Relaties
alle pijlers
Begin langzaam af te knappen/zorgen te maken
dinsdag 5 februari 2019 14:04
Goedemiddag iedereen,
Na een langere tijd vrijgezel te zijn geweest na een serieuze relatie (incl kindje) heb ik sinds ongeveer 2 maand weer een relatie.
We waren beiden vrijwel meteen smoorverliefd en al na een maand vroeg hij of ik zijn vriendin wilde zijn. Dat wilde ik dolgraag, want ik was ook erg verliefd en graag met hem samen. En ik ben nog steeds verliefd en vind het samen super. Maar er sluipt soms een bepaalde irritatie en zorgpunt in mijn gevoel.
Mijn vriend is namelijk 30 jaar oud, heeft zijn studie nog niet afgerond (zit in eindfase en is binnen enkele maanden klaar) en woont nog bij zijn ouders. Om de 1 of andere reden was ik zo verliefd dat dat me niet interesseerde. En ergens doet dat het me nog steeds niet. Maar hij heeft ook een omgekeerd dag nachtritme waardoor hij pas midden in de nacht naar bed gaat en smiddags wakker wordt. Als we samen zijn past hij zich wel aan aan mijn slaaptijden. Ook is hij in het verleden bij een psycholoog geweest waar depressie en een hele lichte vorm van autisme gesteld. Hij was toen een tiener. Ook heeft hij verder geen echte (bij) banen gehad.
Ergens maak ik me nu wel zorgen: hoe gaat een eventuele toekomst samen er uit zien? Zal hij 'normaal' kunnen functioneren? Er is veel liefde tussen ons en het is een schat. Ik wil hem niet kwijt maar merk dat ik me langzaam een beetje ga irriteren aan zijn dagen nacht ritme (hoe moeilijk is het nou om dat aan te passen?) en dat hij nu dus al ruim een half jaar de deadline van zijn afstuderen vooruit schuift, maar ook niet duidelijk en daadkrachtig lijkt te weten hoe dit aan te pakken. Het is, kort gezegd, een lieve, niet zo praktische dromer.
Ik wil niet in de moederrol schieten maar merk dat ik het soms lastig vind geen advies te geven.
Na een langere tijd vrijgezel te zijn geweest na een serieuze relatie (incl kindje) heb ik sinds ongeveer 2 maand weer een relatie.
We waren beiden vrijwel meteen smoorverliefd en al na een maand vroeg hij of ik zijn vriendin wilde zijn. Dat wilde ik dolgraag, want ik was ook erg verliefd en graag met hem samen. En ik ben nog steeds verliefd en vind het samen super. Maar er sluipt soms een bepaalde irritatie en zorgpunt in mijn gevoel.
Mijn vriend is namelijk 30 jaar oud, heeft zijn studie nog niet afgerond (zit in eindfase en is binnen enkele maanden klaar) en woont nog bij zijn ouders. Om de 1 of andere reden was ik zo verliefd dat dat me niet interesseerde. En ergens doet dat het me nog steeds niet. Maar hij heeft ook een omgekeerd dag nachtritme waardoor hij pas midden in de nacht naar bed gaat en smiddags wakker wordt. Als we samen zijn past hij zich wel aan aan mijn slaaptijden. Ook is hij in het verleden bij een psycholoog geweest waar depressie en een hele lichte vorm van autisme gesteld. Hij was toen een tiener. Ook heeft hij verder geen echte (bij) banen gehad.
Ergens maak ik me nu wel zorgen: hoe gaat een eventuele toekomst samen er uit zien? Zal hij 'normaal' kunnen functioneren? Er is veel liefde tussen ons en het is een schat. Ik wil hem niet kwijt maar merk dat ik me langzaam een beetje ga irriteren aan zijn dagen nacht ritme (hoe moeilijk is het nou om dat aan te passen?) en dat hij nu dus al ruim een half jaar de deadline van zijn afstuderen vooruit schuift, maar ook niet duidelijk en daadkrachtig lijkt te weten hoe dit aan te pakken. Het is, kort gezegd, een lieve, niet zo praktische dromer.
Ik wil niet in de moederrol schieten maar merk dat ik het soms lastig vind geen advies te geven.
saraah86 wijzigde dit bericht op 05-02-2019 16:16
0.89% gewijzigd
dinsdag 5 februari 2019 14:18
Je hebt de verantwoordelijkheid voor je kind. Mag hij nog zo lief zijn, maar zie je het zitten om in de toekomst de zorg voor je kind te dragen terwijl er een volwassen kerel ook nog in je huis rondhangt, zonder inkomen, overdag slapend en misschien nog wat complicaties door zijn psychische probleempjes?
dinsdag 5 februari 2019 14:21
Nou precies dit is dus waar ik over twijfel. Ik wil wel een stabiele vent als ik hem introduceer in het leven van m'n kindparbleumondieu schreef: ↑05-02-2019 14:18Je hebt de verantwoordelijkheid voor je kind. Mag hij nog zo lief zijn, maar zie je het zitten om in de toekomst de zorg voor je kind te dragen terwijl er een volwassen kerel ook nog in je huis rondhangt, zonder inkomen, overdag slapend en misschien nog wat complicaties door zijn psychische probleempjes?
dinsdag 5 februari 2019 14:22
Dat vind ik dus lastig inschatten. Hij is dan wel weer erg gedreven in zijn studierichting (te gedreven, daarom deed hij er ook langer over). Hij is ook erg gemotiveerd werk te vinden omdat hij graag samen een toekomst wil hebben. Maar, zit het er in?VelvetVolvo schreef: ↑05-02-2019 14:20Je weet zelf ook wel dat er geen toekomst samen in zit?
Hij zal altijd werkloos blijven en bij zijn ouders wonen totdat zij hem eruit zetten. En dan kan hij bij jou op de bank liggen.
dinsdag 5 februari 2019 14:30
dinsdag 5 februari 2019 14:52
Alleen daarom? En niet omdat het best normaal is om op een geveven moment te gaan werken?
Ik zou goed bekijken of hij echt intrinsiek gemotiveerd is om wat aan zijn toekomst te doen en niet alleen om jou tevreden te houden.
dinsdag 5 februari 2019 14:57
Ik was na een week de vriendin van. Ik vind het gewoon grappig dat je een maand als vroeg noemt.
Enfin, ik zou kijken hoe hij het aanpakt als zijn studie klaar is.
dinsdag 5 februari 2019 14:59
Dit. Ik ken wel slomere types die ineens de vaart er toch in kregen. En mensen die met hun 30e na een vliegende start ineens thuiszitten en niks meer kunnen.Lucifer2018 schreef: ↑05-02-2019 14:24Gelukkig hoef je nog heel lang je niet te bemoeien met zijn leefritme als hij niet bij je is. En kan je je kinderen ook nog wel maanden en maanden bij hem weghouden.
Zegt niks allemaal, behalve dat het dus een wat gevoeliger type is.
Ik snap jouw irritatie dan ook niet, je hebt toch je eigen zaakjes op orde en hij op zijn manier heeft ook zijn natje en zijn droogje.
dinsdag 5 februari 2019 15:01
Je weet nooit hoe het in de toekomst zal lopen, is altijd koffiedik-kijken. En in principe is er ook niks veranderd t.o.v. toen je hem net kende. Er is ook nog niet echt een probleem toch? je doet allerlei aannames, maar voor hetzelfde geld gaat hij zijn studie cum laude afronden en krijgt hij gelijk een supergoede baan. Kan hij uit huis gaan, lekker geld verdienen, etc. Dan vind je hem ineens weer leuk?
dinsdag 5 februari 2019 15:03
Die snap ik niet?Gedrevenheid betekent toch niet: zo genieten van je studie dat je er extra lang over wil doen? Op die manier is het net een kind dat zo lang mogelijk over zijn ijsje wil doen, waardoor het smelt en hij niets heeft
Volgens mij is gedreven juist zo veel mogelijk doen in zo kort mogelijke tijd. Verwarren jullie gedreven met afdrijven?
De waarheid is dat iedereen zomaar wat probeert
dinsdag 5 februari 2019 15:07
Lijkt me een roze bril. Geen discipline is dan lief dromerig en zo langover je studie doen 'gedreven'.nlies schreef: ↑05-02-2019 15:03Die snap ik niet?Gedrevenheid betekent toch niet: zo genieten van je studie dat je er extra lang over wil doen? Op die manier is het net een kind dat zo lang mogelijk over zijn ijsje wil doen, waardoor het smelt en hij niets heeft
Volgens mij is gedreven juist zo veel mogelijk doen in zo kort mogelijke tijd. Verwarren jullie gedreven met afdrijven?
