Relaties
alle pijlers
Mijn vrouw is veranderd
vrijdag 11 januari 2019 14:51
Hoe beroerd dat ook voor je kan klinken, maar kinderen hebben over het algemeen meer interesse in zichzelf dan in het (on)geluk van een ouder. Pas als zij zelf last krijgen van jouw ongeluk, hebben ze daar bezwaar tegen. Kinderen hebben echt nog geen volwassen verhouding tot anderen. Ga je eigen keuzes dus ook niet goed praten via je dochter, daarmee maak je haar mede verantwoordelijk. En het is ook nergens voor nodig, je hoeft helemaal niets goed te praten. Jij maakt een keuze, dat doe je weloverwogen en na jaren in de huidige situatie, daarvoor hoef je je aan niemand te verantwoorden, behalve aan jezelf. Als jij achter je keuze staat, is dat genoeg.PeterX schreef: ↑11-01-2019 14:42Klopt, alleen het moment dat het werkelijk gaat gebeuren is zo moeilijk. Nu er langzaam rust in mijn hoofd komt komen de gevoelens los welke ik ben verloren. De gevolgen van de scheiding zijn zo pijnlijk voor iedereen. Moet ons kind dan opgroeien tussen een papa en mama die geen affectie tonen, nooit zoenen en kroelen, etc. Een ongelukkige papa?
Like a great eternal Klansman
With his two flashing red eyes
Turn around he's always watching
(Dead Kennedys)
With his two flashing red eyes
Turn around he's always watching
(Dead Kennedys)
vrijdag 11 januari 2019 14:56
.
Dat mis ik ook steeds in dit verhaal.
Niet dat het echt uitmaakt voor je keuze, ik kan me heel goed voorstellen dat je op dit punt uit elkaar wil. Maar ik mis in het hele verhaal en alle reacties hoe je vrouw erin staat, in de relatie en haar eigen leven. Dat moet je weten gezien de therapie neem ik aan. Je brengt het allemaal zo eenzijdig, ook 'mijn kind'.
vrijdag 11 januari 2019 14:58
Daar zit een kind absoluut niet mee, je probeert jouw verantwoording op kind af te wentelenPeterX schreef: ↑11-01-2019 14:42Klopt, alleen het moment dat het werkelijk gaat gebeuren is zo moeilijk. Nu er langzaam rust in mijn hoofd komt komen de gevoelens los welke ik ben verloren. De gevolgen van de scheiding zijn zo pijnlijk voor iedereen. Moet ons kind dan opgroeien tussen een papa en mama die geen affectie tonen, nooit zoenen en kroelen, etc. Een ongelukkige papa?
Niet Meer Doen!
vrijdag 11 januari 2019 15:02
Precies. Daarom kaartte ik dat al een paar keer aan.tu1nhek schreef: ↑11-01-2019 14:56.
Dat mis ik ook steeds in dit verhaal.
Niet dat het echt uitmaakt voor je keuze, ik kan me heel goed voorstellen dat je op dit punt uit elkaar wil. Maar ik mis in het hele verhaal en alle reacties hoe je vrouw erin staat, in de relatie en haar eigen leven. Dat moet je weten gezien de therapie neem ik aan. Je brengt het allemaal zo eenzijdig, ook 'mijn kind'.
Zo komt het over alsof TO alleen op zoek is naar medeleven en goedkeuring om de scheiding door te zetten.
Tja, als je je besluit toch al genomen hebt, dan maakt het allemaal toch niet uit en heeft een topic geen toegevoegde waarde.
Zet de scheiding dan in en door
vrijdag 11 januari 2019 15:18
Nou... ik denk het voor een kind gezonder is dat je affectie ziet tussen je ouders dan dat je opgroeit in een gezin waarin dat niet getoond wordt. Ik ben wel met je eens dat DAT geen reden moet zijn voor een scheiding.
Moeilijk hoor.
Natuurlijk is er zoiets als voor- en tegenspoed, dat heeft Peter ook laten zien door 6 jaar lang te (mantel)zorgen.
Maar als ik wellicht nog twintig (of langer) goede jaren te gaan heb en mijn vooruitzicht is geen sex, geen intimiteit, geen liefkozingen meer... Poe, ik weet ook niet of ik dat zou trekken als Peter zijnde.
En als ik in de schoenen van zijn vrouw zou staan en ik zou me beseffen dat ik veranderd ben en aseksueel ben geworden, hoop ik dat ik geweldig genoeg zou zijn om tegen mijn partner te zeggen dat hij mocht gaan.
Sterkte Peter.
vrijdag 11 januari 2019 15:20
Peter, ik vind dat je nogal herkenbare dingen beschrijft in je OP, zoals leeftijd, beroep, gezinssituatie en ziektebeeld. Ik ken jullie niet, maar ik zou eea even verwijderen/anders beschrijven.
Ik heb het gezien in mijn familie, wat NAH kan doen met het karakter van iemand. Als partner kan het heel lastig zijn daar mee om te gaan. Je hebt maar één leven. En die mag net zo goed leuk en liefdevol zijn en warmte kennen. Ik begrijp je wel. Ik vind het wel lastig, want het lijkt mij echt heel erg als ik in de situatie van jouw vrouw zou komen te zitten.
Ik heb het gezien in mijn familie, wat NAH kan doen met het karakter van iemand. Als partner kan het heel lastig zijn daar mee om te gaan. Je hebt maar één leven. En die mag net zo goed leuk en liefdevol zijn en warmte kennen. Ik begrijp je wel. Ik vind het wel lastig, want het lijkt mij echt heel erg als ik in de situatie van jouw vrouw zou komen te zitten.
vrijdag 11 januari 2019 15:21
Ik vroeg me als kind wel af waarom mijn ouders niet scheiden (wat ze uiteindelijk wel hebben gedaan). Achteraf gezien had het bij elkaar blijven wel degelijk een negatieve invloed (ik dacht bijvoorbeeld dat het savonds bij het avondeten ongezellig was doordat ik niet zo'n spraakzaam kind was en voelde me daar schuldig over).
En ik vind het een beter voorbeeld voor je kinderen om te laten zien dat je voor een deel regie hebt over je eigen geluk en dat je daarvoor mag kiezen.
vrijdag 11 januari 2019 15:25
Ik ook maar dat is niet wat de paar voorgaande schrijfsters bedoelen. Wat Peter doet en met hem velen, is redenen bedenken waarom een scheiding ook voor hun kind een goed idee is om dat in te zetten om zijn eigen besluit te bekrachtigen. Daarmee maakt hij hun kind onbedoeld partij in zijn beslissing met de bijbehorende verantwoording.
Dát is waar de dames voor waarschuwen. Dat is niet eerlijk namelijk.
...
vrijdag 11 januari 2019 15:26
Die hebben ze in wezen al, Peter mag "buiten de deur neuken". Dat dekt (no punt) alleen de lading niet meer en in wezen kan ik dat wel snappen. Het is niet alleen seks dat gemist wordt, ook de intimiteit en het volwaardige partnerschap.zeeuwsmeisje1981 schreef: ↑11-01-2019 15:23Dit is nou een van de weinige gevallen waar ik een open relatie nog wel een optie zou vinden. In elk geval vind ik dat je na zoveel jaar in ‘zakelijk’ opzicht wel moet zorgen dat je vrouw na een eventuele scheiding niet de partij is die erop achteruit gaat.
...
vrijdag 11 januari 2019 15:27
als de sfeer in huis kut is, voelt een kind datMargjeM schreef: ↑11-01-2019 15:21Ik vroeg me als kind wel af waarom mijn ouders niet scheiden (wat ze uiteindelijk wel hebben gedaan). Achteraf gezien had het bij elkaar blijven wel degelijk een negatieve invloed (ik dacht bijvoorbeeld dat het savonds bij het avondeten ongezellig was doordat ik niet zo'n spraakzaam kind was en voelde me daar schuldig over).
En ik vind het een beter voorbeeld voor je kinderen om te laten zien dat je voor een deel regie hebt over je eigen geluk en dat je daarvoor mag kiezen.
Maar een kind ziet echt niet, dat de ouders geen seks meer hebben, of niet tongzoenen
vrijdag 11 januari 2019 15:33
Maar wel of er nog warmte is tussen de ouders. Of ze nog blij zijn elkaar te zien, of ze elkaar nog een kus op de mond geven, of ze lekker tegenaan gaan zitten tv kijken. Ik noem maar wat.
vrijdag 11 januari 2019 15:40
Ik snap het wel, ergens gedurende dit traject ben je jezelf kwijt geraakt. Is er nog wel ruimte voor Peter in je relatie/gezin/dagelijkse leven? Het heeft de afgelopen jaren grotendeels om je vrouw en haar ziekte gedraaid. Was er wel aandacht voor jou?
Dat je bij haar weggaat, zegt niets over dat jullie in de toekomst nog wel vrienden kunnen blijven. Dat je haar helpt bij bepaalde dingen, dat jullie nog wel samen iets ondernemen met jullie kind erbij. Ik zou het als vrouw iig wel snappen geloof ik. Het zal niet makkelijk worden, maar ergens in je leven mag je best de grens trekken en voor jezelf kiezen.
Dat je bij haar weggaat, zegt niets over dat jullie in de toekomst nog wel vrienden kunnen blijven. Dat je haar helpt bij bepaalde dingen, dat jullie nog wel samen iets ondernemen met jullie kind erbij. Ik zou het als vrouw iig wel snappen geloof ik. Het zal niet makkelijk worden, maar ergens in je leven mag je best de grens trekken en voor jezelf kiezen.
vrijdag 11 januari 2019 15:40
dame en heer dan tochRooss4.0 schreef: ↑11-01-2019 15:25Ik ook maar dat is niet wat de paar voorgaande schrijfsters bedoelen. Wat Peter doet en met hem velen, is redenen bedenken waarom een scheiding ook voor hun kind een goed idee is om dat in te zetten om zijn eigen besluit te bekrachtigen. Daarmee maakt hij hun kind onbedoeld partij in zijn beslissing met de bijbehorende verantwoording.
Dát is waar de dames voor waarschuwen. Dat is niet eerlijk namelijk.
Like a great eternal Klansman
With his two flashing red eyes
Turn around he's always watching
(Dead Kennedys)
With his two flashing red eyes
Turn around he's always watching
(Dead Kennedys)
vrijdag 11 januari 2019 15:42
Heb ik gelezen.boerinnetje-van-buuten schreef: ↑11-01-2019 14:54Zie zijn andere topic. Zijn vrouw vond het een goed idee, dan was ze van het gedoe af. Ze wil het alleen niet weten.
Zijn vrouw vond het goed als hij de seks buiten de deur zocht. Niet de liefde en aandacht.
vrijdag 11 januari 2019 15:43
PeterX schreef: ↑11-01-2019 14:42Klopt, alleen het moment dat het werkelijk gaat gebeuren is zo moeilijk. Nu er langzaam rust in mijn hoofd komt komen de gevoelens los welke ik ben verloren. De gevolgen van de scheiding zijn zo pijnlijk voor iedereen. Moet ons kind dan opgroeien tussen een papa en mama die geen affectie tonen, nooit zoenen en kroelen, etc. Een ongelukkige papa?
Je kind gaat nu opgroeien tussen een zieke ouder (waar hij ook ongetwijfeld een tik van heeft gehad) en een vader die straks naarstig op zoek is naar intimiteit.
Jouw keuze is jouw keuze, maar ga het niet vergoeielijken. Jouw kind betaalt hier straks de hoogste prijs.
En hoe ga je dat straks invullen? Co ouderschap neem ik aan?
anoniem_361866 wijzigde dit bericht op 11-01-2019 15:48
4.62% gewijzigd