spelen?winkje87 schreef: ↑22-10-2018 15:13Dit is niet de meest goede match qua mensen, als je een rustige en stabiele relatie op het oog hebt. Maar relaties kunnen ook gewoon zijn om van te leren. Zolang beiden van jullie open blijven, goed communiceren en jullie eigen behoeftes in de gaten blijven houden en die van de ander. Probeer vooral te waken voor de "het werkt niet, ik ben ongelukkig, maar ik wil perse dat het werkt omdat ik zo gek op hem ben -houding". Want een stel waarin bindingangst en verlatingsangst in beide partijen zit kan intens en verslavend zijn, met enorme pieken en dalen. (ik spreek uit ervaring)
Wellicht niet een goede match voor altijd, maar wellicht een hele goede levensles.
maandag 22 oktober 2018 15:22
Vraag jezelf wel goed af of je dit moet willen he? De kans is heel groot dat het niet werkt en dat het heel veel pijn op gaat leveren. Nu is het nog "ach we zien wel" maar dat gaat veranderen. (geloof me) De vraag die je jezelf eerlijk moet stellen: ga ik voor een levensles, of wil ik echt een relatie die gaat werken?
Jezelf vertellen dat het een les is terwijl je stiekem graag naar huisje boompje beestje verlangt is natuurlijk niet de bedoeling
Jezelf vertellen dat het een les is terwijl je stiekem graag naar huisje boompje beestje verlangt is natuurlijk niet de bedoeling
maandag 22 oktober 2018 15:27
Nee nee ik snap helemaal wat je bedoelt. Ik was niet op zoek naar iets, en heb deze man ook eerst leren kennen voordat er iets bleek te zijn wat we verder uit willen zoeken. We hebben wel echt een goede klik (buiten de herkenning in de angsten dus), en ik wil het gewoon niet nu al aan de kant zetten uit angst dat het fout gaat. Ik weet namelijk van mezelf dat ik vooral aan mijn angsten kan werken als ik er ook mee geconfronteerd word, en niet als ik maar veilig op m'n kamertje blijf zitten, om het even kort door de bocht te zeggen. Ik kan nu dus nog geen antwoord geven op de vraag of ik voor een levensles ga of voor een relatie, omdat ik nog niet eens weet of er een relatie in zitwinkje87 schreef: ↑22-10-2018 15:22Vraag jezelf wel goed af of je dit moet willen he? De kans is heel groot dat het niet werkt en dat het heel veel pijn op gaat leveren. Nu is het nog "ach we zien wel" maar dat gaat veranderen. (geloof me) De vraag die je jezelf eerlijk moet stellen: ga ik voor een levensles, of wil ik echt een relatie die gaat werken?
Jezelf vertellen dat het een les is terwijl je stiekem graag huisje boompje beestje verlangt is natuurlijk niet de bedoeling
Goed, het blijkt maar weer dat dit topic vooral lekker even van me afschrijven is hoor haha!
maandag 22 oktober 2018 16:18
Je zult allebei verantwoordelijkheid moeten nemen voor je eigen behoeftes en gevoelens en daar op een gezonde en volwassen manier mee omgaan in plaats van het gevoel en het vervullen van de behoefte uit te besteden bij een (de) ander. Een kans voor beiden om dit aan te pakken, maar je zult elkaar ook continu triggeren wat het soms ook extramoeilijk kan maken. Maar goed, het hoeft niet einde verhaal te betekenen, jullie zijn je er allebei in bepaalde mate van bewust. Vaak zoeken mensen met dit soort trekken elkaar toch op, maar dan zonder labeltje en/of met minder bewustzijn, dus misschien een voordeel dat jullie je ervan bewust zijn. Alleen ook een valkuil om je erachter te verschuilen.
maandag 22 oktober 2018 16:23
Precies, ben ik met je eens. En we zijn gelukkig allebei al redelijk vaak op ons "bek" gegaan, dat we weten dat we hier een ander ook niet mee willen en kunnen opzadelen. Betekent inderdaad niet dat dat altijd makkelijk zal zijn. Als ik het idee had dat hij nog niet doorhad wat zijn angsten zijn dan zou ik er denk ik bij voorbaat niet aan beginnen. Verschuilen gaat ook iets minder "makkelijk" omdat we het gedrag bij elkaar herkennen uit ons eigen verleden. Maar goed je wilt ook zeker niet de psycholoog gaan uithangen bij elkaar want ik denk als je voor elkaar gaat zorgen of elkaar alleen maar wilt helpen dat dat een evenuele liefdesrelatie sowieso in de weg zal staan. Ik moet het maar een beetje gaan aanzien denk ik.tu1nhek schreef: ↑22-10-2018 16:18Je zult allebei verantwoordelijkheid moeten nemen voor je eigen behoeftes en gevoelens en daar op een gezonde en volwassen manier mee omgaan in plaats van het gevoel en het vervullen van de behoefte uit te besteden bij een (de) ander. Een kans voor beiden om dit aan te pakken, maar je zult elkaar ook continu triggeren wat het soms ook extramoeilijk kan maken. Maar goed, het hoeft niet einde verhaal te betekenen, jullie zijn je er allebei in bepaalde mate van bewust. Vaak zoeken mensen met dit soort trekken elkaar toch op, maar dan zonder labeltje en/of met minder bewustzijn, dus misschien een voordeel dat jullie je ervan bewust zijn. Alleen ook een valkuil om je erachter te verschuilen.
maandag 22 oktober 2018 16:27
De rollen zijn niet omgedraaid, alleen zitten jullie nog aan 't begin van de dynamiek. Hij is nu nog aan het jagen op iets wat ie nog niet echt heeft en geeft je daarbij veel bevestiging. Daardoor wordt je verlatingsangst niet getriggerd, maar wel je gebrek aan eigenwaarde. Je hebt het gevoel dat je al die aandacht onwaardig bent en je wordt onrustig daardoor, dat benoem je nu als bindingsangst maar dat is 't niet. Zijn bindingsangst wordt nog niet getriggerd omdat jouw gedrag daar nu niet naar is. Een paar dagen-weken-maanden-jaren later komt het vertrouwde patroon voor jullie beiden wel naar boven. Sterkte!
maandag 22 oktober 2018 16:29
Hmm dat is niet helemaal waar, ik heb hem namelijk heel veel bevestiging gegeven. Ik heb het idee dat we eerst allebei in verlatingsangst zaten, en dat ik daarna degene ben geweest die in de bindingsangst kwam. Het zijn twee kanten van dezelfde medaille he, dus het kan in elkaar omslaan. Het kan ook heel goed dat de rollen straks weer omdraaien, het komt namelijk op hetzelfde neer: je niet kunnen binden.Bucephela schreef: ↑22-10-2018 16:27De rollen zijn niet omgedraaid, alleen zitten jullie nog aan 't begin van de dynamiek. Hij is nu nog aan het jagen op iets wat ie nog niet echt heeft en geeft je daarbij veel bevestiging. Daardoor wordt je verlatingsangst niet getriggerd, maar wel je gebrek aan eigenwaarde. Je hebt het gevoel dat je al die aandacht onwaardig bent en je wordt onrustig daardoor, dat benoem je nu als bindingsangst maar dat is 't niet. Zijn bindingsangst wordt nog niet getriggerd omdat jouw gedrag daar nu niet naar is. Een paar dagen-weken-maanden-jaren later komt het vertrouwde patroon voor jullie beiden wel naar boven. Sterkte!
maandag 22 oktober 2018 16:32
Ja vooralsnog heb ik daar dus een goed gevoel bij. Zonder dat we met elkaar meepraten denken we over veel dingen hetzelfde, en vullen we elkaar op andere gebieden aan heb ik het idee. We zijn beide mensen die vrij zelfreflectief zijn, en van een relatie ook verwachten dat het je kan steunen en kan doen ontwikkelen, maar dat het ook hard werken is soms. En we weten dat we onze "struggles" uiteindelijk zelf op moeten lossen en zeker niet bij iemand anders neer kunnen leggen. Dus die basis voelt vanuit ons beide goed.
maandag 22 oktober 2018 16:38
nee dat is niet de gemeenschappelijke deler, degene met verlatingsangst kan zich wel binden namelijk. De gemeenschappelijke deler is de alomvattende angst voor afwijzingpompiedomdom schreef: ↑22-10-2018 16:29Hmm dat is niet helemaal waar, ik heb hem namelijk heel veel bevestiging gegeven. Ik heb het idee dat we eerst allebei in verlatingsangst zaten, en dat ik daarna degene ben geweest die in de bindingsangst kwam. Het zijn twee kanten van dezelfde medaille he, dus het kan in elkaar omslaan. Het kan ook heel goed dat de rollen straks weer omdraaien, het komt namelijk op hetzelfde neer: je niet kunnen binden.
maandag 22 oktober 2018 16:40
Hmm, ik viel met mijn verlatingsangst altijd op mannen die niet bereikbaar waren, op wat voor manier dan ook. Uiteindelijk kon ik me in mijn diepste verlatingsangst ook helemaal niet echt aan iemand binden. Je denkt dat je je aan iemand kan binden omdat je het zo graag wilt, maar dat komt voort uit een diepe angst, en dan is het heel veilig om iemand uit te zoeken die altijd op een bepaalde afstand zal blijven zodat je in een fantasie kunt blijven leven. Zo werkte het bij mij in ieder geval wel. Maar goed je niet kunnen binden, angst voor afwijzing, die zijn denk ik ook weer met elkaar verbonden.
anoniem_363980 wijzigde dit bericht op 22-10-2018 16:43
6.48% gewijzigd
maandag 22 oktober 2018 16:42
Dat bedoel ik te zeggen dat het met mensen die of aan verlatingsangst of aan bindingsangst "lijden", al snel in analyses terecht komt. Het komt namelijk of snel heel dichtbij, of je hebt heel snel het gevoel dat je er meer van wilt. Dus het is vrij snel al "zwaar", ik ken het eerlijk gezegd niet anders (ook met date-fases die later uitliepen op iets dat meer werd dan dat, begon het voor mij zo).
anoniem_363980 wijzigde dit bericht op 22-10-2018 16:42
Reden: spelfout
Reden: spelfout
0.18% gewijzigd
maandag 22 oktober 2018 16:45
Is gewoon niet binden een optie? Geef je relatie gewoon geen naam en geniet van elkaar zolang het leuk is, een dag, een maand, misschien de rest van je leven? Als je maar blijft volhouden dat je er nu niks definitiefs over hoeft te beslissen dan hou je de problemen voor altijd buiten de deur....
De grap is natuurlijk dat dit eigenlijk voor elke relatie opgaat, maar mensen vaak rustig worden van de illusie van vastigheid. En jullie worden daar juist onrustig van: laat dan die illusie achterwege.
De grap is natuurlijk dat dit eigenlijk voor elke relatie opgaat, maar mensen vaak rustig worden van de illusie van vastigheid. En jullie worden daar juist onrustig van: laat dan die illusie achterwege.
maandag 22 oktober 2018 16:47
iemand met verlatingsangst gaat klampen als de relatie eenmaal gesetteld is. Het kan heel goed dat de angst zo groot is dat je valt op onbereikbare mannen. maar goed deze man past in hetzelfde beeld. Hij zal je gaan afwijzen want dat is zijn overlevingsstrategiepompiedomdom schreef: ↑22-10-2018 16:40Hmm, ik viel met mijn verlatingsangst altijd op mannen die niet bereikbaar waren, op wat voor manier dan ook. Uiteindelijk kon ik me in mijn diepste verlatingsangst ook helemaal niet echt aan iemand binden. Je denkt dat je je aan iemand kan binden omdat je het zo graag wilt, maar dat komt voort uit een diepe angst, en dan is het heel veilig om iemand uit te zoeken die altijd op een bepaalde afstand zal blijven zodat je in een fantasie kunt blijven leven. Zo werkte het bij mij in ieder geval wel. Maar goed je niet kunnen binden, angst voor afwijzing, die zijn denk ik ook weer met elkaar verbonden.
maandag 22 oktober 2018 16:48
Dat vind ik een goedeslekire schreef: ↑22-10-2018 16:45Is gewoon niet binden een optie? Geef je relatie gewoon geen naam en geniet van elkaar zolang het leuk is, een dag, een maand, misschien de rest van je leven? Als je maar blijft volhouden dat je er nu niks definitiefs over hoeft te beslissen dan hou je de problemen voor altijd buiten de deur....
De grap is natuurlijk dat dit eigenlijk voor elke relatie opgaat, maar mensen vaak rustig worden van de illusie van vastigheid. En jullie worden daar juist onrustig van: laat dan die illusie achterwege.
Thanks. Ik denk dat ik ergens op dit moment een verantwoordelijkheid naar hem toe voel om hem niet aan het lijntje te houden, terwijl we allebei weten dat we er nog helemaal geen "uitspraken" over kunnen doen. En zoals je zegt, dat hoeft ook niet. Ik weet alleen hoeveel pijn het doet als je in je verlatingsangst zit, en iemand wil niet verder. Die druk voel ik nu, ondanks dat ik er zelf op dit moment ook nog zin in heb.
Hij lijkt soms iets zekerder te weten dat dit iets is, dan dat ik hem nu kan geven (en dat zal vast een gedeelte zijn verlatingsangst zijn die een mooier beeld van mij schetst dan dat de werkelijkheid is). Ik ben me er van bewust dat ik soms te erg op zoek ben naar een perfecte balans, en dat dat misschien een illusie is? Of dat dat iets is dat kan veranderen. Dat je soms in balans bent, soms de een de ander wat leuker vindt, en andersom?
anoniem_363980 wijzigde dit bericht op 22-10-2018 16:52
25.33% gewijzigd
maandag 22 oktober 2018 16:50
Tuurlijk, dat weet ik ook. Het ding is alleen als je iets speciaals met iemand voelt dat je dat ook niet zomaar aan de kant wilt zetten. Het gaat mij er niet om dat ik PER SE een relatie wil, het gaat mij er om dat ik een leuk iemand heb leren kennen, die nu net als ik met een bepaalde beschadiging zit. Als het me enkel te doen was om zo snel mogelijk een relatie te krijgen dan zou dat sowieso niet helemaal de juiste insteek zijn denk ik. Ik wil met iemand zijn omdat ik met diegene wil zijn, niet omdat ik zo nodig een relatie moet hebben.
maandag 22 oktober 2018 16:51
dat gaat niet werken voor iemand met verlatingsangst hoor. nu in de date fase is het misschien nog een optie maar vroeg of laat ga je verwachtingen krijgenpompiedomdom schreef: ↑22-10-2018 16:48Dat vind ik een goede
maandag 22 oktober 2018 16:52
de vraag is wat dat voor speciaals is. Is het de herkenning in de beschadiging? emotioneel kan je je natuurlijk aangetrokken voelen tot iemand maar rationeel zou je je moeten beseffen dat je hier echt niet gelukkig van gaat worden.pompiedomdom schreef: ↑22-10-2018 16:50Tuurlijk, dat weet ik ook. Het ding is alleen als je iets speciaals met iemand voelt dat je dat ook niet zomaar aan de kant wilt zetten. Het gaat mij er niet om dat ik PER SE een relatie wil, het gaat mij er om dat ik een leuk iemand heb leren kennen, die nu net als ik met een bepaalde beschadiging zit. Als het me enkel te doen was om zo snel mogelijk een relatie te krijgen dan zou dat sowieso niet helemaal de juiste insteek zijn denk ik. Ik wil met iemand zijn omdat ik met diegene wil zijn, niet omdat ik zo nodig een relatie moet hebben.
maandag 22 oktober 2018 16:53
Uiteraard, en dat is ook begrijpelijk. Ik denk alleen dat ik het idee heb dat ik het nu al zeker moet weten, en dat weet ik niet, en hij zegt dat hij dat ook niet weet. Wat voor nu goed en prima is. Maar tuurlijk wil je er uiteindelijk een stempel op drukken.
