Relaties
alle pijlers
Hoe verder?
zondag 20 januari 2019 12:04
Gisterenavond hebben mijn man en ik de zoveelste ruzie gehad over hetzelfde onderwerp. Ik heb hier al eerder over geschreven, maar ik weet anders niet waar ik hiermee terecht moet.
Mijn man en ik zijn meer dan 20 jaar getrouwd. In 2016 werd er prostaatkanker bij hem vastgesteld. Hij is hiervoor behandeld (operatie en bestraling). Hierdoor is hij impotent en heeft hij ongewild urineverlies. Mijn man heeft het hier heel moeilijk mee. Hij schaamt zich voor zijn urineverlies en vindt de geur heel hinderlijk. Hierdoor is hij gestopt met de dingen die hij graag deed (hobbies). Waar we steeds meer conflicten over hebben, is het feit dat hij ook geen zin meer heeft om te vrijen, maar vooral dat hij niet bereid is om naar een oplossing te zoeken. Hij vindt dat ik hem teveel onder druk zet. Hij heeft mij gisterenavond verweten dat ik alleen maar over seks kan praten (nadat ik initiatief had genomen). Hij heeft mij vroeger zelfs verweten dat ik mij gedraag als een slet (hij heeft zich hiervoor wel verontschuldigd). Ik voel mij zo afgewezen. Ik ben ook nog te jong om dit al op te geven.
Mijn man focust zich sterk op het mechanische. Hij wil dat zijn lichaam terug werkt, voor hij terug aan de relatie/seks kan werken. Zijn behandeling loopt echter op zijn einde (kanker moet verder gecontroleerd worden, aan zijn urineverlies is er niet zoveel meer te doen). Ik ben bang dat hij dit niet kan aanvaarden of dat onze relatie niet meer zal bestaan als hij dit eenmaal wel kan.
Ik heb alles geprobeerd wat ik kon bedenken om de situatie te verbeteren, maar nu weet ik het niet meer.
Heeft iemand nog advies?
Bedankt.
Mijn man en ik zijn meer dan 20 jaar getrouwd. In 2016 werd er prostaatkanker bij hem vastgesteld. Hij is hiervoor behandeld (operatie en bestraling). Hierdoor is hij impotent en heeft hij ongewild urineverlies. Mijn man heeft het hier heel moeilijk mee. Hij schaamt zich voor zijn urineverlies en vindt de geur heel hinderlijk. Hierdoor is hij gestopt met de dingen die hij graag deed (hobbies). Waar we steeds meer conflicten over hebben, is het feit dat hij ook geen zin meer heeft om te vrijen, maar vooral dat hij niet bereid is om naar een oplossing te zoeken. Hij vindt dat ik hem teveel onder druk zet. Hij heeft mij gisterenavond verweten dat ik alleen maar over seks kan praten (nadat ik initiatief had genomen). Hij heeft mij vroeger zelfs verweten dat ik mij gedraag als een slet (hij heeft zich hiervoor wel verontschuldigd). Ik voel mij zo afgewezen. Ik ben ook nog te jong om dit al op te geven.
Mijn man focust zich sterk op het mechanische. Hij wil dat zijn lichaam terug werkt, voor hij terug aan de relatie/seks kan werken. Zijn behandeling loopt echter op zijn einde (kanker moet verder gecontroleerd worden, aan zijn urineverlies is er niet zoveel meer te doen). Ik ben bang dat hij dit niet kan aanvaarden of dat onze relatie niet meer zal bestaan als hij dit eenmaal wel kan.
Ik heb alles geprobeerd wat ik kon bedenken om de situatie te verbeteren, maar nu weet ik het niet meer.
Heeft iemand nog advies?
Bedankt.
zondag 20 januari 2019 12:20
dus dit alles gebeurde 2 jaar geleden en jij kan er nu al niet meer tegen? Het lijkt mij logisch dat hij het hier moeilijk mee heeft en dat jullie samen hier over moeten praten met een deskundige.
Of ga gewoon bij hem weg als je er eigenlijk al klaar mee was en dit nu aan wilt grijpen om het recht te praten
Of ga gewoon bij hem weg als je er eigenlijk al klaar mee was en dit nu aan wilt grijpen om het recht te praten
zondag 20 januari 2019 12:26
Het functioneren van zijn lichaam is veranderd. Hij is nog nauwelijks door zijn behandelingen heen, laat hem ook even wennen zeg!
Je legt teveel de nadruk op de seks, wetende dat hij daar problemen mee heeft en hem daarmee pushed om weer 'normaal' te zijn.
TO, dat 'normaal' komt nooit meer terug, het is niet meer zoals voor de kanker. Ik heb er zelf mee te maken gehad en geloof me maar, er is een voor en een na en die twee zijn niet erg goed te rijmen, hoe graag je dat ook wil. Datzelfde hoor ik ook van lotgenoten.
En verder sluit ik me aan bij Meds.
Je legt teveel de nadruk op de seks, wetende dat hij daar problemen mee heeft en hem daarmee pushed om weer 'normaal' te zijn.
TO, dat 'normaal' komt nooit meer terug, het is niet meer zoals voor de kanker. Ik heb er zelf mee te maken gehad en geloof me maar, er is een voor en een na en die twee zijn niet erg goed te rijmen, hoe graag je dat ook wil. Datzelfde hoor ik ook van lotgenoten.
En verder sluit ik me aan bij Meds.
grobbekuiken_ wijzigde dit bericht op 20-01-2019 12:47
0.54% gewijzigd
Life is a bitch (and I'm helping her).
zondag 20 januari 2019 12:38
Wat moet ik dan doen? Gewoon wachten tot alles terug beter gaat. Ik ben bang dat dit niet meer mogelijk is.Madeliefjees schreef: ↑20-01-2019 12:15Jeetje, die man heeft kanker is impotent en heeft urineverlies, en jij blijft maar mekkeren over seks?
Het draait nu even niet om jou he?
Het draait om mijn ogen helemaal niet om mij, het gaat om ons. Zijn kanker heeft nu eenmaal een impact op onze relatie en ik wil er graag samen uitkomen. Voor mij houdt dit dan ook in dat we samen zoeken naar een manier om met die beperkingen om te gaan.
Zijn uroloog heeft trouwens aangeraden om zo snel mogelijk terug te beginnen aan seks. 'Use it or lose it'. Seks zorgt voor meer zuurstof naar de geslachtsorganen, wat goed is voor zijn herstel.
zondag 20 januari 2019 12:41
Dat is net wat niet lukt, erover praten.S-Meds schreef: ↑20-01-2019 12:20dus dit alles gebeurde 2 jaar geleden en jij kan er nu al niet meer tegen? Het lijkt mij logisch dat hij het hier moeilijk mee heeft en dat jullie samen hier over moeten praten met een deskundige.
Of ga gewoon bij hem weg als je er eigenlijk al klaar mee was en dit nu aan wilt grijpen om het recht te praten
Ik wil helemaal niet weg bij mijn man.
zondag 20 januari 2019 12:55
aanvaard eerst eens dat het nooit meer wordt zoals voor de kankerKris_Tmas3 schreef: ↑20-01-2019 12:41Dat is net wat niet lukt, erover praten.
Ik wil helemaal niet weg bij mijn man.
en zoek hulp van een psycholoog/ relatietherapeut
zondag 20 januari 2019 12:55
Hoe erg het voor die man ook is, je zit in een relatie met 2 mensen, dus de ander heeft ook behoeftes.Madeliefjees schreef: ↑20-01-2019 12:15Jeetje, die man heeft kanker is impotent en heeft urineverlies, en jij blijft maar mekkeren over seks?
Het draait nu even niet om jou he?
Ik vind het ook niet normaal hoe die man reageert eigenlijk, misschien een idee om met een psycholoog te praten
die gespecialiseerd is in zulke "zaken"?
zondag 20 januari 2019 13:00
Mijn man praat daar héél moeilijk over. Hij zegt dat we maar terug kunnen vrijen als zijn lichaam weer volledig herstel is. We hebben van twee urologen gehoord dat er altijd een mate van urineverlies zal blijven.Grobbekuiken_ schreef: ↑20-01-2019 12:32Weer eens met Meds.
TO, heb jij je wel eens écht verdiept in hoe het voor je man moet zijn?
Mijn man doet er alles aan om dat op te lossen. Hij doet alles wat ze hem adviseren. Hij blijft bewegen omdat een gezonde levensstijl de beste kans geeft op verbetering. Hij durft wel niet meer gaan sporten in groep, omdat hij zich schaamt. Hij staat de zondagmorgen om 6 uur op om te gaan wandelen, zodat hij niemand zou tegenkomen op straat. Ik vind dat niet normaal, maar als ik daar iets van zeg dan is het blijkbaar "zeuren".
zondag 20 januari 2019 13:02
Alsof seks met je man hetzelfde is als een Tarzan.Madeliefjees schreef: ↑20-01-2019 12:51Gun hem dan de tijd. En ga over een jaar of nog later eens samen praten met een therapeut. En tot die tijd pak je maar een tarzan.
zondag 20 januari 2019 13:03
Ik vind het wel een normale reactie. Er is heel veel gebeurd met zijn lichaam, er is in gesneden, hij heeft wellicht chemo en bestralingen gehad. Kanker doet echt kloterige dingen met je. De man zal zelf ook bang zijn, zijn lichaam heeft hem namelijk op een bitcherige manier in de steek gelaten.Wageningen1985 schreef: ↑20-01-2019 12:55Hoe erg het voor die man ook is, je zit in een relatie met 2 mensen, dus de ander heeft ook behoeftes.
Ik vind het ook niet normaal hoe die man reageert eigenlijk, misschien een idee om met een psycholoog te praten
die gespecialiseerd is in zulke "zaken"?
Ik ben het met je eens dat de partner nog wel eens vergeten wordt en ook behoeftes heeft, maar we hebben het hier over vrij kort geleden en to lijkt vooral te focussen op seks, niet op wat het hele verhaal met hem doet. Dat legt enorm veel druk op haar man die het toch al niet zo leuk meer heeft.
Life is a bitch (and I'm helping her).
zondag 20 januari 2019 13:05
hij doet dus zijn best maar hij is ook onzeker, het heeft tijd nodig om daar een nieuw evenwicht in te vinden. En hij zit nog in herstelproces. Wordt hij nog behandeld?Kris_Tmas3 schreef: ↑20-01-2019 13:00Mijn man praat daar héél moeilijk over. Hij zegt dat we maar terug kunnen vrijen als zijn lichaam weer volledig herstel is. We hebben van twee urologen gehoord dat er altijd een mate van urineverlies zal blijven.
Mijn man doet er alles aan om dat op te lossen. Hij doet alles wat ze hem adviseren. Hij blijft bewegen omdat een gezonde levensstijl de beste kans geeft op verbetering. Hij durft wel niet meer gaan sporten in groep, omdat hij zich schaamt. Hij staat de zondagmorgen om 6 uur op om te gaan wandelen, zodat hij niemand zou tegenkomen op straat. Ik vind dat niet normaal, maar als ik daar iets van zeg dan is het blijkbaar "zeuren".
zondag 20 januari 2019 13:07
eens en waarschijnlijk zijn er nog nacontroles en het gevoel dat de dood je nog altijd in de nek zit. het is niet ongewoon dat mensen op zulke momenten in zichzelf keren en afstand nemen van hun partners. Als het ware om het afscheid, dat immer op de loer ligt, makkelijker te maken.Grobbekuiken_ schreef: ↑20-01-2019 13:03Ik vind het wel een normale reactie. Er is heel veel gebeurd met zijn lichaam, er is in gesneden, hij heeft wellicht chemo en bestralingen gehad. Kanker doet echt kloterige dingen met je. De man zal zelf ook bang zijn, zijn lichaam heeft hem namelijk op een bitcherige manier in de steek gelaten.
Ik ben het met je eens dat de partner nog wel eens vergeten wordt en ook behoeftes heeft, maar we hebben het hier over vrij kort geleden en to lijkt vooral te focussen op seks, niet op wat het hele verhaal met hem doet. Dat legt enorm veel druk op haar man die het toch al niet zo leuk meer heeft.
zondag 20 januari 2019 13:07
Mooi! Hij doet dus wel degelijk zijn best om hier uit te komen.Kris_Tmas3 schreef: ↑20-01-2019 13:00Mijn man praat daar héél moeilijk over. Hij zegt dat we maar terug kunnen vrijen als zijn lichaam weer volledig herstel is. We hebben van twee urologen gehoord dat er altijd een mate van urineverlies zal blijven.
Mijn man doet er alles aan om dat op te lossen. Hij doet alles wat ze hem adviseren. Hij blijft bewegen omdat een gezonde levensstijl de beste kans geeft op verbetering. Hij durft wel niet meer gaan sporten in groep, omdat hij zich schaamt. Hij staat de zondagmorgen om 6 uur op om te gaan wandelen, zodat hij niemand zou tegenkomen op straat. Ik vind dat niet normaal, maar als ik daar iets van zeg dan is het blijkbaar "zeuren".
Iets meer begrip van jouw kan zou wel prettig zijn. Nu zeik je enorm omdat jíj vindt dat het nu maar eens klaar moet zijn.
Life is a bitch (and I'm helping her).
zondag 20 januari 2019 13:08
Het is niet haar schuld dat hij die rotziekte heeft he, maar hij maakt haar uit voor slet als ze het over het onderwerp seks heeft, dat is toch niet normaal? Ik denk dat die man zelf problemen heeft en deze problemen nu bij haar in schoot schuift. Zij heeft behoefte aan warmte en als haar man dat haar niet kan geven is dat heel lastig, zeker als de man zo reageert als ze het bespreekbaar wilt maken.Grobbekuiken_ schreef: ↑20-01-2019 13:03Ik vind het wel een normale reactie. Er is heel veel gebeurd met zijn lichaam, er is in gesneden, hij heeft wellicht chemo en bestralingen gehad. Kanker doet echt kloterige dingen met je. De man zal zelf ook bang zijn, zijn lichaam heeft hem namelijk op een bitcherige manier in de steek gelaten.
Ik ben het met je eens dat de partner nog wel eens vergeten wordt en ook behoeftes heeft, maar we hebben het hier over vrij kort geleden en to lijkt vooral te focussen op seks, niet op wat het hele verhaal met hem doet. Dat legt enorm veel druk op haar man die het toch al niet zo leuk meer heeft.
zondag 20 januari 2019 13:09
zo lees ik het niet, ze schrijft dat hij dat ooit gezegd heeft over haar seksdrive. Dat staat los van deze situatie, TO haalt het er om onduidelijke redenen bijWageningen1985 schreef: ↑20-01-2019 13:08Het is niet haar schuld dat hij die rotziekte heeft he, maar hij maakt haar uit voor slet als ze het over het onderwerp seks heeft, dat is toch niet normaal? Ik denk dat die man zelf problemen heeft en deze problemen nu bij haar in schoot schuift. Zij heeft behoefte aan warmte en als haar man dat haar niet kan geven is dat heel lastig, zeker als de man zo reageert als ze het bespreekbaar wilt maken.
zondag 20 januari 2019 13:17
Ze schrijft dat haar man haar heeft verweten alleen maar over seks te kunnen praten, dat is toch een beschuldiging die nergens over gaat lijkt mij, niemand praat de hele dag over seks. Maar die man heeft frustraties en die botviert hij op haar denk ik, ik denk dat er heel wat nodig is om dit huwelijk te redden.
zondag 20 januari 2019 13:18
Niet leuk, ongetwijfeld. Maar heel normaal.Wageningen1985 schreef: ↑20-01-2019 12:55Hoe erg het voor die man ook is, je zit in een relatie met 2 mensen, dus de ander heeft ook behoeftes.
Ik vind het ook niet normaal hoe die man reageert eigenlijk, misschien een idee om met een psycholoog te praten
die gespecialiseerd is in zulke "zaken"?
Like a great eternal Klansman
With his two flashing red eyes
Turn around he's always watching
(Dead Kennedys)
With his two flashing red eyes
Turn around he's always watching
(Dead Kennedys)
zondag 20 januari 2019 13:20
En dáár zit de kern.Kris_Tmas3 schreef: ↑20-01-2019 13:00Mijn man praat daar héél moeilijk over. Hij zegt dat we maar terug kunnen vrijen als zijn lichaam weer volledig herstel is. We hebben van twee urologen gehoord dat er altijd een mate van urineverlies zal blijven.
Mijn man doet er alles aan om dat op te lossen. Hij doet alles wat ze hem adviseren. Hij blijft bewegen omdat een gezonde levensstijl de beste kans geeft op verbetering. Hij durft wel niet meer gaan sporten in groep, omdat hij zich schaamt. Hij staat de zondagmorgen om 6 uur op om te gaan wandelen, zodat hij niemand zou tegenkomen op straat. Ik vind dat niet normaal, maar als ik daar iets van zeg dan is het blijkbaar "zeuren".
Los eerst voor jezelf dit punt eens op. Dan kom je opeens een stuk verder in je relatie.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
zondag 20 januari 2019 13:22
Het is ook niet zijn eigen schuld hè.Wageningen1985 schreef: ↑20-01-2019 13:08Het is niet haar schuld dat hij die rotziekte heeft he, maar hij maakt haar uit voor slet als ze het over het onderwerp seks heeft, dat is toch niet normaal? Ik denk dat die man zelf problemen heeft en deze problemen nu bij haar in schoot schuift. Zij heeft behoefte aan warmte en als haar man dat haar niet kan geven is dat heel lastig, zeker als de man zo reageert als ze het bespreekbaar wilt maken.
Ik geef haar dan ook niet de schuld (het idee zeg). Wat ik wel zeg is dat to zich niet echt in hem lijkt te verdiepen, maar vooral bezig is met dat het allemaal weer normaal moet zijn.
Dat wordt het niet meer, nooit meer! Angst en schaamte zijn hier de kernwoorden volgens mij, en ja, dat zal het voor hem moeilijk maken om erover te praten.
Nogmaals, de partner wil nog wel eens vergeten worden en dat is absoluut vervelend, maar in dit verhaal heeft partner (TO) ook niet erg veel begrip voor wat de man voelt en wat dat hele verhaal met hem doet.
Life is a bitch (and I'm helping her).
