Samen wonen; we komen er niet uit waar

11-01-2019 09:43 182 berichten
Alle reacties Link kopieren
Er zullen vast al honderd topics zijn over dit onderwerp, maar ik wilde graag even mijn verhaal van me af schrijven, vandaar dat ik een nieuwe open.

Sinds 1.5 jaar ben ik samen met mijn vriend. Al vanaf het begin heeft hij steeds aangegeven dat hij graag op termijn met me zou gaan willen samen wonen als alles goed zou blijven gaan. Ik was super blij dat hij zo serieus was over mij, maar omdat ik gelukkig was op de plek waar ik woonde en geen dingen wilde overhaasten, ben ik nog even in m'n eigen stekje gebleven. Nu ben ik op een punt aangekomen waar het me heel fijn lijkt om inderdaad samen te gaan wonen. De laatste tijd is dit dus ook vaak het onderwerp van gesprek tussen ons.

Er is alleen een, naar mijn idee, heel groot dilemma. We willen allebei wonen op de plek waar wij nu wonen. We wonen zo'n 30 min met de auto van elkaar vandaan, allebei in het Noorden/Oosten van het land. Mijn vriend woont in een erg klein dorpje, ik in de stad. Hij wil nu graag dat ik bij hem in kom wonen. Ik loop hier erg tegenaan. Tot een aantal jaar geleden heb ik zelf ook in een klein dorpje gewoond, en ik ben nooit ongelukkiger geweest. Ik heb toen de stap gezet om een heel eind te verhuizen (naar waar ik nu woon). Hier kan ik oprecht zeggen dat ik gelukkig ben. Heb een heleboel nieuwe mensen leren kennen, heb hier mijn leven opgebouwd en het voelt hier echt als thuis komen. Mijn vriend laat echter blijken dat hij absoluut niet deze kant op wil komen. Hij snapt niet waarom ik een probleem heb met het kleine dorpje waar hij woont, hij geeft zelf aan dat hij geen waarde hecht aan waar hij woont, maar dat hij zich gewoon prettig in zijn huis moet voelen. Omdat hij een tijd geleden een huis heeft gekocht, begrijp ik heel goed dat hij hier nu nog geen afstand van wil doen. Na al redelijk wat gesprekken kwamen we tot de conclusie dat het ons een goed idee leek als ik eerst naar hem zou komen. We zouden dan kunnen sparen tot we voldoende geld hadden. Daarna zouden we terug gaan naar de plek waar ik woon. Mijn vriend heeft zelf ook een 'leven' in de stad waar ik woon; al zijn vrienden wonen hier, dus hij is hier geregeld te vinden.

Via deze weg kreeg ik het idee dat ik wel wat rust had. Ondanks dat ik voor nu afstand moest nemen van deze plek, had ik een soort garantie dat ik hier uiteindelijk weer terug zou komen. Gister begon mijn vriend echter weer over het onderwerp en kaartte aan dat hij hier toch niet heen wil uiteindelijk. Hij vindt de huizen te duur, wil geen 'slaaf van de bank worden'. Wij hebben allebei een goede baan, maar hij maakt middels meerdere voorbeelden duidelijk dat hij liever een extra luxe huis heeft in een klein dorp, dan een 'gewoon' huis in de stad.

Ik ben hier mega van geschrokken. De weet dat ik uiteindelijk hier terug zou komen gaf mij voldoende motivatie om voor de aankomende jaren eerst naar hem te komen. Maar nu hij dit ineens aangeeft, voel ik weerstand om naar hem toe te gaan. Ik woon hier nog niet zo lang en wil niet weer terug naar een setting waarin ik me ongelukkig ga voelen.

Hebben jullie zelf ook ervaring met zoiets? Hoe zouden jullie in deze situatie staan?

Bedankt alvast.
Alle reacties Link kopieren
Tiesss schreef:
11-01-2019 21:30

Ik heb hem zeker benoemd dat ik het idee heb heel ongelukkig te gaan worden daar, maar hij zegt dan dat ik met een auto binnen 30 min bij alles ben wat ik wil. En benoemt dan ook dat hij waarschijnlijk ongelukkig gaat worden in mijn stad, dus dat dat ook geen optie is.
Dus als het gaat om zijn wens probeert hij je over te halen en jouw wens is compleet onbespreekbaar ("geen optie"). Ik denk dat jij toch echt ook wat stelliger moet worden en moet laten weten dat bij hem in het dorp wonen voor jou geen optie is.

En ja, je bent binnen een half uur in de stad, maar daarmee woon je nog niet in de stad en ook niet echt dichtbij een stad. Op die manier kun jij zijn bezwaar ook wel van tafel gaan vegen door te roepen dat in een kleiner huis ook alles past wat hij wil, dat het per kamer maar een paar vierkante meter scheelt, dat hij het ook zo in kan richten dat het optisch groter lijkt en vul nog maar wat argumenten in die nergens op slaan. Dat doe je niet, want jij probeert te begrijpen wat hij echt wil, hij andersom alleen niet.

Dus ik zou echt voet bij stuk houden en een compromis voorstellen:
- een huis in een dorp pal naast de stad, dan heeft hij wel een huis in een dorp, alleen niet dat ene dorp
- doorsparen zodat jullie een groter huis in de stad kunnen kopen, dan heeft hij wel zijn grote huis, alleen voor iets meer
- et cetera

Hij kan gewoon NIET alles hebben wat er op zijn lijstje staat, want dat betekent dat jij alles in moet leveren ten koste van hem. Ik snap niet dat hij dat zelf ook maar enigszins redelijk vindt.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Goed dat je even je tanden hebt laten zien. Ik zou het voor nu een paar weken laten rusten. Zo krijgt hij tijd om het te laten bezinken en andere opties te verzinnen.
Tiesss schreef:
11-01-2019 21:30
Gisteren heb ik vrij direct aangegeven dat hij het moet aangeven als hij nooit meer weg wil uit die plaats, omdat ik dat dan wel serieus moet gaan meenemen in mijn keuze. Hij leek toen wel te schrikken en vroeg: dus je gaat het serieus dan uitmaken, als ik niet naar jou toe kom? Gezegd dat ik niet aan uitmaken zit te denken, maar dat ik wel moet afwegen wat er dan over blijft aan opties. Hij was toen even boos/gepikeerd.
Je vriend komt nogal dwingerig en star op mij over. Hij stelt zijn geluk centraal. Jij moet jouw geluk voor ogen houden. Hij doet dat niet.
Tiesss schreef:
11-01-2019 21:24
Hallo allemaal, na een werkdag heb ik alles even terug gelezen. Om samengevat wat vragen te beantwoorden:

Mijn vriend woont sinds zijn 4e in grote huizen, die allemaal op een groot stuk land of losstaand zijn. Zijn ouders hebben altijd gezegd dat zij steden beknellend vinden, al geeft mijn vriend dat niet als reden aan om niet in de stad te willen wonen. Hij herhaalt naar mij steeds dat hij gewoon minstens een groot hoekhuis wil. Bij doorvragen waarom krijg ik er niet echt een antwoord uit, ik denk omdat hij gewoon altijd al die ruimte heeft gehad. Mijn vriend komt desondanks veel in de stad waar ik woon en geniet ook zichtbaar van de stad, maar zodra het op komt als toekomstige woonplaats, lijkt hij in de verdediging te schieten. Voor mij voelt het als een soort principekwestie vanuit hem, misschien omdat ik mijn twijfels bij zijn woonplaats uitgesproken heb. Dat blijft echter gissen.

Ik begrijp dat ik even op de rem moet trappen en heb dus besloten geen stappen te zetten voor wij hier met zijn tweeën stappen in hebben gezet.
Af en toe in 'n stad zijn is natuurlijk wat anders dan er ook moeten wonen en moeten dealen met alle ongemakken en overlast die zo dicht op elkaar wonen met zich meebrengt. Hij is opgegroeid met ruimte en wil dat voor zichzelf ook. Gelijk heeft ie! Als jij dat niet wil en jullie willen ook niet blijven latten, dan moet je je er gewoon bij neerleggen dat jullie gewoon geen match zijn.
elske1975 schreef:
11-01-2019 22:56
Je vriend komt nogal dwingerig en star op mij over. Hij stelt zijn geluk centraal. Jij moet jouw geluk voor ogen houden. Hij doet dat niet.
Haar vriend doet hetzelfde als TO: opkomen voor zijn eigen woonwens. Zie gewoon in dat jullie niet matchen en zet er 'n punt achter.
https://www.youtube.com/watch?v=MCDdOmH5llo

Def P en de Beatbusters:

Stad en Land ;-)

Al gaat dit over een ander 'soort' stad dan TO woont denk ik. ;-)
Alle reacties Link kopieren
redbulletje schreef:
11-01-2019 23:04
Haar vriend doet hetzelfde als TO: opkomen voor zijn eigen woonwens. Zie gewoon in dat jullie niet matchen en zet er 'n punt achter.
Hij doet niet hetzelfde, want zij is wel bereid om een compromis te zoeken en dus iets in te leveren, hij wil alleen maar dat ze zijn kant op komt en dus volledig zijn zin doet.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Susan schreef:
11-01-2019 23:36
Hij doet niet hetzelfde, want zij is wel bereid om een compromis te zoeken en dus iets in te leveren, hij wil alleen maar dat ze zijn kant op komt en dus volledig zijn zin doet.
Dat is geen compromis maar een oplossing waar ze beiden ongelukkig door worden want TO wil alleen naar hem als ze na een paar jaar weer naar een stad verhuizen. Dat kan ze vergeten natuurlijk want hij wordt niet gelukkig van een stad als woonplaats. Woongenot is belangrijker dan een verliefdheid, relaties sneuvelen ook zonder verschil in woonwens, laat staan als je daar beiden heel andere wensen in hebt.
En hoe vaak lees je hier geen topics van vrouwen die hun woning/locatie hebben opgegeven voor een man die daar doodongelukkig mee zijn? Je hebt totaal uiteenlopende wensen en degene die de zijne/hare opgeeft wordt ongelukkig.
redbulletje schreef:
11-01-2019 23:02
Af en toe in 'n stad zijn is natuurlijk wat anders dan er ook moeten wonen en moeten dealen met alle ongemakken en overlast die zo dicht op elkaar wonen met zich meebrengt. Hij is opgegroeid met ruimte en wil dat voor zichzelf ook. Gelijk heeft ie! Als jij dat niet wil en jullie willen ook niet blijven latten, dan moet je je er gewoon bij neerleggen dat jullie gewoon geen match zijn.
Je kan ontzettend rustig wonen in een stad hoor. Zonder overlast. Ik woon in de binnenstad en het is echt een oase van rust. Gelukkig. Ik heb namelijk ook een grote hekel aan mensen massa’s. Ook manoeuvreer ik me liever niet dagelijks tussen trams, bussen, metro’s, fietsers, etc door. In iedere stad heb je gelukkig ook rustige wijken.

Ik zou zelf never nooit in een dorp willen wonen. Ten eerste omdat ik gék zou worden om wakker te worden in een huis waar alleen de supermarkt, de kerk en het dorpshuis op loopafstand is. Oh en misschien een basisschool. Deprimerend. Ik heb een beetje leven in de brouwerij nodig. Dynamiek. Een paar straatjes uit wandelen en dan middenin de binnenstad staan.

Daarnaast wil ik op termijn graag kinderen en schijnen de jongeren in dorpen veel vaker zwaar aan de harddrugs te zitten. Uit pure verveling gok ik. Dus juist voor kinderen vind ik een dorp uiteindelijk geen goede omgeving.
Lotus90 schreef:
11-01-2019 23:50
Je kan ontzettend rustig wonen in een stad hoor. Zonder overlast. Ik woon in de binnenstad en het is echt een oase van rust. Gelukkig. Ik heb namelijk ook een grote hekel aan mensen massa’s. Ook manoeuvreer ik me liever niet dagelijks tussen trams, bussen, metro’s, fietsers, etc door. In iedere stad heb je gelukkig ook rustige wijken.

Ik zou zelf never nooit in een dorp willen wonen. Ten eerste omdat ik gék zou worden om wakker te worden in een huis waar alleen de supermarkt, de kerk en het dorpshuis op loopafstand is. Oh en misschien een basisschool. Deprimerend. Ik heb een beetje leven in de brouwerij nodig. Dynamiek. Een paar straatjes uit wandelen en dan middenin de binnenstad staan.

Daarnaast wil ik op termijn graag kinderen en schijnen de jongeren in dorpen veel vaker zwaar aan de harddrugs te zitten. Uit pure verveling gok ik. Dus juist voor kinderen vind ik een dorp uiteindelijk geen goede omgeving.
Als je in een stad evenveel grond om je huis wil als in een dorp moet je haast wel miljonair zijn.

Ik leef al 50 jaar in een dorp maar weet echt niet hoe je hier aan drugs zou moeten komen. Ook ken ik geen gebruikers. Volgens mij hoort dat meer bij de stad. In ons dorp zijn ook gewoon kroegen en sportverenigingen en er rijdt een bus naar Antwerpen voor de minderjarigen die nog geen eigen vervoer hebben of de meerderjarigen die door willen zakken.
En de meeste steden hebben mooie recreatiegebieden. En anders is er wel een strand of platteland of een natuurgebied in de buurt. Genoeg ruimte.
Lotus90 schreef:
12-01-2019 00:03
En de meeste steden hebben mooie recreatiegebieden. En anders is er wel een strand of platteland of een natuurgebied in de buurt. Genoeg ruimte.
De Kalmthoutse hei zou je een recreatiegebied van Antwerpen kunnen noemen en daar woon ik idd vlakbij. Kan er zelfs te voet naartoe door t bos waar ik zelf woon.

Het belangrijkste is dat je niet in zo'n afschuwelijk drukke en dure stad hoeft te wonen. Je bent met de auto zo in de stad vanuit je rustig gelegen woonplaats mocht je een dagje de drukte willen opzoeken.
anoniem_109047 wijzigde dit bericht op 12-01-2019 00:09
21.45% gewijzigd
Jij wil eerst een paar jaar zijn kant op? En daarna wil je weer naar de stad? Reken er maar niet op! Hij heeft dan al wat hij wil: het dorp, en hij denkt vast dat jij over een paar jaar toch niet meer naar de stad wil. Da's echt geen garantie, wanneer je 'na een paar jaar wel die kant op wil... maar eerst mijn eigen eisen inwilligen'.
Houd je eigen huis aan, wees een slimme vrouw. Kijk dan of je er alsnog uit komt.
Zou inzetten op dat ieder zijn eigen stek verlaat, en dan samen een huis zoeken.

Kijk samen eens op Funda, bezoek open huizen dagen.
Bespreek stijl, ligging, grootte van de woningen, van de inrichting, etc. Dan zie je snel genoeg of je hier wel uit gaat komen.
redbulletje schreef:
11-01-2019 23:59
Als je in een stad evenveel grond om je huis wil als in een dorp moet je haast wel miljonair zijn.
Persoonlijk hoef ik echt geen lap grond om mijn huis. Wat doe je er eigenlijk concreet mee? Alleen als ik een stal + bak + weiland in mijn tuin zou hebben zou ik er meerwaarde in zien. Maar dat zou ik echt niet willen. Als ik de loterij zou winnen zou ik in de stad blijven wonen en paarden lekker op de manege stallen.

Verder klinkt je dorp prima, zeker door die buslijn naar Antwerpen. Van verveling hoeft er dan inderdaad geen sprake te zijn. En je omgeving (bos en heide) is inderdaad heel erg mooi. Toch zou ik er zelf niet willen wonen. Af en toe een dagje erheen rijden voor een buitenrit vind ik meer dan genoeg stilte en natuur.

Rust en ruimte kun je gelukkig ook in de stad krijgen. Daarvoor hoef je echt niet in een dorp te wonen. Ja, je betaalt meer in een stad. En nee, je hebt dan geen lap grond om je huis. Je zult in de stad andere eisen moeten stellen of langer moeten doorsparen. Een groot huis willen vind ik trouwens onnodig, want je gebruikt dan volgens mij maar 20% van je woning. En je moet het allemaal ook nog schoonhouden.

Kijk, als je nu eenmaal een dorpsmens bent, snap ik echt wel dat je niet in de stad gaat wonen. Net zoals je als stadsmens echt niet naar een dorp gaat verhuizen. De vriend van TO zegt echter dat het hem alleen om het huis gaat.
anoniem_653d64b2a443c wijzigde dit bericht op 12-01-2019 00:42
0.41% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren
Ik vind zelf de plaats waar ik woon vele malen belangrijker dan een luxe huis. Ik heb me ook ooit ontzettend ongelukkig gevoeld in een stad waar ik me niet thuis voelde. Ik snap TO dus heel goed.
Alle reacties Link kopieren
ik vind dat jullie allebei vrij koppig zijn. Allebei hechten jullie veel waarde aan omgeving/woning.

Ik denk juist dat als je iemand leuk vindt de plek waar je woont er minder toe doet zolang dat je maar samen bent en het leuk hebt.Er zijn uitzonderingen..

Maar het zou misschien logisch zijn dat jij eerst bij hem komt wonen omdat hij een koophuis heeft... Maar echt ideaal om maar te leven in een huis dat niet van jezelf voelt... Als ik moest kiezen zou ik het liefste samen een huis kopen dat echt van jullie samen is. Jullie zouden allebei afstand moeten doen van iets jij van jou omgeving/stad. Hij van zijn woning.

Vervolgens gewoon in het midden gaan wonen.
Alle reacties Link kopieren
Persoonlijk zou ik m'n huis in de stad niet opzeggen voor een huis in een klein dorp. Ik snap helemaal dat je dat niet wil.
Wel zou ik het risico nemen om bv een groot deel van de week, of paar weken achter elkaar bij hem te wonen en kijken hoe dat gaat. Andersom ook.
Maar nog ff beiden huis aan houden.
Alle reacties Link kopieren
Ik vind het onzin om nu, na een relatief korte tijd dat we het erover hebben, me er al bij neer te leggen dat ik mijn relatie moet beëindigen. Het leven brengt naar mijn idee wel meer tegenslagen en strijd met zich mee, als ik bij iedere tegenslag een relatie zou moeten verbreken heb ik nog wel wat mannen af te gaan.

Het klopt dat mijn vriend en ik allebei koppig zijn. We hebben allebei een uitgesproken persoonlijkheid. Desondanks probeer ik echt mn best te doen om zijn kant van het verhaal ook aan te horen, te begrijpen en er rekening mee te houden.

De aankomende 1.5 week zie ik hem niet omdat hij op vakantie is. In die tijd kunnen we het dus allebei even laten bezinken en erover nadenken. Hij gaf aan dat hij vond dat we het überhaupt beter konden laten rusten voor nu en het er niet meer over hebben. Hier ben ik het alleen niet mee eens. 1 omdat het me nu vrij hoog zit, 2 omdat deze discussie er uiteindelijk dan weer aan zit te komen en ik niet verwacht dat we in die tussentijd ineens tot elkaar zijn gekomen zonder erover te praten.
Alle reacties Link kopieren
linnylow schreef:
12-01-2019 01:37

Ik denk juist dat als je iemand leuk vindt de plek waar je woont er minder toe doet zolang dat je maar samen bent en het leuk hebt.Er zijn uitzonderingen..
Mijn ex was zo’n uitzondering. Wel eisen dat ik in zijn dorp zou komen wonen, en dan zelf werken en 5x per week sporten in mijn stad. Dus ik moest daar perse gaan zitten, zelfs al werkten we allebei in mijn stad en zou ik vanwege zijn hobby voortdurend alleen in dat dorp zitten.

Overigens heb ik in mijn huidige relatie wel water bij de wijn gedaan. We hadden 1,5 uur reisafstand. We zijn in mijn (grote) stad gaan wonen, maar mijn (inmiddels) man kon daar niet aarden: te druk, te vol, te duur, etc. We wonen nu in een middelgrote stad op 20 minuten afstand van ‘mijn’ vorige stad, en mijn man is hier veel gelukkiger. Het is hier wel gemoedelijk en rustig, maar met 10 minuten lopen ben je in mooi centrum met veel horeca en winkels.

Het is ook leuk om samen nu al een paar jaar aan een nieuw leven hier te bouwen, terwijl man in de grote stad vooral achter mij aanhobbelde.

Kortom, ik ben echt wel bereid concessies te doen. Maar niet bij m’n ex die zo star vasthield aan zijn eigen leven en sportregime, en voor wie ieder andere woonplaats onbespreekbaar was.
Tiesss schreef:
12-01-2019 07:11

De aankomende 1.5 week zie ik hem niet omdat hij op vakantie is. In die tijd kunnen we het dus allebei even laten bezinken en erover nadenken. Hij gaf aan dat hij vond dat we het überhaupt beter konden laten rusten voor nu en het er niet meer over hebben. Hier ben ik het alleen niet mee eens. 1 omdat het me nu vrij hoog zit, 2 omdat deze discussie er uiteindelijk dan weer aan zit te komen en ik niet verwacht dat we in die tussentijd ineens tot elkaar zijn gekomen zonder erover te praten.

Ik gaf het al aan, maar ik ben het met hem eens. Door het er steeds over te hebben drijf je het op de spits. Laat hem even, ook bij hem moet het bezinken. Anders krijg je een welles-nietes discussie, want ik gok als je er morgen of overmorgen weer over hebt, zijn mening niet is veranderd.

Hij gaat op vakantie, misschien heeft hij het er met anderen over, komt hij tot andere inzichten. Door er bovenop te zitten maak je het er nu niet beter van.
En het geldt ook voor jou, geef je zelf even rust en laat het zakken.
Lotus90 schreef:
12-01-2019 00:32
Persoonlijk hoef ik echt geen lap grond om mijn huis. Wat doe je er eigenlijk concreet mee?

Ruimte scheppen tussen jou en je buren!


Verder klinkt je dorp prima, zeker door die buslijn naar Antwerpen. Van verveling hoeft er dan inderdaad geen sprake te zijn. En je omgeving (bos en heide) is inderdaad heel erg mooi. Toch zou ik er zelf niet willen wonen. Af en toe een dagje erheen rijden voor een buitenrit vind ik meer dan genoeg stilte en natuur.

Rust en ruimte kun je gelukkig ook in de stad krijgen. Daarvoor hoef je echt niet in een dorp te wonen. Ja, je betaalt meer in een stad. En nee, je hebt dan geen lap grond om je huis. Je zult in de stad andere eisen moeten stellen of langer moeten doorsparen. Een groot huis willen vind ik trouwens onnodig, want je gebruikt dan volgens mij maar 20% van je woning. En je moet het allemaal ook nog schoonhouden.

Kijk, als je nu eenmaal een dorpsmens bent, snap ik echt wel dat je niet in de stad gaat wonen. Net zoals je als stadsmens echt niet naar een dorp gaat verhuizen. De vriend van TO zegt echter dat het hem alleen om het huis gaat.
Voor mij geldt dit dus andersom. In de rust wil ik wonen en bij behoefte aan drukte kan ik een dagje naar de stad. In mijn geval kun je de keren per jaar dat ik daar zin in heb op de vingers van één hand tellen.

TO schrijft dat vriend van huis uit gewend is op grote stukken grond te wonen. Dat hij daar nu zelf ook voor kiest geeft aan dat hij daar ook behoefte aan heeft.
Alle reacties Link kopieren
Als het na een proefperiode op samenwonen aankomt, dan zou ik niet bij hem intrekken (of andersom) maar dan gezamenlijk op zoek naar een nieuwe woning. Het lijkt me dat de een altijd met een 'achterstand' begint als die bij de partner intrekt. Het huis blijft dan altijd meer van de ander, denk ik.
Moet je kopen? Kun je niet een groot hoekhuis in de stad huren? Dan ben je ook geen slaaf van de bank.
hopperdepopper schreef:
12-01-2019 08:51
Als het na een proefperiode op samenwonen aankomt, dan zou ik niet bij hem intrekken (of andersom) maar dan gezamenlijk op zoek naar een nieuwe woning. Het lijkt me dat de een altijd met een 'achterstand' begint als die bij de partner intrekt. Het huis blijft dan altijd meer van de ander, denk ik.
Ik vind het nogal een investering als je én gaat samenwonen én samen een andere woning moet gaan uitzoeken. Je kunt je huis ook prima inrichten op 'samen'.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven