Relaties
alle pijlers
Nog maar weinig gevoelens voor hem
maandag 17 december 2018 08:36
Oh jee, de zoveelste topic al over vervallen liefde. Ja.
Ik ben een 23 jarige jongen die al 3 jaar samen is met zijn even oude vriend.
Eind 2017 ging ik op mezelf wonen in een woning met uitzicht op het samenwonen en dus hebben ik en mijn vriend de woning samen ingericht in een gemixte stijl waarbij we beide compromis hebben gesloten.
We wonen nu ruim een half jaar samen, maar vanaf mijn kant gaan nu de twijfels komen. En dat is iets waar ik bang voor ben geworden.
Allereerst wil ik hem niet kwetsen, maar ook geen flinke pijn doen en ik weet dat als ik mijn gedachtes nodeloos door zet ik hem gá kwetsen.
Ik ben normaal altijd een net persoon. Ik doe de afwas elke 2 dagen, ik hou mijn huis schoon. Maar je moet weten dat mijn vriend en ik plots een paar maanden geleden een hond hebben genomen. Iets wat we in eerste instantie pas maanden later gepland hadden staan.
Door mijn lichte autisme heb ik mij hier enorm op moeten aanpassen. Toch irriteer ik me mateloos aan de staat van onze woning anno nu. De vloer ziet er niet uit, maar hij dweilt niet meer uit zichzelf. De afwas stapelt 8 dagen op, maar uit zichzelf gaan afwassen Ho maar. Sinds we de hond hebben gaan we niet meer op dates. En vooral dat laatste irriteert me.
Hij kan niet settelen in de stad waarin ik ben gaan wonen (waar ik al mijn hele leven woon (hij woonde een half uur bij mij vandaan in een grotere stad)). En ik weet dat als ik het uitmaak, hij opzoek moet naar een ander huis.
We hebben een paar weken geleden dat van de niet meer geplande dates uitgesproken. Toen heeft hij beterschap beloofd, en zei met tranen in zijn ogen (en hij toont bijna nooit emoties dus ik weet dat dat gemeend was) dat hij mij niet kwijt wil.
Ik wil hem die kans absoluut geven, maar ik merk dat het onbewust iets met mij heeft gedaan. De liefdesvlam lijkt vanaf mijn kant steeds meer te doven.
We hebben de afgelopen 3 jaar zo ontzettend veel van elkaar geleerd. Hij heeft mij over grenzen heen getrokken, zelfverzekerder gemaakt en uit een depressie getrokken. Ik heb hem geholpen met zijn financiële shit op orde te krijgen en hem even later ook uit een depressie moeten trekken. Maar nu alles “gefixt” lijkt te zijn en ik opgescheept zit met een hond, lijkt het alsof ik mijn leven niet meer zo wil leven. In dat intrieur wat niet helemaal mijn stijl is, met die vriend die de boel laat verloederen in het huishouden.
Ik ben 23, en leef mijn leven als een (niet lullig bedoeld) saaie 50’er die er niet meer op uit gaat, en thuis bij de hond blijft zitten. Dit voelt niet meer als mijn toekomst met hem.
Zoals ik al eerder heb gezegd, we hebben enorm gevochten in deze relatie. Maar komt het voor iemand bekend voor dat je na 3 jaar gewoon klaar lijkt te zijn en de vlam uit lijkt te gaan?
Ik ben een 23 jarige jongen die al 3 jaar samen is met zijn even oude vriend.
Eind 2017 ging ik op mezelf wonen in een woning met uitzicht op het samenwonen en dus hebben ik en mijn vriend de woning samen ingericht in een gemixte stijl waarbij we beide compromis hebben gesloten.
We wonen nu ruim een half jaar samen, maar vanaf mijn kant gaan nu de twijfels komen. En dat is iets waar ik bang voor ben geworden.
Allereerst wil ik hem niet kwetsen, maar ook geen flinke pijn doen en ik weet dat als ik mijn gedachtes nodeloos door zet ik hem gá kwetsen.
Ik ben normaal altijd een net persoon. Ik doe de afwas elke 2 dagen, ik hou mijn huis schoon. Maar je moet weten dat mijn vriend en ik plots een paar maanden geleden een hond hebben genomen. Iets wat we in eerste instantie pas maanden later gepland hadden staan.
Door mijn lichte autisme heb ik mij hier enorm op moeten aanpassen. Toch irriteer ik me mateloos aan de staat van onze woning anno nu. De vloer ziet er niet uit, maar hij dweilt niet meer uit zichzelf. De afwas stapelt 8 dagen op, maar uit zichzelf gaan afwassen Ho maar. Sinds we de hond hebben gaan we niet meer op dates. En vooral dat laatste irriteert me.
Hij kan niet settelen in de stad waarin ik ben gaan wonen (waar ik al mijn hele leven woon (hij woonde een half uur bij mij vandaan in een grotere stad)). En ik weet dat als ik het uitmaak, hij opzoek moet naar een ander huis.
We hebben een paar weken geleden dat van de niet meer geplande dates uitgesproken. Toen heeft hij beterschap beloofd, en zei met tranen in zijn ogen (en hij toont bijna nooit emoties dus ik weet dat dat gemeend was) dat hij mij niet kwijt wil.
Ik wil hem die kans absoluut geven, maar ik merk dat het onbewust iets met mij heeft gedaan. De liefdesvlam lijkt vanaf mijn kant steeds meer te doven.
We hebben de afgelopen 3 jaar zo ontzettend veel van elkaar geleerd. Hij heeft mij over grenzen heen getrokken, zelfverzekerder gemaakt en uit een depressie getrokken. Ik heb hem geholpen met zijn financiële shit op orde te krijgen en hem even later ook uit een depressie moeten trekken. Maar nu alles “gefixt” lijkt te zijn en ik opgescheept zit met een hond, lijkt het alsof ik mijn leven niet meer zo wil leven. In dat intrieur wat niet helemaal mijn stijl is, met die vriend die de boel laat verloederen in het huishouden.
Ik ben 23, en leef mijn leven als een (niet lullig bedoeld) saaie 50’er die er niet meer op uit gaat, en thuis bij de hond blijft zitten. Dit voelt niet meer als mijn toekomst met hem.
Zoals ik al eerder heb gezegd, we hebben enorm gevochten in deze relatie. Maar komt het voor iemand bekend voor dat je na 3 jaar gewoon klaar lijkt te zijn en de vlam uit lijkt te gaan?
maandag 17 december 2018 08:56
Jullie zijn vooral bezig geweest elkaar te 'redden'. Allebei depressies gehad, financiële shit opgelost. Nu alles weer rustig en normaal is, blijkt dat jullie niet bij elkaar passen. Dan maar beter nu door de zure appel heenbijten en de relatie verbreken. Natuurlijk is dat pijnlijk, maar zo maken jullie elkaar niet gelukkig.
maandag 17 december 2018 09:31
Soms is de koek op. Helemaal als je jong bent en je je nog ontwikkelt waardoor je uit elkaar groeit. Dat kan gebeuren en is helemaal niet erg. Je krijgt andere normen en waarden, behoeftes en gevoelens.
Uit jouw verhaal maak ik op dat je je verantwoordelijk voelt voor je vriend. Dat hoef je niet te zijn. Hij is verantwoordelijk voor zijn eigen leven.
Jij voelt je niet gelukkig. Het leven is te kort om ongelukkig te zijn! Dat willen je ouders ook niet voor je. En hoe moeilijk het zal zijn: kies voor jezelf, want alleen jij moet jouw leven leven.
Uit jouw verhaal maak ik op dat je je verantwoordelijk voelt voor je vriend. Dat hoef je niet te zijn. Hij is verantwoordelijk voor zijn eigen leven.
Jij voelt je niet gelukkig. Het leven is te kort om ongelukkig te zijn! Dat willen je ouders ook niet voor je. En hoe moeilijk het zal zijn: kies voor jezelf, want alleen jij moet jouw leven leven.
Het leven is te kort om te lang op de verkeerde plek te blijven.
maandag 17 december 2018 10:58
Mooi gezegd. Maar het is toch wel erg vervelend als 'bij jou' de koek op is en bij de ander juist helemaal niet. Dan moet je iemand wel heel erg pijn gaan doen en als mens met gevoelens gaat dat je nu eenmaal niet in de koude kleren zitten.louti schreef: ↑17-12-2018 09:31Soms is de koek op. Helemaal als je jong bent en je je nog ontwikkelt waardoor je uit elkaar groeit. Dat kan gebeuren en is helemaal niet erg. Je krijgt andere normen en waarden, behoeftes en gevoelens.
Uit jouw verhaal maak ik op dat je je verantwoordelijk voelt voor je vriend. Dat hoef je niet te zijn. Hij is verantwoordelijk voor zijn eigen leven.
Jij voelt je niet gelukkig. Het leven is te kort om ongelukkig te zijn! Dat willen je ouders ook niet voor je. En hoe moeilijk het zal zijn: kies voor jezelf, want alleen jij moet jouw leven leven.
Het is heel makkelijk om te roepen om uit elkaar te gaan. Als het moment daar is voel je je behoorlijk akelig. Ik spreek uit ervaring.
maandag 17 december 2018 11:05
Bedankt allemaal voor de snelle reacties.
Het lijkt er inderdaad steeds meer op dat nu we meer focus voor elkaar hebben, we niet meer zo bij elkaar te passen.
Ik voel me ook qua normen en waarden anders als 3 jaar geleden. Toen was ik blij weer een relatie te hebben. Nu eenmaal 3 jaar verder voelt het als een kwelling
Ik voel me ook zeker verantwoordelijk voor hem, maar ik dacht eigenlijk dat dat normaal was.
Ik heb hem al eens eerder laten weten de saaiheid moe te worden, en hij beloofde beterschap. 3 dagen later hebben we een flinke ruzie gehad en stond ik echt op het randje om het uit te maken. Op dat moment niet gedaan om het nog een kans te geven. Maar nu 2 weken later komen die gedachtes van een breakup gewoon weer terug
De hond is nog een pup, en ik vind ook dat we haar gewoon bij iemand kwijt kunnen, maar hij neemt alsnog niet het initiatief, iets wat ik al 3 jaar doe.
Het is ook waar wat Polderbewoner zegt, voor hem ben ik zijn hele wereld, zijn thuis, hij ziet dit niet zo. Alleen ik heb twijfels, hij niet, hij bind het best. En dat maakt het inderdaad mega moeilijk
Het lijkt er inderdaad steeds meer op dat nu we meer focus voor elkaar hebben, we niet meer zo bij elkaar te passen.
Ik voel me ook qua normen en waarden anders als 3 jaar geleden. Toen was ik blij weer een relatie te hebben. Nu eenmaal 3 jaar verder voelt het als een kwelling
Ik voel me ook zeker verantwoordelijk voor hem, maar ik dacht eigenlijk dat dat normaal was.
Ik heb hem al eens eerder laten weten de saaiheid moe te worden, en hij beloofde beterschap. 3 dagen later hebben we een flinke ruzie gehad en stond ik echt op het randje om het uit te maken. Op dat moment niet gedaan om het nog een kans te geven. Maar nu 2 weken later komen die gedachtes van een breakup gewoon weer terug
De hond is nog een pup, en ik vind ook dat we haar gewoon bij iemand kwijt kunnen, maar hij neemt alsnog niet het initiatief, iets wat ik al 3 jaar doe.
Het is ook waar wat Polderbewoner zegt, voor hem ben ik zijn hele wereld, zijn thuis, hij ziet dit niet zo. Alleen ik heb twijfels, hij niet, hij bind het best. En dat maakt het inderdaad mega moeilijk
dinsdag 18 december 2018 07:41
donderdag 20 december 2018 09:27
Update.
Ik ben gisteren met ons 3 jarig jubileum ten huwelijk gevraagd. Ondanks dat hij weet dat de relatie een deuk heeft opgelopen door de laatste ruzie.
Ik heb nee moeten zeggen en heb hem uitgelegd over mijn twijfels in de relatie.
Hij zei mij dat ik wat dat betreft op mijn eigen gevoel af moet gaan, en niet op dat van hem.
Ik heb mijn keuze gemaakt maar wil eerst nog de feestdagen door. Ik hou jullie op de hoogte (omdat elke topic een goed einde verdiend)
Bedankt in ieder geval voor jullie adviezen.
Ik ben gisteren met ons 3 jarig jubileum ten huwelijk gevraagd. Ondanks dat hij weet dat de relatie een deuk heeft opgelopen door de laatste ruzie.
Ik heb nee moeten zeggen en heb hem uitgelegd over mijn twijfels in de relatie.
Hij zei mij dat ik wat dat betreft op mijn eigen gevoel af moet gaan, en niet op dat van hem.
Ik heb mijn keuze gemaakt maar wil eerst nog de feestdagen door. Ik hou jullie op de hoogte (omdat elke topic een goed einde verdiend)
Bedankt in ieder geval voor jullie adviezen.
donderdag 20 december 2018 09:40
Ik wil toch ook nog even reageren, ondanks dat je het misschien niet meer leest.
Ipv alles meteen rigoreus met het badwater weg te gooien kun je misschien eerst even een tijdje afstand nemen door tijdelijk ergens anders te verblijven, bijv. bij vrienden of familie.
Even ruimte voor jezelf om alles op een rijtje te zetten.
Ik persoonlijk zie juist omdat i.m.o ieder mens soms tijd en ruimte nodig heeft voor zichzelf de zin van samenwonen niet zo in. (Behalve dat het 'normaal' is en het 'zo hoort' vanaf een bepaalde leeftijd. Ik heb het overigens zelf ook gedaan in het verleden)
Het is niet zo raar dat de sleur erin komt als je 24 uur 7 op mekaars lip zit.
Van de andere kant, natuurlijk is het na een paar jaar anders dan in het begin, en spatten de vonken er dan niet meer van af.
Kijk als het bij jou echt gedaan is met gevoelens kun je beter eerlijk zijn ipv bij je vriend blijven uit medelijden, maar think twice TO!
Ipv alles meteen rigoreus met het badwater weg te gooien kun je misschien eerst even een tijdje afstand nemen door tijdelijk ergens anders te verblijven, bijv. bij vrienden of familie.
Even ruimte voor jezelf om alles op een rijtje te zetten.
Ik persoonlijk zie juist omdat i.m.o ieder mens soms tijd en ruimte nodig heeft voor zichzelf de zin van samenwonen niet zo in. (Behalve dat het 'normaal' is en het 'zo hoort' vanaf een bepaalde leeftijd. Ik heb het overigens zelf ook gedaan in het verleden)
Het is niet zo raar dat de sleur erin komt als je 24 uur 7 op mekaars lip zit.
Van de andere kant, natuurlijk is het na een paar jaar anders dan in het begin, en spatten de vonken er dan niet meer van af.
Kijk als het bij jou echt gedaan is met gevoelens kun je beter eerlijk zijn ipv bij je vriend blijven uit medelijden, maar think twice TO!
donderdag 27 december 2018 16:13
Beste forumleden, bij deze een update.
Sinds de dag van het huwelijksaanzoek, nu een week terug tot aan kerstavond is er geen dag geweest dat we geen irritaties of ruzies hadden.
Zelfs op kerstavond hebben we ruzie gehad.
In het rustige gesprek wat daarop volgde gaf hij aan niet te weten hoe lang hij dit vol zou kunnen houden. Ik ben daarop mijn monoloog gestart over mijn visie op de relatie, en heb de relatie verbroken.
Eerste kerstdag was een hell. Omdat we samenwonen heb ik van dichtbij gezien hoeveel pijn hij heeft, maar, zo zei hij zelf, ziet hij ook hoeveel pijn ik heb. Want makkelijk is anders.
Tweede kerstdag hebben we gepraat. Lang en veel. We zijn er achter dat het vanuit hem vooral komt door stress veroorzaakt vanuit werk, en hij vind dat ik hem niet de kans heb gegeven te veranderen. Ook zijn we er achter dat ik vanuit mijn kant veel te veel dingen heb opgekropt die ik geen plek heb kunnen geven, maar ook nooit heb uitgesproken.
We hebben besloten de relatie even on hold te zetten (hoe veel hekel ik daar ook aan heb). Maar hij stelde dat voor te doen. Ik ga ondertussen bij een psycholoog praten om mijn irritatie emmer te kunnen legen. Pas daarna gaan we kijken of er nog een kans voor deze relatie is of niet. Zo wel, dan gaan we beide veranderen. Zo niet, dan niet. Dan is mijn emmer tenminste wel leeg, en dan gaat hij zo snel mogelijk een andere woning zoeken en blijven we vrienden. Want we hebben geen ruzie hierover, dus die kans is groot.
Ik hou jullie op de hoogte, maar hoor ook graag jullie mening van deze aanpak.
Sinds de dag van het huwelijksaanzoek, nu een week terug tot aan kerstavond is er geen dag geweest dat we geen irritaties of ruzies hadden.
Zelfs op kerstavond hebben we ruzie gehad.
In het rustige gesprek wat daarop volgde gaf hij aan niet te weten hoe lang hij dit vol zou kunnen houden. Ik ben daarop mijn monoloog gestart over mijn visie op de relatie, en heb de relatie verbroken.
Eerste kerstdag was een hell. Omdat we samenwonen heb ik van dichtbij gezien hoeveel pijn hij heeft, maar, zo zei hij zelf, ziet hij ook hoeveel pijn ik heb. Want makkelijk is anders.
Tweede kerstdag hebben we gepraat. Lang en veel. We zijn er achter dat het vanuit hem vooral komt door stress veroorzaakt vanuit werk, en hij vind dat ik hem niet de kans heb gegeven te veranderen. Ook zijn we er achter dat ik vanuit mijn kant veel te veel dingen heb opgekropt die ik geen plek heb kunnen geven, maar ook nooit heb uitgesproken.
We hebben besloten de relatie even on hold te zetten (hoe veel hekel ik daar ook aan heb). Maar hij stelde dat voor te doen. Ik ga ondertussen bij een psycholoog praten om mijn irritatie emmer te kunnen legen. Pas daarna gaan we kijken of er nog een kans voor deze relatie is of niet. Zo wel, dan gaan we beide veranderen. Zo niet, dan niet. Dan is mijn emmer tenminste wel leeg, en dan gaat hij zo snel mogelijk een andere woning zoeken en blijven we vrienden. Want we hebben geen ruzie hierover, dus die kans is groot.
Ik hou jullie op de hoogte, maar hoor ook graag jullie mening van deze aanpak.
donderdag 27 december 2018 17:59
Lieve TO,
Het is jouw relatie, dus wat maakt andermans mening uit?
Anyway, dit hebben jullie i.m.o erg goed aangepakt.
Zoals ik al eerder zei, soms is ruimte nemen al een oplossing, (ipv per abuis te kappen) en als je niet goed in je vel zit kan een relatie even lastiger zijn.
De tijd zal het leren.
Overigens neem ik aan dat er dan voorlopig iemand even ergens anders gaat wonen/logeren?
Ik wens je veel wijsheid.
Het is jouw relatie, dus wat maakt andermans mening uit?
Anyway, dit hebben jullie i.m.o erg goed aangepakt.
Zoals ik al eerder zei, soms is ruimte nemen al een oplossing, (ipv per abuis te kappen) en als je niet goed in je vel zit kan een relatie even lastiger zijn.
De tijd zal het leren.
Overigens neem ik aan dat er dan voorlopig iemand even ergens anders gaat wonen/logeren?
Ik wens je veel wijsheid.
dinsdag 15 januari 2019 07:47
Beste forumleden,
Het is al weer even geleden.
Ik ben in de tussentijd meer dingen voor mijzelf gaan doen en meerdere keren bij mijn psycholoog geweest.
Ik heb mijn frustraties uit kunnen spreken, maar we zijn er achter gekomen dat het niet meer gedachtes zijn, maar puur gevoel.
Mijn gevoel is weg.
Om die reden heb ik vorige week de relatie verbroken. Een enorm moeilijke stap, zeker nu dat hij opzoek moet naar een andere woning. Maar hij begrijpt het nu inmiddels gelukkig wel.
Nu een week later is het zo dat we hebben besloten sowieso vrienden te blijven. Moet ook wel gezien de huizenmarkt qua huren in de randstad een ramp is, en het nog wel even kan duren tot hij een andere woning heeft.
(En nee hij kan niet bij familie terecht)
Bedankt allemaal voor jullie reacties en steun, ik heb er een hoop aan gehad <3
Het is al weer even geleden.
Ik ben in de tussentijd meer dingen voor mijzelf gaan doen en meerdere keren bij mijn psycholoog geweest.
Ik heb mijn frustraties uit kunnen spreken, maar we zijn er achter gekomen dat het niet meer gedachtes zijn, maar puur gevoel.
Mijn gevoel is weg.
Om die reden heb ik vorige week de relatie verbroken. Een enorm moeilijke stap, zeker nu dat hij opzoek moet naar een andere woning. Maar hij begrijpt het nu inmiddels gelukkig wel.
Nu een week later is het zo dat we hebben besloten sowieso vrienden te blijven. Moet ook wel gezien de huizenmarkt qua huren in de randstad een ramp is, en het nog wel even kan duren tot hij een andere woning heeft.
(En nee hij kan niet bij familie terecht)
Bedankt allemaal voor jullie reacties en steun, ik heb er een hoop aan gehad <3
vrijdag 18 januari 2019 12:02
