Vader van beste vriendin verongelukt

20-01-2019 20:52 10 berichten
Alle reacties Link kopieren
Hoi
Gisteren is de vader van mijn beste vriendin (bij deze noem ik er even Truus (in de hoop dat dat het verhaal verduidelijkt) verongelukt. Hij was denk ik eind 40. Mijn vriendin (Truus) is 15 jaar. Truus is hier Een paar jaar geleden komen wonen en hun buren zijn hier ook gaan wonen (waar van de dochter (bij deze Klaasje) Truus en mijn beste vriendin is), ik Truus zitten bij elkaar in de klas en Klaasje in een andere klas. We zijn altijd met z'n drieën. Klaasje en ik zijn gisteren en vandaag bij Truus geweest. Ik heb nog nooit iemand van zo dichtbij verloren dus weet niet wat wel en niet fijn is. Heeft zelf een keer ouders of zoiets verloren en heeft dus ervarings tips of iemand die iets vergelijkbaars meegemaakt en kan mij vertellen wat ik vooral wel en wat vooral niet moet doen voor, in dit geval Truus?
Groetjes van Jansje
vraag het aan truus. wat kan ik voor je doen, waar heb je behoefte aan?
Alle reacties Link kopieren
Ik ben mijn vader verloren toen ik vijftien was, een arm om je schouder is soms genoeg. Ik begreep op die leeftijd ook al dat het voor anderen ook moeilijk is om de juiste woorden te vinden
Alle reacties Link kopieren
Er voor haar zijn ishet belangrijkste. Naar haar luisteren, ook al wil ze100x haar verhaal kwijt.

En wat S-mens zegt, vraag haar wat ze fijn vind.
Such a beautiful place to be with Friends.
Alle reacties Link kopieren
Dichtbij blijven en geen afstand van haar nemen.
Dat ben je niet van plan zo te lezen, maar er gewoon zijn als vriendin is heel erg fijn.
Alle reacties Link kopieren
Lief van je dat je er voor haar wilt zijn.
Vraag haar wat je voor haar kan doen.
Wellicht heeft ze het nu te druk het met het regelen van de uitvaart. Maar heeft ze daarna je steun meer dan ooit nodig. En hoe die steun eruit ziet, is voor iedereen weer anders.

Gecondoleerd voor je vriendin en haar naasten. En voor jou ook sterkte.
Alle reacties Link kopieren
Mijn moeder overleed compleet onverwacht, niet door een ongeluk, maar net zo onverwacht.De eerste week vergat ik zelfs te eten. Gelukkig zette mijn schoonzus zonder vragen gewoon een schaal broodjes klaar. Dat was heel praktische hulp in de eerste tijd en dat was heel fijn.
Verder kan ik zeggen dat de grond onder mijn voeten verdwenen leek en dat we in een bubbel terecht kwamen. Het was heel raar dat de buitenwereld gewoon doordraaide.
En het duurt lang, lang voor het vertrouwen dat dit niet elke dag gebeurt terug is, lang voordat er een dag voorbij gaat dat ik niet huilde.
Geef je vriendin regelmatig een knuffel en luister naar haar.
Lief van jou dat je hier vraagt wat jij kunt doen om er voor haar te zijn!
en inderdaad de eerder al genoemde tips..
sterkte..
Alle reacties Link kopieren
Ik heb vorig jaar een soort gelijk iets meegemaakt met een vriendin van 16. Heb haar ondersteund zoals zij dat wilde (lekker samen janken) en haar gewoon af en toe n flinke knuffel geven. Verder was het toen aan haar om het te verwerken. Als ze hulp nodig had stond ik voor dr klaar en dat wist ze, meer kon ik niet doen. Uiteraard ook afleiding geprobeerd te zoeken voor haar in zover ze dat zelf wilde.

Ben er dus voor haar op de manier zoals zij dat fijn vindt.
Alle reacties Link kopieren
Sterkte voor je vriendin. Ik heb mijn tekst weggehaald omdat ik hier verder liever niet over schrijf op het forum. Als je gereageerd had, had ik het wel laten staan.
ambra wijzigde dit bericht op 22-01-2019 14:52
Reden: geen reactie meer van TO, privé info weggehaald
82.92% gewijzigd

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven