Samen wonen; we komen er niet uit waar

11-01-2019 09:43 182 berichten
Alle reacties Link kopieren
Er zullen vast al honderd topics zijn over dit onderwerp, maar ik wilde graag even mijn verhaal van me af schrijven, vandaar dat ik een nieuwe open.

Sinds 1.5 jaar ben ik samen met mijn vriend. Al vanaf het begin heeft hij steeds aangegeven dat hij graag op termijn met me zou gaan willen samen wonen als alles goed zou blijven gaan. Ik was super blij dat hij zo serieus was over mij, maar omdat ik gelukkig was op de plek waar ik woonde en geen dingen wilde overhaasten, ben ik nog even in m'n eigen stekje gebleven. Nu ben ik op een punt aangekomen waar het me heel fijn lijkt om inderdaad samen te gaan wonen. De laatste tijd is dit dus ook vaak het onderwerp van gesprek tussen ons.

Er is alleen een, naar mijn idee, heel groot dilemma. We willen allebei wonen op de plek waar wij nu wonen. We wonen zo'n 30 min met de auto van elkaar vandaan, allebei in het Noorden/Oosten van het land. Mijn vriend woont in een erg klein dorpje, ik in de stad. Hij wil nu graag dat ik bij hem in kom wonen. Ik loop hier erg tegenaan. Tot een aantal jaar geleden heb ik zelf ook in een klein dorpje gewoond, en ik ben nooit ongelukkiger geweest. Ik heb toen de stap gezet om een heel eind te verhuizen (naar waar ik nu woon). Hier kan ik oprecht zeggen dat ik gelukkig ben. Heb een heleboel nieuwe mensen leren kennen, heb hier mijn leven opgebouwd en het voelt hier echt als thuis komen. Mijn vriend laat echter blijken dat hij absoluut niet deze kant op wil komen. Hij snapt niet waarom ik een probleem heb met het kleine dorpje waar hij woont, hij geeft zelf aan dat hij geen waarde hecht aan waar hij woont, maar dat hij zich gewoon prettig in zijn huis moet voelen. Omdat hij een tijd geleden een huis heeft gekocht, begrijp ik heel goed dat hij hier nu nog geen afstand van wil doen. Na al redelijk wat gesprekken kwamen we tot de conclusie dat het ons een goed idee leek als ik eerst naar hem zou komen. We zouden dan kunnen sparen tot we voldoende geld hadden. Daarna zouden we terug gaan naar de plek waar ik woon. Mijn vriend heeft zelf ook een 'leven' in de stad waar ik woon; al zijn vrienden wonen hier, dus hij is hier geregeld te vinden.

Via deze weg kreeg ik het idee dat ik wel wat rust had. Ondanks dat ik voor nu afstand moest nemen van deze plek, had ik een soort garantie dat ik hier uiteindelijk weer terug zou komen. Gister begon mijn vriend echter weer over het onderwerp en kaartte aan dat hij hier toch niet heen wil uiteindelijk. Hij vindt de huizen te duur, wil geen 'slaaf van de bank worden'. Wij hebben allebei een goede baan, maar hij maakt middels meerdere voorbeelden duidelijk dat hij liever een extra luxe huis heeft in een klein dorp, dan een 'gewoon' huis in de stad.

Ik ben hier mega van geschrokken. De weet dat ik uiteindelijk hier terug zou komen gaf mij voldoende motivatie om voor de aankomende jaren eerst naar hem te komen. Maar nu hij dit ineens aangeeft, voel ik weerstand om naar hem toe te gaan. Ik woon hier nog niet zo lang en wil niet weer terug naar een setting waarin ik me ongelukkig ga voelen.

Hebben jullie zelf ook ervaring met zoiets? Hoe zouden jullie in deze situatie staan?

Bedankt alvast.
Ik snap jullie beide. Jij weet dat je over een paar jaar terug zou gaan naar de stad. Dat is eeen compromis waar je mee kunt leven. Een paar jaar is niet zo lang maar hij moet daarna niet zo maar een paar jaar in de stad zitten. Dat is dan voor de rest van zijn leven. Wat dat betreft snap ik dus zeker zijn nee
stroman schreef:
12-01-2019 08:58
Moet je kopen? Kun je niet een groot hoekhuis in de stad huren? Dan ben je ook geen slaaf van de bank.
Hypotheek is vaak lager dan particuliere huur en die hypotheek is op 'n gegeven moment afbetaald. Als die man met zijn ouders altijd ruim gewoond heeft, heeft ie wellicht ook 'n goede start meegekregen van zijn ouders om te investeren in zijn eigen woning? En een hoekhuis is natuurlijk niet te vergelijken met het woongenot wat je vrijstaand hebt. Als 'team vrijstaand' zie ik ook geen compromismogelijkheden.
Tiesss schreef:
12-01-2019 07:11
Hij gaf aan dat hij vond dat we het überhaupt beter konden laten rusten voor nu en het er niet meer over hebben. Hier ben ik het alleen niet mee eens.

Hoe sta jij er tegenover dat je vriend het eerst eens was met het plan dat jullie eerst een paar jaar in zijn dorp zouden samenwonen en dan naar de stad zouden trekken en nu opeens niet meer. Dat zou voor mij een dealbreaker kunnen zijn.
elske1975 schreef:
12-01-2019 09:28
Hoe sta jij er tegenover dat je vriend het eerst eens was met het plan dat jullie eerst een paar jaar in zijn dorp zouden samenwonen en dan naar de stad zouden trekken en nu opeens niet meer. Dat zou voor mij een dealbreaker kunnen zijn.
Ik zou zo'n toezegging sowieso met 'n flinke korrel zout nemen. Het huis wordt, hoe langer hij er woont, steeds meer zijn plekje, die gaat dat echt niet na 'n paar jaar inruilen voor 'n klein huis met kleine tuin in 'n stad.
Alle reacties Link kopieren
Ik zou huiverig zijn voor zijn belofte om dan later weer terug te verhuizen. Je kunt niet in de toekomst kijken, qua baan en financiën, er kunnen allerlei dingen tussen komen die terug verhuizen in de weg kunnen staan.
En dat bedoel ik niet negatief naar jouw vriend toe, maar er kunnen dingen gebeuren die je nu niet kunt voorzien.
Ik zou gaan proefsamenwonen als ik jullie was.
(En niet teveel water bij de wijn doen......)
Ozo.
Ik zou dat hele samenwonen gewoon laten varen. Ze wonen dicht genoeg bij elkaar om te kunnen latten met slechts 30 minuten reistijd. Dan hebben ze beiden hun eigen geliefde plekje (en raken ook niets kwijt als de relatie voorbij is...)
Alle reacties Link kopieren
redbulletje schreef:
11-01-2019 23:02
Af en toe in 'n stad zijn is natuurlijk wat anders dan er ook moeten wonen en moeten dealen met alle ongemakken en overlast die zo dicht op elkaar wonen met zich meebrengt. Hij is opgegroeid met ruimte en wil dat voor zichzelf ook. Gelijk heeft ie! Als jij dat niet wil en jullie willen ook niet blijven latten, dan moet je je er gewoon bij neerleggen dat jullie gewoon geen match zijn.
Dat werkt natuurlijk 2 kanten op.

Er zou een compromis kunnen komen van een dorp op 10 minuten van de stad. Met de auto dan. Is eventueel nog te fietsen.
Later is nu
Alle reacties Link kopieren
redbulletje schreef:
12-01-2019 09:39
Ik zou dat hele samenwonen gewoon laten varen. Ze wonen dicht genoeg bij elkaar om te kunnen latten met slechts 30 minuten reistijd. Dan hebben ze beiden hun eigen geliefde plekje (en raken ook niets kwijt als de relatie voorbij is...)
Precies dit. Wat is een half uurtje reistijd nou?
Dreamer schreef:
12-01-2019 10:20
Dat werkt natuurlijk 2 kanten op.

Er zou een compromis kunnen komen van een dorp op 10 minuten van de stad. Met de auto dan. Is eventueel nog te fietsen.
Daar krijg je waarschijnlijk veel minder huis&tuin voor je geld. Wat is dat half uurtje nou?
Alle reacties Link kopieren
redbulletje schreef:
12-01-2019 10:24
Daar krijg je waarschijnlijk veel minder huis&tuin voor je geld. Wat is dat half uurtje nou?

Bij jou is het gevoel van vrijheid je auto hebben. Bij mij is dat de fiets en openbaar vervoer in de buurt. Dus dan is een half uurtje auto behoorlijk wat. Ik heb er echt een hekel aan voor elke scheet een auto te moeten pakken. Jij juist aan de fiets, dat heb ik begrepen, maar dat zou dus een onoverkomelijk verschil kunnen zijn.
Later is nu
Dreamer schreef:
12-01-2019 10:26
Bij jou is het gevoel van vrijheid je auto hebben. Bij mij is dat de fiets en openbaar vervoer in de buurt. Dus dan is een half uurtje auto behoorlijk wat. Ik heb er echt een hekel aan voor elke scheet een auto te moeten pakken. Jij juist aan de fiets, dat heb ik begrepen, maar dat zou dus een onoverkomelijk verschil kunnen zijn.
Dat zou dan idd een onoverkomelijk verschil zijn.
Alleen als degene om medische redenen niet zelf kan autorijden vind ik die reden geaccepteerd. Niet dat ik er mijn eigen huis voor op zou geven, maar ik zou het wel 'n acceptabele reden vinden waarom de ander persé in drukker bewoond gebied wil blijven wonen.
Alle reacties Link kopieren
elske1975 schreef:
12-01-2019 09:28
Hoe sta jij er tegenover dat je vriend het eerst eens was met het plan dat jullie eerst een paar jaar in zijn dorp zouden samenwonen en dan naar de stad zouden trekken en nu opeens niet meer. Dat zou voor mij een dealbreaker kunnen zijn.
Ik ben daar zeker van geschrokken. De eerste keer dat we het hierover hadden, hadden we dezelfde discussie. Uiteindelijk ontstond dit voorstel, waarna hij mij later op de avond nog een berichtje stuurde over hoe veranderlijk het leven is en hij dus met mij hierheen zou gaan uiteindelijk, hoe we zouden vasthouden aan dat plan. Hij kocht zijn huis natuurlijk voor hemzelf, hij had zijn hele leven uitgestippeld en daar was ik (natuurlijk) nog niet in meegenomen. De periode die hierop volgde hoefde het dus ook niet over het samen wonen te gaan (behalve de leuke dingen), want ik dacht dat we op een lijn zaten. Toen dus bleek dat dat toch niet het geval was, heb ik gezegd dat het hele verhaal dan maar even op pauze moest. Ik weet nu niet zo goed of ik zijn woord weer zo snel zou geloven.
redbulletje schreef:
12-01-2019 10:31
Dat zou dan idd een onoverkomelijk verschil zijn.
Alleen als degene om medische redenen niet zelf kan autorijden vind ik die reden geaccepteerd.
Dat heb ik met fietsen. :proud:
Alle reacties Link kopieren
Hoe langer hij in zijn huis woont, hoe meer hij eraan gehecht raakt, hoe moeilijker het voor hem wordt om te verhuizen. Ik zou echt aandringen op verhuizen naar een kleine stad binnen nu en twee jaar.
Lizzy75 schreef:
12-01-2019 15:49
Hoe langer hij in zijn huis woont, hoe meer hij eraan gehecht raakt, hoe moeilijker het voor hem wordt om te verhuizen. Ik zou echt aandringen op verhuizen naar een kleine stad binnen nu en twee jaar.
Waarom pushen? Of zij, of hij wordt ongelukkig met de samenleeflocatie. Blijf gewoon latten.
Alle reacties Link kopieren
Je kunt wel blijven latten, maar ze wil uiteindelijk een gezin met hem stichten. Hoe langer hij in zijn huis blijft wonen, hoe lastiger het wordt om samen een huis te kopen op een andere plek.
Lizzy75 schreef:
12-01-2019 15:53
Je kunt wel blijven latten, maar ze wil uiteindelijk een gezin met hem stichten. Hoe langer hij in zijn huis blijft wonen, hoe lastiger het wordt om samen een huis te kopen op een andere plek.
Ik zou als ik TO was geen gezin beginnen met iemand die -mocht hij uberhaupt kinderen willen- ze een vrijstaande woonbelevenis in 'n dorp gunt. Je past gewoon niet bij elkaar als de ene stads is en de ander niet. Kun je beter inzien voor je zulke dure beslissingen maakt als verhuizen.
Alle reacties Link kopieren
Is jouw vriend zo'n type voor wie een groot vrijstaand huis uiteindelijk zijn belangrijkste levensdoel is? Ik zie ze ook wel om me heen. Een vriendin van mij heeft het 20 jaar met zo'n man volgehouden. Altijd zuinig geleefd en extra afgelost zodat er om de zoveel tijd een groter huis gekocht kon worden. Uit eten deden ze nooit, vakantie in een tent (wat zij vreselijk vond), 'luxe' voorzieningen in huis zoals een wasdroger en vaatwasser was niet nodig. Leuke dingen doen om het leuk was uit den boze, alles was rationeel en gericht op dat ultieme doel, dat grote vrijstaande huis. Zij woont nu op een flatje en hij in dat vrijstaande huis, maar niet meer samen.

Vaak hebben mensen die dit als ultiem levensdoel hebben dat ook al van huis uit mee gekregen en is dat heel lastig te veranderen.
Alle reacties Link kopieren
lattemachiato schreef:
12-01-2019 16:08
Is jouw vriend zo'n type voor wie een groot vrijstaand huis uiteindelijk zijn belangrijkste levensdoel is? Ik zie ze ook wel om me heen. Een vriendin van mij heeft het 20 jaar met zo'n man volgehouden. Altijd zuinig geleefd en extra afgelost zodat er om de zoveel tijd een groter huis gekocht kon worden. Uit eten deden ze nooit, vakantie in een tent (wat zij vreselijk vond), 'luxe' voorzieningen in huis zoals een wasdroger en vaatwasser was niet nodig. Leuke dingen doen om het leuk was uit den boze, alles was rationeel en gericht op dat ultieme doel, dat grote vrijstaande huis. Zij woont nu op een flatje en hij in dat vrijstaande huis, maar niet meer samen.

Vaak hebben mensen die dit als ultiem levensdoel hebben dat ook al van huis uit mee gekregen en is dat heel lastig te veranderen.
Nee, dat is naar mijn idee niet zijn levensdoel. Mijn vriend wil graag laten zien dat hij dingen zelfstandig kan bereiken, en dan ook grootse dingen, zonder dat hij zijn ouders hierbij nodig heeft (lang verhaal). Maar hij wil niet alleen een groot huis, hij geniet ook heel erg van vakanties met zijn tweetjes, is vaak degene die met het voorstel komt om een hapje buiten de deur te eten, me verrast met dagjes weg. Hij is dus niet zuinig.
Alle reacties Link kopieren
Tiesss schreef:
12-01-2019 16:26
Nee, dat is naar mijn idee niet zijn levensdoel. Mijn vriend wil graag laten zien dat hij dingen zelfstandig kan bereiken, en dan ook grootse dingen, zonder dat hij zijn ouders hierbij nodig heeft (lang verhaal). Maar hij wil niet alleen een groot huis, hij geniet ook heel erg van vakanties met zijn tweetjes, is vaak degene die met het voorstel komt om een hapje buiten de deur te eten, me verrast met dagjes weg. Hij is dus niet zuinig.
Ok gelukkig maar.
Alle reacties Link kopieren
Als je echt gek op elkaar bent dan kom je er wel over uit.
Ik vind het ook onnozel om ´ de liefde van je leven´ te laten lopen omdat je het niet eens bent over de woonplaats. Zelf zou ik voor zoiets ook niet de relatie verbreken.

Wat ik persoonlijk als irritatie heb ervaren is dat toen ik elk weekend naar mijn ex ging ( was een uurtje rijden.) Hij kwam nooit naar mij want ik woonde thuis... Wilde dat ook gewoon niet...Dat als we ruzie kregen hij het recht had mij uit huis te zetten etc. Nu klinkt dit wellicht al ongezond. Maar ik wil ook dat iemand investeert in mij. Naar mij toe komt, aan mijn omgeving went, zich aanpast in mijn huis. Zo kun je ook echt kritisch kijken hoe leuk iemand is.

Ik zou nooit meer het gevoel willen hebben dat ik bij iemand anders intrek. Zelf wil ik net zoveel voor het zeggen hebben. Of gewoon 50/50 op het begin dat hij ook investeert in mijn omgeving enzo.. Dus daarom wil ik nu op mezelf voor een misschien toekomstige vriend. Want toen het uit ging was ik gehecht aan alles van zijn omgeving..Ik vond het juist heel leuk om elk weekend naar zijn stad te komen...Voor mij was het toen het uit ging juist moeilijk zijn omgeving los te laten. Aangezien ik zelf in een saai dorpje woon. Maar merkte wel dat ik het op die manier nooit meer wil. Het is namelijk moeilijker om opnieuw te beginnen als jij je helemaal over gelaten hebt aan iemand anders zijn leven/omgeving... Mocht het mis gaan heeft jouw vriend zijn huis /vertrouwde plek en omgeving en moet jij echt opnieuw je plekje/ draai weer gaan vinden in het leven en dat kan wel heel lastig zijn.

Daar zou ik wel opletten dat je dit goed regelt. Maar ook dat je je er prettig onder voelt.
Tiesss schreef:
11-01-2019 10:15
Ik snap waar je vandaan komt, want wat is een relatie waard als je ongelukkig bent op de plek waar je samen zit? Ik ben het echter wel eens met de persoon op wie je reageert, want het leven is nu eenmaal veranderlijk. Mijn partner is vaak verhuisd in zijn leven en voelt dus geen emotionele hechting aan de plaats waar hij woont, het gaat hem enkel om het huis waar hij in zit. Maar ik vraag me dan wel heel erg af welke waarde ik inneem in zijn leven, als ik hem hoor praten over grote huizen en mooie spullen, terwijl wij ook samen iets kunnen hebben, met dan maar wat minder vierkante meters. Ik weet dat hij gek op me is, dus het klinkt allemaal dramatisch zo, maar ik krijg het idee dat hij zich op dat gebied moeilijk in me kan verplaatsen.
Ben nog niet helemaal bijgelezen, maar wil alvast wat zeggen.

Ik ben ook team blijven latten. En dan om de maand bij de 1 wonen en dan bij de ander. Je ontwikkelt vanzelf een voorkeur. Of wat jullie nu al doen volgens mij: doordeweeks bij jou en weekend bij hem. Elke constructie waar jullie in kunnen vinden is prima. Het is ook een kwestie van een afspraak maken en proberen.

Maar ik proef her en der ook andere dingen in je post. Ben je oprecht wel gelukkig met hem? Zoals in deze post, dat hij waarde hecht aan grote huizen en mooie spullen. Ben je daar ook van? Het hoeven geen dealbreakers te zijn, maar jullie verschillen wat dit betreft wel van elkaar.

En ik merk ook dat het lijkt alsof hij moeilijk in jou weet te verplaatsen. Op basis van wat jou posts uiteraard. Is even los van de huizenkwestie. Hoe is hij verder met andere onderwerpen? Kan hij zich dan wel goed in jou verplaatsen?
linnylow schreef:
12-01-2019 16:43
Als je echt gek op elkaar bent dan kom je er wel over uit.
Ik vind het ook onnozel om ´ de liefde van je leven´ te laten lopen omdat je het niet eens bent over de woonplaats.
Maar wat is de liefde van je leven? Verliefdheid is iets puur hormonaals en daarna hangt het er vanaf of je dezelfde wensen hebt of een langdurige relatie er in zit. Verliefdheden en relaties gaan over, de manier waarop je wil kunnen wonen maakt essentieel deel uit van iemands persoonlijkheid.
Tiesss schreef:
11-01-2019 10:31
Precies, maar op een toetsenbord kun je zoiets moeilijk verwoorden. Tuurlijk is een goede relatie niet alleen goed als hij zonder tegenslagen verloopt. Daarom wil ik ook niet te zwaar tillen aan opmerkingen als 'dan moet je er maar mee stoppen', want ik wil hier graag uitkomen mét hem. Ik vind het moeilijk om voor hem te praten, want ik kan natuurlijk niet in zijn hoofd kijken. Ik krijg alleen het idee dat hij niet goed snapt dat ik hier echt gelukkig ben, en dat ik dat op een plek als waar hij woont minder/niet zal zijn. Hij kent dat gevoel van gelukkig zijn met je woonplaats niet echt. Hij kijkt voornamelijk naar wat hij kan krijgen aan huis zelf en hoe het ligt ten opzichte van zijn werk. Hij beredeneert dit dus vanuit rationeel opzicht, terwijl ik meer emotioneel kijk naar dit.
Ik denk dat dit een mooi inzicht is.

Jij bent echt gelukkig met waar je woont. Hoe je woont is wat minder belangrijk.
Hij is echt gelukkig met hoe hij woont en praktische zaken zoals hoe ver hij van zijn werk woont.

Beide zijn hele legitieme redenen. Geen goed of fout zeg maar. Maar wel knelpunten in de relatie tussen jullie. Want wie gaat water bij de wijn doen en hoeveel? Hoeveel ten koste van iemand geluk wordt 'opgeofferd' om samen (heel) gelukkig te zijn? Het lijkt erop dat jij dat bent. En volgens mij ben je daar niet gelukkig mee.....
Alle reacties Link kopieren
Lovestar schreef:
12-01-2019 17:00
Ben nog niet helemaal bijgelezen, maar wil alvast wat zeggen.

Ik ben ook team blijven latten. En dan om de maand bij de 1 wonen en dan bij de ander. Je ontwikkelt vanzelf een voorkeur. Of wat jullie nu al doen volgens mij: doordeweeks bij jou en weekend bij hem. Elke constructie waar jullie in kunnen vinden is prima. Het is ook een kwestie van een afspraak maken en proberen.

Maar ik proef her en der ook andere dingen in je post. Ben je oprecht wel gelukkig met hem? Zoals in deze post, dat hij waarde hecht aan grote huizen en mooie spullen. Ben je daar ook van? Het hoeven geen dealbreakers te zijn, maar jullie verschillen wat dit betreft wel van elkaar.

En ik merk ook dat het lijkt alsof hij moeilijk in jou weet te verplaatsen. Op basis van wat jou posts uiteraard. Is even los van de huizenkwestie. Hoe is hij verder met andere onderwerpen? Kan hij zich dan wel goed in jou verplaatsen?
Ik geloof niet dat er iemand is die op alle gebieden 100% bij je aansluit, dus verschillen kom je tegen. Ik ben heel gelukkig met mijn vriend, heel gek op hem. Tuurlijk zijn er soms dingen waarin we verschillen en waarin we dus een weg moeten vinden. Tot nu toe is dat altijd goed gegaan/gelukt, behalve in dit. Maar ik twijfel absoluut niet aan onze relatie en ook niet aan zijn gevoel voor mij. Daar zit het probleem hem niet in.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven