Relaties
alle pijlers
Agressie door vader
zondag 20 januari 2019 15:25
Hallo allemaal,
Ik zit met een situatie en krijg deze niet goed uit mijn hoofd. Het is een erg heftige ervaring voor me geweest, er zijn momenten dat ik er niet aan denk en het vrijwel geen rol speelt in mijn leven, maar vandaag kwam het toch weer even heftig terug.
Toen ik jong was, hadden mijn ouders vaak ruzie. Heftige ruzie, waarbij mijn vader agressief kon zijn naar mijn moeder. Zodra ik hoorde dat er ruzie ontstond en ik was op mijn kamer, rende ik naar beneden en wilde er tussenin springen. Mijn vader heeft mij ook wel eens geslagen.
Nu is er één situatie die op mijn netvlies gebrand staat. Mijn ouders hadden ruzie en mijn moeder zat aan de keukentafel. Mijn vader probeerde mijn moeder te verstikken en vroeg daarbij "stik je al bijna". Dit vond ik vreselijk en het heeft een behoorlijk trauma achtergelaten waar ik soms nog wel eens aan terug denk.
Mijn ouders zijn nog bij elkaar en hebben inmiddels een relatie voor zover ik weet, zonder geweld. Mijn vader heeft nog steeds een kort lontje. Een tijd geleden had ik het met mijn ouders over deze situatie en mijn ouders zeiden de situatie niet meer te herinneren. Dit vind ik enorm moeilijk. Ik ben bang dat ik het als het ware "gedroomd" heb, dat het niet echt gebeurd is. Ik heb therapie, maar ben er nog niet aan toe gekomen om dit met mijn therapeut te bespreken.
Ik plaats dit omdat ik hoop dat er meer mensen zijn die worstelen met hun verleden (gewelddadig of niet) die twijfelen of dit écht is gebeurd omdat het wordt ontkend.
Ik hoop dat jullie me kunnen helpen. Ik twijfel soms zo aan mezelf hierin...
Ik zit met een situatie en krijg deze niet goed uit mijn hoofd. Het is een erg heftige ervaring voor me geweest, er zijn momenten dat ik er niet aan denk en het vrijwel geen rol speelt in mijn leven, maar vandaag kwam het toch weer even heftig terug.
Toen ik jong was, hadden mijn ouders vaak ruzie. Heftige ruzie, waarbij mijn vader agressief kon zijn naar mijn moeder. Zodra ik hoorde dat er ruzie ontstond en ik was op mijn kamer, rende ik naar beneden en wilde er tussenin springen. Mijn vader heeft mij ook wel eens geslagen.
Nu is er één situatie die op mijn netvlies gebrand staat. Mijn ouders hadden ruzie en mijn moeder zat aan de keukentafel. Mijn vader probeerde mijn moeder te verstikken en vroeg daarbij "stik je al bijna". Dit vond ik vreselijk en het heeft een behoorlijk trauma achtergelaten waar ik soms nog wel eens aan terug denk.
Mijn ouders zijn nog bij elkaar en hebben inmiddels een relatie voor zover ik weet, zonder geweld. Mijn vader heeft nog steeds een kort lontje. Een tijd geleden had ik het met mijn ouders over deze situatie en mijn ouders zeiden de situatie niet meer te herinneren. Dit vind ik enorm moeilijk. Ik ben bang dat ik het als het ware "gedroomd" heb, dat het niet echt gebeurd is. Ik heb therapie, maar ben er nog niet aan toe gekomen om dit met mijn therapeut te bespreken.
Ik plaats dit omdat ik hoop dat er meer mensen zijn die worstelen met hun verleden (gewelddadig of niet) die twijfelen of dit écht is gebeurd omdat het wordt ontkend.
Ik hoop dat jullie me kunnen helpen. Ik twijfel soms zo aan mezelf hierin...
zondag 20 januari 2019 15:29
Je geheugen is een geniepig iets, het helpt je dingen te vergeten die je liever wilt vergeten maar kan ook dingen in je hoofd planten die niet waar zijn.
Ik herken wat je beschrijft, mijn broer en moeder hebben ook andere herinneringen aan mijn vader dan ik. Ik twijfel niet echt aan wat ik heb meegemaakt maar het is nu wel een gesloten boek, iets wat achter me ligt, meestal dan.
Wat levert het jou op als je het zeker zou weten?
Ik herken wat je beschrijft, mijn broer en moeder hebben ook andere herinneringen aan mijn vader dan ik. Ik twijfel niet echt aan wat ik heb meegemaakt maar het is nu wel een gesloten boek, iets wat achter me ligt, meestal dan.
Wat levert het jou op als je het zeker zou weten?
zondag 20 januari 2019 15:32
zondag 20 januari 2019 15:35
Dit is dus wel super belangrijk. Bij sommige slachtoffers/getuigen ontstaat er twijfel over eigen inschatting en waarneming. Dat kan er voor zorgen dat je de rest van je leven niet goed je grenzen aangeeft of met verkeerde mensen in je omgeving eindigt, omdat je geleerd hebt niet op je eigen waarneming en ervaring te vertrouwen.
"Dus zie je iemand lopen Met rode ogen heel bedeesd Dan weet je, haar potje is pas vol geweest."
zondag 20 januari 2019 15:36
Didi, ik vroeg dat aan TO en niet aan jou.DidiRidi schreef: ↑20-01-2019 15:35Dit is dus wel super belangrijk. Bij sommige slachtoffers/getuigen ontstaat er twijfel over eigen inschatting en waarneming. Dat kan er voor zorgen dat je de rest van je leven niet goed je grenzen aangeeft of met verkeerde mensen in je omgeving eindigt, omdat je geleerd hebt niet op je eigen waarneming en ervaring te vertrouwen.
zondag 20 januari 2019 15:43
Ik snap wat je bedoelt, maar ik zou het verschrikkelijk vinden als het niet echt gebeurd blijkt te zijn. Want dan hebben mijn hersenen dus iets gecreerd wat niet echt is gebeurd. Daar schaam ik me dan enorm voor.REDHOTHEAD schreef: ↑20-01-2019 15:29Je geheugen is een geniepig iets, het helpt je dingen te vergeten die je liever wilt vergeten maar kan ook dingen in je hoofd planten die niet waar zijn.
Ik herken wat je beschrijft, mijn broer en moeder hebben ook andere herinneringen aan mijn vader dan ik. Ik twijfel niet echt aan wat ik heb meegemaakt maar het is nu wel een gesloten boek, iets wat achter me ligt, meestal dan.
Wat levert het jou op als je het zeker zou weten?
Wat zegt zoiets dan over mij, dan is er iets goed mis met mij in mijn ogen..
zondag 20 januari 2019 15:48
Het was een algemeen antwoord, een bekend gevolg van ontkenning van mishandeling. Mocht jij er niets aan hebben, een random slachtoffer dat hier leest wellicht wel.
Ik was er overigens niet van op de hoogte dat je niet mag ingaan op iedere forumer, bijzondere regel.
didiridi wijzigde dit bericht op 20-01-2019 15:49
Reden: .
Reden: .
0.13% gewijzigd
"Dus zie je iemand lopen Met rode ogen heel bedeesd Dan weet je, haar potje is pas vol geweest."
zondag 20 januari 2019 15:48
zondag 20 januari 2019 15:49
Ik bedoelde te zeggen dat ik benieuwd was naar het antwoord van TO, niet naar jouw antwoord, aangezien dit jouw topic niet is. Mss staat het er onaardiger dan ik had bedoeld, waarvoor excuses. Aangezien je specifiek mijn vraag quote reageerde ik dus zo.DidiRidi schreef: ↑20-01-2019 15:48Het was een algemeen antwoord, een bekend gevolg van ontkenning van mishandeling. Mocht jij er niets aan hebben, een random slachtoffer dat hier leest wellicht wel.
Ik was er overigens niet van op de hoogte dat je niet mag ingaan op iedere forumer, bijzonder regel.
zondag 20 januari 2019 15:55
Bespreek het met je therapeut, lees even wat info over EMDR. En het gaat er niet eens echt om of het echt precies gebeurd is zoals jij herinnert. Wat wel heel belangrijk is, is wat voor gevoel je ervan kreeg als kind. Stel je voor dat het wel ‘minder’ erg was (even een naar voorbeeld: dat er wel naar de keel gegrepen is maar dat dat bijv veel korter was en nog helemaal niet in de richting van stikken, of het leek alleen naar de keel grijpen) dan is het alsnog op jou als kind heel heftig en onveilig overgekomen en dat mag. Er is minimaal iets gebeurd want je bent echt niet blind en gek, en het was erg genoeg dat het nu nog spookt.
Je ouders zullen nooit erkennen wat er is gebeurd en hoe het voor je is geweest, omdat ze per definitie andere herinneringen/perceptie hebben, maar ook omdat ze veel hebben weggestopt. Hoe kunnen ze anders nog met zichzelf en elkaar leven? Sommige dingen moet je zelf intern verwerken, zonder erover met je ouders te praten. Misschien komt dat praten erover met hen later weer, en misschien ook wel niet. Ik denk dat je het eerst zelf wat meer moet verwerken....sterkte, want ik weet uit ervaring dat dit soort dingen niet makkelijk zijn
Je ouders zullen nooit erkennen wat er is gebeurd en hoe het voor je is geweest, omdat ze per definitie andere herinneringen/perceptie hebben, maar ook omdat ze veel hebben weggestopt. Hoe kunnen ze anders nog met zichzelf en elkaar leven? Sommige dingen moet je zelf intern verwerken, zonder erover met je ouders te praten. Misschien komt dat praten erover met hen later weer, en misschien ook wel niet. Ik denk dat je het eerst zelf wat meer moet verwerken....sterkte, want ik weet uit ervaring dat dit soort dingen niet makkelijk zijn
anoniem_381049 wijzigde dit bericht op 20-01-2019 15:56
Reden: Kleine toevoeging
Reden: Kleine toevoeging
1.81% gewijzigd
zondag 20 januari 2019 16:07
Hier ook zoiets. Heb inmiddels geen contact meer met mijn vader en sporadisch via de app met mijn moeder. Ben ook altijd anders behandeld en neergezet door vader als de instabiele gevoelige theatrale etc. Tegen mij zei hij zus maar naar de rest ontkennen of een ander verhaal ophangen.
Ik was 6 toen ik bij mijn vader in bed mocht slapen. Moeder lag in het ziekenhuis voor een bevalling die werd ingeleid. Ik herinner me niet wat er voor of na gebeurde maar wel dat hij voordeed hoe babies worden gemaakt, dat hij bovenop me lag en zei dat ik mijn benen
wel uit elkaar moest houden en dat ik me heel onveilig voelde. Ik weet ook nog welke onderbroek hij droeg. Hier stopt de herinnering. Ik ben tig therapeuten verder en ben nog niet klaar. Ik twijfel ook wat en of het verder is gegaan dan dit.
Ik was 6 toen ik bij mijn vader in bed mocht slapen. Moeder lag in het ziekenhuis voor een bevalling die werd ingeleid. Ik herinner me niet wat er voor of na gebeurde maar wel dat hij voordeed hoe babies worden gemaakt, dat hij bovenop me lag en zei dat ik mijn benen
wel uit elkaar moest houden en dat ik me heel onveilig voelde. Ik weet ook nog welke onderbroek hij droeg. Hier stopt de herinnering. Ik ben tig therapeuten verder en ben nog niet klaar. Ik twijfel ook wat en of het verder is gegaan dan dit.
zondag 20 januari 2019 16:12
Vind het afschuwelijk te horen wat jij hebt meegemaakt TO. Dit raak je niet, zo niet nooit meer kwijt. Ik wens je veel sterkte.
Mijn ouders zijn ook nog bij elkaar en dien wat mij aangaat of er nooit iets raars voorgevallen is. Dit ondanks eerdere bevestigingen van mijn moeder. Heel raar. Ga er verder niet teveel op in maar laten we zeggen dat het geen gezonde verhouding was/is. Angst doet veel blijkbaar. Wij kinderen hebben er allemaal wel iets van meegekregen m.i.
Nogmaals veel sterkte. Ik denk zeker niet dat je aan jezelf moet twijfelen
Mijn ouders zijn ook nog bij elkaar en dien wat mij aangaat of er nooit iets raars voorgevallen is. Dit ondanks eerdere bevestigingen van mijn moeder. Heel raar. Ga er verder niet teveel op in maar laten we zeggen dat het geen gezonde verhouding was/is. Angst doet veel blijkbaar. Wij kinderen hebben er allemaal wel iets van meegekregen m.i.
Nogmaals veel sterkte. Ik denk zeker niet dat je aan jezelf moet twijfelen
zondag 20 januari 2019 16:12
De kans is groter dat je ouders het ontkennen dan dat er iets mis is met jouw geheugen. Juist ervaringen met een grote emotionele impact blijken mensen zich later haarscherp en waarheidsgetrouw te herinneren.
De kleur van de kat van de buren toen je 10 was kan je inderdaad vervormen in je geheugen maar zoiets heftigs meestal niet.
De kleur van de kat van de buren toen je 10 was kan je inderdaad vervormen in je geheugen maar zoiets heftigs meestal niet.
zondag 20 januari 2019 16:51
Wel heel erg makkelijk gezegd zo. Waarom zijn er nog mensen die therapie hebben? Waarom zou je er iets mee doen? Ze moeten het gewoon loslaten, hoppa.
zondag 20 januari 2019 16:56
Jij herinnert het je. Je bent opgegroeid in een gezin en omgeving die niet veilig voor jou was of voelde. Waarom twijfel je aan je zelf? En aan je eigen waarneming?
Blijkbaar was geweld, in welke vorm dan ook, geen onbekende in jullie gezin. Ik acht het zeer aannemelijk dat dat wat jij hebt ervaren wel degelijk waarheid is.
Dat die zieke omgeving beweert dat iets niet is gebeurd wil niet zeggen dat jij dus rijkelijk fantaseert.
Ik vind het behoorlijk beangstigend dat jij zo bent weggezet.
Blijkbaar was geweld, in welke vorm dan ook, geen onbekende in jullie gezin. Ik acht het zeer aannemelijk dat dat wat jij hebt ervaren wel degelijk waarheid is.
Dat die zieke omgeving beweert dat iets niet is gebeurd wil niet zeggen dat jij dus rijkelijk fantaseert.
Ik vind het behoorlijk beangstigend dat jij zo bent weggezet.
zondag 20 januari 2019 17:23
zondag 20 januari 2019 17:24
hersens doen dat de hele tijd hoor, elke nacht bijvoorbeeldDame28 schreef: ↑20-01-2019 15:43Ik snap wat je bedoelt, maar ik zou het verschrikkelijk vinden als het niet echt gebeurd blijkt te zijn. Want dan hebben mijn hersenen dus iets gecreerd wat niet echt is gebeurd. Daar schaam ik me dan enorm voor.
Wat zegt zoiets dan over mij, dan is er iets goed mis met mij in mijn ogen..
niets om je voor te schamen
zondag 20 januari 2019 17:31
Dit.DidiRidi schreef: ↑20-01-2019 15:35Dit is dus wel super belangrijk. Bij sommige slachtoffers/getuigen ontstaat er twijfel over eigen inschatting en waarneming. Dat kan er voor zorgen dat je de rest van je leven niet goed je grenzen aangeeft of met verkeerde mensen in je omgeving eindigt, omdat je geleerd hebt niet op je eigen waarneming en ervaring te vertrouwen.
Vertrouw er maar op dat het grotendeels wel zo gegaan is zoals jij je herinnert. Vertrouw je eigen intuïtie, waarneming, herinnering, inschatting.
De kans is véél groter dat je ouders dit weggestopt hebben om met zichzelf en met elkaar verder te kunnen.
Ken je het psychologische concept 'identified patient'? Anders even over opzoeken. Gaat hier ook (deels) over. Over hoe de disfunctionele leden van een disfunctioneel gezin de schuld/verantwoordelijkheid op iemand anders van het gezin afschuiven. En confronterend: ook hoe je daar onbewust zelf soms aan meewerkt.
zondag 20 januari 2019 17:45
De ouders ontkennen niets, maar ze kunnen zich het voorval niet herinneren.Bedjeindezon schreef: ↑20-01-2019 16:12De kans is groter dat je ouders het ontkennen dan dat er iets mis is met jouw geheugen.
zondag 20 januari 2019 17:51
Misschien is het ook gewoon zo.
Ze zijn het echt vergeten of het voorval heeft niet plaats gehad.
Kan allemaal.
Wij waren er niet bij.
