Nutteloos ik

06-12-2018 23:27 31 berichten
Goedendag iedereen, ik zit met iets. Ik heb nog nooit van een jongen gehoord dat ie mij knap vond, nooit. Ik hoor dus altijd van mijn vriendinnen die dus mooier zijn, allemaal dingen van dat jongens praten oogcontact maken etc. En ze liegen niet want ik heb het zelf heel vaak meegemaakt met hun. Dan ben ik erbij en dan praat bijv een jongen alleen met mn vriendin. En zij krijgen vet veel dm’s van jongens die hun bijv op een feest hebben gezien en dus hun knap vonden en willen fixen. En ik, ik luister altijd naar zulke dingen en weet dan nooit wat ik erop moet zeggen. Ik zit ermee. Het is niet dat ik een relatie wil ofz, totaal niet. Maar die aandacht mis ik gewoon. Ik kan dus nooit bijv met mn vriendinnen erover hebben. En dit maakt me vet onzeker omdat ik dan automatisch het gevoel krijg dat ik onaantrekkelijk ben, want ja dan had ik allang een dm gekregen. Als ik buiten loop durf ik jongens niet aan te kijken, omdat ik bang ben dat ze me lelijk gaan vinden of me uit gaan lachen. En ik werk in een kledingwinkel waar veel koppels langskomen, en dan denk ik bij mezelf van huh zij is ook niet mooi maar toch heeft ze een mooie vriend. En dan snap ik het niet meer. Ik moest het ff kwijt aan jullie.
Alle reacties Link kopieren
TO ik zal je een anecdote vertellen, over hoe onzeker en verlegen ik vroeger was. Hoe ik werd gepest en door wildvreemde pubers werd nageroepen met lelijkerd. Ik maak geen geintje, dat is echt gebeurd. Een vriendje dat het grappig vond mij nijlpaardje te noemen, bedoeld als koosnaampje, maar echt niet leuk.
Was ik lelijk, geen idee achteraf gezien. Anderen vonden kennelijk van wel. Of was het hun manier om mij te laten merken dat ik er niet bijhoorde? Gewoon een makkelijke manier om te pesten, omdat het iedereen zou raken. Zelfs het meest mooie, maar onzekere meisje.
Na dat ene vriendje nooit meer een vriendje gehad. En echte vrienden? Weinig.

Kwam dat door mijn uiterlijk? Was ik lelijk? Of was het toch die onzekerheid en verlegenheid? Want hoe kan het anders dat ik 10 jaar later zoveel leuke en lieve vrienden heb en ik van meerdere mannen (en vrouwen) weet dat ze me heel aantrekkelijk vinden. Een deel voor de seks, anderen hebben aangegeven best met me te willen daten, maar helaad waren dat mijn types niet of zochten we beiden wat anders.

Ben ik echt zoveel knapper, terwijl ik nu mijn acné combineer met rimpels 😝, of is er iets andere veranderd? Ik geloof heilig in het tweede.
Niet dat ik nooit meer onzeker of verlegen ben, maar ik zit goed in mijn vel en ben gelukkig met wie ik ben. Ik ben niet meer zo bezig met wat anderen van mij vinden en opeens vinden anderen mij dan leuk.

Maf hoe dat werkt ;)
I do cross stitch; so you know that I have the patience to stab something a thousand times
Een*Nieuwe*Lente schreef:
07-12-2018 10:22
Ja, het valt me op dat jouw innerlijke criticus heel streng is voor jou zelf. Let er maar eens op hoeveel het stemmetje van jouw innerlijke criticus jou afkraakt de hele dag. Op den duur ben je het zelf gaan geloven. Zou je al die dingen die je innelijke criticus over jezelf zegt ook tegen een ander zeggen? Zo van : 'je bent lelijk', 'je bent te lelijk om vrienden mee te zijn', enz. Dan maak je geen vrienden ;-) Zo geldt dat ook voor jezelf: ben aardig voor jezelf, dan word je vrienden met jezelf.
Om meer zelfvertrouwen en eigenwaarde te krijgen, is het goed om niet te oordelen, maar gewoon waar te nemen zonder oordeel.
Zelfcompassie en compassie voor anderen zorgt ervoor dat je je lekkerder in je vel gaat voelen.

Misschien helpt een ontspanningsoefening als bodyscan ook voor je (te vinden op youtube).
Ik zal bodyscan proberen
lollypopje schreef:
07-12-2018 10:50
TO ik zal je een anecdote vertellen, over hoe onzeker en verlegen ik vroeger was. Hoe ik werd gepest en door wildvreemde pubers werd nageroepen met lelijkerd. Ik maak geen geintje, dat is echt gebeurd. Een vriendje dat het grappig vond mij nijlpaardje te noemen, bedoeld als koosnaampje, maar echt niet leuk.
Was ik lelijk, geen idee achteraf gezien. Anderen vonden kennelijk van wel. Of was het hun manier om mij te laten merken dat ik er niet bijhoorde? Gewoon een makkelijke manier om te pesten, omdat het iedereen zou raken. Zelfs het meest mooie, maar onzekere meisje.
Na dat ene vriendje nooit meer een vriendje gehad. En echte vrienden? Weinig.

Kwam dat door mijn uiterlijk? Was ik lelijk? Of was het toch die onzekerheid en verlegenheid? Want hoe kan het anders dat ik 10 jaar later zoveel leuke en lieve vrienden heb en ik van meerdere mannen (en vrouwen) weet dat ze me heel aantrekkelijk vinden. Een deel voor de seks, anderen hebben aangegeven best met me te willen daten, maar helaad waren dat mijn types niet of zochten we beiden wat anders.

Ben ik echt zoveel knapper, terwijl ik nu mijn acné combineer met rimpels 😝, of is er iets andere veranderd? Ik geloof heilig in het tweede.
Niet dat ik nooit meer onzeker of verlegen ben, maar ik zit goed in mijn vel en ben gelukkig met wie ik ben. Ik ben niet meer zo bezig met wat anderen van mij vinden en opeens vinden anderen mij dan leuk.

Maf hoe dat werkt ;)
Echt knap van je hoe je het hebt opgepakt, en doordat je niet meer onzeker was je leven soort van hebt veranderd. Dit inspireert me wel
Alle reacties Link kopieren
Toen ik tiener was, werd ik ook weleens lelijk gemoemd. Jongens zeiden dingen als 'als zij een hoer was zou ik haar nog niet doen, al kreeg ik er voor betaald'. Ik vond mezelf ook zo gruwelijk lelijk. Als ik naar de kapper ging en voor die spiegel moest zitten, werd ik ook doodongelukkig. De puberteit is voor bijna niemand makkelijk. Heel lang zijn die gedachten bij me gebleven. Maar ik heb gekozen voor positiviteit. Ik merkte dat mensen in mijn omgeving die negativiteit helemaal niet leuk vonden, het bracht mij niks. Bovendien vind ik zelf iemands 'knapheid' helemaal niet zo belangrijk. Ik vind het zoveel belangrijker of iemand aardig is, grappig enzovoort. Waarom zou ik bij mezelf dan dat uiterlijk wel zo belangrijk maken? Nee ik heb wel leukere dingen te doen in het leven dan me daar telkens druk om maken. Of ik mooi of niet ben, weet ik niet. Als ik uitga krijg ik wel eens te horen dat ik mooi ben, soms krijg ik zelfs een complimentje in het openbaar, mijn vriend is vanaf date 1 onder de indruk van mijn uiterlijk. Als ik ook iets heb geleerd, is het zeker dat dat oppervlakkige contact tijdens het uitgaan enzo, niets te maken heeft met het opbouwen van een fijne stabiele relatie. Als je dus bijzonder mooi bent, krijg je misschien veel oppervlakkige aandacht. Dat wil niet zeggen dat die mannen ook relatiemateriaal zijn. Een relatie gaat zoveel verder dan elkaar alleen knap vinden. Mijn advies, kies voor positiviteit. Met de jaren wordt het beter, zul je meer zelfvertrouwen krijgen. Er komt vanzelf iemand voorbij die jou echt leuk vindt.
Alle reacties Link kopieren
Ezelsoortje21 schreef:
07-12-2018 11:19
Echt knap van je hoe je het hebt opgepakt, en doordat je niet meer onzeker was je leven soort van hebt veranderd. Dit inspireert me wel
Het was niet eens allemaal bewust, het is een proces.

Ik ben begin 30. Het voelt voor mij niet eens heel lang geleden dat ik zo oud was als jij en mij zo voelde. Ik kon me toen ook echt niet voorstellen dat mijn leven nu is, zoals het is.

Dus probeer het los te laten en je zult zien, dat het goed komt.

Overigens vind ik de tip van de POH niet eens zo gek. Een psycholoog is misschien wat rigoureus, maar eens praten bij je huisarts kan je misschien wel helpen. Zo heb ik zelf ooit veel gehad aan gesprekken met de studentenpsycholoog van de uni.
I do cross stitch; so you know that I have the patience to stab something a thousand times
Zo rigoureus is een psycholoog niet voor dit denk ik...

TO je kan gaan informeren voor een cursus zelfbeeld ontwikkelen. Ik ga dit toevallig ook doen omdat mijn innerlijke criticus onwijs sterk en hard is. Daar wordt de focus gelegd op je positieve punten.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven